APARATURA DO OCENY RÓWNOWAGI STATYCZNEJ

Zmysł równowagi

- służy do

orientacji usytuowania ciała

człowieka w przestrzeni oraz

zachowania prawidłowej postawy, a

także zachowania równowagi

statycznej i kinetycznej w stosunku

do otoczenia.

3. kontrola ruchu gałek ocznych w

celu

utrzymania prawidłowego

obrazu

otaczającej przestrzeni,

podczas ruchu

danej osoby, jej

otoczenia lub obu

jednocześnie

Aby sprostać tym zadaniom, układ

równowagi przyjmuje bodźce z

otaczającego środowiska poprzez

receptory w narządzie

przedsionkowym, proprioreceptory oraz

narząd wzroku. Uzyskane informacje są

przekazywane i modulowane przez

ośrodkowy układ nerwowy. Następnie

impulsy nerwowe docierają do

narządów efektorowych, tzn. mięśni

tułowia i kończyn oraz gałek ocznych,

wywołując ich odruchowe reakcje

koordynujące postawę ciała.

Pierwszy to

układ stabilizujący

spojrzenie

na który składa się

kontrola kierunku i ostrości widzenia

podczas czynności związanych z

ruchami głowy i całego ciała. Drugi to

układ stabilizujący postawę

, który

utrzymuje ciało w równowadze w

spoczynku i w ruchu.

Oba układy, stabilizujący spojrzenie i

stabilizujący postawę ciała, różnią się

źródłem informacji receptorowych, informacji

o reakcjach ruchowych różnych części ciała

oraz zaangażowaniem odmiennych szlaków w

ośrodkowym układzie nerwowym. Są przy

tym ściśle od siebie uzależnione, ponieważ

stabilizacja spojrzenia nie jest możliwa

dopóki ciało i głowa wraz z gałkami ocznymi

także nie są stabilne. Natomiast prawidłowe

widzenie, które zależy od stabilnego

spojrzenia, jest jednym z podstawowych

zmysłów umożliwiających kontrolę i

stabilizację postawy.

W procesie stabilizacji spojrzenia

bierze udział szereg składowych, do

których zaliczamy odruch

przedsionkowo-okoruchowy,

mechanizmy dowolnego śledzenia,

ruchy sakkadowe gałek ocznych

(skokowe ruchy gałek ocznych o

wysokiej częstotliwości) oraz odruch

fiksacyjny.

Kluczową funkcję w powstawaniu

odruchowych odpowiedzi

okoruchowych i w znacznej mierze

posturalnych pełni obwodowy narząd

przedsionkowy. Jest on błoniastą

strukturą zlokalizowaną w sąsiedztwie

ślimaka, w piramidzie kości

skroniowej. Chroniony jest z zewnątrz

przez tkankę łączną i perylimfę,

wewnątrz wypełniony jest endolimfą.

1. trzech kanałów półkolistych –

bocznego

(poziomego), tylnego i

górnego, z

których każdy rozszerza

się u końca,

tworząc tzw. bańkę

zawierającą narząd

osklepkowy,

Złożona i różnorodna etiologia

zaburzeń równowagi sprawia, że

stanowią one trudny problem

diagnostyczny i leczniczy.

Mechanizmy odpowiedzialne za

zachowanie równowagi są

kontrolowane przez wiele narządów o

złożonej anatomii i fizjologii, a ich

dokładna ocena wymaga

skomplikowanych badań

diagnostycznych

próba Romberga

W przebiegu badania

neurologicznego próba Romberga

służy do badania zborności ruchów

zwłaszcza gdy zachodzi podejrzenie

uszkodzenia móżdżku bądź sznurów

tylnych rdzenia kręgowego.

Przeprowadzenie badania



Pacjent jest w pozycji stojącej ze

złączonymi stopami. Ręce

opuszczone.



Lekarz musi być tak ustawiony, aby

w razie potrzeby mógł podtrzymać

pacjenta.



Poprosić pacjenta, by zamknął oczy.

Wyniki i interpretacja



Wynik prawidłowy - pacjent stoi przy

otwartych i zamkniętych oczach.



Próba dodatnia - pacjent stoi przy

otwartych oczach, a pada, gdy ma

zamknięte.

Może być objawem:



Uszkodzenia sznurów tylnych rdzenia

głównie przez: ucisk na rdzeń, wiąd rdzenia,

niedobór witamin z grupy B, zwyrodnienie

rdzenia kręgowego



Neuropatii obwodowej: zespół Guillaina-

Barrego, cukrzyca, choroba Charcota-

Mariego-Tootha, mocznica, zatrucia metalami

ciężkimi i lekami (winkrystyna, izoniazyd).



uszkodzenia błędnika lub układu

przedsionkowego - pacjent "pada" zawsze na

jedną stronę. "Pada" czyli musi się

podeprzeć, żeby nie stracić równowagi.

