plik

Rozdział II

Ogier galopował do momentu aż wycie prześladowców zgubiło się w ciszy , a nas
otaczały tylko drzewa i góry .
Po jakimś czasie natrafiliśmy na strumień i zatrzymaliśmy się . Bardziej zwaliłam
się niż zsiadłam z jego grzbietu i moje nogi jak z waty , ugięły się pod moim
ciężarem . Odwróciłam się i obserwowałam złotawą mgle otulającą ogiera . Znowu w
ludzkiej postaci , powalił się na brzeg rzeki pijąc wodę tak łapczywie , jak ja
wciągałam powietrze .

–

Proszę nie pic za dużo – wydyszałam – skurcze …

Warknął , ale przestał pic i zaczął turlać się w wodzie . Wilgoć lśniła na jego
mahoniowej skórze a jego oddech był świszczący .
Odległość jaka przebiegł była imponująca , szczególnie ze od dłuższego czasu żył
w zamknięciu .
Patrzyłam na nocne niebo . Niewidoczny księżyc zaczynał się zmniejszać , co
oznaczało , ze była mniej więcej trzecia w nocy . Nawet jeśli biegliśmy przez bite
dwie godziny , to absolutnie musieliśmy przed świtem zwiększyć odległość
pomiędzy naszymi prześladowcami , jeśli chcieliśmy pozostać wolni .
Moje nogi w końcu przestały drżeć i zdołałam stanac na czworaka . Doszłam tak do
rzeki i używając rak do zaczerpnięcia zimnej wody , ugasiłam pragnienie palące
mnie w gardle . Zmoczyłam twarz , szyje i uszy żeby spłukać krew , ale nie
przyniosło mi to ulgi . To czego potrzebowałam to gorąca kąpiel , ogromna kanapka
ze stekiem i filiżanka kawy . Niekoniecznie w tej kolejności .

–

Lepiej niech pani oczyści również inne rany – powiedział słabym
głosem , który ledwo usłyszałam .

Spojrzałam na niego ale miał zamknięte powieki .

–

Właśnie to miałam zamiar zrobić .

Najpierw przemieniłam się żeby jeszcze przyspieszyć gojenie , po czym
przybrałam ludzka formę i ukucnęłam żeby nie tylko zmyć krew i kurz z moich ran ,
ale również sierść i pot konia z moich nóg i partii intymnych . Nie wiem o co
chodziło z tym żartem Lady Godivy , ale jedno było pewne , ze nie wsiadła nago na
konia dla własnej przyjemności . Pot szkapy na skórze nie był niczym przyjemnym .

–

Myśli pani , ze ciągle nas gonią ? - Zapytał po chwili .

–

Z pewnością . To coś podąża za zapachem , a nie powzięliśmy żadnych
środków żeby nie zostawiać za sobą śladów .

Warknął .

–

Chciałem po prostu uciec od tych sukinsynów jak najdalej .

Nie tylko on .

–

Jak długo pan tam był ?

–

Od kilku miesięcy . Niektórzy nawet od roku .

–

I … hm … doili was wszystkich ?

Otworzył jedno oko i popatrzył na mnie zaintrygowany .

–

Jak pani zgadła ?

Wzruszyłam ramionami .

–

Strażnik wspominał o pobieraniu próbek .

–

Nawet jeśli wspominał , to to nie byłby pierwszy pomysł jaki wpadłby
mi do głowy .

–

Jeszcze dwa miesiące temu , mi również nie .

Od tego czasu dowiedziałam się trochę więcej na ten temat . Doświadczenie i te
sprawy …

–

Czy to znaczy , ze ma pani jakąś teorie na to co się tam działo ?

–

Tylko niejasne podejrzenia , nic więcej .

–

Jakie ?

Skrzywiłam się .

–

Badania genetyczne . Hybrydyzacja .

Nie poruszył się , tylko lekko zmrużył oczy . Widocznie domyślał się , ze wiem o
wiele więcej niż chciałam mu powiedzieć , ale zapytał tylko :

–

Ile czasu pani tam była ?

–

Powiedziałabym , ze jakieś osiem dni . Ale ta noc jest pierwsza , która
sobie przypominam .

Znowu warknął .

–

Tak samo jeśli chodzi o mnie . Tylko , ze ja dopiero po jakichś dwóch
miesiącach odzyskałem świadomość .

Więc wszystkim podawali narkotyki . Ale dlaczego u ogierów działanie narkotyku
zniknęło dopiero po dwóch miesiącach a u mnie zaledwie po ośmiu dniach ? Czy
to właśnie fakt , ze się obudziłam , co normalnie nie powinno było się wydarzyć ,
pozwolił mi na ucieczkę ? Potarłam ręką oczy , marząc żeby ta mgła w moim umyśle
rozproszyła się , i żeby moje wspomnienia powróciły .

–

Nigdy nie próbował pan uciec ?

–

Nie , to było niemożliwe . Nigdy nie ściągali z nas łańcuchów a stajnia
była wyposażona w nadajniki anty-psi , w razie gdyby któryś z nas
próbował swoich talentów psychicznych .

To przynajmniej tłumaczyło dlaczego nie rozpoznałam czym jest . On z kolei od
razu mnie przejrzał , co było interesujące . Ale może powodem była , tak bardzo
wrażliwa na zapach wilka , natura konia .

–

Czy robili coś jeszcze oprócz dojenia was ?

–

Nie , dzięki Bogu .

–

Widział pan jakieś inne rodzaje zmiennokształtnych ?

–

Nigdy nie pozwolono nam wyjść z tej przeklętej stajni .

Kiedy go złapali musiał być w doskonalej formie , skoro po tylu miesiącach
wiezienia zdołał jeszcze wykazać się taka silą i wytrzymałością . Wyszedł na
czworaka z wody i położył się na trawie , przeciągając się .
Przebiegłam wzrokiem po jego ciele . Nie tylko jego kolor był cudowny . Był

zbudowany jak rasowy : szerokie ramiona , silna pierś , wąskie biodra i długie ,
umięśnione nogi . Dol jego pleców naznaczony był jeszcze świeżymi śladami bicza ,
ale miał najseksowniejszy tyłek jaki widziałam , odkąd Quinn pojawił się i zniknął z
mojego życia .
Nigdy wcześniej nie spotkałam zmiennokształtnego konia i zastanawiałam się ,
gdzie do tej pory się chował . Jeśli ten mężczyzna był typowym przedstawicielem
swojej rasy , to przy następnej pełni księżyca chętnie poszukałabym jednego czy
dwóch dla siebie . Jeśli zdołaliby pokonać instynktowna niechęć do wilków to jestem
pewna , ze świetnie bym się bawiła .

