Zobowiązania - część

szczegółowa (13)

dr Marek Świerczyński

Katedra Prawa Cywilnego i Prawa

Prywatnego Międzynarodowego

Przyrzeczenie publiczne

• Przyrzeczenie publiczne a akcje promocyjne
• Rodzaje akcji promocyjnych

– Programy lojalnościowe
– Sprzedaż premiowa
– Konkursy
– Loterie promocyjne

Przyrzeczenie publiczne

• Art. 919. 

– § 1. Kto przez ogłoszenie publiczne przyrzekł

nagrodę za wykonanie oznaczonej czynności,

obowiązany jest przyrzeczenia dotrzymać.

– § 2. Jeżeli w przyrzeczeniu nie był oznaczony

termin wykonania czynności ani nie było

zastrzeżenia, że przyrzeczenie jest nieodwołalne,

przyrzekający może je odwołać. Odwołanie

powinno nastąpić przez ogłoszenie publiczne w

taki sam sposób, w jaki było uczynione

przyrzeczenie. Odwołanie jest bezskuteczne

względem osoby, która wcześniej czynność

wykonała.

Przyrzeczenie publiczne

• Organizator akcji promocyjnej a przyrzekający

nagrodę

• Publiczny charakter akcji promocyjnej
• Uczestnictwo w akcji promocyjnej
• Regulamin akcji promocyjnej
• Nagroda w akcji promocyjnej
• Odwołanie lub zmiana warunków akcji

promocyjnej

Przyrzeczenie publiczne

• Art. 920. 

– § 1. Jeżeli czynność wykonało kilka osób

niezależnie od siebie, każdej z nich należy się
nagroda w pełnej wysokości, chyba że została
przyrzeczona tylko jedna nagroda.

– § 2. Jeżeli była przyrzeczona tylko jedna nagroda,

otrzyma ją osoba, która pierwsza się zgłosi, a w
razie jednoczesnego zgłoszenia się kilku osób - ta,
która pierwsza czynność wykonała.

– § 3. Jeżeli czynność wykonało kilka osób wspólnie,

w razie sporu sąd odpowiednio podzieli nagrodę.

Przyrzeczenie publiczne

• Art. 921. 

– § 1. Publiczne przyrzeczenie nagrody za najlepsze

dzieło lub za najlepszą czynność jest bezskuteczne,

jeżeli nie został w nim oznaczony termin, w ciągu

którego można ubiegać się o nagrodę.

– § 2. Ocena, czy i które dzieło lub czynność zasługuje

na nagrodę, należy do przyrzekającego, chyba że w

przyrzeczeniu nagrody inaczej zastrzeżono.

– § 3. Przyrzekający nagrodę nabywa własność

nagrodzonego dzieła tylko wtedy, gdy to zastrzegł w

przyrzeczeniu. W wypadku takim nabycie własności

następuje z chwilą wypłacenia nagrody. Przepis ten

stosuje się również do nabycia praw autorskich albo

praw wynalazczych.

Komis

• Umowa komisu jest umową o świadczenie usług w

zakresie pośrednictwa handlowego.

• Jest umową konsensualną, wzajemną i odpłatną.
• Stronami tej umowy są: komitent i komisant.
• Komitentem, a więc osobą korzystającą z usług

komisanta, może być każda osoba fizyczna lub

prawna, natomiast komisantem może być jedynie

taka osoba fizyczna lub prawna, która prowadzi

przedsiębiorstwo w zakresie świadczenia usług

polegających na kupnie lub sprzedaży rzeczy

ruchomych na rachunek komitenta, ale we

własnym imieniu

Komis

• Kupno lub sprzedaż komisowa może obejmować

wyłącznie rzeczy ruchome.

• Do zawarcia umowy komisu nie jest wymagane

zachowanie formy szczególnej.

• Umowę komisu można zawrzeć na czas

oznaczony lub na czas nie oznaczony.

• Za świadczone usługi komisowe komisant ma

prawo do wynagrodzenia zwanego prowizją.

• Prowizja komisanta łączy się tradycyjnie i

zwyczajowo z wynagrodzeniem ustalonym

procentowo w stosunku do ceny kupna lub

sprzedaży przedmiotu komisowego.

Komis

• Zastępując komitenta przy zakupie albo

sprzedaży komisant jest zobowiązany do wydania
komitentowi wszelkich praw majątkowych i innych
korzyści jakie uzyskał przy wykonywaniu usługi
komisowej.

• Przesłanką obowiązku wydania korzyści jest

uzyskanie jej przez komisanta dla komitenta przy
wykonywaniu umowy komisu.

Komis

• Art. 770 [Rękojmia] Komisant nie ponosi odpowiedzialności za

ukryte wady fizyczne rzeczy, jak również za jej wady prawne,

jeżeli przed zawarciem umowy podał to do wiadomości

kupującego. Jednakże wyłączenie odpowiedzialności nie dotyczy

wad rzeczy, o których komisant wiedział lub z łatwością mógł się

dowiedzieć.

