PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE

Ewelina

ZADANIA PIELĘGNIARKI W OPIECE NAD PACJENTEM ZE SCHORZENIAMI
INTERNISTYCZNYMI

1) Charakterystyka chorych hospitalizowanych na oddziałach internistycznych.

Różne oddziały internistyczne: kardiologiczne, raumatologiczne, nefrologiczne,
alergologiczne, pacjenci zazwyczaj w podeszłym wieku.

2) Sylwetka psychofizyczna chorych – j.t. opis stanu pacjenta pod względem fizycznym i
psychicznym z uwzględnieniem zmian, jakie wywołała choroba i fakt hospitalizacji.

Znajomość sylwetki psychofizycznej chorego pozwala pielęgniarce:

✗

przewidzieć zakres i rodzaj działań,

✗

zaplanować niezbędną opiekę,

✗

przygotować się do świadczenia określonego rodzaju opieki,

✗

opracować standardy postępowania pielęgniarskiego,

✗

indywidualizować opiekę,

✗

poprawiać jakoś opieki,

✗

zwiększać skuteczność działań.

3) Model zadaniowy pielęgniarstwa:

✔

zadania diagnostyczne,

✔

zadania lecznicze,

✔

zadania opiekuńczo-pielęgnacyjne,

✔

zadania edukacyjne,

✔

zadania organizacyjne.

ZADANIA PIELĘGNIARKI OPIEKUJĄCEJ SIĘ PACJENTEM Z CHOROBĄ
NADCIŚNIENIOWĄ

Polska – 8-10mln chorych,
USA – 50mln,
świat – 1 mld.

Def. Choroba polegająca na utrzymywaniu się podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego
prowadzące do poważnych powikłań narządowych stanowiących jej fazę objawową.

Definicja wg 7 Raportu INC, 2003 r.

Kategorie ciśnienia tętniczego:

skurczowe rozkurczowe

Prawidłowe

< 130 mmHg

< 85 mmHg

Wysokie prawidłowe

130 – 139 mmHg

85 – 89 mmHg

Nadciśnienie Iº - łagodne

140 – 159 mmHg

90 – 99 mmHg

Umiarkowane IIº

160 – 179 mmHg

100 – 109 mmHg

Ciężkie IIIº

≥ 180 mmHg

≥ 110 mmHg

Tzw. Izolowane skurczowe

≥ 140 mmHg

≤ 90 mmHg

Podział chorych z NT (nadciś. tęt.):

−

nadciśnienie pierwotne (samoistne) ponad 90%,

−

nadciśnienie wtórne (objawowe).

NT pierwotna jest wynikiem:

−

wpływu czynników dziedzicznych, środowiskowych, zaburzenia funkcji narządów (serce,
ściana naczyń krwionośnych, mózg, nerki, nadnercza).

Najczęstsze przyczyny nadciśnienia wtórnego:

−

przewlekłe choroby nerek,

−

bezdech nocny,

−

przyjmowanie leków,

−

nadciśnienie naczyniowo-nerkowe,

−

choroby nadnerczy (zespół Cushinga, hiperaldosteronizm pierwotny),

−

nadczynność i niedoczynność tarczycy,

−

nadczynność gruczołów przytarczow.,

−

koarktacja aorty (wrodzone zwężenie światła głównego naczynia – aorty).

Sylwetka psychofizyczna chorego z nadciśnieniem tętniczym:
Objawy: choroba rozpoczyna się od mało charakterystycznych objawów, jak bóle głowy,
zawroty głowy, bezsenność, nadmierna potliwość, nadmierna pobudliwość, trudności w
koncentracji, uczucie kołatania serca, przejściowy rumień twarzy, szyi.
Powikłania:

−

przerost lewej komory serca,

−

przedwczesny rozwój miażdżycy tętnic,

−

zawał serca,

−

zaburzenia ukrwienia mózgu, nerek, kończyn dolnych.

Nadciśnienie pierwotne częściej występuje razem z otyłością, zaburzeniami przemiany
tłuszczowej i węglowodanowej oraz podwyższonym poziomem kwasu moczowego we krwi.

