Operator_urzadz_prze_szkla_813[02]_O1.01

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Prawna ochrona pracy

4.1.1.  Materiał nauczania
4.1.2.  Pytania sprawdzające
4.1.3.  Ćwiczenia
4.1.4.  Sprawdzian postępów

8
8

12
13
14

4.2. Czynniki niebezpieczne środowiska pracy, zagrożenia przez nie

powodowane i metody zapobiegania zagrożeniom

4.2.1.  Materiał nauczania
4.2.2.  Pytania sprawdzające
4.2.3.  Ćwiczenia
4.2.4.  Sprawdzian postępów

15
21
21
22

4.3. Zagrożenia pożarowe, zasady ochrony przeciwpożarowej

4.3.1.  Materiał nauczania
4.3.2.  Pytania sprawdzające
4.3.3.  Ćwiczenia
4.3.4.  Sprawdzian postępów

23
23
28
28
29

4.4. Bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach elektrycznych

4.4.1.  Materiał nauczania
4.4.2.  Pytania sprawdzające
4.4.3.  Ćwiczenia
4.4.4.  Sprawdzian postępów

30
30
32
32
33

4.5. Środki ochrony indywidualnej i grupowej

4.5.1.  Materiał nauczania
4.5.2.  Pytania sprawdzające
4.5.3.  Ćwiczenia
4.5.4.  Sprawdzian postępów

34
34
36
36
37

4.6. Ergonomia i kształtowanie warunków pracy

4.6.1.  Materiał nauczania
4.6.2.  Pytania sprawdzające
4.6.3.  Ćwiczenia
4.6.4.  Sprawdzian postępów

38
38
39
40
41

4.7. Ochrona środowiska a działalność przedsiębiorstwa

4.7.1.  Materiał nauczania
4.7.2.  Pytania sprawdzające
4.7.3.  Ćwiczenia
4.7.4.  Sprawdzian postępów

42
42
45
45
46

4.8. Wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy w hutach szkła

4.8.1.  Materiał nauczania
4.8.2.  Pytania sprawdzające
4.8.3.  Ćwiczenia
4.8.4.  Sprawdzian postępów

47
47
49
49
50

4.9. Wypadki podczas pracy. Postępowania na miejscu wypadku. Pierwsza

pomoc

4.9.1. Materiał nauczania

51
51

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik ten będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy i kształtowaniu umiejętności

o stosowaniu

przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz

ochrony środowiska.

W poradniku znajdziesz:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć już ukształtowane,
Abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,

–

materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do osiągnięcia założonych celów
kształcenia i opanowania umiejętności zawartych w jednostce modułowej,

–

zestaw pytań, Abyś mógł sprawdzić, czy już opanowałeś określone treści,

–

ćwiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować
umiejętności praktyczne,

–

sprawdzian postępów,

–

sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań. Zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie materiału całej jednostki modułowej,

–

literaturę uzupełniającą.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

813[02].O1

Techniczne podstawy zawodu

813[02].O1.02

Pos

ługiwanie się dokumentacją techniczną

813[02].O1.06

Stosowanie podstawowych technik

wytwarzania cz

ęści maszyn

813[02].O1.03

Stosowanie materia

łów konstrukcyjnych

i narz

ędziowych

813[02].O1.04

Rozpoznawanie elementów maszyn

i mechanizmów

813[02].O1.01

Stosowanie przepisów bezpiecze

ństwa

I higieny pracy, ochrony

przeciwpo

żarowej oraz

ochrony

środowiska

813[02].O1.05

Analizowanie uk

ładów elektrycznych

i automatyki przemys

łowej

i regulacji maszyn i urz

ądzeń

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej powinieneś umieć.

−

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu fizjologii człowieka dotyczącymi
funkcjonowania układów: mięśniowego, kostnego,

−

obsługiwać komputer na poziomie podstawowym,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

uczestniczyć w dyskusji, prezentacji i ochronie prezentowanego przez siebie stanowiska,

−

stosować technologię komputerową i informacyjną,

−

poczuwać się do odpowiedzialności za zdrowie i życie własne oraz innych,

−

stosować podstawowe zasady etyczne (rzetelnej pracy, punktualności, uczciwości,
odpowiedzialności),

−

współpracować w grupie,

−

rozwiązywać problemy w sposób twórczy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć.

posłużyć się przepisami prawa dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy,

−

określić podstawowe obowiązki pracodawcy w zakresie zapewnienia bezpiecznych
i higienicznych warunków pracy,

−

określić prawa i obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy,

  określić zagrożenia dla zdrowia na stanowiskach pracy,
  dobrać środki ochrony indywidualnej odpowiednio do wykonywanej pracy,
  zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
  określić

wymagania

dotyczące

pomieszczeń

pracy

pomieszczeń

higieniczno-sanitarnych,

przewidzieć konsekwencje naruszenia przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy podczas

wykonywania zadań zawodowych,

–

podjąć działania w przypadku zagrożenia pożarowego, zgodnie z instrukcją
przeciwpożarową,

–

zastosować podręczny sprzęt oraz środki gaśnicze, zgodnie z zasadami ochrony
przeciwpożarowej,

–

scharakteryzować systemy zabezpieczenia instalacji elektrycznych,

–

zastosować zasady bezpiecznej pracy podczas styczności z urządzeniami elektrycznymi,

udzielić pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,
scharakteryzować substancje szkodliwe oraz odpady powstające w procesach

produkcyjnych,

określić wpływ odpadów produkcyjnych na środowisko przyrodnicze,
scharakteryzować sposoby utylizacji odpadów wytwarzanych w procesach

produkcyjnych,

zaplanować działania mające na celu ograniczenie emisji substancji szkodliwych do

środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Prawna ochrona pracy

4.1.1. Materiał nauczania

Przepisy prawa dotyczące ochrony pracy

Przez „ochronę pracy” rozumie się ogół norm prawnych ustanowionych w celu

wyeliminowania zagrożeń utraty życia oraz wyeliminowanie lub zmniejszenia niekorzystnego
wpływu pracy na zdrowie pracownika.

Działania, dokonywane w ramach realizacji tych norm, mają na celu ochronę

pracowniczej zdolności do pracy przed zagrożeniami wynikającymi z materialnego
i społecznego środowiska pracy, a także przed zagrożeniami wynikającymi z małej
odporności danego pracownika na działanie środowiska pracy.

W zakres pojęcia „ochrona pracy” wchodzą normy zawarte w przepisach określających:

1.  wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy,
2.  skutki niedopełnienia tych wymagań,
3.  organizację i tryb postępowania organów nadzoru nad warunkami pracy.

Prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy jest podstawową zasadą prawa

pracy.  Oznacza  to,  że  pracodawcy  przypisano  szczególną  rolę  w  zakresie  ochrony  życia
i zdrowia  pracowników.  Jego  ogólne  sformułowanie  nakazuje  pracodawcy  nie  tylko
przestrzegać  generalnych  nakazów  i  zakazów  wynikających  z  przepisów  prawa,  ale  także
uwzględniać  indywidualne przeciwwskazania zdrowotne pracowników. Dlatego też,  mówiąc
o  przepisach  i  zasadach  bhp,  będziemy  głównie  mówić  o  obowiązkach  pracodawcy
dotyczących tego zagadnienia.

Troska o bezpieczeństwo pracowników nie jest dyrektywą techniczną, lecz prawnym

obowiązkiem  każdego  pracodawcy,  który  ponosi  odpowiedzialność  za  stan  bezpieczeństwa
i higieny  pracy  w  zakładzie  pracy.  Obowiązki  dotyczące  tej  sfery  zostały  skonkretyzowane
w dziale  X  Kodeksu  pracy.  Szczegółowe  zakresy  obowiązków  precyzują  przepisy  zawarte
w aktach wykonawczych, wydawanych przez:

–

Ministra  Pracy  i  Polityki  Socjalnej  lub  ministrów  właściwych  dla  określonych  gałęzi
(w odniesieniu  do  produkcji  szkła  i  wyrobów  ze  szkła  obowiązuje  rozporządzenie
Ministra Gospodarki z dnia 19  lutego 2002 r. w sprawie  bezpieczeństwa  i higieny pracy
przy produkcji szkła i wyrobów ze szkła).
Przepisy  Kodeksu dotyczące  bhp cechuje to, że mają one charakter prawa bezwzględnie

obowiązującego. Oznacza to, że przepisy te nie mogą być zmieniane, choćby obydwie strony
stosunku pracy (pracodawca i pracownik) ustalili inny sposób ich realizacji.

Charakter powinności pracodawcy związanych z bhp jest zróżnicowany. Niektóre z nich

stanowią  bowiem  generalne  dyrektywy,  ale  większość  z  nich  zobowiązuje  pracodawcę  do
konkretnych  działań  na  rzecz  zatrudnionych  pracowników.  Pracodawcę  obciążają  także
koszty  związane  z  zapewnieniem  bezpiecznej  pracy,  bez  możliwości  przerzucenia  ich  na
pracowników.

Przepisy regulujące podstawowe obowiązki pracodawców odnoszą się do wszystkich

zakładów pracy bez wyjątku. Także ochrona z tym związana rozciąga się na ogół
pracowników, przy czym niektóre grupy pracownicze podlegają ochronie szczególnej (np.
kobiety, młodociani).

Postanowienia dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy zawierają również regulaminy

pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zarówno przepisy ogólne, jak i branżowe lub dotyczące poszczególnych urządzeń

charakteryzują się konkretnością i realnością. Określają one dokładne wymogi w zakresie
bhp, starając się, gdzie to możliwe, ustalić warunki, jakim powinny odpowiadać poszczególne
urządzenia, oraz zasady postępowania pracowników, chroniące ich przed możliwością
wypadku przy pracy i szkodliwych oddziaływań środowiska pracy.

Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy określone są również w Polskich Normach.
Obowiązek pracodawcy zapewnienia bezpieczeństwa pracy jest obowiązkiem

bezwarunkowym, co oznacza, że bez względu na to, czy pracownik wywiązuje się ze swoich
powinności wobec pracodawcy, czy też nie, pracodawca musi zagwarantować mu bezpieczne
i higieniczne warunki pracy.

Obok norm prawnych pojęcie „ochrona pracy” obejmuje również postępowanie zgodne

z zasadami bezpieczeństwa pracy, wynikającymi zarówno z przesłanek naukowych lub
technicznych i doświadczenia życiowego pracownika.

Obowiązek przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy spowodowany jest

różnorodnością  procesów  produkcyjnych  i  technologicznych,  które  sprawiają,  że  nie  jest
możliwe  uregulowanie  wszystkiego  obowiązującymi  przepisami.  Ponadto  jest  oczywiste,  że
przepisy  dotyczące  ochrony  pracy  nie  nadążają  za  zmianami  dokonującymi  się w dziedzinie
techniki i technologii produkcji.  Zasady  bhp  należy dostosowywać do aktualnych warunków
pracy zgodnie z unormowaniami istniejącymi już w danej dziedzinie lub zakładzie pracy.

Prawa i obowiązki pracodawcy i pracownika
Obowiązki pracodawcy

Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez zapewnienie

bezpiecznych  i  higienicznych  warunków pracy. Granice  tego  obowiązku  wyznacza  aktualny
poziom  nauki  i  techniki.  Pracodawca  powinien  wykorzystywać  osiągnięcia  tych  dziedzin
w sposób  racjonalny  i  odpowiedni.  Z  uwagi  na  cel  tego  obowiązku,  korzystanie  z  osiągnięć
nauki  i  techniki  nie  powinno  być  traktowane  jedynie  w  sposób  formalny,  lecz  skłaniać
pracodawcę  do  dokonywania  własnej oceny  stanu  bezpieczeństwa  w miejscu  pracy,  np.  gdy
jest  on  przekonany,  że  używanie  określonych  narzędzi,  mimo  pozytywnej  oceny,  nie
gwarantuje bezpiecznego wykonywania pracy.

W ramach zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, na pracodawcy

ciąży

obowiązek

spełnienia

wielu

wymogów

dotyczących

pomieszczeń

pracy,

poszczególnych stanowisk pracy, maszyn i urządzeń użytkowanych przez pracowników.

W szczególności pracodawca jest obowiązany:

–

organizować pracę w sposób zapewniający bezpiecznie i higieniczne warunki pracy,

–

zapewnić przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa
i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować
wykonanie tych poleceń,

–

zapewnić wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy
nadzoru nad warunkami pracy,

–

zapewnić wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
Przepisy zobowiązują pracodawcę do znajomości, w zakresie niezbędnych do

wykonywania ciążących na nim obowiązków, przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny
pracy.

Obok przepisów dotyczących ogólnych obowiązków pracodawców, Kodeks pracy oraz

inne akty prawne nakładają na nich inne obowiązki szczegółowe. Są to obowiązki:
1.  związane z przygotowaniem pracownika do pracy,
2.  dotyczące organizacji stanowiska pracy,
3.  odnoszące się do procesów pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ad  1.  Pracodawca  nie  może  dopuścić  do  pracy  pracownika  bez  aktualnego  orzeczenia
lekarskiego,  stwierdzającego  brak  przeciwwskazań  do  pracy  na  określonym  stanowisku.
Pracodawca  jest  obowiązany,  w  ramach  szkolenia  wstępnego  przeszkolić  pracownika
w zakresie  bezpieczeństwa  i  higieny pracy przed  dopuszczeniem do pracy, a także zapewnić
prowadzenie szkoleń okresowych w tym zakresie.

Pracodawca jest zobowiązany do informowania pracownika o ryzyku zawodowym, które

wiąże się z wykonywaną pracą.

Pod pojęciem ryzyka zawodowego należy rozumieć prawdopodobieństwo wystąpienia

niepożądanych zdarzeń związanych z wykonywaną pracą, które mogą skutkować
wystąpieniem u pracownika dolegliwości zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych
występujących w środowisku pracy lub w sposobie wykonywania pracy. Ocena ryzyka polega
na oszacowaniu prawdopodobieństwa wystąpienia niepożądanych zdarzeń, określeniu stopnia
ich uciążliwości oraz wskazania sposobu postępowania w celu wyeliminowania zagrożenia.

Na pracodawcy spoczywa również obowiązek zapewnienia pracownikom środków

ochrony  indywidualnej  oraz  odzieży  i  obuwia  roboczego,  przewidzianych  do  stosowania  na
danym  stanowisku  pracy.  W/w  środki  ochrony  muszą  mieć  odpowiednie  właściwości
ochronne i użytkowe. Pranie, konserwacja, naprawa, odpylanie i odkażanie środków ochrony
osobistej, odzieży i obuwia roboczego odbywa się na koszt pracodawcy.
ad  2.  Pracodawca  jest  obowiązany  zapewnić  pomieszczenie  pracy  odpowiednie  do  rodzaju
wykonywanych  prac  i  liczby  zatrudnionych  pracowników  oraz  utrzymywać  obiekty
budowlane  i  znajdujące  się  w  nich  pomieszczenia  pracy  a  także  tereny  i  urządzenia  z  nimi
związane  w  stanie  zapewniającym  bezpieczne  i  higieniczne  warunki  pracy.  Pracodawca  jest
również

zobowiązany

zapewnić

pracownikom

odpowiednie

pomieszczenia

higieniczno-sanitarne.
ad  3.  Pracodawca  jest  obowiązany  stosować  środki  zapobiegające  chorobom  zawodowym
i innym  chorobom  związanym  z  wykonywaną  pracą.  Obowiązany  jest  również  zapewnić
pracownikom  zatrudnionym  w  warunkach  szczególnie  uciążliwych,  nieodpłatnie,
odpowiednie posiłki i napoje, jeśli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Obowiązki i prawa pracowników

Podstawowym obowiązkiem każdego pracownika jest sumienne i staranne świadczenie

pracy umówionego rodzaju, podczas której pracownik powinien przestrzegać przepisy
i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy.

W szczególności pracownik jest zobowiązany:

–

znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy,

–

brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym
egzaminom sprawdzającym,

–

wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny
pracy oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek
przełożonych,

–

dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład
w miejscu pracy,

–

stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków ochrony
indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego zgodnie z ich przeznaczeniem,

–

poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom
lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich,

–

niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku albo
zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a także inne
osoby znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących
bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, obok obowiązków, pracownicy mają również

prawa:

–

pracownik  ma  prawo  powstrzymać  się  od  wykonywania  pracy,  zawiadamiając  o  tym
niezwłocznie  przełożonego,  w  razie  gdy  warunki  pracy  nie  odpowiadają  przepisom
bezpieczeństwa  i  higieny  pracy  oraz  stwarzają  bezpośrednie  zagrożenie  dla  zdrowia
i życia  pracownika  albo  gdy  wykonywana  przez  niego  praca  grozi  takim
niebezpieczeństwem innym osobom,

–

pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia (ale nie z miejsca pracy),
zawiadamiając niezwłocznie przełożonego o zaistniałej sytuacji, jeżeli powstrzymanie się
od wykonywania pracy nie usuwa bezpośredniego zagrożenia dla jego zdrowia lub życia.
Za czas powstrzymania się od wykonywania pracy lub oddalenia się z miejsca zagrożenia
w przypadkach o których mowa wyżej, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia,

–

pracownik  ma  prawo,  po  uprzednim  zawiadomieniu  przełożonego,  powstrzymać  się  od
wykonywania pracy wymagającej szczególnej sprawności psychofizycznej, w przypadku
gdy  jego  stan  psychofizyczny  nie  zapewnia bezpiecznego wykonywania  pracy  i  stwarza
zagrożenie dla  innych osób. Pracownik, który zawiadomił pracodawcę o powstrzymaniu
się od  pracy  z  powodu  złego  samopoczucia psychicznego  lub  fizycznego  nie  ma prawa
do wynagrodzenia, a jego oświadczenie nie może być kwestionowane przez pracodawcę.
Ze  szczególnych  uprawnień  do  powstrzymania  się  od  wykonywania  pracy  nie  mogą
skorzystać  pracownicy,  których  obowiązkiem  pracowniczym  jest  ratowanie  ludzkiego
życia lub mienia np. strażacy, lekarze, ratownicy i inni.
Podkreślić należy, że obowiązek przestrzegania przepisów i zasad bhp jest obowiązkiem

bezwarunkowym pracownika, co oznacza, że pracownik musi go wypełniać, niezależnie od
tego, czy pracodawca wypełnia w sposób należyty obowiązki wobec pracownika.

Naruszenie przepisów bhp może mieć dla pracownika poważne konsekwencje.

Oczywiście lekceważenie tych przepisów i zasad zagraża przede wszystkim zdrowiu i życiu
pracownika, który ich nie stosuje. Trzeba pamiętać, że w razie wypadku będącego skutkiem
złamania przepisów bhp przez pracownika, traci on szansę do ewentualnego odszkodowania.

Odpowiedzialności podlegają wszyscy pracownicy zakładu pracy. Wobec pracowników,

którzy nie przestrzegają przepisów bhp (ale nie zasad) stosuje się kary porządkowe: karę
upomnienia, karę nagany, karę pieniężną.