• Przepis ten odnosi się tylko do komisu sprzedaży i ogranicza

odpowiedzialność z tytułu rękojmi.

• Jeżeli komisant przed zawarciem umowy podał do wiadomości

kupującego zastrzeżenie, że nie ponosi odpowiedzialności za

ukryte wady fizyczne rzeczy, jak również za jej wady prawne, to

zwalnia się z odpowiedzialności za takie wady.

• Zastrzeżenie tego rodzaju nie uwalnia komisanta od obowiązku

zbadania czy rzecz przez niego sprzedawana ma wady.

– Badanie powinno odbyć się z zachowaniem należytej staranności

wymaganej w takich razach od profesjonalisty (art. 355 § 2).

– Tym bardziej, że kupujący ma prawo oczekiwać takiej fachowości i

działać z zaufaniem do profesjonalizmu komisanta.

Komis

• Art. 770(1) [Odesłanie]

– Do umowy sprzedaży rzeczy ruchomej,

zawartej przez komisanta z osobą fizyczną,
która nabywa rzecz w celu niezwiązanym z jej
działalnością gospodarczą ani zawodową,
stosuje się przepisy o sprzedaży
konsumenckiej.

Spółka cywilna

• Spółka cywilna jest umownym stosunkiem

cywilnoprawnym - zobowiązaniem (art. 353 § 1),
w którym wspólnicy zobowiązują się do
świadczenia (zob. art. 353 § 2), polegającego na
dążeniu do osiągnięcia wspólnego celu
gospodarczego przez działanie w oznaczony
sposób, w szczególności przez wniesienie
wkładów (art. 860 § 1)

Wspólny cel gospodarczy

• Pojęcie wspólnego celu gospodarczego jest w

doktrynie zwykle rozumiane szeroko.

• Oznacza mianowicie uzyskanie korzyści

gospodarczych, materialnych, dających się ocenić
w pieniądzu.

Zdolność

• Spółka cywilna nie ma osobowości prawnej
• Spółka cywilna nie ma zdolności sądowej

stosownie do ogólnych przepisów KPC (art. 64)

• Spółka cywilna jest zwykle przeciwstawiana

spółkom handlowym

– Spółki osobowe i kapitałowe

Członkowstwo

• Członkami spółki cywilnej, a więc wspólnikami

mogą być wszystkie podmioty prawa cywilnego, a
więc osoby fizyczne oraz osoby prawne.

• Nie mogą natomiast być wspólnikami tzw. ułomne

osoby prawne.

• Członkostwo w spółce cywilnej powstaje w wyniku

zawarcia umowy spółki (art. 860) lub zmiany już
istniejącej umowy spółki polegającej na
przystąpieniu - przyjęciu nowego wspólnika.

Ustanie członkowstwa

• Członkostwo w spółce cywilnej ustaje w następujących wypadkach:

– a) wystąpienia wspólnika przez wypowiedzenie udziału (art. 869),
– b) wypowiedzenia udziału przez osobistego wierzyciela wspólnika (art. 870),
– c) śmierci wspólnika (z zastrzeżeniem art. 872),
– d) upływu czasu, na który umowa spółki została zawarta (wniosek z art. 869,

z zastrzeżeniem art. 873),

– e) wystąpienia innego zdarzenia, z którym umowa spółki łączy skutek w

postaci jej rozwiązania (wniosek z art. 873),

– f) osiągnięcia celu gospodarczego, dla którego spółka została utworzona

(wniosek z art. 860 § 1),

– g) powstania sytuacji, w której osiągnięcie celu gospodarczego stało się

niemożliwe,

– h) powstania sytuacji, w której w spółce miałby pozostać tylko jeden

wspólnik,

– i) rozwiązania spółki przez wspólników (wynika to pośrednio z art. 873 oraz z

zasady swobody umów - zob. art. 3531),

– j) rozwiązania spółki przez sąd (art. 874).

Charakter prawny umowy spółki

• Stosunek spółki powstaje w wyniku zawarcia umowy
• Wspólników zawierających umowę musi być co

najmniej dwóch

• umowa spółki jest czynnością prawną:

– a) zawieraną między żyjącymi (inter vivos),
– b) konsensualną,
– c) zobowiązującą,
– d) odpłatną,
– e) przysparzającą i kauzalną.

• Umowa spółki tworzy stosunek prawny ciągły.

Forma umowy spółki

• Zgodnie z art. 860 § 2 umowa spółki powinna być

stwierdzona pismem.

• Forma pisemna została w tym wypadku

zastrzeżona jedynie ad probationem, skoro
przepis nie przewiduje rygoru nieważności.