Hipotermia - wychłodzenie organizmu

1) „Hipotermia pierwotna” samoistne obniżenie głębokiej temperatury ciała, (działanie zimna na organizm),

2) „Hipotermia wtórna” - powstaje u pacjentów, u których w wyniku schorzenia dochodzi do upośledzenia mechanizmów termoregulacyjnych

- łagodna - temp. narządów wewnętrznych (głęboka temp. ciała) - 35-32⁰C

- umiarkowana - temp. narządów wew. (głęboka temp. ciała) - 32-28⁰C

- ciężka - temp. narządów wewnętrznych (głęboka temp. ciała) < 28⁰C

Skala oceny hipotermii według Międzynarodowej Komisji Ratownictwa Alpejskiego (IKAR) wprowadzoną w 1998 roku:

Klasyfikacja	Opis	T ( ̊C )
HT I	Przytomny, obecne drżenie mięśniowe	35-32
HT II	Obniżony poziom świadomości, apatia, ataksja, nieobecne drżenie mięśniowe	32-28
HT III	Nieprzytomny, zaburzenia rytmu serca, bradykardia, bradypnoë	28-24
HT IV	Zatrzymanie krążenia, śmierć	24-15(?)
HT V	Śmierć, zamarznięcia	<15 (?)

Czynniki sprzyjające hipotermii:

Ze strony środowiska naturalnego:

1. zimno (niska temperatura powietrza)

2. wilgoć (duża wilgotność powietrza)

3. wiatr (duża prędkość wiatru)

Ze strony organizmu człowieka:

• wiek (noworodki, osoby starsze)

• brak treningu przy intensywnym wysiłku fizycznym

• brak doświadczenia przy turystyce wysokogórskiej

• niewłaściwe ubranie

• wyczerpanie

• złe odżywianie

• stosowanie leków

• alkohol, nikotyna

Umiarkowana hipotermia- objawy:

1. Uczucie zimna, dreszcze, skupienie całej uwagi na ogrzewaniu organizmu

2. Zaburzenie koordynacji ruchowej

3. Spowolnienie psychoruchowe

Głęboka hipotermia- objawy:
Obniżenie temp. narządów „głębokich” poniżej 32⁰C

• bradykardia (depresja krążenia)

• bradypnoë (depresja oddychania)

• senność, chęć poddania się sytuacji

• zaburzenia orientacji

• znaczne spowolnienie psychoruchowe

• blada lub sina barwa skóry, odmrożenia

• mimowolne oddanie moczu

• zapach acetonu z ust

• brak drżenia mięśniowego (w zatruciu alkoholem, opioidami, uraz)

• bez zmian w szerokości źrenic

Objawy hipotermii w zależności od temperatury centralnej:

O krok od śmierci

- Znane są przypadki mylnego uznania osoby wychłodzonej za zmarłą

- Chory w głębokiej hipotermii może wyglądać jak martwy

- Śmierć stwierdza się w razie nieskuteczności resuscytacji wyłącznie po ogrzaniu chorego

Powikłania hipotermii

- Zapalenie i/lub obrzęk płuc

- Ostre zapalenie trzustki

- Powikłania zatorowo- zakrzepowe

- Ostra niewydolność nerek

Postępowanie w hipotermii

- Bezpieczeństwo i ABC

- Zapobieganie dalszej utracie ciepła ( ogrzewanie bierne, czynne)

- Ciężkie uszkodzenia ciała zaopatrywać w pierwszej kolejności

- Ciepły, wilgotny tlen (42-46 ̊C)

- Ciepły wlew 0.9% NaCl, mleczan Ringera

- Monitoring i transport pacjenta

Postępowanie w hipotermii

1. Ogrzewanie bierne zewnętrzne:

- wyniesienie pacjenta z zimnego otoczenia

- zdjęcie zimnych, mokrych ubrań-otulenie suchymi

- zastosowanie koca termicznego, izolacja od podłoża

- przeniesienie do pomieszczenia gdzie można podnosić temperaturę

2. Ogrzewanie czynne wewnętrzne:

- ciepły wilgotny tlen do oddychania (42-46 ̊C)

