Strategia konkurencyjne wg Portera

Biorą pod uwagę strategie na poziomie strategicznej jednostki gospodarczej, wyróżnia się 3 strategie dziedzin gospodarowania opracowane przez M.E. Portera, które służą budowaniu przewagi konkurencyjności:

1. Strategia przywództwa cenowo-kosztowego – dążenie do minimalizacji kosztów własnych, co ma doprowadzić do obniżki ceny, która z kolei przyciąganie klientów

Strategia ta nazywana jest także wiodącą pozycją kosztową – czyli osiągnięcie jak najniższego poziomu kosztów, by móc sprzedawać produkty po jak niższych cenach

1. Strategia dyferencjacji – polega na rozbudowywaniu asortymentu przedsiębiorstwa i różnicowanie jego programów marketingowych(uzyskanie pozycji lidera w danej kategorii)
   Strategia dyferencjacji nazywana jest także strategią zróżnicowania(inaczej strategia przywództwa jakościowego) i polega na produkowaniu unikalnego wyrobu lub świadczeniu atrakcyjnych usług: opiera się na założeniu, ze klienta nie interesuje popularny i standardowy produkt

2. Strategia koncentracji – polega na ograniczeniu zakresu działania firmy do jednego lub kilku wybranych segmentów rynku, czego konsekwencja jest specjalizacja
   Strategia koncentracji wymaga skupienia się na pewnej grupie klientów, wybranym asortymencie produkcji lub rynku w ujęciu geograficznym(loklany,krajowy,zagraniczny)

Strategie konkurencyjne wg „Treacy`ego”

1. Doskonałość operacyjna – wiodąca rola w branży pod względem ceny i poziomu obsługi klienta

2. Bliskość klienta – precyzyjna segmentacja rynku i dopasowywanie oferowanych produktów do oczekiwań klientów

3. Najlepszy produkt – unowocześnienie produkty, przy których produkty koncentracji stają się przestarzałe