Choroba nadciśnieniowa wymaga szybkiego rozpoznania oraz długotrwałego i
systematycznego leczenia – jest to jedyna możliwość zapobiegania powikłaniom.

Zadania pielęgniarki wobec chorego z nadciśnieniem:

- diagnoza wstępna obejmuje:

✔

określenie przyczyny hospitalizacji,

✔

rozpoznanie ciężkości stanu chorego,

✔

dokonanie pomiaru RR, tętna, oddechu, stanu świadomości,

✔

ocenę sposobu poruszania się (chory chodzący, leżący,....),

✔

wstępne rozpoznanie dolegliwości, które pacjent podaje,

✔

wstępną ocenę stanu emocjonalnego chorego, reakcji na hospitalizację,

✔

określenie deficytu w samoopiece,

✔

rozpoznanie aktualnych potrzeb chorego.

- diagnoza uściślona:

1) ocena stanu fizycznego pacjenta przez:

✗

systematyczne mierzenie podstawowych parametrów życiowych – w szczególności
RR krwi w porze rannej, przed zażyciem leku oraz po podaniu środków obniżających
RR, ocena oddechu, tętna.

✗

Przygotowanie szczegółowego wywiadu dotyczącego objawów choroby
nadciśnieniowej tj.

•

Określenie intensywności, umiejscowienia oraz pory występowania bólów
głowy,

•

rozpoznanie zaburzeń snu,

•

ocena występowania objawów naczynioruchowych: nadmierna potliwość,
okresowe zaczerwienienie twarzy, szyi,

•

uszczegółowienie informacji o występujących powikłaniach,

•

określenie zaburzeń w pracy serca, wzroku,

•

ocena czynników ryzyka nadciśn.,

•

ocena chorób przebytych, szczególnie nerek,

•

ocena obciążenia rodzinnego chorobami układu krążenia, NT,

•

ocena wyników badań labolatoryjnych, badania ogólne moczu, określenie
mikroalbuminrii, klirens kreatynowy, stężenie glukowy, elektrolitu,
triglicerydów,

✗

systematyczne dokonywanie oceny deficytu w samoopiece.

2) Rozpoznanie stanu psychicznego chorego

✗

zorientowanie się, czy pacjent w wyniku powikłań nie ma zaburzeń wyższych funkcji
psychicznych – logicznego myślenia, rozumienia,

✗

systematyczna ocena stanu emocjonalnego – nadpobudliwość nerwowa pacjentów,

✗

określenie stosunku do zespołu terapeutycznego, metod leczenia i pielęgnowania,

✗

określenie typu osobowości pacjenta A lub B,

✗

ocena umiejętności radzenia w sytuacjach trudnych – stres.

3) Ocena sytuacji społecznej chorego

✗

określenie struktury rodziny, relacji pomiędzy pacjentem a innymi członkami rodziny,
ustalenie istniejących problemów, konfliktów, mogących wpłynąć na stan
emocjonalny,

✗

określenie warunków pracy, narażenia na stres,

✗

ocena warunków mieszkaniowych ze względu na powikłania (udar mózgu,
niewydolność krążenia),

✗

ocena sytuacji finansowej (kupno aparatu do pomiaru RR).

4) Rozpoznanie potrzeb edukacyjnych

✗

określenie wiedzy chorych na temat istoty choroby, jej objawów, powikłań,

✗

rozpoznanie wiedzy na temat czynników ryzyka NT, ustalenie występowania i
znajomości sposobów eliminowania z życia,

✗

ustalenie obciążenia rodzinnego choroby nadciśnieniowej,

✗

określenie umiejętności i możliwości pomiaru RR krwi,

✗

określenie umiejętności w zakresie prowadzenia samokontroli zdrowia (zeszyt NT i
samokontroli),

✗

ocena wiedzy na temat leczenia farmakologicznego i dietetycznego choroby
nadciśnieniowej.