–

Nie czuje najmniejszej wibracji kroków w ziemi – zauważył .

–

Może są bardzo daleko , ale podążają za nami .

Oparł się na łokciu i obserwował mnie z uwaga .

–

Wydaje się pani być tego pewna .

–

Zamiast nas złapać próbowali nas zabić . To dowodzi , ze przykładają
większą wagę do swojego sekretu niż do nas .

–

Więc lepiej będzie jeśli ruszymy w drogę .

To była ostatnia rzecz , której domagało się moje zmordowane ciało . Potrzebowa-
lam snu jeszcze bardziej niż kawy , a wiedząc jak bardzo byłam uzależniona od
kofeiny , to mówiło w jak marnym byłam stanie . Ale przerwa , nawet
kilkugodzinna , była nie do pomyślenia .
Wstał z nadnaturalna gracja i podał mi rękę . Miał cieple palce , pomimo czasu jaki
spędził w lodowatej wodzie , i poczułam szorstkość jego dłoni . Pomógł mi się
podnieść i puścił moja rękę , ale nie ruszył się z miejsca .
Popatrzyłam mu głęboko w oczy . Zauważyłam w nich błysk , który mi
przypomniał , ze ten mężczyzna od kilku miesięcy nie miał żadnego kontaktu z
kobieta . Woda z rzeki spłukała z niego pozostałości ze stajni i jego piżmowy , pelen
pragnienia zapach otulił mnie jak kokon pożądania .
Podniósł dłoń i odsunął przyklejony do mojego policzka kosmyk mokrych włosów .

–

Mogę wiedzieć jak pani się nazywa ?

Czubki jego palców pozostawiły gorący ślad na mojej skórze . To było przyjemne i
moje własne pragnienie stało się naglące . Ale nie tak bardzo jak strach przed
ponownym uwiezieniem i potrzeba ucieczki . Odpowiedziałam pospiesznie :

–

Riley Jenson . A pan ?

–

Kade Williams . Mówmy sobie na ty , ok ?

–

Musimy ruszać , Kade .

–

Tak , wiem .

Ale nawet się nie poruszył , uśmiechając się szerzej co sprawiło , ze był jeszcze
seksowniejszy . Moje hormony zaczęły brykać . To prawda , ze nie potrzebowały
wiele żeby zacząć podniecać się na widok przystojnego faceta . I gdybyśmy nie
znajdowali się w środku lasu , z kudłatymi bestiami i uzbrojonymi szaleńcami
depczącymi nam po pietach , to pewnie posłuchałabym ich wołania .

–

Ale najpierw jeden pocałunek dla mojej wybawczyni – kontynuował
cichym głosem .

–

To naprawdę nie jest odpowiedni czas i miejsce …

–

Wiem – przerwał mi – i nie obchodzi mnie to .

Objął mnie ręką w talii i pocałował zapalczywie , wbijając swoje palce w mięśnie
moich pleców i przyciągając mnie do swojego gorącego i twardego ciała . Opierałam
się pól sekundy ale w dotyku był tak przyjemny a jego smak tak słodki , ze w
następnej chwili poddałam się . A kiedy mój opór stopniał , pierwsze wątpliwości
wyparowały ustępując miejsca gwałtownemu i namiętnemu pocałunkowi .
Wydawało mi się , ze minęły godziny kiedy w końcu przerwaliśmy dla
zaczerpnięcia powietrza . Miałam wrażenie , ze szybkie bicie mojego serca odbija się
echem w ciszy nocnej czemu towarzyszył ryk krwi w moich żyłach .
Pełnia księżyca już minęła ale gorączka ciągle mnie spalała . Co znaczyło , ze
nawet jeśli w ciągu tych ośmiu dni był jakiś seks , to z pewnością bez żadnej
satysfakcji .
Jednak nie byłam całkowicie pod wpływem moich hormonów , przynajmniej do
czasu aż księżyc znowu nie będzie w pełni . Może i miałam ochotę na tego
przystojnego i silnego zmiennokształtnego , ale nie na tyle żeby tu i teraz wziąć to co
mi ofiarował .
To mogło poczekać aż wydostaniemy się z lasu , dosłownie czy tez w przenośni .
Uwolniłam się z jego objęć i cofnęłam o krok .

–

Lepiej jak przez jakiś czas pójdziemy rzeka , żeby zgubili nasz ślad .

Uśmiech , którym mnie obdarzył był bez wątpienia bardzo namiętny .

–

Pójdziemy w gore zamiast w dol rzeki .

Wygięłam jedna brew .

–

Dlaczego ?

–

Ponieważ ludzie najczęściej wybierają łatwiejsze wyjście i idą z
prądem . A oni najprawdopodobniej pomyślą , ze tak właśnie
zrobiliśmy .

–

Wydaje mi się , ze to ma sens .

Przytaknął .

–

Kiedy woda zrobi się dla ciebie zbyt zimna , to wdrap się na mój
grzbiet .

–

Mam zamiar zmienić się w wilka .

Wzruszył ramionami .

–

Nie wahaj się jeśli będziesz w potrzebie …

–

Dzięki .

Zauważyłam błysk w jego oczach .

–

To pierwszy raz kiedy naga kobieta dosiada mnie w mojej alternatywnej
formie . I jest to takie … erotyczne .

Uśmiechnęłam się .

–

Więc Lady Godiva nie była taka idiotka jak myślałam ?

–

Nie , jeśli jej koń również był zmiennokształtnym .

Spuściłam oczy i w dole jego brzucha zauważyłam wznoszący się namiot . Cóż , to
najprawdopodobniej tłumaczyło blogi uśmiech damy . Wyciągnęłam rękę w stronę
strumienia i powiedziałam :

–

Panowie przodem .

