z Zabrza, drugi, przedstawiony na fotografii
11 został wykonany przez Piotra Wójtowi−
cza z Wólki Bodzechowskiej. Wymienieni
trzej koledzy otrzymują na razie drobne upo−
minki, a po opublikowaniu projektów − hono−
raria autorskie.
Uwagi końcowe
Bardzo się cieszę, że większość nadesłanych
modeli została wykonana bardzo estetycznie.
Liczba przyznanych punktów w istotny spo−
sób uzależniona była też od estetyki wykona−
nia modelu.
Myślę, że przedstawione propozycje ukła−
dowe zainspirują do dalszych modyfikacji
i ulepszeń. Decydując się na zaprojektowanie
nowej wersji przypominacza lekarskiego nale−
żałoby dokładnie określić sposób jego działa−
nia. Zdecydowana większość uczestników
proponuje jedynie krótki sygnał dźwiękowy po
upływie zadanego czasu. Czy to wystarczy?
Wystarczy, o ile będziemy przypominacz
stale nosić przy sobie, na przykład gdy bę−
dzie miał on postać małego breloczka moco−
wanego do szlufki spodni. Jeden niezbyt dłu−
gi i niezbyt głośny sygnał dźwiękowy całko−
wicie wystarczy. Taki przypominacz dobrze
zda egzamin u osób, które prowadzą normal−
ny tryb życia, a muszą regularnie zażywać ja−
kieś lekarstwo. W tym wypadku nie trzeba
przełącznika czasów − wystarczy jednorazo−
wo ustalić długość cyklu pracy.
Działanie powinno być inne, jeśli przypo−
minacz miałby być większym urządzeniem,
którego nie będziemy stale nosić przy sobie.
Taka wersja jest także jak najbardziej sen−
sowna i byłaby przeznaczona do użytku do−
mowego sporadycznie, tylko w okresach,
gdy zachoruje ktoś z domowników. Przypo−
minacz miałby wtedy postać niewielkiego
pudełka, ale nie musi być aż tak mały, jak
breloczek. W tej drugiej wersji, przeznaczo−
nej dla różnych osób i różnych lekarstw nale−
żałoby koniecznie przewidzieć możliwość ła−
twego nastawienia długości cyklu pracy.
W takim przypadku trzeba też uwzględnić
dodatkowy istotny problem. Pominięcie porcji
syropu czy witamin ma niewielkie znaczenie.
Ale pominięcie jednej lub kilku dawek antybio−
tyku może mieć istotny wpływ na skuteczność
kuracji. Pół biedy, gdy chory „klient” leży plac−
kiem w łóżku. Wtedy prawdopodobnie nie
przegapi sygnału dźwiękowego z przypomina−
cza, o ile tylko nie śpi kamiennym snem. Ale
nie zawsze przyjmowanie antybiotyków wiąże
się z leżeniem w łóżku. Zdarza się, że mamy
zwolnienie i pozostajemy w domu, ale przebieg
choroby nie jest drastyczny i możemy nawet
wychodzić na dwór. Wtedy łatwo przegapić ko−
lejny sygnał przypominacza i pominąć dawkę
leku. Jak wspomniałem ogłaszając zadanie,
przed wakacjami na własnej skórze przekona−
łem się, jak łatwo jest „przegapić kolejkę”. Że−
by mieć kontrolę nad zużyciem leku oznacza−
łem flamastrem terminy zażycia na plastiko−
wym listku z tabletkami, co nie do końca roz−
wiązało problem. Jeszcze trudniej jest kontrolo−
wać zużycie leku w postaci syropu czy proszku
(np. leki wziewne na astmę). Warto w związku
z tym rozważyć, czy ma sens zastosowanie ja−
kiegoś prostego licznika, pomocne do kontroli
przyjmowania kolejnych dawek.
Osobiście nie jestem przekonany do takie−
go licznika, ale może on zainteresować Kole−
gów, którzy lubią rozbudowywać układ
i wzbogacać go o różne dodatkowe funkcje.