Odpowiedzialność za naruszenie przepisów i zasad ochrony pracy

Za naruszenie przepisów lub zasad ochrony pracy pracownicy ponoszą odpowiedzialność

w zależności od stopnia naruszenia norm i przewidzianych za te naruszenia sankcji rozróżniamy
odpowiedzialność:
1.  porządkowe,
2.  za wykroczenia,
3.  karno-sądowe.

Pociągnięcie pracownika do odpowiedzialności porządkowej następuje w razie popełnienia

przez pracownika przekroczenia porządkowego, określonego w Kodeksie pracy.

Przekroczenie to może polegać na nieprzestrzeganiu przepisów bezpieczeństwa i higieny

pracy i przepisów porządkowych.

Kodeks pracy w art. 108 przewiduje dwa rodzaje kar porządkowych:

1. niemajątkowe (upomnienie, nagana),
2. majątkowe (kara pieniężna).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przy stosowaniu kary pracodawca uwzględnia:

1.  rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych,
2.  stopień winy pracownika,
3.  dotychczasowy stosunek pracownika do pracy.

Kara pieniężna jest bardziej dotkliwa dla pracownika niż upomnienie czy nagana, ponieważ

pozbawia go części zarobków. Wymiar kary pieniężnej za jedno przekroczenie nie może
przewyższyć jednodniowego wynagrodzenia pracownika. Wpływy z kar pieniężnych przeznacza
się na poprawę warunków bhp w zakładzie pracy.

Wykroczenia związane z wykonywaniem pracy zarobkowej określone są w Kodeksie pracy

i innych ustawach. Odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten, kto popełnia czyn społecznie
szkodliwy zabroniony przez ustawę w czasie jego popełnienia, pod groźbą aresztu, ograniczenia
wolności, grzywny do 5000 zł lub nagany.

Odpowiedzialności takiej podlega m.in. osoba, która dopuszcza się naruszeń norm mających

na celu ochronę życia i zdrowia pracowników... (art. 283 k.p.).

Odpowiedzialności karnej, określonej w Kodeksie karnym, podlegają m.in. osoby ponoszące

odpowiedzialność za nieprzestrzeganie przepisów dotyczących bezpieczeństwa powszechnego.

Podstawowymi przepisami prawnymi dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy, są:

–

Kodeks pracy,

–

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie
ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tj. DzU z 2003 r. Nr 169 poz. 1650
z późn. zm.),

–

Rozporządzenie  Ministra  Zdrowia  z  dnia  30  maja  1996  r.  w  sprawie  przeprowadzania
badań  lekarskich  pracowników,  zakresu  profilaktycznej  opieki  zdrowotnej  nad
pracownikami  oraz  orzeczeń  lekarskich  wydawanych  dla  celów  przewidzianych
w Kodeksie pracy (DzU Nr 69, poz. 332 z późn. zm),

–

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych
posiłków i napojów (DzU Nr 60, poz. 279),

–

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie
minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie używania
maszyn przez pracowników podczas pracy (DzU Nr 191, poz. 1596 z późn. zm.),

–

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 kwietnia 2005 r. w sprawie badań
i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (DzU Nr 73, poz.
645),

–

Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia
w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (DzU Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.),

–

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 19 lutego 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa
i higieny pracy przy produkcji szkła i wyrobów ze szkła (DzU Nr 24, poz. 248).

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co rozumiesz pod pojęciem „ochrona pracy”?
2.  Jakim celom służą normy prawa dotyczące bhp?
3.  Jaki akt prawny jest podstawowym źródłem prawa bezpieczeństwa i higieny pracy?
4.  Co rozumiesz przez „zasady bezpieczeństwa i higieny pracy”?
5.  Na  kogo  prawo  nałożyło  obowiązek  zapewnienia  bezpiecznych  i  higienicznych

warunków pracy?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Czy przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy mogą być zmieniane w drodze

umów indywidualnych?

7. W jakim akcie prawnym określone zostały podstawowe obowiązki pracodawcy

i pracownika w zakresie bhp?

8.  Jakie obowiązki ciążą na pracodawcy przed dopuszczeniem pracownika do pracy?
9.  Co rozumiesz pod pojęciem „ryzyko zawodowe”?
10.  Kto jest obowiązany do oceny ryzyka zawodowego?
11.  Jakie są podstawowe obowiązki pracowników w zakresie bhp?
12.  W jakich okolicznościach pracownik ma prawo do wstrzymania się od pracy?
13.  Jakie konsekwencje może ponieść pracownik za naruszenie przepisów bhp?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie przepisów działu X i działu XV Kodeksu pracy wskaż podmioty

uprawnione do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeczytać uważnie treść ćwiczenia,
2)  przeanalizować treść przepisów działu X i XV Kodeksu pracy,
3)  wskazać  na  podstawie  przeanalizowanych  przepisów,  jakie  podmioty  wykonujące  pracę

są uprawnione do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

Kodeks pracy,

–

komputer z dostępem do Internetu.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przepisów Kodeksu pracy i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki

Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy określ obowiązki pracodawcy w zakresie bhp.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować treść przepisów wskazanych w poleceniu,
2)  na podstawie przepisów określić obowiązki pracodawcy w zakresie bhp,
3)  zreferować  obowiązki  pracodawcy  na  forum  grup,  ze  wskazaniem  odpowiednich

przepisów.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

Kodeks pracy,

–

rozporządzenie Ministra i Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie
ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,

–

komputer z dostępem do Internetu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Na podstawie przepisów Kodeksu pracy określ obowiązki osoby kierującej

pracownikami i wskaż różnice między obowiązkami pracodawcy i obowiązkami osoby
kierującej pracownikami.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować przepisy Kodeksu pracy,
2) określić na podstawie wybranych przepisów Kodeksu pracy obowiązki osoby kierującej

pracownikami,

3) wskazać różnice między obowiązkami pracodawcy i obowiązkami osoby kierującej

pracownikami,

4) przedstawić wyniki ćwiczenia na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska:

– Kodeks pracy,
– komputer z dostępem do Internetu.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie „ochrona pracy”?



2) określić, akt prawny, który jest podstawowym źródłem prawa

bezpieczeństwa i higieny pracy?



3) określić, cele jakim służą normy prawne dotyczące bhp?



4) scharakteryzować „zasady bezpieczeństwa i higieny pracy”?



5) określić, na kogo prawo nałożyło obowiązek zapewnienia bezpiecznych

i higienicznych warunków pracy?



6) określić, czy przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy mogą

być zawierane w drodze umów indywidualnych?



7) scharakteryzować podstawowe akty prawne, w których określone zostały

podstawowe obowiązki pracodawcy i pracownika w zakresie bhp?



8) określić, jakie obowiązki ciążą na pracodawcy przed dopuszczeniem

pracownika do pracy?



9) zdefiniować pojęcie „ryzyko zawodowe”?



10) określić, kto jest zobowiązany do oceny ryzyka zawodowego?



11) określić, podstawowe obowiązki pracownika w zakresie bhp?



12) określić, w jakich okolicznościach pracownik ma prawo do wstrzymania

się od pracy?



13) określić jakie konsekwencje mogą ponosić pracodawcy i pracownicy za

nieprzestrzeganie przepisów i zasad bhp?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Czynniki niebezpieczne środowiska pracy, zagrożenia przez

nie powodowane i metody zapobiegania zagrożeniom

4.2.1. Materiał nauczania

Klasyfikacja czynników szkodliwych w środowisku pracy

W procesie pracy mogą występować czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe

i niebezpieczne.  Według  definicji  czynniki  szkodliwe  to  te,  których  oddziaływanie  na
pracującego  prowadzi  lub  może  prowadzić  do  schorzenia.  Czynniki  uciążliwe  to  takie,
których  oddziaływanie  na  pracującego  może  spowodować  złe  samopoczucie  lub  nadmierne
zmęczenie,  nie  powodujące  jednak  trwałego  pogorszenia  zdrowia.  Czynniki,  których
oddziaływanie na pracującego prowadzi lub może prowadzić do urazu nazywamy czynnikami
niebezpiecznymi.

Klasyfikacja czynników niebezpiecznych i szkodliwych występujących w środowisku

pracy zawarta jest w Normie Polskiej PN – 80/2 – 08052.

Niebezpieczne i szkodliwe czynniki w procesie pracy dzielimy na cztery grupy:

1.  czynniki fizyczne,
2.  czynniki chemiczne,
3.  czynniki biologiczne,
4.  czynniki psychofizyczne.

Czynniki fizyczne to m.in.: hałas, wibracje, ultradźwięki, mikroklimat, oświetlenie,

jonizujące powietrze, pyły, elektryczność i różnego rodzaju promieniowanie.

Czynniki chemiczne w zależności od rodzajów działania na człowieka dzielimy na:

toksyczne, drażniące, uczulające, rakotwórcze, mutagenne i teratogenne.

Czynniki biologiczne to mikroorganizmy (bakterie, wirusy, riketsje, grzyby,

pierwotniaki oraz ich wytwory: toksyny i alergeny) oraz makroorganizmy (rośliny,
zwierzęta).

Czynniki psychofizyczne to obciążenia fizyczne i obciążenia nerwowo-psychiczne.
Nie wszystkie czynniki szkodliwe posiadają ściśle określone parametry mierzalne

i normowane wielkościami granicznymi np. czynniki psychofizyczne.

W odróżnieniu od czynników psychofizycznych czynniki fizyczne i chemiczne (a także

niektóre biologiczne) posiadają wartości graniczne charakteryzujących je parametrów.

Czynniki fizyczne

Mikroklimat (zdefiniowany jako środowisko cieplne, w którym przebywa człowiek)

obejmuje zespół czynników fizycznych środowiska, a mianowicie: temperaturę, wilgotność
względną, prędkość ruchu powietrza i promieniowanie cieplne (podczerwone).

Wykaz czynników oddziałujących na człowieka jest o wiele szerszy i obejmuje ponadto

skład chemiczny powietrza (w tym zanieczyszczenie gazowe, parowe, pyłowe, organiczne,
promieniowanie elektromagnetyczne, ciśnienie barometryczne, itd.).

Temperatura powietrza, zapewniająca dobre samopoczucie człowieka, wykonującego

pracę, wynosi około 23

C w lecie oraz około 20

C w zimie, przy wilgotności względnej

w granicach 40–60 %. W pomieszczeniach o niewielkich zyskach ciepła uznaje się jako
najwłaściwszą prędkość powietrza 0,2–0,3 m/s.

Do prawidłowego funkcjonowania organizmu ludzkiego konieczne jest zrównoważenie

bilansu cieplnego i utrzymanie temperatury ciała w granicach 36,5–37,5

C. Stopień

uciążliwości środowiska cieplnego zależy nie tylko od wymienionych wyżej parametrów
mikroklimatu, ale również od ciężkości pracy (tj. od wydatku energetycznego) i od ubrania,
w którym praca jest wykonywana.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Warunki zapewniające równowagę cieplną można stworzyć dobierając różne wartości

parametrów mikroklimatu.

Wentylacja i ogrzewanie pomieszczeń pracy

We wszystkich pomieszczeniach pracy należy zapewnić odpowiednią wymianę

powietrza przez zastosowanie wentylacji naturalnej lub mechanicznej albo łącznie jednej
i drugiej. Wielkość wymiany powietrza jest uzależniona od wielkości pomieszczenia, liczby
osób w nim zatrudnionych i od rodzaju prac w nim wykonywanych.

Wentylacja powinna zapewnić utrzymywanie w pomieszczeniach pracy wymaganej

czystości  powietrza,  temperatury  i  wilgotności  powietrza  zgodnie  z  przepisami  w  sprawie
najwyższych  dopuszczalnych  stężeń  i  natężeń  czynników  szkodliwych  dla  zdrowia
w środowisku  pracy  (rozporządzenie  Ministra  Pracy  i  Polityki  Socjalnej  z  dnia  17  czerwca
1998 r. oraz Polskimi Normami).

W pomieszczeniu, w którym proces technologiczny jest źródłem miejscowych emisji

substancji szkodliwych, w celu zapewnienia w pomieszczeniu wymaganej czystości
powietrza należy stosować miejscowe odciągi wentylacyjne współpracujące z wentylacją
ogólną.

Hałas jest określany jako nieprzyjemne, niekorzystne lub szkodliwe działanie

zewnętrznych zjawisk akustycznych na człowieka. W mowie potocznej pod określeniem hałas
rozumiemy  nieskoordynowane dźwięki, głośną, zakłócającą  spokój rozmowę, krzyki, głośny
stuk,  trzask,  odgłosy  pracujących  maszyn  itp.  Hałas  utrudnia  porozumiewanie,  przeszkadza
w pracy,  zwiększa  ryzyko  wypadkowe.  Przebywanie  w  hałasie  o  zbyt  dużej  intensywności
jest szkodliwe dla zdrowia, przyśpiesza zmęczenie, wpływa ujemnie na cały organizm, może
spowodować uszkodzenie, a nawet utratę słuchu.

Hałas działa przede wszystkim na narządy słuchu, ale poprzez centralny układ nerwowy

i wegetatywny wpływa również na inne narządy. Hałas przekraczający 60 dB wywołuje
reakcje i zmiany w układzie krążenia, oddechowym, trawiennym i nerwowym. Przy
8 – godzinnej ekspozycji na hałas, dopuszczalny poziom dźwięku wynosi 85 dB.

Zwalczanie hałasu odbywa się przez wytłumienie źródeł hałasu, wytłumienie

pomieszczeń oraz stosowanie indywidualnych ochron słuchu.

Wibracje występują wówczas, jeżeli energia mechaniczna drgań posadzki, maszyn lub

narzędzi  przenosi  się  na  pracownika  i  wpływa  na  narządy  i  tkanki  organizmu.  Szczególnie
niebezpieczne dla człowieka  są drgania z częstotliwością do 35 Hz,  bowiem w tym zakresie
występują  rezonansy  poszczególnych  narządów  i  części  ciała.  Wibracja  może  spowodować
występowanie  w  organizmie  różnych  zaburzeń  np.  równowagi,  zmiany  rytmu  serca,
zaburzenia  funkcji  przewodu  pokarmowego.  Aby  przeciwdziałać  tym  niekorzystnym
oddziaływaniom,  prowadzącym  do  choroby  wibracyjnej,  stosuje  się  ograniczenie
efektywnego  czasu  pracy,  amortyzację  podłoża,  rękawice  ochronne  i  specjalne  uchwyty  do
narzędzi.

Zagrożenia związane z użytkowaniem maszyn, urządzeń i narzędzi

Wśród czynników powodujących zagrożenia w procesie pracy istotną grupę stanowią

czynniki mechaniczne. Do tej grupy należą narzędzia, maszyny, oprzyrządowanie
i wyposażenie stanowiska pracy, surowce, materiały i półfabrykaty. Mogą one powodować
zagrożenia, głównie urazami.

Zagrożenie to zależy od różnych czynników, wśród których można wyróżnić:

–

rodzaj, kształt, gładkość powierzchni elementów, z którymi może się stykać człowiek
(elementy tnące, ostre krawędzie itp.),

–

położenie względem siebie elementów mogących przy poruszaniu się tworzyć strefy
niebezpieczne, np. obcinanie, wciąganie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

energia kinetyczna elementów urządzeń i maszyn itp.
Zagrożenia mogą być powodowane przez czynniki niebezpieczne występujące podczas

normalnego  funkcjonowania  maszyn  oraz  przez  czynniki  powstające  w  skutek  zakłóceń.
Dlatego  też,  przedsięwzięcia  podejmowane  w  celu  wyeliminowania  lub  ograniczenia
aktywności  niebezpiecznych  czynników  mechanicznych  powinny  dotyczyć  zarówno
normalnego funkcjonowania jak i sytuacji anormalnych.

Przedsięwzięcia dotyczące normalnego funkcjonowania maszyn są ukierunkowane

bezpośrednio na ochronę życia i zdrowia człowieka, natomiast przedsięwzięcia dotyczące
sytuacji anormalnych zapewniają ochronę w sposób pośredni głównie poprzez zapobieganie
drganiom maszyn i urządzeń.

Ogół zabezpieczeń stosowanych wyłącznie ze względu na realizowaną bezpośrednio lub

pośrednio, ochronę przed zagrożeniem człowieka nazywamy urządzeniami ochronnymi.
Można je podzielić na dwie zasadnicze grupy.

Osłony rozumiane jako wszelkiego rodzaju urządzenia stanowiące materialną przegrodę

między człowiekiem a niebezpiecznym czynnikiem mechanicznym, zastosowane specjalnie w
celu zapewnienia ochrony człowieka. Funkcję osłony mogą spełniać również pokrywy, drzwi,
ogrodzenia itp.

Pod względem wymagań i zależnie od potrzeb zwykle przyjmuje się następujący podział

osłon:
1. osłony stałe, stosowane do osłonięcia ruchomych części maszyn (silników napędowych,

wrzecion roboczych, śrub pociągowych, narzędzi trących, dźwigni sterujących), które nie
wymagają stałego dostępu pracowników. Osłony takie są wykonywane z blach, siatek
metalowych, prętów i mas przezroczystych.

2. osłony stałe uniemożliwiające dostęp do elementów ruchomych znajdujących się poza

sferą roboczą,

3. osłony blokujące z lub bez ryglowania,
4. osłony ruchome, najczęściej z blokadą.

Urządzenia zabezpieczające rozumiane jako wszystkie, inne niż osłony, urządzenia

ochronne.  Podczas  normalnego  funkcjonowania  maszyn  uniemożliwiają  one  uaktywnienie
czynnika  mechanicznego wówczas, gdy człowiek lub części  jego ciała  znajduje się w  strefie
niebezpiecznej. Uniemożliwiają one również wtargnięcie człowieka do tej strefy. Urządzenia
zabezpieczające  zapobiegają  także  naruszeniu  normalnego  funkcjonowania  maszyny  lub
innego  obiektu  technicznego.  Do  tej  grupy  zalicza  się  urządzenia  oburęcznego  sterowania,
urządzenia  fotoelektryczne,  maty  czułe  na  nacisk,  ograniczniki  udźwigu  oraz  urządzenia
blokujące, regulujące, zezwalające na uruchomienie maszyny i inne.

Z punktu widzenia funkcjonowania można podzielić je na:

–

urządzenia zabezpieczające, wybrane pod kątem konieczności dostępu do strefy
niebezpiecznej,

–

urządzenia ograniczające dostęp do elementów roboczych ruchomych w strefach do
których dostęp ten jest konieczny ze względu na proces pracy.
Dobór osłon i innych urządzeń ochronnych do określonej maszyny musi być dokonany

na podstawie oceny ryzyka.

Instrukcje użytkowania maszyn

Pracodawca jest obowiązany wydawać szczegółowe instrukcje i wskazówki dotyczące

bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 237

§ 2 k.p.).

Zgodnie z przepisami, maszyny i inne urządzenia techniczne powinny spełniać

wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przez cały okres ich użytkowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W szczególności powinny być tak konstruowane, Aby zabezpieczały pracownika przed
oddziaływaniem pyłu i niebezpiecznych substancji chemicznych.

Producenci maszyn powinni dokonać identyfikacji zagrożeń i ocenić przewidywalne

ryzyko powodowane ich eksploatacją.

