POJĘCIA KULTURY

FIZYCZNEJ, METODYKI

I REKREACJI

Joanna Stachoń

Ewelina (Skirlińska) Faron

PWSZ, Nowy Sącz

NPJA, rok II

KULTURA FIZYCZNA

• Kultura fizyczna to wyraz określonej

postawy wobec własnego ciała,
świadoma, aktywna troska o swój
rozwój, sprawność i zdrowie, to
umiejętność organizowania i
spędzania czasu z największym
pożytkiem dla zdrowia psychicznego i
fizycznego.

• Kultura fizyczna jest to względnie

zintegrowany i utrwalony system
zachowań w dziedzinie dbałości o
rozwój fizyczny, sprawność ruchową,
zdrowie i piękno człowieka,
przebiegających według przyjętych w
danej zbiorowości wzorów i norm
postępowania.

DO KULTURY FIZYCZNEJ

ZALICZAMY:

• Wychowanie fizyczne
• Sport
• Rekreacja
• Rehabilitacja ruchowa

WYCHOWANIE FIZYCZNE

• Wychowanie fizyczne stanowi zamierzoną i

świadomą działalność ukierunkowaną na
wytworzenie właściwego zespołu postaw i
nastawień, przekazywanie podstawowych
wiadomości, a także wdrażanie do
hartowania i odporności na bodźce
środowiskowe oraz zdobywanie motorycznej
sprawności, poprawę wydolności i postawy
ciała; kategorie te wyznaczają zachowanie
człowieka w stosunku do jego fizycznej
(cielesnej) postaci

SPORT

• Sport jest to działalność mająca na

celu podnoszenie sprawności
fizycznej i jej manifestację,
uprawiana systematycznie według
pewnych reguł, w której występuje
pierwiastek współzawodnictwa i
dążenie do osiągania możliwie
najlepszych wyników.

• Sport to działalność uprawiana

systematycznie, według pewnych
reguł, odznaczająca się silnym
pierwiastkiem współzawodnictwa
oraz tendencją do osiągania coraz
lepszych wyników, mająca na celu
manifestację sprawności ruchowej.

REKREACJA

• Rekreacja, aktywny wypoczynek –

forma aktywności umysłowej lub fizycznej

podejmowana poza obowiązkami

zawodowymi, społecznymi, domowymi i

nauką. Stosowana w celu odpoczynku i

rozrywki. Przyczynia się ona do rozwoju

zainteresowań i osobowości, podwyższenia

aktywności fizycznej, rozładowania napięcia

nerwowego oraz zapobiega chorobom

cywilizacyjnym. Rekreacja z założenia jest

aktywnością dobrowolną. Jej formy wynikają

głównie z typu zainteresowań i miejsca

pobytu człowieka.

REKREACJA RUCHOWA

• Rekreacja ruchowa – jest ona rodzajem

aktywności fizycznej nastawionej na
rozwój i regenerowanie sił, jest
realizowana zgodnie z
zainteresowaniami w wolnym czasie i
ma wpływ na doskonalenie człowieka za
pośrednictwem celowo dobranych
ćwiczeń fizycznych, dostosowanych do
zainteresowań i potrzeb indywidualnych.

REHABILITACJA

RUCHOWA

• Rehabilitacja ruchowa stanowi zabieg,

opierający się głównie na

wyrozumowanym ćwiczeniu

gimnastycznym, dostosowanym do

leczenia tych odcinków ciała, która – na

skutek schorzenia – uległy zabiegowi

( np. chirurgicznemu) i wymagają

leczenia nie tylko środkami

farmakologicznymi, lecz także ruchem

będącym niezwykle ważnym i

skutecznym środkiem leczniczym.

LEKCJA

Lekcja stanowi podstawową formę

organizacyjną pracy nauczyciela, gdyż
obejmuje w zasadzie wszystkich uczniów. W
istniejącym powszechnie w polskiej szkole
systemie klasowo – lekcyjnym lekcja wf
winna stanowic 45-minutową jednostkę
dydaktyczną. Występuje ona przeciętnie 2
razy w tygodniu, najkorzystniej gdy
przedziela lekcje teoretyczne, przynosząc
odprężenie od pracy umysłowej.

