tech_obuw_311[25].O1.03

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Wymagania wstępne

Cele kształcenia

Przykładowe scenariusze zajęć

Ćwiczenia

5.1.

Kopyta w procesie projektowania i wytwarzania obuwia

5.1.1. Ćwiczenia

5.2.

Charakterystyka topograficzna kopyt

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Podział i budowa kopyt

5.3.1. Ćwiczenia

5.4. Wielkości kopyt

5.4.1. Ćwiczenia

5.5. Produkcja kopyt

5.5.1. Ćwiczenia

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

7. Literatura

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie technik obuwnik.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne

−

wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć juŜ

ukształtowane, aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia

−

wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy

z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

wiczenia

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi

metodami nauczania

−

uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia

−

przykładowe narzędzia pomiaru dydaktycznego.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone róŜnymi metodami ze

szczególnym  uwzględnieniem  aktywizujących  metod  nauczania,  np.  samokształcenia
kierowanego,  tekstu  przewodniego,  dyskusji  dydaktycznej.  Proponuje  się,  aby  dominującą
metodą nauczania  były ćwiczenia poprzedzone pokazem z objaśnieniem.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróŜnicowane, począwszy od

samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

rozróŜniać i charakteryzować obuwie pochodzące z róŜnych epok,

−

określać funkcje róŜnych typów i rodzajów obuwia,

−

identyfikować formy konstrukcyjne i elementy obuwia,

−

rozróŜniać i charakteryzować typy i kroje cholewek,

−

rozróŜniać i charakteryzować systemy montaŜu obuwia,

−

sporządzać schematy oraz modele podstawowych systemów montaŜu obuwia,

−

przestrzegać przepisów BHP i ochrony przeciwpoŜarowej,

−

udzielać pierwszej pomocy osobom poszkodowanym,

−

korzystać z róŜnych źródeł informacji.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca…………………………………………...
Modułowy program nauczania:

Technik obuwnik 311[25]

Moduł:

Podstawy obuwnictwa 311[25].O1

Jednostka modułowa:

Charakteryzowanie kopyt obuwniczych

311[25].O1.03

Temat: Podział i budowa kopyt obuwniczych.

Cel ogólny: rozpoznawanie kopyt w zaleŜności od ich budowy i przeznaczenia.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

rozpoznać podstawowe rodzaje kopyt,

−

określić przeznaczenie kopyt klinowych i przegubowych,

−

nazwać części składowe kopyt klinowych i przegubowych,

−

rozróŜnić elementy kopyt klinowych i przegubowych,

−

wskazać róŜnice w budowie kopyt klinowych i przegubowych,

−

dobrać kopyta w zaleŜności od ich kształtu i systemu montaŜu, do którego są
przeznaczone.

Metody nauczania–uczenia się:

−

metoda tekstu przewodniego,

−

wiczenia.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 3–4 osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zestawy ćwiczeń opracowane przez nauczyciela dla kaŜdego zespołu uczniowskiego,

−

zestawy kopyt produkcyjnych w grupach wielkościowych, obejmujące wszystkie numery
i tęgości, z przeznaczeniem dla róŜnych rodzajów i systemów montaŜu,

−

części i elementy składowe kopyt,

−

zestaw pytań prowadzących,

−

plansze poglądowe ilustrujące budowę, części i elementy kopyt,

−

kartki papieru formatu A4,

−

materiały piśmiennicze.

Zadanie dla ucznia

Spośród wielu róŜnych rodzajów kopyt wybierz te, których nazwy wskaŜe Ci

nauczyciel. Stosownie do wybranych kopyt wybierz odpowiedniki części i elementów,
z których są zbudowane. Opisz budowę wybranych kopyt i naszkicuj wybrane części
i elementy w przekroju. Uzasadnij dokonany wybór.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg zajęć:
Faza wstępna
1.

Określenie tematu zajęć.

Wyjaśnienie uczniom tematu i szczegółowych celów kształcenia.

Wyjaśnienie uczniom zasad pracy metodą pokazu z objaśnieniem.

Podział grupy uczniów na zespoły.

Faza właściwa

Praca metodą tekstu przewodniego.

Faza I. Informacje
Pytania prowadzące:
1.

Według jakich kryteriów moŜemy dokonać podziału kopyt?

Jakie znasz rodzaje kopyt?

Czym charakteryzują się kopyta zasadnicze i pomocnicze?

Jak zbudowane są kopyta klinowe i do czego słuŜą?

Jak są zbudowane kopyta zasadnicze?

Jak są zbudowane kopyta pomocnicze i do czego słuŜą?

