Która reakcja biosyntezy cholesterolu jest wykorzystywana w terapii arteriosklerozy?
Arterioskleroza= miażdżyca, cechuje się postępującym zwężeniem i utratą elastyczności naczyń tętniczych oraz zmianami w składzie lipidów krwi. Następstwem zwężenia lub zamknięcia tętnicy jest zmniejszenie przepływu krwi i niedokrwienie obszaru przez nią zaopatrywanego. Niedokrwienie prowadzi do obumarcia tkanek i objawia się martwicą i zawałem.
Biosynteza cholesterolu przebiega głównie w wątrobie, jelitach i skórze. W biosyntezie cholesterolu prekursorem jest acetylo-CoA. Pierwszy etap biosyntezy cholesterolu stanowi synteza mewalonianu. W wyniku kondensacji 2 cząsteczek acetylo-CoA katalizowanej przez enzym tiolazę tworzy się acetyloaceto-CoA. Następnie w reakcji kondensacji acetyloaceto-CoA z trzecią czastęczką acetylo-CoA powstaje 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-CoA (HMG-CoA). Przekształcenie HMG-CoA w mewalonian jest dwuetapową reakcją redukcji z udziałem NADPH i mikrosomalnego enzymu reduktazy HMG-CoA. Reakcja ta stanowi etap ograniczający szybkość biosyntezy cholesterolu. Wprowadzenie do lecznictwa inhibitorów HMG-CoA (lowastatyna, simwastatyna, prawastatyna, fluwastatyna) stanowi osiągnięcie w farmakoterapii hipercholesterolemii.
Wymień produkty degradacji szkieletów węglowych aminokwasów. Wyjaśnij pojęcie aminokwasów gluko- i ketogennych.
Aminokwasy glukogenne
Rozkładane do: pirogronianiu, α-ketoglutaranu, burszynylo-CoA, fumaranu, szczawiooctanu
Aminokwasy ketogenne
Rozkładane do acetylo-CoA, acetoacetylo-CoA
Aminokwasy glikogenne są to aminokwasy, których metabolizm prowadzi do powstania glukozy (sacharydów), np. Alanina, arginina, asparagina, kwas asparginowy, cysteina.
Aminokwasy ketogenne są to aminokwasy, których metabolizm prowadzi do powstania związków ketonowych (kwas b-hydroksymasłowy, kwas acetomasłowy, aceton): leucyna,lizyna.
Aminokwasy glikogenne i ketogenne: izoleucyna, fenyloalanina, tryptofan, tyrozyna.
Polimerazy DNA u Prokaryota i Eukaryota- podobieństwa i różnice.
Prokaryota czyli bakterie posiadają 3 typy polimeraz DNA: I, II, III. Eukaryota mają tych typów aż 5: α, β, γ, δ, ε. Główną polimerazą u Eukaryota podczas replikacji jest polimeraza δ, u Prokaryota jest to polimeraza III. Obie te polimerazy mają aktywność w kierunku 5'->3' oraz w kierunku przeciwnym (egzonukleazy) . Uczestniczą w syntezie nici wiodącej i opóźnionej. Polimeraza prokariotyczna II i Eukariotyczna α uczestniczą w syntezie nici opóźnionej. Polimeraza I DNA dokonuje korekty błędów w DNA, ma właściwość tzn edytorską. Ponadto polimeraza I posiada aktywność egzonukleazy, odgrywającą istotną rolę podczas usuwania starterów RNA, niezbędnych do replikacji. Polimeraza II Prokaryota podobnie jak I funkcjonuje głównie jako enzym naprawczy, podobnie polimeraza ε u Eukaryota. Pozostałe 2 polimerazy Eucaryota :β- odpowiedzialną za naprawdę DNA jądrowego i γ odpowiedzialną za syntezę DNA mitochondrialnego.