Artykuł:

Nauczyciel- osoba trudniąca sie nauczaniem kogos, wpływająca na czyjąś świadomość i postępowanie. To ogólna definicja słowa "Nauczyciel" , ale każdy z nich jest inny. Posiada inne cechy, inne poglądy inny tok myślenia, sposób nauczania i stosunek do ucznia. Czy jest ktosw pełni przygotowany do zawodu? Jakie kompetencje powinien posiadać nauczyciel ? na czym polega jego rozwój zawodowy? Jaki jest dzisiaj polski nauczyciel? co to znaczy wspomagać nauczycieli w rozwoju?

Zanim nauczyciel zaczyna swoja pracę musi się wykształcić - zdobyć kwalifikacje zawodowe jednak to nie koniec jego nauki. Przez całe swoje życie musi się dokształcać uzupełniać otrzymane kwalifikace i doskonalić je wychodzić poza zakres podstawowych umiejetnosći i wiedzy. Zatem pełne przygotowanie do zawodu, nauczyciel w 100% spełniony nie istniej w zawodzie nauczyciela nie ma koncowej mety w biegu do przygotowania zawodowego.Pozostaje to w sprzeczności z istotą pracy nauczycielskiej. Kompetencje, które powinien posiadać nauczyciel bezustannie się rozwijają i zmieniają.

Nauczyciel powinien posiadać wiedzie praktyczno-moralną to rodzaj doświadczenia które nabywamy w praktyce komunikacjyjnej, widza ta umożliwia dialogowe porozumiewanie się z innymi ludźmi , zoobowiązuje do do przestrzegania etyki mowy.

Ponadto powinien posiadać wiedzę techniczną która jest doświadczeniem ukazującym świat jako przedmiot naszych sprawczych oddziaływań . Intecją tej wiedzy jest pytanie o możliwość osiąganych przez człowieka celów które ustanawia. Wiedza ta wskazuje cele które należy osiągnąć, dostarcza wiadomości i określa środki i warunki.

Przygotowanie zawodowe. Pozycję nadrzędną w zawodzie nauczyciela zajmują kompetencje praktyczno-moralne.Wszelkie cele metody i środki muszą zyskać akceptacje praktyczno moralną. Po drugie kompetencje techniczne maja w zawodzie nauczyciela znacznie ograniczony zakres stosowania. W zawodzie nauczycielskim mogą być one prawomocne, uczestniczyc tylko w jednej sferze poczynan. Kształtuja orientacje życiowe uczniów ich poglady i postawe.Nauczyciel powinien pomagać w odnajdywaniu własnej tożsamości.

Po trzecie kompetencji praktyczno moralnych nie można przekazać w taki sposób, w jaki przekazuje się kompetencje techniczne. Wymagają przekazu dialogowego. Są czymś niepowtarzalnym i indywidualnym, nabyw się je samemu włąsnym wysiłkiem ponosi się za nie konsekwencje.

Rozwój zawodowy nauczyciela polega na równoległej i powiązanej ze sobą ewolucji kompetencji praktyczno- moralnych i technicznych.Przebiega przez cały czas nabywania umiejętności zawodowych. Przygotowanie zawodowe przebiega przez poszczególne stadium:

-stadium przedkonwencjonalne-wchodzenie w rolę zwodową

-stadium konwencjonalne-pełna adaptacja w roli zawodowej

stadium postkonwencjonalne- faza twórczego przekraczania roli zawodowej.

Rozwój nauczyciela nie odbywa się automatycznie. Może się zatrzymać na każdym z opisanych stadium.

Polski nauczyciel

Hipotetycznie może posiadać kilka cech:

Samoograniczenie powinności zawodowych- ogranicza swoją rolę do obowiązków wykonawcy,zakłada że miarą jego pracy jest efektywność z jaką wykonuje powierzone mu zadania.

Przekszatałcenie problemów praktyczno-moralnych w pytaniach technicznych-nie dostrzega różnicy między etycznym i technicznem wymiatem własnej pracy.Wszystko co robi ma sens techniczny

Skracanie i zawężanie perspektyw swojego rozwoju- Krótsza i węższa. Redukuje siębie do roli wykonawcy a przy tym spostrzxegający tę rolę jako pełną i odpowiadającą istocie jego pracy.

Co to znaczy Wspomagać nauczycieli w rozwoju?

Poszególne instytucje mogą pomagać w wysiłku stawania się nauczycielem poprzez wspomaganie nauczyciela w uświadamianiu sobie wychowaania jako faktu kulturowego jako działalnosci komunikacyjnej,której ma on własny udział. W rozumieniu siebie jako osoby niosiącej pomoc w odnajdywaniu własnej drogi i tożsamości

WIZERUNEK WSPÓŁCZESNEGO NAUCZYCIELA - „O reformie oświaty:, co wyrównywać, co różnicować, czego najbardziej potrzeba. Głos w dyskusji” Zbigniew Kwieciński ( Prof. zw. dr hab.)

Statystyczny polski nauczyciel w roku szkolnym 2009/2010 to kobieta (81%) w wieku 40,9 lat. Średnia wieku środowiska nauczycielskiego z roku na rok rośnie. Najliczniejszą grupę stanowią osoby w wieku 38–48 lat. Najmłodsi nauczyciele w wieku 19–24 lata to 2,1% ogółu uczących (ok. 14 tys.). Osoby do 30. Roku życia stanowią około 14% ogółu nauczycieli (79 tys.). W szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych pracują jednak również nauczyciele powyżej 70. Roku życia (ok. 1200 osób) oraz powyżej 80. roku życia (ok. 30 osób). Prawie wszyscy nauczyciele (97,4%) mają wykształcenie wyższe. Osoby nauczające przedmiotów ogólnokształcących są statystycznie młodsze (40,6 lat) od nauczycieli przedmiotów zawodowych (43,9 lat). W gronie niespełna 630 tysięcy wszystkich nauczycieli 4,3 tysiące ma stopień doktora lub doktora habilitowanego. Są to głównie poloniści, historycy, a na dalszych miejscach uczący: języka angielskiego, biologii i chemii. Wielu nauczycieli ma więcej niż jedną specjalność uzyskaną głównie podczas studiów podyplomowych. 1,4% osób zatrudnionych na stanowiskach nauczycielskich nie legitymuje się udokumentowanym przygotowaniem pedagogicznym [17].

Lektura przytoczonych danych skłania do wielu refleksji. Przede wszystkim martwi fakt, że tak niewielki odsetek (ok. 14%) populacji nauczycieli stanowią ludzie młodzi, do 30. roku życia. To przecież oni mają w bliższej i dalszej przyszłości kreować polską edukację. Rodzi się zatem, powtarzane w wielu miejscach i przy wielu okazjach, pytanie o kształt polityki oświatowej skutecznie zachęcającej zdolnych i pracowitych młodych ludzi do podejmowania pracy w szkolnictwie.