Maszyny winny być wyposażone w instrukcje użytkowania.

Promieniowanie

W hutach szkła występują zagrożenia związane z różnymi rodzajami promieniowania.

Obok promieniowania widzialnego związanego z oświetleniem pomieszczeń pracy występują
również inne rodzaje promieniowania mogące niekorzystnie wpływać na organizm
pracownika.

Niewłaściwe warunki oświetlenia mogą powodować zmęczenie oczu oraz zmęczenie

nerwowe. Zmęczenie to objawia się m.in. łzawieniem, zaczerwieniem powiek, bólami głowy,
zmniejszeniem ostrości widzenia i szybkości postrzegania.

Kolejny rodzaj promieniowania to promieniowanie podczerwone (cieplne), którego

skutki  odczuwają  pracownicy  gorących  stanowisk  pracy  w  hucie.  Promieniowanie  to  może
spowodować  udar  cieplny,  oparzenia  termiczne  skóry,  zapaści  serca,  a  więc  stanowi
bezpośrednie  zagrożenie  zdrowia  i  życia.  Ochrona  przed  tego  typu  promieniowaniem  to
przede  wszystkim  izolacja  cieplna  ścian  urządzeń,  stosowanie  ekranów,  stosowanie
odpowiedniej odzieży i okularów ochronnych.

Promieniowaniem nadfioletowym nazywamy promieniowanie optyczne, obejmujące

zakres  długości  fali  od  100  do  400  nm.  Szkodliwe  dla  człowieka  są  niektóre  zakresy,
zwłaszcza  promieniowanie  w  obszarze  UV  –  B  (od  280  do  315  nm).  Ochrona  przed
promieniowaniem  nadfioletowym  polega  na  stosowaniu  odpowiednich  środków  ochrony
indywidualnej.

Promieniowanie elektromagnetyczne związane z przepływem prądów powoduje

podrażnienie  nerwów  czuciowych  i  zaburzenia  prądów  czynnościowych  organizmu  i  efekty
termiczne.  Do  ochrony  przed  promieniowaniem  elektromagnetycznym  stosuje  się  różne
sposoby  ekranowania  źródeł,  jak  i  stanowisk  pracy  (ekranowanie  wykonują  specjalistyczne
firmy).

Promieniowanie jonizujące to fragment widma promieniowania elektromagnetycznego.

Może ono (przy pochłonięciu przez organizm dużej dawki) powodować uszkodzenie
komórek, w wyniku czego następuje nieprawidłowe funkcjonowanie narządów.

W zabezpieczeniach przed tym promieniowaniem stosuje się m.in. odpowiedniej

grubości osłony, fartuchy ochronne, parawany, specjalne szyby.

Czynniki chemiczne

Zagrożenie dla zdrowia i życia pracownika powodują w szczególności substancje

i preparaty chemiczne zaliczane do niebezpiecznych, na podstawie przepisów w sprawie
substancji chemicznych.

Przepisy w powyższej sprawie zawarte są głównie w ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r.

o substancjach i preparatach chemicznych (DzU Nr 11, poz. 84 z późn. zm.)

Zgodnie z tą ustawą:

–

substancje chemiczne to pierwiastki chemiczne i ich związki w stanie, w jakim występują
w  przyrodzie  lub  zostają  uzyskane  za  pomocą  procesu  produkcyjnego,  ze  wszystkimi
dodatkami  wymaganymi  do  zachowania  ich  trwałości,  oprócz  rozpuszczalników,  które
można  oddzielić  bez  wpływu  na  stabilność  i  skład  substancji  i  wszystkimi
zanieczyszczeniami powstałymi w wyniku zastosowanego procesu produkcyjnego,

–

preparaty chemiczne to mieszaniny lub roztwory składające się z co najmniej dwóch
substancji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Substancjami niebezpiecznymi i preparatami niebezpiecznymi są substancje i preparaty

zakwalifikowane do co najmniej jednej z 15 wymienionych w ustawie kategorii.

Materiały, które mają nieznane właściwości mogą być stosowane tylko w warunkach

laboratoryjnych w celach doświadczalnych oraz badawczych przy zachowaniu wzmożonych
środków ostrożności do czasu, gdy zostaną zbadane.

Każda substancja może być toksyczna, czyli wywoływać uszkodzenie organizmu

w zależności od dawki pochłoniętej przez organizm.

Wszystkie współczesne definicje trucizn posługują się pojęciem dawki.
Dawka to ilość substancji chemicznej pobrana lub wchłonięta do organizmu dowolną

drogą wchłaniania (skóra, oczy, błony śluzowe nosa, płuca, przewód pokarmowy),
warunkująca brak lub wystąpienie efektów biologicznych, wyrażonych odsetkiem
organizmów odpowiadających na tę dawkę.

Szkodliwe czynniki chemiczne dzielimy na: toksyczne, drażniące, uczulające,

rakotwórcze, mutagenne i upośledzające funkcje rozrodcze.

Największe praktyczne zagrożenie dla zdrowia pracownika ma wchłanianie substancji

chemicznych podczas oddychania.

Wysokość dopuszczalnych dla człowieka dawek, które można przyjąć bez szkody dla

zdrowia  jest  przedmiotem  rozporządzenia  Ministra  Pracy  i  Polityki  Społecznej  z  dnia  29
listopada  2002  r.  w  sprawie  najwyższych  dopuszczalnych  stężeń  i  natężeń  czynników
szkodliwych  w  środowisku  pracy  (DzU  Nr  217,  poz.  1833).  Są  to  wartości  prawnie
obowiązujące  dla  wszystkich  gałęzi  gospodarki  narodowej.  Stanowią  one  podstawowe
kryterium  oceny  zagrożenia  i  ryzyka  zawodowego  związanego  z  obecnością  szkodliwych
czynników w środowisku pracy oraz wytyczne dla projektantów nowych i modernizowanych
technologii i wyrobów.

Skutki oddziaływania substancji chemicznych

Narażenie na substancje chemiczne bez odpowiedniej ochrony może spowodować

zatrucie.

Zatrucia dzielimy na:

–

ostre – powstające po jednorazowym przyjęciu dużej dawki trucizny,

–

podostre – gdy przebieg zatrucia trwa ponad dobę,

–

przewlekłe – gdy trucizna jest wprowadzona do organizmu w małych dawkach, z których
żadna nie wywołuje widocznych objawów zatrucia.
W przypadku narażenia się na kilka trucizn jednocześnie, ich działanie może być

niezależne, ale może być również sumujące, może także wystąpić wzmocnienie działania
toksycznego jednej trucizny przy obecności drugiej. Mogą też wystąpić przypadki osłabienia
działania trucizny przy obecności drugiego środka toksycznego.

Podstawowe zasady likwidacji lub ograniczenia wpływu szkodliwych i uciążliwych

czynników na pracownika są następujące:

–

eliminacja źródeł szkodliwych i uciążliwych czynników,

–

ograniczenie oddziaływania tych czynników przez odsunięcie człowieka z obszaru ich
oddziaływania,

–

ograniczenie oddziaływania na człowieka przez osłonięcie strefy narażenia,

–

ograniczenie wpływu tych czynników dzięki zastosowaniu ochron indywidualnych,

–

ograniczenie zagrożeń człowieka przez właściwą organizację pracy oraz oddziaływanie
na bezpieczne zachowanie pracowników.
Do obowiązków pracodawcy należy przede wszystkim poinformowanie pracowników

nie tylko o rodzajach stosowanych w zakładzie pracy substancjach, wyrobach gotowych czy
półfabrykatach, ale też o ich właściwościach biologicznych, fizycznych i chemicznych. Musi

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

on także poinformować o stopniu szkodliwości materiałów niebezpiecznych, sposobach
postępowania z nimi w razie sytuacji awaryjnych.

Materiały niebezpieczne należy przechowywać w miejscach i opakowaniach, które są do

tego  celu  przeznaczone,  a  także  odpowiednio  oznakowane.  Opakowania  takie  powinny  być
szczelne  oraz  zabezpieczone  w  taki  sposób,  by  nie  wydostawała  się  z  niego  niebezpieczna
zawartość  jak  również  w  tym  celu,  by  do  jego  wnętrza  nie  dostały  się  substancje,  które
podczas kontaktu z zawartością opakowania mogłAby stworzyć zagrożenie. Ponadto materiał,
z  którego  wykonuje  się  opakowania  nie  może  powodować  niebezpiecznych  reakcji
chemicznych jak również nie może ulegać uszkodzeniu w wyniku działania znajdującego się
w  nim  materiału  niebezpiecznego.  Stopień  wypełnienia  zaś  powinien  zapewnić  wolną
przestrzeń  odpowiednio  do  możliwości  termicznego  rozszerzenia  się  cieczy  w  warunkach
stosowania, przechowywania oraz transportu.

Czynniki psychofizyczne

Obciążenie pracą jest to proporcja pomiędzy ilością wydatkowanej energii, potrzebnej do

wykonania  danej  czynności  oraz  umiejętnościami,  energią  i  cechami  osobowości,  które
zaangażowane  są  do  wykonania  zadania.  Możemy  wyróżnić  następujące  rodzaje  obciążeń:
fizyczne,  umysłowe  i  nerwowo-psychiczne.  W  tym  ostatnim  obciążeniu  można  z  kolei
wyróżnić: obciążenie uwagi (gdy odbierane jest za dużo bodźców w danej jednostce czasu, co
utrudnia  lub  uniemożliwia  właściwą  na  nie  reakcję),  obciążenia  monotonią  (wiąże  się  to
z powtarzalnością  wykonywanej  pracy),  deprywację  sensoryczną  (całkowite  lub  prawie
całkowite  pozbawienie  bodźców  z  otoczenia).  Do  obszaru  obciążeń  nerwowo-psychicznych
zaliczamy  również  obciążenia  emocjonalne,  np.  obciążenie  odpowiedzialnością  za  pracę
swoją  i  osób  podległych,  obciążenie  dylematami  moralnymi  związanymi  z  podejmowaniem
trudnych  decyzji.  Problemem  może  być  również  obciążenie  pracą  zespołową  w  przypadku,
gdy  większość  wykonywanych  prac  wymaga  współdziałania.  Do  grupy  tej  należy  zaliczyć
również  obciążenie  kontaktami  przełożony  –  podwładny,  które  w  końcowych  przypadkach
może przybrać formę lobbingu.

Oddziaływanie negatywnych czynników psychofizycznych może powodować zakłócenie

stanu  zdrowia  pracownika  oraz  zmniejszać  jego  wydajność,  a  nawet  powodować  choroby.
Napięcia powodowane stresem w pracy mogą wywoływać na poziomie przeżyć psychicznych
depresje,  niepokój,  wyczerpanie,  brak  zadowolenia  z  pracy.  Na  poziomie  fizjologicznym
reakcje  na  sytuacje  stresowe  objawiają  się  m.in.:  podwyższonym  ciśnieniem  krwi,
zaburzeniami rytmu serca, zmianami w systemie hormonalnym.

Poziom obciążenia nerwowo – psychicznego zależy w znacznym stopniu, od:

osobowości, temperamentu, indywidualnego doświadczenia, inteligencji, czynników
psychomotorycznych oraz doboru interpersonalnego.

Metody eliminowania stresu można podzielić na dwie grupy: indywidualne

i organizacyjne.

Wśród indywidualnych metod mających pomóc rozładować napięcie stresowe wymienia

się m.in.: regulacje oddechowe, regulacje neuromięśniowe, biologiczne sprzężenia zwrotne,
ćwiczenia fizyczne i medytacje.

Do organizacyjnych metod eliminowania stresu należy głównie odpowiedni dobór

pracowników do stanowisk pracy. Każda osoba przyjmowana do nowej pracy jest oceniana z
punktu widzenia jej zdolności, umiejętności oraz predyspozycji do wykonywania zawodu.
Dokonanie odpowiedniego doboru zapewnia większą wydajność pracy, zmniejszenie liczby
wypadków oraz zapewnia także satysfakcję samego pracownika.

Czynniki biologiczne w hutnictwie szkła występują sporadycznie, dlatego też pominięto

je w opracowaniu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to są czynniki szkodliwe dla zdrowia?
2.  Na jakie grupy dzielimy niebezpieczne i szkodliwe czynniki w procesie pracy?
3.  Co rozumie się pod pojęciem mikroklimat?
4.  Co to są substancje chemiczne?
5.  Co to są preparaty chemiczne?
6.  Jakie  obowiązki  spoczywają  na  zakładzie  pracy  stosującym  substancje  i  preparaty

chemiczne?

7.  Jakie przepisy regulują bezpieczne użytkowanie urządzeń mechanicznych?
8.  Jakie niebezpieczne czynniki mechaniczne występują w procesie pracy?
9.  Co to są urządzenia zabezpieczające?
10.  Wymień czynniki psychofizyczne występujące w środowisku pracy?
11.  Opisz główne czynniki stresujące występujące w pracy?
12.  Podaj indywidualne metody eliminowania stresu?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Korzystając z przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26

września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy określ
podstawowe parametry pomieszczeń pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować treść podanego rozporządzenia,
2)  określić, podstawowe parametry pomieszczeń pracy,
3)  przedyskutować parametry pomieszczeń pracy na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

Kodeks pracy,

–

rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie
ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,

–

komputer z dostępem do Internetu.

Ćwiczenie2

Na podstawie przepisów prawa określ jakie wymogi muszą spełniać zbiorniki, naczynia

i inne opakowania służące do przechowywania materiałów niebezpiecznych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać i przeanalizować przepisy prawa określające wymogi, jakie muszą spełniać

zbiorniki, naczynia i inne opakowania służące do przechowywania materiałów
niebezpiecznych,

2) określić wymogi, jakie muszą spełniać zbiorniki, naczynia i inne opakowania służące do

przechowywania materiałów niebezpiecznych,

3) przedyskutować na forum grupy wymogi, jakie muszą spełniać zbiorniki i inne

opakowania służące do przechowywania materiałów niebezpiecznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

wybrane przepisy prawne,

–

komputer z dostępem do Internetu.

Ćwiczenie 3

Scharakteryzuj na podstawie odpowiednich przepisów prawnych wymagania jakie muszą

spełniać urządzenia ochronne stosowane przy maszynach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) wyszukać przepisy prawne regulujące wymagania, jakie muszą spełniać urządzenia

ochronne stosowane przy maszynach,

2) przeanalizować wyszukane przepisy,
3) scharakteryzować wymagania jakie muszą spełniać urządzenia ochronne stosowane przy

maszynach,

4) przedstawiciel grupy prezentuje wypracowane rozwiązania na forum.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

wybrane akty prawne,

–

komputer z dostępem do Internetu.

4.24. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) scharakteryzować czynniki szkodliwe dla zdrowia?



2) określić, na jakie grupy dzielimy niebezpieczne i szkodliwe czynniki

w procesie pracy?



3) określić, co rozumiemy pod pojęciem „mikroklimat”?



4) scharakteryzować substancje chemiczne?



5) scharakteryzować preparaty chemiczne?



6) określić, jakie obowiązki spoczywają na zakładzie pracy stosującym

substancje i preparaty chemiczne?



7) określić, jakie przepisy regulują bezpieczne użytkowanie urządzeń

mechanicznych?



8) scharakteryzować urządzenia zabezpieczające?



9) scharakteryzować

czynniki

psychofizyczne

występujące

w środowisku pracy?



10) określić, główne czynniki stresujące występujące w pracy?



11) scharakteryzować indywidualne metody eliminowania stresu?



12) scharakteryzować

zagrożenia,

które

może

spowodować

promieniowanie widzialne?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Zagrożenia pożarowe, zasady ochrony przeciwpożarowej

4.3.1. Materiał nauczania

Pożarem nazywamy niekontrolowany w czasie i przestrzeni proces spalania, stanowiący

zagrożenie dla człowieka i środowiska oraz powodujący straty dóbr materialnych
nieprzeznaczonych do zniszczenia w danym czasie i w taki sposób.

Aby skutecznie zapobiegać pożarom, należy znać zagrożenia pożarowe, środki i sposoby

ochrony przeciwpożarowej, a w razie zaistnienia pożaru umieć gasić w zarodku zarzewie
ognia.

Pod pojęciem zagrożenia pożarowego rozumie się istnienie takich warunków, w których

możliwe jest powstanie niekontrolowanego procesu spalania wymagającego zorganizowanej
akcji do jego likwidacji.

Na zagrożenie pożarowe składa się zwykle wiele elementów, w pewnym stopniu

obiektywnych,  ale  bezpośrednie  przyczyny  mają  charakter  subiektywny.  Są  one  najczęściej
uzależnione  od  działania  człowieka.  Wynikają  zwykle  z  niedbalstwa,  nieostrożności,
nieznajomości  lub  lekceważenia przepisów, często bezmyślności tj. czynników zależnych od
woli człowieka.

Groźba pożaru może wystąpić wszędzie. Nie ma bezpieczeństwa pracy bez

bezpieczeństwa pożarowego.

Do najczęstszych przyczyn pożarów w zakładach pracy zalicza się:

−

złe instalacje elektryczne, prace spawalnicze w czasie remontu pomieszczeń, iskrzenie
maszyn, zła wentylacja,

−

nieodpowiednie przechowywanie lub użytkowanie materiałów łatwopalnych,

−

niewłaściwe zabezpieczenie urządzeń do obróbki termicznej,

−

nieodpowiednie wykonywanie prac pożarowo niebezpiecznych,

−

nieprawidłowe eksploatowanie urządzeń mechanicznych,

−

nieprawidłowe przechowywanie paliw,

−

złe składowanie materiałów, zagracenie, iskry,

−

nieuwaga pracowników i przekraczanie zakazów, np. palenie tytoniu i ognia.
Ponieważ pożary powodują często olbrzymie straty materialne, a czasem również ofiary

ludzkie, problematyka ochrony przeciwpożarowej jest przedmiotem regulacji licznych aktów
prawnych. Najważniejsze z nich to:

−

ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (tekst jednolity DzU
z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 z poźn. zm.) oraz

−

rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r.
w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych
i terenów (DzU Nr 80, poz. 563).
Przepisy te nakładają zarówno na pracodawców jak i pracowników szereg obowiązków.
Pracodawca

obowiązany

jest

zabezpieczyć

przeciwpożarowo

swój

zakład,

a w szczególności:

−

zapewnić odpowiednie warunki ochrony przeciwpożarowej zakładu w zakresie
bezpieczeństwa ludzi, wymagań budowlanych, technologicznych i innych,

−

zaznajomić załogę z instrukcjami i regulaminami przeciwpożarowymi oraz czuwać nad
ich przestrzeganiem,

−

wykonywać zarządzenia wydawane w związku z kontrolą stanu bezpieczeństwa
przeciwpożarowego na ternie zakładu.
Wszyscy pracownicy są obowiązani:

−

dbać i stosować instrukcje przeciwpożarowe, zwłaszcza na swoim stanowisku pracy,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

znać sposoby alarmowania straży, użytkowania podręcznego sprzętu i środków
gaśniczych,

−

niezwłocznie usuwać przyczyny mogące spowodować pożar,

−

odbyć szkolenie przeciwpożarowe,

−

brać udział w akcjach ratowniczych w przypadku pożaru.
Podstawowym obowiązkiem pracodawcy jest wydanie instrukcji przeciwpożarowej,

a pracownika jej przestrzeganie.