Zmienił się , poczekał aż zrobię to samo i ruszyliśmy pod prąd . Szliśmy przez
resztę nocy . Kiedy woda stawała się za zimna dla moich łap , zmieniałam formę i
wdrapywałam się na grzbiet Kada , poddając się rytmowi jego kroków na
kamienistym dnie .
Kiedy w końcu wyszliśmy z rzeki , niebo na wschodzie barwiło się na złoto i
różowo . Kade doszedł aż do krawędzi skalistego zwisu . Przed nami rozciągała się
zalesiona dolina a w samym jej sercu wyrastało niewielkie miasteczko . Zbocze ,
które do niego prowadziło było tak strome , ze poczułam jak żołądek podchodzi mi
do gardła . Ześliznęłam się z grzbietu i chwiejnym krokiem oddaliłam się od
urwiska .
Kade przemienił się w człowieka i zapytał :

–

Wszystko w porządku ?

Odetchnęłam głęboko kilka razy i potaknęłam .

–

Mam zawroty głowy .

I jakąś urwiskowa fobie od czasu , kiedy w dzieciństwie zepchnięto mnie z
jednego .
Wskazał na miasteczko , którego już nie mogłam dostrzec .

–

Rozpoznajesz je ?

–

Ani trochę . A ty ?

Nie odpowiedział , tylko zmarszczył brwi .

–

Te kręcące się punkty na niebie nad miastem , co to jest ? Orly ?

Popatrzyłam uważnie na dwie brązowe sylwetki i nie dostrzegłam niczego innego ,
jak zwykle orły . Ale z takiej odległości wcale mnie to nie dziwiło . Jednak dopóki
znajdowaliśmy się tak blisko obozu , nie mogliśmy tak po prostu polegać na
pozorach .

–

Być może są to zmiennokształtni , odpowiedzialni za nadzór nad
miastami wokół farmy .

Zmrużył oczy , ale zachował swoje myśli dla siebie .

–

Więc okrążamy ich i idziemy dalej ?

–

Nie . Nie mam już siły iść dalej , a przynajmniej dopóki nie napije się
kawy .

Zbliżyłam się do krawędzi urwiska tak , żeby widzieć miasto ale nie widzieć
urwiska . Zauważyłam dom z cynowym dachem , który oferował interesujące
możliwości : był w połowie zasłonięty drzewami .

–

Co o nim myślisz ? - Zapytałam wskazując dom palcem . - Wydaje mi
się , ze możemy tam dojść tak żeby nikt nas nie zobaczył .

–

To co najmniej dwie godziny marszu – odpowiedział , leniwie
przesuwając wzrokiem po moim ciele i odniosłam wrażenie jakby mnie
dotykał . - Czujesz się na silach ?

Chwile wcześniej stwierdziłam coś odwrotnego , ale to nie tak , ze miałam jakieś
inne wyjście . I nie mogłam na niego wsiąść : koń będzie zbyt widoczny w coraz
jaśniejszym lesie .

–

Jestem wilkiem , jestem silniejsza niż ci się zdaje .

–

Wiem – stwierdził rozbawiony z niby zbolałą mina , rozmasowując

sobie zebra . - Mam siniaki , które tego dowodzą .

Uśmiechnęłam się lekko .

–

Przykro mi , ale zupełnie nie wiem jak się ujeżdża ogiera .

–

Och , postaram się jakoś temu zaradzić .

Gorąca błyskawica przetoczyła się przez moje żyły jak żywe srebro . Wygięłam
jedna brew i odpowiedziałam :

–

A jeśli będę potrzebowała kilku lekcji ?

–

Więc zostanę do czasu aż staniesz się ekspertem .

Cóż , nie miałam zamiaru narzekać . Oprócz tego obecność Kada sprawi , ze mój
brat oszaleje z pragnienia . A po wszystkich zniewagach , których się dopuścił na
temat mojego życia miłosnego ( a właściwie jego braku ) , zasłużył sobie na to żeby
się zaślinić na widok tej mahoniowej perfekcji .
Zeszliśmy z góry , Kade otwierając drogę a ja wpatrując się w jego szerokie i
umięśnione plecy . Stroma droga nie raz sprawiła , ze żołądek podszedł mi do gardła .
Szczególnie kiedy zerkałam na wąwóz , obok którego schodziliśmy .W końcu jednak
udało mi się nie zwymiotować i znalazłam się na dole , drżąc z ulgi .
A może to było po prostu wyczerpanie .
Słońce już dawno pojawiło się na niebie , kiedy w końcu doszliśmy do domu .
Moje nogi były jak z ołowiu i każdy krok wymagał nadludzkiego wysiłku .
Kade wcale nie był w lepszej formie . Oparł zmęczone ramiona o palisadę i zwrócił
spocona twarz w kierunku drewnianego domu .

–

Nic nie słyszę . Może ty coś wyczuwasz ?

Jedyne co czułam to eukaliptusy i nasze dwa zapachy potu .

–

Nie .

–

Rozejrzę się w garażu , ty sprawdź dom .

Spojrzałam w niebo żeby upewnić się , ze nie widać żadnego orla , otworzyłam
furtkę i chwiejnie poczłapałam do najbliższego okna . Dojrzałam przez nie
pomieszczenie w blado żółtym kolorze , w którym królowało ogromne puste łóżko .
Na ten widok prawie się rozpłakałam . Boże , jak bardzo potrzebowałam
odpoczynku . „ Spać .”
Odeszłam od okna , przechodząc na tył domu . Drzwi były zamknięte na klucz .
Obmacałam futrynę , zajrzałam pod wycieraczkę i w końcu , pod krwisto-czerwonym
geranium zdobiącym okno , znalazłam klucz .
Drzwi skrzypnęły kiedy je otwierałam . Skrzywiłam się i przez chwile stałam
nieruchomo , nasłuchując . Stary dom był spokojny ale nie całkiem cichy . Z
sąsiedniego pomieszczenia słychać było miarowe tykanie zegara a powietrze
wypełnione było zapachem lawendy i naftaliny .
Kade pojawił się za moimi plecami , rozgrzewając mnie swoja obecnością .

