Pracownia telewizyjna 2
„Fear of favour” – film dokumentalny
Dziennikarze odpowiadają przed:
szefem
ludźmi
prawem i instytucjami prawa
samym sobą
„Polityk jest jak mucha, można go zabić gazetą”.
Zachowanie dziennikarki w przygotowaniu materiału:
„Bardzo mi zależy żeby Państwo zechcieli” – proponowany początek
Obraz decyduje o przekazie – nasza mimika
„musiało Panią bardzo boleć” – podejście psychologiczne
10 zasad etycznych dziennikarza (Australia):
Wiadomości muszą być prawdziwe, oparte na faktach.
Brak podkreślania płci, inwalidztwa, rasy, wyznania.
Tajemnice powinny być strzeżone.
Interesy własne nie mogą wpływać na informacje.
Dziennikarz nie może mieć korzyści majątkowych ze sprawy.
Praca w reklamie nie może wpływać na informacje.
Teksty, filmy muszą być uczcicie zdobywane.
Dziennikarz przedstawia siebie lub swoją redakcję przed zrobieniem wywiadu.
Należy uszanować żałobę.
Jeśli informacje były nieprawdziwe należy zamieścić sprostowanie.
Kodeks etyki dziennikarskiej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich
Kodeks oparty na zasadach Karty Etycznej Mediów i deklaracji Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy.
Zadaniem dziennikarzy jest przekazywanie rzetelnych i bezstronnych informacji oraz różnorodnych opinii, a także umożliwianie udziału w debacie publicznej,
Wolności słowa i wypowiedzi musi towarzyszyć odpowiedzialność za publikacje w prasie, radiu, telewizji czy Internecie,
Dobro czytelników, słuchaczy i widzów oraz dobro publiczne powinny mieć pierwszeństwo wobec interesów autora, redaktora, wydawcy lub nadawcy
I – Informacje i opinie
Informacje należy wyraźnie oddzielać od interpretacji i opinii.
Informacje powinny być zrównoważone i dokładne, tak by odbiorca mógł odróżnić fakty od przypuszczeń i plotek, oraz powinny być przedstawiane we właściwym kontekście i opierać się na wiarygodnych i możliwie wielostronnych źródłach.
Opinie mogą być stronnicze, ale nie mogą zniekształcać faktów i być wynikiem zewnętrznych nacisków.
Błędy i pomyłki wymagają jak najszybszego sprostowania, nawet jeśli nie były zawinione przez autora lub redakcję i bez względu na to, czy ktokolwiek wystąpi o sprostowanie.
II – Zbieranie i opracowanie materiałów
W zbieraniu materiałów nie wolno posługiwać się metodami sprzecznymi z prawem i nagannymi etycznie; wyjątkiem jest dziennikarstwo śledcze, tj. tropienie w imię dobra publicznego – za wiedzą i zgodą przełożonych – zbrodni, korupcji czy nadużycia władzy.
Nie wolno naruszać prywatności i sfery intymnej; wyjątek mogą stanowić – w uzasadnionych okolicznościach – działania w zakresie dziennikarstwa śledczego, także wobec osób publicznych.
Dziennikarza obowiązuje zachowanie tajemnicy źródła informacji, osoby i wizerunku informatora, jeśli on tego wymaga; tajemnica może być ujawniona – z tym zastrzeżeniem – jedynie przełożonemu.
Opracowanie lub skrót informacji, wywiadu czy opinii nie może zmieniać ich sensu i wymowy; materiały archiwalne i rekonstrukcje zdarzeń przedstawiane w mediach elektronicznych powinny być odpowiednio zaznaczone.
III - Dziennikarz wobec rozmówców i odbiorców
Rozmówcy powinni być poinformowani, w jaki sposób zostaną wykorzystane ich wypowiedzi; autoryzacja obowiązuje, jeśli zastrzeże to rozmówca; wypowiedzi dzieci można wykorzystywać tylko za zgodą rodziców lub prawnych opiekunów.
Dziennikarz powinien okazywać szacunek osobom, bez względu na ich odmienność ideową, kulturową czy obyczajową, co nie oznacza zgodności z ich poglądami.
Trzeba dbać o to, by nie urazić osób niepełnosprawnych fizycznie lub psychicznie, starych i chorych, życiowo nieporadnych.
Szczególna ostrożność powinna towarzyszyć informowaniu o nowych metodach leczniczych, gdy nie są jeszcze w pełni sprawdzone i mają charakter jedynie eksperymentalny, a wróżby i horoskopy nie mogą być przedstawiane jako wiarygodne informacje czy wskazówki.
