Leki układu pokarmowego

Leki prokinetyczne__________________________________________________________

Zwiększają siłę skurczu i napięcie dolnego zwieracza przełyku

Przyspieszają perystaltykę żołądka, dwunastnicy i dalszego odcinka jelita cienkiego

Stosowane w terapii: choroby refleksowej, dyspepsji czynnościowej i polekowej, atonii pooperacyjnej przewodu pokarmowego, atonicznych zaparciach, zespole drażliwego jelita, gastro parezie (opóźnione opróżnianie żołądka) np. w cukrzycy.

Agoniści receptorów muskarynowych M2 i M3

Karbachol i Betanechol

Znaczenie historyczne

Działania niepożądane: bradykardia, biegunka, bolesne kurcze jelit, ślinotok, zaburzenia akomodacji

Antagoniści cholinoesterazy

Neostygmina

Stosowana w ileus paralyticus

Antagoniści receptorów dopaminergicznych

D2

Metoklopramid

Domperidon

Blokuje głównie obwodowe receptory dopaminergiczne

- słabo przenika do oun i dlatego działa słabiej przeciwwymiotnie

Nie wywołuje objawów pozapiramidowych.

Modulatory receptorów serotoninergicznych

Cisapirid Propulsid

Stymuluje rec. 5-HT4

Pobudza perystaltykę zarówno górnego jak i dolnego odcinka przewodu pokarmowego

Nie wpływa na ośrodkowy układ nerwowy

Działania niepożądane: biegunki, bóle brzucha, bóle głowy

Oraz:

Zależne od blokowania szybkiej komponenty opóźnionego prądu potasowego

- Przedłużenie potencjału czynnościowego i odcinka QT prowadzące do:

- Przedłużenia QT, częstoskurczu komorowego, migotania komór, torsad es de pointes, szczególnie w skojarzeniu z lekami hamującymi cytochrom P450 3A4

Metoklopramid

Zwiększa napięcie zwieracza dolnego przełyku

Stymuluje skurcze odźwiernika i jelita cienkiego

Nie wpływa na jelito grube

Mechanizm działania:

Przyspiesza uwalnianie Ach z neuronów trzewnych

Antagonizując 5HT3 zmniejsza aktywność interneuronów hamujących

Aktywując 5HT4 stymuluje neurony pobudzające

Hamowanie ośrodkowych receptorów dopaminergicznych

Działanie przeciwwymiotne i zmniejszające nudności

Hamowanie obwodowych receptorów dopaminergicznych

Działanie prokinetyczne poprzez zablokowanie pobudzającego wpływu dopaminy (rec. D2) na trzewne neurony cholinergiczne

Wskazania:

Refluks żołądkowo-przełykowy

Czkawka

Zaburzenia opróżniania żołądka

Pooperacyjny nieżyt jelit

Wymioty, nudności

Działania niepożądane:

Objawy pozapiramidowe ( częstsze u dzieci i młodych dorosłych): dystonie i objawy parkinsonowskie (mogą być odwracalne), późne dyskinezy (mogą być nieodwracalne),

Mlekotok (rzadko),

Met hemoglobinemia (u noworodków – sporadycznie)

Dawkowanie:

p.o. 10-20 mg 3Xdziennie, 30 min przed posiłkiem

i.m. 10 mg – początek działania po 10-15 min

i.v. 10 mg – początek działania po 1-3 min

i.v. infuzja 1-2 mg/kg/15 min na 30 min przed chemioterapią

lub 3 mg/kg przed chemioterapią, a nastepnie 0,5 mg/kg przez 4-8 godzin

Ondansetron

Nie jest lekiem pro kinetycznym

Mechnizm działania

Antagonista 5-HT

Zwiększa tonus okrężnicy

………………………………………………………..

…………………………………………………………

Makrolidy

Erytromycyna, oleandomycyna, azytromycyna, klarytromycyna

Działanie podobne do motyliny (22 aminokwasowego peptydu)

Erytromycyna: 200-250 mg doustnie co 8 godzin

40 mg i.v.

Wskazania: gastro pareza w cukrzycy

Erytromycynę w postaci dożylnej po kilku dniach można zastąpić jej postacią doustną w dawce 3X250 mg.

