background image

Nitraty i leczenie 
zawału mięśnia 
sercowego

background image

Leczenie zawału mięśnia 
sercowego 
-leki podawane w szpitalu

1.

Podawanie tlenu – tlen będzie podawany w sytuacji, gdy jego 

stężenie we krwi chorego jest niedostateczne; aby to sprawdzić 

na palec zakłada się pulsoksymetr - jeżeli wynik będzie 

nieprawidłowy, lekarz wykona kolejne badanie - gazometrię 

krwi tętniczej.

2.

Azotany i azotyny (nitraty)– zmniejszają obciążenie serca i 

skutecznie wpływają na redukcję odczuwania bólu zawałowego; 

są przeciwwskazane przy podejrzeniu zawału prawej komory.

3.

Leki przeciwpłytkowe – jednym z leków hamujących 

agregację płytek jest kwas acetylosalicylowy (ASA); jeżeli nie 

ma przeciwwskazań do jego zażywania, będzie on już na stałe 

składnikiem apteczki osoby po zawale; innym lekiem jest 

klopidogrel, jest on przyjmowany także w razie nietolerancji 

ASA.

background image

4.

ß–blokery (ß–adrenolityki) – jeżeli nie ma 

przeciwwskazań podaje się je w celu ograniczenia 

powikłań w postaci zaburzeń rytmu serca; gdy nie 

można zastosować beta-blokera alternatywą jest bloker 

kanału wapniowego.

Ich 

działanie 

związane 

jest 

zablokowaniem receptora 

beta-

adrenergicznego, co powoduje następujące efekty biologiczne:

w obrębie serca - zmniejszenie częstości akcji serca (efekt chronotropowy ujemny), 
spadek przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (efekt dromotropowy ujemny), 
obniżenie  kurczliwości  mięśnia  komór  (efekt  inotropowy  ujemny)  i  zmniejszenie 
objętości wyrzutowej i minutowej serca, zmniejszenie zużycia tlenu przez mięsień 
sercowy,  zwiększenie  przepływu  wieńcowego  i  poprawa  odżywienia mięśnia 
sercowego poprzez wydłużenie rozkurczu (efekt lusitropowy ujemny)

4.

Leki przeciwkrzepliwe (np. heparyna) - podawane są 

zazwyczaj w szpitalu, w zależności od sposobu leczenia 

chorego (głównie w leczeniu inwazyjnym).

5.

Inhibitory enzymu konwertującego (ACE-I) lub 

alternatywnie blokery receptora angiotensynowego 

(ARB) – leki zmniejszające ciśnienie tętnicze. 

background image

6.

Statyny – zmniejszają stężenie cholesterolu; statyny u osoby 
po zawale są podawane bez względu na stężenie cholesterolu 
(nawet jeśli jest ono prawidłowe).

7.

Leki przeciwbólowe – bardzo ważna podczas zawału jest 
próba uśmierzenia bólu; rozpoczynamy od lekkich leków 
(ibuprom, naproksen, tramdol); gdy ból jest bardzo silny, podaje 
się silne leki opioidowe (np. morfinę).

8.

Leki uspokajające – mogą zostać podane w razie odczuwania 
silnego lęku.

9.

Leki hipoglikemizujące – będą je stosować chorzy na 
cukrzycę lub z nietolerancją glukozy

.

background image

NITRATY

Nitraty są to związki rozszerzające tętnice wieńcowe a także w 

większym stopniu naczynia żylne. 

W następstwie tego występuje wyraźne obniżenie ciśnienia

późnorozkurczowego w komorach, co powoduje zmniejszenie
wstępnego obciążenia serca

Ich działanie obejmuje narządy zbudowane z mięśniówki 

gładkiej

(drogi oddechowe, żółciowe, przewód pokarmowy, moczowy)

Nitraty – przykłady

Nitrogliceryna

Monoazotan izosorbitolu

Dwuazotan izosorbitolu

Czteroazotan pentaerytrytolu

background image

Mechanizm działania

Uwalnianie NO  stymulacja cyklazy guanylanowej 
 wzrost syntezy cGMP  wewnątrzkomórkowego 
poziomu Ca

