Wzór sprawozdania!

Wydział:

IMiR

rok: II mgr

Semestr: III

Obciążenie psychiczne pracą. Monotonia.

Monotypia. Krzywa pracy.

Data
wykonania
Ćwiczenia

21.04.20015 r.

Grupa dziekańska :
P2, K
Wykonujący ćwiczenie:

Kaproń Damian (P2)
Marcin Pasławski (K)

Zespół nr ......

„Aparat poleceń”

podtemat zadania zespołu wykonującego

Ocena:


..................

I.

Wstęp teoretyczny

Monotonia, która jest wynikiem napływu tych samych informacji, może być powodem

znacznej uciążliwości psychicznej. Jest ona źródłem niedociążenia emocjonalnego spowodowanego
brakiem lub jednostajnością bodźców i powtarzalnością działań, a w konsekwencji niezmiennością
sytuacji. Skutkiem monotonii wykonywanych czynności jest nie tylko spadek wydajności pracy, ale
także wzrost liczby popełnianych błędów.

Monotypia, jest rezultatem dużej liczby powtórzeń tych samych czynności, przez które

następuje zmęczenie mięśni.

Krzywa pracy jest to wykres przedstawiający wydajność pracy. Dzięki krzywej pracy możemy

zaobserwować różne charakterystyczne etapy, takie jak nauka, równowaga pracy oraz zmęczenie, które
zmniejsza wydajność i jest efektem monotonii oraz monotypii.

II.

Cel i zakres ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z zagadnieniami związanymi z tworzeniem i analizą

„krzywych pracy”, zwrócenie uwagi na takie zjawiska jak monotonii i monotypii które występują w
czynnościach stale się powtarzających, np. pracy, codziennych zadaniach domowych. Ćwiczenie ma za
zadanie ocenić zachowanie się badanego w prostej sytuacji zadaniowej.

Kolejnym powodem prowadzenia ćwiczenia było sprawdzenie szybkości i sprawności

rozumienia i wykonywania prostych czynności. Od badanego wymagano spostrzegawczości,
koncentracji, umiejętności logicznego myślenia, zapamiętywanie kolejnych ruchów oraz odporności na
stres.

Po przez zachowanie się badanego, można stwierdzić strategię jaką przyjął w związku z

zadaniem, jego zachowanie w stresie, nastawienie do zadania, agresywności, nastawieniu lękowym czy
dojrzałości emocjonalnej.

III.

Przyrządy (aparaty, urządzenia, mierniki itp.), pomoce, tablice, literatura.

Przyrządem biorącym udział w badaniu była skrzynka poleceń. Jest to metalowa skrzynka,

zawieszona na ścianie w zasięgu wzroku i rąk badanego. W skrzynkę wmontowane są różne proste
mechanizmy takie jak zasuwy, klapy, zamki.

Skrzynka skonstruowana jest tak, że działa tylko przez ściśle określony jeden schemat

wykonywania czynności. Każda zmiana w wykonywaniu czynności nad nią, popełnione błędy, nie
przestrzeganiu kolejności poleceń, blokuję dalszą możliwość kontynuowania zadania. W tedy należy
zacząć polecenie, lub całe zadanie od nowa. Po każdym udanym zadaniu, ze skrzynki pojawiają się
czytelne instrukcję do następnych poleceń.

IV.

Wykonanie ćwiczenia. Dokładny sposób wykonania.

Ćwiczenie polega na wykonaniu wszystkich poleceń ukazujących się na skrzynce poleceń.

Badany nie może wcześniej wykonywać prób, najlepiej jak by wcześniej nie miał styczności z tym
urządzeniem.

Ćwiczenie zaczyna się od naciśnięcia przycisku start. W tedy też zaczyna się pomiar czasu

wykonywania zadania. Po naciśnięciu przycisku, zaczynają działać mechanizmy w odpowiedniej
kolejności, które pokazują treść następnego polecenia. Zadanie kończy się po spełnieniu wszystkich
poleceń w odpowiedniej kolejności i zamknięciu ostatniej klapy nr 3 i doprowadzenia przyrządu do
stanu wyjściowego. W tedy też kończy się pomiar czasu zadania.

