RODZAJE WYSIŁKU

FIZYCZNEGO

WYSIŁEK FIZYCZNY

Praca mięśni szkieletowych z zespołem

towarzyszących jej czynnościowych zmian w

organizmie.

Podział zależy od:

- rodzaju skurczów mięśni
- liczby zaangażowanych mięśni
- czasu trwania wysiłku
- intensywności pracy
- rodzaju zachodzących przemian

metabolicznych

PODZIAŁ OGÓLNY

• WYSIŁEK DYNAMICZNY-

pracę mięśni

wywołuje ruch w stawach - skurcze

izotoniczne, wpływ na sprawność krążeniowo-

oddechową, siłę i wytrzymałość mięśniową.

• WYSIŁEK STATYCZNY-

z dużym napięciem

mięśni skurcze izometryczne, stymulacja

wzrostu siły mięśniowej.

WG CZASU TRWANIA

 DŁUGOTRWAŁY - PONAD

30

MINUT

 ŚREDNIOTRWAŁY - KILKA DO

30

MINUT

 KRÓTKOTRWAŁE - KILKA MINUT

PODZIAŁ WG

ZAANGAŻOWANYCH MIĘŚNI

• WYSIŁEK LOKALNY-

MNIEJ NIŻ 30%

MASY MIĘŚNIOWEJ- PRACA 1 LUB 2
KOŃCZYN GÓRNYCH

• WYSIŁEK OGÓLNY-

WIĘCEJ NIŻ 30%

ZAANGAŻOWANIA MASY MIĘŚNIOWEJ
– PRACA KOŃCZYN DOLNYCH

WYDOLNOŚĆ FIZYCZNA

oznacza zdolność organizmu do

wysiłków fizycznych długotrwałych.

Pojęcie to obejmuje tolerancję

zaburzeń homeostazy

wewnątrzustrojowej wywołanej

wysiłkiem fizycznym oraz zdolność

organizmu do szybkiej ich likwidacji

po zakończeniu wysiłku. Kojarzona

z wydolnością tlenową

PUŁAP TLENOWY

PUŁAP TLENOWY (VO

2max

)

– maksymalna

zdolność organizmu do poboru i zużycia

tlenu.

Wyrażane w litrach/ minutę lub

mililitrach/kilogram masy ciała/ minutę.

PUŁAP TLENOWY

Najniższe wartości występują u pacjentów z

niewydolnością krążeniowo-oddechową oraz u

osób starszych.
Pułap tlenowy jest więc związany z wiekiem i

płcią. Stabilizacja wzrostu następuje u dziewcząt

ok. 15 roku życia, chłopców ok. 18 r.ż.

Na jego wartość wpływa też stopień

wytrenowania, co wykazuje, że trening zwiększa

wydolność tlenową organizmu.

WSKAŹNIK Nietrenujący

przed

treningiem

Nietrenujący

po treningu

Światowej

klasy

biegacz

Pułap

tlenowy
ml*kg*min

-1

40,5

49,8

76,7

PUŁAP TLENOWY- od czego

zależy?

1 - czynniki związane z funkcjonowaniem

układu oddechowego;



wentylacja minutowa płuc- związana z

dyfuzją w płucach- szybkość dyfuzji gazów
zależy od powierzchni wymiany

2 - czynniki związane z krążeniem

pojemność minutowa serca - CO - czyli
częstość skurczów serca* objętość wyrzutowa
minutowa
stężenie hemoglobiny we krwi i ilość w niej
erytrocytów
powinowactwo tlenu do hemoglobiny
ciśnienie tętnicze krwi

PUŁAP TLENOWY- od czego

zależy? c.d.

3 - czynniki związane z przepływem

mięśniowym:

 Przepływ krwi przez mięśnie

 Gęstość naczyń włosowatych w mięśniu

 Dyfuzja tlenu w mitochondriach

4 - czynniki związane z metabolizmem

mięśniowym:

 Gęstość mitochondriów w mięśniu

 Masa mięśni i typ włókien mięśniowych

 Aktywność enzymów oksydacyjnych w k. mięśniowych

 Dostarczanie substratów energetycznych do komórek

mięśniowych

WYSIŁEK AEROBOWY

(wytrzymałość, szybkość)

Wiąże się ze zdolnością wykonywania

wysiłku o stałej intensywności w jak

najdłuższym czasie.

Są to wysiłki długotrwałe czyli

od 30 minut

, w

tym wielogodzinne jak maratony, biegi

narciarskie
na 50 km oraz intensywne prace polowe.
To wysiłek, gdzie zapotrzebowanie na energię

pokrywają metaboliczne przemiany tlenowe.

Energii dostarcza glikogen, aminokwasy
i tłuszcz zapasowy.

WYSIŁEK AEROBOWY

Stosowany jest w celu wypracowania tzw.

wytrzymałości tlenowej lub w celu
redukcji podskórnej tkanki tłuszczowej.

Zwiększa zdolność mięśni do utleniania
substratów energetycznych - rośnie liczba i
wielkość mitochondriów i aktywność
enzymów łańcucha oddechowego.
Rośnie liczba naczyń włosowatych i
mioglobiny w miocytach, co ułatwia dostawę
tlenu

W efekcie rośnie zdolność

oddechowa mięśni i poprawia się

pułap tlenowy.

WYSIŁEK ANAEROBOWY

(siła)

Wysiłek krótkotrwały

, prowadzący

do zmęczenia w czasie

do około 60

sekund-

biegi sprinterskie na

dystansach
100-400 metrów czy też podnoszenie

ciężarów.
Głównym źródłem energii są procesy

beztlenowe, oparte na rozpadzie

fosfokreatyny oraz glikogenu

mięśniowego.

WYSIŁEK ANAEROBOWY

Zawodnicy muszą wykonać

maksymalny wysiłek w jak
najkrótszym czasie.

Wysiłek w formie treningu
anaerobowego zwiększa zdolność
mięśni do wytwarzania energii na
drodze przemian beztlenowych.
Trening tego typu zwiększa aktywność
kinazy kreatynowej, miokinazy oraz
enzymów glikolizy i glikogenolizy.

• WYSIŁEK SUBMAKSYMALNY

– gdy

zapotrzebowanie na tlen jest mniejsze niż
VO2max.

• WYSIŁEK MAKSYMALNY -

gdy

zapotrzebowanie na tlen podczas
wykonywania pracy jest równe
indywidualnej wartości VO2max.

• WYSIŁEK SUPRAMAKSYMALNY-

gdy

zapotrzebowanie na tlen przekracza
VO2max. Energia pochodzi z przemian
beztlenowych.

WYSIŁEK MAKSYMALNY

Kryteria osiągnięcia wysiłku
maksymalnego to:

– Częstość skurczów serca (wyliczana w sposób,

że od 220 odejmuje się ilość lat trenującego)

– Współczynnik oddechowy powyżej 1,1
– Poziom kwasu mlekowego we krwi ok. 8 mM/l

Wysiłek maksymalny nie może być
wykonywany zbyt długo, jego czas to kilka
minut, zależnie od wydolności organizmu

Dziękuję za uwagę.