Obuwnik_744[02].Z1.01

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Podstawy anatomii i fizjologii kończyny dolnej

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Podstawowe wiadomości o kopytach

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Zasady projektowania i konstruowania obuwia

5.3.1. Ćwiczenia

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

7. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie obuwnik.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które uczeń

powinien mieć opanowane przed przystąpieniem do realizacji tej jednostki modułowej,

−

cele kształcenia, jakie uczeń powinien osiągnąć w czasie zajęć edukacyjnych tej jednostki

modułowej,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania –

uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia,

−

wykaz literatury, z jakiej uczeń może korzystać podczas nauki.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami nauczania:

pokazu z objaśnieniem, dyskusji dydaktycznej, projektów, testu przewodniego, ćwiczeń
praktycznych.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od

samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej, w grupie liczącej do 15 uczniów, w miarę
potrzeb z podziałem na zespoły 2÷3 osobowe.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik dla

ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika do
nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które

zawierają podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest
zwrócenie uwagi na następujące elementy:

−

materiał nauczania – w miarę możliwości uczniowie powinni przeanalizować

samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle ważnej
umiejętności, jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu
technicznego ze zrozumieniem,

−

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy jest

przygotowany  do  wykonania  ćwiczeń.  W zależności  od  tematu  można  zalecić  uczniom
samodzielne  udzielanie  odpowiedzi  na  pytania  lub  wspólne  z  całą  grupą  uczniów,
w formie  dyskusji  opracowanie  odpowiedzi  na  pytania.  Druga  forma  jest  korzystniejsza,
ponieważ  nauczyciel  sterując  dyskusją  może  uaktywniać  wszystkich  uczniów  oraz
w trakcie dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają

ćwiczenia.  W  trakcie  wykonywania  ćwiczeń  uczeń  powinien  zweryfikować  wiedzę
teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną propozycję
ćwiczeń  wraz  ze  wskazówkami  o  sposobie  ich  przeprowadzenia,  uwzględniając  różne
możliwości  ich  realizacji  w  szkole.  Nauczyciel  decyduje,  które  z  zaproponowanych
ćwiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu technodydaktycznym szkoły.
Prowadzący może również zrealizować ćwiczenia, które sam opracował,

−

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest udzielenie

odpowiedzi  na  pytania  w  nim  zawarte.  Uczeń  powinien  samodzielnie  czytając
zamieszczone  w  nim  stwierdzenia  potwierdzić  lub  zaprzeczyć  opanowanie  określonego
zakresu  materiału.  Jeżeli  wystąpią  zaprzeczenia,  nauczyciel  powinien  do  tych  zagadnień
wrócić,  sprawdzając  czy  braki  w  opanowaniu  materiału  są  wynikiem  niezrozumienia
przez  ucznia  tego  zagadnienia,  czy  niewłaściwej  postawy  ucznia  w  trakcie  nauczania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W tym  miejscu  jest  szczególnie  ważna  rola  nauczyciela,  gdyż  od  postawy  nauczyciela,
sposobu  prowadzenia  zajęć  zależy  między  innymi  zainteresowanie  ucznia.  Uczeń
niezainteresowany  materiałem  nauczania,  wykonywaniem  ćwiczeń  nie  nabędzie  w pełni
umiejętności  założonych  w  jednostce  modułowej.  Należy  rozbudzić  wśród  uczniów  tak
zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału nauczania
rozdziału może stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy i umiejętności
ucznia  z  tego  zakresu.  Nauczyciel  realizując  jednostkę  modułową  powinien  zwracać
uwagę na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe uzdolnienia manualne, czy
może lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów teoretycznych,

−

testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania z zakresu

całej jednostki modułowej i należy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte
przez  uczniów  powinny  stanowić  podstawę  do  oceny  pracy  własnej  nauczyciela
realizującego tę jednostkę modułową. Każdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę
możliwych  do  uzyskania  punktów  (0  lub  1  punkt).  Ocena  końcowa  uzależniona  jest  od
ilości  uzyskanych  punktów.  Nauczyciel  może zastosować test według  własnego  projektu
oraz  zaproponować  własną  skalę  ocen.  Należy  pamiętać,  żeby  tak  przeprowadzić  proces
oceniania ucznia, aby umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich umiejętności.

Schemat układu jednostek modułowych

744[02].Z1.02

Ocena jakości

produkcji obuwniczej

744[02].Z1.03

Sporządzanie kalkulacji kosztów

wytwarzania obuwia

744[02].Z1

Podstawy produkcji obuwia

744[02].Z1.01

Określanie zasad konstruowania

obuwia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

charakteryzować materiały podstawowe i pomocnicze stosowane w produkcji obuwia,

−

dobierać materiały obuwnicze do realizacji określonych zadań,

−

określać wymagania techniczne i przetwórcze dla materiałów na cholewki i spody
obuwia, oceniać ich jakość,

−

określać parametry techniczne materiałów pomocniczych stosowanych w produkcji
obuwia,

−

dobierać materiały podstawowe i pomocnicze, półprodukty oraz środki wykończalnicze
odpowiednio do konstrukcji, typu, przeznaczenia i techniki wytwarzania obuwia,

−

charakteryzować składowe części obuwia,

−

charakteryzować podstawowe rodzaje obuwia oraz typy cholewek,

−

klasyfikować obuwie według rozwiązań konstrukcyjnych i materiałowych,

−

sporządzać szkice elementów, półproduktów i typów obuwia,

−

wykonywać szkice obuwia z zastosowaniem różnych rozwiązań kolorystycznych,

−

wykonywać rysunki przekrojów obuwia wytwarzanego z zastosowaniem różnych
systemów montażu,

−

odczytywać rysunki wykonawcze elementów, półproduktów i wyrobów obuwniczych,

−

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

………………………………………......................