- ciepłe płyny do wlewów kroplowych 0,9%NaCl, mleczan Ringera (42-46 ̊C)

- płukanie jam ciała ciepłymi roztworami fizjologicznymi

- zewnętrzne ogrzewanie krwi

Odmrożenia

Powstanie i ciężkość odmrożeń zależy od:

- temperatury i wilgotności powietrza,

- prędkości wiatru,

- czasu ekspozycji,

- powierzchni skóry,

- warunków predysponujących
Do warunków predysponujących zaliczamy:

- niewystarczająca izolacja cieplna od mrozu i wiatru

- zmniejszone krążenie krwi w uciśniętych ubraniami tkankach

- zmęczenie i duża wysokość

- współistniejące urazy

- choroby układu krążenia

- nieprawidłowe odżywianie

- odwodnienie i hipotermia

- spożycie alkoholu, palenie tytoniu

Odmrożenia dotyczą najczęściej: palców u rąk i stóp, nosa, uszu, twarzy

• Odmrożenia powierzchowne dotyczą skóry i tkanki podskórnej:

1. białe lub szare zabarwienie tkanek

2. skóra początkowo czerwienieje, jest miękka

3. miejsce odmrożenia nie boli

• Odmrożenia głębokie dotyczą całego palca lub innej części ciała:

1. skóra biała, szara, twarda, pęcherze

2. brak tętna w odmrożonym obszarze

3. miejscowe braki czucia lub spaczenie czucia w ograniczonym obszarze

Odmrożenia - podział:

I stopień:

- zaczerwienie skóry

- biały lub żółty obszar uszkodzonej skóry

II stopień:

- pęcherze powierzchowne zawierające treść surowiczą, otoczone obszarem obrzęku

III stopień:

- głębokie pęcherze, zawierające purpurowy lub podbarwiony krwią płyn

IV stopień:

- Dotyczą tkanki podskórnej, kości, mięśni; prowadzą do mumifikacji palców lub kończyn

Postępowanie:

1. ABC

2. Zapobiec dalszej utracie ciepła

3. Ocenić stopień hipotermii

4. Ochrona odmrożonych kończyn przed dalszymi urazami- ręczna stabilizacja kończyny z użyciem suchych ubrań lub opatrunków

5. Doprowadzić do osiągnięcia właściwej temperatury ciała

6. Zwrócić uwagę na możliwą hipoglikemię

W przypadku stwierdzenia odmrożeń nie wolno:

1. Wcierać śniegu w odmrożone części ciała

2. Masować, pocierać odmrożonych części ciała

3. Polewać miejsc zimną wodą

4. Ogrzewać przy pomocy suchego ciepła lub promienników ciepła

5. Przebijać pęcherzy

Hipertermia

występuje wtedy kiedy wyczerpują się mechanizmy termoregulacji, w efekcie czego temperatura podnosi się powyżej górnej granicy wartości prawidłowych

Organizm człowieka broni się przed przegrzaniem poprzez zwiększenie wydzielania potu oraz zwiększenie przepływu krwi przez skórę i tkanki podskórne. Na podwyższoną temp. organizmu najbardziej wrażliwy jest mózg.

