Metody spłycania blizn i likwidacji przebarwień.
Blizny
Blizny powstają na skutek różnych urazów, a także często są pamiątką po zabiegu operacyjnym. Blizna wytwarza się na skórze, gdy ubytek sięga do skóry właściwej i do dalszych warstw skóry. Jest stanem zejściowym po zagojeniu się ubytku tkanki. Stan zejściowy polega na bliznowaceniu, czyli wytworzeniu się zbitej, słabo unaczynionej tkanki łącznej. Niektórzy pacjenci mają indywidualną skłonność do tworzenia przerosłych i brzydkich blizn.
Blizny pooperacyjne oraz potrądzikowe mogą być powodem dyskomfortu emocjonalnego i fizycznego, obniżając jakość życia. W niektórych przypadkach blizny mogą nawet ograniczać mobilność danej osoby.
Jej kształt zależy od takich czynników, jak:
przyczyna urazu (skaleczenie, oparzenie, zmiażdżenie, blizny po cięciu nożem itp.),
miejsce na ciele,
czas trwania gojenia,
indywidualne skłonności do bliznowacenia.
Blizny powstałe na skutek skaleczenia nożem są zwykle mało widoczne, zwłaszcza gdy znajdują się w naturalnych fałdach skórnych i bruzdach. Dużo wyraźniejsze są blizny płaszczyznowe, które mają nierówną powierzchnię i zabarwienie. Mogą one powodować przykurcze i napięcia. Tego typu blizny powstają zwykle na skutek oparzeń, zmiażdżeń i ciężkich urazów. Blizna początkowo ma kolor różowy, następnie blednie i przybiera kolor perłowy. Czerwona blizna nie zawiera pierwotnego barwnika skóry, dlatego właśnie jej odcień już zawsze będzie różnił się od koloru zdrowej skóry. Ponadto, blizna nie zawiera mieszków włosowych, nawet jeśli pojawiła się w miejscu wcześniejszego owłosienia, jest zawsze bezwłosa.
Blizny zwykłe – pojawiają się zazwyczaj u dzieci, czasem u dorosłych. Powstają na skutek ran pourazowych i pooperacyjnych, na skutek przedłużonego czasu gojenia. Ten rodzaj blizn kształtuje się nawet do 6 miesięcy czy roku od urazu. W tym czasie dochodzi do formowania się blizny, jej kształtu i barwy. Na początku blizny przerostowe zwykłe są pogrubiałe i twarde, mogą wywoływać swędzenie lub pieczenie, mają sinoczerwone zabarwienie. Z czasem miękną, jaśnieją i stają się mało widoczne, a uczucie swędzenia ustępuje.
Blizny przerosłe – pojawiają się na skutek zaburzenia procesu gojenia, np. przez zakażenie rany pooperacyjnej czy rozdrapywanie blizny. Te zmiany są twarde i szerokie, a jeśli pojawią się na miejscu zgięcia stawów, mogą utrudnić normalne funkcjonowanie.
Bliznowce (keloidy) – narastają po zagojeniu rany. Narośla tworzą się ponad poziomem otaczającej skóry i przybierają kształt wybrzuszeń powstałych ponad brzegami rany. Bliznowiec przybiera barwę od różowego do ciemnoczerwonego i może być bardzo bolesny. Jego powstanie jest związane z nadmierną produkcją kolagenu, który pojawia się przy okazji drobnych skaleczeń lub zranień. Bliznowce mogą pojawić się w różnych miejscach na ciele, jednak najczęściej występują na ramieniu, w okolicy mostka i płatków usznych.
Przykurcze bliznowate – silne urazy powodują duży ubytek obszarów skóry. Niektóre blizny przyciągają brzegi skóry do siebie, tworząc przykurcze. Niestety, przykurcze mogą obejmować przyległe mięśnie i ścięgna, a to powoduje ograniczenie ruchu w stawach. Przykurcze bliznowate trzeba leczyć operacyjnie.
Blizny stanowią niezbyt estetyczną pamiątkę po doznanych urazach. Niektóre z nich są mało widoczne, innych nie sposób nie dostrzec. Jeśli blizny nie wywołują niepożądanych objawów w postaci przykurczów i nie szpecą widocznych części ciała, na przykład twarzy, można bez problemu z nimi żyć.
Sposoby usuwania blizn
Procedury usuwania blizn pooperacyjnych są zwykle bolesne, inwazyjne i niosą ze sobą ryzyko powikłań. Technologia laserowego usuwania blizn to nieinwazyjne rozwiązanie, stosujące laser frakcyjny, dzięki czemu możliwe jest szybkie i efektywne usunięcie blizny z mniejszym ryzykiem, mniejszym bólem i minimalnym okresem powrotu do pełnej funkcjonalności.