−

diagnoza prognostyczna:

•

określenie deficytu w samoopiece, ustalenie zakresu pomocy choremu, oraz osób,
które będą tę pomoc mogły zapewnić,

•

ocenić zmiany leczenia farmakologicznego i możliwości kupna niezbędnych leków,

•

rozpoznanie możliwości podjęcia pracy zawodowej, kontynuowania dotychczasowych
zajęć,

•

zalecenie modyfikacji stylu życia.

−

zadania lecznicze:

✔

Udział w leczeniu niefarmakologicznym

•

znajomość zasad leczenia,

•

zalecone modyfikacje:

➔

zmniejszenie masy ciała zgodnie ze wskaźnikiem BMI 18,5-24,9,

➔

dieta obniżająca ciśnienie tętnicze (dieta bogata w owoce, warzywa,
produkty mleczne o ograniczonej zawartości tłuszczu, szczególnie
nasyconych),

➔

ograniczenie podaży sodu w diecie (ograniczenie spożycia sodu <
2,4g sodu lub < 6g soli),

➔

regulowanie aktywności (np. spacer lub jazda na rowerze przez co
najmniej 30 min. 3-4 razy/ tyg.,

➔

ograniczenie spożycia alkoholu (maksymalnie do 2 drinków
dziennie = 30ml etanolu lub równoważników).

•

przekonanie pacjenta do przestrzegania i stosowania zalecanej diety,

•

umożliwienie kontaktu z dietetyczką,

•

uświadomienie konieczności uzupełnienie w diecie pierwiastków potasu i
magnezu.

✔

Udział w farmakoterapii:

‹

farmakologiczne leczenie chorego należy stosować przez wiele lat, często do
końca życia,

‹

przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować chorego, że zażywanie
leku może wiązać się z działaniami niepożądanymi (np. uczucie znużenia,
osłabienie), które ustępują po normalizacji RR,

‹

oceniać skuteczność leczenia uwzględniając pomiary ciśnienia przez samego
chorego oraz ciągły, ambulatoryjny pomiar RR.

Należy stosować program stopniowego leczenia farmakologicznego.

•

Nadciśnienie łagodne – farmakoterapia dopiero wtedy, gdy zastosowane leczenie
niefarmakologiczne jest nieskuteczne,

•

Nadciśnienie umiarkowane – leczenie rozpoczyna się od zastosowania 1 preparatu z grupy
leków podstawowych:

➔

leki moczopędne (powodują wzrost wydalania wody i soli przez nerki),

➔

inhibitory konwertazy (hamuje wytwarzanie angiotensny),

➔

leki beta – adrenolityczne (zwalniają częstość uderzeń serca),

➔

leki alfa – adrenolityczne (chronią ścianę naczyń przed działaniem noradrenaliny),

➔

antagoniści wapnia (hamują przechodzenie wapnia od wnętrza komórek mięśniowych,
zmniejszenie zawartości wapnia w obrębie tych komórek powoduje rozszerzenie
drobnych tętnic).

Jeżeli monoterapia jest nieskuteczna, należy zmienić leczenie na dwulekowe.

•

Nadciśnienie ciężkie - należy dodać 3 lek przy uwzględnieniu tolerancji leku i istnieniu
chorób towarzyszących

Zadania:

✔

podawanie leków zgodnie ze zleceniem,

✔

obserwacje skuteczności leczenia (pomiar RR, kontrola ustępowania objawów NT),

✔

stała obserwacja pod kątem skutków ubocznych leczenia farmakologicznego,

✔

współudział w dietoterapii (przekonanie chorego o słuszności diety),

✔

edukacja rodziny w zakresie zaleceń dietetycznych.

−

zadania opiekuńczo-pielęgnacyjne:

‹

pomoc z zaspokajaniu potrzeb biologicznych i wsparcie psychiczne (zależnie od
stopnia deficytu w samoopiece oraz rodzaju i rozległości powikłań).

Szczegółowe czynności wobec pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, przewlekłą
niewydolnością krążenia nerek.
Wsparcie psychiczne, czyli działanie mające na celu poprawienie funkcjonowania w
sferze psychicznej.

