ZASADY BEZPIECZNEGO ROZPALANIA OGNISK:

Wyznaczanie stałych miejsc na rozpalanie ognisk dokonuje służba leśna i służba parków
narodowych lub właściciele lasu z określeniem miejsca, czasu i warunków posługiwania się
otwartym ogniem. Wyznaczanie stałych miejsc dokonuje się tylko do celów turystyczno - wypoczynkowych;

• 

Palenie ognisk nie może być wykonywane bliżej niż 6 m od stojących drzew, a wysokość

płomienia nie powinna przekraczać 2m.

• 

Przed przystąpieniem do palenia ogniska należy dookoła usunąć pokrywę gleby mineralnej na

szerokości, co najmniej1 m.

• 

Miejsce, w którym rozpalamy ognisko powinno być wydzielone i okopane lub obłożone

kamieniami.

• 

Nie wolno oddalać się od miejsca palenia ogniska.

• 

W przypadku zaistnienia groźby powstania pożaru należy natychmiast przystąpić do likwidacji

ogniska.

• 

Po wypaleniu się ogniska należy dokładnie zasypać je ziemią lub zalać wodą i upewnić się, czy nie

pozostały tlące się głownie; powinniśmy być wyposażeni w podręczny sprzęt gaśniczy lub inny
sprzęt i środki (łopata, piasek, woda) do natychmiastowego ugaszenia ogniska.

• 

Zabronione jest palenie ognisk na glebach torfowych, w młodnikach i drzewostanach, w których

wysokość koron drzew znajduje się poniżej 10 m od ziemi oraz na powierzchniach leśnych
porośniętych trzcinnikiem, wysokimi trawami i wrzosem.

• 

Ognisko powinno być nadzorowane przez osobę dorosłą od momentu rozpalenia ogniska do

całkowitego jego ugaszenia.

OGIEŃ...

Ogień od wieków towarzyszy ludziom. Niby takie nic, ale zanim ludzie wpadli na to, żeby potrzeć 2 krzemienie od siebie minęło  
wiele lat. Dzięki niemu możemy zrobić wiele rzeczy (przygotować posiłek, wysuszyć ubrania, wezwać pomoc, oświetlić  
obozowisko), a także znacznie polepsza psychikę grupy, czy danej jednostki, warto zatem wiedzieć, jak go rozpalić, utrzymać i  
przenosić. Z ognia płyną prawie same plusy, lecz są także i minusy, ale wywnioskujecie je po przeczytaniu całego poradnika ;)

Skąd go wziąć? 

Aby szybciej otrzymać ogień lub chociaż iskry, powinniśmy używać odpowiednich ‘przyrządów’, takich jak:

-zapałki

-zapałki sztormowe

-zapalniczka gazowa

-zapalniczka benzynowa

-krzesiwo magnezowe

-soczewka

-łuk ogniowy

Przygotowywanie miejsca na ognisko.

Gdy znamy już te ‘urządzenia’ i umiemy się nimi posługiwać, 
przejdźmy do następnego etapu: przygotowywanie miejsca na 
ognisko. Jest to bardzo ważna rzecz, ponieważ może uratować 
całe obozowisko przed pożarem, nie wspominając o pożarze lasu. 
Miejsce na ognisko powinno być osłonięte od wiatru. Należy 
wykopać mały dołek i obłożyć go kamieniami (nie mogą być z 
rzeki lub jeziora, chodzi o to, że zawarta w nich woda w skutek 
wysokiej temperatury powiększa się i potrafi skutecznie rozwalić 
kamień, co jest niebezpieczne. Ognisko należy palić na piasku, 
lub platformie zbudowanej z grubych żerdzi i kamieni w przypadku
śniegu pod ogniskiem. Nie wolno go palić pod drzewami.

Jakim drewnem palić?

Warto dowiedzieć się jakie rodzaje drewna do jakich celów najlepiej używać. Zatem czym mamy palić?

- Sosna - tych drzew jest w polskich lasach najwięcej (około 70%), pali się dobrze i wolno, jeśli włożymy do ogniska duże 
polana, zwęglą się z wierzchu i zgasną, więc lepiej używać średniej grubości gałęzie. Igliwie tych drzew świetnie nadaje się na 
rozpałkę.

- Brzoza - pali się dobrze, daje dużo światła, po spaleniu zostaje tylko troszkę popiołu, jej kora bardzo dobrze nadaje się na 
rozpałkę, pali się nawet gdy jest mokra. Małe gałązki brzozowe są pomocne w uzyskaniu dużego ognia.

- Świerk - pali się szybko i prawie wcale nie pozostawia popiołu, suche igliwie jest dobre na rozpałkę.

- Dąb - drewno dobre do gotowania, daje dużo żaru, a przez to, że jest twarde pali się długo.

- Buk - jest to kolejne twarde drewno, zastosowanie podobne do drewna dębowego, strzela wysoko iskrami i pali się nawet gdy 
jest mokre.