Zabiegi usuwania blizn potrądzikowych i pooperacyjnych oparte są o technologię laserowa frakcyjnego. Impulsy laserowe powodują koagulację tkanki bliznowatej i stymulują tworzenie nowej, zdrowej tkanki. Okres gojenia się skóry jest krótki, ryzyko infekcji wyeliminowane, a odczuwany ból jest niewielki lub nie ma go w ogóle.
Technologia laserowego usuwania blizn firmy może być stosowana na wszystkich typach skóry, co wraz z doskonałymi rezultatami czyni ją preferowaną metodą usuwania blizn.
Jak działa laserowe usuwanie blizn
Zabiegi laserowego usuwania blizn potrądzikowych i pooperacyjnych polega na zastosowaniu frakcyjnego światła laserowego do tworzenia mikrokolumn skoagulowanej tkanki, sięgającej głęboko w skórę bez ablacji naskórka.
Wyzwala to naturalną reakcję w postaci gojenia się tkanek, po której tkanka bliznowata zostaje zastąpiona nową, zdrową tkanką. Poprawia to wygląd tkanki bliznowatej. Technologia Advanced Contact Cooling chroni naskórek, zwiększając komfort i bezpieczeństwo zabiegu.
Usuwanie przebarwień
Za pojawianie przebarwień na skórze najczęściej odpowiadają geny i nadmierne opalanie się. Na szczęście są już sposoby, by przebarwienia skóry skutecznie usunąć.
Każdy z nas ma na ciele jakieś plamki i piegi. Główną przyczyną są promienie UV. Wystawiamy ciało na słońce, zapominając o jakiejkolwiek ochronie albo smarujemy się kremami z niskimi filtrami UV. Jesienią, kiedy opalenizna znika, na skórze zauważamy szpecące przebarwienia. Jednak przyczyną powstawania przebarwień jest nie tylko słońce. Często wywołuje je stosowanie niektórych leków, kosmetyków czy ziół. Także zaburzenia hormonalne i infekcje. Zdarza się, że skłonności do plam dziedziczymy po rodzicach. Przebarwienia możemy tuszować korektorem, podkładem albo samoopalaczem. Niewielkich plamek pozbędziemy się, stosując odpowiednie kremy wybielające.
U dermatologa leczenie skóry zależy od wielkości przebarwień. Bada się je za pomocą lampy Wooda. Zdarza się, że niektórych przebarwień nie można całkowicie usunąć. Udaje się je jedynie rozjaśnić, co sprawia, że są mniej widoczne.
Leczenie powierzchniowe polega na stosowaniu środków wybielających. Najbardziej znany i używany już od 40 lat jest hydrochinon, w stężeniu od 1,5 do 8 procent. Wybiela przede wszystkim świeżo powstałe przebarwienia. Widocznych rezultatów można oczekiwać dopiero po kilku tygodniach. Efektem ubocznym bywa odbarwienie skóry wokół przebarwienia.
Skutecznie działają retinoidy, np. kwas witaminy A, które nie powodują odbarwień skóry. Mechanizm działania polega na zaburzeniu wytwarzania melaniny. Leczenie retinoidami trwa do 3 miesięcy.
Od początku lat 80. wykorzystuje się także kwas azelainowy. Najczęściej w usuwaniu przebarwień pozapalnych i potrądzikowych. Jego stosowanie może powodować zaczerwienienie i pieczenie skóry.
Leczenie głębokie pomaga przy dużych zmianach barwnikowych. Popularne są peelingi chemiczne (tzw. chemabrazja). Wykwalifikowana kosmetyczka albo lekarz dermatolog złuszcza naskórek za pomocą kwasu glikolowego, trójchlorooctowego (TCA) albo kojowego. Kwas glikolowy w wysokich stężeniach (50-70 proc.) zmniejsza nadmierną pigmentację naskórka i pobudza rozwój normalnych, nieuszkodzonych komórek. Coraz popularniejsze są peelingi wykonywane jednocześnie kilkoma preparatami: kwasem glikolowym, TCA i kojowym. Zmniejsza to ryzyko podrażnienia skóry i poprawia skuteczność zabiegu. Dzięki temu nie trzeba potem zostawać w domu przez kilka dni. Najlepsze rezultaty osiągniesz, smarując się rano i wieczorem kremem wybielającym i poddając się coraz silniejszym zabiegom chemabrazji w gabinecie.
Mikrodermabrazja to mechaniczne usuwanie warstwy rogowej naskórka za pomocą tarcz ściernych. Zabieg wykonasz u dermatologa.
Przy plamach soczewicowatych pomaga krioterapia. Zmiany na skórze niszczone są przez punktowe
zamrażanie lub natrysk ciekłym azotem, a następnie wycinane. Jest to skuteczne, ale następstwem bywają blizny. Zabieg wykonuje lekarz.