Jakie znasz rodzaje kopyt zasadniczych przegubowych?

Z jakich części zbudowany jest ćwiekacz całokuty, pasowy i sandałowy?

Jakie kształty mają kopyta?

Faza II. Planowanie
1.

Jak określić nazwą kopyta w zaleŜności od ich budowy?

Jak określić nazwą kopyta w zaleŜności od ich przeznaczenia?

Jak określić kształty kopyt?

Jakie nazwy nadać częściom i elementom składowym kopyt, z których są zmontowane?

Faza III. Ustalenie
1.

Uczniowie pracując w zespołach proponują nazwy kopyt w zaleŜności od ich budowy
i przeznaczenia.

Uczniowie proponują nazwy dla części i elementów kopyt.

Uczniowie zastanawiają się nad sposobem wykonania szkiców części i elementów kopyt.

Uczniowie konsultują z nauczycielem poprawność proponowanych nazw i określeń oraz
techniki wykonania szkiców części i elementów kopyt.

Faza IV. Wykonanie
1.

Uczniowie wybierają ,stosownie do poleceń nauczyciela, właściwe rodzaje kopyt, części
i elementy, z których są zmontowane.

Na arkuszu papieru formatu A4 kaŜdy uczeń zapisuje nazwy i przeznaczenie wybranych
kopyt oraz nazwy części i elementów, z których zostały zmontowane.

Na arkuszach papieru kaŜdy uczeń charakteryzuje kształty wybranych kopyt.

Na arkuszu papieru formatu A4 kaŜdy uczeń wykonuje szkice przekrojów poprzecznych
wybranych części i elementów kopyt.

Faza V. Sprawdzanie
1.

Uczniowie sprawdzają w grupach poprawność nadanych nazw wybranym kopytom ich
częściom i elementom.

Uczniowie sprawdzają opis charakterystyki kształtów kopyt.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca:...........................................................................
Modułowy program nauczania:

Technik obuwnik 311[25]

Moduł:

Podstawy obuwnictwa 311[25].O1

Jednostka modułowa:

Charakteryzowanie kopyt obuwniczych

311[25].O1.03

Temat: Produkcja kopyt.

Cel ogólny: kształtowanie umiejętności kontroli parametrów technicznych kopyt

zasadniczych przegubowych.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

opisać zasady wytwarzania kopyt z drewna i tworzyw sztucznych,

−

dokonać oceny organoleptycznej wyprodukowanych kopyt,

−

sprawdzić długość podstawy kopyta oraz szerokości podstawy w przedstopiu i pięcie,

−

sprawdzić obwody kopyta w przedstopiu i podbiciu,

−

sprawdzić zgodność podłuŜnego profilu kopyta z wzornikiem kontrolnym,

−

sprawdzić dokładność profilu poprzecznego kopyta w przedstopiu, podbiciu i pięcie,

−

sprawdzić dokładność profili podłuŜnych kopyta w czubku i pięcie,

−

sprawdzić wysokość piętki kopyta i wysokość umieszczenia znaku wyznacznika pięty,

−

sprawdzić sprawność działania łącznika spręŜynowego, zwierającego stopkę kopyta
pięty.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniami,

−

wiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

praca w grupach 3–4 osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

kopyta przegubowe zasadnicze o róŜnych kształtach i wymiarach,

−

wzorniki podstawy kopyta (ściółki kopyta) z oznaczonymi liniami – odpowiednikami
szerokości w przedstopiu i pięcie,

−

wzorniki profili podłuŜnych kopyt,

−

wzorniki profili poprzecznych kopyt w przedstopiu, podbiciu i pięcie

−

wzorniki profili podłuŜnych czubków i pięt,

−

stojak do łamania kopyt podczas kontroli sprawności łącznika spręŜynowego,

−

suwmiarka,

−

taśma miernicza – szewska,

−

kostki miernicze do sprawdzenia wzniesienia czubka i pięty,

−

materiały piśmiennicze,

−

kartki papieru formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg zajęć:
1.

Sprawy organizacyjne.

Nawiązanie do tematu, omówienie celu zajęć.

Zorganizowanie stanowiska pracy do wykonania ćwiczenia.