BUDOWA LEKCJI

Na przestrzeni czasu poglądy metodyków i

praktyków dotyczące budowy jednostki

lekcyjnej ulegały zmianom, a to głównie ze

względu na postęp wiedzy w tej dziedzinie.

Wymagano od nauczyciela precyzyjnego

przestrzegania ustalonych schematów

kolejności występowania cwiczeń. Dopiero

na początku lat 70 Kutzner – jeden z

najwybitniejszych metodyków wf w naszym

kraju – stwierdza, że warunkiem

racjonalnego organizowania zajęc winien

być ramowy schemat, bardzo elastyczny,

spełniający rolę pomocniczo-organizacyjną.

ZASADY

BUDOWY

LEKCJI

RACJONALNEGO STOPNIOWANIA

WYSIŁKU

Działalnośc nauczyciela powinna

zmierzac do stopniowego narastania
wysiłku uczniów, dochodzącego do
maksymalnego natężenia w połowie
lub ¾ lekcji. Dobierając cwiczenia
należy pamiętac, że dobry nastrój
uczniów, radośc i zainteresowanie
oddalają moment zmęczenia.

WSZECHSTRONNOŚCI

Przez wszechstronnośc rozumiemy

aktywizowanie w czasie lekcji
wszystkich partii mięśniowych,
oddziaływanie na wszystkie narządy
i układy, a także rozwijanie
wszystkich zdolności motorycznych
uczniów.

ZMIENNOŚCI PRACY MIĘŚNIOWEJ

Zmiennośc ma istotne znaczenie dla

racjonalnego natężenia wysiłku.
Korzystne jest stosowanie cwiczeń
naprzemianstronnie: raz napięcie
mięśni – następnie ich rozluźnienie, po
ruchach żywych – spokojniejsze, po
cwiczeniach statycznych –
dynamiczne.

ZNACZENIE POSZCZEGÓLNYCH

CZESCI LEKCJI

I.

CZesC WSTePNA

– trwa 10-15 minut;

zaliczamy:

a) Zorganizowanie grupy;
b) Nastawienie psychiczne uczniów do

świadomego i aktywnego udziału w

lekcji;

c) Przeprowadzenie cwiczeń

rozgrzewających.

Najczęściej zajęcia rozpoczynamy od

zbiórki powitania, sprawdzenia

obecności, prawidłowego stroju i

obuwia.

II.

CZESC GlÓWNA

– trwa 25 – 30 minut;

zaliczamy:

a) Nauczanie nowych cwiczeń, zabaw czy gier,

kształtowanie umiejętności ruchowych;

b) Doskonalenie poznanych cwiczeń,

powtarzanie znanych i lubianych gier i
zabaw;

c) Usprawnianie pracy organizmu;
d) Wdrażanie do samooceny i samowychowania;
e) Przekazywanie niezbędnych wiadomości

wspomagających motywację do pracy nad
sobą na lekcjach

Organizacja tej części lekcji uważana

jest za najtrudniejszą. Nauczając i
doskonaląc umiejętności ruchowe
staramy się korzystac z szerokiej
gamy cwiczeń zawartych w
programach nauczania. Wysiłek w tej
części lekcji powinien utrzymywac się
na stosunkowo wysokim poziomie.

III. CZESC KONCOWA

– trwa 3-5 minut;

zaliczamy:

a) Uspokojenie organizmu pod względem

fizjologicznym i emocjonalnym;

b) Przeprowadzenie czynności porządkowych

związanych z zakończeniem lekcji;

c) Podsumowanie lekcji, zachęcenie uczniów

do samodzielnych cwiczeń ruchowych w
czasie wolnym.

Ta częśc lekcji ma na celu doprowadzic

organizm cwiczącego do względnego stanu
uspokojenia. Podsumowanie lekcji zawiera
często ocenę postaw cwiczących na
zajęciach.

KONIEC