Modułowy program nauczania:

Obuwnik 744[02]

Moduł:

Podstawy produkcji obuwia 744[02].Z1

Jednostka modułowa:

Określanie zasad konstruowania obuwia 744[02].Z1.01

Temat:

Pomiary kończyny dolnej.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności wykonania pomiarów kończyny dolnej za pomocą

taśmy obuwniczej i aparatów mierniczych.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

zorganizować stanowisko pracy do wykonania pomiarów,

−

sporządzić wykaz miejsc pomiarowych, ustalić technikę wykonania pomiarów,

−

dobrać przyrządy miernicze do wykonania pomiarów obwodów, wysokości, długości
kończyny dolnej oraz śladu i obrysu stopy,

−

dobrać odzież ochronną obowiązującą na stanowisku pracy,

−

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku i podczas
użytkowania przyrządów mierniczych,

−

sprawdzić stan techniczny przyrządów i je wyregulować,

−

wykonać zaplanowane pomiary,

−

dokonać samooceny wykonanej pracy.

W czasie zajęć będą kształtowane następujące umiejętności ponadzawodowe:

−

organizowanie i planowanie zajęć,

−

praca w zespole,

−

ocena pracy.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz,

−

ćwiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

praca w zespołach dwuosobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne – 90 minut

Uczestnicy: uczniowie zasadniczej szkoły zawodowej

Środki dydaktyczne:

−

taśma obuwnicza i aparaty miernicze,

−

plansza obrazująca miejsca pomiarowe i sposób wykonywania pomiarów,

−

przybory piśmiennicze, papier formatu A – 4,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg zajęć:
1.  Sprawdzenie listy obecności.
2.  Podanie tematu zajęć.
3.  Wyjaśnienie uczniom tematu i  szczegółowych celów kształcenia.
4.  Podział uczniów na zespoły dwuosobowe.
5.  Wykonanie przez uczniów ćwiczenia praktycznego:

−

uczniowie sporządzają wykaz miejsc pomiarowych, ustalają technikę wykonania
pomiarów,

−

posługując się przyrządami mierniczymi dokonują pomiarów długości, obwodów,
wysokości kończyny dolnej, wykonują ślady stóp.

6. Po wykonaniu ćwiczenia wybrany uczeń z grupy prezentuje wykonaną pracę omawiając

zasady pomiarów.

7.  Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania ćwiczenia.
8.  Uczniowie pozostałych zespołów oceniają jakość wykonanej pracy.
9.  Klasa wspólnie z nauczycielem dokonuje oceny wykonanego ćwiczenia.

Zakończenie zajęć:

Uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy wykonywania ćwiczenia sprawiły

im trudności. Nauczyciel podsumowuje zajęcia, wskazując jakie umiejętności były ćwiczone,
jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać w przyszłości. Nauczyciel zadaje pracę
domową.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

nauczyciel ocenia uczniów podczas prowadzonych zajęć metodą obserwacji, zwracając

uwagę na stopień ich aktywności, zaangażowanie w wykonywanie ćwiczenia, poprawność
wykonywania ćwiczenia,

−

ocenia końcowe efekty pracy,

−

przeprowadza anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć,

trudności podczas realizowania zadania i zdobytych umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

……………………………………………..

Modułowy program nauczania:

Obuwnik 744[02]

Moduł:

Podstawy produkcji obuwia 744[02].Z1

Jednostka modułowa:

Określanie zasad konstruowania obuwia 744[02].Z1.01

Temat:

Zasady konstrukcji modelu podstawowego cholewki czółenka damskiego
metodą Lunatiego.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności wykonania modelu podstawowego cholewki.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

zorganizować stanowisko pracy,

−

dobrać i przygotować kopyto do kopiowania,

−

okleić kopyto, wykonać kopie stron kopyta i kopię środkową,

−

narysować wzór cholewki czółenka damskiego na bryle kopyta,

−

wykonać międzymodel cholewki i dokonać jego korekty,

−

sporządzić konstrukcję modelu podstawowego cholewki czółenka damskiego,

−

dokonać samooceny wykonanej pracy.

W czasie zajęć będą kształtowane następujące umiejętności ponadzawodowe:

−

organizowanie i planowanie zajęć,

−

praca w zespole, ocena pracy zespołu.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

praca w zespołach 2 osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne - 90 minut

Uczestnicy: uczniowie zasadniczej szkoły zawodowej

Środki dydaktyczne:

−

linia, ołówek, elastyczna miarka, krzywiki,
blok techniczny, taśma samoklejąca,

−

teksy, nożyczki, młotek modelarski, nóż
modelarski, deska modelarska,

−

kopyto,  plansze  przedstawiające:  sposób
oklejania  kopyta,  sposób  wykonania  kopii
środkowej,  sposób  wykonania  korekt
ułatwiających spłaszczenie, wzorcowe kopie
stron  kopyta,  kopia  środkowa,  model
podstawowy,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla
nauczyciela.

Rys. do ćwiczenia. Model podstawowy czółenka

damskiego [10, s. 219].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg zajęć:

Zadanie dla ucznia

Wykonaj model podstawowy cholewki czółenka damskiego.

Faza wstępna
1.  Określenie tematu zajęć.
2.  Sprawdzenie listy obecności.
3.  Wyjaśnienie uczniom tematu i szczegółowych celów kształcenia.
4.  Wyjaśnienie  uczniom  zasad  pracy  metodami  pokazu  z  objaśnieniem  i  ćwiczeń

praktycznych.

5.  Podział uczniów na grupy.

Faza właściwa
Praca metodą pokazu z objaśnieniem i ćwiczeń praktycznych.

Informacje
Pytania prowadzące:
1.   W jaki sposób można określić kopię środkową kopyta i model podstawowy?
2.   Jakie czynniki i w jaki sposób wpływają na konstrukcję modelu podstawowego?
3.   W jaki sposób rysuje się wzór na bryle kopyta?
4.   W  jaki  sposób  można  wykonać  kopie  stron  kopyta,  kopię  środkową  i  model

podstawowy?