−

zadania edukacyjne:

Cele:

➢

wyposażenie w wiedzę oraz umiejętności.

Szczegółowe działania:

➢

przekazywanie informacji o istocie choroby, objawach, powikłaniach,

➢

omówienie czynników ryzyka NT,

➢

przekonanie pacjenta o konieczności wyeliminowania z codziennego życia tych
czynników, które mogły przyczynić się do rozwoju NT i będą wpływać na postęp
choroby,

➢

przedstawienie zaleceń dietetycznych ograniczających sól, tłuszcze zwierzęce oraz
redukujących otyłość,

➢

nauka sposobu relaksacji oraz racjonalnego wypoczywania,

➢

nauka eliminacji używek,

➢

zaznajomienie z zasadami leczenia farmakologicznego,

➢

nauka samokontroli, uświadomienie konieczności prowadzenia samokontroli,
nauczenie pomiaru ciśnienia chorych i osoby z najbliższej rodziny, omówienie zasad
prowadzenia zeszytu samokontroli, nauka samoobserwacji pod kątem wystąpienia
powikłań NT oraz poinformowania o konieczności natychmiastowego skontaktowania
z lekarzem w przypadku pojawienia się: silnych bólów głowy z zawrotami i
zaburzeniami wzroku, silny ból w klatce piersiowej niewystępującego po nitratach,
zaburzeń rytmu serca, silnej duszności, zaburzeń świadomości, zasłabnięcia.

ZADANIA PIELĘGNIARKI WOBEC CHOREGO Z PRZEWLEKŁĄ
NIEWYDOLNOŚCIĄ KRĄŻENIA

Sylwetka psychofizyczna pacjenta z przewlekłą niewydolnością zastoinową

✗

występuje najczęściej i mężczyzn w wieku poniżej 65 roku życia,

✗

u kobiet po 75 roku życia,

✗

są to osoby, u których pierwotnie wystąpiła choroba układu krążenia (zawał mięśnia
sercowego, nadciśnienie tętnicze, kardiopatie, wada serca),

✗

wyraźnie widoczny zastój żylny (żyły szyjne),

✗

przyrost masy ciała i obrzęki odpowiednich partii ciała: grzbietu, stóp, przedniej
strony podudzi, u pacjentów leżących – w okolicy krzyżowej, początkowo tylko
wieczorem, później stale, w cięższych przypadkach obrzęki na tułowiu (anasarca),

✗

zastoinowa wątroba i powiększona, ew. bolesna, ew. żółtaczka, zwiększenie stężenia
bilirubiny i aminotransferaz,

✗

nieżyt żołądka zastoinowy: utrata łaknienia, uczucie pełności,

✗

zastoinowe nerki: z białkomoczem,

✗

powikłania: zakrzepy (spowodowane zwolnieniem przepływu krwi, unieruchomienie),
zaburzenia rytmu,

✗

skóra zimna, wilgotna, blada, na obwodowych częściach ciała sinica (nos, palce,
wargi, uszy),

✗

choroba wpływa niekorzystnie na stan psychiczny pacjentów (apatia, brak
zainteresowania otoczeniem, depresja...)

Zadania diagnostyczne:
Obejmują czynności dotyczące postawienia diagnozy wstępnej, uściślonej, prognostycznej.
Szczegółowe działania diagnozy wstępnej.

✔

Rozpoznanie ciężkości stanu:

−

ocena bezpośredniego zagrożenia życia – kontrola podstawowych funkcji życiowych,

Skala Nycha:

I brak dolegliwości, pełna wydolność wysiłkowa,

II występowanie dolegliwości w czasie znacznego wysiłku fizycznego,

III występowanie dolegliwości w czasie niewielkiego wysiłku fizycznego,

IV występowanie dolegliwości w czasie spoczynku.

Chory w okresie III i IV charakteryzuje się złym rokowaniem (w ciągu roku umiera 20-
40%
chorych).

−

Wystąpienie rozpoznania objawów przewlekłej niewydolności krążenia,

−

Określenie pewnej reakcji emocjonalnej na fakt hospitalizacji,

−

Rozpoznanie pewnych potrzeb pacjenta.