–

Jest tu ktoś ?

Jego oddech pieścił moje ucho , wzniecając przyjemny dreszcz na mojej skórze .
Moje ciało mogło sobie być zmęczone , za to moje hormony wydawały się
niezmordowane . Potrząsnęłam głową i odsunęłam się lekko .

–

Nie . Znalazłeś coś ?

–

Żadnego samochodu i widząc drzwi garażu powiedziałbym , ze nie były

otwierane od kilku dni .

–

Więc , być może znaleźliśmy schronienie na kilka godzin .

–

Miejmy nadzieje .

Wyjął mi klucz z reki i zamknął drzwi od środka , po czym zawiesił go na haczyku
znajdującym się tuz obok .

–

Myślę , ze nie mógłbym zrobić ani kroku więcej – dodał .

Pierwsze drzwi z korytarza prowadziły do kuchni . Kade właśnie tam się skierował
a ja kontynuowałam zwiedzanie . Dom był nieduży i oprócz kuchni , składał się z
salonu , łazienki i dwóch pokoi . Ściany , albo były pomalowane w pastelowych
kolorach , albo oklejone tapeta w kwiaty , i wszędzie było mnóstwo koronek . Nie
wiem czy sprawiał to wystrój , czy tez zapach naftaliny ale od razu było wiadomo ,
ze mieszkały tu starsze osoby … a zawartość szafy tylko to potwierdziła .
Z drugiej strony byłam złodziejką , więc nie mogłam pozwolić sobie na
wybrzydzanie .
Zawróciłam i weszłam do łazienki . Odkręciłam kran żeby się upewnić , ze była
ciepła woda , po czym wskoczyłam pod prysznic i umyłam się . Po wszystkim
poczułam się o niebo lepiej . Wytarłam się , okręciłam ręcznikiem i wróciłam do
kuchni .

–

Jaka lubisz kawę ? - Zapytał Kade słysząc jak wchodzę .

–

Najlepiej ciepłą .

Rozbierał mnie wzrokiem , uśmiechając się szelmowsko .

–

Pachniesz tak smakowicie , ze można byłoby zjeść .

Nalał gorącej wody do dwóch kubków i jeden przysunął w moja stronę .

–

To również pachnie smakowicie – odpowiedziałam opadając na
najbliższy taboret i wciągając zapach mojej kawy . - Wygląda na to , ze
ci co nas goszczą nawet o tym nie wiedząc , wyjechali na kilka dni .

Potaknął .

–

To by się zgadzało z brakiem łatwo psującej się żywności w lodowce .

Przez chwile popijałam kawę , po czym zapytałam :

–

Jest tu jakiś telefon ?

To była jedyna rzecz , której nie zauważyłam podczas zwiedzania .

–

Na ścianie , za tobą .

Przyglądał mi się przez chwile i w końcu zapytał :

–

Jest ktoś w twoim życiu , kogo musisz jak najszybciej zawiadomić ?

Uniosłam brew .

–

A jeśli tak jest , sprawi ci to jakąś różnicę ?

Przybrał napiętą minę .

–

Oczywiście , ze tak .

–

Myślałam , ze ogiery maja haremy .

–

To prawda , ale odwrotnie do naszych kuzynów zwierząt , nie kradniemy
klaczy innych .

–

Aha . ( Spokojnie delektowałam się swoja kawa , nie odkrywając rąbka
tajemnicy .) A ile kobiet masz na swoim ranczu ?

–

Cztery , dopóki mnie nie schwytali .

–

Niezła liczba , w dodatku do pary .

Uniósł brwi .

–

Nie wydajesz się zaszokowana .

–

Wilki również maja skłonność do mnożenia partnerów , przynajmniej do
czasu aż znajda swoja bratnia dusze .

–

A jeśli chodzi o ciebie , w tej chwili …

–

Jestem wolna jak pszczółka , ale miałam nawet do pięciu kochanków .

Właściwie , to nie tak całkiem jednocześnie . Samce wilki maja trudności z
dzieleniem się w taki sposób .

–

A kiedy znajdujecie swoja bratnia dusze ?

–

Stajemy się monogamiczni .

–

W przeciwieństwie do nas , ogierów .

To było ostrzeżenie . Mile , ale jednak ostrzeżenie . Uśmiechnęłam się lekko .

–

Kiedy zwiążę się z kimś na cale życie , to będzie to ktoś z mojego
gatunku . Chciałabym któregoś dnia mieć dzieci .

Ale moje geny wampira być może już teraz pozbawiły mnie tej możliwości .
Rohan , mój brat bliźniak , dwa tygodnie wcześniej odkrył , ze jest sterylny .
Poddałam się całej serii podobnych badan , ale nie wiedziałam jeszcze jakie są
wyniki . Nic dziwnego , pamiętałam jak wchodziłam do laboratorium , ale tego ze
wychodziłam , już nie .

–

Kim są więc te osoby , z którymi chcesz się skontaktować ?

–

Mój współtowarzysz stada , który jest również moim współlokatorem , i
mój szef .

–

Spisz ze swoim szefem ?

Zaksztusilam się kawa .

–

Nie – odpowiedziałam kiedy już złapałam oddech . - Pracuje dla
Dyrektoriatu Gatunków Alternatywnych . Maja w zwyczaju martwic się
trochę , kiedy jeden z ich pracowników znika . Nawet jeśli to zwykła
sekretarka , jak ja .

–

Więc , podczas kiedy ty będziesz do nich dzwonić , ja idę pod prysznic .

Wyszedł z kuchni . Patrzyłam za nim wzrokiem znawcy , po czym złapałam
słuchawkę i wystukałam biurowy numer Jacka . Usłyszałam tylko nagranie ,
mówiące , ze taki numer nie istnieje . Kiedy próbowałam dzwonić na jego domowy
numer , czy tez do Rohana i do mnie , osiągnęłam taki sam rezultat . Spróbowałam na
komórkę . Albo obaj mieli wyłączone komórki , albo nie mieli zasięgu .
Moje niedobre przeczucie znowu pojawiło się w okolicy żołądka .
Kade powrócił po kilku minutach , ciągle cudownie rozebrany , ale sprawiał
wrażenie jakby czul się – i krotko mówiąc pachniał – świeżo .