Regulacja ciepłoty ciała:

- termoreceptory (skóra, podwzgórze) oraz mózg

- efektorowe narządy termoregulacyjne (pocenie się, rozszerzenie naczyń )

Czynniki ryzyka hipertermii:

• Skrajne grupy wiekowe, Narażenie zawodowe

• Gorące, wilgotne powietrze

• Nadużywanie alkoholu i Otyłość

• Czynniki społeczno-ekonomiczne

• Brak akliamatyzacji

• Odwodnienie i Alkohol

• Choroby układu sercowo- krążeniowego

• Choroby skóry i Nadczynność tarczycy

• Stosowanie niektórych leków (np.. B -blokery)

Rodzaje przegrzania:

1. Łagodne przegrzanie

2. Wyczerpanie upałem

3. Udar cieplny

4. Nietypowe zaburzenia związane z działaniem ciepła

Przebywanie lub praca w upale - Objawy:

- Obrzęki (puchnięcie stóp, kostek, wzrost ciśnienia hydrostatycznego)

- Skurcze (po zakończonym wysiłku- utrata soli)

- Omdlenie (rozszerzenie naczyń krwionośnych- względna hipowolemia, spada rzut serca, osłabienie ukrwienia mózgu)

- Tężyczka (hiperwentylacja wynikająca z ośrodkowej stymulacji oddychania

Postępowanie:

1. Odpoczynek i Ochłodzenie

2. Uniesienie obrzękniętych nóg w górę

3. Podaż soli do picia lub we wlewie

4. Uzupełnienie płynów doustnie lub we wlewie

5. Stosowanie zewnętrznego chłodzenia (zimne okłady)

6. Nawodnienie 0,9% NaCl, mleczan Ringera i Uzupełnienie soli

Udar cieplny

- Stwierdzamy gdy pacjent ma wysoką gorączkę (głęboka temp. powyżej

- 40,6 ̊C) oraz objawy neurologiczne

Postacie udaru cieplnego:

- nie związana z wysiłkiem fizycznym- narażenia na działanie wysokiej temp.

- związany z wysiłkiem fizycznym - osoby młode, zdrowe

Czynniki predysponujące: Wiek - osoby starsze

Objawy udaru cieplnego:

1. Osłabienie, Zawroty i ból głowy

2. Nudności i wymioty, Drgawki

3. Objawy neurologiczne tj

Dezorientacja, Senność, Zaburzenia psychiczne, Śpiączka

4. Tachykardia i Przyśpieszenie częstości oddechów

5. Hipoglikemia w przypadku wysiłkowego udaru cieplnego

Postępowanie:

1. ABC i Tlen

2. Wyniesienie pacjenta ze strefy wysokiej temperatury

3. Ochładzanie okolic dużych naczyń (szyja, pachy i pachwiny)

4. Wlew 0.9% NaCl

5. Wdrożenie spec działań medycznych w zależności od stanu klinicznego

Inne przyczyny przegrzania:

1. Hipertermia złośliwa- jest to zespół uwarunkowany genetycznie ujawniający się podczas znieczulenia ogólnego

2. Złośliwy zespół neuroleptyczny - jest to zespół chorobowy występujący po zażyciu leków przeciwpsychotycznych (haloperidol)

3. Przedawkowanie leków (sympatykomimetycznych, cholinergicznych)

Oparzenia termiczne

Oparzenie to uszkodzenie tkanek powstałe w wyniku działania czynników termicznych, chemicznych lub prądu elektrycznego. Prowadzi do martwicy tkanek i utraty płynów ustrojowych w skutek zwiększonej przepuszczalności naczyń - co może być przyczyną wstrząsu hipowolemicznego.

Stopnie oparzeń:

I Stopień - Oparzenie dotyczy powierzchownej warstwy skóry, głównie naskórka. Skóra jest zaczerwieniona, wrażliwa na dotyk. Może być obrzęknięta, wyraźnie blednie, nawet przy niewielkim nacisku.

II Stopień - oparzenie obejmuje częściowo głębszą warstwę - skórę właściwą. Powstają pęcherze, skóra jest wrażliwa na dotyk, może blednąć przy ucisku.

III Stopień - zajęta jest cała grubość skóry i tkanka podskórna. Skóra jest blada i podatna na ucisk , lub czarna, zwęglona i twarda.