Erytromycyna działa jako agonista receptorów motyliny zarówno na zakończeniach nerwowych, jak i w mięśniach. Skuteczna w leczeniu krótkotrwałym, traci zdolność stymulacji po kilku tygodniach stosowania najprawdopodobniej w mechanizmie regulacji w dół receptorów motyliny

Leki o innych mechanizmach działania

Octreotyd (Sandostatin) Analog somatostatyny

Luxiglumid Antagonista rec. CCK1 (CCK-A)

Baklofen

Agonista obwodowych receptorów kwasu γ-aminomasłowego –GABA-B

Zwiększa spoczynkowe napięcie zwieracza dolnego przełyku oraz zmniejsza o 43% epizody refluksu i o 40% liczbę tzw. Przemijających rozluźnień tego zwieracza.

Leki przeczyszczające_________________________________________________________________________

Często stosowane, a nawet nadużywane, co jest przyczyna występowania wtórnej atonii jelit, osłabienia napięcia mięśni gładkich jelit, czyli może nasilać tendencję do zaparcia (!).

Zastosowanie:

- utrudnienie defekacji wskutek odwodnienia

- schorzenia powodujące bolesność przy oddawaniu stolca

- w razie konieczności ułatwienia defekacji np. u pacjentów z chorobami układu krążenia, przepukliną, hemoroidami itp.

- podczas długotrwałego unieruchomienia (bardzo często powoduje uporczywe zaparcia)

- przygotowanie do zabiegów operacyjnych i niektórych badań diagnostycznych,

- zatrucia

- u chorych u których p/wskazane jest napięcie tloczni brzusznej, np. w zawale mięśnia sercowego, przepuklinie

Przeciwwskazania: nierozpoznane zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, podejrzenie zaburzeń drożności jelit lub porażenia perystaltyki.

Leki działające na drodze mechanicznej

- powodują one zwiększenie objętości treści pokarmowej, co prowadzi do rozciągnięcia ścian jelita.

- należą do nich osmotyczne leki przeczyszczające oraz środki pęczniejące, rozluźniające i poślizgowe. Leki zmiękczające kał nie wpływają na odruch perystaltyczny i często są zalecane u osób w wieku podeszłym.

Środki poślizgowe

Parafina ciekła

Paraffinum liquidum; Mentho-paraffinol

Działa łagodnie, po 8-12 h

Działania niepożądane: świąd odbytu, wyciekanie z odbytu, odkładanie w węzłach chłonnych krezki, niedobory witamin (zaburzenia wchłaniania witamin rozpuszczalnych w tłuszczach)

Glicerol

Suppositoria Glyceroli

Dokuzan sodowy, wapniowy, potasowy

Docusatum natricum, calcium et kalium

Dokuzan sodowy (Laxopol, Laxol)-syrop, roztwór, czopki (lek zmiękczajacy kał i poślizgowy)

Lactulosum – syrop (lek osmotyczny)

Środki zwiększające objętość kału

Środki pęczniejące

Śluzy roślinne

Semen Lini, Semen Plantaginis lenceolate, Semen P. majoris psyllium (Metamucil)

Agar-agar

Karagen

Sole kwasu alginowego

Syntetyczne estry celulozy

Metyloceluloza (Citrucel)

Polikarbofile (Fibercon)

Otręby pszenne

Mechanizm działania środków pęczniejących

-fermentacja bakteryjna prowadzi do produkcji krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (o działaniu troficznym dla nabłonka i pro kinetycznym) oraz do zwiększenia masy bakterii

Błonnik niesfermentowany wiąże wodę i ma działanie pęczniejące

Środki osmotyczne

Trudno wchłaniające się sole i inne związki

Działaja po 2-4 h

Stosowane w zatruciach

Magnesium sulfuricum

Natrium sulfuricum (np. w Sal Carolinum verum et artificale, Sal Ems artificiale)

Laktuloza (Lactulosum) I sorbitol

Stosowane w zaparciach po opioidach I winkrystynie, u osób starszych I w przewlekłych zaparciach idiopatycznych

Roztwory elektrolitów z glikolem polietylenowym (PEG) (Colyte, Golytely)

Sproszkowany glikol polietylenowy (Miralax)

Leki działające na drodze farmakologicznej

Środki działające drażniąco

Prawdopodobnie powodują ograniczone zapalenie jelit prowadzące do akumulacji wody i elektrolitów i stymulacji perystaltyki

Środki działające na jelito cienkie

Olej rycynowy

Kwas rycynolowy i jego sole

Działanie po 2-4 godz.