–

Nic – wymruczałam rzucając telefon na widełki .

Zmarszczył brwi .

–

Telefon nie działa ?

–

Działa , ale nie mogę się dodzwonić .

–

Spróbuj później . Jest jeszcze wcześnie .

Dla Jacka nie było za wcześnie . Ani dla Rohana . Ten drugi musiał być w stanie
totalnej paniki i wątpiłam żeby ostatnio dużo spal .

–

Ty spróbuj .

Kade podniósł słuchawkę i wybrał numer . Spokojnie słuchał po czym nacisnął na
guzik , rozłączając się .

–

Nagrana wiadomość mówi mi , ze taki numer nie istnieje .

Potaknęłam .

–

Do kogo próbowałeś się dodzwonić ? Do jednej z twoich klaczy ?

–

Nie . Po takim czasie z pewnością dołączyły do kogoś innego .

–

Więc , do kogo ?

–

Wszystkie wilki są takie ciekawskie ?

Wzruszyłam ramionami .

–

Lubie wiedzieć co nieco na temat mężczyzn , których mam zamiar
pieprzyc , kiedy to się skończy .

Gorący błysk rozświetlił jego brązowe oczy .

–

Kiedy to się skończy ?

Potaknęłam skinieniem głowy .

–

Najpierw uciekamy , potem bawimy się .

–

Wydaje mi się , ze to dobry plan .

–

To super .

Nawet jeśli niesamowicie mnie pociągał , to to czego najbardziej potrzebowałam w
tej chwili , to było bezpieczeństwo . Być może znaleźliśmy tymczasowe schronienie ,
ale wątpiłam żebyśmy mogli zostać tu na dłużej . Orsini mieli podobny sposób
działania jak myśliwi i miałam przeczucie , ze nie zmyliliśmy ich naszym marszem w
rzece .

–

Więc , do kogo dzwoniłeś ?

Uśmiechnął się .

–

Do mojego wspólnika w interesach .

–

A w jakiej branży pracujesz ?

–

Jestem przedsiębiorcą budowlanym .

–

Domy ? Biura ?

–

Domy . Słyszałaś o J.K.Konstrukcje ?

–

Nie .

–

Nic dziwnego . Jesteśmy jednym z mniejszych przedsiębiorstw
budowlanych w Południowej Australii .

Supeł w moim żołądku jeszcze mocniej się zacisnął .

–

Jesteś z Adelaide ?

–

Tak . Dlaczego pytasz ?

–

Ja jestem ze Stanu Victoria .

Przez chwile patrzył na mnie , po czym zamknął oczy .

–

Kurwa .

–

Noo. Być może to dlatego telefon nie działa .

Ponieważ nie znajdowaliśmy się w tym samym Stanie . To oznaczało , ze żeby
dodzwonić się do Jacka lub na komórkę Rohana , najpierw musiałam wystukać
numer kierunkowy . Odwrotnie do większości systemów telefonii komórkowej , ta z
Australii nie przełączała bezpośrednio połączeń poza zasięgiem na pocztę głosową .
Ponownie chwyciłam telefon i znowu wystukałam numer biurowy do Jacka . Tym
razem dodałam kierunkowy Stanu Virginia . Usłyszałam tylko jeden sygnał , zanim
ktoś odebrał .

–

Tu Parnell .

Z ulgi zamknęłam oczy . Jeszcze nigdy nie byłam tak szczęśliwa słysząc szorstki
ton Jacka .

–

Jack , tu Riley .

–

Mój Boże , gdzie jesteś ? Znaleźliśmy twój samochód …

Przerwałam mu .

–

Nie mam najmniejszego pojęcia gdzie się znajduje , ale potrzebuje
twojej pomocy żeby nas stad wydostać .

–

Nas ? - Zapytał podniesionym głosem .

–

Tak . To długa historia , ale znajduje się w towarzystwie
zmiennokształtnego , niejakiego Kada Williamsa . Pomógł mi w
ucieczce z miejsca , które wydaje się być nowym laboratorium do badan
genetycznych .

Jack wyrzucił z siebie cały potok przekleństw , którym nie brakowało
pomysłowości .
Kade parsknął cicho .

–

Ten to się zna na obelgach .

–

Gdzie jesteś ? - Ponownie zapytał Jack .

–

W tym tkwi problem . Nie wiem . Jedyne co mogę powiedzieć , to ze nie
jesteśmy ani w Stanie Virginia , ani w Australii Południowej .

–

Zaraz to ust …

–

Riley ? Wszystko w porządku ? - Przerwał Rohan radosnym tonem ,
który jednak zdradzał wyczerpanie .

Zamknęłam oczy .

–

Tak , wszystko w porządku .

–

Co się stało ? Znaleźliśmy twój samochód okręcony wokół drzewa .
Wszędzie było pełno krwi i już myśleliśmy o najgorszym .

Nie przypominałam sobie żadnego wypadku , ani tym bardziej tego , żebym była
ranna . I gotowałam się z wściekłości na myśl o moim roztrzaskanym samochodzie :
miałam go dopiero od tygodnia .

–

Wszystko w porządku – powtórzyłam . - Tylko nie pamiętam co się
działo przez osiem ostatnich dni .

–

Dobra – przerwał głos Jacka . Znajdują się w Nowej Południowej Walii .

–

To ogromny Stan – warknął Rohan . - Czy mógłbyś być bardziej
dokładny ?

–

Właśnie nad tym pracuje .

–

Więc – zapytał Rohan – czy dobrze słyszałem , ze jesteś ze
zmiennokształtnym ?

Spojrzałam na Kada i uśmiechnęłam się .

–

Zgadza się .

–

Jest dla ciebie miły ?

–

Och ! Mam zamiar być „bardzo” miły dla ciebie – zamruczał Kade
lubieżnym tonem .

Och ! Rany Boskie ! Czy wszystkie ogiery były równie seksowne ?

–

Zrobił mi kawę – odpowiedziałam – a to już dobry początek .

–

Noo – odparł Rohan . - Uprzedź go , ze jeśli spadnie ci włos z głowy , to
będzie miał do czynienia ze szczególnie wściekłym , stadnym bratem .

