| dobór materiału rzeczowego |
Materiał rzeczowy dobrany w oparciu o podstawę programową, zebrany w rozdziałach określających swymi tytułami treści poruszane w rozdziale. Klasyczne i dobrze znane polonistom teksty uzupełniają się w rozdziałach, dodatkowo załączone są fragmenty rysunkowe: komiksy, żarty. |
Materiał rzeczowy dobrany w oparciu o podstawę programową. Teksty dobrane w sposób podobny jak w pierwszym podręczniku – w oparciu o główne hasło tytułu rozdziału (Początki świata, początki słowa – więc teksty o mitycznych początkach świata, fragmenty Biblii). Nowatorskie w tej serii jest wyodrębnienie obrazów, jako osobnej grupy tekstów związanych hasłem „sztuka patrzenia”. |
| nadrzędna zasada kompozycji materiału rzeczowego |
Materiał rzeczowy dobrany w oparciu o podstawę programową, zebrany w rozdziałach określających swymi tytułami treści poruszane w rozdziale zaczynając od tych najbliższych (klasa 1: Rozdział 1: Określić siebie, 2: Mieć kogoś bliskiego, 3: Sprostać obowiązkom) do zagadnień bardziej ogólnych, problemowych (klasa 2: rozdział 1: Budować swoją tożsamość, rozdział 6: oceniać sprawiedliwie, rozdział 8: Nie tracić nadziei). |
Nadrzędną zasadą doboru tekstów jest tytuł podręcznika „Świat w słowach i obrazach”. Pokazanie różnorodności świata. Mamy więc tytuły rozdziałów, np. „świat na ekranie”, „W świecie popkultury”, „świat między wersami”. |
| zawartość komentarza odautorskiego |
brak. |
Co jakiś czas w podręcznik wpisane są wstawki od autora. Są to komentarze tekstów, które znalazły się w rozdziale, czasem dopowiedzenia, jakby komentarz, który mógłby powiedzieć nauczyciel. |
| obudowa metodyczna tekstów |
Do tekstów dołączonych jest wiele pytań, zadań i poleceń, nauczyciel ma możliwość wyboru. Do obrazów zazwyczaj dołączone jest jedno, rzadziej 2 pytania dotyczące powiązania z tekstem. Czasem obraz występuje jako osobny tekst do analizy. |
System zakładek, fiszek urozmaica teksty kolorystycznie, jest także przejrzystą pomocą dla nauczycieli. Autor umieszcza wiele pytań, do tekstów, kontekstów. Teksty ćwiczące czytanie ze zrozumieniem komponują się i uzupełniają treść zagadnień poruszanych w danym rozdziale. |
| sposoby wprowadzania wiedzy rzeczowej |
W treść poszczególnych rozdziałów wpisane są „rady dla piszących/mówiących” – dotyczące kolejno wprowadzanych form pisanych lub mówionych (np. prezentacji czy recytacji). Także gramatyczne zagadnienia wiążą się z tematem rozdziału lub konkretnym tekstem układając się w zwięzłą całość. |
Informacje, definicje są podawane w kolorowych, łatwo zauważalnych ramkach. Zazwyczaj pojawiają się tam, gdzie występuje nieznany gimnazjaliście na danym poziomie termin, czasem jest to powtórka. |
| rodzaje i funkcje kontekstów |
Jako kontekstów używa się w podręczniku zazwyczaj obrazów, czasem fragmentów komiksów. Wielokrotnie inny tekst stanowi kontekst do tekstu głównego (np. do fragmentu księgi rodzaju o grzechu pierworodnym jest tekst „Żarłoczna Ewa” K.I. Gałczyńskiego) |
Kontekstami zazwyczaj są rysunki, obrazy, uzupełnione pytaniami stanową załącznik do tekstu głównego. Zdarza się jednak, że to obraz jest tekstem głównym. W każdym podręczniku z serii znajduje się rozdział „Świat na ekranie” zachęcający wręcz do porównania fragmentów tekstów, obrazów i scenariuszy z filmami. |
| graficzna strona podręcznika |
Podręcznik jest ilustrowany, jednak nie za bardzo, obrazy stanowią główne konteksty lub uzupełnienia tekstów (np. portret autora). Część gramatyczna wyróżniona jest zielono-żółtym tłem stron. Brak np. obrazów będących tłem danego tekstu. |
Podręcznik jest kolorowy, wiele zakładek w różnobarwnych kolorach pomaga w łatwiejszym poruszaniu się w obrębie podręcznika. Zawiera wiele obrazów i ilustracji a także map i osi – wszystko, by uatrakcyjnić i urozmaicić podręcznik. Jest bardziej kolorowy i ciekawy niż podręcznik poprzedni. |