Oparzenia
Pierwsza pomoc
Ocenić podstawowe czynności życiowe, w razie potrzeby podtrzymać je lub przywrócić wg klasycznego schematu ABC.
Schłodzić oparzoną powierzchnię w kąpieli lub za pomocą zimnych kompresów (15-20 min).
Rozległość i głębokość oparzenia oraz nasilenie odczynu zapalnego zależy od wysokości temperatury i czasu jej działania. W przypadku oparzenia chemicznego spłukać powierzchnię oparzoną strumieniem wody (w razie oparzenia wapnem niegaszonym należy je zetrzeć przed spłukaniem rany)
Zapewnić dostęp do żyły i natychmiast rozpocząć przetaczanie 0,9% NaCl.
Podać przeciwbólowo morfinę w dawce 1-2 mg i.v. (u dzieci do 1. rż. Metamizol [Pyralgina] w dawce 0,5-1 ml i.v.).
W przypadku oparzenia górnych dróg oddechowych pilnie rozważyć intubację chorego i rozpocząć wentylację 100% tlenem. Oparzenie górnych dróg oddechowych należy rozpoznać lub podejrzewać, jeśli stwierdza się duszność, kaszel, ciemną plwocinę, ból w klatce piersiowej, oparzenie twarzy lub błon śluzowych jamy ustnej, opalone brwi lub włosy w przedsionku nosa, a także jeśli nieprzytomny chory miał kontakt z płomieniem lub dłużej przebywał w płonącym zamkniętym pomieszczeniu.
Założyć opatrunek z jałowej gazy, kompresów lub czystych, wyprasowanych prześcieradeł.
W przypadku oparzenia prądem elektrycznym monitorować krążenie (w razie wystąpienia zaburzeń rytmu wdrożyć odpowiednie leczenie farmakologiczne lub defibrylować).
Najszybciej jak to możliwe przewieźć chorego do szpitala (podczas transportu chronić go przed utratą ciepła).
Przewiezienia do szpitala wymagają chorzy
z oparzeniami >15% powierzchni ciała (dzieci i osoby starsze; powyżej 65 rż. >5%)
z oparzeniami prądem elektrycznym
z oparzeniami twarzy, rąk, stóp i krocza
z okrężnymi oparzeniami kończyn, szyi i klatki piersiowej
z oparzeniami górnych dróg oddechowych
narażeni na inhalację dymu.