Język wypowiedzi powinien być staranny, należy unikać wulgaryzmów i określeń obscenicznych.
IV – Przestępstwa i sytuacje wyjątkowe
Przy ujawnianiu przestępstw i osób podejrzanych o ich dokonanie, należy zachować daleko idącą rozwagę, unikać opisów umożliwiających naśladowanie czynów antyspołecznych, oraz nie przesądzać o winie, zanim sąd nie wyda prawomocnego wyroku.
W relacjach z wojen, zamieszek i demonstracji dziennikarze powinni zachować postawę niezaangażowanych obserwatorów, tak by nie stać się przedmiotem manipulacji.
Niedopuszczalne jest pokazywanie w bliskim planie scen śmierci, a krwawe skutki wojen i katastrof, przejawy okrucieństwa i przemocy mogą być opisywane i pokazywane jedynie pod warunkiem zachowania równowagi między ścisłością relacji a względem na wrażliwość odbiorców, zwłaszcza rodzin ofiar i osób im bliskich.
V – Konflikt interesów
Wiarygodność i niezależność dziennikarska jest nie do pogodzenia z przyjmowaniem prezentów, korzystaniem z darmowych wyjazdów czy testowaniem kosztownych przedmiotów.
Dziennikarzowi nie wolno zajmować się akwizycją oraz brać udział w reklamie i public relations – wyjątkiem mogą być jedynie akcje społeczne i charytatywne; materiały redakcyjne muszą być czytelnie oddzielone od materiałów reklamowych i promocyjnych.
Niedopuszczalna jest kryptoreklama i zatajanie informacji dla własnych korzyści.
Dziennikarzowi nie wolno wykorzystywać we własnym interesie nieujawnionych publicznie informacji uzyskanych w działalności zawodowej, zwłaszcza w dziennikarstwie finansowym i ekonomicznym.
Angażowanie się dziennikarzy w bezpośrednią działalność polityczną i partyjną jest również przejawem konfliktu interesów i należy wykluczyć podejmowanie takich zajęć oraz pełnienie funkcji w administracji publicznej i w organizacjach politycznych.
VI – Koledzy i przełożeni
Stosunki między kolegami i współpracownikami powinny być partnerskie, niedopuszczalna jest nieuczciwa konkurencja oraz przywłaszczanie cudzych prac, a nawet pomysłów.
23. Wobec przełożonych i wydawców lub nadawców obowiązuje dziennikarza lojalność, ale nie mogą oni nakazać dziennikarzowi, a dziennikarz ma prawo odmówić - wykonywania poleceń sprzecznych z prawem, etyką zawodową lub swymi ugruntowanymi przekonaniami.
VII – Odpowiedzialność i kary
Za naruszenie zasad etyki dziennikarskiej odpowiada zarówno autor publikacji - prasowej, radiowej, telewizyjnej czy internetowej, jak i redaktor, wydawca czy nadawca.
25. Kary wymierzają sądy dziennikarskie, odpowiednio do charakteru i skali wykroczenia: upomnienie, naganę, czasowe zawieszenie w prawach członka SDP, usunięcie ze Stowarzyszenia; Naczelny Sąd Dziennikarski może orzec ogłoszenie werdyktu w mediach.
Pracownia telewizyjna 3
Ośrodek Szkolenia Analiz Programowych TVP.S.A. – film
Na podstawie sondy nie powinniśmy wyciągać ogólnych wniosków.
WC Kwadrans – program Wojciecha Cejrowskiego nadawany w TVP 1 w latach 1994-1996. Prowadzący prezentował konserwatywne poglądy na kwestie społeczne, promował pozytywne znaczenie słowa ciemnogród, określające przywiązanie do tradycyjnych wartości. Program wg założeń autora miał mieć charakter widowiskowy, prześmiewczy, satyryczny i skandalizujący. Charakterystycznymi elementami były puszczane przez prowadzącego wideoklipy z muzyką country oraz uderzanie kubkiem w stół.
Autor programu wydał dwie książki, które były nawiązaniem do treści prezentowanych na antenie: Kołtun się jeży, Młot na lewicę.