5.   Jakie korekty stosuje się przy spłaszczaniu kopii stron kopyta?
6.   Na czym polegają korekty międzymodelu cholewki czółenka?

Planowanie
1.  Zaplanuj kolejność czynności konstrukcyjnych w celu wykonania modelu podstawowego.
2.  Zaplanuj korekty, które umożliwią wykonanie modelu podstawowego.

Ustalenie
1.  Uczniowie  pracując  w  zespołach  zastanawiają  się  nad  kolejnością  czynności

konstrukcyjnych.

2. Uczniowie pracując w zespołach proponują zastosowanie korekt ułatwiających

spłaszczanie kopii kopyta i korekt charakterystycznych dla wzoru.

3. Uczniowie konsultują z nauczycielem poprawność wyboru kolejności czynności

konstrukcyjnych i korekt.

Wykonanie
1.  Uczniowie wykonują opis czynności konstrukcyjnych.
2.  Uczniowie wykonują konstrukcje modelu podstawowego czółenka damskiego.

Sprawdzanie
1.  Uczniowie  sprawdzają  w  grupach  poprawność,  dokładność,  jakości  wykonania

konstrukcji.

2. Uczniowie zapisują uwagi odnośnie sposobu i jakości wykonania konstrukcji.
3. Każdy uczeń przedstawia nauczycielowi wykonaną konstrukcję modelu podstawowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Analiza końcowa

Uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy wykonywania ćwiczenia sprawiły

im najwięcej trudności. Nauczyciel podsumowuje zajęcia, wskazując jakie nowe, ważne
umiejętności zostały wykształcone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać
w przyszłości. Nauczyciel zadaje pracę domową.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

nauczyciel oceniając uczniów podczas prowadzonych zajęć zwraca uwagę na stopień ich

aktywności, zaangażowanie w wykonywanie ćwiczenia, poprawność wykonywania
ćwiczenia,

−

ocenia efekty końcowe pracy,

−

przeprowadza anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć,

trudności podczas realizowania zadania i zdobytych umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Podstawy anatomii i fizjologii kończyny dolnej

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na szkielecie stopy oznacz karteczką z nazwą wszystkie kości. Oznaczone kości

przyporządkuj do odpowiednich grup. Wyniki pracy zapisz na kartce.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i  sposób  wykonania  ćwiczenia,  omówić  szkielet  stopy.  Uczeń  powinien  przeczytać
odpowiedni  fragment  rozdziału  Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie
powinno  być  wykonywane  samodzielnie,  przez  każdego  ucznia.  Należy  zwrócić  uwagę  na
dokładność  rozpoznawania  kości  i  przyporządkowania  ich  do  określonych  grup.  Po
prezentacji ćwiczeń powinna wywiązać się w klasie dyskusja.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  przygotować karteczki z nazwami kości stopy,
4)  oznaczyć karteczkami z nazwą wszystkie kości stopy,
5)  przyporządkować kości stopy do odpowiednich grup,
6)  wyniki pracy zapisać na kartce,
7)  dokonać samooceny wykonanej pracy,
8)  zaprezentować wykonaną pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem.

Środki dydaktyczne:

−

szkielet stopy, plansza obrazująca podział kości stopy na grupy,

−

przybory piśmiennicze, taśma klejąca, nożyczki,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Na szkielecie stopy oznacz czerwonym paseczkiem z papieru kolorowego kości tworzące

łuk boczny sklepienia podłużnego, niebieskim paseczkiem oznacz kości tworzące łuk
przyśrodkowy sklepienia podłużnego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

i  zakres  wykonania  ćwiczenia.  Uczeń  powinien  przeczytać  odpowiedni  fragment  rozdziału
Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie  powinno  być  wykonywane
samodzielnie,  przez  każdego  ucznia.  Należy  zwrócić  uwagę  na  staranność  i  dokładność
oznaczania  kości  tworzących  łuk  boczny  sklepienia  podłużnego.  Po  prezentacji  ćwiczeń
powinna wywiązać się w klasie dyskusja.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  wypisać kości tworzące łuk boczny sklepienia podłużnego,
4)  oznaczyć na szkielecie stopy kości tworzące łuk boczny sklepienia podłużnego,
5)  wypisać kości tworzące łuk przyśrodkowy sklepienia podłużnego,
6)  oznaczyć na szkielecie stopy kości tworzące łuk przyśrodkowy sklepienia podłużnego,
7)  dokonać samooceny wykonanej pracy,
8)  zaprezentować wyniki pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

szkielet stopy, plansza obrazująca łuki sklepienia podłużnego,

−

przybory piśmiennicze, papier kolorowy czerwony i niebieski, nożyczki,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 3

Dokonaj pomiarów własnej kończyny dolnej za pomocą taśmy obuwniczej i aparatów.

Zapisz wyniki pomiarów.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

i  zakres  wykonania  ćwiczenia.  Uczeń  powinien  przeczytać  odpowiedni  fragment  rozdziału
Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie  powinno  być  wykonywane
samodzielnie, przez każdego ucznia lub w zespołach dwuosobowych. Należy zwrócić uwagę
na  staranność  i  dokładność  wykonania  pomiaru  kończyny  dolnej.  Po  prezentacji  ćwiczeń
powinna wywiązać się w klasie dyskusja.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  wypisać miejsca pomiarowe,
4)  dokonać  pomiarów  kończyny  dolnej  taśmą  obuwniczą  i  aparatami,  zapisać  wyniki

pomiarów,

5) dokonać samooceny wykonanej pracy,
6) zaprezentować wyniki pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

dyskusja dydaktyczna.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

taśma obuwnicza, aparaty miernicze,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 4