Nie ma instrukcji uniwersalnych. Każda instrukcja musi zawierać odzwierciedlenie

specyfiki danego obiektu i charakterystykę występujących tam zagrożeń.

Instrukcja bezpieczeństwa przeciwpożarowego powinna być wprowadzona do użytku

służbowego stosownym aktem wewnętrznym.

Pracodawca ma również obowiązek:

1. utrzymywać urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice w stanie pełnej sprawności

technicznej i funkcjonalnej,

2. umieszczać w widocznych miejscach instrukcje postępowania na wypadek pożaru wraz

z wykazem telefonów alarmowych,

3. oznakować zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi znaków bezpieczeństwa:

a) drogi ewakuacyjne oraz pomieszczenia, w których wymagane są co najmniej dwa

wyjścia ewakuacyjne,

b)  miejsca użytkowania urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic,
c)  miejsca użytkowania elementów sterujących urządzeniami przeciwpożarowymi,
d)  miejsca  użytkowania  przeciwpożarowych  wyłączników  prądu,  kurków  głównych

instalacji gazowej oraz materiałów niebezpiecznych pomiarowo,

e) drabiny ewakuacyjne, rękawy ratownicze, pojemniki z maskami ucieczkowymi,

miejsca zbiórki ewakuacyjnej, itp.,

f) dźwigi dla ekip przeciwpożarowych,
g) przeciwpożarowe zbiorniki wodne.

(wybrane znaki ochrony przeciwpożarowej przedstawione zostały w tabeli 1, a wybrane znaki
ewakuacyjne w tabeli 2).

Tabela 1. Wybrane znaki ochrony przeciwpożarowej wg PN – 93/N – 01256/03

Palenie tytoniu zabronione

Alarmowy

sygnalizator

akustyczny

Zakaz używania otwartego
ognia – palenie tytoniu
zabronione

Drabina pożarowa

Zakaz gaszenia wodą

Kierunek

miejsca

rozmieszczenia

sprzętu

pożarniczego

lub

urządzenia ostrzegającego

Nie zastawiać

Kierunek

miejsca

rozmieszczenia

sprzętu

pożarniczego

lub

urządzenia ostrzegającego

Zestaw sprzętu pożarowego

Uruchamianie ręczne

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Hydrant wewnętrzny

Niebezpieczeństwo pożaru
– materiały łatwopalne

Gaśnica

Materiały utleniające

Telefon do użycia w stanie
zagrożenia

Niebezpieczeństwo
wybuchu

–

materiały

wybuchowe

Tabela 2. Wybrane znaki ewakuacyjne wg PN – 93/N – 01256/03

Kierunek drogi ewakuacyjnej;

Wyjście ewakuacyjne;

Drzwi ewakuacyjne;

Przesunąć w celu otwarcia;

Kierunek do wyjścia drogi w lewo;

Kierunek do wyjścia drogi w prawo;

Kierunek do wyjścia do drogi
ewakuacyjnej schodami w dół
w lewo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej

schodami

dół

w prawo;

Kierunek do wyjścia do drogi
ewakuacyjnej schodami w górę
w lewo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej

schodami

górę

w prawo;

Pchać Aby otworzyć;

Ciągnąć Aby otworzyć;

Stłuc Aby uzyskać dostęp;

Klucz do wyjścia ewakuacyjnego
znajduje się;

Miejsce zbiórki do ewakuacji;

Pojemnik z maskami ucieczkowymi;

Rękaw ratowniczy;

Drabina ewakuacyjna;

Telefon alarmowy do wezwania
pierwszej pomocy;

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Pierwsza pomoc;

Ciągnąć;

Pchać;

Wyjście EXIT;

Emergency EXIT;

EXIT;

Droga ewakuacyjna;

Wyjście awaryjne;

Okno ewakuacyjne;

Uwaga stopień;

Pchać Aby otworzyć;

Ciągnąć Aby otworzyć;

Uwaga próg;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej w górę w prawo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej

schodami

dół

w prawo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej schodami w dół
w lewo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej

schodami

górę

w lewo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej schodami w górę
w prawo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej dla niepełnosprawnych
w prawo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej

dla

niepełnosprawnych w lewo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej w dół;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej w górę;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej w dół w prawo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej w dół w lewo;

Kierunek

wyjścia

drogi

ewakuacyjnej w górę w lewo;

Uwaga niski strop;

Uwaga strome schody;

Rejon bez wyjścia ewakuacyjnego;

Zakaz

korzystania

dźwigu

osobowego w razie pożaru;

Pull – Ciągnąć;

Push – Pchać;

Prysznic;

Prysznic do przemywania oczu;

Nosze;

Grupy pożarów

Ze względu na rodzaj palących się zawartości pożary podzielono na 5 grup oznaczonych

literami od A do E.
Grupa A – pożary ciał stałych pochodzenia organicznego, przy spalaniu których występuje
zjawisko żarzenia się (węgiel, drewno, papier).
Grupa B – pożary cieczy palnych i substancji topiących się wskutek wydzielonego ciepła przy
pożarze (benzyna, oleje, smoła, parafina, smary).
Grupa C – pożary gazów palnych (propan, acetylen, metan, butan).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Grupa D – pożary metali lekkich (sód, magnez, potas).
Grupa E – pożary grypy A do D występujące w obrębie urządzeń elektrycznych pod
napięciem.

Podręczny sprzęt gaśniczy

Sprzęt i środki gaśnicze oznakowane są odpowiednimi symbolami literowymi

wskazującymi  do  jakiej  grupy  pożarów mogą  być stosowane. W  celu  zlikwidowania  pożaru
w zarodku stosuje się podręczny sprzęt gaśniczy. Do grupy tego sprzętu zaliczamy:
a)  koce gaśnicze,
b)  hydronetki,
c)  agregaty gaśnicze i gaśnice

–

wodno-pianowe typu np. GWP – 12 do gaszenia pożarów z grupy AB,

–

śniegowe CO

typu np. GS – 5x, GS – 6x do gaszenia pożarów grupy BCE,

–

proszkowe w zależności od rodzaju proszku typ np. GP – 2x – ABCE (do gaszenia
grup pożarów ABCE, GP – 6z do gaszenia grup pożarów BCE),

–

halonowe typu GH – 1 do gaszenia grup BCE.

Niektóre instytucje, są zobowiązane do stosowania stałych urządzeń gaśniczych,

związanych na stałe z obiektem, zawierających zapas środka gaśniczego i uruchamianych
samoczynnie we wczesnej fazie rozwoju pożaru.

Użytkowanie sprzętu gaśniczego

Obiekty powinny być wyposażone w podręczny sprzęt gaśniczy i agregaty, dostosowane

do gaszenia tych grup pożarów, które mogą wystąpić w obiekcie.

Przy rozmieszczeniu sprzętu należy przestrzegać następujących zasad:

–

sprzęt powinien być umieszczony w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, przy
wejściach i klatkach schodowych, przy przejściach i korytarzach, przy wyjściach na
zewnątrz pomieszczeń,

–

w obiektach wielokondygnacyjnych sprzęt należy umieszczać w tych samych miejscach
na każdej kondygnacji,

–

oznakowanie miejsc użytkowania sprzętu powinno być zgodne z Polskimi Normami,

–

do sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1 m,

–

sprzęt należy umieszczać w miejscach nie narażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz
działanie źródeł ciepła,

–

odległość dojścia do sprzętu nie powinna być większa niż 30 m.

Obowiązki pracowników w razie wybuchu pożaru

Sposób zachowania się w razie zauważenia pożaru powinien być w zakładzie pracy ujęty

w odpowiedniej  instrukcji.  Instrukcja  powinna określać  czynności  osób  odpowiadających  za
bezpieczeństwo  w  zakładzie  w  momencie  wystąpienia  zagrożenia,  adresatów  ich  działań,
sposoby  powiadamiania  jednostek  ratowniczych,  postępowania  z zagrożonymi  ludźmi
i mieniem  itp.  Instrukcja  musi  być  umieszczona  w  widocznym  dla  wszystkich  miejscu,  być
czytelna i sporządzona przystępnym językiem oraz zawierać aktualne dane.

Niezależnie od tego pracownik, który pierwszy zauważy pożar obowiązany jest

natychmiast powiadomić wszelkimi dostępnymi środkami innych pracowników oraz straż
pożarną i kierownictwo zakładu.

Do czasu przybycia straży lub przełożonego – kierownictwo akcji ratowniczej powinien

objąć najbardziej energiczny i opanowany pracownik, który organizuje akcję i rozdziela
zadania. Pozostali pracownicy są obowiązani podporządkować się bez zastrzeżeń jego
poleceniom.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W przypadku powstania pożaru zachodzi konieczność jego gaszenia, łagodzenia skutków

jakie niesie ze sobą oraz zabezpieczenia miejsca jego powstania. Zabezpieczenie miejsca
zdarzenia obejmuje czynności, które powinny zmierzać do ochrony miejsca w czasie trwania
akcji ratowniczo – gaśniczej. W czasie trwania tej akcji czynności zabezpieczenia zmierzają
do złagodzenia i zapobieżenia dalszym jego skutkom poprzez:

–

udzielanie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym,

–

spowodowanie wyłączenia dopływu gazu, prądu itp.,

–

współpraca ze służbami ratowniczymi,

–

organizowanie i pomoc w akcji ratowania mienia przed kradzieżą oraz przed skutkami
zniszczenia,

–

informowanie kierownika akcji gaśniczej o ewentualnych niebezpieczeństwach w danym
miejscu zdarzenia (np. występowanie materiałów łatwopalnych, wybuchowych itp.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to jest pożar?
2.  Jakie podstawowe przepisy prawne służą ochronie przeciwpożarowej?
3.  Jakie

są

podstawowe

obowiązki

pracodawcy

zakresie

zabezpieczenia

przeciwpożarowego?

4.  Z jakich elementów powinna składać się instrukcja przeciwpożarowa?
5.  Jakie znasz znaki ochrony przeciwpożarowej?
6.  Jaki kolor mają znaki ewakuacyjne?
7.  W oparciu o jakie kryteria dokonuje się podziału pożarów na grupy?
8.  Jaki znasz podręczny sprzęt gaśniczy?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie odpowiednich przepisów i posiadanej wiedzy opracuj projekt instrukcji

przeciwpożarowej w szkole.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  wyszukać odpowiednie przepisy,
2)  na podstawie przepisów opracować instrukcję przeciwpożarową,
3)  przedstawić opracowaną instrukcję na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

wybrane akty prawne,

–

przykładowe instrukcje przeciwpożarowe,

–

komputer z dostępem do Internetu.

Ćwiczenie 2

Dokonaj oceny prawidłowości rozmieszczenia sprzętu gaśniczego, znaków ochrony

przeciwpożarowej i znaków ewakuacyjnych w szkole.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować treść przepisów dotyczących rozmieszczenia sprzętu gaśniczego, znaków

ochrony pożarowej i znaków ewakuacyjnych w szkole,

2) obejrzeć rozmieszczenie sprzętu gaśniczego, znaków ochrony przeciwpożarowej i

znaków ewakuacyjnych w szkole,

3) dokonać oceny prawidłowości rozmieszczenie sprzętu gaśniczego, znaków ochrony

przeciwpożarowej i znaków ewakuacyjnych w szkole,

4) przedyskutować prawidłowość rozmieszczenia sprzętu gaśniczego, znaków ochrony

przeciwpożarowej i znaków ewakuacyjnych w szkole na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– wybrane akty prawne,
– komputer z dostępem do Internetu.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie „pożar”?



2) określić, na czym polega samozapalenie?



3) określić,

podstawowe

przepisy

prawne

służące

ochronie

przeciwpożarowej?



4) scharakteryzować obowiązki pracodawcy w zakresie zabezpieczenia

przeciwpożarowego?



5) określić elementy, z których składa się instrukcja przeciwpożarowa?



6) wymienić znaki ochrony przeciwpożarowej?



7) określić, jaki kolor mają znaki ewakuacyjne?



8) określić kryteria podziału pożarów na grupy?



9) wymienić podręczny sprzęt gaśniczy?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach elektrycznych

4.4.1. Materiał nauczania

Czynnikiem fizycznym zagrażającym zdrowiu i życiu pracownika jest elektryczność.
Najczęściej występującymi zagrożeniami są zagrożenia porażeniami elektrycznymi

i zagrożenia pożarowe.

Zagrożenie porażeniami elektrycznymi

Do porażenia prądem elektrycznym dochodzi najczęściej z powodu niewłaściwego

posługiwania  się  urządzeniami  elektrycznymi  lub  z  powodu  złego  stanu  technicznego
urządzeń  elektrycznych,  a  także  wskutek  nieostrożności,  lekceważenia  przepisów  i  złej
organizacji  pracy.  Porażenie  polega  na  przepływie  prądu  elektrycznego  przez  ludzkie
ciało  w  wyniku  bezpośredniego  kontaktu  z  przedmiotami  stanowiącymi  biegun  napięcia
elektrycznego.  Przepływ  prądu  przez  tkanki  organizmu  wywołuje  w  nich  niekorzystne
zmiany.

W razie porażenia prądem człowiek znajduje się w obwodzie elektrycznym. Skutki

porażenia zależą przede wszystkim od natężenia prądu elektrycznego. Wartość natężenia
prądu, zależna od napięcia i oporu elektrycznego, określa prawo Ohm’a. Mokra skóra stanowi
bardzo słAby opór dla prądu elektrycznego i dlatego szczególne zagrożenie panuje
w obiektach, w których występuje woda i wilgoć.

Duże znaczenie przy porażeniach prądem ma także jego częstotliwość, czas przepływu

i droga przepływu przez ciało człowieka. Prąd zmienny  jest bardziej niebezpieczny od prądu
stałego  o  tym  samym  natężeniu.  Im  dłuższe  jest  działanie  prądu,  tym  poważniejsze
uszkodzenie może spowodować. Prąd przenika przez ciało tam, gdzie trafia na mniejszy opór.
Może  powodować  uszkodzenia  narządów  nie  leżących  bezpośrednio  na  drodze  jego
przepływu. Również gęstość prądu, mierzona w amperach na metr kwadratowy. stanowi duże
zagrożenie.  Porażenia  dzieli  się  na  wywołane  prądem  o  niskim  napięciu,  tzn.  poniżej  1000
woltów i o wysokim napięciu, powyżej 1000 woltów.

Przy powszechnym stosowaniu urządzeń elektrycznych częstą przyczyną obrażeń jest

tzw. napięcie robocze, czyli napięcie, przy którym urządzenie normalnie pracuje. Porażenie
następuje wskutek bezpośredniego dotknięcia odsłoniętej części urządzenia znajdującego się
pod napięciem lub nadmiernego zbliżenia się do tej części.

Częstą przyczyną obrażeń jest tzw. napięcie dotykowe. Definiuje się je jako napięcie

występujące  między  dwoma  punktami,  nie  należącymi  do  obwodu  elektrycznego,  z  którymi
mogą  się  zetknąć  równocześnie  ręce  lub  ręka  i  stopa  człowieka.  Porażenie  takim  napięciem
może  nastąpić  na  przykład  wskutek  kontaktu  z  uszkodzoną  lub  niewłaściwie  połączoną
instalacją.

Działanie prądu elektrycznego na organizm ludzki

Prąd wywiera wpływ na ustrój, powodując zmiany fizyczne, chemiczne i biologiczne.

Intensywność  porażenia  wzmagają:  podeszły  wiek,  płeć  żeńska,  ogólny  stan  zdrowia,
pobudzenie  emocjonalne,  spożycie  alkoholu.  Negatywny  wpływ  mają  także:  zwiększona
wilgotność  otoczenia,  mokre  podłoże  i  spocone  ręce.  Różna  jest  również  odporność
poszczególnych tkanek.

Uszkodzenie prądem elektrycznym może być porażeniem cieplnym, wywołanym łukiem

elektrycznym,  którego  temperatura  może  dochodzić  do  2500°C.  Może  powodować  także
uszkodzenia  wewnętrzne,  które  są  zwykle  znacznie  większe  niż  zewnętrzne.  Do  objawów
porażenia  prądem  elektrycznym  należą:  migotanie  komór  serca,  obrażenia  układu
mięśniowego  i  kostno-stawowego  wskutek  skurczów  tężcowych,  złamania  kości

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

w następstwie  skurczu  mięśni  i  złamania  po  upadku  z  dużych  wysokości,  niewydolność
nerek,  uszkodzenia  narządów  brzusznych  w  wyniku  napięcia  tężcowego  mięśni  powłok,
zaćma  oczna  po  upływie  kilku  miesięcy  od  porażenia,  nadmierna  pobudliwość,  stany
depresyjne,  zaburzenia  pamięci  i  uszkodzenie  nerwów  obwodowych,  a także  nadciśnienie
tętnicze.

Ochrona przeciwporażeniowa
Minimalna niebezpieczna dla człowieka wartość prądu płynącego przez dłuższy czas wynosi:

−

30 mA prądu zmiennego

−

70 mA prądu stałego

W praktyce nie operuje się bezpiecznymi wielkościami prądów, lecz bezpiecznymi

wielkościami napięć U

w danych warunkach środowiskowych. Napięcie U

nazywa się

napięciem dotykowym bezpiecznym. Dla prądu przemiennego (w warunkach normalnych)
wartość tego napięcia wynosi 50V, dla prądu stałego 120 V.

Przy eksploatacji urządzeń o napięciu 1 kV należy stosować środki organizacyjne i środki

techniczne ochrony przeciwporażeniowej.

Środki organizacyjne to m.in.:

−

wymagania kwalifikacyjne dla pracowników obsługujących urządzenia elektryczne,

−

obowiązkowe okresowe szkolenia pracowników,

−

popularyzacja zasad prawidłowego użytkowania urządzeń elektrycznych,

−

bezpieczna organizacja pracy.
Środki techniczne to:

−

ochrona przed dotykiem bezpośrednim (ochrona podstawowa), której zadaniem jest
uniemożliwienie dotknięcia części czynnych urządzeń elektrycznych,

−

ochrona przed dotykiem pośrednim (ochrona dodatkowa), która ma na celu
niedopuszczenie do porażenia w przypadku dotknięcia części przewodzących dostępnych
(np. obudowy), które znalazły się nagle pod napięciem,

−

ochrona równoczesna przed dotykiem bezpośrednim lub pośrednim.
Do technicznych środków ochrony można zaliczyć również środki ochrony osobistej

(sprzęt  ochronny),  stosowane  przy  pracach  konserwacyjno  –  remontowych,  pomiarach
i operacjach  łączeniowych.  Zalicza  się  do  nich  izolowane  narzędzia  monterskie,  rękawice
dielektryczne,  drążki,  kleszcze,  uchwyty  izolacyjne,  wskaźniki  napięcia  oraz  kalosze
izolacyjne, pomosty izolacyjne i chodniki gumowe.