Ja byłbym za prostszym rozwiązaniem −
niech sygnał dźwiękowy zostanie włączony aż
do czasu, gdy użytkownik skasuje go przyci−
śnięciem przycisku i dopiero wtedy rozpocznie
się nowy cykl (przy czym dźwięk nie powinien
być ciągły ze względu na oszczędność prądu,
tylko powinny to być impulsy, powtarzane np.
co 20 sekund czy co minutę.). W takiej wersji
wymagana byłaby reakcja użytkownika − wci−
śnięcie przycisku i zażycie lekarstwa. Z pew−
nością radykalnie zmniejszy to szansę pomi−
nięcia dawki medykamentu. Przypominam, że
takie działanie byłoby potrzebne do przypomi−
nacza „stacjonarnego”, stosowanego w domu
dla różnych chorych i różnych leków.
Przeanalizujcie pod tym kątem przedsta−
wione rozwiązania.
W każdym przypadku trzeba się też zasta−
nowić, czy sygnał ma być na tyle głośny, że−
by obudzić zainteresowanego, jeśli kolejny
termin wypada w środku nocy? Jeśli tak, to
czy nie wprowadzić obwodu stopniowego
zwiększania głośności?
Gratuluję wszystkim uczestnikom i licznej
grupie tych, którzy rozwiązali zadanie, ale z róż−
nych względów nie nadesłali prac. Nagrody
i upominki otrzymują: Piotr Bechcicki, Roman
Biadalski, Mariusz Chilmon, Dariusz Dreli−
charz, Robert Jaworowski, Dariusz Knull,
Michał Koziak, Piotr Kuśmierczuk, Rafał
Stępień, Marcin Wiązania i Piotr Wójtowicz.
Aktualna punktacja podana jest w tabeli.
Zachęcam serdecznie do udziału w bieżą−
cym i następnych zadaniach.
Wasz Instruktor
Piotr Górecki
37
Szkoła Konstruktorów
E l e k t r o n i k a d l a W s z y s t k i c h
Styczeń 2002
Fot. 11 Przypominacz Piotra Wójtowicza
Marcin Wiązania Gacki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Krzysztof Kraska Przemyśl . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37
Mariusz Chilmon Augustów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Dariusz Drelicharz Przemyśl . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Bartłomiej Radzik Ostrowiec Św. . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Dariusz Knull Zabrze. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Jarosław Chudoba Gorzów Wlkp. . . . . . . . . . . . . . . . . . 21
Mariusz Ciołek Kownaciska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Jakub Kallas Gdynia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Filip Rus Zawiercie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Rafał Stępień Rudy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Michał Pasiecznik Zawiszów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
Marcin Malich Wodzisław Śl. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
Radosław Koppel Gliwice . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17
Łukasz Cyga Chełmek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
Jacek Konieczny Poznań . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
Radosław Ciosk Trzebnica . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Maciej Jurzak Rabka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Ryszard Milewicz Wrocław . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Piotr Romysz Koszalin. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Emil Ulanowski Skierniewice . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Piotr Wójtowicz Wólka Bodzechowska . . . . . . . . . . . . . 15
Artur Filip Legionowo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Roman Biadalski Zielona Góra . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
Jarosław Tarnawa Godziszka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
Arkadiusz Zieliński Częstochowa . . . . . . . . . . . . . . . . . 12
Piotr Dereszowski Chrzanów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Aleksander Drab Zdziechowice . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Szymon Janek Lublin. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Wojciech Macek Nowy Sącz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Sebastian Mankiewicz Poznań . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Punktacja Szkoły Konstruktorów
C
C
C
C
o
o
o
o
tt
tt
u
u
u
u
n
n
n
n
ii
ii
e
e
e
e
g
g
g
g
rr
rr
a
a
a
a
?
?
?
?
− S
Szzkkoołłaa K
Koonnssttrruukkttoorróów
w kkllaassaa IIII
Rozwiązanie zadania 63
W EdW 9/2001 zamieszczony był schemat
dalmierza laserowego, nadesłany jako roz−
wiązanie jednego z wcześniejszych zadań
Szkoły przez młodego uczestnika. Układ
można zobaczyć na rysunku A. Według po−
mysłodawcy naciśnięcie przycisku START
uruchomi laser oraz przerzutnik 4013 oraz
generator 555. Gdy promień lasera odbije się
od przeszkody i wróci do fototranzystora
SFH300, przerzutnik zostanie wyzerowany,
a generator zatrzymany. Liczba impulsów zli−
czonych przez liczniki będzie zależna od cza−
su powrotu promienia, czyli od odległości od
przeszkody. Odpowiednie dobranie częstotli−
