Katabolizm hemoglobiny.
Powstawanie barwników
żółciowych.
Anna Połocka
Teresa Rogucka
Hemoglobi
na
Jest jednym z 2 białek u kręgowców, które
wiąże tlen. Jej funkcją jest przenoszenie tlenu
we krwi z płuc do innych tkanek.
Ma strukturę czwartorzędową, ponieważ jest
zbudowana z 2 łańcuchów α i 2 β, a każdy z
nich zawiera grupę prostetyczną.
Jest białkiem allosterycznym, czyli wiązanie O
2
do jednej z podjednostek hemoglobiny, a ta
indukuje zmiany konformacyjne, które
przekazywane są na sąsiednie podjednostki i
zwiększają ich powinowactwo do tlenu
Czas życia erytrocytu wynosi około 120 dni
W ciągu godziny rozpada się około 1-2x 10
8
erytrocytów
W ciągu doby u człowieka o średniej masie
rozpada się około 6 g hemoglobiny
Hemoglobina erytrocytu wydostaje się z osocza
krwi i jest wychwytywana przez układ siateczkowo-
śródbłonkowy.
Część białkowa może być ponownie wykorzystana
w całości lub po hydrolizie na aminokwasy
Uwolnione żelazo hemowe jest włączone w ogólną
pulę żelaza w org., może być też wykorzystana do
ponownej syntezy hemu.
Cz. porfirynowa hemu przekształca się w barwniki
żółciowe
Degradacja hemu dokonuje się we frakcji
mikrosomalnej komórek siateczkowo-
śródbłonkowych z udziałem oksygenazy
hemowej.
Działanie tego ukł. enzymatycznego poprzedza
utlenienie w hemie jonu żelazawego do formy
żelazowej, dając heminę.
Funkcja oksygenazy hemowej jest sprzężona z
mikrosomalnym łańcuchem przenoszenia
elektronów, którego końcowym ogniwem jest
cytochrom-P450.
Mikrosomalny układ oksygenazy
hemowej
•
Bilirubina i częściowo biliwerdyna
dostają się do krwiobiegu, są
wychwytywane przez albuminy i
przenoszone do wątroby
•
W wątrobie bilirubina odłącza się od
albuminy i przenika do hepatocytów
•
W SER następuje sprzęganie tego
barwnika z glukuronianem co powoduje
zwiększenie jego polarności
U ssaków główna ilość bilirubiny wiąże się z
2 cz. UDPglukuronianu tworząc diglukuronid
bilirubiny, który wydala się do żółci
Związkiem pośrednim jest monoglukuronid
bilirubiny
Diglukuronid bilirubiny jest najważniejszym
barwnikiem żółciowym
Procesy degradacyjne
hemoglobiny
Hem zostaje rozerwany
przez oksygenazę hemową
występującą w śledzionie i
wątrobie. Enzym ten
rozszczepia pierścień
hemowy i tworzy
biliwerdynę. Ten zielony
barwnik jest następnie
przekształcany przez
reduktazę bilirubinową do
czerwonopomarańczowej
bilirubiny. Zmiany koloru
siniaka są na to dobrym
dowodem.
Lipofilna bilirubina jest wiązana
we krwi do albuminy surowicy, a
następnie jest przekształcana w
wątrobie w diglukuronid
bilirubiny,a ten z kolei wydzielany
do żółci.
W czasie trawienia pokarmów w jelicie
cienkim żółć (wraz z barwnikami)
odpływa z wątroby do dwunastnicy. Gdy
diglukuronid dociera do jelita krętego i
grubego bakteryjne β-glukuronidazy
uwalniają bilirubinę z formy sprzężonej.
Dalsze przemiany bilirubiny zachodzą z
udziałem E.coli. w ciągu przemian aż do
powstania urubilogenów.
W świetle jelita część z nich ulega
resorpcji i wraz z krwią z krążenia
wrotnego trafia do wątroby gdzie
następnie jest wydzielana z żółcią
Większość urubinogenów
wytworzonych w okrężnicy po
utlenieniu do w/w związków barwnych
wydalana jest z kałem.
Część sterkobiliny natomiast ulega
rozbiciu na bilifuscyny, które również
trafiają do kału i są jego barwnikami.
Niewielkie ilości urobilogenu i urobiliny
trafia do dużego krwiobiegu, a z niego
przez nerki są wydalane z moczem.
W przypadku niektórych chorób
związanych ze wzmożoną degradacją
erytrocytów i hemoglobiny
wytwarzana jest większa ilość
bilirubiny niż ta, którą wątroba może
pobrać i wydzielić z żółcią do
dwunastnicy. W takim przypadku
może się ona dostać do mózgu i
tkanek (np. skóry) powodując ich
żółknięcie.
Barwniki żółciowe można często
spotkać w świecie zwierzęcym np. w
skrzydłach i kutykuli owadów czy
skorupkach jaj ptasich.
Są one też i w świecie roślinnym np.
fitochrom jako grupę prostetyczną
zawiera przekształconą biliwerdynę, a
jest on ważnym morfogenetycznie
czynnikiem roślin wyższych – r-cja na
światło