2+

  zmniejszenie napięcia ścian naczyń

Rozszerzają naczynia żylne („wewnętrzny upust 
krwi”) i tętnicze  zmniejszają pracę serca i jego 
zapotrzebowanie na O

2

Zmniejszenie naprężenia ścian lewej komory  
poprawa przepływu krwi w warstwach 
podwsierdziowych

background image

Co prowadzi do:

rozszerzenie łożyska żylnego

↓obciążenia wstępnego

↓obciążenia nastepczego

↓objetości lewej komory

↓objetości prawej komory

background image

Zastosowanie

Stabilna choroba wieńcowa
Niestabilna choroba wieńcowa
Zawał mięśnia sercowego
Ostra niewydolność lewej komory (obrzęk płuc)
Nadciśnienie tętnicze

background image

Działania niepożądane

Hipotonia, omdlenia
Tachykardia
Bóle głowy,  zaczerwienienie skóry

background image

Przeciwwskazania

Zawał prawej komory i zawał ściany dolnej!
Wstrząs kardiogenny
Hipowolemia, hipotonia
Uraz głowy ze wzrostem ICP

background image

Wchłanianie i wydalanie

Nitrogliceryna podana doustnie rozpada się w 
żołądku i nie działa
Drogą doustną mogą być stosowane tylko 
preparaty azotanów i azotynów o przedłużonym 
działaniu
Są szybko biotransformowane w wątrobie
Wydalane z moczem w postaci glukuronianów
Może szybko wystąpić zjawisko tolerancji 
Nagłe odstawienie może doprowadzić do 
zaostrzenia objawów dławicy piersiowej, zawału a 
nawet migotania komór 

background image

Nitrogliceryna (triazotan 
glicerolu)

Wskazania – profilaktyka i leczenie bólów dławicowych, 
ostry zawał serca, ostra niewydolność lewokomorowa

Działania niepożądane – obniżenie ciśnienia 
tętniczego, hipotonia ortostatyczna, odczyny alergiczne, 
bóle i zawroty głowy, zaczerwienienie skóry, wzrost 
ciśnienia sródczaszkowego i śródgałkowego 

Przeciwwskazania – nadwrażliwość na lek, jaskra, 
stany po urazie czaszkowo-mózgowym, krwawienie 
śródczaszkowe

Działanie synergistyczne z β-blokerami i antagonistami 
wapnia

UWAGA!!! Alkohol nasila działanie hipotensyjne

background image

Forma podania

Tabletki podjęzykowe, aerozol do stosowania 
podjęzykowego

Maść do wcierania w skórę

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu, systemy 
transdermalne

 Roztwory do wstrzyknięć i infuzji 

background image

Nitrogliceryna w napadzie bólu 
wieńcowego

Podać podjęzykowo 1/2-2 tabletki, jeśli ból nie 
ustępuje dawkę można powtórzyć po kilkunastu 
minutach. Nie zażywać więcej niż 2-3 tabletki w 
ciągu 15 minut.

background image

Izosorbid, Sorbonit 
(diazotan izosorbidu)

Działa po podaniu podjęzykowym i po podaniu 
doustnym

Łatwo wchłania się z błon śluzowych i przewodu 
pokarmowego

Wskazania – leczenie i profilaktyka bólów 
dławicowych, niewydolność krążenia, nadciśnienie 
płucne, zawał mięśnia sercowego, ostra niewydolność 
lewokomorowa

Forma podania - Tabletki o przedłużonym 
uwalnianiu, aerozol do stosowania w jamie ustnej

background image

Monoazotan izosorbidu

Aktywny metabolit diazotanu izosorbidu

Po podaniu doustnym całkowicie wchłaniany i 
powoli wydalany z organizmu, nie podlega 
efektowi pierwszego przejścia

Szczególnie przydatny w stosowaniu 
długotrwałym

background image

Pentaerythrytol 
(czteroazotan pentaerytrytylu)

Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego

Podlega szybkiej biotransformacji w wątrobie

Wskazania – stabilna choroba wieńcowa

background image

Przy długotrwałym stosowaniu
- tolerancja

Ograniczenie liczby dawek na dobę
Niesymetryczne dawkowanie
Łączenie z IKA, ACC

background image

Przygotowali:

Kapera Grzegorz
Kolasa Tomasz
Głowa Mateusz


Document Outline