Działanie niepożądane: przekrwienie miednicy małej, bolesne skurcze jelit, dzialanie toksyczne dla nabłonka i neuronów trzewnych

Dawkowanie: 15-30 ml (dorośli)

Środki działające na jelito grube\glikozydy antrachinonowe

Korzeń rzewienia, kora kruszyny, liść i owoc senesu, liście Aloesu.

Najsilniej przeczyszczająco działają przetwory z aloesu (sok, nalewka) i kory kruszyny, a najłagodniej przetwory senesu.

Formy czynne – antranole i antrony

Mechanizm działania:

Wchłaniają się w jelicie cienkim, a następnie po metabolizmie w tkankach są wydalane do jelita grubego, gdzie pobudzają sploty nerwowo-mięśniowe co w rezultacie pobudza perystaltykę jelita grubego

Działanie po 8-12h

Działania niepożądane:

Zapalenie jelita grubego z biegunkami, hipokaliemia, osłabieniem mięśni,

Uszkodzenie nerek

Nasilenie i przedłużenie krwawień miesiączkowych,

Przekrwienie miednicy małej (dlatego są przeciwwskazane u kobiet w ciąży),

Czasami kurczowe bóle brzucha i bolesne wypróżnienia

Przykłady preparatów:

Folium Senne, Rhizoma Rhei, Cortex Frangulae, sok aloesu

Neonormacol, Neonormosan, Neomormovit, Tabletki z rzewienia, Normosan, Normogran, Alax, altra, Xenna

Środki sytetyczne – pochodne difenylometanu

Bisakodyl

Rozkład do di fenoli w świetle i w nabłonku,

Wydalane powtórnie do światła jelita

Zwiększa wydzielanie śluzu i przyspiesza perystaltykę jelita grubego, rozluźnia masy kałowe,

Działania niepożądane: zapalenie jelita grubego, podrażnienie żołądka (nie stosować z alkaliami i mlekiem) uczuleniowe odczyny skórne

Tabl i drażetki 5 mg, czopki 1 mg

Dawkowanie: 10-15mg dorośli

5-10 mg dzieci w wieku 6-12 lat

Duża zmienność dawek

p.o. stosowany wieczorem działa po 6 h

czopki – działanie dłużej po 30-60 min.

nie stosować dłużej niż 10 dni

Leki prokinetyczne

Agoniści 5HT4

Inne leki

Mizoprostol

Porównanie czasu działania środków przeczyszczających

Leki przeciwbiegunkowe________________________________________________________________________

Leczenie przyczynowe – zastosowanie leków przeciwbakteryjnych w biegunce, która została wywołana przez zakażenie bakteryjne (furazolidon, nifuroksazyd, Cyprofloksacyna, kotrimoksazol, neomycyna, amoksycyklina, Doksycyklinę, rifaksymina)

Leczenie objawowe- nie ma na celu wyrównanie niedoborów wodnych, elektrolitowych i pokarmowych poprzez nawodnienie, podawanie płynów wieloelektrolitowych, kontrolę poziomu elektrolitów i kreatyniny.

W biegunkach z dużym odwodnieniem stosuje się wlewy dozylne 0,9% NaCl.

W łagodnie przebiegających biegunkach straty wody i elektrolitów SA uzupełniane np. przez podawanie preparatu Gastrolit.

Rehydracja

r-r zalecany przez WHO:

Na 90

K 20

Cl 80 mEq

Cytryniany 30

Dwuwęglany 111

Glukoza

Leczenie farmakologiczne objawowe polega na zastosowaniu środków absorpcyjnych, ściągających, cholino litycznych, opioidów, alkaloidów opium oraz leków syntetycznych.