Realizacja zajęć:

−

uczniowie otrzymują od nauczyciela róŜne rodzaje kopyt do kontroli parametrów
technicznych,

−

kaŜda grupa uczniów ustala plan badań kontrolnych, zapisuje go na kartce
i przedkłada do akceptacji nauczycielowi,

−

kaŜda grupa uczniów – zgodnie z planem – wybiera stosownie do otrzymanych
kopyt wzorniki, narzędzia i sprzęt do kontroli parametrów technicznych kopyt,

−

kaŜdy uczeń w grupie sprawdza parametry techniczne kopyt zgodnie z planem
i zapisuje wyniki pomiarów; nauczyciel kontroluje poprawność wykonywanej pracy
przez uczniów, udziela dodatkowych rad i wskazówek,

−

uczniowie w grupie porównują swoje wyniki i sporządzają wspólny raport
z dokonanej kontroli i przeprowadzonych pomiarów, wskazując zauwaŜone usterki
i odchylenia w stosunku do wymaganych standardów,

−

w przypadku znacznych róŜnic w ocenie indywidualnej członków grupy, uczniowie
dokonują wspólnie stosownego pomiaru kontrolnego.

Po wykonaniu zadań wybrany uczeń z grupy prezentuje wykonaną pracę omawiając

wyniki oceny i kontroli badanych parametrów technicznych kopyt.

Nauczyciel sprawdza poprawność wykonanej pracy w kolejnych grupach.

Uczniowie pozostałych grup wzajemnie oceniają wyniki pracy swoich kolegów.

Klasa wspólnie z nauczycielem dokonuje oceny wykonanego ćwiczenia.

Zakończenie zajęć

Praca domowa:

Odszukaj w literaturze opisy procesów wytwarzania kopyt i kontroli ich parametrów

technicznych. Sprawdź czy zapisane w nich treści są Ci znane. JeŜeli nie, to uzupełnij swoją
wiedzę.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć i zdobytych
umiejętności.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Kopyta w procesie projektowania i wytwarzania obuwia

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Spośród róŜnych ściółek kopyta, wybierz tę, która odnosi się do kopyt stosowanych

w początkowym okresie ich wytwarzania.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Zapoznać uczniów z zasadami bezpiecznej pracy. Uczniowie powinni
przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymane ściółki kopyta,

wybrać odpowiednią ściółkę kopyta,

uzasadnić dokonany wybór.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

ciółki kopyta o zróŜnicowanych kształtach,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Spośród róŜnych nazwisk zamieszczonych na liście podkreśl nazwisko osoby uznawanej

za prekursora w dziedzinie wykorzystania wiedzy medycznej (anatomii) do konstrukcji kopyt.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymaną listę z nazwiskami,

podkreślić właściwe nazwisko,

zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

tekst przewodni,

−

wiczenie.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

rodki dydaktyczne:

−

lista z nazwiskami badaczy,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Na otrzymanej kartce papieru wypisz funkcje jakie spełniają kopyta.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować funkcje kopyt,

zapisać wszystkie funkcje kopyt,

zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

kartki papieru formatu A4,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Charakterystyka topograficzna kopyt

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Oznacz na otrzymanej planszy cztery podstawowe odcinki kopyta odpowiadające

częściom stopy; podaj ich nazwy i definicje.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

oznaczyć odcinki kopyta,

nazwać i zdefiniować oznaczone odcinki,

zapisać na planszy nazwy i definicje dotyczące odcinków topograficznych kopyta,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wykonana pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

plansza ilustrująca widok ogólny kopyta,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Na planszach ilustrujących wierzch i spód kopyta wskaŜ przy uŜyciu strzałek podstawę

kopyta, jego stronę zewnętrzną i przyśrodkową, próg, grań i grzbiet podbicia.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymane plansze,

oznaczyć stosowne miejsca,

zapisać nazwy oznaczonych miejsc,

dokonać samooceny wykonanego ćwiczenia,

zaprezentować wyniki swojej pracy.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

plansze ilustrujące widok ogólny wierzchu i spodu kopyta,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Na otrzymanej planszy wskaŜ i zdefiniuj wzniesienie czubka i pięty oraz wyznacznik

przyśrodkowy kopyta.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymaną planszę,

wyznaczyć wzniesienie pięty i czubka,

wskazać wyznacznik przyśrodkowy,

zapisać nazwy i definicje pojęć na planszy,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

plansze ilustrujące widok ogólny kopyta z uniesionym czubkiem i piętą,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Podział i budowa kopyt

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Spośród otrzymanych kopyt wybierz te, które są stosowane do ćwiekowania obuwia

pasowego, sandałowego i gdynkowego.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymane kopyta,

wybrać kopyta zgodnie z poleceniem,

uzasadnić swój wybór,

zaprezentować wykonana pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne

−

kopyta o róŜnych numerach wielkościowych i róŜnym przeznaczeniu,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Na planszy ilustrującej przekrój podłuŜny kopyta łamanego całokutego oznacz i zapisz

nazwy jego części i elementów składowych.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymaną planszę,

oznaczyć części i elementy składowe kopyta,

zapisać nazwy oznaczonych części,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wykonaną pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.4. Wielkość kopyt