Ćwiczenie w naszym wypadku składało się z 50 cykli, które robiła jedna osoba. Natomiast

druga osoba mierzyła czas i prowadziła obserwacje badanego.

V.

Wyniki.

Poniższa tabela przedstawia 50 cykli robienia zadania oraz czas jaki badany osiągnął w danym

cyklu.

l. cykli

Czas
[s]

l. cykli

Czas
[s]

l. cykli

Czas
[s]

l. cykli

Czas
[s]

l. cykli

Czas
[s]

1

306

11

64

21

48

31

41

41

44

2

132

12

51

22

42

32

38

42

48

3

95

13

50

23

48

33

40

43

38

4

107

14

45

24

60

34

45

44

48

5

72

15

50

25

55

35

37

45

35

6

65

16

37

26

46

36

45

46

36

7

80

17

52

27

35

37

34

47

37

8

60

18

54

28

55

38

33

48

40

9

63

19

58

29

39

39

36

49

38

10

62

20

45

30

52

40

42

50

39

Poniższy wykres przedstawia krzywą pracy, jaką udało się stworzyć na podstawie danych z

tabeli, podczas wykonywania ćwiczenia.

0

50

100

150

200

250

300

350

0

5

10

15

20

25

30

35

40

45

50

czas

wyko

n

an

ia z

ad

an

ia

[s]

liczba cykli

krzywa pracy

nauka

równowaga robocza

Poniższa tabela przedstawia zaobserwowane zachowania badanego.

Lp.

zachowania

Tak

Nie

1

Od razu rozumie instrukcję

Nie

2

Przed przystąpieniem do działania przygląda się urządzeniu

Nie

3

Prosi o dodatkowe informacje

Nie

4

Nie przejawia podczas pracy reakcji emocjonalnych

Nie

5

Przejawia agresję wobec urządzenia

Nie

6

Przejawia agresją wobec zadania

Nie

7

Jest zaciekawiony zadaniem

Tak

8

Jest znudzony

Tak

9

Niecierpliwi się

Nie

10

Robi przerwy w pracy

Tak

11

Prosi o pomoc

Nie

12

Zwraca się o akceptację wykonywanych czynności

Nie

13

Stwierdza swoją nieudolność

Nie

14

Zależy mu na poprawnym wykonaniu zadania

Tak

15

Odnosi się do zadania lekceważąco

Nie

16

Rezygnuje z wykonania zadania

Nie

17

Po popełnieniu błędu, chce siłą pokonać opór urządzenia

Nie

VI.

Analiza wyników.

Jak widać na krzywej pracy występują tylko dwa charakterystyczne etapy, nauki i równowagi

roboczej. Etap pracy trwa pierwsze 5 cykli, a przez resztę ćwiczenia trwa etap równowagi roboczej.
Badany nie miał wcześniejszej styczności z urządzeniem więc etap nauki jest normalnym etapem przy
wykonywaniu nowego zadania.

Brak etapu zmęczenia można tłumaczyć na wiele sposobów. Czas trwania ćwiczenia mógł być

za krótki, lub robienie krótkich przerw mogło mieć wpływ na brak zmęczenia badanego. Po kilku
cyklach badany nauczył się poleceń na pamięć i to skutkowało szybkimi czasami zakończenia zadania.
Kolejną przyczyną brak etapu zmęczenia była próba zrobienia zadania w jak najkrótszym czasie, co
mobilizowało badanego do szybkiego zakończenia zadania.

Po zachowaniu badanego, można stwierdzić, że podszedł do zdania nieco lekceważąco nie

przyglądając się dokładnie urządzeniu przed zadaniem. Mogło to być przyczyną nierozumienia poleceń
przy początkowych cyklach i wynikało dłuższym czasem ukończenia zadania. Mobilizacja w formie
ukończenia jak najszybciej zadania, sprawiła, że badany nie nudził się ćwiczeniem i nie rezygnował z
niego.