Przyczyny oparzeń:

Oparzenia termiczne - spowodowane są przez wysoką temperaturę, powstają w wyniku bezpośredniego kontaktu z płomieniami, gorącymi płynami, gazami lub gorącą powierzchnią.

Oparzenia chemiczne - spowodowane są przez kontakt ze stężonymi kwasami, zasadami lub pewnymi związkami organicznymi, które mogą występować nie tylko w postaci płynnej ale też stałej lub gazowej.

Oparzenia elektryczne - powstają w wyniku przepływu prądu elektrycznego przez ciało, źródłem prądu może być domowa lub przemysłowa instalacja elektryczna, piorun, lub nagromadzenie bardzo dużego ładunku statycznego.

Oparzenia radiacyjne - są wynikiem działania promieniowania, np. słonecznego lub radioaktywnego. Mogą objawić się bezpośrednio po napromieniowaniu lub wystąpić z opóźnieniem.

Klasyfikacja ciężkości oparzeń według EBA

Ciężkość oparzenia	Powierzchnia oparzenia
Lekkie	Oparzenie I ̊lub II poniżej 15% u dorosłych, poniżej 10% u dzieci lub III ̊ poniżej 5%
Średnie	II ̊ 15%-25% powierzchni oparzenia u dorosłych, 10%- 20% u dzieci lub oparzenie twarzy, rąk, oczu, uszu, krocza
Ciężkie	II ̊ powyżej 25% u dorosłych, powyżej 20% u dzieci, III̊ powyżej 10%

Postępowanie:

• ABC i Tlen

• Usunięcie czynnika rażącego

• Opatrunki hydrożelowe na rany oparzeniowe

• Leki przeciw bólowe i.v.

• Okrycie chorego

• Wlew 500ml PWE dożylnie (może być też płyn Ringera)

• Jeżeli niskie ciśnienie tętnicze - szybkie przetoczenie

Szczególnej uwagi na miejscu wypadku wymaga następujących zjawiska:

( objawy te świadczą o ryzyku oparzenia dróg oddechowych oraz zagrażają ostrej niewydolności oddechowej)

1. Chrypka oraz kaszel z odkrztuszaniem

2. Zwęglenie włosów przedsionka nosa

3. Utrata świadomości nieznanego pochodzenia

4. Potencjalne narażenie na czynniki toksyczne (pożar w pomieszczeniach)

Urazy spowodowane uderzeniem pioruna

Częstość występowania i śmiertelność

• 30% przypadków - wypadek śmiertelny

• rocznie w USA ginie ponad 200 osób

• przepływ prądu stałego o napięciu 10 do 30 milionów woltów

• w czasie od 0,1 do 1 milisekundy

• Większość energii pioruna przebiega na zewnątrz ciała (efekt przeskoku), ponieważ skóra jest dobrym izolatorem

• Jeśli ciało jest mokre to powstała para może wywołać oparzenia powierz.

Uderzenie pioruna typy:

• Uderzenie bezpośrednie- trafia w osobę

• Uderzenie w sąsiedztwie- obok a część energii prądu dosięga ofiarę

• Porażenie kontaktowe- dotknięcie przedmiotu trafionego piorunem

• Porażenie uziemieniowe- ofiara znajduje się obok miejsca gdzie wyładowanie dociera do ziemi

• Oparzenie- płonąca odzież lub inne gorące przedmioty parzą ofiarę

• Tępy uraz- ofiara jest rzucona o ziemię

Skutki uderzenia pioruna:

• Nagłe zatrzymanie krążenia w mechanizmie asystolii, które jest zazwyczaj przejściowe- w konsekwencji doprowadza do niedotlenienia - wtórne zatrzymanie krążenia

• Zmiany neurologiczne- przejściowe porażenie kończyn dolnych i/lub górnych najczęściej ustępuje po kilku godzinach, stan dezorientacji niepamięć - długotrwale, zmiany osobowości, śpiączka

