w takich sytuacjach musi przebiegać bardzo spokojnie, umiejętnie i roz­ważnie, bez pouczania, by nie spowodować rozdrażnienia obniżającego re­zultaty dalszego strzelania.

Trener na podstawie rezultatów strzelań kontrolnych i bezpośredniej znajomości'zawodnika decyduje o włączeniu go do zespołu reprezentacyj­nego lub rezerwowego. Jest to bardzo trudna i skomplikowana decyzja. Bardzo często zawodnik rezerwowy, strzelając na zawodach poza konkur­sem, uzyskuje wyższe rezultaty od swoich kolegów z zespołu reprezenta­cyjnego. W takich przypadkach trener nie powinien obwiniać siebie ani przejawiać zakłopotania. Jest to bowiem normalne zjawisko, polegające na tym, że rezerwowy zawodnik nie jest obarczony żadną odpowiedzialnoś­cią przed zespołem i strzela spokojnie. Gdyby był on w zespole, należy przypuszczać, że jego rezultaty byłyby niższe.

Po nieudanym strzelaniu trenerowi nie wolno podnosić głosu i okazy­wać zdenerwowanie. Powinien on pamiętać, że nieudane strzelanie naj­częściej nie jest wynikiem złej woli i obojętnego stosunku zawodnika do zespołu. W tych ciężkich dla Strzelca chwilach, trener powinien pomóc mu w odzyskaniu wiary we własne siły. Takie postępowanie przywróci zawodnikowi równowagę psychiczną i pomoże w uzyskaniu lepszych re­zultatów. Trener jest duszą zespołu. Od jego postępowania zależy spokój,, atmosfera w zespole i wiara zawodników w ich sportowe zwycięstwo.

• Działalność szkoleniowa

Tak jak w każdej działalności dydaktycznej, tak i w szkoleniu strzeleckim obowiązują następujące, podstawowe zasady dydaktyczne:

• aktywności,

• poglądowości,

• systematyczności

• stopniowania trudności —• od znanego do nieznanego, od łatwego do trudnego,

• utrwalania.

Skuteczne kierowanie szkoleniem wymaga nie tylko odpowiedniej wie­dzy teoretycznej i praktycznej ale także przyswojenia sobie określonych umiejętności kierowniczych. Kierowania szkoleniem trzeba się więc nau­czyć.

Podstawowym warunkiem skutecznego szkolenia jest dobre przygotowa­nie się do zajęć. Polega ono przede wszystkim na znajomości przedmiotu i częściowo na przewidywaniu. Musi więc być to plan działania prowa­dzący najkrótszą drogą do osiągnięcia celu. Dobry plan winien być: - realny — niedopuszczający do marnotrawienia posiadanych sił i czasu;, prosty i zrozumiały — osiągany przez logiczny podział całego materiału na poszczególne części i rozłożenie ich wykonania w odpowiednio skalku­lowanym czasie;

logiczny — zapewniający właściwą kolejność poszczególnych czynności;

---