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na otrzymanej planszy ilustrującej przekrój podłuŜny stopy i kopyta oznacz i zapisz

wymiary długości stopy, ściółki kopyta, kopyta, naddatki kopyta oraz obwody przez
przedstopie i podbicie.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymaną planszę,

oznaczyć stosowne wymiary,

zapisać nazwy oznaczonych wymiarów,

dokonać samooceny pracy,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

plansza ilustrująca przekrój podłuŜny kopyta i stopy,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7

Ćwiczenie 2

Przelicz numer metryczny 25 na numer francuski i angielski.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

scharakteryzować przeliczane systemy numeracji,

zapisać wzory według, których nastąpi przeliczanie numeracji,

dokonać stosowanych obliczeń i zaokrągleń,

zapisać odpowiedniki numeru 25 w numeracji francuskiej i angielskiej,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

tekstu przewodniego,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

przybory piśmiennicze,

−

arkusz papieru A4,

−

kalkulator,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Przelicz numer francuski 42 na numer metryczny i angielski.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

scharakteryzować przeliczane systemy numeracji,

zapisać wzory według, których nastąpi przeliczanie numeracji,

dokonać stosowanych obliczeń i zaokrągleń,

zapisać odpowiedniki numeru francuskiego 42 w numeracji metrycznej i angielskiej,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

tekstu przewodniego,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie

rodki dydaktyczne:

−

przybory piśmiennicze,

−

arkusz papieru A4,

−

kalkulator,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 4

Przelicz numer angielski 7 podgrupy małej na numer metryczny i francuski.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

scharakteryzować przeliczane systemy numeracji,

zapisać wzory według, których nastąpi przeliczanie numeracji,

dokonać stosowanych obliczeń i zaokrągleń,

zapisać odpowiedniki numeru angielskiego 7 podgrupy małej w numeracji metrycznej
i francuskiej,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

tekstu przewodniego,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie

rodki dydaktyczne:

−

przybory piśmiennicze,

−

papier formatu A4,

−

kalkulator,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 5

Przelicz numer angielski 4 podgrupy duŜej na numer metryczny i francuski.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

scharakteryzować przeliczane systemy numeracji,

zapisać wzory według, których nastąpi przeliczanie numeracji,

dokonać stosowanych obliczeń i zaokrągleń,

zapisać odpowiedniki numeru angielskiego 4 podgrupy duŜej w numeracji metrycznej
i francuskiej,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

tekstu przewodniego,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie

rodki dydaktyczne:

−

przybory piśmiennicze,

−

arkusz papieru A4,

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

kalkulator,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 6

Na planszy ilustrującej numery (symbole) i nazwy grup wielkościowych kopyt i obuwia

zapisz przy kaŜdej grupie przedział wiekowy uŜytkowników, wielkość podstawową
(środkową) oznaczając numer długości i symbol tęgości.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować wyszczególnione grupy wielkościowe,

określić przedział wiekowy uŜytkowników obuwia w poszczególnych grupach
wiekowych,

określić numer długości uznawany jako podstawowy w grupie oraz symbol tęgości dla
numeru podstawowego,

zapisać przy kaŜdej grupie wiekowej ustalone wielkości,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

tekstu przewodniego,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

plansze z wykazem grup wielkościowych kopyt i obuwia,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.5. Produkcja kopyt

5.5.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Spośród licznych wzorników wykorzystywanych przy modelowaniu i produkcji kopyt

wybierz wzorniki odzwierciedlające podłuŜne i poprzeczne profile otrzymanych do kontroli
kopyt.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymane wzorniki i kopyta,

wybrać wzorniki stosowane do otrzymanych kopyt,

nazwać wybrane wzorniki,

zapisać nazwy wybranych wzorników,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

wzorniki róŜnych kształtów wykorzystywane w procesie modelowania i wytwarzania
kopyt,

