Rodzaje stresu.

Fazy stresu.

Anna Dokupil

Aleksandra Glińska

Iwona Wieczorek

Gr 2a

STRES...

Stres to naruszenie

homeostazy,na które organizm

reaguje za pomocą różnych

mechanizmów adaptacyjnych.

Stres to reakcja organizmu w

postaci mobilizacji energii do

pokonywania różnorodnych

przeszkód, barier, wymagań, bez

względu na to, czy towarzyszą jej

przyjemne czy przykre odczucia.

Jest to reakcja niespecyficzna, tzn.

jej rodzaj nie zależy od rodzaju

czynnika, jaki ją wywołuje.

Stres to...

dynamiczna relacja

adaptacyjna pomiędzy
możliwościami jednostki a
wymogami sytuacji (stresorem)
charakteryzująca się brakiem
równowagi. Podejmowanie
zachowań zaradczych jest
próbą przywrócenia równowagi.

Rodzaje stresu:

- stres biologiczny

(somatyczny);
- stres psychologiczny;
- stres emocjonalny;
- stres moralny
(psychospołeczny);
- stres przewlekły (dystres);
- stres krótkotrwały (eustres)

• Stres biologiczny: doświadczamy

go w sytuacjach zagrożenia życia
lub zdrowia. Organizm uwalnia
wówczas duże ilości
adrenaliny.Dochodzi do mobilizacji
układu hormonalnego i układu
nerwowego.

• Stres psychologiczny: pojawia

się wskutek lęku przed utratą
kontroli lub przed wymaganiami,
które postrzegamy jako
przerastające nasze
możliwości.Dotyczy sfery
emocjonalno-motywacyjnej życia
ludzkiego.

• Stres emocjonalny: występuje ze

zderzenia procesów nadmiernego
pobudzenia i hamowania.
Zaburzenie równowagi między
procesem pobudzania i hamowania
oraz przeciążenia układu
nerwowego zbyt silnymi bodźcami
jest trudne do opanowania,
uniemożliwia zaspokojenie
ujawnionych potrzeb i prowadzi do
frustracji.

• Stres przewlekły (dystres):

negatywny długotrwały stres
zakłócający równowagę
psychofizyczną, obniżający jakość
działania, czasami prowadzący do
chorób psychosomatycznych.

• Stres krótkotrwały (eustres):

(dobry stres): lekki przyjemny
stres, pozytywny wręcz
nieodzowny poziom pobudzania
potrzeby do działania zdrowego
organizmu.Nie jest chorobotwórczy.

• Według dr. hab. Janusza Heitzmana nie ma tzw.

"dobrego stresu" - Dychotomiczny podział na

eustres i dystres jest wątpliwy. (...) Jest jeden

stres, którego skutki są w równym stopniu

psychologiczne, co biologiczne (...).

Utrzymywanie organizmu w stanie stresu to

stosowanie fizjologicznego dopingu z

negatywnymi konsekwencjami: przedwczesnego

wyniszczenia organizmu, nierówności

rezultatów czy zwiększonego ryzyka błędu. Nie

budzi więc wątpliwości stwierdzenie, że stres

jest reakcją fizjologiczną, a co więcej szkodliwą

reakcją fizjologiczną. (...)

Stres adaptacyjny

Organizm ludzki ma w sobie potencjał

stresu adaptacyjnego, by bez własnej
woli i wiedzy adoptować się do
zewnętrznych warunków: zmiany
temperatury, wilgotności i stanu
odżywiania się. Takiej reakcji
stresowej nie należy eliminować.
Chroni ona stan równowagi
biologicznej organizmu.

Stres interpretacyjny

Stresorem jest subiektywna reakcja człowieka,

jego sposób interpretacji, zrozumienia sytuacji i

drogi, którą wybiera. Jest to jego wybór i w

zależności od podejścia do problemu, on sam

staje się stresorem. Percepcja człowieka i to, jak

on odbiera i interpretuje informacje docierająca

do niego, jest przyczyna stanu zagrożenia.

Człowiek sam dla siebie jest stresorem i

produkuje w sobie reakcje obracająca się

przeciwko niemu. Źródło informacji, czymkolwiek

jest, jest poza wpływem człowieka. Tak samo jest

w przypadku docierającej do niego informacji.

Hans Selye zdefiniował stres w

następujący sposób:

„Stres to nieswoista reakcja

organizmu na wymagającą

sytuację.”

Jednocześnie dodał:

„Bez stresu nie byłoby życia.”

Fazy stresu wg

Selye’go

• Faza alarmowa: początkowa,

alarmowa reakcja zaskoczenia i
niepokoju z powodu niedoświadczenia i
konfrontacji z nową sytuacja.

• Faza mobilizacji: występuje pełna

mobilizacja i wykorzystanie
potencjalnych możliwości jednostki.

• Stadium szoku: spadek

ciśnienia,temperatury.

• Stadium przeciwdziałania

szokowi: jednostka podejmuje

wysiłki obronne.

• Faza przystosowania (odporności):

Organizm nauczył się skutecznie i

bez nadmiernych zaburzeń radzić

sobie ze stresorem.

• Faza wyczerpania: uogólnione

pobudzenie całego organizmu, co

prowadzi do przewlekłego stresu,

bądź nawet do śmierci.

• Życie jest wyzwaniem, które niesie z

sobą konieczność przeżywania stresu.
Całkowite wyeliminowanie stresu nie
jest możliwe ani potrzebne. Możliwe
jest natomiast uczenie się strategii
radzenia sobie ze stresem, by
zminimalizować jego negatywne
skutki. Radzenie sobie ze stresem
obejmuje doraźne obniżanie przykrego
napięcia, łagodzenie negatywnych
stanów emocjonalnych oraz
poszukiwanie rozsądnych sposobów
rozwiązywania pojawiających się
problemów, powodujących stres.

DZIĘKUJEMY