Środki absorpcyjne

Węgiel leczniczy (carbo medicinalis) – najsilniejszy lek absorpcyjny

Pochłania bakterie, toksyny, trucizny mineralne i organiczne oraz hamuje procesy fermentacyjne w jelitach.

Warunkiem skuteczności zastosowania jest podawanie go w odpowiednio dużej dawce tzn. 8-10 tabletek jednorazowo, które należy rozkruszyć i zwilżyc wodą.

Podawany jest także w dawce 50 – 100 g podczas płukania żołądka.

Środki pęczniejące

Koloidy – psyllium (np. Metamucil)

Związki polikarbofilowe (np. Fibercon)

Karboksymetyloceluloza

W łagodnych przewlekłych biegunkach u pacjentów z zespołem wrażliwego jelita grubego

Mechanizm działania: zmiany płynności stolca oraz percepcja zmniejszonej płynności stolca

Wiązanie soli kwasów żółciowych oraz toksyn bakteryjnych

Kaolin (uwodniony krzemian glinowy)

Inne krzemiany – attapulgit (di krzemian magnezowo – glinowy; Diasorb)

Mechanizm działania: wiążą wodę oraz enterotoksyny

Mieszanka kaolinu i pektyny (Kaopectolin)

Glinka biała (Bolus alba) 50-200g w postaci zawiesiny z woda.

Smecta – stosowana zwłaszcza u dzieci. Zawiera związek glinowo – krzemowy. Ma silne własności absorpcyjne. Dzięki dużej lepkości powleka błonę śluzową żołądka i jelit. W ten sposób zwiększa jej wytrzymałość na działanie drażniące toksyn. Działanie osłonowe może mieć również wpływ przeciwbólowy.

Cholestyramina (Questran)

Żywica jonowymienna wiążąca kwasy żółciowe oraz niektóre toksyny bakteryjne

W biegunkach indukowanych przez sole kwasów żółciowych np. u chorych po resekcji jelita

Nadmierna ilość soli kwasów żółciowych nasila sekrecję wody i elektrolitów w jelicie

Usunięcie większego odcinka jelita (>100cm) – może prowadzic do spadku ilości soli żółciowych i steatorrhea.

Cholestyramina nasila te objawy

Niewskazana w biegunkach zakaźnych – osłabia usuwanie patogenu z jelita

Dawkowanie: 9 g dziennie, po czym zmniejszenie dawki aż do uzyskania właściwej częstotliwości wypróżnień.

Związki bizmutu

Zasadowy salicylan bizmutu (III) (pepto-bismol)

W pH soku żołądkowego reaguje z HCl tworząc chlorek bizmutu i kwas salicylowy

Kwas salicylowy-absorbowany w żołądku i jelicie cienkim 99%; bizmutu przechodzi przez układ pokarmowy i jest wydalany z kałem

Działanie: przeciwsekrecyjne, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, zmniejszające nudności i bolesne skurcze jelit

Zastosowanie:

Biegunki podróżnych (prewencja i leczenie),

Inne biegunki epizodyczne

Dawkowanie: 250-300 mg do 8 razy dziennie

Środki ściągające

Działają silnie przeciwzapalnie tworząc połączenia chemiczne z białkami (w tym białkami bakterii), prowadząc do ich denaturacji

Preparaty: Tanninum albumina tum, Salotannol

Leki zmniejszające perystaltykę i sekrecję

Opioidy

Agoniści receptora opioidowego

Powodują zmniejszenie perystaltyki żołądka i jelit, wzrost napięcia zwierczy oraz działaja przeciwbólowo.

Alkaloidy opium – stosowane wyjatkowo i jednorazowo w razie konieczności natychmiastowego przerwania gwałtownie przebiegającej biegunki.