−

kopyta róŜnych kształtów i wymiarów,

−

materiały piśmiennicze,

−

kartka papieru formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Do wskazanych przez nauczyciela kopyt dobierz ze zbioru odpowiednie wzorniki profili

podłuŜnych w pięcie i czubku.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymane wzorniki i kopyta,

wybrać właściwe wzorniki do otrzymanych kopyt,

nazwać wybrane wzorniki,

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

zapisać nazwy wybranych wzorników,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować sposób kontroli kopyt przy uŜyciu wybranych wzorników.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

wzorniki róŜnych profili podłuŜnych czubków i pięt kopyt,

−

kopyta o róŜnej wielkości i zróŜnicowanych profilach,

−

materiały piśmiennicze,

−

kartka papieru A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Sprawdź wzniesienie czubków i pięt otrzymanych kopyt przy uŜyciu kostek mierniczych.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zapoznać się z poleceniem zawartym w ćwiczeniu,

przygotować kostki miernicze,

umieścić kostki na płaskiej poziomej podstawie,

ustawić kopyta na kostkach,

zapisać odczytane wielkości wzniesień,

dokonać samooceny wykonanej pracy,

zaprezentować wyniki dokonanych pomiarów.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

kostki miernicze do kopyt,

−

kopyta o róŜnych wielkościach i profilach,

−

materiały piśmiennicze,

−

arkusz papieru formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

TEST 1

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Charakteryzowanie kopyt
obuwniczych”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za kaŜdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. d, 2. c, 3. c, 4. b, 5. d, 6. c, 7. c, 8. c, 9. c, 10. d, 11. a,

12.d, 13. d, 14. d, 15. c, 16. c, 17. c, 18. d, 19. c, 20. c.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny

(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1. RozróŜnić kształty podstawy kopyta

Rozpoznać nazwiska badacza uznanego jako
prekursora w dziedzinie wykorzystania wiedzy
medycznej w konstrukcji kopyt

Określić

nazwę

podstawowych

części

topograficznych kopyta

4. Opisać podstawowe funkcje kopyt obuwniczych

5. Zdefiniować części kopyt przegubowych

Określić

nazwą

rodzaj

kopyta

wykorzystywanego w procesie wykończania
obuwia

Zdefiniować

pojęcia

charakteryzujące

topografię kopyt

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Określić funkcje elementów kopyta ćwiekacza
całokutego

Wymienić

kolejności

podgrupy

charakteryzujące numerację angielską kopyt

10.

Wymienić

nazwy

wymiarów

stopy

charakteryzujących jej tęgość

11.

Określić nazwą rodzaje drewna stosowanego
najczęściej do produkcji kopyt

12. Nazwać maszynę słuŜącą do obróbki kopyt

13.

Określić

długość

jednostki

podstawowej

w numeracji angielskiej w mm

14.

Określić

nazwę

jednostki

podstawowej

w numeracji francuskiej

15.

Wyjaśnić potrzebę całkowitego lub częściowego
okuwania blachą podstawy kopyt

16.

Dobrać i uzasadnić wybór kopyt do wskazanego
systemu montaŜu obuwia

17. Wskazać narzędzie do pomiaru skłonu kopyta

18.

Wykazać zaleŜność między długością stopy
i kopyta

19.

Wskazać narzędzie do pomiaru obwodu kopyta
przez podbicie

20.

Wskazać narzędzie do pomiaru wzniesienia
czubka i pięty kopyta

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym
wyprzedzeniem.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

Przeprowadź z uczniami próbę udzielania odpowiedzi na takie typy zadań testowych,
jakie będą w teście.

Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).

Zapewnij uczniom moŜliwość samodzielnej pracy.

Rozdaj uczniom zestawy zadań testowych i karty odpowiedzi, podaj czas przeznaczony
na udzielanie odpowiedzi.

Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru

dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich moŜliwości).

10.

Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliŜającym się
czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

11.

Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

12.

Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.

13.

Przeprowadź analizę uzyskanych wyników sprawdzianu i wybierz te zadania, które
sprawiły uczniom największe trudności.

14.

Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.

15.

Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń
dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.

Test zawiera 20 pytań o róŜnym stopniu trudności. Są to pytania wielokrotnego wyboru.

Za kaŜdą poprawną odpowiedź moŜesz uzyskać 1 punkt.

Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Dla kaŜdego zadania podane
są cztery moŜliwe odpowiedzi: a, b, c, d. Tylko jedna odpowiedź jest poprawna; wybierz
ją i zaznacz kratkę z odpowiadającą jej literą znakiem X.

Staraj się wyraźnie zaznaczać odpowiedzi. JeŜeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz
odpowiedź, otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uwaŜasz za
poprawną.

Test  składa  się  z  dwóch  części.  Część  I  zawiera  zadania  z  poziomu  podstawowego,
natomiast w  części II są zadania z poziomu ponadpodstawowego i te mogą przysporzyć
Ci  trudności,  gdyŜ  są  one  na  poziomie  wyŜszym  niŜ  pozostałe  (dotyczy  to  pytań
o numerach od 15 do 20 ).

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

10.

Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie sprawiało Ci trudność, wtedy odłóŜ rozwiązanie
zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

11.

Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi w KARCIE
ODPOWIEDZI.