2. Próba Barany'ego

próba czynnościowa oceniająca funkcję

błędnika. Polega na ocenie oczopląsu po

podaniu ciepłej wody do przewodu

słuchowego zewnętrznego

3. próba Babińskiego-Weila (próba chodu w

„gwiazdę”),

4. próba Unterbergera (próba marszu w

miejscu przy zamkniętych oczach),

5. próba de Kleyna i Versteegha (próba

„kołysania”),

Kontrola postawy ciała i jej ciągłe

utrzymywanie jest procesem złożonym,

związanym z ośrodkowym układem

nerwowym, układem wzrokowym i

mięśniowym. Pogorszenie sprawności układu

kontroli równowagi, wynikające z choroby lub

procesu starzenia, prowadzi do osłabienia

stabilności, a w konsekwencji do upadków,

które mogą być powodem poważnych

urazów.

Posturografia

umożliwiająca

obiektywną ocenę pacjentów cierpiących na

zaburzenia równowagi ma zastosowanie w

otolaryngologii, neurologii i geriatrii. Jest

używana do diagnozowaniu chorych z

uszkodzoną częścią narządu równowagi oraz

chorych z ośrodkowymi zaburzeniami

równowagi.

Posturografia statyczna jest obiektywną

metodą oceny stanu czynnościowego

narządu równowagi człowieka, w której

obserwuje się przemieszczania się środka

ciężkości badanej osoby. Badany stoi na

platformie z umieszczonymi w narożnikach

czujnikami tensometrycznymi rejestrującymi

centralny nacisk stóp na podłoże

(odwzorowujący rzut środka ciężkości na

płaszczyznę podstawy), a także jego

przemieszczenia w osi strzałkowej X tj. lewo-

prawo i czołowej Y tj. przód-tył. Rzut środka

nacisku stóp na podłoże jest zatem

rejestrowany jako punkt oraz jako parametr

dynamiczny zmieniający położenie w

jednostce czasu. Testy statokinezjometryczne

przeprowadzane są przy oczach otwartych, a

następnie przy oczach zamkniętych.

Wyniki badania przedstawiane są w postaci

wykresów zwanych statokinezjogramem i

stabilogramem:

Statokinezjogram

ukazuje ruch centrum

nacisku w układzie współrzędnych, w

którym oś x odnosi się do wychwiań w

kierunku prawo ‑ lewo, a oś y - do

wychwiań w kierunku przód ‑ tył.

Stabilogram

przedstawia położenie

centrum nacisku jako funkcję czasu, przy

czym osobno rozpatrywany jest ruch w

kierunku prawo ‑ lewo, a osobno w kierunku

przód ‑ tył.

Ponadto na podstawie wyników badania obliczane są

następujące parametry:



- długość Statokinezjogram zakreślonego przez centrum

nacisku stóp CoP (ang. center of pressure) (w mm);



– wielkość pola powierzchni zakreślanego przez punkt

przyłożenia nacisku stóp na podłoże (w mm2);



L/S

długość statokinezjogramu w stosunku do wielkość pola

powierzchni (1/mm);



- średnia prędkość przemieszczenia centrum nacisku stóp

na podłoże w ruchu złożonym oraz w płaszczyźnie czołowej i

strzałkowej (mm/s);



LW-F

– liczba wychyleń CoP w płaszczyźnie czołowej;



LW-S

– liczba wychyleń CoP w płaszczyźnie strzałkowej;



Max-F

maksymalne wychylenie w płaszczyźnie czołowej

oraz Max-S w płaszczyźnie strzałkowej;



czas przebywania w „obszarach” o różnej , zadanej wielkości

(średnicy).

Dla parametrów

L, S, L/S, V

obliczany jest współczynnik

Romberga będący stosunkiem wielkości parametrów

otrzymanych w testach przeprowadzonych z otwartymi

oczami do wielkości parametrów otrzymanych w testach

przeprowadzonych z zamkniętymi oczami.



Platforma dla analizy chodu, stóp,

postawy, rozkładu obciążeń,

równowagi, ćwiczeń ze sprzężeniem

zwrotnym i koordynacji ruchów



Analiza porównawcza: boso i w

butach; wpływ butów i wkładki pod

stopę na kołysanie się



Wszystkie czujniki w platformie są

indywidualnie kalibrowane

Wielofunkcyjna platforma do pomiaru siły

działa z 1504 pojemnościowymi czujnikami

siły zorganizowanymi w macierz 32 x 47

cm. Pozwala na analizę statyczną i

dynamiczną siły i rozkładu ciśnienia pod

stopami / butami podczas stania i

spacerowania.

Obszar zastosowań obejmuje proste i

szybkie analizy kołysania się i statyczny

rozkład obciążeń. To może być

wykorzystane do określenia funkcji stóp.

Możliwe są także ćwiczenia ze sprzężeniem

zwrotnym i koordynacyjne oraz analiza

równowagi.

