DROGA NIEMCÓW DO PONOWNEGO ZJEDNOCZENIA OAŃSTWA 1949-1990, POZNAŃ 1991

jenmych i utrzymywania wojsk okuipacyjmydi. Protokół wszedJ w życie

-w dniu l I 1-954 r. 25 III 1954 ,r. rząd ZSRR złożył delklanację głoszącą, że NRD uzyskała suwerenność państwową. Misje dyplomatyczne obu państw podniesiono do rangi ambasad, 25 I 1955 r. Prezydium Rady Naj­wyższej ZSRR wydało dekret o zakończeniu sianu wojny z Niemcami. W dokumencie tym zastrtzeżono jednak, że zniesienie stasnu wojny nie zmienia (międzynarodowych zobowiązań Niemiec, wynika j ących z kleslki wojennej i mię naimsza praw i obowiązków ZSRR wobec Niemiec, wyni­kających z układów międzynarodowych ^4S.

W ślad za ZSRR tafcże państwa bloku radzieckiego, 'pozostające w stanie wojny z Niemcami, uznały, iż stan ten zakończył się.

W 'dniach 17 - 20 IX 1855 .r. delegacja rządowa NRD przebywała w Moskwie, gdzie podipisa-no dwustronny układ o wzajemnych stosuinikach. Zniesiono Unząd Wyisokieigo Komisarza ZSRR w Niemczech. Obowiązki jego przejął ambasador ZSRR w NRD. Rząd NRD uzyskał swobodę w kształtowaniu swej polityki wewnętrznej i zagranicznej. Na terenie NRD pozostały wojska radzieokie. Zastrzeżono jednak, że nie będą się one mie­szały do spraw wewnętrznych NRD. Ustawą z 13 VIII 1956 r. NRD po­wołała dio życia Narodową Armię Ludową i ministerstwo Obrony Naro­dowej. Aitmia Ludowa NRD weszła w skład utworzonego w ,1955 r. War­szawskiego Układu Obronnego⁴⁸.

Zmiany w statusie sprawnym ,nie zmieniły sytuacji NRD na forum mię­dzynarodowym. Nadal inie była ona uznana przez państwa zachodnie. RFN miała uznanie wszystkich 4 mocarstw, natomiast NRD miała tylko uznanie jednego z nich, tj. ZSRR. Suwerenność jej madal miała ograniczo­ny charakter⁴⁷.

Oba państwa posiadały własne siły zbrojne, wchodziły do zwalczają­cych się wzajemnie obozów politycznych i ugruipowań militarnych (NATO

- Układ Wanszawsiki), 'bardzo ostro wzajemnie zwalczały się. Jeden z głównych twórców i pierwszy kanclerz RFN Konrad Adenauer był oskarżany przez przeciwników politycznych o to, że realizuje cele poli­tyczne imperializmu amerykańskiego, że jest kanclerzem Amerykanów. Oskarżano go o świadome działanie na .rzecz podziału Niemiec i nega­tywny s.osuinek do idei zj-dnoczeinia⁴⁸. Sam Adeinauer w pewnym sen­sie potwierdzał te opinie mówiiąc, że lepsza jest wolność niż jedność, że jedność przyjdzie z czasem⁴⁹.

16

I.2.1

---