Historia Internetu

Wielu ludziom Internet kojarzy się tylko z jedną dostępną w nim usługą, mianowicie World Wide Web lub w skrócie WWW. Wielu ludzi mylnie sądzi, że to już cały Internet. Jak już wspomniałem, WWW stanowi tylko jedną z wielu usług Internetu, atrakcyjną wizualne i wyposażoną w funkcje multimedialne. WWW istnieje dopiero od 1992 roku i to właśnie dzięki niej Internet zaczął święcić triumfy jako szeroko dostępne medium informacyjne i komunikacyjne. Od tej pory również osoby prywatne korzystają intensywnie z Internetem.

Początki Sieci sięgają jednak dużo dalej. Już w latach sześćdziesiątych w amerykańskim Departamencie Obrony zastanawiano się, jak stworzyć system komunikacyjny, który będzie funkcjonował również wtedy, gdy zostaną zniszczone jego części. A oto rozwiązanie: w całym kraju instaluje się Serwery, to znaczy wielkie, wydajne komputery, i łączy się je w sieć za pomocą mniejszych komputerów. Przy awarii fragmentu sieci pozostała część w dalszym ciągu może transmitować dane. Na tym systemie Internet opiera się do dnia dzisiejszego, tyle, że dziś nie łączy się ze sobą wielkich komputerów, lecz masę lokalnych i niezależnych sieci komputerowych. Grupa robocza, której Departament Obrony powierzył zbudowanie takiej sieci, nosiła nazwę ,,Advanced Research Projects Agency” lub w skrócie ARPA. Dlatego też pierwszą wersję Internetu nazwano Arpanetem.

Siecią zainteresowali się bardzo szybko naukowcy. Uniwersytety i placówki naukowe gromadziły na swoich komputerach i w sieciach lokalnych w obrębie uczelni różne informacje. Aby naukowcy mogli dotrzeć do zasobów wiedzy swoich kolegów z całego świata, musiała powstać sieć komputerowa łącząca wiele instytutów badawczych. Dane umieszczono na tak zwanych serwerach plików albo po prostu serwerach, czyli komputerach spełniających rolę pamięci do przechowywania zasobów, do których może mieć dostęp wielu użytkowników. Jeszcze jeden argument przemawiał za połączeniem komputerów w sieć: przy wielu skomplikowanych obliczeniach naukowych niezbędne są komputery o dużej mocy obliczeniowej. Nie każdy uniwersytet może sobie jednak pozwolić na tak kosztowny sprzęt. Cóż więc prostszego niż zainstalować w jakimś miejscu jeden drogi komputer o dużej mocy obliczeniowej i zapewnić dostęp do niego z wielu miejsc w całym kraju? Dane przesyła się łączami do wydajnego komputera, on zaś przeprowadza skomplikowane analizy i obliczenia, a następnie wysyła wyniki z powrotem do komputera wyjściowego, przy którym naukowiec czeka na dane.

Najpierw jednak komputery, na których zgromadzone były dane i programy, należało powiązać w obrębie Arpanetu wydajnymi łączami. Mniejsze komputery użytkowników trzeba było połączyć z serwerami za pomocą linii telefonicznych. Dokonano tego w styczniu 1969 roku. Uruchomiono wtedy dwie pierwsze funkcje Internetu: Telnet i FTP.

Następnym zastosowanie była poczta elektroniczna. Wynaleźli ją programiści, którzy chcieli wymieniać nie tylko dane, ale również wiadomości. E-mail to list elektroniczny, który zawiera jakąś wiadomość i jest wysyłany do określanego adresata. Taka usługa Internetu jest typowa dla sieci globalnej. Ponieważ żadna placówka państwowa ani firma nie są właścicielami Internetu, sami użytkownicy tworzą nowe programy albo ich elementy, np. właśnie pocztę elektroniczną.

Arpanet rozwijał się dalej w szybkim tempie. Kolejnym dużym krokiem na drodze do globalnie funkcjonującego systemu, w którym można by wymieniać dane, było by wynalezienie języka, którym mogłoby się ,,porozumiewać” komputery. Opracowano więc tzw. protokół transmisji - standard przesyłania danych. Wtedy, tak jak dziś, istniały najróżniejsze systemy komputerowe, komunikujące się ze sobą na rożne sposoby, np. połączenia bezprzewodowe, linie telefoniczne, światłowody. Aby dane mogły być wysyłane i odbierane przez wszystkie komputery dokonano w 1974 roku implementacji jednolitego protokołu transmisji TCP/IP. Implementacja to stworzenie lub napisanie funkcjonującego programu. TCP/IP jest zatem rodzajem spójnego języka, który rozumieją wszystkie komputery w sieci, i który funkcjonuje na wszystkich komputerach. Współczesny Internet pracuje w oparciu o ten protokół. Więcej informacji na temat TCP/IP.

Z Arpanetu korzystało coraz więcej uniwersytetów i instytutów badawczych. W 1983 roku wydzielono z niego część wojskową - tak zwany Milnet. Od tego czasu naukowa i publiczna część Sieci nosi nazwę Internet.

Arpanet rozwijał się w Ameryce Północnej. W Europie również prowadzono badania nad rozległymi sieciami komputerowymi. Pierwszego między międzynarodowego połączenia dwóch sieci dokonano w 1973 roku między Anglią a Norwegią. Przez wiele lat różne kraje europejskie działały niezależnie od siebie. W 1986 roku założono organizację, która miała koordynować ich działania na skalę europejską. Celem tej organizacji było pierwotnie stworzenie infrastruktury dal świata nauki, a więc dla uniwersytetów i placówek naukowych. Do prywatnych domów Internet trafił dużo później. Kiedy komercyjni operatorzy tworzący początkowo zamknięte sieci, otworzyli się na Internet i przybywało wciąż ofert dal osób prywatnych, wzrosła przy tym szybko liczba użytkowników. Na
początku w Internecie znajdowały się prawie wyłącznie informacje naukowe. Stopniowo przedsiębiorstwa i inne instytucje, a w ciągu ostatnich kilku lat także osoby prywatne, odkrywały Internet jako możliwości prezentacji własnych tematów i treści.

---