Kade roześmiał się drwiąco i uśmiechnęłam się szeroko .

–

Tylko cie słysząc cały się trzęsie .

–

To dobrze – powiedział Rohan i zawahał się chwile . - W tym miejscu ,
co ci robili ?

–

Nie mam pojęcia . Wiem tylko , ze pobierali spermę Kada i innych
ogierów .

Na moje słowa odpowiedziała cisza i znowu uśmiechnęłam się szeroko .

–

Jest zmiennokształtnym koniem ?

–

Tak .

–

Rany . Jesteś naprawdę małą szczęściarą .

Roześmiałam się cicho i wiedziałam , ze o to chodziło Rohanowi .

–

I to mówi ten , który ma … ilu kochanków ?

–

Tylko trzech .

Jak dla Liandera , to było o dwóch za dużo . Ale on i ja wiedzieliśmy , ze mój brat
nie jest jeszcze gotowy ustatkować się .

–

Zlokalizowaliśmy ich – wtrącił się Jack . Znajdują się w Bullaburra .

–

A gdzie to jest ? – Zapytał Rohan zanim zdążyłam to zrobić .

–

W Górach Niebieskich . Powiedz im żeby zostali tam gdzie są .
Przygotowanie całej operacji może zająć kilka godzin , ale zjawimy się
kiedy tylko to będzie możliwe .

–

Nie wyłączajcie komórek – powiedziałam – żebyśmy mogli
skontaktować się z wami w razie czego .

–

Nie ma sprawy . Bądźcie ostrożni .

–

Robimy co w naszej mocy . Do zobaczenia .

Odłożyłam słuchawkę i napotkałam spojrzenie Kada .

–

Zależy ci na twoim towarzyszu stada – stwierdził .

–

Bardzo . Jesteśmy wilkami i stado jest dla nas wszystkim .

Szczególnie kiedy nasze składało się tylko z nas dwojga , ponieważ stado naszej
matki wykluczyło nas kiedy staliśmy się dorośli .

–

Ale nie sypiamy ze sobą , jeśli to właśnie miałeś na myśli .

–

Dlaczego nie ?

–

Ponieważ woli mężczyzn .

I dlatego , ze to mój brat . Nie chodzi tylko o to , ze to było nielegalne , ale również
obrzydliwe .
Kade dopił swoja kawę i wstawił kubek do zlewu .

–

Ile mamy czasu zanim nadejdzie pomoc ?

–

Co najmniej cztery godziny .

Uniósł brwi .

–

Więc , co robimy do tego czasu ?

Rzucił mi spojrzenie , które przyspieszyło mój puls . Ale byłam szczera w tym , co
mówiłam wcześniej . I pomimo zdesperowanej modlitwy moich hormonów , nie
mogłam sobie na to pozwolić . Perspektywa seksu z Kadem była z pewnością bardzo
przyjemna , ale przegrywała z obawa ponownego schwytania .

–

Myślę , ze najlepiej będzie jak się prześpimy . A dokładniej mówiąc na
przemian , kiedy jedno śpi drugie stoi na straży .

–

Co za nuda .

Poprzez kontuar chwycił rąbek mojego ręcznika przy okazji muskając moje plecy
swoimi gorącymi palcami .

–

Szczególnie , kiedy moglibyśmy zająć się czymś bardziej
interesującym .

–

Raczki przy sobie .

Uderzyłam go lekko w rękę i poprawiłam ręcznik .

–

Brakuje nam tylko , żebyśmy zostali zaatakowani przez kudłate stwory
ponieważ byliśmy zbyt zajęci pieprzeniem się , żeby zwracać uwagę na
cokolwiek innego .

–

Gotów jestem zaryzykować . Szczególnie dla takiego apetycznego ciałka
jak twoje .

Uśmiechnęłam się .

–

Cóż , apetyczne ciałko woli z tym poczekać aż będziemy bezpieczni .

–

Jaka szkoda …

–

Mógłbyś przynajmniej udawać , ze naprawdę tak myślisz .

Roześmiał się słodko aż dostałam gęsiej skorki . Pochylił się i powoli , leniwie
pocałował mnie .

–

Czy to jest wystarczająco szczere jak dla ciebie ? - Zapytał po długiej
chwili .

–

Myślę … ( Odchrząknęłam , żeby oczyścić gardło .) … ze faktycznie ,
jest to wystarczająca gwarancja szczerości .

–

Naprawdę nie mam żadnej szansy żebyś zmieniła zdanie ?

Wprost przeciwnie . Ale na szczęście nie spróbował .

–

Żadnej . Dobra , kto odpoczywa pierwszy ?

–

Hmm , wiedząc , ze nie zasnę dopóki pewne części mojego ciała nie
odprężą się , powiedziałbym ze lepiej będzie jak pójdziesz odpocząć .

Wygięłam jedna brew .

–

A te części ciała , potrzebują dużo odprężenia ?

–

O tak !

Zrobił krok w tył i wtedy zobaczyłam jak wygląda ogier w całej okazałości .
Zaschło mi w ustach . Widocznie namiot , który zauważyłam wcześniej był
wzniesiony tylko w połowie . Boże , był ogromny !

–

Rzeczywiście – powiedziałam . - Raczej nie masz szans zasnąć mając
taki problemem w rekach .

–

Gdybym miał go w rekach , to nie pozostałby długo problemem –
odpowiedział z szelmowskim błyskiem w swoich czekoladowych
oczach . - Uciekaj , zanim pokusa nie stanie się nie do odparcia .

Zostawiłam go . Moja dwugodzinna sjesta wydala mi się zbyt krotka , ale lepsze to
niż nic . Zmieniłam się z Kadem i następne półtorej godziny spędziłam na piciu
kawy i błąkaniu się wokół domu . Nie zauważyłam niczego ani nikogo .
Być może myliłam się co do Orsini . Być może nie byli takimi dobrymi
tropicielami jak się obawiałam .
Zaopatrzyłam się w nowa filiżankę kawy i opierając się łokciami o parapet ,
obejmując dłońmi ciepłą filiżankę , podziwiałam widok z kuchennego okna .
Promienie słońca przechadzały się po pożółkłym trawniku a w cieniu żywopłotu
lekko kiwały się żonkile . Nieco dalej , las był ciemny , tylko nieliczne promienie
słońca bawiły się liśćmi , wysyłając szmaragdowe i złote refleksy na pnie drzew .
Wszędzie było spokojnie , tak na dworze jak i w domu . A jednak …
Mój niepokój wzrósł , chociaż sama nie wiedziałam dlaczego .

