Slajd 1

Dominującym uczuciem jest niepokój.

Uczestnicy uruchamiają mechanizmy

obronne.

Prowadzący

gwarant

Prowadzący

gwarant

bezpieczeństwa.

(konfrontacja z nim w tej

fazie występuje niezwykle rzadko).

sytuacji

indywidualnej

konfrontacji

sytuacji

indywidualnej

konfrontacji

z prowadzącym przez jednego z członków

grupy, reszta raczej zsolidaryzuje się

z prowadzącym niż z jednostką.

Funkcjonowanie grupy to przede

wszystkim

suma

procesów

wszystkim

suma

procesów

indywidualnych niż spójny proces

grupowy.

Grupa jako całość jest raczej wycofana,

milcząca.

Celem uczestnika jest: „zostać przyjętym”.

Trwają poszukiwania podobieństw między jej

członkami.

Charakterystyczne

jest

członkami.

Charakterystyczne

jest

„modelowanie”, to co powie prowadzący lub

pierwszy uczestnik będzie powielane. Tworzą

się pierwsze koalicje i pary . (

Objawem

dojrzałości grupy jest otwarte mówienie o

lęku).

Przedłużająca się cisza świadczy o

dużym lęku, ale też potęguje napięcie.

Grupa

obciąża

prowadzącego

Grupa

obciąża

prowadzącego

odpowiedzialnością. Rolą prowadzącego jest

znaleźć proporcję między przyzwoleniem

przeżywania lęku a wspieraniem uczestników

w jego redukcji.

Pozwolenie grupie na zapadanie się w ciszy,

grozi jej rozpadem.

Prowadzący może nieświadomie

zatrzymywać grupę w tej fazie np.

obawiając się konfrontacji w fazach

kolejnych.

Pierwsza i druga faza mogą się

wzajemnie przenikać, mieszać.

W tej fazie następuje indywiduacja

uczestników,

różnicowanie,

szukanie

uczestników,

różnicowanie,

szukanie

koalicji przeciwko innym.

Cisza może trwać, jest jej mniej, nie

powoduje napięcia.

Prowadzący nie jest w centrum, może

zmniejszyć swoją aktywność.

Dużo się dzieje między uczestnikami

grupy, następuje egzekwowanie norm

grupowych. Może się pojawić „kozioł

ofiarny” , jeden z uczestników jest

prowokowany do tej roli przez innych,

sam się na to zgadza.

Pozycja „Kozła” różni się od reszty, a

grupa reguluje w ten sposób napięcie.

Zjawisko to pokazuje, że złość w grupie

jest zakamuflowana, zamiast złościć się

na siebie nawzajem i ujawniać to na

forum

grupy,

złość

skumulowana

forum

grupy,

złość

skumulowana

zostaje na „koźle ofiarnym”.

Zagraża to rozwojowi grupy, bo

utrudnia to jawną konfrontację i

różnicowanie.

Rola

prowadzącego

budzenie

Rola

prowadzącego

budzenie

refleksji na temat tego co dzieje się na

poziomie niejawnym.

Następuję konfrontacja z prowadzącym.

Grupa konsoliduje się i atakuje terapeutę.

Zaczyna się „walka o przywództwo”.

Rzadko występuje cała grupa, część

grupy wspiera prowadzącego, część

popiera przywódcę buntu.

Następuje obśmiewanie prowadzących,

sposobu ich pracy, zajmowanie ich

miejsca

grupie,

pojawiają

się

miejsca

grupie,

pojawiają

się

zachowania

prowokacyjne,

łamanie

zachowania

prowokacyjne,

łamanie

norm.

Jeśli

elementy

konfrontacji

norm.

Jeśli

elementy

konfrontacji

odbywają się poza grupą to znaczy, że w

grupie jest to zbyt trudne do ujawnienia.

Rolą prowadzącego jest umożliwianie

jawnej rozmowy o tym co się dzieje,

nazywania uczuć, potrzeb.

Jeśli prowadzący nie zdystansuje się

wobec ataków grupy, potraktuje je

osobiście,

będzie

się

bronił

lub

osobiście,

będzie

się

bronił

lub

usprawiedliwiał - będzie to ryzykowne

dla procesu rozwoju, w którym jest

grupa.

Dla prowadzącego jest łatwiejsze jeśli

zarzuty dotyczą zachowania, trudniejsze

gdy dotyczą obszaru osobistego.

Grupa czuje się jednością , chce się tak

czuć i w różny sposób o to zabiega.

Następuje pomijanie prowadzącego.

Pojawia się poczucie omnipotencji

wśród uczestników, grupa zachwyca

się sobą, czuje się wszechwładna,

lepsza niż inne, następuje idealizacja

siebie nawzajem i grupy jako całości.

Ta faza nie trwa zbyt długo, dla wielu

członków grupy robi się za „duszno”,

za ciasno, dążą do kolejnej fazy.

Rozczarowanie skierowane jest na całość

obiektu grupy, nie na poszczególnych jej

członków.

Indywiduacja

grupy

jest

szansą

dla

Indywiduacja

grupy

jest

szansą

dla

poszczególnych

uczestników

zmieszczenia

poszczególnych

uczestników

zmieszczenia

własnych ważnych, trudnych spraw.

Na tym etapie niektóre osoby mogą opuszczać

grupę.

Prowadzący może pokazywać uczestnikom

wcześniejsze sukcesy umiejętności grupy, jej

wartość.

Członkowie grupy ujawniają dojrzałość, są

gotowi

wspierać

siebie

nawzajem,

gotowi

wspierać

siebie

nawzajem,

następuje głęboka praca terapeutyczna.

Faza w której następuje pożegnanie z

grupą jako całością jak również z

poszczególnymi jej członkami (co do kogo

czuję, za co komu dziękuję itd.). Możliwy

opór przed rozstaniem.

(

Ważne jest podsumowanie uczestnictwa w

grupie, odniesienia się do celów, z którymi każdy

rozpoczął tę grupę, rodzaj bilansu).

Prowadzący pilnuje, aby nie otwierać w tej

fazie nowych spraw, aby domknąć to co

zostało otwarte wcześniej.

PROCESY GRUPOWE



1. Normy grupowe.



2. Spójność grupy.



3. Wspólne rozwiązywanie

problemów.



4. Nauka rozwiązywania konfliktów.

TWORZENIE NORM GRUPOWYCH

Reguły absolutne:

- poufność,

- nie przechodzenie do czynów,

- odpowiedzialność,

- nie korzystanie z używek, leków.

Reguły funkcjonalne:

- punktualność,

- wytrwałość,

- swoboda wypowiedzi,

- prawo do milczenia.

Cechy Idealnego Prowadzącego

➟

Życzliwy

➟

Ciepły

➟

Otwarty

➟

Spokojny

➟

Uważny

➟

Empatyczny

➟

Tolerancyjny

➟

Akceptujący

➟

Nieinwazyjny

➟

Potrafiący dostosować się do grupy

➟

Otwarty na pomaganie innym

➟

Daje poczucie bezpieczeństwa

➟

Spokojny i opanowany

➟

Odważny w wypowiadaniu się

➟

Mający zaufanie do siebie

➟

Słuchający uważnie

➟

Uważny na znaczenie słów

➟

Akceptujący różne poglądy

➟

Umiejętnie posługujący się językiem

➟

Umiejący pokazać akceptację i ważność

drugiej osoby

➟

Uważny na każdego z osobna i grupę

➟

Dostrajający się do grupy

Document Outline