Film „Natchnij mnie wiarą” - Bohaterką filmu jest Barbara Brylska. Kiedyś uznana przez widzów za najpopularniejszą aktorkę filmową w Polsce, także za najpopularniejszą aktorkę tzw. "obozu socjalistycznego". W 1977 roku jako pierwsza cudzoziemka, otrzymała nagrodę państwową ZSRR za rolę w filmie pt. "Ironia losu". Przez wiele lat grała głównie w filmach produkowanych przez NRD, ZSRR, Bułgarię i Czechosłowację. W Polsce znana przede wszystkim z ról w "Faraonie", "Anatomii miłości" i "Panu Wołodyjowskim". W 1993 roku przeżyła wielką tragędię osobistą - w wypadku samochodowych zginęła jej córka, Basia Kosmal. Od tego czasu jedynie sporadycznie gra w filmach. Film przedstawia początki jej kariery, życie prywatne, stosunek do postaw prominentnych artystów w dobie "realnego socjalizmu". O aktorce wypowiadają się m.in. Grażyna Szapołowska "jest osobą tajemniczą. Jest ciekawą i nieodganioną osobą, której czas jako aktorki jeszcze nadejdzie. ", Jerzy Kawalerowicz "cieszyło mnie to, że Brylska tak bardzo znaczyła swoją obecność w"Faraonie". Cokolwiek robiła, nie czuło się, że ona to robi dla kamery. Była bardzo precyzyjna, lecz i rozluźniona. Przeżyliśmy wspaniałe przygody związane z naszym filmem", Barbara Rybałotowska "Basia należy do nielicznych artystów apolitycznych. Nie wynika to z jej braku odwagi czy też akceptacji zła. Ona czuje się stworzona do innych zadań i stara się robić jak najlepiej to, co do niej należy. Jest absolutnie apolityczna. I w złym i w dobrym znaczeniu tego słowa. Basia, korzystając ze swojej nieprawdopodobnej wręcz popularności o ZSRR wykładała dziennikarzom prawdę o panującym u nich ustroju. na pytanie, co zrobiło na niej największe wrażenie, mówiła o toaletach publicznych, uwłaczających godności ludzkiej". Daniel Olbrychski mówi, że BB. była bezkonkurencyjnie najpiękniejszą dziewczyną w szkole aktorskiej i o tym, że się w niej podkochiwał. Jerzy Zelnik opowiada o wzajemnym zauroczeniu. Ilustracją są fragmenty filmów z udziałem Barbary Brylskiej.
Pracownia telewizyjna 4
Konferencja naukowa - spotkanie grupy naukowców, praktyków i osób zainteresowanych pewnym działem nauki. W ramach spotkania referowane są wyniki badań naukowych lub odbywa się dyskusja na określony temat. Konferencje, obok publikacji, są jedną z dwóch podstawowych form prezentowania i dyskutowania wyników badań naukowych. Materiały konferencji mogą być publikowane.
Konferencja prasowa - wydarzenie medialne, w którym osoby chcące przekazać mediom pewne informacje zapraszają dziennikarzy do wysłuchania ich oraz, najczęściej, zadawania związanych z daną sprawą pytań.
Istnieją dwa główne powody do zwoływania konferencji prasowych. Pierwszy jest pokierowany wygodą osoby zwołującej konferencję, gdyż może ona wypowiedzieć się we wszystkich ważnych sprawach jednorazowo dla wszystkich mediów. Drugi spowodowany jest świadomym działaniem osoby zwołującej konferencję, która chce, by dzięki spotkaniu z dziennikarzami sprawa zyskała rozgłos i stała się bardziej interesująca dla mediów.
Nie istnieje stały schemat dla konferencji prasowych. W niektórych przypadkach jedynym punktem konferencji prasowej jest publiczne odczytanie oświadczenia, bez możliwości zadawania pytań, zaś w innych to właśnie wyłącznie pytania od dziennikarzy stanowią treść konferencji.
Najczęściej konferencja prasowa jest planowana na kilka godzin przed jej rozpoczęciem, a informacja o tym, że ma się odbyć, przekazywana jest dziennikarzom przez rzecznika prasowego danej osoby. Niekiedy jednak zdarza się, że konferencja powstaje spontanicznie, poprzez zgromadzenie się grupy reporterów wokół osoby, która ma do przekazania pewne wiadomości.
Konferencje prasowe mogą się odbywać w różnych miejscach. Zazwyczaj partie polityczne lub koła parlamentarne zwołują swoje konferencje w wyznaczonej do tego celu sali w polskim parlamencie, jako tło dla osób mówiących ustawiają specjalnie na taką potrzebę wyprodukowane plansze. Na planszach tych znajduje się np. logo oraz nazwa partii. W niektórych sytuacjach konferencję zwołuje się w miejscu związanym z omawianym wydarzeniem, jak np. miejsce przestępstwa czy szpital, który jest w trudnej sytuacji finansowej.
Konferencja prasowa:
Wprowadzenie do tematu
Zadawanie pytań