Media a niepełnosprawność

intelektualna

• Wizerunek:

1. portret, podobizna, obraz, zdjęcie

2. sposób, w jaki dana osoba lub rzecz jest postrzegana i przedstawiana

• Konwencja Narodów Zjednoczonych

o prawach osób niepełnosprawnych

uchwalona przez ONZ 13 grudnia 2006 roku

podpisana przez Polskę 31 marca 2007 roku

dotąd nie ratyfikowana

Artykuł 8

Podnoszenie świadomości społecznej

1. Państwa-Strony zobowiązują się podjąć natychmiastowe, skuteczne i stosowne działania, aby:

(a) podnieść świadomość społeczną dotyczącą osób niepełnosprawnych, również na poziomie rodziny, celem szerzenia poszanowania ich praw i godności;

(b) zwalczać stereotypy, uprzedzenia i szkodliwe praktyki wobec osób niepełnosprawnych również tych, które wynikają z różnicy płci i wieku, we wszystkich dziedzinach życia;

(c) promować świadomość potencjału i wkładu w życie społeczne osób niepełnosprawnych.

Kroki podejmowane w tym celu obejmują:

(a) inicjowanie i prowadzenie skutecznych kampanii na rzecz budzenia świadomości społecznej mających na celu:

(i) zwiększanie otwartości wobec praw osób niepełnosprawnych;

(ii) promowanie pozytywnego wizerunku osób niepełnosprawnych i większą świadomość społeczną wobec nich;

(iii) promowanie uznania dla umiejętności, zasług i zdolności osób niepełnosprawnych oraz ich wkładu w rynek i miejsce pracy;

(b) szerzenie postaw poszanowania dla praw osób niepełnosprawnych na wszystkich poziomach systemu edukacyjnego, w tym u jak najmłodszych dzieci;

(c) zachęcanie wszystkich mediów, aby przedstawiały obraz osób niepełnosprawnych w sposób zgodny z celem niniejszej Konwencji;

(d) promowanie programów podnoszących poziom świadomości na temat osób niepełnosprawnych i ich praw.

• PRZYKAZANIA dla dziennikarzy

Pamiętaj PO CO w ogóle piszemy

i publikujemy:

I.       po to, by poszerzać wiedzę rodziców, profesjonalistów i samych osób niepełnosprawnych intelektualnie - odpowiadając w ten sposób na ich potrzeby: ONI SAMI CHCĄ WIEDZIEĆ CORAZ WIĘCEJ

po to, by propagować dobre przykłady, bo same te inicjatywy nie przebiją się do powszechnej świadomości

po to, by ułatwić wymianę poglądów w środowisku.

Pamiętaj DLACZEGO w ogóle

piszemy i publikujemy:

IV.      dlatego, że w ten sposób możemy pomóc we włączeniu społecznym osób z niepełnosprawnością intelektualną, w ich uczestnictwie w życiu lokalnej społeczności i traktowaniu ich jak obywateli

V. dlatego, że sami traktujemy osoby niepełnosprawne tak, jak każdego człowieka, obdarzonego GODNOŚCIĄ i chcemy, by inni też ich tak traktowali.

NIE PISZ I NIE POZWÓL INNYM

pisać o dorosłych ludziach z niepełnosprawnością intelektualną jak o dzieciach!

Jak skończyłeś 18 lat, oczekujesz, że otoczenie będzie zwracać się do ciebie per pan/pani. Dlaczego im narzucasz „ty-kanie”?!

Oni sami nie zaprotestują:- bo tak są przyzwyczajeni, - bo często sami się tak postrzegają, - bo NA TYM WŁAŚNIE POLEGA ICH NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ, że nie wiedzą, że mogą to egzekwować i nie wiedzą jak to zrobi

Jak już wiesz PO CO i DLACZEGO

piszemy, zadbaj, żeby publikacje:

VI.      były tworzone zgodnie z podejściem holistycznym, obejmującym wszystkie aspekty życia osoby niepełnosprawnej

VII. promowały rodzinę, bo to najlepsze miejsce dla rozwoju wszystkich, a zwłaszcza osób niepełnosprawnych intelektualnie

Jak już wiesz PO CO i DLACZEGO

piszemy, zadbaj, żeby publikacje:

propagowały współpracę wszystkich zainteresowanych - osób z niepełnosprawnością intelektualną, ich rodziców, profesjonalistów przedstawicieli władz lokalnych, itd.

wychodziły naprzeciw zmieniającym się potrzebom (rozwojowi) osób z niepełnosprawnością intelektualną

były tworzone przez przeszkolonych lub co najmniej uświadomionych profesjonalistów.

Dopóki każdy z nas nie uwierzy,

że osoby z niepełnosprawnością intelektualną są takimi samymi jak inni członkami rodziny, społeczeństwa, takimi samymi obywatelami państwa, nie przekonamy innych osób - w tym dziennikarzy, redaktorów i filmowców - do pozytywnego ukazywania osób niepełnosprawnych intelektualnie.