• Oparzenia zwykle powierzchniowe- chyba że doszło do zapalenia odzieży

• Urazy oczu-przyczyną zaćmy lub uszkodzeń gałki ocznej

• Rozerwanie błony bębenkowej, Złamania i zwichnięcia

Postępowanie:

• Bezpieczeństwo własne - podczas burzy piorun może trafić dwa razy w to samo miejsce

• ABC w zależności od stanu klinicznego pacjenta

• Dostęp i.v.- płynoterapia

• Zaopatrzyć oparzenia, urazy

• Działania psychologiczne w celu uspokojenia poszkodowanego\

Działanie prądu elektrycznego na organizm:

1. elektrochemiczne

2. cieplne

3.biologiczne

4. elektrochemiczne - polaryzacja cząsteczek białek, zmiany w stężeniu jonów

5. cieplne - oparzenia tkanek - zmiany martwicze mięśni, naczyń, nerwów

W każdym przypadku oparzenia elektrycznego należy:

- sprawdzić ruchomość kończyny

- ocieplenie i czucie powierzchniowe

- zabarwienie skóry i ocenić czas wypełnienia tzw. nawrót kapilarny

Biologiczne - zatrzymanie czynności oddechowej - uszkodzenie ośrodka oddechowego lub skurcz tężcowy mięśni oddechowych, zatrzymanie krążenia - depolaryzacja mięśnia sercowego !

Stopień uszkodzenia ciała zależy od:

* natężenia prądu przepływającego przez ciało,

** czasu trwania przepływu prądu

*** tkanek przez które przepływa prąd

Zwykle znane jest tylko napięcie. W zasadzie: niższe napięcie = mniejsze uszkodzenie. Nawet 50 V może spowodować zgon dla człowieka !
Niskie napięcie - migotanie komór ! Wysokie napięcie - asystolia.

Objawy porażenia prądem elektrycznym:

- Różnego stopnia poparzenia od zblednięcia powłok aż do zwęglenia tkanek

- Utrata przytomności, Zatrzymanie oddechu, Zatrzymanie krążenia

Postępowanie:

• Bezpieczeństwo dla ratujących

• Odłączenie źródeł prądu, uwaga na mokre podłoże

• Uwaga na pokusę by odciągnąć ofiarę, do odłączenia źródła prądu

• W razie zatrzymania krążenia → resuscytacja

Utonięcie i podtopienie

1. Utonięcie - to uduszenie będące skutkiem zanurzenia w cieczy np. wodzie

2. Podtopienie - to wszystkie przypadki przeżycia po duszeniu się w wyniku zanurzenia w wodzie

3. Jako utonięcie wtórne określa się przypadki śmierci do których dochodzi w krótkim czasie (w ciągu minut, dni) od podtopienia

4. Jako gwałtowną reakcję zanurzeniową- określa się przypadki śmierci będące skutkiem zetknięcia się z bardzo zimną wodą

5. Zespół popodtopieniowy- może się rozwinąć u ofiar podtopienia w czasie pierwszych 72 h po wypadku (ARDS)

Czynniki ryzyka:

• Niemożność pływania

• Kurcz mięśni

• Wyczerpanie

• Uraz kręgosłupa szyjnego

• Zatrucie alkoholem lub narkotykami

• Hipotermia

• Drgawki

• Hipoglikemia

• Wypadek podczas nurkowania

Sekwencja zdarzeń:

• Panika, szamotanina, wstrzymanie oddechu, połykanie wody, wymioty

• Zachłyśnięcie się wodą w momencie nabrania powietrza

• Niedotlenienie- utrata przytomności, zanik odruchów obronnych, uduszenie

• U około 10-20% przypadków utonięcia nie dochodzi do zachłyśnięcia- silny kurcz krtani zapobiega przedostaniu się wody do płuc

Powikłania i sposoby postępowania w przypadku utonięcia w wodzie słodkiej i słonej są podobne, Skutek końcowy obu rodzajów zachłyśnięcia stanowi:

obrzęk płuc i niedotlenienie. U ofiar podtopienia można stwierdzić różne objawy. Wpływ na rokowania mają między innymi:

czas tonięcia, temperatura i rodzaj wody,

urazy towarzyszące, choroby współistniejące i spożycie alkoholu.

