Makro – IV

Cykl koniunkturalny i teoria łącznego popytu.

Zrozumienie cyklu koniunkturalnego jest jednym z podstawowych problemów makroekonomii.

Główny wniosek ekonomii keynesowskiej , mówi , że zmiany łącznego popytu mogą wywierać potężny wpływ na ogólny poziom produkcji, zatrudnienia i cen w krótkim okresie.

Cykl koniunkturalny :

Ruchy w górę i w dół produkcji cen , stóp procentowych i poziomu zatrudnienia składają się na cykl koniunkturalny, który cechuje wszystkie kraje o gospodarce rynkowej.

Cechy charakterystyczne :

- cykl koniunkturalny jest wahadłowym ruchem całkowitego produktu narodowego , dochodu i zatrudnienia , zwykle obejmujących okres od 2 do 10 lat, któremu towarzyszy szeroko zakrojony wzrost lub spadek poziomu aktywności gospodarczej większości sektorów gospodarki.

Zwyczajowo przyjęte oznaki recesji :

- spada popyt na pracę

- spadkowi produkcji towarzyszy wyhamowanie inflacji

- gwałtownie spadający zysk przedsiębiorstw.

- często następuje gwałtowny spadek zapasów u konsumentów , przy jednoczesnym nieoczekiwanym wzroście zapasów dóbr u producentów.

Teorie cyklu koniunkturalnego :

• Teorie zewnętrzne doszukują się źródeł cyklu koniunkturalnego w wahaniach czynników zewnętrznych w stosunku do systemu gospodarki.

• Teorie wewnętrzne szukają w obrębie samego systemu gospodarczego mechanizmów zapoczątkowujących cykl koniunkturalny.

Podstawy łącznego popytu.

Popyt łączny ( AD ) to agregatowa wielkość produkcji, którą nabywcy gotowi są kupić przy danym poziomie cen, przy innych czynnikach niezmienionych AD jest równe zamierzonym wydatkom we wszystkich sektorach : konsumpcji, prywatnych inwestycji krajowych, państwowych zakupów towarów i usług oraz eksportu netto.