Akademia Górniczo-Hutnicza

im. Stanisława Staszica

30-059 Kraków, Al. Mickiewicza 30

M A P A Z Ł O Ż O W A

I

O B L I C Z E N I E Z A S O B Ó W

Kwoka Andrzej

Wydział Górnictwa i Geoinżynierii

Studia Inżynierskie niestacjonarne

Rok III, Kurs „B”

Rok akademicki 2008/09

Część opisowa

1. Opis tematu T - 5W

Otrzymałem temat T - 5W składający się z mapy powierzchni w skali 1 ÷ 10 000 z naniesionymi kolorem żółtym warstwicami powierzchni (od warstwicy +450 do +405 m n.p.m.), z zaznaczonymi śladami 3 otworów wiertniczych oznaczonymi kolejno numerami od 1 do 3 oraz naniesionym kierunkiem północnym.

Na temacie przedstawiono profile 3 otworów wiertniczych, na których wyróżniono jeden pokład o grubości 3,1 m, zaznaczony kolorem niebieskim (granatowym), drugi pokład o grubości 1,8 m zaznaczony kolorem brązowym.

2. Wyznaczanie elementów zalegania pokładu dwoma metodami (podstawową i sprawdzającą)

a) ustalenie kot powierzchni otworów

Powyższy rys. dotyczy powierzchni terenu z tematu T-5W

K₁ = + 416,7 m npm

K₂ = + 430 m npm

K₃ = + 428,8 m npm

b) ustalenie głębokości poszczególnych otworów (ustalenie głębokości zalegania pokładu od powierzchni)

Z₁ = 17,8 m + 348,8 m + 3,1 m = 369,7 m

Z₂ = 17,8 m + 395,4 m + 3,1 m = 416,3 m

Z₃ = 17,8 m + 455,9 m + 3,1 m = 476,8 m

c) ustalenie kot spągu pokładu w poszczególnych otworach

W₁ = K₁ - Z₁ = 416,7 - 369,7 = + 47 m npm

W₂ = K₂ - Z₂ = 430 - 416,3 = = + 13,7 m npm

W₃ = K₃ - Z₃ = 428,8 - 476,8 = - 48 m ppm

Otwór 1 jest najpłytszy (W_p), otwór 2 jest średniej głębokości (W_śr), natomiast otwór 3 jest najgłębszy (W_g) względem poziomu odniesienia (morza).

d) ustalenie różnicy wysokości pomiędzy spągiem pokładu w poszczególnych otworach

h₁ = W_p - W_g= + 47 - (- 48)= 95 m

h₂ = W_p - W_śr= + 47 - 13,7= 33,3 m

e) ustalenie odległości pomiędzy otworami (odczytanie z mapy): ustalenie odległości L₁ pomiędzy otworem najpłytszym W_p i najgłębszym W_g oraz odległości L₂ pomiędzy otworem najpłytszym W_p i średniej głębokości W_śr.

W skali 1 ÷ 10 000 1mm na mapie = 10 000 mm w terenie = 10 m

L₁ na mapie = 59 mm, L₁ = 590 m

L₂ na mapie = 74 mm, L₂ = 740 m

f) wyznaczenie elementów zalegania pokładu metodą podstawową i sprawdzającą

Jako metodę podstawową przyjmujemy metodę ctg , natomiast jako metodę sprawdzającą metodę Baumana lub tg.

Metoda ctg, obliczamy

ctg δ₁ =L₁/ h₁ = 590 m / 95 m = 6,21 ctg δ₂ =L₂/ h₂ = 740 m / 33,3 m = 22,22

Metoda tg, obliczamy

tg δ₁ =h₁/ L₁ = 95 m / 590 m = 0,16 tg δ₂ =h₂/ L₂ = 33,3 m / 740 m = 0,045

Metoda Baumana ma zastosowanie przy kącie nachylenia pokładu wynoszącym powyżej 6°, poniżej należy stosować metodę tg.

---