–

Skąd ten zamyślony wyraz twarzy ?

Drgnęłam niezauważalnie i odwróciłam się w momencie kiedy Kade wchodził do
kuchni .

–

Właśnie zdałam sobie sprawę , ze skończyła się rozpuszczalna kawa –
odpowiedziałam . - A dla kogoś , kto jest uzależniony od kofeiny tak jak
ja , to prawdziwy dramat .

Zatrzymał się za mną i objął w pasie swoja umięśnioną ręką , przytulając mnie
czule i całując w ucho .

–

Faktycznie , dramat – wymruczał z ustami na mojej skórze . - Czy mogę
coś zrobić żeby poprawić sytuacje ?

Uśmiechnęłam się .

–

Jesteś tak samo nienasycony jak wilk w czasie gorączki księżycowej .

–

Hej ! Jestem ogierem , który uwielbia te sprawy , i który nie bzykał się
od ponad dwóch miesięcy . W dodatku stoję za kobieta , niezadowolona
z tego , ze jest niezwykle podniecająca , i nagusieńka jak w dniu
narodzin . Czego się spodziewałaś ?

–

Na przykład , ze się powstrzymasz aż będziemy bezpieczni .

–

Powstrzymać się ? Wierz mi moja piękna , powstrzymywałem się
wystarczająco długo .

Musnął moje plecy wargami w delikatnym pocałunku , który obudził moje
pragnienie .

–

Więc , o kim myślałaś kiedy przyszedłem ? O kochanku ?

–

Nie .

–

Ale jest jakiś kochanek , z którym masz problemy , prawda ?

–

Tak .

Odwróciłam się żeby na niego spojrzeć .

–

Jak na to wpadłeś ? Jesteś telepata ?

I , jeśli był , to jak udało mu się czytać w moim umyśle ? Quinn , kochanek o
którym była mowa , nie potrafił . A był nie tylko jednym z najsilniejszych wampirów
jakiego znałam , ale był również wyjątkowym telepata .

–

Nie . Moja specjalność to telekineza . Ale jestem dość biegły w
rozszyfrowywaniu kobiet .

Wygięłam jedna brew .

–

Tylko kobiet ? Mężczyzn nie ?

Uśmiechnął się złośliwie .

–

Mężczyźni mnie nie interesują .

To bardzo zmartwi mojego brata .

–

Powiedz mi więc , co wyczytałeś z mojej miny .

–

Zal .

Był w tym naprawdę dobry . Nawet jeśli tak naprawdę nie rozpamiętywałam
Quinna , to te myśli ciągle gdzieś się czaiły , gotowe wyskoczyć kiedy tylko się
zapomnę .

–

Opowiedz mi – zaproponował .

–

Dlaczego ?

Wzruszył ramionami .

–

Nie tylko wilki są ciekawskie .

Mój wzrok przesunął się na zewnątrz , zatrzymując się w cieniu żywopłotu .

–

Nie lubi tego czym jestem .

Znów pocałował mnie w plecy , ale tym razem wyżej , bliżej ramienia . Przebiegł
mnie dreszcz .

–

Sekretarka ?

Uśmiechnęłam się .

–

Nie . Wilkołakiem . Jego zdaniem stoimy tylko nieco wyżej niż kurwy .

–

Dlaczego jestem przekonany , ze nie myśli tego samego o twoim
towarzyszu stada ?

–

Rzeczywiście , uważa ze jest pewna różnica jeśli chodzi o mężczyzn .

–

To oczywiście człowiek – rzucił ze szczypta odrazy . - Tylko oni mogą
wygadywać takie głupoty na temat wilkołaków .

Mój uśmiech się poszerzył .

–

Jest wampirem .

Bardziej poczułam niż zobaczyłam jak wzrusza ramionami .

–

To to samo . Większość wampirów na początku było ludźmi i zachowali
ich uprzedzenia . ( Przez chwile zastanawiał się .) Kochałaś go ?

–

Ledwo go znałam .

Czubkami palców pogłaskał mój brzuch i dotknął piersi , niedbale drażniąc
stwardniałe czubki . Wstrzymałam oddech , czując jak mój puls przyspiesza .
Zdawałam sobie sprawę , ze powinnam się wycofać i zakończyć to zanim posuniemy

się dalej . Ale jakoś nie potrafiłam zmienić moich myśli w czyny . Jakaś część mnie ,
ogromna część , za bardzo potrzebowała seksu .

–

To nie jest odpowiedz na moje pytanie – zauważył .

–

To prawda – powiedziałam wahając się . - I nie , nie kochałam go . Po
prostu było coś między nami , coś co chciałam zglebić . Odmówił tylko
dlatego , ze jestem wilczyca .

–

Jednakże nie wyglądasz na kogoś , kto łatwo się poddaje .

–

Faktycznie , nie jestem taka .

Próbowałam . Dzwoniłam . Nawet dwa czy trzy razy byliśmy na obiedzie . Ale
Quinn wyraził się jasno : to co już otrzymał w zupełności mu wystarczało i nie chciał
niczego innego . W końcu dałam za wygrana . Jak stwierdził Rohan , to Quinn na tym
tracił nie ja .

–

Więc dlaczego się poddałaś ?

–

Ponieważ nie jestem aż tak zdesperowana i dlatego , ze nie jest wilkiem .

–

Ponieważ pewnego dnia chciałabyś mieć dzieci ?

Przytaknęłam .

–

Próbowałam mu to powiedzieć . Nie szukałam poważnego związku .
Chciałam po prostu zbadać zakres możliwości .

–

Wiesz co ? Przekonałem się już wiele razy , ze żeby tacy ludzie
zrozumieli pewne rzeczy , nie ma nic lepszego jak zazdrość . Potrząśnij
mu przed nosem swoimi podbojami i patrz jak się będzie gotował .

