TERAPEUTYCZNA HIPOTERMIA

• NKZ jest wiodącą przyczyną zgonów w populacji

• przeżywalność wynosi 5% u pacjentów w przypadku zewnątrzszpitalnych i 16% u pacjentów w przypadku wewnątrzszpitalnych NZK

• każdego roku w Europie z powodu NZK umiera 700 tys. Osób

Łańcuch przeżycia:

• wczesne rozpoznanie i wezwanie pomocy, aby zapobiec NZK

• wczesne rozpoczęcie RKO, aby wydłużyć czas

• wczesna defibrylacja, aby przywrócić czynność serca

• opieka poresuscytacyjna, aby przywrócić jakość życia

Hipotermia terapeutyczna

• to kontrolowane obniżenie temperatury ciała celem zapobieżenia reperfuzyjnemu uszkodzeniu tkanek i narządów

• polega na zastosowaniu umiarkowanej hipotermii (32-34˚C) przez 12-24h u chorych będących w śpiączce, głównie po zewnątrzszpitalnym zatrzymaniu krążenia w mechanizmie migotania komór lub VT bez tętna

• kryteria wykluczające zastosowanie hipotermii terapeutycznej:

• uraz

• krwotoki

• choroba terminalna

• ciąża

• zaburzenia krzepnięcia (chorzy otrzymujący antykoagulanty i leki trombolityczne mogą być poddani hipotermii)

• ciężkie uogólnione zakażenie

• wstrząs kardiogenny o ciężkim przebiegu (CTK < 90 mmHg pomimo leczenia katecholaminami)

hipotermia wdrożona po 4h od przywrócenia krążenia

jest mniej skuteczna

Powikłania hipotermii terapeutycznej:

• zapalenie płuc

• zaburzenia rytmu serca

• krwawienia

• drgawki

• dreszcze

• drżenia

• hiperglikemia (insulinooporność)

• zaburzenia elektrolitowe

• zaburzenia krzepnięcia

• hipowolemia

1. Monitorowanie podczas hipotermii terapeutycznej:

• elektrolity (K i Mg)

• glikemia

• układ krzepnięcia

2. Sedacja

3. Antybiotykoterapia

4. Leki zwiotczające

Fazy hipotermii terapeutycznej:

1. indukcja - metody ochładzania:

1. inwazyjne

2. nieinwazyjne (Blanketrol II, Arctic)

• można zastosować wlew soli fizjologicznej (30ml/kg) o temp. 4˚C; co pozwala obniżyć temperaturę głęboką o 1,5˚C

• można również stosować worki z lodem

2. podtrzymywanie hipotermii - trwa 12-24h

3. ogrzewanie - należy unikać hipertermii; stopniowo odwracać hipotermię (0,25-0,5˚C/h)

4. normotermia

nadal wiele elementów hipotermii terapeutycznej wymaga dalszej oceny w celu opracowania optymalnej terapii