12.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Prawie do końca XIX wieku podstawa produkowanych kopyt miała kształt
a)

płaski.

asymetryczny.

prostokątny.

symetryczny.

Za prekursora w dziedzinie wykorzystania wiedzy medycznej do konstrukcji kopyt
naleŜy uznać badacza noszącego nazwisko
a)

R. Knöfel.

K. Benscheidtem.

H. Meyer.

V. Budil.

Licząc w kolejności od czubka, kopyta dzielimy na następujące odcinki
a)

czubek, śródstopie, pięta.

czubek, przedstopie, pięta.

czubek, przedstopie, śródstopie, pięta.

czubek, śródstopie, przedstopie, pięta.

4. Kopyto jest podstawowym urządzeniem słuŜącym do

konstruowania, przyklejania podeszew i utrzymywania jego kształtu.

projektowania, konstruowania i produkcji obuwia.

przemysłowej produkcji obuwia, pomiaru długości obuwia, czyszczenia obuwia.

sprawdzenia wnętrza obuwia, kontroli czubka obuwia i projektowania cholewek.

Stopka jest to
a)

część kopyta klinowego.

część podstawy kopyta.

podstawka do ręcznego ćwiekowania cholewek.

wycięta przednia część kopyta łamanego.

Do wykończania obuwia stosuje się kopyta
a)

klinowe.

łamane całokute.

nazuwaki.

wiekacze nie posiadające okuć.

Grzbiet podbicia to
a)

podstawa kopyta.

górna powierzchnia kopyta.

linia największej wypukłości kopyta biegnąca od nasady palców do przegubu.

największa wypukłość tyłu pięty.

8. Do osadzenia podpodeszwy na podstawie kopyta słuŜą

płytki okucia podstawy kopyta.

łączniki spręŜynowe.

trzpienie.

tulejki otwarte bez kołnierza.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W numeracji angielskiej wyróŜnia się
a)

podgrupę zasadniczą i uzupełniającą.

podgrupę małą i średnią.

podgrupę małą i duŜą.

podgrupy zróŜnicowane w zaleŜności od tęgości obuwia.

10.

Tęgość obuwia i kopyt zaleŜy od wymiaru
a)

obwodu przez podbicie.

długości stopy i obwodu przez piętę.

długości stopy, szerokości w pięcie, szerokości w przedstopiu i wysokości pięty.

szerokości w przedstopiu i w pięcie oraz obwodu przez przedstopie i podbicie.

11.

Najczęściej do produkcji kopyt stosuje się drewno
a)

grabowe, bukowe.

olchowe, grabowe.

bukowe, klonowe.

brzozowe, modrzewiowe.

12.

Maszyna słuŜąca do właściwej obróbki kopyta z drewna to
a)

tokarnia.

kopyciarka.

frezarka.

frezokopiarka.

13.

Przy określaniu długości obuwia długość jednostki angielskiej wynosi
a)

10 mm.

0,666 cm.

0,486 mm.

0,846 mm.

14.

Jednostką podstawową w numeracji francuskiej jest
a)

cal.

centymetr.

milimetr.

sztych.

15.

Płytki okucia podstawy kopyta słuŜą do
a)

wkończenia podstawy kopyta.

zabezpieczenia kopyta przed zabrudzeniem klejem.

zanitowania końcówek teksów, gwoździ i klamerek podczas ćwiekowania.

zabezpieczenia kopyta przed korozją.

16.

Do produkcji obuwia opankowego i gdynkowego stosuje się kopyta typu ćwiekacze
a)

całokute.

okute w pięcie i śródstopiu.

nie posiadające okuć.

pasowe.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17.

PodłuŜny profil kopyta sprawdzamy przy uŜyciu
a)

taśmy mierniczej – obuwniczej.

wzornika przedstopia.

wzornika profilu podłuŜnego.

suwmiarki.

18. RóŜnica między długością stopy i kopyta zaleŜy od

tęgości kopyta.

kształtu czubka i pięty.

kształtu profilu podłuŜnego kopyta.

nadddatku funkcjonalnego i kształtu czubka.

19.

Pomiar obwodu kopyta w podbiciu moŜna dokonać przy uŜyciu
a)

cyrkla.

linijki.

taśmy mierniczej – szewskiej.

suwmiarki.

20.