Rodzaje ochrony przeciwporażeniowej
1.  Równoczesna ochrona przed dotykiem bezpośrednim i pośrednim:

−

ochrona polegająca na zastosowaniu bardzo niskiego napięcia (do 50V dla prądu
przemiennego i do 120 V dla prądu stałego),

−

ochrona za pomocą ograniczenia energii rozładowania,

2. Ochrona przed dotykiem bezpośrednim części czynnych:

−

ochrona polegająca na izolowaniu części czynnych,

−

ochrona przy użyciu ogrodzeń lub obudów,

−

ochrona przy użyciu barier,

−

ochrona polegająca na umieszczeniu poza zasięgiem ręki,

−

ochrona

uzupełniająca

pomocą

urządzeń

różnicowoprądowych

RCD

o znamionowym różnicowym prądzie zadziałania 30 mA.

3. Ochrona przed dotykiem pośrednim:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

ochrona

pomocą

samoczynnego

wyłączenia

zasilania

(wyłączniki

z wyzwalaczami nadprądowymi, bezpieczniki z wkładkami topikowymi, wyłączniki
ochronne różnicowoprądowe),

−

ochrona polegająca na zastosowaniu urządzenia II klasy ochronności

lub o izolacji

równoważnej (zastosowanie podwójnej lub wzmocnionej izolacji w celu
zapobieżenia pojawieniu się niebezpiecznego napięcia na częściach przewodzących
urządzeń elektrycznych w przypadku uszkodzenia izolacji podstawowej),

−

ochrona polegająca na izolowaniu stanowiska od ziemi i innych potencjałów części
przewodzących dostępnych z tego stanowiska (np. guma lub pomost izolacyjny),

−

ochrona za pomocą nieuziemionych połączeń wyrównawczych miejscowych,

−

ochrona za pomocą separacji elektrycznej polegającej na zasilaniu odbiornika lub
grupy odbiorników za pomocą transformatora separacyjnego.

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Na jakie niebezpieczeństwa należy zwrócić szczególną uwagę pracując z urządzeniami

elektrycznymi?

2.  Na czym polega porażenie prądem elektrycznym?
3.  Od czego zależy stopień porażenia prądem?
4.  Jak działa prąd na organizm ludzki?
5.  Jakie skutki wywołuje porażenie prądem?
6.  Jakie znasz środki organizacyjne ochrony przeciwporażeniowej?
7.  Jakie znasz środki techniczne ochrony przeciwporażeniowej?
8.  Jakie są rodzaje ochrony przeciwporażeniowej przed dotykiem bezpośrednim?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie wyszukanej instrukcji obsługi dowolnej maszyny występującej

w przemyśle szklarskim wskaż zapisy dotyczące zabezpieczeń przeciwporażeniowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  wyszukać odpowiednią instrukcję obsługi,
2)  przeanalizować jej treść,
3)  wskazać zapisy dotyczące zabezpieczeń przeciwporażeniowych,
4)  zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

treść zadania dla każdego ucznia,

−

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Zaklasyfikuj środki ochrony przeciwporażeniowej do odpowiedniej kategorii wstawiając

x w odpowiedniej kolumnie lub kolumnach:

Środki ochrony przeciwporażeniowej

Ochrona

przed

dotykiem bezpośrednim

Ochrona

przed

dotykiem pośrednim

umieszczenie

urządzenia

w odpowiedniej obudowie

bezpiecznik z wkładką topikową

bariera uniemożliwiająca dostęp do
urządzenia

zastosowanie

wyłączników

różnicowoprądowych

zastosowanie

urządzeń

ochronnych

przetężeniowych
(nadmiarowoprądowych)

stosowanie dodatkowej izolacji

stosowanie nieuziemionych połączeń
wyrównawczych miejscowych

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować wskazane środki ochrony przeciwporażeniowej,
2)  zakwalifikować każdy z nich do odpowiedniej kategorii lub do obu kategorii,
3)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
4)  dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

treść zadania dla każdego ucznia,

−

literatura z rozdziału 6.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wymienić zagrożenia, jakie mogą wystąpić w pracy z urządzeniami

elektrycznymi?



2) rozpoznać znaki informujące o grożącym niebezpieczeństwie?



3) wymienić skutki działania prądu na człowieka?



4) określić jakie parametry przepływającego prądu elektrycznego mają

wpływ na zagrożenie zdrowia i życia człowieka?



5) określić sposoby ochrony przeciwporażeniowej przed dotykiem

bezpośrednim i pośrednim?



6) określić, na czym polega porażenie prądem elektrycznym?



7) scharakteryzować, skutki jakie wywołuje porażenie prądem?



8) określić skutki organizacyjne ochrony przeciwporażeniowej?



9) scharakteryzować rodzaje ochrony przeciwporażeniowej przed dotykiem

bezpośrednim?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Środki ochrony indywidualnej i grupowej

4.5.1. Materiał nauczania

W celu ochrony życia i zdrowia pracownicy powinni być wyposażeni w środki ochrony

indywidualnej. Problematyka ta uregulowana jest zarówno w Kodeksie pracy (art. 237

–

237

) jak i rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r.

w sprawie  ogólnych  przepisów  bezpieczeństwa  i  higieny  pracy  (tj.  DzU  z  2003  r.,  Nr  169,
poz.  16550  z  późn.  zm.)  oraz  rozporządzeniu  Ministra  Gospodarki,  Pracy  i  Polityki
Społecznej  z dnia 31  marca 2003 r. w sprawie  zasadniczych wymagań dla  środków ochrony
indywidualnej (DzU Nr 80, poz. 725).

Przez pojęcie „środki ochrony indywidualnej” należy rozumieć urządzenia lub

wyposażenie przewidziane do noszenia bądź trzymania przez użytkownika w celu jego
ochrony przed jednym lub większą liczbą zagrożeń, które mogą mieć wpływ na jego
bezpieczeństwo i zdrowie.

Środki ochrony indywidualnej obejmują w szczególności:

1. zespół kilku urządzeń lub kilka rodzajów wyposażenia ochronnego, które zostały

skompletowane przez producenta w celu ochrony przed następującymi zagrożeniami (np.
hełmem z osłoną z tworzywa i słuchawkami ochronnymi),

2. urządzenia lub wyposażenie ochronne połączone rozłącznie lub nierozłącznie

z nieruchomym środkiem wyposażenia indywidualnego, noszone lub trzymane przez
użytkownika w celu wykonywania określonych czynności, np. węże powietrzne do
aparatów powietrznych, liczniki w sprzęcie chroniącym przed upadkiem z wysokości),

3. części wymienne lub podzespoły środków ochrony indywidualnej, istotne dla właściwego

funkcjonowania oraz używane – przeznaczone wyłącznie do tych środków (np. filtry do
środków ochrony układu oddechowego).

Środki ochrony indywidualnej powinny:

–

zapewnić wystarczającą ochronę przed występującymi zagrożeniami,

–

być zaprojektowane oraz wykonane zgodnie z zasadami ergonomii w taki sposób, Aby
w przewidywanych warunkach używania, do których są przeznaczone, użytkownik mógł
normalnie wykonywać wszystkie czynności w przypadku zagrożenia, korzystając
równoleżnie z odpowiedniej ochrony na możliwie najwyższym osiągalnym poziomie,

–

być odpowiednio dopasowane do użytkownika – po wykonaniu niezbędnych regulacji.
W przypadku występowania więcej niż jednego zagrożenia i konieczności jednoczesnego

stosowania  kilku  środków  ochrony  indywidualnej  –  środki  te  powinny  dać  się  dopasować
względem  siebie  bez  zmniejszenia  ich  właściwości  ochronnych.  W  zależności  od  stopnia
zagrożenia,  częstotliwości  narażenia  na  zagrożenie,  cech  stanowiska  pracy  każdego
pracownika i skuteczności działania środków ochrony indywidualnej – pracodawca powinien
określić  warunki  stosowania  środków  ochrony  indywidualnej,  a  w  szczególności  czas
i przypadki, w których powinny być używane.

Producent wprowadzający środki ochrony indywidualnej do obrotu, powinien dostarczyć

instrukcje ich użytkowania. Zawartość instrukcji jest określona odpowiednimi przepisami.

Obowiązek dostarczenia pracownikowi nieodpłatnych środków ochrony indywidualnej

spoczywa  na  pracodawcy.  Pracodawca  zobowiązany  jest  do  dostarczenia  środków  ochrony
indywidualnej,  które  spełniają  wymagania  dotyczące  oceny  zgodności,  a  ponadto
poinformować  pracownika  o  sposobach  posługiwania  się  tymi  środkami.  Informacja  taka

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

powinna być zrozumiała dla pracowników oraz powinna określać sposoby używania środków
ochrony indywidualnej, ich kontroli i konserwacji.

Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej

oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.

Szczegółowe zasady stosowania środków ochrony indywidualnej zawarte zostały

w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 marca 1997
r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

W trzech tabelach, będących częściami powyższego załącznika określone zostały:

–

zagrożenia, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej,

–

rodzaje prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej,

–

rodzaje środków ochrony indywidualnej.
Pracodawca, ustalając środki ochrony indywidualnej niezbędne do stosowania przy

określonych pracach, powinni kierować się wskazaniami w tabelach, o których mowa wyżej.

Zasady stosowania środków ochrony indywidualnej

Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane w sytuacjach, kiedy nie można

uniknąć zagrożeń lub nie można ich wystarczająco ograniczyć za pomocą środków ochrony
zbiorowej lub odpowiedniej organizacji pracy.

Przypominamy, że przez środki ochrony zbiorowej należy rozumieć środki przeznaczone

do  jednoczesnej  ochrony  grupy  ludzi,  w  tym  pojedynczych  osób,  przed  niebezpiecznymi
i szkodliwymi  czynnikami  występującymi  pojedynczo  lub  łącznie  w  środowisku  pracy,
będące  rozwiązaniami  technicznymi  stosowanymi  w  pomieszczeniach  pracy,  maszynach
i innych urządzeniach.

Dostarczone pracownikom do stosowania środki ochrony indywidualnej powinny:

–

być odpowiednie do istniejącego zagrożenia i nie powodować, same z siebie,
zwiększonego zagrożenia,

–

uwzględniać warunki istniejące w danym miejscu pracy,

–

uwzględniać wymagania ergonomii oraz stan zdrowia pracownika,

–

być odpowiednio dopasowane do użytkownika – po wykonaniu niezbędnych regulacji.
W przypadku wystąpienia więcej niż jednego zagrożenia i konieczności stosowania kilku

środków ochrony indywidualnej, środki te powinny dać się dopasować względem siebie bez
zmniejszenia ich właściwości ochronnych.

Środki ochrony indywidualnej powinny być przeznaczone do osobistego użytku. Tylko

w wyjątkowych przypadkach środek ochrony indywidualnej może być używany przez więcej
niż jedną osobę, o ile zastosowano działania wykluczające niepożądany wpływ takiego
użytkowania na zdrowie lub higienę użytkowników.

Środki ochrony indywidualnej należy stosować zgodnie z ich przeznaczeniem,

z wyłączeniem szczególnych i wyjątkowych sytuacji – zgodnie z instrukcją przekazaną przez
pracodawcę.  Instrukcja  winna  być  zrozumiała dla  pracowników, określać  sposoby  używania
środków  ochrony  indywidualnej,  ich  kontroli  i  konserwacji.  W  zależności  od  stopnia
zagrożenia,  częstości  narażenia  na  zagrożenie,  cech  stanowiska  pracy  każdego  pracownika
i skuteczności  działania  środków  ochrony  indywidualnej,  pracodawca  powinien  określić
warunki  stosowania  środków  ochrony  indywidualnej,  a  w  szczególności  czas  i  przypadki,
w których  powinny  być  używane.  Nie  może  tego  dokonać  bez  porozumienia  z  zakładową
organizacją związkową.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co oznacza pojęcie „środki ochrony indywidualnej”?
2.  Jakie znasz środki ochrony głowy?
3.  Jakie znasz środki ochrony kończyn dolnych?
4.  Jakie są wymogi prawne dotyczące środków ochrony indywidualnej?
5.  Czym różnią się „środki ochrony indywidualnej” od „środków ochrony zbiorowej”?
6.  Kiedy powinny być stosowane środki ochrony indywidualnej?
7.  Kto ponosi koszty zakupu i konserwacji środków ochrony indywidualnej?
8.  Kto określa rodzaj  niezbędnych środków ochrony indywidualnej  i przewidywane okresy

ich użytkowania?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Korzystając z przepisów załącznika Nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki

Socjalnej  w  sprawie  ogólnych  przepisów  bezpieczeństwa  i  higieny  pracy  (szczegółowe
zasady  stosowania  środków  ochrony  indywidualnej)  oraz  wskazań  zawartych  w  tabelach
określ  rodzaje  zagrożeń  występujących  w  pracy  operatora  urządzeń  przemysłu  szklarskiego
i środki ochrony indywidualnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować treść załącznika Nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki

Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,

2) określić rodzaje zagrożeń występujących w pracy operatora urządzeń przemysłu

szklarskiego i środki ochrony indywidualnej,

3) przedyskutować zagrożenia występujące w pracy operatora urządzeń przemysłu

szklarskiego i środki ochrony indywidualnej na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– komputer z dostępem do Internetu,
– wybrane akty prawne.

Ćwiczenie 2

Na podstawie przepisów zawartych w rozporządzeniu w sprawie ogólnych przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy (załączniki) oraz rozporządzenia dotyczącego bhp przy
produkcji szkła dobierz środki ochrony indywidualnej na wybranych stanowiskach pracy
w hucie szkła.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować akty prawne w zakresie obowiązków pracodawcy dotyczących

wyposażenia pracowników w odzież i obuwie ochronne,

2) określić zagrożenia występujące na wybranych stanowiskach pracy,
3) dobrać środki ochrony indywidualnej niezbędne do bezpiecznego wykonywania pracy na

wybranych stanowiskach,

4) przedstawić i przedyskutować wyniki wykonania ćwiczenia na forum grupy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

– wybrane akty prawne,
– komputer z dostępem do Internetu.

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie „środki ochrony indywidualnej”?



2) rozpoznać, środki ochrony głowy?



3) wymienić środki ochrony kończyn dolnych?



4) określić wymogi prawne dotyczące środków ochrony indywidualnej?



5) określić, czym różnią się „środki ochrony indywidualnej” od

„środków ochrony zbiorowej”?



6) określić,

kiedy

powinny

być

stosowane

środki ochrony

indywidualnej?



7) określić, kto ponosi koszty zakupu i konserwacji środków ochrony

indywidualnej?



8) określić, jakim celom służą normy prawne dotyczące wyposażenia

pracowników w środki ochrony indywidualnej?



9) określić, kto określa rodzaj niezbędnych środków ochrony

indywidualnej i przewiduje okresy ich użytkowania?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6. Ergonomia i kształtowanie warunków pracy

4.6.1. Materiał nauczania

Pojęcie ergonomia definiowane jest jako przystosowanie stanowisk, procesów

i środowiska pracy do możliwości psychofizycznych człowieka.

Pojęcie stanowiska jest pojęciem o szerokim zakresie odniesień. W ujęciu systemowym

stanowisko pracy jest układem, w którym człowiek za pomocą środków pracy (maszyn,
narzędzi, przyrządów itp.) w określonej przestrzeni i określonym środowisku wykonuje
zorganizowane czynności, mające na celu wytwarzanie określonych wartości.

Organizując stanowisko pracy zgodnie z zasadami ergonomii należy pamiętać o relacjach

zachodzących między człowiekiem (pracownikiem) a strukturą techniczną i rodzajem zadania
roboczego wykonywanego na określonym stanowisku pracy. W relacjach tych najbardziej
wrażliwym ogniwem jest człowiek, dlatego też organizator stanowiska pracy powinien środki,
przestrzeń i środowisko dostosować do jego możliwości psychofizycznych.

Strukturę przestrzenną stanowiska pracy może tworzyć np. korpus maszyny (urządzenia)

bądź konstrukcja stołu, układ elementów manipulacyjnych, w tym sterowniczych, elementów
informacyjnych, środowisko i wyposażenie dodatkowe, jak pojemniki, podstawki, regały itp.
W strukturze stanowiska można wyróżnić przystosowanie do:

–

przemieszczanie się i zajęcie przez operatora pozycji roboczej,

–

wykonywanie czynności wynikających z procesu pracy.
Szczególnie ważne są tu przedmioty, z którymi operator wchodzi w kontakt dotykowy

(np. elementy sterownicze, materiały, narzędzia itp.). Położenie punktów kontaktowych,
a także innych elementów decyduje o warunkach wykonywania pracy i przyjmowania pozycji
ciała. Aby dostosować stanowisko pracy do możliwości pracownika, należy zapewnić
konfigurację poszczególnych elementów oraz ich wymiary umożliwiające przyjęcie wygodnej
pozycji i swobodę wykonywania czynności normalnych przy jednoczesnym minimalizowaniu
obciążenia organizmu.

Pozycja robocza jest uzależniona od rodzaju zadania roboczego oraz związanej z tym

odpowiedniej lokalizacji pola pracy, poszczególnych elementów manipulacyjnych
i informacyjnych.

Podstawowy podział stanowisk pracy ze względu na pozycję pracownika obejmuje:

–

stanowiska pracy w pozycji stojącej,

–

stanowiska pracy w pozycji siedzącej,

–

stanowiska pracy w pozycji zmiennej, stojąco – siedzącej.
Praca w pozycji stojącej daje możliwość wykonywania ruchów w dużym zakresie,

wywieranie sił o dużych wartościach oraz swobodnego przemieszczania się w ramach
stanowiska, jeśli wymaga tego organizacja pracy.

Praca w pozycji siedzącej ogranicza zakres ruchów i wartości wywieranych sił

zewnętrznych. Praca w tej pozycji dostarcza natomiast trwałego podparcia dla całego ciała, co
umożliwia lepszą koordynację ruchową i wykonywanie czynności precyzyjnych.

Optymalnym rozwiązaniem jest taka organizacja pracy, która umożliwia sporadyczne

zmiany pozycji ciała, a także aktywność ruchową (chodzenie). Dzięki zmianom pozycji
zapobiega się bowiem powstawaniu obciążeń statycznych, będących jedną z głównych
przyczyn dolegliwości układu mięśniowo – szkieletowego.

Stanowisko pracy i wykonywanie przez operatora czynności nie powinny wymuszać

konieczności utrzymywania niewygodnej pozycji ciała takich jak np. skręt tułowia czy jego
pochylenie. Pozycje takie powodują występowanie niekorzystnych dla organizmu sił,
powodujących powstawanie urazów i dolegliwości układu mięśniowo – szkieletowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sama pozycja przy pracy, gdy jest niewłaściwa, może powodować znaczne obciążenie

i zmęczenie organizmu. Stan ten pogarsza się gdy praca wymaga użycia siły fizycznej.

Istotną cechą charakteryzującą stanowisko pracy są zasięgi rąk, wyznaczające

przestrzenne strefy pracy, zarówno w pozycji stojącej, jak i siedzącej. Zasięgi w sposób
istotny determinują rodzaj czynności roboczych jakie mogą być w ich obrębie wykonywane.