Dalsze czynności podejmowane są po wykonaniu niezbędnych zaleceń lekarskich oraz
rozpoznaniu pierwszych problemów pielęgniarskich.

Diagnoza uściślona
1.Systematyczna ocena podstawowych parametrów życiowych:

−

pomiar tętna przed podaniem każdej dawki glikozydów,

−

stała obserwacja czynności elektrolitycznej serca (kardiomonitor) lub wykonanie EKG
i interpretacja pracy serca,

−

ocena częstości i charakteru oddechów,

−

kontrola stanu świadomości.

2.Uzyskanie szczegółowych informacji dotyczących zaburzeń wynikających z rozwoju
przewlekłej niewydolności krążenia:

−

ocena funkcjonowania wątroby:

✔

badanie palpacyjne,

✔

bóle wątroby, charakter, czas trwania,

✔

analiza badań labolatoryjnych,

✗

systematyczna kontrola funkcji nerek:

✗

inf. o obrzękach i umiejscowieniu, czas występowania, codzienny pomiar,

✗

codzienny pomiar masy ciała,

✗

prowadzenie bilansu płynów,

✗

obserwacja objawów mogących świadczyć o obecności płynu przesiękowego
w jamach ciała,

✗

śledzenie wyników ogólnego badania moczu,

•

ocena sinicy:

✗

umiejscowienie, nasilenie i czas występowania (stale, okresowo),

3) określenie nasilenia objawów dyseptycz.,
4) określenie wypróżnień,
5) ocena rytmu snu,

3. Obserwacja w kierunku powikłań.
4. Systematyczna ocena deficytu w samoopiece.
5. Ocena funkcjonowania pacjenta w sferze psychicznej:

✗

rozpoznanie stanu emocjonalnego,

✗

ocena stopnia przystosowania do warunków szpitalnych, zespołu terapeutycznego,

✗

ocena stopnia akceptacji choroby, metod leczenia i pielęgnowania,

✗

określenie możliwości intelektualnych pacjenta (rozumienie, zapamiętywanie,
logiczne myślenie, orientacja w czasie i przestrzeni),

6. Rozpoznanie sytuacji społecznej:

4) sytuacji rodzinnej,
5) sytuacji zawodowej,
6) warunków mieszkaniowych,
7) sytuacji materialnej,

7. Określenie potrzeb edukacyjnych chorego i jego rodziny w zakresie:

✗

wiedzy o istocie choroby oraz jej objawów,

✗

wiedzy dotyczącej leczenia i znajomości zasad przyjmowania leków,

✗

umiejętności samoopieki,

✗

znajomości diety zalecanej,

✗

wiedzy dotyczącej aktywności fizycznej,

✗

znajomości zasad oraz umiejętności sprawowania opieki nad chorym przez rodzinę.

Diagnoza prognostyczna

✗

rozpoznanie, czy pacjent będzie wymagał stałej opieki ze strony rodziny,

✗

mógł nadal być czynny zawodowo,

✗

wymagał kontynuowania leczenia.

Zadania lecznicze:
1. Udział w leczeniu spoczynkowym:

Ograniczenie fizycznej i psychicznej aktywności chorego stosuje się w celu zmniejszenia

zapotrzebowania energetycznego mięśnia sercowego. Leczenie spoczynkowe trwa zazwyczaj
2 do 6 tygodni i polega na zwiększaniu liczby godzin przebywania w łóżku na przemian z
korzystaniem z fotela i krótkimi spacerami.
Rola

pielęgniarki polega na:

−

pomocy w akceptacji sposobu leczenia,

−

zapewnienia właściwych warunków do wypoczynku,

−

zapobieganiu powikłaniom (przy długotrwałym unieruchomieniu),

−

pomocy w codziennych czynnościach.

Chory musi unikać długotrwałych wysiłków.