Wzniesienie czubka i pięty kopyta dokonujemy przy uŜyciu
a)

mikroskopu.

linijki.

kostek mierniczych.

taśmy mierniczej – szewskiej.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Charakteryzowanie kopyt obuwniczych

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

Razem:

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

TEST 2
Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Charakteryzowanie kopyt
obuwniczych”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za kaŜdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. c, 3. c, 4. b, 5. d, 6. d, 7. d, 8. b, 9. d, 10. c, 11. d,

12. a, 13. c, 14. b, 15. a, 16. c, 17. b, 18. a, 19. d, 20. c.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny

(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Nazwać najbardziej znane metody konstrukcji
ś

ciółki na świecie

Określić nazwę metodę konstrukcji ściółki kopyta
opracowaną w Polsce

Określić rodzaje kopyt stosowanych w początkach
przemysłowej produkcji obuwia

Podać znaczenie okuwania podstawy kopyta blachą

Rozpoznać rodzaj kopyta przedstawionego na
rysunku

Zidentyfikować

części

kopyta

przegubowego

oznaczone na rysunku

Nazwać części topograficzne kopyta oznaczone na
rysunku

Określić

nazwy

części

składowych

kopyta

klinowego

Nazwać półprodukt do obróbki właściwej kopyt

10. Określić nazwą kopyto zamieszczone na rysunku

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11. Zidentyfikować nazwę grupy wielkościowej kopyt

w oparciu o numer przedstawiony w grupie

12. Zidentyfikować nazwę grupy wielkościowej kopyt

w oparciu o przypisany jej symbol liczbowy

13. Podać róŜnice występujące w wymiarach obwodów

kopyt między kolejnymi grupami tęgości

14. Podać róŜnice występujące w wymiarach szerokości

podstawy kopyta w przedstopiu między kolejnymi
grupami tęgości

15. Wyjaśnić kierunki badań jakim zajmowali się

naukowcy przy konstruowaniu kopyt opartych na
wiedzy medycznej

16. Przekształcić numer metryczny na francuski

17. Przekształcić numer francuski na angielski

18. Przekształcić nr angielski podgrupy duŜej na

metryczny

19. Przekształcić nr angielski podgrupy duŜej na

francuski

20. Uzasadnić dobór kopyta w zaleŜności od systemu

montaŜu obuwia

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym
wyprzedzeniem.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

Przeprowadź z uczniami próbę udzielania odpowiedzi na takie typy zadań testowych,
jakie będą w teście.

Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).

Zapewnij uczniom moŜliwość samodzielnej pracy.

Rozdaj uczniom zestawy zadań testowych i karty odpowiedzi, podaj czas przeznaczony
na udzielanie odpowiedzi.

Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru
dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich moŜliwości).

Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliŜającym się
czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

10.

Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

11.

Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.

12.

Przeprowadź analizę uzyskanych wyników sprawdzianu i wybierz te zadania, które
sprawiły uczniom największe trudności.

13.

Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.

14.

Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń
dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.

Test zawiera 20 pytań o róŜnym stopniu trudności. Są to pytania wielokrotnego wyboru.

Za kaŜdą poprawną odpowiedź moŜesz uzyskać 1 punkt.

Staraj się wyraźnie zaznaczać odpowiedzi. JeŜeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz
odpowiedź, otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uwaŜasz za
poprawną.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

10.

Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie sprawiało Ci trudność, wtedy odłóŜ rozwiązanie
zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

11.

Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi w KARCIE
ODPOWIEDZI.

12.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Do najczęściej stosowanych metod konstrukcji ściółki kopyta na świecie zaliczamy
a)

metodę wg schematu G, wg schematu K i metodą AKA-64.

metodę wg schematu D, wg schematu L i 2/3 długości kopyta.

metodę geometryczną, wg schematu G i schematu K.

metodę analityczną, metodą AKA-64 i wg schematu G.

W Polsce opracowano metodę konstrukcji ściółki kopyta znaną pod nazwą
a)

CLPOb – 57.

ZPS – 72

IPS – 72

K2 – 68

Prawie do końca XIX wieku obuwie wytwarzano na kopytach
a)

przegubowych.

klinowych.

symetrycznych.

asymetrycznych.

Podstawę kopyt lub ich części dość często okuwa się płytami blaszanymi w celu
a)

ozdobienia kopyta.

zanitowania łączników sztywnych podczas ćwiekowania.

ochrony kopyta przed zabrudzeniem.

usztywnienia kopyta.

Zamieszczony obok rysunek przedstawia kopyto
a)

zasadnicze łamane.

pomocnicze.

przegubowe.

klinowe.

Symbole 5, 7, 8 na rysunku obok w kolejności oznaczają
a)

sworznie, tulejki, korki.

trzpień, spoidło, korek.

płytka podstawy, trzpień, korek.

tulejka, trzpień, korek do oznaczania tęgości.

