Rolnictwo 1.Struktura użytkowania ziemi

Kraj	Grunty orne	Łąki i pastwiska	Lasy	Pozostałe
Irlandia	15	47	10	28
Szwajcaria	10	26	30	34
Szwecja	7	1	66	26
Polska	40	11	29	20

2.Rolnictwo intensywne – duże nakłady pracy lub kapitału na jednostkę powierzchni, a także duża produktywność ziemi (wysokie plony-zbiory z 1 ha) oraz wysoka wydajność hodowli. Występuje w krajach wysoko rozwiniętych: Holandia, Europa Zach., Nowa Zelandia, Nizina Chińska

Rolnictwo ekstensywne cechuje małe zaangażowanie nakładów pracy żywej i uprzedmiotowionej, czemu towarzyszy mała produkcyjność ziemi i zwierząt. Występuje m.in. w krajach afrykańskich położonych na terenie Sahary, na suchych terenach Australii, w Mongolii.

3.Rolnictwo towarowe(rynkowe) - produkujące artykuły rolne przeznaczone na sprzedaż w całości lub w przeważającej części.

Rolnictwo samo zaopatrzeniowe - produkcja rolna nastawiona jest na zaspokajanie potrzeb żywnościowych właściciela gospodarstwa i jego rodziny.

4.Czynniki rozwoju rolnictwa:

a) przyrodnicze:

- Klimat – największe znaczenie ma wielkość opadów, długość okresu wegetacyjnego oraz stopień usłonecznienia. Najkorzystniejsze są wilgotne morskie klimaty strefy zwrotnikowej, podzwrotnikowej i umiarkowanej ciepłej oraz klimat monsunowy.
- Wody – istotne są zasoby i głębokość zalegania wód gruntowych, roczna suma opadów atmosferycznych i pory ich występowania.
- Gleby – największe znaczenie mają żyzność i urodzajność gleby. Żyzność gleby to zdolność do zaopatrywania roślin w wodę, tlen i składniki pokarmowe. Urodzajność to aktualna zdolność produkcyjna gleby, która może być podnoszona przez zabiegi agrotechniczne, np. nawożenie, regulację stosunków wodnych. Dla rolnictwa najlepsze są czarnoziemy, mady, rędziny, gleby brunatne i czarne ziemie.
- Ukształtowanie powierzchni – najkorzystniejsze są tereny lekko faliste obszarów nizinnych, wyżynnych i kotlin śródgórskich. Stoki o nachyleniu powyżej 25° mogą być użytkowane rolniczo po kosztownym i pracochłonnym tarasowaniu.
b) pozaprzyrodnicze

Zasoby siły roboczej – mierzone są liczbą osób pracujących w rolnictwie, przypadających na 100 ha użytków rolnych. Niedobór siły roboczej ogranicza rozwój rolnictwa.
Własność ziemi – na świecie dominuje własność prywatna, która sprzyja rozwojowi rolnictwa. Wyjątkiem są kraje Ameryki Łacińskiej, Bliskiego Wschodu oraz Indie, gdzie zachowała się własność prywatna typu feudalnego (gospodarstwa o powierzchni kilkudziesięciu tysięcy hektarów). Często występuje tu ugorowanie lub dzierżawienie ziemi. W wielu krajach system dzierżaw jest wielostopniowy.
Wielkość gospodarstw – barierą rozwoju rolnictwa jest rozdrabnianie gospodarstw.
Kultura rolna – poziom kultury rolnej decyduje o stosowaniu nowoczesnych metod produkcji.
Poziom usług i przemysłu – usługi i przemysł to zaplecze naukowo-badawcze i techniczne rolnictwa, które może stanowić barierę jego rozwoju. Słabo rozwinięty przemysł rolno-spożywczy ogranicza rynek zbytu na płody rolne.
Polityka państwa – systemy kredytowania, ustalanie limitów produkcji i cen minimalnych na produkty rolne, ochrona własnego rolnictwa przez odpowiednią politykę celną.

Typy rolnictwa na świecie:
1) rolnictwo pierwotne – efekt pracy na roli lub hodowli zwierząt jest wykorzystywany tylko dla własnych potrzeb. Na ogół ziemia jest wspólna, a użytkujący często zmieniają działki pod uprawę, karczując lasy. Przeważa uprawa roślin, zwłaszcza zbóż, roślin okopowych i strączkowych, ale także hodowane jest bydło, owce, kozy, wielbłądy, czy nawet renifery. Przykładem może być pasterstwo koczownicze występujące na obszarze sawanny w Afryce, stepów w Azji Południowo-Zachodniej oraz tundry w Europie Północnej i Ameryce Północnej.

2) rolnictwo tradycyjne – obejmuje gospodarstwa rolne o różnej wielkości. Mniejsze chłopskie charakteryzują się niską efektywnością i ich produkcja jest wykorzystywana na ogół wewnątrz gospodarstwa. W Azji Południowo-Wschodniej rolnictwo tego typu jest nastawione przede wszystkim na uprawę ryżu, która jest prowadzona na niewielkich polach (brak mechanizacji), co wymaga dużego zaangażowania rolników. Większe obszarnicze, to gospodarstwa o powierzchni ponad 1000 ha (hacjendy w Ameryce Południowej), w których zatrudnia się siłę roboczą, a produkty są sprzedawane na rynkach (gospodarstwa towarowe).

3) rolnictwo rynkowe – jego cechą jest jak największe wykorzystanie ziemi i siły roboczej w celu osiągnięcia możliwie największego zysku. Intensywne gospodarstwa charakteryzują się wyraźną specjalizacją produkcji, np. warzywniczej i sadowniczej. Rolnictwo to jest rozpowszechnione w państwach Europy, Ameryce Północnej, Australii i Nowej Zelandii. Typowym przykładem gospodarstw towarowych, wielkoobszarowych, wysoko zmechanizowanych, wyspecjalizowanych w produkcji zwłaszcza roślin przemysłowych, są farmy w Ameryce Północnej. Przykładem rolnictwa rynkowego jest rolnictwo plantacyjne nastawione na uprawę: bawełny, herbaty, trzciny cukrowej, owoców cytrusowych. Zbiory są przeznaczane na odległe rynki zagraniczne.

4) rolnictwo uspołecznione – obejmuje duże gospodarstwa państwowe i spółdzielcze, zmechanizowane i wysoko towarowe, jednak przynoszące niskie plony z uwagi na niskie tempo innowacji. Rolnictwo tego typu zanika w państwach byłego bloku socjalistycznego, niemniej jednak można jeszcze zaobserwować je w Rosji i byłych jej republikach, w Chinach czy Mongolii. W Polsce dawne PGR-y zostały zlikwidowane, a państwowa własność jest już niezauważalna.