Percepcja wzrokowa to proces twórczy, polegający na aktywnym odbiorze, analizie oraz interpretacji

bodźców wzrokowych;

proces ciągłego formułowania hipotez weryfikowanych na podstawie napływających informacji.

Percepcję wzrokową można ujmować jako:

1. zagadnienie budowy i przebiegu aktu percepcji (fizjologia widzenia),

2. zagadnienie poznawczej wartości percepcji (psychologia widzenia),

3. zagadnienie przedmiotu percepcji (filozofia percepcji).

Ad. 1.

Układ wzrokowy:

• oczy (odbiór bodźców świetlnych)

• drogi wzrokowe (przewodzenie)

• kora mózgowa (przetwarzanie i interpretacja).

Ad. 2.

Zmysł wzroku jest najważniejszym, dominującym zmysłem człowieka bowiem w „zmysłowych” sytuacjach konfliktowych ludzie opierają się na wskazówkach wzrokowych.

Jest także ważny z przynajmniej trzech powodów:

1. dostarcza najwięcej informacji o świecie zewnętrznym,

2. pełni rolę integratora i transformatora doświadczeń sensoryczno-motorycznych,

3. jest stymulatorem aktywności człowieka - szczególnie we wczesnym okresie jego życia.

Podstawowe założenia rehabilitacji wzroku słabo widzących

(według N.C. Barragi):

1. umiejętność widzenia nie jest wrodzona

i jej rozwój nie przebiega automatycznie,

2. umiejętność widzenia nie jest wyznaczana wyłącznie

przez ostrość wzroku i nie może być oceniana jedynie

na tej podstawie,

3. umiejętność widzenia i funkcjonowanie wzrokowe

nie muszą być ściśle związane z rodzajem i stopniem

zaburzenia lub ubytku,

4. umiejętności widzenia i sprawności w posługiwaniu się wzrokiem można się nauczyć poprzez wykonywanie odpowiednio zaprogramowanych czynności.

dr Anna Kobylańska, Rehabilitacja wzroku słabo widzących