Zasięg normalny określa granice strefy pracy optymalnej dla czynności manipulacyjnych.
Zasięg maksymalny określa granice strefy pracy, w której czynności manipulacyjne mogą

być wykonywane bez wymuszanego pochylenia tułowia.

Zasięg wymuszony określa granice fizyczne możliwości sięgania przy utrzymaniu

równowagi ciała.

Granice zasięgów są więc określone cechami antropometrycznymi pracownika. Ostatnio,

coraz częściej stosuje się takie kryteria zdrowotne podczas wyznaczania pola pracy na
podstawie zasięgów. Kryteria takie uwzględniają rozwój zmęczenia mięśniowego czy
obciążenia mięśniowo-szkieletowego podczas pracy.

Podczas wykonywania prac manipulacyjnych w pozycji stojącej, należy uwzględnić

wymagania dotyczące wysokości położenia rąk podczas pracy, określonej jako wysokość
pracy.

Optymalna wysokość powierzchni stanowiska pracy jest uzależniona od rodzaju

wykonywanej pracy. Jest ona wyższa dla lekkiej pracy monotonicznej lub kontrolnej.

Organizując stanowisko pracy zawsze należy stosować poniższe zalecenia:

1. Środki pracy powinny być rozmieszczone w sposób optymalizujący wydajność pracy,

a jednocześnie  nie  wymagający  od  operatora  wykonywania  czynności  powodujących
nadmierne  obciążenie  układu  mięśniowo-szkieletowego.  Ciężkie  przedmioty,  które  są
podnoszone  i  przenoszone,  powinny  mieć  odpowiednie  uchwyty  oraz  wymiary
umożliwiające utrzymywanie ich jak najbliżej ciała.

2. Narzędzia pracy ręcznej powinny mieć odpowiednie wymiary i kształty dostosowane do

anatomii ręki, a ruchy operatora wykonywane w czasie ich używania powinny być
naturalne. W przypadku narzędzi ręcznych powinna być rozważona możliwość
wykonywania pracy przez operatorów prawo – i lewo – ręcznych.

3. Elementy sterownicze i ich funkcje powinny być projektowane i usytuowane w sposób,

który  byłby  zgodny  z  budową  i  funkcjonowaniem  części  ciała  bezpośrednio
zaangażowanych  w  czynności  operatorskie  (ręce,  palce,  stopy  lub  inne  części  ciała).
Operowanie  elementami  sterowniczymi  nie  powinno  powodować  utrzymywania
niewygodnych  pozycji  ciała.  Również  wymagana  prędkość,  precyzja  i  siła  ruchów  mają
duże  znaczenie  w  obciążeniu  układu  mięśniowo  –  szkieletowego.  Typ,  konstrukcja
i rozmieszczenie  elementów  sterowniczych  powinno  być  zgodne  z  wykonywanym
zadaniem,  również  zakresy  ruchu  i  opory  elementów  sterowniczych  powinny  być
dostosowane do funkcji wykonywanego zadania oraz do możliwości operatora.
Duże znaczenie przy wszelkiego rodzaju czynnościach manipulacyjnych, wykonywanych

w pozycji stojącej, ma rodzaj podłoża. Powinno być zapewnione wystarczająco duże tarcie
między podłożem a stopami, które zapobiegałoby poślizgnięciu i wywołanym nim urazom.

4.6.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co oznacza pojęcie „ergonomia”?
2.  Co to jest stanowisko pracy?
3.  Jakie kryteria powinien uwzględniać organizator stanowiska pracy?
4.  Jak powinny być rozmieszczone przedmioty na stanowisku pracy?
5.  Jaki rodzaj stanowiska pracy daje największy zakres wykonywania ruchów?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6.  Jakie skutki wywołuje praca wykonywana w niewygodnej pozycji ciała?
7.  Od czego należy uzależnić granice sfery pracy?
8.  Jakie warunki ergonomiczne winny spełniać elementy sterowania?

4.6.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Scharakteryzuj dobrze zorganizowane stanowisko pracy w pozycji siedzącej przy

uwzględnieniu m.in. przepisów zawartych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach
wyposażonych w monitory ekranowe.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z odpowiednimi przepisami,
2)  wskazać jakie elementy należy uwzględnić organizując takie stanowisko pracy,
3)  scharakteryzować dobrze zorganizowane stanowisko pracy,
4)  zaprezentować swoją propozycję na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe,

–

komputer z dostępem do Internetu.

Ćwiczenie 2

W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 marca

2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej wskaż
przepisy bezpośrednio wskazujące na konieczność przestrzegania wymagań ergonomii.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z odpowiednimi przepisami,
2)  przeanalizować wskazane rozporządzenie,
3)  wskazać przepisy dotyczące wymagań ergonomicznych,
4)  zaprezentować wyniki na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 marca 2003 r.
w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej,

–

komputer z dostępem do Internetu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie „ergonomia”?



2) scharakteryzować stanowisko pracy?



3) określić kryteria, jakie powinien uwzględnić organizator stanowiska

pracy?



4) określić, jak powinny być rozmieszczone przedmioty na stanowisku

pracy?



5) określić, jaki rodzaj stanowiska pracy daje największy zakres

wykonywania ruchów?



6) wskazać, jakie skutki wywołuje praca wykonywana w niewygodnej

pozycji ciała?



7) określić, od czego należy uzależnić granice sfery pracy?



8) określić, jakie warunki ergonomiczne winny spełniać elementy

sterowania?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7. Ochrona środowiska a działalność przedsiębiorstwa

4.7.1. Materiał nauczania

Ochrona środowiska, polega na działaniu lub zaniechaniu umożliwiającym zachowanie

bądź  przywrócenie  równowagi  przyrodniczej  koniecznej  do  zapewnienia  współczesnemu
i przyszłym  pokoleniom  korzystnych  warunków  życia  oraz  realizacji  prawa  do  korzystania
z zasobów  środowiska  i  zachowania  jego  wartości.  Zgodnie  z  przepisami  ustawy  z  dnia  27
kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (DzU Nr 62, poz. 627 z późn. zm.) – ochrona
środowiska  wyraża  się  w szczególności  w  racjonalnym  gospodarowaniu  zasobami
środowiska,  przeciwdziałaniu  lub  zapobieganiu  szkodliwym  wpływom  na  środowisko
powodującym  jego  zniszczenie,  uszkodzenie,  zanieczyszczenie,  zmianę  cech  fizycznych  lub
charakteru  elementów  przyrodniczych.  Ochrona  środowiska  jest  obowiązkiem  każdego
obywatela,  organów  administracji  publicznej,  a  także  jednostek  organizacyjnych  oraz  osób
prawnych i fizycznych prowadzących działania wpływające na środowisko (wykaz przepisów
dotyczących ochrony środowiska zamieszczono na końcu rozdziału).

Obowiązki przedsiębiorców

Każdy przedsiębiorca, prowadząc działalność gospodarczą, korzysta ze środowiska, musi

podporządkować się wymaganiom związanym z jego ochroną.

Do najważniejszych obowiązków przedsiębiorców należy:

–

ochrona jakości środowiska i jego zasobów, a więc ochrona jakości powietrza, wód,
gleby

ziemi,

ograniczenie

hałasu,

promieniowania

jonizującego

pól

elektromagnetycznych, kontrola wytwarzania i gospodarowania odpadami,

–

uzyskanie odpowiednich decyzji administracyjnych (np. pozwolenia na wprowadzenie
gazów lub pyłów do powietrza),

–

ochrona

środowiska przed zanieczyszczeniami, czyli podejmowanie przez

przedsiębiorców działań umożliwiających zachowanie lub przywrócenie równowagi
przyrodniczej albo zaniechanie działań naruszających tę równowagę,

–

prowadzenie ewidencji rodzajów i wielkości korzystania ze środowiska (np. ewidencja
odpadów, poboru wody, emisji substancji do powietrza, ścieków do wód lub do ziemi),

–

prowadzenie pomiarów emisji pyłów i gazów wprowadzanych do powietrza, ścieków
wprowadzanych do wód lub do ziemi,

–

opracowania dokumentów związanych z możliwością wystąpienia poważnych awarii.

Przedsiębiorca, który chce wprowadzić: gazy lub pyły do powietrza, ścieki do wód lub do

ziemi, wytwarzać odpady – musi uzyskać odpowiednią decyzję administracyjną. Decyzja jest
również potrzebna, gdy przedsiębiorca zamierza przekroczyć dopuszczalne poziomy hałasu.

Uzyskanie decyzji wymagane jest również, Aby prowadzić pobór wody z własnych ujęć

oraz  prowadzić  działalność  w  zakresie  zbierania,  odbioru,  transportu,  odzysku  lub
unieszkodliwienia  odpadów.  Wykonanie  decyzji  nadzorują  organy  administracji  publicznej
(starosta,  wojewódzki  inspektorat  ochrony  środowiska,  dyrektor  regionalnego  zarządu
gospodarki wodnej).

Postępowanie z odpadami

Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach określa tryb postępowania z odpadami.

W pierwszej  kolejności  wskazuje  na  konieczność  zapobiegania  powstawaniu  odpadów  lub
ograniczenia  ich  ilości,  a  także  ograniczają  negatywne  oddziaływanie  na  środowisko  lub
zagrożenie  dla  życia  i  zdrowia.  W  dalszej  kolejności  wskazuje  na  odzysk  odpadów,  ich

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

unieszkodliwianie,  tak  Aby  składowane  były  tylko  te  odpady,  których  unieszkodliwienie
w inny sposób nie było możliwe z przyczyn technologicznych lub nieuzasadnione z przyczyn
ekologicznych  lub  ekonomicznych.  Zasadą  jest,  że  odpady  powinny  być  poddawane
odzyskowi  lub  unieszkodliwieniu  przede  wszystkim  w miejscu  ich  powstania,  a  dopiero
w przypadku  braku  takiej  możliwości  przekazywania  do  najbliżej  położonych  miejsc,
w których mogą zostać poddane tym procesom. Transport odpadów niebezpiecznych z miejsc
ich  powstania  do  miejsca  odzysku  lub  unieszkodliwienia  powinien  odbywać  się
z zachowaniem przepisów obowiązujących przy transporcie materiałów niebezpiecznych.

Biorąc pod uwagę kategorie oraz rodzaje odpadów, Minister Środowiska określił,

w drodze  rozporządzenia,  katalog  odpadów  z  podziałem  na  grupy,  podgrupy  i  rodzaje,
uwzględniając  źródła  powstawania  odpadów  oraz  listę  odpadów  niebezpiecznych  i  sposoby
klasyfikowania  tych  odpadów,  a  w  drodze  oddzielnego  rozporządzenia  warunki,  w  których
uznaje się, że odpady wymienione  na  liście odpadów niebezpiecznych  nie  mają właściwości
lub składników powodujących, że stanowią odpady  niebezpieczne, a także sposoby ustalenia
spełnienia tych warunków.

Cytowane już poprzednio Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 19 lutego 2002 r.

zawiera również przepisy dotyczące odpadów:

–

w zestawiarni odpady zawierające substancje toksyczne powinny być składowane
w szczelnie zamykanych pojemnikach,

–

stłuczka szklana na terenie huty powinna być przechowywana tylko w miejscach
wyznaczonych i odpowiednio zabezpieczonych. Przed powtórnym jej wykorzystaniem
w procesie produkcji powinna być poddana oczyszczeniu,

–

resztki szkła z obrzeży tafli szklanych powinny być usuwane z pomieszczenia
produkcyjnego i wywożone za pomocą wózków przystosowanych do tego celu lub za
pomocą mechanicznych przenośników.

Opakowania i odpady opakowaniowe

Opakowaniami są wprowadzone do obrotu wyroby wykonane z jakichkolwiek

materiałów,  przeznaczone  do  przechowywania,  ochrony,  przewozu,  dostarczania  lub
prezentacji  wszelkich  produktów,  a  także  części  opakowań  i  elementy  połączone
z opakowaniami.  Są  to  zarówno  opakowania  jednostkowe,  hurtowe,  jak  i  transportowe.
Obowiązki związane z właściwym przygotowaniem opakowań kierowane są do producentów
(importerów) tego typu wyrobów.

Sposób wykonania opakowania powinien zapewniać jego wielokrotny użytek,

a następnie recycling, ograniczenie masy i objętości opakowań, ograniczenie w składzie
opakowań ilości substancji i materiałów zagrażających życiu i zdrowiu człowieka lub
zagrażających środowisku.

Gospodarka wodno-ściekowa

Rozporządzenia wykonawcze do ustawy „Prawo wodne” ustalają standardy określające

wymagania  dotyczące  substancji  w  ściekach  przemysłowych  oraz  wymagania  związane
z ograniczeniem  wprowadzania  do  wód  substancji  uznanych  za  szczególnie  szkodliwe.
Ogólną  zasadą  dotyczącą  ścieków  jest  założenie,  że  ścieki  nie  powinny  wywoływać
w wodach  zmian  fizycznych,  chemicznych  i  biologicznych,  które  uniemożliwiałyby
prawidłowe  funkcjonowanie  ekosystemów  wodnych.  Ustawa  –  Prawo  wodne  w  art.  39
zawiera  ograniczenia  i  zakazy  dotyczące  wprowadzania  bezpośredniego  i  pośredniego
ścieków  do  wód  podziemnych,  do  wód  stojących,  jezior  i  ich  odpływów  oraz  w  obrębie
kąpielisk i plaż publicznych, a także ograniczenia i zakazy dotyczące wprowadzania odpadów
do  wód,  spławiania  śniegu  wywożonego  z  terenów  zanieczyszczonych  i  mycia  pojazdów
w wodach powierzchniowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zakłady wprowadzające ścieki do wód lub do ziemi są obowiązane zapewnić ochronę

wód przed zanieczyszczeniem, w szczególności przez budowę i eksploatację urządzeń
służących tej ochronie, a tam gdzie jest to celowe, powtórne wykorzystanie oczyszczonych
ścieków.

Emisja szkodliwych substancji do środowiska

Zagadnienia ochrony jakości powietrza w sposób całościowy uregulowane są w ustawie

Prawo  ochrony  środowiska.  Zgodnie  z  tą  ustawą  ochrona  powietrza  ma  polegać  na
zapewnieniu możliwości najlepszej jego jakości, określonej za pomocą poziomów substancji.
Poziomy substancji mają charakter standardu emisyjnego. Działania ochronne mają zmierzać
do  utrzymania  w  powietrzu  ilości  substancji  poniżej  poziomów  dopuszczalnych  lub  co
najmniej  na  tych  poziomach  bądź  gdy  są  przekroczone  –  dążyć  do  zmniejszenia  substancji
w powietrzu  do  poziomu  dopuszczalnego.  Dopuszczalne  poziomy  substancji  w  powietrzu
ustalono  w  rozporządzeniu  Ministra  Środowiska  z  dnia  6  czerwca  2002  r.  w  sprawie
dopuszczalnych  poziomów  niektórych  substancji  w  powietrzu,  alarmowych  poziomów
niektórych substancji w powietrzu oraz dopuszczalnych poziomów niektórych substancji.

W rozporządzeniu uwzględniono następujące substancje: benzen, dwutlenek azotu,

dwutlenek siarki, ołów, ozon, pył zawieszony i tlenek węgla.

Zakłady, które mogą powodować znaczne zanieczyszczenie środowiska lub składników

przyrody, muszą uzyskać specjalne zintegrowane pozwolenie.

Pozwolenie zintegrowane ma obejmować całość oddziaływania na środowisko.
Uzyskanie pozwolenia zintegrowanego wymaga prowadzenia instalacji, której

funkcjonowanie  ze  względu  na  rodzaj  i  skalę  prowadzonej  działalności  może  powodować
znaczne  zanieczyszczenie  poszczególnych  elementów  przyrodniczych  lub  środowiska  jako
całości.  Ustalając  treść  pozwolenia  zintegrowanego  należy  więc  pamiętać,  że  ma  ono
obejmować  całość  oddziaływania  instalacji  na  środowisko,  a  więc wszystkie  emisje, a także
pobór  wody.  Pozwolenie  powinno  obejmować  wszystkie  instalacje  funkcjonujące  na  terenie
danego  zakładu,  które  takiego  pozwolenia  wymagają.  Pojęcie  zakład  zostało  zdefiniowane
w art.  3  pkt  47  ustawy  –  Prawo  ochrony  środowiska  jako  zespół  instalacji  i  urządzeń
znajdujących się na terenie, do którego prowadzący instalację ma tytuł prawny.

Podstawa prawna

–

Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (tj. DzU z 2006 r. nr 129,
poz. 902, z późn. zm),

–

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie rodzajów
instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (DzU nr 238, poz. 2839),

–

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie przypadków,
w których wprowadzenie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga
pozwolenia (DzU nr 238, poz. 2840),

–

Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (tj. DzU z 2005 r. nr 239, poz. 2019
z późn. zm.),

–

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów
instalacji mogący powodować znaczące zanieczyszczenie poszczególnych elementów
przyrodniczych albo środowiska jako całości (DzU nr 122, poz. 1055),

–

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie
dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu, alarmowych poziomów
niektórych substancji w powietrzu oraz dopuszczalnych poziomów niektórych substancji
(DzU nr 87, poz. 796),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań
w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji (DzU nr 238, poz. 2842),

–

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie warunków, jakie
należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie
substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (DzU nr 168, poz. 1763),

–

Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (DzU nr 49,
poz. 196),

–

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie warunków, jakie
należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie
substancji szkodliwych dla środowiska wodnego (DzU nr 168, poz. 1763),

–

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie dopuszczalnych
mas substancji, które mogą być odprowadzane w ściekach przemysłowych (DzU nr 180,
poz. 1867),

–

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu
odpadów (DzU nr 122, poz. 1206),

–

Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (DzU nr 62, poz. 628 z późn. zm.).

4.7.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie znasz podstawowe przepisy prawne dotyczące ochrony środowiska?
2.  Jakim celom służy ochrona środowiska?
3.  Jakie  obowiązki  związane  z  ochroną  środowiska  ciążą  na  pracodawcy,  prowadzącym

działalność gospodarczą?

4.  Jakie zasady obowiązują w zakresie postępowania z odpadami?
5.  Jakie zasady obowiązują w gospodarce odpadami?
6.  Jakie ograniczenia obowiązują przy odprowadzaniu ścieków?
7.  Co to jest „pozwolenie wodnoprawne”?
8.  Na czym polega ochrona powietrza?

4.7.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wyszukaj w Internecie przepisy wykonawcze do ustawy o odpadach. Wypisz

rozporządzenia, które twoim zdaniem, mają zastosowanie w działalności huty szkła.
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  wyszukać w Internecie przepisy wykonawcze do ustawy o odpadach,
2)  wypisać rozporządzenia mające zastosowanie w działalności huty szkła,
3)  przedyskutować wybrane przepisy na forum grupy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

komputer z dostępem do Internetu.

Ćwiczenie 2

Wypisz z „katalogu odpadów” odpady powstające w procesie produkcji szkła.

…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować „katalog odpadów”,
2)  wybrać z „katalogu odpadów” odpady powstające w hutach szkła,
3)  wypisać z „katalogu odpadów” odpady powstające w hutach szkła.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

„katalog odpadów”,

–

komputer z dostępem do Internetu.

