Polityka konkurencji

Cel zakres i podstawy

traktatowe

Przesłanki

• Ekonomiczne – dążenie do ograniczenia

nieefektywności jaka może powstać w

wyniku funkcjonowania monopolu

sprzedającym towary po cenie

monopolowej wyższej niż wolnorynkowa.

(por rysunek – straty konsumenta)

• - niesprawne zarządzanie
• Brak bodźców do wprowadzania innowacji
• Brak rozwoju dynamicznego firm,

statyczne technologie

Podstawy prawne

• Potrzeba ochrony konkurencji

uznawana była od początku WE
począwszy od traktatu o EWWiS.
Swobodne konkurowanie firm w
warunkach obowiązywania
jednakowych dla wszystkich
podmiotów reguł gry rynkowej jest
racją bytu wspólnego rynku. Podstawą
prawną są zapisy TWE.

Podstawowe zapisy

• Art. 3 TWE wymienia system

zapewniający, że „konkurencja w
ramach rynku wewnętrznego nie
ulegnie zakłóceniu”

• Art. 4 mówi o „otwartej

gospodarce rynkowej z wolną
konkurencją”

Celem wspólnej polityki

• konkurencji jest ochrona

mechanizmu konkurencji przed
zakłócającymi go działaniami,
zarówno podmiotów
gospodarczych jak i podmiotów
publicznych

Zakres polit. konkurencji

• Odnosi się do antykonkurencyjnych działań

przedsiębiorstw oraz rządów i obejmuje:

• - zakaz porozumień monopolistycznych

między przedsiębiorstwami (art. 81 TWE),

• - kontrolowanie przez Wspólnotę

koncentracji przedsiębiorstw,

• - zakaz udzielania zakłócającej konkurencję

pomocy publicznej przedsiębiorstwom (art.
87)

cd

• - zakaz nadużywania pozycji

dominującej (art. 81 TWE),

• - zakaz stosowania

antykonkurencyjnej polityki
państwa w stosunku do
przedsiębiorstw o charakterze
publicznym lub uprzywilejowanych
przez państwo (art..86 TWE)

Kompetencje

• w zakresie tworzenia i

wykonywania polityki ochrony
konkurencji mają:

• - Rada UE,
• - Komisja Europejska,
• - Trybunał Sprawiedliwości.

Zmowa kartelowa

• Art. 81 za ZK uznaje wszelkie

uzgadniane porozumienia, m.
przedsiębiorcami, decyzje zrzeszeń
oraz uzgodnione praktyki których
celem byłoby wyłącznie,
ograniczanie bądź zakłócanie
konkurencji.

• Działania takie są zakazane

W szczególności zakazane

są:

• - ustalanie cen zakupu lub sprzedaży

oraz innych warunków transakcji,

• -ograniczanie bądź kontrolowanie

produkcji, rynków inwestycji oraz

rozwoju technicznego

• -podział rynków i żrodeł zaopatrzenia,
• -stosowanie wobec partnerów

handlowych niejednakowych

warunków transakcji,

cd

• - uzależnianie zawarcia transakcji

od przyjęcia przez partnerów
dodatkowych zobowiązań

• ( zasada minimis)

Pomoc publiczna a zasady

konkurencji

• Kontrola pomocy publicznej stanowi drugi

obok kontroli zachowań przedsiębiorstw
filar wspólnotowej polityki ochrony
konkurencji. Pomoc taka jest formą
interwencji państwa w gospodarkę i
związana jest z osiągnięciem określonych
celów polityki gospodarczej. Jest ona
zwykle asymetryczna i stanowi zagrożenie
dla jedności europejskiej.

Artykuł 87 TWE uznaje za

niezgodną

ze wspólnym rynkiem wszelką pomoc,

która:

• jest udzielana ze źródeł państwowych,

bez względu na formę (dotacje, ulgi

podatkowe, preferencje kredytowe),

• jest selektywna
• zakłóca konkurencję lub grozi jej

zakłóceniem,

• wpływa na handel między członkami.

Wyjątki

Zgodna z art. 87 jest pomoc:
• dla indywidualnych klientów o charakterze

socjalnym,

• dla wsparcia rozwoju gospodarczego regionów

zacofanych ( np. gdzie jest duże bezrobocie),

• w zakresie realizacji ważnych projektów leżących

we wspólnym europejskim interesie,

• dla wsparcia rozwoju pewnych przeja3wów

aktywności jeśli pomoc taka nie wpływa

niekorzystnie na handel między członkami,

• w zakresie wspierania kultury i ochrony

dziedzictwa narodowego.

Do sprawowania nadzoru

• nad pomocą publiczną jest

upoważniona Komisja Europejska.
Państwa członkowskie są
zobowiązane do notyfikowania
planów udzielania nowej pomocy.
Pomoc nie powinna być udzielana,
jeśli Komisja nie podejmie decyzji
o braku zastrzeżeń.

Komisja w ciągu 2

miesięcy

wydaje decyzję o braku zastrzeżeń lub

o wszczęciu postępowania
wyjaśniającego. Dochodzenie trwa
do 18 miesięcy kończy się wydaniem
decyzji:

• - pozytywnej,
• - warunkowej,
• - negatywnej

W przypadku nielegalnej

pomocy

• Komisja wszczyna dochodzenie i

stosuje środki tymczasowe w postaci
nakazu zawieszenia pomocy lub nawet
zwrotu nielegalnie przyznanych
środków. Jest upoważniona do
skierowania wniosku do Trybunału
Sprawiedliwości o stwierdzenie
naruszenia przez państwo
postanowień traktatowych