2. Uczestnictwo w leczeniu dietetycznym:

Dieta

małosolna, łatwostrawna, posiłki częste w małych porcjach. Skład diety

przeciwmiażdżycowej. Chorym z nadwagom dieta niskokaloryczna. Istotna jest podaż płynów
w korelacji z ilością wydalanych.
Rola

pielęgniarki polega na:

•

wyjaśnieniu zasad dietetycznych,

•

poinformowaniu rodziny o zmianie żywienia (dieta bogatopotasowa),

•

normalizacja masy ciała,

•

kontrola elektrolitów (K

+

i Mg

2+

),

•

regulacja wypróżnień.

Udział w farmakoterapii:

−

glikozydy nasercowe,

−

leki moczopędne,

−

leki rozszerzające naczynia

glikozydy - zwiększenie siły skurczowej serca,
leki moczopędne - zmniejszają główne obciążenie wstępne,
leki rozszerzające naczynia - zmniejszają powrót żylny oraz naczyniowy opór obwodowy.

Udział pielęgniarki:

✔

podawanie leków wyłącznie na zlecenie lekarza,

✔

podawanie leków pod kontrolą podstawowych parametrów życiowych,

✔

obserwacja efektów leczenia farmakologicznego.

Zadania opiekuńczo-piel.:

Celem

działań jest pomoc w zaspokajaniu potrzeb biologicznych, zapobieganie

niepożądanym skutkom leczenia spoczynkowego oraz wsparcie psychiczne.

Szczegółowe zadania:
1) Zapewnienie higieny osobistej,
2) Pomoc w zaspokajaniu potrzeb fizjologicznych,
3) Pomoc w zaspokajaniu potrzeb odżywienia, bilansu wodnego,
4) Zapewnienie prawidłowego oddychania,
5) Zagwarantowanie bezpieczeństwa fizycznego,
6) Zapewnienie warunków do snu i wypoczynku.

Zapobieganie niepożądanym skutkom leczenia spoczynkowego.

•

odleżyny,

•

powikłania zatorowo-zakrzepowe,

•

przeciwdziałanie powstawaniu zaparć,

•

zapobieganie przykurczom i zanikom mięśniowym,

•

zapobieganie zapaleniu płuc.

Wsparcie psychiczne:

➔

długotrwała hospitalizacja,

➔

uciążliwe leczenie.

Zadania edukacyjne:

Edukacja bieżąca:

•

szczegółowe wyjaśnienia w zakresie czynności wykonywanych przy chorym,

•

działania związane z przygotowaniem chorego do dalszego życia z chorobą:

✔

wyposażenie w wiedzę o istocie choroby, jej objawach, powikłaniach,

✔

udzielenie informacji o stosowanych lekach,

‹

przedstawienie zasad diety stosowanej u pacjentów,

‹

poinformowanie o konieczności zrezygnowania z używek: papierosów, alkoholu,
mocnej kawy,

‹

zaznajomienie z zaleceniami dotyczącymi aktywności fizycznej. Ważne jest, aby
wysiłek fizyczny był dostosowany do aktualnej wydolności serca,

‹

nauka prowadzenia samokontroli:

•

omówienie zasad samokontroli,

•

nauczenie pomiaru tętna, masy ciała, obrzęków, prowadzenia bilansu płynów,

•

nauka samoobserwacji pod kątem skutków ubocznych leczenia
farmakologicznego.

ZADANIA PIELĘGNIARKI OPIEKUJĄCEJ SIĘ PACJENTEM Z CHOROBĄ
WRZODOWĄ ŻOŁĄDKA I DWUNASTNICY

Def.

1. Nadżerka – ubytek błony śluzowej żołądka nie obejmujący jej warstwy mięśniowej.
2. Wrzód – ubytek błony śluzowej żołądka obejmujący również jej warstwę mięśniową,

a częściej jeszcze głębsze warstwy ściany żołądka.

Epidemiologia:
¾ Częstość występowania wrzodu żołądka – 50 zachorowań / 100 000 osób / rok
¾ Częstość występowania wrzodu dwunastnicy – 150 zachorowań / 100 000 osób / rok
¾ Wrzód dwunastnicy występuje 3 razy częściej u mężczyzn
¾ Wrzód żołądka jednakowo często u obu płci.