Preparaty: Tinctura Opii Simple – 5-10 kropli

Syntetyczne leki opioidowe

Loperamid

Działanie przeciwbiegunkowe 40-50 razy silniejsze od morfiny

Słabo przenika do OUN

Przedłuża czas pasażu jelitowego

Zwiększa napięcie zwieracza odbytu

Osłabia działanie toksyny cholery i niektórych toksyn E. coli

C. max po 3-5 godz., t1/2 – 11 godz.

Wskazania: biegunka podróżników, również w połączeniu z chemioterapią,

w ostrych biegunkach- nie przedłużać podawania powyżej 48 godzin

Czasami – przewlekłe biegunki

Brak działania uzależniającego

Działania niepożądane:

Depresja OUN (zwłaszcza u dzieci)

Niedrożność porażenna jelit

Dawkowanie:

Dorośli – początkowo 4 mg, nastepnie 2 mg po każdym wypróżnieniu do 16 mg/d

Dzieci 2-5 lat – 3mg/d

6-8 lat 4 mg/d

8-12 lat – 6mg/d

Nie stosować poniżej 2 r.ż.

Preparaty: Imodium, Imodium plus (preparat złożony z loperamidu i symetykonu; symetykon – lek przeciwwzdęciowy)

Difenoksylat i difenoksin

Silniejsze działanie przeciwbiegunkowe od morfiny

C max 1-2 godz.

T1/2-12 h

W wyższych dawkach – 40-60mg wpływają na OUN

Łączone z atropiną w dawkach subterapeutycznych – dla zapobieżenia nadużywaniu i przedawkowaniu

Np. Lomotil (2,5 mg difenoksylatu + 25 µg atropiny)

Dawka początkowa – 2 tabl. a następnie 1 tabl. co 3-4 godz.

Działania niepożądane: zaparcia, mega colon toxicum, objawy antycholinergiczne (zab. Akomodacji, suchość w jamie ustnej itp.)

Acetorfan (racecadotril) w trakcie badań

Inhibitor enkefalinazy, zwiększa miejscowe stężenie enkefalin stymulujących receptory opioidowe µ i δ

Działanie przeciwsekrecyjne

Agoniści receptora α2-adrenergicznego

Działaja na receptory na neuronach trzewnych i enterocytach

Stymulują absorbcje i hamuja sekrecję płynów i elektrolitów

Przedłużają czas pasażu jelitowego

Szczególnie w cukrzycy z przewlekłą biegunką (neuropatia autonomiczna prowadząca do zmniejszenia innerwacji noradrenergicznej)

Również w biegunce spowodowanej odstawieniem opiatów

Działania niepożądane: hipotensja, depresja, zmęczenie

Klonidyna

0,1 mg 2Xdz

Preparaty przezskórne (Catapres TTS) 2Xtydz. – bezpieczniejsze

Okterotyd (sandostatin)

Lanreotyd

W ciężkich biegunkach sekrecyjnych w przebiegu guzów hormonalnie czynnych trzustki i przewodu pokarmowego

Inne biegunki sekrecyjne – po chemioterapii, w zakażeniu HIV, w cukrzycy

Mechanizm działania: działanie przeciwhormonalne

T1/2 – 1-2 godz.

Dawkowanie:

s.c. 50 – 100 µg 2-3 X dziennie / maksymalnie do 500 µg 3Xdziennie

preparaty o przedłużonym działaniu – i.m. raz w miesiącu w leczeniu biegunek w przebiegu karcynoidu i guzów produkujących VIP

i.v. – w leczeniu krwawienia z żylaków przełyku

Leki przeciwwymiotne_________________________________________________________________________

Leki blokujące receptory 5-HT3

Wybiórczo blokują receptory serotoninergiczne 5-HT3 neuronów zarówno ośrodkowego jak i obwodowego układu nerwowego.

Skuteczne w wymiotach wywołanych radioterapią, pooperacyjnych i po zabiegach laparoskopowych, a także w wymiotach u kobiet ciężarnych.

Skuteczne w wymiotach wczesnych rozwijających się bezpośrednio po podaniu cytostatyku.

Nieskuteczne w chorobie lokomocyjnej.

Preparaty:

Ondansetron (Atossa, Zofran)

Granisetron (Kytril)

Dolasetron (Anzemet)

Palonosetron (Aloxi)

Aprepitant (Emend)

Leki neuroleptyczne

Znosza pobudzający wpływ dopaminy na chemoreceptory pola najdalszego w mózgu.

Blokują również receptory H1 i cholinergiczne.

