Fundusze inwestycyjne

• Zgodnie z ustawą o funduszach 

inwestycyjnych (z dnia 27 maja 
2004), można utworzyć fundusz 
inwestycyjny jako:

– fundusz inwestycyjny otwarty
– specjalistyczny fundusz inwestycyjny 

otwarty

– fundusz inwestycyjny zamknięty

Każdy rodzaj funduszu 

charakteryzuje się odmienną 

konstrukcją prawną oraz 

możliwościami 

inwestycyjnymi. Różnice w: 

rodzaju tytułu uczestnictwa 

w funduszu, zakresie 

dopuszczalnych lokat i 

limitów inwestycyjnych, 

organach funduszu.

Ze względu na 

politykę 

inwestycyjną

 oraz 

stopień 

ryzyka inwestycyjnego

, 

fundusze dzieli się na:

• fundusze akcji
• fundusze papierów dłużnych
• fundusze rynku pieniężnego
• fundusze stabilnego wzrostu
• fundusze zrównoważone

Przykład: SEB Towarzystwo 

Funduszy Inwestycyjnych 

S.A.

•

SEB  1  (zrównoważonego  wzrostu).  Polityka 
inwestycyjna: Do 70% aktywów inwestowane 
w akcje spółek giełdowych, pozostała część w 
bezpieczne papiery wartościowe

•

SEB  2  (obligacji  i  bonów  skarbowych). 
Polityka  inwestycyjna:  fundusz  inwestuje  w 
dłużne  papiery  wartościowe,  takie  jak 
obligacje  i  bony  skarbowe,  charakteryzujące 
się największym bezpieczeństwem.

SEB Towarzystwo Funduszy 

Inwestycyjnych S.A.

• SEB  3  (akcji).  Polityka  inwestycyjna:  fundusz 

inwestycyjne  inwestuje  przede  wszystkim  w  akcje 
spółek  giełdowych,  co  daje  możliwości  wysokich 
zysków 

w 

długim 

okresie 

czasu. 

Ryzyko 

inwestycyjne  jest  wyższe  niż  w  pozostałych 
funduszach, 

co 

przejawia 

się 

w 

krótkoterminowych 

wahaniach 

jednostek 

uczestnictwa.

• SEB 

4 

(stabilnego 

wzrostu). 

Polityka 

inwestycyjna:  min.  80%  aktywów  ulokowane  w 
bezpieczne  i  zyskowne  pap.  dłużne,  takie  jak 
obligacje  i  bony  skarbowe,  a  pozostała  część 
aktywów 

w 

akcje 

renomowanych 

spółek 

giełdowych.

Skład portfeli na 31.12.2003  SEB

12,84

91,08

0,67

68,28

46,25

8,92

24,5

22,58

40,91

0

74,83

9,14

0%

10%

20%

30%

40%

50%

60%

70%

80%

90%

100%

SEB 1

SEB 2

SEB 3

SEB 4

ud

zi

ał

 w

 p

or

tfe

lu

akcje

bony skarbowe

obligacje

Opłacalność inwestycji w %

-30

-20

-10

0

10

20

30

40

50

1999

2000

2001

2002

2003

SEB 1

SEB 2

SEB 3

SEB 4

WIG

inflacja

Fundusze emerytalne

65,2

30,17

3,96

0,56

0,11

Obligacje, bony
skarbowe

Akcje notowane na
regulowanym rynku
giełdowym

Akcje NFI

Inne dłużne p.w.
Spółek publicznych

Pozostałe

Model Markowitza

• Portfel wieloskładnikowy
• uwzględnia  indywidualną skłonność 

inwestora do ryzyka (jego krzywych 
obojętności)

• zakłada, że unikający ryzyka inwestor 

buduje portfel maksymalizujący jego 
satysfakcję (użyteczność), przez 
maksymalizację stopy zwrotu portfela, 
dla danego poziomu ryzyka

Model Markowitza c.d.

• Zbiór efektywny: odcinek krzywej 

XY

• Spośród portfeli efektywnych 

najlepszy jest portfel M, ponieważ 
maksymalizuje on funkcję 
użyteczności

Portfel zawierający 

instrumenty wolne od 

ryzyka

• Portfel M - portfel rynkowy (

market 

portfolio

)

• R

f

M - zbiór efektywny

• linia rynku kapitałowego (

CML - capital 

market line

) - portfele efektywne 

powstałe w wyniku kombinacji 
instrumentów pozbawionych ryzyka z 
instrumentami ryzykownymi:













M

f

M

f

R

R

R

R

Tworzenie portfela według 

Markowitza

• Założenie: zbudowane portfele muszą 

spełniać warunek I - minimalne ryzyko 
przy zadanym dochodzie oraz warunek 
II - maksymalizacja dochodu przy 
zadanym ryzyku. Są to kryteria 
efektywności w rozumieniu teorii 
Markowitza

• Selekcja portfeli agresywnych i 

bezpiecznych 

Tworzenie portfela według 

Markowitza c.d.

• Wyznaczamy okres badawczy
• wyznaczamy dochód inwestora
• wyznaczamy zmiany cen (okresowość)
• wybieramy instrumenty finansowe 

(akcje)

• Liczymy: oczekiwana stopa zwrotu, 

wariancja, odchylenie standardowe, 
współczynnik zmienności, współczynnik 
beta, współczynnik alfa, rozstęp akcji

Tworzenie portfela według 

Markowitza c.d.

• Budujemy portfele: agresywny – z akcji o 

najwyższej oczekiwanej stopie zwrotu, 

bezpieczny – o niskim współczynniku 

zmienności i średnim dochodzie oczekiwanym

• Liczymy współczynniki korelacji
• Szukamy wartości udziałów poszczególnych 

akcji w portfelach: I warunek – minimalizacja 

ryzyka, II warunek – maksymalizacja dochodu

• Oceniamy efektywność zbudowanych portfeli 

wskaźnikami (Jensena, Sharpe’a lub 

Treynor’a)

Model jednowskaźnikowy 

Sharpe’a

• Model opiera się na założeniu, że stopy 

zwrotu  większości  akcji  są  w  dużym 
stopniu  powiązane  ze  stopą  zwrotu 
indeksu rynku. Wobec tego:

• R

i

 = 

i

 + 

i

R

M

 + u

i

• Gdzie:
• R

i

 – stopa zysku i-tej akcji

• R

M

 – stopa zysku indeksu giełdowego

• u

i

 – składnik losowy dla i-tej akcji

R

i

 = 

i

 + 

i

R

M

 + u

i

• Równanie  to  zostało  nazwane 

linią 

charakterystyczną 

papieru 

wartościowego

 

(security 

characteristic  line  -  SCL). 

Parametr  

 

(współczynnik  beta)  wskazuje  na 
stopień  wrażliwości  danej  akcji  na 
zmiany 

stopy 

zysku 

indeksu 

giełdowego.  Jest  on  miarą  ryzyka 
rynkowego akcji.

Przypadki beta:

 

i 

< 0 – stopa zysku danej akcji zmienia się 

w  przeciwnym  kierunku  niż  stopa  zysku 
indeksu giełdowego

 

i 

  =  0  –  stopa  zysku  akcji  nie  jest  zależna 

od zmian rynkowych

• 0<

i

<1 – stopa zysku akcji słabo zależy od 

zmian rynkowych

 

i

  =  1  -  stopa  zwrotu  akcji  podlega  takim 

samym zmianom co indeks giełdowy

 

i

  >  1  –  stopa  zwrotu  akcji  zmienia  się 

szybciej  niż  stopa  zwrotu  z  indeksu 
giełdowego, są to akcje agresywne.