–

Nie jest łatwo doprowadzić go do zazdrości skoro nie mieszkamy w tym
samym Stanie .

–

To zapomnij o nim . To jest mężczyzna , który nie rozpozna skarbu
nawet jeśli podstawisz mu go pod nos .

Poczułam rozbawienie .

–

Bo ty z pewnością potrafisz , co ?

–

Kochanie , kiedy spotykam kobietę warta mojego zainteresowania ,
ujeżdżam ja i trzymam się jej do czasu , aż jest moja .

Jakby dla udowodnienia swoich slow , zsunął rękę po moim biodrze i , zanim
miałam czas zareagować , nagle poczułam jego kciuk pieszczący wnętrze mojego uda
, wysyłając dreszcze pożądania na cale moje ciało .

–

I to mówi ten sam mężczyzna , który ostrzegał mnie żebym nie
oczekiwała od niego niczego poważnego ?

–

Gdybyś była zmiennokształtną kobyla , ścigałbym cie aż byłabyś moja .
I nie miałabyś żadnych szans żeby uniknąć dołączenia do mojego stada .

Sposób w jaki mnie dotykał i ton jego głosu nie pozostawiał miejsca na żadne
wątpliwości i to sprawiło , ze poczułam się o niebo lepiej . Pomiędzy zdrada Talona ,
faktem , ze Misha najprawdopodobniej był wspólnikiem tych , którzy stali za moimi
porwaniami i Quinnem , który mnie porzucił , zaczęłam się zastanawiać czy czasem
nie przyczepiono mi na plecach tabliczki z napisem : „ Możesz mnie podeptać ,
uwielbiam to .”

–

Oczywiście nie jesteś kobyla , więc będę musiał się zadowolić lżejszą

relacja .

Ogarnęło mnie rozbawienie .

–

Więc ciągle mogę liczyć na lekcje jazdy ?

–

Kiedy tylko to będzie możliwe .

Czyli już niedługo , jeśli nie uda mi się zebrać w sobie i odsunąć . Ale nie byłam w
stanie tego zrobić . Wspiął się palcami wzdłuż mojego uda i to co mi robił , było
zbyt przyjemne żeby tak szybko to zakończyć .

–

Więc , ile masz dzieci ze swoimi klaczami ?

–

Ani jednego . Rząd zmusił nas do wszczepienia takiej samej pluskwy
antykoncepcyjnej , jaka macie wy , wilki . ( Przez chwile się zawahał .)
Tylko , ze w tamtym miejscu wyjęli mi pluskwę i w tej chwili
najprawdopodobniej jestem płodny .

–

Cale szczęście , ze krzyżówki międzygatunkowe zdarzają się wyjątkowo
rzadko .

Co wcale nie znaczyło , ze nigdy się nie zdarzały . Byłam tego żywym dowodem .
Z jednej strony , to nawet dobrze się składało , ze nie mogłam zajść w ciąże bez
pomocy medycznej . Być może nigdy nie będę mogła , jeśli rezultaty moich badan
były podobne do tych Rohana .
Kade uniósł brew .

–

Ty również nie masz pluskwy ?

–

Nie .

Moja pluskwa została usunięta ponad rok temu przez Talona i nigdy nic nie
zrobiłam żeby ja zastąpić nowa . Nie widziałam żadnej potrzeby żeby to zrobić ,
wiedząc ze większość lekarzy postrzegała mnie jako lykanski odpowiednik mula i
byli zdania , ze nie ma wielkich szans żebym zaszła w ciążę .

–

Ale nie potrzebuje pluskwy . Mam problemy zdrowotne , które
sprawiają ze nie mogę zajść w ciążę .

–

Więc , możemy się zabawiać bez obawy o konsekwencje ?

Było mi coraz trudniej skoncentrować się na tym co mówił , czując jego palce ,
które tam , na dole , robiły coś absolutnie cudownego .

–

To jest dokładnie to co … och !

Zaśmiał się gardłowo i umieścił swoje ogromne dłonie po obu stronach mojego
tyłka , po czym rozsunął mi nogi kolanem .

–

Kochanie , jeszcze niczego nie widziałaś .

Wszedł we mnie jednym ruchem i zajęczałam z przyjemności . Przez chwile nie
ruszał się i zamknęłam oczy żeby lepiej delektować się dotykiem naszych ciał ,
pulsowaniem naszych połączonych organów . Wiedziałam , i on również , ze to nie
było zbyt rozsądne . Nieostrożnością było poddać się przyjemności , kiedy daleko
nam było do zakończenia tej sprawy a tym bardziej do bycia bezpiecznym . Ale
niebezpieczeństwo jest dla wilków afrodyzjakiem , a ja byłam wilczyca , która nie
mogła sobie przypomnieć czy przez minionych osiem dni odczuwała jakakolwiek
przyjemność . Potrzebowałam tego tak bardzo , jak wampir potrzebuje krwi .
Zaczął się poruszać w ta i z powrotem , przeganiając resztki mojego poczucia winy
i pogrążając mnie w intensywnej przyjemności . Ta z kolei rozkwitła cudownym

bólem , który zaczynał się w dole brzucha , po czym zalał mój umysł kalejdoskopem
sensacji wzrastających wraz z coraz szybszym tempem Kada . Prawie zbyt szybko
zaczęłam drzeć i orgazm rozdarł moje ciało i umysł . Dyszałam , czepiając się
parapetu i moje krzyki zmieszały się z jękami Kada , kiedy dochodziliśmy razem .
Kiedy w końcu dreszcze ustały , roześmiał się cicho , przytulając czoło do moich
pleców .

–

Myślę , ze oboje tego potrzebowaliśmy .

Uśmiechnęłam się .

–

Z pewnością masz racje .

Pocałował czubek mego ramienia i objął mnie w pasie , przyciągając do swego
gorącego ciała .

–

Przyrzekam , ze następnym razem nie będę się spieszył .

Otworzyłam usta żeby mu odpowiedzieć i właśnie w tym momencie to
usłyszałam .
Odgłos pazurów na betonie .
Nie byliśmy już sami .