Skuteczne w wymiotach wywołanych zaburzeniami błędnika , w chorobie popromiennej, po leczeniu cytostatykami, w wymiotach pooperacyjnych wywołanych działaniem środków znieczulenia ogólnego.

Najczęściej stosowane: chloropromazyna, prometazyna, pro chloropromazyna, tietylperazyna lub haloperidol

Najsilniej działa tietylperazyna i haloperidol.

Przeciwwskazania: jaskra, przerost gruczołu krokowego, niewydolność wątroby, niewydolność krążenia, ostry zespół wieńcowy, choroba wrzodowa, choroba Parkinsona,

Leki przeciwhistaminowe

Blokują receptory histaminowe i cholinergiczne

Zapobiegają przede wszystkim wymiotom pochodzenia błędnikowego (np. w chorobie lokomocyjnej). Skuteczne w wymiotach wywołanych środkami znieczulenia ogólnego, zabiegami radioterapii. W premedykacji chirurgicznej SA stosowane ze względu na działanie uspokajające i przeciwwymiotne.

Nasilają działanie depresyjne na OUN barbituranów, środków nasennych, uspokajających i cholino litycznych.

Powodują senność znacznie obniżają sprawność umysłową i nie powinny być zazywane przez kierowców.

Preparaty:

Dimenhydrinat (Aviomarin)

Prometazyna (Diphergan, Phenergan)

Hydroksyzyna (Hydroxyzinum)

Hioscyna (skopolamina)

Leki wpływające na czynność zewnątrzwydzielniczą trzustki__________________________________________

Terapia substytucyjna enzymami trzustkowymi jest zalecana w przewlekłym zapaleniu trzustki.

Celem jest poprawa trawienia i wchłaniania składników pokarmowych. Pacjenci odczuwają mniejsze dolegliwości bólowe. Terapia pozwala na lepszą kontrolę cukrzycy.

Należy stosować preparaty lipazy uwalniające enzym w świetle jelita (pH >5,5) co pozwala uniknąć inaktywacji lipazy przez kwas solny soku żołądkowego.

Zaleca się stosowanie preparatów zawierających mikrogranulki, ponieważ łatwo przechodzą z pokarmem do dwunastnicy. Korzystne jest także kojarzenie leków zawierających enzymy trzustkowe z lekami hamującymi sekrecję kwasu solnego w żołądku. Takie połączenie poprawia efektywność terapii.

Preparaty: Kreon, Lipancrea, Neo-Pancreatinum, Panzytrat, Combizym.

Leki wpływające na czynność zewnątrzwydzielniczą wątroby__________________________________________

Środki żółciopędne i żółciotwórcze

Przyspieszają i ułatwiają odpływ żółci odgrywającej ważną rolę w procesie wchłaniania tłuszczów oraz witamin A, D, E, K. Usuwają mechanicznie drobne złogi przez zwiększenie szybkości przepływu żółci oraz oczyszczają drogi żółciowe z drobnoustrojów.

Działania niepożądane: łagodnie przeczyszczające

Preparaty

Kwasy żółciowe – pochodne kwasu cholinowego, normalnie wytwarzane w watrobie, które po połączeniu z tauryną lub glicyną SA wydalane z żółcią do jelit powodując emulgację tłuszczy a tym samym umożliwiają ich wchłanianie.

Cholamid, Terpichol, Bilocol, Polagol

Środki roślinne – Solaren, Cholagoga, Cholesol, Raphacholin

Leki rozpuszczające kamienie żółciowe

Kwas chenodezoksycholowy (Chenofalk; Cholanorm).

Kwas ursodezoksycholowy (Ursofalk, Ursopol) – mniej toksyczny od kwasu chenodezoksycholowego. Rozpuszcza niezwapniane złogi cholesterolowe. Chroni błonę śluzową żołądka przed powikłaniami choroby refluksowej.