Części kopyta oznaczone 1, 2, 3, 4, na rysunku w kolejności oznaczają
a)

przedstopie, czubek, śródstopie, pieta.

piętka, śródstopie, przedstopie, czubek.

stopka, przedstopie, śródstopie, pieta.

czubek, przedstopie, śródstopie, pieta.

Kopyto klinowe składa się z następujących części
a)

stopki, trzonu, klina.

trzonu, klina, kołków.

trzonu, kołków, piętki.

klina, kołków, stopki.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Półprodukty do właściwej obróbki kopyt noszą nazwę
a)

klinów.

odlewów.

wyprasek.

bałwanków.

10.

Przedstawione na rysunku obok kopyto to
a)

wiekacz całokuty.

wiekacz pasowy.

nazuwak.

wiekacz przegubowy.

11.

JeŜeli kopyto jest oznaczone numerem metrycznym 27 i ma tęgość G to stanowi wielkość
podstawową dla grupy wielkościowej
a)

chłopięcej.

damskiej.

młodzieŜowo-chłopięcej i męskiej.

męskiej.

12.

JeŜeli grupa wielkościowa kopyt oznaczona jest symbolem liczbowym 7 to oznacza, Ŝe
mamy do czynienia z obuwiem
a)

młodzieŜowo-dziewczęcym.

dziewczęcym.

damskim.

chłopięcym.

13.

RóŜnice w obwodach przedstopia i podbicia dla tego samego numeru w sąsiednich
pełnych te gościach wynoszą
a)

3 mm.

5 mm.

6 mm.

2 mm.

14.

RóŜnice w szerokości podstawy kopyta w przedstopiu dla tego samego numeru
w sąsiednich pełnych tęgościach wynoszą
a)

3 mm.

2 mm.

1 mm.

1,5 mm.

15.

Badania prowadzone w dziedzinie rozwiązań konstrukcyjnych przy projektowaniu kopyt,
opartych na wiedzy medycznej dotyczyły przede wszystkim
a)

właściwego ukształtowania podstawy kopyta wynikającej z budowy anatomicznej
stopy.

określenia profilu podłuŜnego kopyta.

zasad wyznaczania wzniesienia czubka i pięty.

zaleŜności między długością stopy i ściółki kopyta.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16.

Numer metryczny kopyt 27 w przeliczeniu na sztychy jest odpowiednikiem numeru
francuskiego
a)

41,5.

43.

42.

40.

17.

Numer francuski 36 w przeliczeniu na jednostki angielskie – po zaokrągleniu – jest
odpowiednikiem numeru angielskiego
a)

3 podgrupy małej.

3,5 podgrupy duŜej.

12 podgrupy duŜej.

9 podgrupy małej.

18.

Numer angielski 9 podgrupy duŜej w przeliczeniu na jednostki metryczne (centymetry
lub milimetry) jest po zaokrągleniu odpowiednikiem numeru metrycznego
a)

28.

31.

29.

25.

19.

Numer angielski 6 podgrupy małej w przeliczeniu na sztychy, po zaokrągleniu jest
odpowiednikiem numeru francuskiego
a)

41.

37.

25.

23.

20.

Elementem kopyt zasadniczych przegubowych róŜnicujących ich przeznaczenie do
ć

wiekowania obuwia róŜnymi systemami są

trzpienie.

tulejki.

płytki metalowe do okuwania podstawy kopyta.

sworznie spoidła.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Charakteryzowanie kopyt obuwniczych

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

Razem:

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

Borzeszkowski A., Borzeszkowski W., Persz T.: Obuwnictwo przemysłowe część I.
WSiP, Warszawa 1979

Christ J. W.: Obuwnictwo.WPLiS, Warszawa 1965

Christ J. W.: Technologia obuwia. WSiP, Warszawa 1986

Grabkowski M.: Obuwnictwo. Podręcznik dla zasadniczej szkoły zawodowej. WSiP,
Warszawa 1992

Grabkowski M.: Technika wytwarzania obuwia tom I. Politechnika Radomska, Radom
2000

Liszka R., Rerutkiewicz J., Uliasz H.: Cholewkarstwo. WSiP, Warszawa 1990

Zasady prawidłowej konstrukcji kopyt i obuwia. Praca zbiorowa. WNT, Warszawa 1976

Czasopisma fachowe
1.

Przegląd Skórzany (wydania archiwalne)

wiat Butów (wydania archiwalne i bieŜące)

Literatura metodyczna
1.

Dretkiewicz-Więch J.: ABC nauczyciela przedmiotów zawodowych. Operacyjne cele

kształcenia. Zeszyt 32. CODN, Warszawa 1994

Ornatowski T., Figurski J.: Praktyczna nauka zawodu. ITeE, Radom, 2000