Wykonaj ślad i obrys stopy za pomocą plantografu. Porównaj sporządzony ślad stopy

z planszą obrazującą ślady prawidłowo zbudowanych stóp.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

i  zakres  wykonania  ćwiczenia  a  także  działanie  pantografu.  Uczeń  powinien  przeczytać
odpowiedni  fragment  rozdziału  Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie
powinno  być  wykonywane  samodzielnie  lub  w  zespołach  dwuosobowych.  Należy    zwrócić
uwagę na staranność i dokładność wykonywania śladu i obrysu stopy. Po prezentacji  ćwiczeń
powinna wywiązać się w klasie dyskusja.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  przygotować plantograf do pracy,
4)  wykonać ślad stopy, dokonać obrysu stopy,
5)  porównać  wykonany  ślad  stopy  z  planszą  obrazującą  ślady  prawidłowo  zbudowanych

stóp,

6) dokonać samooceny wykonanej pracy,
7) zaprezentować wyniki pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

plantograf, plansze obrazujące ślady prawidłowo zbudowanych stóp,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Podstawowe wiadomości o kopytach

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na otrzymanej planszy oznacz części podziału kopyta wzdłuż jego osi, strony kopyta,

grań, próg, grzbiet pięty i grzbiet podbicia.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

i  zakres  wykonania  ćwiczenia.  Uczeń  powinien  przeczytać  odpowiedni  fragment  rozdziału
Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie  powinno  być  wykonywane
samodzielnie  przez  każdego  ucznia.  Należy  zwrócić  uwagę  na  staranność  i  dokładność
oznaczenia części podziału kopyta,  jego stron i charakterystycznych określeń. Po prezentacji
ćwiczeń powinna wywiązać się w klasie dyskusja.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  oznaczyć części kopyta położone wzdłuż jego osi, nazwać i zdefiniować je,
4)  oznaczyć strony kopyta, nazwać i zdefiniować je,
5)  oznaczyć grań, próg, grzbiet pięty i grzbiet podbicia, zdefiniować pojęcia,
6)  dokonać samooceny wykonanej pracy,
7)  zaprezentować wykonaną pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

plansza ilustrująca widok kopyta,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Na otrzymanej planszy z przekrojem podłużnym stopy i kopyta oznacz wymiary: długość

stopy, długość ściółki kopyta, długość kopyta, naddatek kopyta oraz obwody przez
przedstopie i podbicie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić wszystkie

czynności  związane  z  wykonaniem  ćwiczenia.  Uczeń  powinien  przeczytać  odpowiedni
fragment  rozdziału  Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie  powinno  być
wykonywane  samodzielnie,  przez  każdego  ucznia.  Należy  zwrócić  uwagę  na  staranność,
dokładność oznaczania. Po prezentacji ćwiczeń powinna wywiązać się w klasie dyskusja.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dokonać analizy otrzymanej planszy,
4)  oznaczyć wielkości podane w ćwiczeniu,
5)  zapisać nazwy oznaczonych wielkości,
6)  dokonać samooceny pracy,
7)  zaprezentować wykonaną pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

plansza ilustrująca przekrój podłużny kopyta i stopy,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 3

Spośród otrzymanych od nauczyciela kopyt wybierz te, które są stosowane do

ćwiekowania obuwia pasowego, sandałowego i gdynkowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien zaprezentować różne

typy  i rodzaje kopyt oraz omówić  sposób wykonania  ćwiczenia. Uczeń powinien przeczytać
odpowiedni  fragment  rozdziału  Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie
powinno  być  wykonywane  samodzielnie,  przez  każdego  ucznia.  Należy  zwrócić  uwagę  na
trafność doboru kopyt. Po prezentacji ćwiczenia w klasie powinna wywiązać się dyskusja.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dokonać oględzin otrzymanych kopyt,
4)  wybrać kopyta zgodnie z poleceniem,
5)  uzasadnić swój wybór,
6)  zaprezentować wykonaną pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

zestaw kopyt o różnym przeznaczeniu,

−

plansze obrazujące kopyta do ćwiekowania obuwia pasowego, sandałowego
i gdynkowego,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 4

Na modelu przekroju podłużnego kopyta łamanego całokutego lub planszy obrazującej

ten przekrój oznacz nazwy jego elementów i części składowych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien zaprezentować różne

typy  i rodzaje kopyt oraz omówić  sposób wykonania  ćwiczenia. Uczeń powinien przeczytać
odpowiedni  fragment  rozdziału  Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie
powinno  być  wykonywane  samodzielnie,  przez  każdego  ucznia.  Należy  zwrócić  uwagę  na
dokładność oznaczania. Po prezentacji ćwiczenia w klasie powinna wywiązać się dyskusja.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dokonać analizy otrzymanej planszy lub modelu przekroju podłużnego,
4)  oznaczyć części i elementy składowe kopyta,
5)  zapisać nazwy oznaczonych części,
6)  dokonać samooceny wykonanej pracy,
7)  zaprezentować wykonaną pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

model przekroju podłużnego kopyta lub plansze obrazujące przekrój,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 5

Przelicz numer metryczny 23 na numer francuski i angielski.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien przypomnieć rodzaje

numeracji. Uczeń powinien przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania
z Poradnika dla ucznia. Ćwiczenie powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego
ucznia. Należy zwrócić uwagę na dokładność przeliczania. Po prezentacji ćwiczenia w klasie
powinna wywiązać się dyskusja.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  scharakteryzować przeliczane systemy numeracji,
4)  zapisać wzory według, których nastąpi przeliczanie numeracji,
5)  dokonać stosowanych obliczeń i ewentualnych zaokrągleń,
6)  zapisać odpowiedniki numeru 23 w numeracji francuskiej i angielskiej,
7)  dokonać samooceny wykonanej pracy,
8)  zaprezentować wyniki pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

przybory piśmiennicze,

−

papier formatu A4,

−

kalkulator,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Zasady projektowania i konstruowania obuwia