Postępowanie:

1. Wyciągnięcie z wody w pozycji horyzontalnej - u nieprzytomnego głowa ułożona nieco poniżej tułowia - zmniejsza to zagrożenie zachłyśnięciem oraz ułatwi ewakuację wody z jamy ustnej i żołądka.

2. ABC zapewnić unieruchomienie kręgosłupa szyjnego

• Oczyszczenie dróg oddechowych

• Przy braku oddechu konieczne jest wykonanie 5 oddechów ratowniczych, ponowna ocena oddechu

• Przy braku tętna podjęcie

• pełnej resuscytacji

• krążeniowo-oddechowej

• z pośrednim masażem serca

w stosunku 30 do 2

• Gdy jest tętno a brak oddechu - wentylacja

III. Gdy pacjent jest nieprzytomny ale tętno i oddech są zachowane, ułożenie poszkodowanego w pozycji bocznej z głową nieco poniżej wysokości tułowia.

4. Chronić pacjenta przed dalszą utratą ciepła

5. Monitorowanie i transport. 

Ukąszenia

Większość ukąszeń przez jadowite zwierzęta powoduje wystąpienie objawów w ciągu 4 godzin. Działanie jadów:

• Porażenie mięśni, uszkodzenie układu nerwowego

• Koagulopatia (zahamowanie krzepnięcia), lub aktywacja krzepnięcia

• Zapaść krążeniowa,

• Rabdomioliza (uszkodzenie mięśni),

• Ograniczone uszkodzenie tkanek

Wstrząs anafilaktyczny może pojawić się u osób uprzednio ukąszonych !

Postępowanie przy ukąszeniach:

- Zapobieganie wchłanianiu i rozprzestrzenianiu się toksyny w ustroju

- Podanie specyficznej surowicy

- Leczenie podtrzymujące podstawowe funkcje życiowe

- Początkowe postępowanie może mieć na celu usunięcie jadu z naczyń krwionośnych poprzez zwiększenie krwawienia np. przez spowodowanie zastoju żylnego przez założenie stazy

- Pacjentowi nie zezwala się na poruszanie, należy go transportować, ponieważ aktywność mięśni sprzyja wchłanianiu jadu

Żmija zygzakowata

Objawami ukąszenia są: ból, opuchlizna

Po pewnym czasie dołączają także: nudności, wymioty i ogólne osłabienie.

Gdy dojdzie do ukąszenia, jedyną skuteczną odtrutką jest zastosowanie surowicy przeciwjadowej.

Użądlenia przez owady błonkoskrzydlate

Do błonkoskrzydlatych zaliczamy: Pszczoły, Osy, Szerszenie i inne owady

Rozpoznanie owada będącego sprawcą może być trudne poza przypadkami użądlenia przez pszczołę, która pozostawia żądło.

Typy reakcji po ukąszeniu:

1. Reakcja miejscowa- obrzęk, ból, rumień w miejscu użądlenia. Niebezpieczne jeśli dotyczy okolic ust lub gardła.

2. Reakcja toksyczna- objawy ogólnoustrojowe mogą się pojawić w przypadkach mnogich (>10)użądleń.

Obserwujemy wymioty, zawroty głowy, utratę przytomności, obrzęki, biegunkę, drgawki, śmierć

3. Reakcja anafilaktyczna- najczęstsza przyczyna zgonów.

Objawy: ogólnoustrojowa pokrzywka, świąd, suchy kaszel, sapanie, zaburzenia oddychania, skurcz oskrzeli z wydzielaniem krwistej, pienistej wydzieliny, sinica, skurcze mięśniowe, nudności, wymioty, świst krtaniowy, spadek CTK, wstrząs, utrata przytomności, śmierć.