4.7.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wymienić, podstawowe przepisy prawne dotyczące ochrony

środowiska?



2) określić, jakim celom służy ochrony środowiska?



3) określić, jakie obowiązki związane z ochroną środowiska ciążą na

pracodawcy, prowadzącym działalność gospodarczą?



4) określić, jakie zasady obowiązują w gospodarce odpadami?



5) określić, jakie zasady obowiązują w zakresie podstępowania z

odpadami?



6) określić, jakie ograniczenia obowiązują przy odprowadzaniu ścieków?



7) określić, co to jest „pozwolenie wodnoprawne”?



8) określić, jakim celom służą normy prawne dotyczące bhp?



9) scharakteryzować, na czym polega ochrona powietrza?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.8. Wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy

w hutach szkła

4.8.1. Materiał nauczania

Produkcja szkła jest procesem skomplikowanym i Aby przebiegał bezpiecznie muszą być

ściśle przestrzegane zasady i przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zagadnienia te reguluje rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 19 lutego 2002 r.

w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji szkła i wyrobów ze szkła (DzU Nr
25, poz. 240).

Wymogi dotyczące produkcji i obróbki szkła przedstawiono poniżej, zgodnie

z systematyką przyjętą w rozporządzeniu.

Zestawiarnia – obowiązują tam m.in. następujące reguły i zasady bezpieczeństwa:

ściany, sufity i podłogi w zestawiarniach i pomocniczych oddziałach ceramicznych powinny
mieć gładką, równą i nienasiąkliwą powierzchnię oraz powinny dawać się łatwo oczyszczać
i zmywać.

W zestawiarniach, w których pracownicy są narażeni na działanie związków ołowiu (np.

w hutach szkła kryształowego i optycznego), powinny być zachowane m.in. następujące
warunki:

–

pomieszczenie zestawiarni powinno być nieprzechodne,

–

wysokość pomieszczenia winna być nie mniejsza niż 4 m,

–

co najmniej 6 – krotna wymiana powietrza,

–

na każdego zatrudnionego pracownika powinno przypadać 3 m

powierzchni,

–

przesiewanie i mieszanie zestawów powinno być zmechanizowane i powinno się
odbywać w urządzeniach zhermetyzowanych,

–

pracownicy zatrudnieni przy mieszaniu powinni być zaopatrzeni w sprzęt ochrony
osobistej (maski z dopływem świeżego powietrza z zewnątrz),

–

po zakończeniu prac sprzęt ochrony osobistej powinien być poddany oczyszczeniu
i odkażeniu,

–

oddziały zestawiarni powinny posiadać na każdych pięciu pracowników jednocześnie
zatrudnionych co najmniej jedną umywalkę z bieżącą ciepłą wodą i co najmniej jeden
natrysk,

–

każdy pracownik powinien być zaopatrzony w kubek do płukania ust, ręcznik, szczotkę
i proszek do zębów oraz mydło,

–

przed udaniem się do szatni i przed opuszczeniem zakładu pracy pracownicy są
zobowiązani pozostawić w szatni odzież roboczą i ochronną, umyć ręce i twarz,
wypłukać usta.
Przy ręcznej produkcji wyrobów szklanych występuje również wiele zaleceń, np.:

–

w  celu  zapobieżenia  szkodliwym  działaniom  promieniowania  cieplnego  przy  piecach
i wannach  szklarskich,  przy  otworach  roboczych  powinny  być  zainstalowane  metalowe
siatki  ochronne  ochładzane  wodą  lub  inne  urządzenia  zapobiegające  skutkom
promieniowania cieplnego,

–

do wytwarzania sposobem ręcznym wyrobów o pojemności powyżej 10 litrów należy
stosować sprężone powietrze,

–

wyjmowanie wyrobów szklanych wymagające wchodzenia do pieców odprężalniczych
jest dozwolone przy temperaturze powietrza w piecu nie przekraczającej 40ºC, przy
wyjmowaniu wyrobów z pieców odprężalniczych typu taśmowego należy pracowników
zaopatrzyć w rękawice ochronne,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

pracownicy wypuszczający szkło z komory ściekowej pieca powinni być zaopatrzeni
w ognioodporną odzież specjalną (spodnie, bluzę, obuwie, rękawice) i w okulary
ochronne,

–

pracownicy  narażeni  na  szkodliwe  działanie  promieniowania  z  otworów  pieców
hutniczych  (topiarze,  hutmistrze)  powinni  używać  w  czasie  pracy  przy  piecu  okularów
ochronnych, zapewniających całkowitą absorbcję promieni nadfioletowych i co najmniej
99% promieni podczerwonych.
Przy  mechanicznej  produkcji  opakowań  szklanych  należy  pamiętać  o  następujących

wymaganiach:

–

pomieszczenia automatów powinny posiadać urządzenia wentylacyjno-klimatyzacyjne,

–

gorące szkło ciekłe oraz wybrakowane wyroby gorące należy podczas przerwy w ruchu
maszyn odprowadzać do specjalnych wózków,

–

smarowanie form powinno być zmechanizowane, nad miejscem smarowania należy
zainstalować urządzenia wentylacji ssącej do usuwania produktów spalania smarów,

–

smar do form nie powinien zawierać gliceryny lub jej pochodnych,

–

temperatura wyrobów odprężanych, wychodzących z pieców odprężalniczych, nie
powinna być wyższa niż 70ºC.
Przy produkcji szkła płaskiego zsyp zestawu szklarskiego do wanny powinien odbywać

się  sposobem  mechanicznym  bez  wydzielania  pyłu.  Na  stanowiskach  produkcyjnych  należy
stosować wentylację  naturalną,  a  w  razie  potrzeby  uzupełnić  przez  wentylację  mechaniczną.
Dokonywanie  bieżących  remontów  tzw.  gorących  pieców  wannowych  powinno  być
wykonywane  według  planu  pod  bezpośrednim  nadzorem  personelu  technicznego.  W  planie
tym  należy  przewidzieć  zapewnienie  robotnikom  bezpiecznych  warunków  pracy.  Przed
rozpoczęciem remontu pracownicy winni przejść dokładny instruktaż.

W pomieszczeniach do wykończania i zdobienia wyrobów szklanych zwraca się

uwagę na odpowiednie oświetlenie (co najmniej 200  luksów)  i ogrzewanie (nie  mniejsze  niż
18ºC). Ważna jest również właściwa wentylacja. Szczególną uwagę należy poświęcić pracom
związanym z wytrawianiem. Podłogi  i ściany pomieszczeń winny  być zmywane co najmniej
raz  na  tydzień.  W  pobliżu  stanowisk  pracy  powinna  znajdować  się  apteczka  pierwszej
pomocy.

Przy produkcji waty szklanej maszyny produkujące watę powinny być ze wszystkich

stron  zabezpieczone  osłonami  z  blachy  stalowej,  chroniącymi  przed  rozpryskiwaniem  się
waty.  Transport  waty  powinien  odbywać  się  mechanicznie  i  w  szczelnej  obudowie.
Pracownicy  zatrudnieni  przy  transporcie,  przerobie  i  pakowaniu  waty  szklanej  powinni  być
zaopatrzeni  w  odzież  przeciwpyłową,  rękawice  ochronne  i  aparaty  oddechowe  z  dopływem
świeżego powietrza z zewnątrz.

Pomieszczenia do wydmuchiwania szkła powinny posiadać odpowiednią wentylację.

Temperatura  powietrza  w  tych  pomieszczeniach  powinna  być  utrzymana  w  granicach
18–25ºC.  Stoły,  przy  których  odbywa  się  wydmuchiwanie  szkła,  powinny  być  wyłożone
materiałem  ogniotrwałym.  Odległość  między  dwoma  sąsiednimi  stanowiskami  roboczymi
(palnikami na stole) do wydmuchiwania szkła nie powinna wynosić mniej niż 1,25 m.

W pomieszczeniach srebrzenia powinna być zainstalowana wentylacja mechaniczna,

zapewniająca co najmniej 5 – krotną wymianę powietrza na godzinę. Pracownicy zatrudnieni
przy sporządzaniu oraz przy pracy z roztworami amoniakalnymi soli srebra powinni być
pouczeni o szkodliwych skutkach, jakie te środki mogą spowodować dla zdrowia.

Magazyny przeznaczone do składowania materiałów pylących powinny być oddzielone

od innych pomieszczeń i powinny posiadać wentylację naturalną.

Przechowywanie arszeniku, węglanu baru i innych trujących surowców w magazynach

ogólnych jest zabronione. Trujące surowce przechowywać należy w oddzielnych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

pomieszczeniach,  w  mocnych,  szczelnie  zamkniętych  naczyniach.  Wydawanie  i  zużywanie
wydanych  surowców  trujących  powinno  odbywać  się  pod  ścisłą  kontrolą.  Przechowywanie
stłuczki  szklanej  na  terenie  zakładu  jest  dozwolone  tylko  w  miejscach  wyznaczonych
i ogrodzonych.

Bezpieczeństwo przy pracach szklarskich

Huty szkła i zakłady szklarskie powinny posiadać urządzenia higieniczno-sanitarne

zgodne z obowiązującymi przepisami, a ponadto:
1. W nowo budowanych lub przebudowywanych hutach szkła oddziały zestawiarń,

pomocnicze oddziały ceramiczne, oddziały trawienia i wykwaszania, oddziały produkcji
waty szklanej, powinny posiadać osobne szatnie na odzież domową i na odzież specjalną.

2. Oprócz umywalek należy urządzać natryski dla wszystkich pracowników hut szkła

i zakładów szklarskich, z tym, że jedno sitko natryskowe winno przypadać najwyżej na
8 zatrudnionych jednocześnie pracowników.

3. Natryski należy urządzić między szatniami na odzież domową i ochronną.
4. Huty szkła winny posiadać pomieszczenia do oczyszczania odzieży ochronnej.

Przy halach wanien i pieców szklarskich oraz przy pomieszczeniach pomocniczych

oddziałów ceramicznych – szatnie, umywalki, natryski i ustępy winny znajdować się
w bezpośrednim sąsiedztwie tych pomieszczeń. Dla pracowników zatrudnionych w innych
pomieszczeniach szatnie i natryski mogą być centralne.

Stężenie pyłów zawierających wolną krzemionkę lub związki trujące musi być

kontrolowane i nie przekraczać dopuszczalnej wysokości.

4.8.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaki jest podstawowy akt prawny dotyczących bhp w hutach szkła?
2.  Jakie wymogi winno spełniać pomieszczenie zestawarni?
3.  W  jaki sprzęt ochrony  indywidualnej  winni być  wyposażeni pracownicy  przy mieszaniu

zestawów?

4. W jaki sprzęt ochrony indywidualnej winni być wyposażeni zatrudnieni przy ręcznej

produkcji wyrobów szklanych?

5. Jakie środki ochrony grupowej są stosowane przy mechanicznej produkcji opakowań

szklanych?

6.  Jak winny być wentylowane pomieszczenia huty szkła?
7.  Jakie czynności w hutach szkła winny odbywać się sposobem mechanicznym?
8.  Jakie są wymogi dotyczące przechowywania surowców trujących?

4.8.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 lutego 2002 r.

w sprawie bhp przy produkcji szkła i wyrobów ze szkła przedstaw wymogi dotyczące
eksploatacji szklarskich pieców hutniczych?

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować treść podanego rozporządzenia,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2)  określić, podstawowe wymogi dotyczące eksploatacji szklarskich pieców hutniczych,
3)  uzasadnić, że wymogi określone w przepisach są niezbędne,
4)  przedyskutować wyniki ćwiczenia na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 lutego 2002 r. w sprawie bhp przy

produkcji szkła i wyrobów ze szkła,

– komputer z dostępem do Internetu.

Ćwiczenie 2

Opisz minimalne wymogi dotyczące ogrzewania i wentylacji pomieszczeń pracy na

podstawie znanych ci przepisów prawnych.
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przeanalizować przepisy dotyczące ogrzewania i wentylacji pomieszczeń pracy,
2)  określić, minimalne wymogi dotyczące ogrzewania i wentylacji pomieszczeń pracy,
3)  opisać wymogi w wyznaczonym miejscu,
4)  przedyskutować opisane wymogi na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

Kodeks pracy,

–

przepisy wykonawcze do Kodeksu pracy,

–

komputer z dostępem do Internetu.

4.8.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wskazać podstawowy akt prawny dotyczący bhp w hutach szkła?



2) określić, jakie wymogi powinno spełniać pomieszczenie zestawiarni?



3) określić, w jaki sprzęt ochrony indywidualnej winni być zaopatrzeni

pracownicy przy mieszaniu zestawów?



4) wskazać, jakie środki ochrony grupowej stosowane są przy

mechanicznej produkcji opakowań szklanych?



5) scharakteryzować w jaki sposób powinny być wentylowane

pomieszczenia huty szkła?



6) określić, jakie czynności w hutach szkła powinny odbywać się

sposobem mechanicznym?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.9. Wypadki podczas pracy. Postępowania na miejscu

wypadku. Pierwsza pomoc

4.9.1 Materiał nauczania

Obowiązującą definicję wypadku przy pracy podaje ustawa z dnia 30 października

2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
(DzU nr 199, poz. 1673 z późn. zm.). Jest ona następująca:
1. Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną

powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

–

podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności
albo poleceń przełożonych,

–

podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz
pracodawcy, nawet bez polecenia,

–

w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między
siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze
stosunku pracy.

2. Na równi z wypadkiem przy pracy traktuje się – w zakresie uprawnień do świadczeń –

wypadek, któremu pracownik uległ:

–

w czasie trwania podróży służbowej, w okolicznościach innych niż określone wyżej,
chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie
pozostawało w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań,

–

podczas szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony,

–

przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające u pracodawcy organizacje
związkowe.

Przytoczona powyżej definicja wskazuje wyraźnie, że zdarzenie może być uznane za

wypadek przy pracy tylko wtedy, gdy spełnione są jednocześnie wymienione poniżej
warunki:

–

zdarzenie jest nagłe,

–

wystąpiła przyczyna zewnętrzna,

–

nastąpił uraz lub śmierć,

–

ma związek przyczynowy z pracą.
Nagłość zdarzenia – występuje wtedy, gdy czas zdarzenia nie przekracza jednej dniówki

roboczej. Przez pojęcie dniówka robocza należy rozumieć czas pracy od jej rozpoczęcia do
zakończenia, bez względu na ilość godzin. Z nagłością zdarzenia mamy do czynienia również
wtedy, gdy działanie przyczyny zewnętrznej nie jest jednorazowe, lecz trwa przez okres nie
przekraczający jednej dniówki roboczej, z uwzględnieniem czasu drogi do pracy lub z pracy.

Przyczyna zewnętrzna – za przyczynę taką uważa się działanie czynników

materialnych,  np.  maszyn  i  urządzeń,  narzędzi,  energii  elektrycznej,  skrajnych  temperatur,
promieniowania,  wstrząsów  itp.  Za  przyczynę  zewnętrzną  należy  uznać  również  nadmierny
wysiłek  fizyczny.  Jeśli  zdarzenie  nastąpiło  wyłącznie  na  skutek  działania  czynników
wewnętrznych (schorzenie samoistne), zdarzenie takie nie może być uznane za wypadek przy
pracy. Tego typu sytuacje występują zwłaszcza w przypadku ataków padaczki (epilepsja).

Uraz – zgodnie z cytowaną wyżej ustawą (art. 2 pkt 13), urazem jest „uszkodzenie

tkanek ciała lub narządów człowieka wskutek działania czynnika zewnętrznego”.

Jeżeli nasuwają się wątpliwości, czy w wyniku wydarzenia wystąpił uraz, należy uzyskać

opinię odpowiedniej placówki służby zdrowia. Taka opinia może stanowić podstawę do
uznania wydarzenia jako wypadek przy pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Dla oceny związku przyczynowego z pracą czynności podejmowanych przez

pracownika  z własnej  inicjatywy  czy  też  na  polecenie  przełożonego,  istotne  znaczenie  mają
akty, na podstawie których powstają stosunki pracy. Przeciwieństwem „zwykłych” czynności
będą czynności podejmowane w osobistym interesie pracownika lub osób trzecich. Tak więc
np.  jeżeli  pracownik,  będąc  na  terenie  zakładu  pracy  i  w  czasie  godzin  pracy,  opuści
samowolnie  swoje  stanowisko  pracy  i wykonuje  czynności  w  swoim  osobistym  interesie,  to
ewentualny  wypadek  nie  będzie  miał  związku  z  pracą,  a  tym  samym  nie  będzie  mógł  być
uznany za wypadek przy pracy.

Wypadki, z racji ich skutków, dzielimy na: śmiertelne, ciężkie, zbiorowe
Za śmiertelny wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiła

śmierć w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy od dnia wypadku.

Za ciężki wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku którego nastąpiło ciężkie

uszkodzenie  ciała,  takie  jak:  utrata  wzroku,  słuchu,  mowy,  zdolności  rozrodczej  lub  inne
uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe funkcje organizmu, a także
choroba  nieuleczalna  lub  zagrażająca  życiu,  trwała  choroba  psychiczna,  całkowita  lub
częściowa  niezdolność  do  pracy  w  zawodzie  albo  trwałe,  istotne  zeszpecenie  lub
zniekształcenie ciała.

Za zbiorowy wypadek przy pracy uważa się wypadek, któremu w wyniku tego samego

zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby.

Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, jakiemu uległ ubezpieczony,

będący pracownikiem, następuje w trybie określonym przepisami Kodeksu pracy i aktów
wykonawczych.

Tryb postępowania pracodawcy w razie wypadku przy pracy został sprecyzowany

w przepisach  rozporządzenia  Rady  Ministrów  z  dnia  28  lipca  1998  r.  w  sprawie  ustalenia
okoliczności  i  przyczyn  wypadków  przy  pracy  oraz  sposobu  ich  dokumentowania,  a  także
zakresu  informacji  zamieszczonych  w  rejestrze  wypadków  przy  pracy  (Dz.U.  Nr  115,  poz.
744  z  późn.  zm.).  Pracodawca,  który  nie reaguje na  powstałe  zdarzenie  albo  uchybia  swoim
obowiązkom musi liczyć się z odpowiedzialnością wykroczeniową lub karną.

Pracodawca w razie wypadku przy pracy powinien podjąć niezbędne działania

eliminujące lub ograniczające zagrożenia, zapewnić udzielenie pierwszej pomocy osobom
poszkodowanym, ustalić okoliczności oraz przyczyny wypadku, a także zastosować
odpowiednie środki zapobiegające wystąpieniu podobnych wypadków.

Pracodawca poinformowany o wypadku przy pracy musi zabezpieczyć miejsce

zdarzenia. Powinno ono nastąpić w taki sposób, by uniemożliwić:

–

dopuszczenie do miejsca wypadku osób niepowołanych,

–

uruchomienie bez koniecznej potrzeby maszyn i innych urządzeń technicznych, które
w związku z wypadkiem zostały wstrzymane,

–

dokonywanie zmiany położenia maszyn i innych urządzeń technicznych, jak również
zmiany położenia innych przedmiotów, które spowodowały wypadek bądź pozwalają
odtworzyć okoliczności.