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykreśl siatkę konstrukcyjną dla kopyta o wymiarach: długość kopyta 250 mm,

wysokość obcasa 60 mm, obwód przez palce 234 mm, obwód przez piętę 320 mm, wysokość
cholewki 150 mm, obwód prze kostkę 240 mm.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wykonania  siatki  i  pokazać  przykładową  siatkę.  Uczeń  powinien  przeczytać  odpowiedni
fragment  rozdziału  Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie  powinno  być
wykonywane  samodzielnie,  przez  każdego  ucznia.  Należy  zwrócić  uwagę  na  staranność
i dokładność wykreślania siatki konstrukcyjnej. Po prezentacji wykonanych ćwiczeń w klasie
powinna wywiązać się dyskusja, którą podsumowuje nauczyciel.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  odszukać w tabeli wartość kąta nachylenia linii pięty i linii palców do podstawy dolnej,
4)  wyznaczyć wartość odcinków mierzonych na linii palców, linii pięty, linii kostki,
5)  wykreślić  linie  siatki  konstrukcyjnej  korzystając  z  opisu  zamieszczonego  w  materiale

nauczania,

6) dokonać oceny wykonanej siatki.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

Środki dydaktyczne:

−

linia, ołówek, kątomierz, cyrkiel, ekierka, gumka, blok techniczny,

−

plansza obrazująca sposób wykreślania siatki konstrukcyjnej, tabela zmiany kątów
nachylenia linii pięty i linii palców,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Wykonaj „koszulkę” z tkaniny metodą Budila, korzystając z opisu wykonania czynności

zamieszczonego w materiale nauczania.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wykonania  czynności  i  pokazać  przykładową  „koszulkę”.  Uczeń  powinien  przeczytać
odpowiedni  fragment  rozdziału  Materiał  nauczania  z  Poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie
powinno  być  wykonywane  samodzielnie,  przez  każdego  ucznia.  Należy  zwrócić  uwagę  na
staranność  i dokładność  wykonania ćwiczenia. Po prezentacji wykonanych  ćwiczeń w klasie
powinna wywiązać się dyskusja, którą podsumowuje nauczyciel.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  przygotować kopyto do kopiowania,
4)  wykonać kopię środkową kopyta,
5)  wykreślić na tkaninie kontur kopii środkowej dla strony przyśrodkowej i zewnętrznej,
6)  wyznaczyć naddatek do linii grani, wyciąć elementy z tkaniny,
7)  połączyć elementy z tkaniny na linii przedniej i tylnej podziałowej,
8)  nawilżyć „koszulkę” z tkaniny i nałożyć na kopyto, przeginając naddatek przez grań,
9)  nanieść linie wzoru obuwia na „koszulkę” z tkaniny,
10)  dokonać oceny wykonanego ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

Środki dydaktyczne:

−

linia, ołówek, elastyczna miarka, blok techniczny, szary papier, tkanina, taśma,

−

teksy, nożyczki, klej, nóż modelarski, deska modelarska, młotek modelarski,

−

wzorcowa kopia środkowa kopyta, „koszulka” z tkaniny, kopyto,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 3

Wykonaj model podstawowy cholewki czółenka damskiego metodą Lunatiego,

korzystając z opisu wykonania czynności zamieszczonego w materiale nauczania.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wykonania modelu podstawowego cholewki, pokazać przykładowe modele. Uczeń powinien
przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania z poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie powinno być wykonywane samodzielnie, przez każdego ucznia. Należy zwrócić
uwagę na staranność i dokładność wykonania ćwiczenia. Po prezentacji wykonanych ćwiczeń
w klasie powinna wywiązać się dyskusja, którą podsumowuje nauczyciel.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  przygotować kopyto do kopiowania,
4)  okleić kopyto taśmą samoklejącą,
5)  rozciąć powłokę taśmy po linii przedniej i tylnej podziałowej,
6)  spłaszczyć  powłoki  na  kartonie, wykonując odpowiednie korekty,
7)  wykonać średnią kopię kopyta,
8)  narysować wzór na bryle kopyta,
9)  wykonać międzymodel cholewki,
10)  dokonać korekty międzymodelu, charakterystycznej dla danego wzoru,
11)  wykonać model podstawowy cholewki czółenka damskiego,
12)  dokonać oceny modelu podstawowego cholewki czółenka damskiego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

pokaz z objaśnieniem,

Środki dydaktyczne:

−

linia, ołówek, elastyczna miarka, krzywiki, blok techniczny, taśma samoklejąca,

−

teksy, nożyczki, młotek modelarski, nóż modelarski, deska modelarska,

−

kopyto, plansze przedstawiające: sposób oklejania kopyta, sposób wykonania kopii
środkowej, sposób wykonania korekt ułatwiających spłaszczenie, wzorcowe kopie stron
kopyta, kopia środkowa, model podstawowy,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Rys. do ćwiczenia 3. Model podstawowy czółenka damskiego [10, s. 219].

Ćwiczenie 4

Wykonaj komplet wzorników (podstawowych, wierzchu, międzypodszewki, podszewki)

do cholewki czółenka damskiego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wykonania  wzorników  do  cholewki,  pokazać  przykładowe  wzorniki.  Uczeń  powinien
przeczytać  odpowiedni  fragment  rozdziału  Materiał  nauczania  z  poradnika  dla  ucznia.
Ćwiczenie  powinno  być  wykonywane  samodzielnie,  przez  każdego  ucznia.  Należy  zwrócić
uwagę na staranność i dokładność wykonania ćwiczenia. Po prezentacji wykonanych ćwiczeń
w klasie powinna wywiązać się dyskusja, którą podsumowuje nauczyciel.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  odrysować  i  wyciąć  wszystkie  wzorniki  z  modelu  podstawowego  wierzchu  i  modelu

podstawowego podszewki,

4) ustalić dla wszystkich elementów wartość naddatku do zszywania, naszywania,

zawijania, obszywania w zależności od rodzaju materiału przewidzianego na cholewkę,