4. Reakcja opóźniona- objawy: ból głowy, pogorszenie samopoczucia, uogólniony świąd, gorączka. Objawy te pojawiają się po 10-15 dniach od użądlenia.

5. Reakcje nietypowe- np. zapalenie naczyń

Postępowanie:

Reakcje miejscowe:

• usunąć żądło

• umyć i zastosować lód

• doustne leki p/bólowe, p/histaminowe

• jeśli obrzęk uniesienie kończyny

Reakcje anafilaktyczne:

• A- Drożność dróg oddechowych

• B- Tlenoterapia - duże przepływy

• C- Krążenie-

• Adrenalina: lek z wyboru

• Płynoteropia - ok. 2 litrów

• Lek antyhistaminowy

• Lek sterydowy

Choroba kesonowa

Narkoza azotowa - euforia głębin, pod wpływem zwiększającego się ciśnienia parcjalnego azotu. Prawo Martini რ 1 kieliszek = 15 m zanurzenia

Utrata przytomności zwykle ok. 100 m

Objawy zależą od umiejscowienia naczyń , których światło zostało zamknięte:

1. Objawy skórne (plamista wysypka, świąd, obrzęk)

2. Ból okołostawowy- barki, łokcie

3. Objawy neurologiczne

4. Zmiany w płucach

5. Pęcherzyki azotu lub powietrza რ zatory w krążeniu mózgowym lub wieńcowym

6. Objawy: bóle zamostkowe, zapaść krążeniowa, utrata świadomości z drgawkami

Choroba kesonowa leczenie:

• Jak najszybsza rekompresja - transport do komory hiperbarycznej

• W czasie transportu: drożność dróg oddechowych i 100% tlen

• Jeśli intubacja to uszczelnienie mankietu w rurce intubacyjnej solą fizjologiczną lub wodą.

• Transport na lewym boku

• Lepszy jest transport kołowy. Jeśli transport lotniczy, to pułap < 300 m

• Zabezpieczenie przed hipotermią

Choroba wysokościowa

Ostre niedotlenienie wysokościowe

Ostra choroba wysokogórska

Wpływ wysokości:

• 2400 - 4200 m npm. - umiarkowane niedotlenienie

• 4200-5500 m npm. - duże niedotlenienie

• > 5500 m npm. - bardzo duże niedotlenienie

• Ostre niedotlenienie wysokościowe (tylko przy nagłym rozszczelnieniu kabiny samolotu)

• Gwałtowny ↓ciśnienia tlenu → ciężkie zaburzenia fizjologiczne რ utrata przytomności i zatrzymanie krążenia

Objawy podmiotowe:

• Duszności i Zawroty głowy

• Nudności, Uczucie gorąca, pogorszenie widzenia

• Pobudzenie i wesołkowatość lub Senność czy Osłabienie

Objawy przedmiotowe:

• Tachypnoe i Pogłębienie oddechu

• Ziewanie, Drżenia mięśniowe

• Pocenie, bladość, sinica, tachy- lub bradykardia

• Zaburzenia koordynacji ruchowej, Drgawki

• Utrata przytomności

Leczenie poprzez podanie: Tlenu oraz leczenie objawowe !

Mechanizm: niedotlenienie narządów i obrzęk mózgu, obrzęk płuc.

• Objawy w postaci łagodnej: osłabienie, zmęczenie, brak łaknienia, nudności, ból głowy

• Objawy w postaci ostrej : j.w. + skąpomocz, wymioty i duszność

• Obrzęk płuc - zwykle w 2 - 4 dobie pobytu > 4500 m (najczęstsza przyczyna zgonu)

• Tlenoterapia - przez maskę lub cewnik donosowy

• Ból głowy რ paracetamol lub kwas acetylosalicylowy

---