Etiologia:
™ Zakażenia Helicobacter Pylorii,
™ Działanie pepsyny i / lub kwasu solnego,
™ Stres,
™ Leki – najczęściej niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ),
™ Palenie papierosów,
™ Alkohol.

Umiejscowienie:

• żołądek – na krzywiźnie mniejszej u 80% umiejscawia się zmiana,

• opuszka dwunastnicy – najczęściej ściana przednia.

Klinika:
o

wrzód żołądka – ból występujący natychmiast po przyjęciu pokarmu, albo bóle zależne od
pożywienia,

o

wrzód dwunastnicy – bóle w nadbrzuszu, późne, nocne i na czczo, poprawa po przyjęciu
pokarmów.

Powikłania:
9 krwawienia Æ wymioty krwawe, smoliste stolce,
9 perforacje Æ ostry brzuch,
9 penetracje Æ np. do trzustki (bóle w plecach, ew. zapalenie trzustki),
9 bliznowate zwężenie odźwiernika (wymioty, chudnięcie, w obrazie RTG „żołądek

klepsydrowaty”),

9 zwyrodnienie rakowe przewlekłego wrzodu żołądka.

Rozpoznanie:

1. Endoskopia z biopsją: badanie histopatologiczne oraz badanie na obecność

Helicobacter Pylorii (wykrywanie bakterii w błonie śluzowej, test na ureazę) oraz
oddechowy test mocznikowy z użyciem węgla

13

C i

14

C, testy serologiczne oceniające

miano przeciwciał klasy IgE i IgA.

2. Badania radiologiczne.

Zadania diagnostyczne:
- diagnoza wstępna wymaga:

ƒ oceny podstawowych funkcji życiowych,
ƒ oceny krwawienia z przewodu pokarmowego,
ƒ oceny natężenia bólu i lokalizacji,
ƒ oceny pierwotnych wyników badań laboratoryjnych (OB., morfologia, elektrolity),
ƒ określenia deficytu w samoopiece.

- diagnoza uściślona:
Jest możliwa po ocenie stanu fizycznego i psychicznego.
Do oceny stanu fizycznego ważne jest:

9 ustalenie rodzaju bólu, częstości, lokalizacji, przyczyny, dynamiki, występowania,
9 obserwacja w kierunku krwawienia z przewodu pokarmowego (wymioty i stolce),
9 dalsze interpretacje wyników badań krwi i endoskopowych.

Ocena stanu psychicznego pacjenta:

9 ocena reakcji na hospitalizację,
9 ocena zachowania wobec innych chorych i personelu,
9 obserwacja zachowań wobec rodziny.

- diagnoza prognostyczna:

ƒ ocena prognostyczna stanu chorego po opuszczeniu szpitala,
ƒ ocena sytuacji rodzinnej – czy rodzina jest w stanie zapewnić opiekę,
ƒ ocena przygotowania edukacyjnego pacjenta,
ƒ przewidywanie możliwych powikłań i uprzedzenie chorego o zagrożeniu życia,

wezwaniu pomocy.

Zadania lecznicze:
- udział w leczeniu zachowawczym

ƒ leczenie przyczynowe chorych zakażonych HP: inhibitor pompy protonowej + 2

antybiotyki przez 7 dni,

ƒ leczenie objawowe u chorych nie zakażonych HP:

9 wyeliminowanie czynników szkodliwych,
9 leki hamujące produkcję kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej ????),
9 leki blokujące receptory histaminowe H

2

(skutek blokowania działania

histaminy na komórki okładzinowe żołądka),

9 leki osłonowe (związki bizmutu).

Współudział w dietoterapii:

™ dieta lekkostrawna łagodzi objawy. Na czas leczenia dieta oszczędzająca, posiłki

pozbawione tłuszczów smażonych, rozszerza się w marę ustępowania dolegliwości.

Edukacja pacjentów:

¾ poinformowanie o celowości zachowania higieny osobistej i możliwości zakażenia HP

członów rodziny,

¾ poinformowanie o celowości obserwacji stolca.