5)  wyciąć wzorniki,
6)  nanieść oznaczenia na wszystkie wykonane wzorniki,
7)  dokonać oceny wykonanych wzorników.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

linia, ołówek, zestaw krzywików, cyrkiel, „kroczek”, blok techniczny,

−

nóż modelarski, deska modelarska,

−

wzorcowy model podstawowy wierzchu i podszewki czółenka damskiego, zestaw
gotowych wzorników, wzory czółenek damskich,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 5

Wykonaj rysunek złożeniowy elementów składowych cholewki czółenka damskiego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wykonania  rysunku  złożeniowego  elementów  składowych  cholewki,  pokazać  przykładowe
rysunki.  Uczeń  powinien  przeczytać  odpowiedni  fragment  rozdziału  Materiał  nauczania
z poradnika  dla  ucznia.  Ćwiczenie  powinno  być  wykonywane  samodzielnie,  przez  każdego
ucznia.  Należy  zwrócić  uwagę  na  staranność  i  dokładność  wykonania  ćwiczenia.  Po
prezentacji  wykonanych  ćwiczeń  w  klasie  powinna  wywiązać  się  dyskusja,  którą
podsumowuje nauczyciel

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dokonać analizy treści ćwiczenia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  wykreślić na kartonie linię prostą,
4)  odrysować  wzornik  podstawowy  przyszwy  linią  cienką  ciągłą    tak,  aby  linia  przekroju

przyszwy pokrywała się z wykreśloną wcześniej prostą,

5) odrysować pozostałe elementy podstawowe zgodnie z ułożeniem ich w modelu

podstawowym,

6) wykreślić linią grubą ciągłą wzorniki wierzchu zgodnie z zasadami ich konstrukcji,
7) wykreślić linią przerywaną wzorniki międzypodszewki zgodnie z zasadami ich

konstrukcji,

8)  wykreślić linią punktową wzorniki podszewki zgodnie z zasadami ich konstrukcji,
9)  nanieść na rysunek wszystkie oznaczenia występujące na wzornikach,
10)  dokonać wymiarowania elementów zgodnie z zasadami rysunku technicznego,
11)  dokonać oceny wykonanego rysunku złożeniowego.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

linia, ołówek, zestaw krzywików, cyrkiel, gumka, blok techniczny,

−

wzorniki elementów czółenka damskiego (podstawowe i z naddatkami), wzorniki
podszewki i międzypodszewki, przykładowe rysunki złożeniowe elementów cholewki
czółenka damskiego,

−

literatura z rozdziału 7 poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test

dwustopniowy

jednostki

modułowej

„Określanie

zasad

konstruowania obuwia”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym 5 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. b, 3. d, 4. c, 5. a, 6. d 7. c, 8. c, 9. d, 10. d, 11. c,
12. c, 13. a, 14. b, 15. b, 16. a, 17. a, 18. b, 19. c, 20. d.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Wymienić kości stępu

Nazwać kości palców

Wyjaśnić zastosowanie pantografu

Wyjaśnić na czym polega wada stóp – płaskostopie

Rozróżnić zgięcia wykonywane w stawie skokowo
-goleniowym

Nazwać części kopyta

Zidentyfikować grzbiet podbicia

Wymienić podgrupy numeracji angielskiej

Podać długość jednostki w numeracji angielskiej

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10 Zidentyfikować jednostkę numeracji francuskiej

11 Nazwać kopyto stosowane do wykończania

12 Wyjaśnić sposób wykonania wzorników

13 Zdefiniować rysunek złożeniowy cholewki

14 Wyjaśnić sposób przygotowania bryły kopyta do

kopiowania

15 Ocenić konieczność wykonania korekty

międzymodelu

16 Określić rodzaj ruchów wykonywanych w stawie

skokowo-piętowym

17 Określić zmianę kąta nachylenia linii pięty do

podstawy dolnej w zależności od wysokości obcasa

18 Wybrać korektę ułatwiającą spłaszczanie kopii

w metodzie Lunatiego

19 Dobrać kopyto w zależności od systemu montażu

20 Zanalizować różnicę między długością stopy

i kopyta

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym

wyprzedzeniem.

2.  Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3.  Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4.  Przeprowadź  z  uczniami  próbę  udzielania  odpowiedzi  na  takie  typy  zadań  testowych,

jakie będą w teście.

5.  Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).
6.  Zapewnij uczniom możliwość samodzielnej pracy.
7.  Rozdaj  uczniom  zestawy  zadań  testowych  i karty odpowiedzi,  podaj czas  przeznaczony

na udzielanie odpowiedzi.

8. Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru

dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).

9. Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się

czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

10.   Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.
11.  Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.
12.  Przeprowadź  analizę  uzyskanych  wyników  sprawdzianu  i  wybierz  te  zadania,  które

sprawiły uczniom największe trudności.

13. Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.
14. Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń

dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.
4.  Test zawiera 20 zadań o różnym stopniu trudności. Są to pytania wielokrotnego wyboru:

−

1–14 z poziomu podstawowego i 15–20 z poziomu ponadpodstawowego (te mogą
przysporzyć Ci trudności, gdyż są one na poziomie wyższym niż pozostałe.

5. Za każdą poprawną odpowiedź możesz uzyskać 1 punkt.
6. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Dla każdego zadania podane

są cztery możliwe odpowiedzi: a, b, c, d. Tylko jedna odpowiedź jest poprawna; wybierz
ją i zaznacz kratkę z odpowiadającą jej literą znakiem X.

7. Staraj się wyraźnie zaznaczać odpowiedzi. Jeżeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz odpowiedź,

otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uważasz za poprawną.

8. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
9. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie sprawiało Ci trudność, wtedy odłóż rozwiązanie

zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

10. Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi na KARCIE

ODPOWIEDZI.

11. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Wśród kości stępu wyróżnia się

a)  skokową, piszczelową, śródstopną, 3 kości klinowate.
b)  piętową, skokową, łódkowatą, sześcienną, 3 kości klinowate.
c)  piętową, skokową, paliczkową, piszczelową, sześcienną, 3 kości klinowate.
d)  strzałkową, sześcienną, piszczelową, łódkowatą, 3 kości śródstopia.

2. Kości palców nazywane są

a)  patyczkami.
b)  paliczkami.
c)  motyczkami.
d)  pałeczkami.

3. Plantograf służy do

a)  sporządzenia odlewu gipsowego stopy.
b)  pomiarów podudzia.
c)  sprawdzenia prawidłowości chodu.
d)  wykonania śladu i obrysu stopy.

4. Płaskostopie jest wadą stóp objawiającą się

a)  ustawieniem palców na płasko w pozycji zgięcia.
b)  wydrążeniem stopy od strony podeszwowej.
c)  obniżającymi się sklepieniami.
d)  płaskim rogowaceniem naskórka.

5. Dla prawidłowo zbudowanej stopy zgięcia w stawie skokowo-goleniowym wynoszą:

a) grzbietowe 30

, podeszwowe 50

b) grzbietowe 50

, podeszwowe 30

c) grzbietowe 50

, podeszwowe 50

d) grzbietowe 30

, podeszwowe 30

6. Stopka jest to

a)  część kopyta klinowego.
b)  część podstawy kopyta.
c)  podstawka do ręcznego ćwiekowania cholewek.
d)  wycięta przednia część kopyta łamanego.

7. Grzbiet podbicia to

a)  podstawa kopyta.
b)  górna powierzchnia kopyta.
c)  linia największej wypukłości kopyta biegnąca od nasady palców do przegubu.
d)  największa wypukłość tyłu pięty.

8. W numeracji angielskiej wyróżnia się

a)  podgrupę zasadniczą i uzupełniającą.
b)  podgrupę małą i średnią.
c)  podgrupę małą i dużą.
d)  podgrupy zróżnicowane w zależności od tęgości obuwia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Ile wynosi długość jednostki w numeracji angielskiej

a)  10 mm.
b)  0,666 cm.
c)  0,486 mm.
d)  0,846 cm.

10. Jednostką podstawową w numeracji francuskiej jest

a)  cal.
b)  centymetr.
c)  milimetr.
d)  sztych.

11. Do wykończania obuwia stosuje się kopyta

a)  klinowe.
b)  łamane całokute.
c)  nazuwaki.
d)  ćwiekacze nie posiadające okuć.

12. Wzorniki elementów składowych cholewki wykonuje się

a)  w oparciu o wycięty międzymodel cholewki.
b)  przez przenoszenie linii poszczególnych elementów z kopyta na płaszczyznę.
c)  w oparciu o model podstawowy cholewki.
d)  w oparciu o kopię środkową kopyta.

13. Rysunek złożeniowy elementów składowych cholewki jest to

a)  zestawienie wszystkich wykonanych wzorników dla danej cholewki.
b)  rysunek wzoru w opracowaniu kolorystycznym.
c)  zestawienie wyłącznie wzorników podstawowych dla danej cholewki.
d)  zestawienie szkicu i rysunku żurnalowego wzoru obuwia.

14. Przygotowanie bryły kopyta do kopiowania polega na

a)  narysowaniu na bryle kopyta linii wzoru cholewki.
b)  podziale na stronę zewnętrzną i przyśrodkową i oznaczeniu punktów orientacyjnych.
c)  oklejeniu bryły kopyta taśmą samoprzylepną.
d)  odwzorowaniu strony zewnętrznej i przyśrodkowej kopyta.

15. Korektę międzymodelu cholewki wykonuje się w celu

a)  dokładnego spłaszczenia kopii stron.
b)  dopasowania  projektowanej cholewki do bryły kopyta, a tym samym i stopy.
c)  dopasowania linii wzoru z międzymodelu do założeń projektowych.
d)  usunięcia nadmiaru taśmy.

16. Ruchy pronacyjne stopy polegają na

uniesieniu krawędzi bocznej i opuszczeniu krawędzi przyśrodkowej stopy.

b) uniesieniu krawędzi przyśrodkowej i opuszczeniu krawędzi bocznej stopy.
c)

uniesieniu stopy w zgięciu grzbietowym.

d) uniesieniu stopy w zgięciu podeszwowym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17. Kąt nachylenia linii pięty do podstawy dolnej w zależności od wysokości obcasa

a) rośnie 1

na każdy 1 cm wysokości obcasa.

b) maleje 1

na każdy 1 cm wysokości obcasa.

c) rośnie 2

na każdy 1 cm wysokości obcasa.

d) maleje 2

na każdy 1 cm wysokości obcasa.

18. Korekta ułatwiająca spłaszczenie kopii stron w metodzie Lunatiego polega na

a) nacięciu powłoki taśmy na linii palców, zachowując w połowie jej długości 5 mm

spojenie.

b) nacięciu powłoki taśmy na trzech liniach równoległych, zachowując w połowie ich

długości 5 mm spojenie.

c) nacięciu powłoki taśmy na trzech liniach równoległych, zachowując spojenie

w miejscu dolnego obrysu.

d) nacięciu powłoki taśmy na linii palców zachowując spojenie w miejscu dolnego

obrysu.

19. Do produkcji obuwia opankowego i gdynkowego stosuje się ćwiekacze

a)  całokute.
b)  okute w pięcie i śródstopiu.
c)  nie posiadające okuć.
d)  pasowe.

20. Różnica między długością stopy i kopyta zależy od

a)  tęgości kopyta.
b)  kształtu czubka i pięty.
c)  kształtu profilu podłużnego kopyta.
d)  naddatku funkcjonalnego i kształtu czubka.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko..........................................................................................

