mgr Jolanta Książek
Zespół Szkół w Rudnej
na podstawie artykułu ,,Fascynacje i depresje” Agnieszki Żyta,
zamieszczonego w czasopiśmie „Bardziej Kochani”
Chcąc pomagać osobom niepełnosprawnym intelektualnie skupiamy się szczególnie na nich samych, lub na ich rodzicach , rzadko a może wcale na ich pełnosprawnym rodzeństwie.
Rodzeństwo dzieci niepełnosprawnych, już od najmłodszych lat bezpośrednio styka się z cierpieniem, chorobami i różnymi ograniczeniami swojego chorego brata lub siostry. W ten sposób uczy się odpowiedzialności i pomocy innym ludziom o wiele wcześniej niż jego koledzy lub koleżanki. To pełnosprawne rodzeństwo, zaraz po rodzicach, należy do osób, które najczęściej służą pomocą, opieką i wsparciem edukacyjnym swojemu niepełnosprawnemu rodzeństwu. Takie zachowanie może doprowadzić do większej dojrzałości społecznej, wzrostu wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka, zaangażowanie się w pomoc innym, ale może również spowodować, że zdrowe dziecko może czuć się nieszczęśliwe, pokrzywdzone przez los.
Wielu badaczy tego problemu podkreśla, że relacje między dzieckiem zdrowym i niepełnosprawnym w dużym stopniu zależy od tego jak rodzice traktują dziecko niepełnosprawne. Dziecko zdrowe naśladuje w rodziców w ich obchodzeniu się z niepełnosprawnym bratem lub siostrą .
Rodzeństwo dzieci z niepełnosprawnością intelektualną to dość duża grupa, o dużym zróżnicowaniu charakterów, poziomu intelektualnego, wykształcenia, sytuacji finansowej i rodzinnej. Wśród nich , bardzo często widoczne są zachowania krańcowe takie jak np.: droga fascynacji czyli swoistego zauroczenia i mocnego zaangażowania w problemy niepełnosprawności. Grupa ta zostaje często lekarzami, psychologami, pedagogami specjalnymi lub rehabilitantami ruchu. Zwykle często i aktywnie uczestniczą w różnych czynnościach opiekuńczych i edukacyjnych wspólnie ze swoimi rodzicami. Chcą pomagać i wspierać swojego brata czy siostrę , ale również inne osoby niepełnosprawne.
Siostry i bracia angażujący się w problemy osób niepełnosprawnych, bardzo związani uczuciowo ze swoim niepełnosprawnym rodzeństwem, narażenia są na wiele rozterek i dylematów, jeśli chodzi o swoje plany małżeńskie. Bardzo często obawiają się reakcji swego niepełnosprawnego brata czy siostry, ale również narzeczonej , czy narzeczonego. Lękają się ich reakcji na konieczność zaopiekowania się w przyszłości niepełnosprawnym rodzeństwem.
Na drugim biegunie znajduje się rodzeństwo, które nie może pogodzić się z niepełnosprawnością intelektualną swojego brata czy siostry. Bardzo często czują się obciążeni fizycznie i psychicznie. Osoby o negatywnym nastawieniu wobec swojego niepełnosprawnego rodzeństwa zazwyczaj nie uwzględniają w swoich planach na przyszłość zaopiekowania się nimi. Tłumaczą to brakiem warunków, zbyt dużym obciążeniem, małą samodzielnością brata lub siostry.
Rodziny posiadające dziecko niepełnosprawne intelektualnie narażone są na szereg problemów emocjonalnych i materialnych. Potrzebują różnego rodzaju wsparcia , gdyż czują się samotne. Bardzo często ograniczają swoje kontakty i izolują się, co odbija się niekorzystnie na prawidłowy rozwój wszystkich członków rodziny. Wielu specjalistów zaleca pomoc, którą należy objąć wszystkich członków rodziny , także zdrowe rodzeństwo.
Pomoc powinna być poprzedzona dokładną diagnozą środowiska rodzinnego i powinna mieć miejsce przede wszystkim w domu rodzinnym.
_____________________