- Topola - to drewno, które nie bardzo nadaje się do palenia na ognisku, ponieważ jest bardzo elastyczne, lekkie i szybko się 
spala. Używa się go przede wszystkim do rozpalania ognia. 

- Kasztanowiec - pali się słabo i wytwarza dużo dymu.

- Modrzew - twarde drewno modrzewiowe to opał niezłej jakości. Ze względu na zawartość żywicy wytwarza zazwyczaj dużo 
dymu. Nie nadaje się raczej na rozpałkę.

- Orzech – pali się dobrze, wytwarza intensywny zapach.

- Wiąz - drewno wiązu jest twarde, spala się zatem bardzo powoli i ma dużą wartość opałową, co oznacza, że można nim palić 
długie ogniska.

Co na rozpałkę?

Unikamy stosowania papieru, a już w zupełności odpadają środki chemiczne – denaturat, podpałka do grilla itp. Idealną 
podpałką, palącą się nawet podczas deszczu są: 

•

suche, drobne gałązki świerkowe, sosnowe lub brzozowe

•

kora brzozowa, która pali się nawet gdy jest mokra 

•

suche igły sosnowe

•

suche liście, trawa – ale słabo się palą i utrudniają dostęp powietrza do ogniska. 

•

„puchate” części roślin (trzcin, mleczy itp.)

•

szczapki smolne (smolniaki)

•

drzazgi drzewne

Rodzaje stosów ogniskowych:

"Bezpieczne ognisko nocne" (syberyjskie)
Ognisko to umożliwia sen przy ogniu bez niebezpieczeństwa, że 
płonące kłody stoczą się na śpiącego. Należy położyć dwie duże 
świeże kłody na ognisku w taki sposób, że będą chronić ciebie 
i twoje schronienie w miarę, jak ognisko będzie się wypalać.
Zwróć uwagę na położenie ściany odbijającej ciepło. 
Ognisko "syberyjskie" z tzw. ekranem nadaje się dobrze na długie 
i zimne wieczory. Wbijamy w ziemię dwa paliki pod niewielkim 
kątem i opieramy na nich gałęzie (jedna na drugiej, jak ściana), 
tworząc ekran, który będzie odbijał ciepło. U podnóża ścianki 
układamy stożek. W tym rodzaju ogniska polana suszą się 
doskonale.

"Ognisko długotrwałe" (traperskie, ognisko wędrowca)
Ognisko rozpala się w rowku wykopanym dla ochrony 
przed wiatrem. Można je także przygotować na ziemi, 
przy użyciu dwóch świeżych kłód utrzymujących żar 
w   jednym   miejscu.   Kłody   muszą   mieć   średnicę   co 
najmniej 15 cm ( im grubsze tym lepiej) i być ułożone 
tak,   aby   można   było   stawiać   na   nich   naczynia   do 
gotowania. Pod kłody można podłożyć dwa patyki 
o   średnicy   2,5   cm,   aby   zapewnić   lepszy   dopływ 
powietrza   do  ognia.   Zamiast   kłód   można   użyć   dwóch 
(lub więcej) dużych kamieni

Ognisko "T"
Jest to ognisko dogodne do gotowania. Ogień utrzymuje się w górnej części
litery "T", skąd pobiera się żar do gotowania w części dolnej.

Ognisko "stożek”
Dogodne do gotowania i ogrzewania się (zużywa wiele opału). 
Podpałkę wstępną należy umieścić
pośrodku przygotowanego miejsca wokół wbitego w ziemię 
kołka, z otwarciem od strony
nawietrznej dla zapewnienia ciągu. Ognisko należy osłaniać od 
wiatru zapalając je od strony
nawietrznej.

Ognisko "gwiazda"
Przydatne, jeśli zależy nam na oszczędnym zużyciu opału lub na niewielkim
ogniu. Ogień pali się pośrodku "gwiazdy"; stosownie do potrzeb podsuwa się
kłody do środka. Można je odciągnąć na bok, jeśli chcemy gotować nad
żarem. Dla ogniska tego rodzaju zaleca się stosowanie twardego drewna.

Ognisko "piramida"
Podobne do ogniska typu "studnia", z tym, że ułożone jest z pełnych warstw
drewna, a nie z ażurowej konstrukcji. Takie ognisko pali się długo i można je
wykorzystać jako ogień na całą noc.

Ognisko "studnia"
Zapewnia dużo ciepła i światła dzięki dużemu dopływowi powietrza.
Dlatego może ono służyć do gotowania i sygnalizacji.

Zasady maskowania ogniska:

1. Po dokładnym zalaniu żaru wodą, zasyp ognisko ziemią. 
2. Na miejscu ogniska nie może być widać popiołu czy nadpalonych kawałków drewna. 
3. Uwaga na gorące kamienie i tlące się kawałki drewna - mogą spowodować pożar nawet parę godzin po twoim 

odejściu. Wrzuć je do oddzielnego dołka lub zasyp razem z ogniskiem głównym 

4. Wykop oddzielny dołek na popiół. W ten sposób na miejscu ogniska znowu wyrośnie trawa.