Określanie zasad konstruowania obuwia

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

TEST 2

Test praktyczny typu – „próba pracy” do jednostki modułowej „Określanie
zasad konstruowania obuwia”

Treść zadania

Wykonaj komplet wzorników w oparciu o modele podstawowe wierzchu i podszewki

otrzymane od nauczyciela. Postępuj zgodnie z zasadami obowiązującymi w szkolnej
pracowni projektowania lub w zakładzie obuwniczym, w którym odbywasz naukę zawodu.

Instrukcja dla nauczyciela

W badaniu osiągnięć ucznia w nabywaniu umiejętności praktycznych przewidzianych

w celach jednostki modułowej zalecane jest przeprowadzenie zadania testowego typu „próba
pracy”. Zadanie jest tak dobrane, aby pozwoliło sprawdzić poziom umiejętności w zakresie
wiedzy teoretycznej i sprawności wykonywania wzorników.

Uczniowie powinni wykonywać zadanie indywidualnie. Jest to jednocześnie możliwość

samodzielnego sprawdzenia przez ucznia poziomu nabytych umiejętności i dokonania analizy
wykonanych ćwiczeń.

Zadaniem nauczyciela jest stworzenie warunków umożliwiających uczniowi wykonanie

zadania zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną. Należy zapewnić uczniowi warunki do
samodzielnego opracowania poszczególnych etapów wykonania zadania:

−

zorganizowania stanowiska pracy,

−

wykonania wzorników podstawowych, wierzchu, podszewki, międzypodszewki,

−

przeprowadzenia analizy opracowania konstrukcyjnego elementów.

Uczeń powinien mieć udostępnione:

−

stanowisko pracy do wykonania zadania,

−

modele podstawowe wierzchu i podszewki,

−

przykładową dokumentację konstrukcyjną z uwzględnieniem wzorników,

−

regulamin bezpieczeństwa i higieny pracy.

Przed rozpoczęciem wykonywania zadania nauczyciel powinien:

−

zadbać o przygotowanie odpowiedniego stanowiska pracy,

−

przydzielić uczniom modele podstawowe wierzchu i podszewki,

−

zatwierdzić ustaloną przez uczniów kolejność czynności konstrukcyjnych przy
opracowaniu wzorników,

−

określić kryteria oceny wykonywanego zadania,

−

na bieżąco kontrolować pracę uczniów,

−

dokonać oceny wykonanej pracy.

Instrukcja dla ucznia

Uczeń powinien wykonać następujące czynności:

−

przygotować stanowisko pracy do wykonania zadania,

−

zapoznać się z modelami podstawowymi wierzchu i podszewki,

−

zaprojektować naddatki przewidziane na łączenie i wykończenie elementów wierzchu
i podszewki,

−

zapisać kolejność wykonywanych czynności konstrukcyjnych; przedstawić do
zatwierdzenia nauczycielowi,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

opracować wzorniki podstawowe cholewki,

−

opracować wzorniki wierzchu cholewki ustalając naddatki na łączenie i wykończenie
elementów,

−

opracować wzorniki podszewki,

−

opracować wzorniki międzypodszewki,

−

nanieść oznaczenia na wykonane wzorniki,

−

uporządkować stanowisko pracy,

−

zaprezentować opracowane wzorniki,

−

omówić wykonanie zadania,

−

przedstawić wykonaną dokumentację do oceny.

Umiejętności podlegające ocenie

Lp.

Czynność wykonywana przez ucznia

Punkty

uzyskania

Punkty

przyznane

Przygotowanie stanowiska pracy

Zaplanowanie czynności konstrukcyjnych

Modelowanie wzorników podstawowych

Modelowanie wzorników wierzchu

Modelowanie wzorników międzypodszewki

Modelowanie wzorników podszewki

Oznaczanie wzorników

Uporządkowanie stanowiska pracy

Zaprezentowanie i omówienie wykonanego zadania

Razem

100

Normy wymagań na poszczególne oceny szkolne

Ocena

Liczba uzyskanych punktów

niedostateczny

0 - 50

dopuszczający

51 - 61

dostateczny

62 - 73

dobry

74 - 88

bardzo dobry

89 - 100

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1. Borzeszkowski A., Borzeszkowski W., Presz T.: Obuwnictwo przemysłowe cz.I. WSiP,

Warszawa 1989

2.  Budil V.: Modelowanie obuwia. WPLiS, Warszawa 1965
3.  Christ J.W.: Technologia obuwia. WSiP, Warszawa 1989
4.  Dziak A., Odyński B.: Ortopedia stopy. WSiP, Warszawa 1989
5.  Grabkowski M.: Obuwnictwo, Podręcznik dla ZSZ. WSiP, Warszawa 1992
6.  Grabkowski M., Olszewski A., Kościów S.: Projektowanie obuwia. WSI, Radom 1982
7.  Grabkowski M.:  Technologia  obuwia.  Ćwiczenia  laboratoryjne.  Skrypty  uczelniane

Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu, Radom 1982

8. Grabkowski M.: Technika wytwarzania obuwia t.I. Skrypty uczelniane Politechniki

Radomskiej, Radom 2000

9. Liszka R., Rerutkiewicz J., Uliasz H.: Cholewkarstwo. WSiP, Warszawa 1996
10. Ziajka T.: Modelowanie obuwia - poradnik projektanta i konstruktora. Centralne

Laboratorium Przemysłu Obuwniczego, Kraków 1994

11. Zasady prawidłowej konstrukcji kopyt i obuwia. Praca zbiorowa. WNT, Warszawa 1976

Czasopisma fachowe:
–

Przegląd Skórzany (wydania archiwalne)

–

Świat Butów (wydania archiwalne i numery bieżące).

Literatura metodyczna
1. Dretkiewicz-Więch J.: ABC nauczyciela przedmiotów zawodowych. Operacyjne cele

kształcenia. Zeszyt 32. CODN, Warszawa 1994

2. Ornatowski T., Figurski J.: Praktyczna nauka zawodu. ITeE, Radom, 2000