Leki stosowane w marskości wątroby_____________________________________________________________

Leki chroniące komórkę wątrobową

Środki lipotropowe cholina, inozytol, metionina

Kwas tiazolidynokarboksylowy (timonacicum, Hepacom, Heparegen)

Działanie ochronne, ułatwia regeneracje, zmniejsza stężenie lipidów w surowicy

Silibilina (silimaryna, Sylimarol)

Efekt placebo, ryzyko uszkodzenia wątroby (reakcje immunologiczne)

Cyjanidol (catergen)

Wątpliwe działanie, wywołuje zmiany immunologiczne

Leczenie powikłań marskości wątroby____________________________________________________________

Ascites i obrzęki

Diuretyki spironolakton, furosemid

Encefalopatia wątrobowa

Dieta ubogo białkowa

Laktuloza - prowadzi do zakwaszenia światła jelit faworyzującego powstawanie amoniaku zamiast jonów amonowych

p.o. 30 ml 3-4 X dziennie

per rectum 300 ml w 700 ml soli lub sorbitolu, powtarzane co 4-6 h

neomycyna

0,5 – 1 g p.o. co 6-12 h przez 5-7dni

Wankomycyna

1,0 p.o. 2 X dziennie

Metronidazol

250 mg p.o. 3 X dziennie

W razie potrzeby podania leku uspokajającego – oksazepam 10 – 3- mg

Flumazenil

Anemia

Siarczan żelazawy 0,3 g tabletki jelitowe

Tendencje do krwawień

Witamina K

Spontaniczne bakteryjne zapalenie otrzewnej

Norfloksacyna (400 mg dz.), Cyprofloksacyna, biseptol

Inne leki stosowane w chorobach przewodu pokarmowego___________________________________________

Leki spazmolityczne

Stosowane w objawowym leczeniu dolegliwości bólowych występujących w czynnościowych zaburzeniach przewodu pokarmowego i dróg żółciowych.

Preparaty:

Papaweryna, Drotaweryna ( No-Spa), Alweryna (Spazmolina), Mebeweryna (Duspatalin), Trimebutyna (Debridat, Tribux).

Leki przeciwrobacze___________________________________________________________________________

Benzimidozole

Hamowanie polimeryzacji mikrotubul nicieni poprzez wiązanie z beta-mikrotubuliną

Mebendazol (Vermox)

Włosogłówka, owsiki, glista, tęgoryjec dwunastnicy, węgorek, tasiemce

Działania niepożądane: biegunka (przejściowo), bóle brzucha,

Wysokie dawki – alopecia, reakcje alergiczne, neutropenia (odwracalna), agranulocytoza, hipospermia, wzrost aminotransferaz

Teratogenne i embriotoksyczne działanie u zwierząt – przeciwwskazany w ciąży

Dawkowanie:

p.o. enterobiasis – poj. 100 mg, powtórna tabl 100 mg po 2 tygodniach

Ascariasis, trichuriasis, 100 mg 1 x dziennie rano przez 3 dni (ew. powtórzenie po 3 tygodniach)

Lepszy efekt niż 500 mg mebendazolu w 1 dawce lub 400 mg albendazolu

Albendazol (Eskazol, Albenza)

Echinococcus granulo sus, E. multilocularis, Trichinella spiralis,

Robaki obłe (Ascaris lumbricoides, Enterobius vermicularis etc.)

Tasiemce

Przywry

T ½ - 8 h

Słabe I nirównomierne wchlanianie z przewodu pokarmowego

Lek z wyboru w E. granulo sus: 400 mg 2 x dziennie przez 28 dni

Preferowany w neurocysticerkozie 400 mg 2 x dziennie przez 3 – 28 dni;

Terapia zwykle poprzedzona sterydami

Działania niepożądane: bóle brzucha, biegunki, mdłości, wymioty, zawroty, bóle głowy, zwrost aminotransferaz, rzadko cholestaza i żółtaczka, rzadko leukopenia, pancytopenia, wypadanie włosów, świąd i wykwity skórne

Kontrola funkcji wątroby

Przeciwwskazany w marskości wątroby

Teratogenne i embriotoksyczne działanie u zwierząt – przeciwwskazany w ciąży

Dawkowanie: choroba bąblowcowa torbielowata lub pęcherzykowata – 2 X 400 mg przez 4 tyg., po 14 dniowej przerwie ponownie ten sam cykl --- łącznie 3 cykle

Trichinoza – 400 mg co 12 h przez 6 dni

Neurocysticerkoza – 15 mg / kg mc/d przez 4 tyg