Platforma AccuGait pozwala na pomiar

obiektywnych parametrów związanych z

oceną równowagi i chodu.

Platforma AccuGait to:



Pomiar sił (Fx, Fy, Fz) i momentów (Mx, My,

Mz) w statyce i dynamice;



Prostota obsługi i instalacji (bezpośrednie

podłączenie do portu RS232);



Do oceny chodu można wykorzystać 2

platformy podłączone do pojedynczego

portu RS232.

Platforma do treningu równowagi i

propriocepcji TecnoBody PRO-KIN to

urządzenie pozwalające

przeprowadzić kompleksową ocenę i

na podstawie uzyskanych wyników

realizować optymalny program terapii

dla różnorodnych schorzeń układu

ruchu. Ocena i trening równowagi jest

istotnym elementem

kompleksowego

usprawniania w rehabilitacji

ortopedycznej, neurologicznej oraz w

medycynie sportowej.

Oprogramowanie platformy

TecnoBody PRO-

KIN to uniwersalne narzędzie do oceny

statycznej (stabilometrycznej) i dynamicznej

równowagi, propriocepcji i stabilności dla

potrzeb rehabilitacji ortopedycznej,

neurologicznej oraz w medycynie sportowej.

Oprogramowanie platformy daje możliwość

archiwizacji danych pacjenta i eksportu

uzyskanych wyników do analizy statystycznej,

ocenę propriocepcji, ocenę obciążenia

platformy, graficzną prezentację testu

(ćwiczenia), gotowe programy terapeutyczne

dla potrzeb treningu równowagi.

Platforma FDM-S Zebris pozwala na

statyczny i dynamiczny pomiar obciążenia w

trakcie chodu oraz w pozycjach statycznych

(stojąc, siedząc). Można również

przeprowadzać pomiar badając wpływ

obuwia na chód czy postawę. Ponadto

istnieje możliwość oceny równowagi śledząc

przemieszczanie się rzutu środka ciężkości.

Platforma funkcjonuje w zestawie z

systemami do analizy ruchu lub jako

niezależne narzędzie pomiarowe. Aktywną

powierzchnię pomiarową tworzy 2560

czujników rejestrujących obciążenie na

podstawie o wymiarach 34´54cm.

Moduł statyczny oprogramowania

umożliwia analizę rozkładu sił nacisku

stóp na podłoże podczas swobodnego

stania pacjenta (czas trwania testu

dowolnie konfigurowany) oraz ocenę

równowagi śledząc między innymi

parametry:



Położenia rzutu środka nacisku stóp

na platformę,



Asymetrii ustawienia i obciążenia

(prawa-lewa stopa, przód-tył),

Zsynchronizowany system do analizy

ruchu Zebris z wykorzystaniem

markerów ultradźwiękowych śledzi

poruszanie się wybranych

segmentów ciała (stopa, podudzie,

udo, miednica) w 3 płaszczyznach

(przód-tył, prawo-lewo i rotacja).

W zależności od potrzeb oceny prowadzić

można testy stabilności w warunkach

stabilnego i niestabilnego podłoża podczas

różnorodnych prób (np.: stanie swobodne,

stanie jednonóż, chód w miejscu z

otwartymi bądź zamkniętymi oczyma),

łącznie z testami prowokacyjnymi.

Wyniki testu są archiwizowane i zbierane w

postaci przejrzystego raportu (również w

formie porównawczej np.: dla potrzeb oceny

postępu rehabilitacji). Dopełnieniem oceny

jest przedstawienie wyników z parametrem

długości ścieżki reprezentującej wirtualny

marker odpowiadający środkowi platformy.

Wzorce ruchowe głowy i tułowia analizowane są

dzięki zestawowi miniaturowych nadajników-

markerów ultradźwiękowych oraz odbiornika

sygnału. Taka specyfika zestawu pozwala na

obserwowanie pomiaru w czasie rzeczywistym oraz

zapisywanie danych w pamięci komputera. Zestaw

pozwala na śledzenie oddzielnie ruchów głowy oraz

tułowia. Zasada wykonania pomiaru polega na

określeniu w przestrzeni pozycji czterech markerów

(dwa z nich określają pozycję głowy, pozostałe dwa

– pozycję obręczy barkowej). Położenie tych

markerów jest określane poprzez pomiar czasu jaki

upływa między emisją a odbiorem impulsów

ultradźwiękowych emitowanych przez markery-

nadajniki (znajdujących się na ciele pacjenta), a

odbieranych przez odbiornik sygnału (obok

pacjenta).

Balance System umożliwia kompletną

ocenę równowagi w warunkach

statycznych i dynamicznych

(niestabilne podłoże). W trakcie testu

i terapii dostępna jest informacja

zwrotna tzw. biofeedback dla

pacjenta. Terapeuta ma pełną

kontrolę nad zakresem niestabilności

podłoża platformy i pozostałymi

parametrami określającymi ćwiczenie

lub test.

Document Outline