Po zaistnieniu wypadku ponowne uruchomienie maszyn i innych urządzeń technicznych

bądź  dokonywanie  zmian  na  miejscu  zdarzenia  wymaga  każdorazowej  zgody  pracodawcy.
Przed podjęciem decyzji pracodawca powinien dokonać oględzin miejsca wypadku, a w razie
konieczności  sporządzić  jego  szkic  lub  fotografię.  Trzeba  podkreślić,  że  decyzji
w przedmiocie uruchomienia maszyn bądź dokonanie zmian na miejscu wypadku pracodawca
nie  podejmuje  samodzielnie.  Jego  akceptacja  musi  być  bowiem  poprzedzona  uzgodnieniem
ze  społecznym  inspektorem  pracy,  a  w  razie  wypadku  śmiertelnego,  ciężkiego  lub
zbiorowego  –  z  właściwym  inspektorem  pracy  lub  prokuratorem.  Dokonywanie  zmian  na

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

miejscu wypadku bez uzyskania zgody powyższych organów jest dopuszczalne, jeżeli
zachodzi konieczność ratowania osób lub mienia albo zapobieganiu grożącemu
niebezpieczeństwu.
Schemat postępowanie na miejscu wypadku

Po zabezpieczeniu miejsca zdarzenia pracodawca powinien ustalić okoliczności oraz

przyczyny  zaistniałego  wypadku.  Zadanie  to  należy  do  powołanego  przez  pracodawcę
zespołu powypadkowego. Zespół powypadkowy  powinien  między  innymi dokonać oględzin
miejsca  wypadku,  stanu  technicznego  maszyn  oraz  urządzeń  technicznych  i  ochronnych,
a ponadto zbadać warunki wykonywania pracy i inne okoliczności, które mogły mieć wpływ
na powstanie wypadku, przesłuchać poszkodowanego (jeżeli pozwoli na to stan jego zdrowia)

Zabezpieczenie miejsca wypadku

Przegląd poszkodowanych (liczba ofiar

wypadku, ew. dalsze zagrożenie)

Ewakuacja z zagrożonego terenu

Tamowanie dużych krwawień

Określenie stanu świadomości poszkodowanych

Brak przytomności

Świadomość utrzymana

Kontrola oddechu

Tamowanie większych

krwawień

Samoistny

oddech

SłAby oddech,

bezdech

Ułożenie

boczne

Odgięcie głowy

do tyłu

Dalsze

czynności

ratunkowe w

ramach

pierwszej

pomocy

Sztuczne

oddychanie

W razie

konieczności

masaż serca

Dalsze czynności w ramach

pierwszej pomocy (postępowanie

przeciwwstrząsowe,

unieruchamianie złamań,

opatrywanie ran, stała kontrola

czynności życiowych)

Jak najszybciej wezwać pogotowie ratunkowe

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

oraz świadków wypadku – tych ostatnich po uprzedzeniu o odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych zeznań.

Efektem pracy zespołu powypadkowego powinno być sporządzenie w ciągu 14 dni od

uzyskanie zawiadomienia o wypadku stosowanego protokołu.

Pracodawca

obowiązek

doręczyć

zatwierdzony

protokół

powypadkowy

poszkodowanemu bądź członkom rodziny zmarłego wskutek wypadku pracownika.

Pracodawca, u którego doszło do wypadku, musi niezwłocznie zawiadomić właściwego

inspektora pracy oraz prokuratora o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku przy
pracy, a także, każdym innym wypadku, który wywołał wymienione skutki.

Konsekwencją wypadku przy pracy jest obowiązek prowadzenia przez pracodawcę

stosownej dokumentacji. Na podstawie wszystkich protokołów powypadkowych pracodawca
powinien prowadzić tzw. rejestr wypadków. Okres przechowywania przez pracodawcę
protokołów powypadkowych wraz z pozostałą dokumentacją wynosi 10 lat.

Pracodawca, który nie reaguje na wystąpienie wypadku przy pracy, ponosi konsekwencje

przewidziane prawem.

Pierwsza pomoc przedmedyczna

Pod pojęciem „pierwsza pomoc przedmedyczna” (ppp) należy rozumieć doraźne

(podstawowe) czynności (pomoc doraźną) wykonywane przez ratownika do momentu
przybycia lekarza, mające na celu utrzymanie poszkodowanego przy życiu lub zapobiegnięcie
nasileniu się zagrożenia życia w sytuacji nagłego wypadku.

Niezależnie od rodzaju wypadku, należy postępować zgodnie z podstawowymi zasadami

udzielania pierwszej pomocy.
1) Jeśli poszkodowany jest przytomny, rozmawiaj z nim i staraj się go uspokoić. Zbierz

odpowiedni  wywiad:  zapytaj  o  przebieg  wypadku,  a  jeśli  poszkodowany  jest
zdezorientowany, opisz krótko sytuację, w której się znalazł. Mów poszkodowanemu, co
w  danej  chwili  robisz  i  dlaczego.  Zapytaj  go,  czy  chce,  Aby  ktoś  został  powiadomiony
o wypadku.  Jeśli  poszkodowany  jest  nieprzytomny,  także  mów  do  niego,  gdyż  może
nastąpić chwilowy powrót przytomności.

2) Wysłuchaj, co poszkodowany ma do powiedzenia. Może martwi się materialnymi

szkodami, może chce kogoś powiadomić o wypadku? Traktuj poważnie pytania
i wypowiedzi poszkodowanego.

3) Nie zostawiaj poszkodowanego bez opieki, nawet jeśli jest przytomny. Jego stan może

się błyskawicznie zmienić. Ponadto poszkodowany często czuje  się  bezradny i bezsilny.
Jeśli  jest  więcej  osób  poszkodowanych,  zaangażuj  do  udzielania  pomocy  świadków
wypadku  i osoby  postronne.  Najlepiej,  gdy  każdym  poszkodowanym  zajmie  się  jedna
osoba. Możesz odejść od poszkodowanego jedynie w celu wezwania pomocy.

4) Nie przenoś poszkodowanego, gdy nie jest to konieczne. Przenieś go tylko wtedy, gdy

dalsze pozostanie na miejscu wypadku zagraża jego lub twojemu życiu.

5) Poszkodowany powinien wykonywać jak najmniej ruchów. Nie ruszaj go, jeśli to nie jest

konieczne. Każdy ruch to utrata energii i większe zużycie tlenu. Takie narządy, jak mózg,
serce, płuca czy nerki w chwili wypadku potrzebują więcej tlenu niż zwykle.

6) Nie sprawiaj poszkodowanemu dodatkowego bólu, np. sprawdzając, czy może chodzić.

Najlepiej czekaj cierpliwie do nadejścia kwalifikowanej pomocy. Zwykle osoba
przytomna przyjmuje pozycję najwygodniejszą lub sprawiającą najmniej bólu. Nie
przekonuj jej, że powinna zmienić tę pozycję.

7) Chroń poszkodowanego przed skrajnymi temperaturami. Siedząc lub leżąc na ziemi bez

ruchu, poszkodowany szybko traci ciepło. Przykryj go ubraniem, kocem lub specjalną
folią.

8) Nigdy nie podawaj poszkodowanemu nic do picia i jedzenia, nawet gdy o to prosi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Łańcuch ratunkowy

Przebieg czynności na miejscu wypadku można przedstawić za pomocą tzw. „Łańcucha

ratunkowego”, według którego następujące po sobie czynności ratunkowe zachodzą na siebie
jak ogniwa łańcucha i sprowadzają się do wykonywania najprostszych, poprzedzając
działania specjalistyczne.

Na „łańcuch ratunkowy” składają się następujące działania:

CZYNNOŚCI DORAŹNE ► WEZWANIE POMOCY ► PIERWSZA POMOC ►
TRANSPORT ► POMOC LEKARSKA

Czynności doraźne są zróżnicowane w zależności od typu zdarzenia wymagającego

udzielenie pierwszej pomocy. Poniżej przedstawiamy przykładowy zakres pomocy udzielonej
w wybranych sytuacjach.
Typ
zdarzenia

Objawy

Zakres pomocy

Omdlenia

Krótkotrwała

utrata

przytomności,

bladość,

szum w szach

Położyć poszkodowanego na wznak, unieść kończyny dolne w celu
zwiększenia dopływu krwi do mózgu. Jeżeli warunki nie pozwalają
zastosowania takiego ułożenia, chorego należy posadzić i pochylić
głowę, tak Aby znalazła się poniżej poziomu serca.

Oparzenia

Rozległość i głębokość
zależy

wysokości

temperatury i czasu jej
działania na tkanki

Najważniejsze  jest  jak  najszybsze  schładzanie  miejsca  oparzenia
przez  15–30  minut,  usunięcie  poszkodowanego  z  zasięgu  źródła
wysokiej  temperatury.  W  przypadku  wystąpienia  płomieni  ugasić
je.  Poszkodowanego  owinąć  w  koc  azbestowy,  zdjąć  z  ofiary
ubranie, tak Aby nie przywarło do poparzonej powierzchni.

Porażenie
prądem
elektrycznym

Oparzenia,

martwica,

zaburzenia

strony

układu

krążenia,

oddechowego

nerwowego

Odłączyć źródło prądu, sprawdzić u poszkodowanego stan
przytomności, ułożyć go na płaskiej powierzchni, schłodzić
poparzone miejsca, zabezpieczyć ofiarę przed utratą ciepła.

Złamania

Ból

przy

urazach,

niemożność poruszania
chorą

kończyną,

zniekształcenie zarysów
kończyn, krwiak, siniak,
obrzęk

Nie  należy  poruszać  kończyną  I  korygować  nieprawidłowego  jej
ułożenia,  w  przypadku  otwartego  złamania  ranę  należy
zabezpieczyć jałowym opatrunkiem, prowizorycznie unieruchomić
kończynę wraz z sąsiadującymi stawami.

W celu udzielenia pierwszej pomocy niekiedy niezbędny jest odpowiedni sprzęt, w który

powinna być wyposażona apteczka pierwszej pomocy. Apteczka powinna być wyposażona w:

−

rękawiczki gumowe (2,3 pary o różnych rozmiarach – zawsze zakładamy udzielając
pierwszej pomocy ofiarom wypadków),

−

maseczka do sztucznego oddychania metodą usta – usta,

−

nożyczki,

−

woda utleniona,

−

gaza opatrunkowa w sterylnych opakowaniach (kilka rozmiarów),

−

opaska elastyczna (kilka rozmiarów 3,4 opakowania m.in. do mocowania kompresów lub
unieruchomień przy zwichnięciu lub złamaniu),

−

opaska dziana (kilka rozmiarów – do mocowania opatrunków),

−

chusty trójkątne (najlepiej 3,4 szt. do stosowania jako temblak, unieruchamiania złamanej
kończyny, mocowania kompresów),

−

plaster zwykły (do mocowania opatrunków),

−

plastry z opatrunkiem (do zaopatrywania mniejszych skaleczeń),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

kilka agrafek do mocowania np. opatrunku zrobionego za pomocą chusty trójkątnej.
W apteczce powinna znajdować się informacja, kto z pracowników przeszkolony jest

w udzielaniu pierwszej pomocy p/lekarskiej (2 osoby), osoba odpowiedzialna za wyposażenie
apteczki i instrukcja udzielania pierwszej pomocy.

4.9.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co rozumie się pod pojęciem „wypadek przy pracy”?
2.  Jakie wypadki są zrównane z wypadkami przy pracy?
3.  Jakie elementy składają się na pojęcie „wypadek przy pracy”?
4.  Co rozumiesz pod pojęciem „nagłość zdarzenia”?
5.  Jak definiowane jest pojęcie „ciężki wypadek przy pracy”?
6.  Jaki jest tryb postępowania w razie wypadku przy pracy?
7.  Na czym polega zabezpieczenie miejsca wypadku?
8.  Co należy do zadań zespołu powypadkowego?
9.  Jakie czynności składają się na „łańcuch ratunkowy”?

4.9.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przedstaw obowiązki pracodawcy związane z zaistnieniem w jego zakładzie zbiorowego

wypadku przy pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeczytać uważnie materiał nauczania dotyczący wypadków przy pracy,
2) przedstawić obowiązki pracodawcy związane z zaistnieniem w zakładzie zbiorowego

wypadku przy pracy,

3) scharakteryzować przedstawione obowiązki pracodawcy na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– Poradnik dla ucznia,
– komputer z dostępem do Internetu.

Ćwiczenie 2

Określ wyposażenie pomieszczenia, w którym odbywa się praca z kwasami lub

substancjami żrącymi, w środki do udzielania pierwszej pomocy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z § 49 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 lutego 2002 r.

i innymi niezbędnymi przepisami,

2) określić wyposażenie wskazanego pomieszczenia,
3) przedyskutować wypracowane rozwiązania na forum grupy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

wybrane akty prawne

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.9.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie „wypadek przy pracy”?



2) określić, jakie wypadki są zrównane z wypadkiem przy pracy?



3) określić, jakie elementy składają się na pojęcie „wypadek przy

pracy”?



4) określić, znaczenie pojęcia „nagłość zdarzenia”?



5) zdefiniować pojęcie „ciężki wypadek przy pracy”?



6) określić, tryb postępowania w razie wypadku przy pracy?



7) określić, na czym polega zabezpieczenie miejsca wypadku?



8) określić, zadania zespołu powypadkowego?



9) określić, jakie czynności składają się na „łańcuch ratunkowy”?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  20  zadań  o  różnym stopniu  trudności.  Do  każdego  zadania  dołączone są  4

możliwości odpowiedzi. Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Ochrona pracy ma na celu

a)  zapewnienie odpowiedniej wydajności pracy.
b)  zabezpieczenie środowiska przyrodniczego.
c)  zapewnienie wysokiej jakości wyrobów.
d)  eliminowanie zagrożeń dla życia i zdrowia pracownika.

2. Przepisy bhp stanowią integralną część

a)  prawa pracy.
b)  prawa cywilnego.
c)  prawa ochrony środowiska.
d)  prawa administracyjnego.

3. Przepisy i zasady bhp są

a)  bezwzględnie obowiązujące.
b)  jednostronnie bezwzględnie obowiązujące.
c)  względnie obowiązujące.
d)  uzależnione od treści umowy między pracodawcą i pracownikiem.

4. Podstawowym obowiązkiem pracodawcy jest

a)  osobiste prowadzenie szkoleń pracowników z zakresu bhp.
b)  zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.
c)  zapewnienie pracownikom wyżywienia.
d)  zapewnienie najnowocześniejszego wyposażenia stanowiska pracy.

5. Pomieszczenia pracy nie muszą

a)  być dobrze oświetlone.
b)  dostosowane do upodobań pracowników.
c)  być dobrze wentylowane.
d)  być zabezpieczone przed nadmiernym nasłonecznieniem.

6. Na podstawie przepisów bhp osoba kierująca pracownikami jest obowiązana

a)  dbać o estetykę stanowisk pracy.
b)  egzekwować punktualne rozpoczynanie i zakańczanie pracy.
c)  organizować stanowiska pracy zgodnie z przepisami i zasadami bhp.
d)  pozostawić pracownikom dobór środków ochrony indywidualnej.

7. Pracownik nie jest zobowiązany

a)  brać udział w szkoleniu bhp.
b)  stosować środki ochrony zbiorowej.
c)  poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym badaniom lekarskim.
d)  wykonywać  pracę  mimo,  że  warunki  pracy  stwarzają  bezpośrednie  zagrożenie  dla

ludzi.

8. Instrukcję bezpieczeństwa przeciwpożarowego opracowuje

a)  minister właściwy do spraw wewnętrznych.
b)  Komenda Główna straży pożarnej.
c)  organy samorządów terytorialnych.
d)  przedsiębiorcy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Znaki ewakuacyjne mają kolor

a)  niebieski.
b)  zielony.
c)  czerwony.
d)  biały.

10. Co określamy wypadkami przy pracy

a) jest to zdarzenie ciężkie lub śmiertelne.
b) jest to zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, która powoduje uraz lub

śmierć, która nastąpiła w związku z pracą.

c) jest to zdarzenie nagłe wywołane pracą, które powoduje uraz lub śmierć

u pracownika.

d) jest to utrata zdolności psycho – fizycznych.

11. Poszczególne grupy pożarów oznacza się

a)  wielkimi literami.
b)  cyframi arabskimi.
c)  cyframi rzymskimi.
d)  piktogramami.

12. W hutach szkła minimalna odległość między ścianami obiektu technologicznego

a otworem zasypowym pieca szklarskiego powinna wynosić

a)  2 m.
b)  3 m.
c)  5 m.
d)  7 m.

13. W pomieszczeniach pracy dopuszczalny poziom dźwięku (hałas) nie może przekraczać

a)  60 dB.
b)  75 dB.
c)  85 dB.
d)  100 dB.

14. Materiały niebezpieczne nie mogą być przechowywane w

a)  odpowiednio dobranych i oznakowanych pomieszczeniach.
b)  szczelnych oraz odpowiednio zabezpieczonych pojemnikach.
c)  opakowaniach wchodzących w reakcje chemiczne z materiałem.
d)  pojemnikach służących do środków spożywczych.

15. Środkiem ochrony indywidualnej nie są

a)  nakrycia głowy.
b)  okulary ochronne.
c)  nauszniki przeciwhałasowe.
d)  wyposażenie sportowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16. Zgodnie z ustawą o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych, wypadkiem przy pracy nie jest zdarzenie, które miało miejsce

a) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika poleceń przełożonych.
b) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności na

rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia.

c) w drodze do pracy lub z pracy.
d) w czasie pozostawania pracownika do dyspozycji zakładu pracy w drodze między

siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązków pracowniczych.

17. Najwyższe dopuszczalne stężenie i natężenie czynników szkodliwych określa

a)  ustawa.
b)  minister właściwy do spraw pracy.
c)  pracodawca.
d)  służba bhp w zakładzie pracy.

18. Przestrzeganie przepisów o ochronie środowiska w miejscu pracy

a)  zapobiega awariom i wypadkom w miejscu pracy.
b)  zapobiega pożarom.
c)  nie ma znaczeni.
d)  wpływa na jakość wykonywanej pracy przez pracowników.

19. Prowadzenie pomiarów emisji pyłów i gazów wprowadzonych do atmosfery należy do

obowiązków
a)  przedsiębiorców.
b)  organizacji ekologicznych.
c)  samorządów terytorialnych.
d)  organów Ministra Ochrony Środowiska.

20. W razie zaistnienia w zakładzie pracy wypadku bezpośredni przełożony pracownika,

który uległ wypadkowi obowiązany jest
a) zacząć dochodzenie kto spowodował wypadek lub co było przyczyną wypadku.
b) niezwłocznie zabezpieczyć miejsce wypadku do czasu ustalenia jego okoliczności

i przyczyn.

c) zamknąć zakład pracy.
d) powiadomić policję.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko...............................................................................

Stosowanie

przepisów

bezpieczeństwa

higieny

pracy,

ochrony

przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedzi

Punkty

Razem: