Zakład Higieny i

Epidemiologii AMG

Dr med. Maria Bartosińska

OCHRONA PRZED

ZAKAŻENIAMI W PLACÓWKACH

SŁUŻBY ZDROWIA

Choroby zakaźne

Są to choroby wywoływane przez

drobnoustroje, ich toksyczne produkty,

a także przez pasożyty i inne

biologiczne czynniki chorobotwórcze,

które ze względu na charakter i sposób

szerzenia się stanowią zagrożenie dla

zdrowia i życia ludzi.

Ustawa z dnia 6 IX 2001r.

,,O chorobach zakaźnych i

zakażeniach”

Dz. U. Nr 126 z dnia 31 X2001r.

Art.32. 1. ,,Środki transportu, którymi

przewożone były osoby chore lub

podejrzane o zakażenie, podlegają

zabiegom dezynfekcyjnym po każdym

przewozie takiej osoby.”

Źródło zakażenia

Jest to miejsce, w którym drobnoustroje

znajdują się, namnażają, i z którego mogą

wydostać się aby zakażać wrażliwe

organizmy.

Źródłem zakażenia może być:
• osoba chora
• nosiciel (zdrowy, ozdrowieniec)
• zwierzęta (chore, nosiciele)
• zwłoki (ludzkie, zwierzęce)- krótko po

śmierci

Nosicielstwo

Jest to stan równowagi

immunologicznej między

drobnoustrojem, a zakażonym

organizmem, polegający na tym, że

drobnoustrój namnaża się i jest

wydalany na zewnątrz (z moczem,

kałem, plwociną), ale nie działa

patogennie na zakażony organizm.

Nosicielstwo c. d.

Nosicielami mogą być:
• zdrowi- nie chorowali, ale można od

nich wyizolować zarazki

• ozdrowieńcy- w okresie

rekonwalescencji

Nosicielstwo może być czasowe lub

stałe.

Chorobotwórczość

Chorobotwórczość (patogenność) jest

to zdolność drobnoustroju do

wywołania choroby na drodze

zakażenia naturalnego. Jest ona

uwarunkowana cechami

drobnoustroju (zjadliwością i

toksycznością) oraz zakażonego

organizmu.

Zjadliwość

Zjadliwość, czyli wirulencja jest to suma

cech patogenicznych określonego
gatunku zarazka, obejmująca
zarówno jego zdolność wnikania i
rozprzestrzeniania się w organizmie,
jak też toksyczne i enzymatyczne
działanie na tkanki.

Toksyczność

Toksyczność jest to zdolność do

wydzielania toksyn (jadów) o

patogennym działaniu na

organizm gospodarza.

1. Choroby zakaźne bardzo

zaraźliwe:

• ospa wietrzna
• wścieklizna
• cholera
2. Choroby zakaźne niezaraźliwe:
• tężec
• zatrucie jadem kiełbasianym

Klasyfikacja wybranych chorób

zakaźnych

Stopień
względny

Zakaźność

Patogenność

Zjadliwość

Wysoki

Ospa prawdziwa,
wietrzna, odra,
poliomyelitis

Ospa pr.
wścieklizna,
odra, katar

wścieklizna,
gruźlica,
trąd, ospa pr.

Średni

różyczka, katar, świnka

różyczka,
świnka

poliomyelitis

Niski

gruźlica

gruźlica,
poliomyelitis

odra

Bardzo
niski

trąd (?)

trąd (?)

różyczka,
ospa, katar

Rodzaje nosicielstwa

Nosicielstwo

Przykłady

Zdrowych

poliovirus, dwoinka zap. opon
mózgowych, WZW A

Okresu
wylęgania

wirus ospy wietrznej, wirus odry, WZW
A

Ozdrowieńców maczugowiec błonicy, WZW B, pałeczki

Salmonella

Przewlekłe

pałeczka duru brzusznego, WZW B

Cechy zarazków i reakcje gospodarza w

przebiegu wybranych chorób

Choroba

Inwa-
zyjność

Intoksy-
kacja

Nadwra-
żliwość

Zatrucie jadem
kiełbasianym

0

++++

0

Tężec

+

++++

0

Błonica

++

++++

0

Zak. gronkowcowe

+++

++

+/-

Paciorkowcowe zap. płuc

++++

0

0

Inne zak. paciorkowcowe

+++

++

++

Gruźlica

+++

0

++++

Do wystąpienia choroby zakaźnej

potrzebne są 3 elementy:

•źródło zakażenia
•drogi przenoszenia
•osoby wrażliwe (,,ofiara”)

Wirusy

• wywołują 5-6% zakażeń szpitalnych
• do wirusowego zakażenia szpitalnego

dochodzi zazwyczaj drogą krwi, bądź

przez naruszenie ciągłości tkanek

(operacje, dializy, transplantologia)

Postacie zakażeń wirusowych

1. Zakażenie ostre -> śmierć komórki.

Wirus może zostać wyeliminowany

przez układ immunologiczny lub

zakażenie przechodzi w przewlekłe

2. Zakażenie przewlekłe – wirus

posiada niski poziom aktywności

immunologicznej i małą zdolność

rozsiewu. Może zostać

wyeliminowany przez układ imm.

Postacie zakażeń wirusowych c. d.

3. Zakażenie utrzymujące się – może trwać

przez całe życie człowieka. Jest wynikiem

równowagi między wirusem a

organizmem.

4. zakażenie latentne (utajone)
• trwa przez całe życie gospodarza
• utajenie dotyczy jedynie DNA wirusa
• w sprzyjających warunkach zak. latentne

może być reaktywowane i dochodzi do

rozwoju pełnoobjawowego zakażenia

Wirusowe zapalenie wątroby

typu A

Jest to tzw. ,,choroba brudnych rąk”. Do zakażenia

dochodzi drogą fekalno-oralną.

Najbardziej narażone grupy zawodowe:
• personel medyczny
• pracownicy zakładów zamkniętych (internaty,

więzienia, domy opieki, koszary)

• pracownicy kanalizacji
• hydraulicy
• pracownicy delegowani do pracy na terenach o

dużej zapadalności, np. Afryka, Azja

Wirusowe zapalenie wątroby

typu A

Zapobieganie:
• higiena
• zasady profilaktyki zakażeń

krwiopochodnych

• szczepienia ochronne
1. Havrix 2 x inj. 0 -> 6 miesiąc
2. Avaxim odporność na 20 lat

Choroby zakaźne przenoszone

drogą krwi

Do najgroźniejszych należą:
• WZW B
• WZW C
• HIV

Wirusowe zapalenie wątroby

typu B

Zakażenie wirusem HBV może mieć miejsce

następującymi drogami:

1. przetoczenie krwi lub preparatów

krwiopochodnych pochodzących od

zakażonych osób

2. naruszenie ciągłości skóry podczas

wykonywania zabiegów medycznych i

niemedycznych

3. przeszczepy tkanek, narządów, sztuczne

zapłodnienie

Wirusowe zapalenie wątroby

typu B

Inne drogi zakażenia:
4. zakażenie wertykalne, czyli zakażenie

płodu lub noworodka przez matkę

nosicielkę (w trakcie akcji porodowej,

rzadziej w okresie życia płodowego lub

po urodzeniu)

5. bliski kontakt z osobą zakażoną, w tym

szczególnie kontakt seksualny, a

zwłaszcza homoseksualny

Wirusowe zapalenie wątroby

typu B

Antygen HBsAg występujący we krwi

jest głównym markerem zakażenia.

Przeciwciała anty-HBsAg pojawiają się

po zniknięciu zakażenia i świadczą o

uodpornieniu.

Wirusowe zapalenie wątroby

typu C

Zakażenie następuje drogami:
• krwiopochodną
• płciową
• fekalno-oralną
Bezobjawowe nosicielstwo HBV lub

HCV występuje u ok. 1%

krwiodawców w Polsce.

Wirusowe zapalenie wątroby

typu C

Obecnie nie istnieje szczepionka i z

uwagi na dużą zmienność wirusa, nie

powstanie przez najbliższe lata.

Profilaktyka obejmuje:
• zasady profilaktyki zakażeń

krwiopochodnych

• higiena osobista i miejsca pracy

Wirusowe zapalenie wątroby

typu C

Tylko 20% osób zakażonych w pełni

zdrowieje. U 80% WZW C przechodzi

w proces przewlekły prowadzący do:

• marskości wątroby
• pierwotnych nowotworów wątroby

Wirus HIV

Wirus HIV ujawnił się w 1980 r.
W Polsce do 2000r. zakażonych było

6325 osób, w tym 868 osób z AIDS.

Liczba zgonów sięgała 467. Obecnie

szacuje się liczbę zakażonych

wirusem HIV na 10-20 tys.

Wirus HIV

Przebieg zakażenia HIV
1. Kilka- kilkanaście tygodni -> nie ma

objawów. Okres bezobjawowy może

trwać kilka lat.

2. U 50-70% zakażonych po pierwszym

okresie pojawiają się objawy ostrej

choroby retrowirusowej (ok. 3 miesiące

od zakażenia). Stan chorego może

imitować mononukleozę zakaźną.

Wirus HIV

3. Kolejny okres jest bezobjawowy i trwa od kilku

miesięcy do kilku lat.

4. Po tym czasie dochodzi do powiększenia węzłów

chłonnych i śledziony oraz do zwłóknienia

śledziony. Ponadto pojawiają się różne

powikłania (zakaźne i nowotworowe), np:

•

spadek leukocytozy poniżej 2000/mm³

•

biegunki

•

spadek masy ciała o minimum 10%

•

choroby OUN

Wirus HIV

Po kilku- kilkunastu latach od zakażenia

dochodzi do rozwinięcia pełnoobjawowego

zespołu AIDS (zespół nabytego

upośledzenia odporności) wraz z

wszystkimi konsekwencjami klinicznymi.

Prowadzi to nieuchronnie do śmierci.

Ryzyko zakażenia

Po jednorazowej przezskórnej ekspozycji

ryzyko zakażenia daną chorobą wynosi:

• HBV - 6-30%
• HCV - 3-10%
• HIV - 0,3%

- przy ekspozycji na śluzówki 0,1%

Zakażenie szpitalne pacjenta

Jest to zakażenie nabyte w szpitalu,

czyli takie, które wystąpiło u pacjenta

hospitalizowanego z innego powodu,

a które ujawniło się w czasie pobytu

w szpitalu lub po jego opuszczeniu.

Czynnik etiologiczny zakażenia musi

być potwierdzony laboratoryjnie.

Zakażenie szpitalne personelu

Jest to każde zakażenie, które

wystąpiło u pracownika zakładu

opieki zdrowotnej w związku z

wykonywaniem obowiązków

zawodowych.

Potencjalne rezerwuary zakażeń

szpitalnych

Dzieli się je na grupy ryzyka:
1. Minimalnego
2. Małego
3. Umiarkowanego
4. Wysokiego

Rezerwuar zakażeń

minimalnego ryzyka

Obejmuje wszystkie obiekty

będące w pewnej odległości od

pacjenta, np.: ściany, sufit,

podłoga, umywalka, lub niektóre

przedmioty z bliższego otoczenia

pacjenta, np.: rama łóżka,

szafka.

Rezerwuar zakażeń małego

ryzyka

Są to przedmioty mające kontakt

z nienaruszoną skórą, jak np.:

stetoskop, telefon, naczynia, sztućce,

miednica.

Rezerwuar zakażeń

umiarkowanego ryzyka

Dotyczy przedmiotów mających kontakt

z nienaruszoną śluzówką, takich jak

np.: rurka ustno-gardłowa.

Rezerwuar zakażeń wysokiego

ryzyka

Obejmuje przedmioty, które mają ścisły

kontakt z uszkodzoną skórą lub

śluzówką, np.: opatrunki, instrumenty

chirurgiczne, kaniule, implanty, bądź

też przedmioty, które mogą w każdej

chwili przerwać ciągłość skóry lub

śluzówki, jak np.: cewniki,

endoskopy, laryngoskopy, rurki

intubacyjne.

Etiologia najczęstszych zakażeń

szpitalnych

Bakterie tlenowe:
1. Gronkowiec złocisty (St. aureus)- źródłem

są chorzy i personel

2. Paciorkowce
3. E. coli
4. Klebsiella pneumoniae
5. Enterobacter

Etiologia najczęstszych zakażeń

szpitalnych c. d.

Bakterie beztlenowe:
1. Clostridium dificile
•

powoduje rzekomobłoniaste zapalenie jelita

grubego

2. Legionella
•

bytuje w urządzeniach sanitarnych

•

wywołuje zap. płuc

•

niebezpieczna dla osób z obniżoną odpornością,

np.: po przeszczepie, dializowanych, z chorobą

nowotworową

Najczęstsze kliniczne postacie bakteryjnych

zakażeń szpitalnych

Postać zakażenia

częstość Główne bakterie

Dróg moczowych

40%

E. coli, Pseudomonas
aeruginosa, Enterococcus

Ran
pooperacyjnych

15-25% E. coli, Proteus, Klebsiella,

Pseudomonas

Ukł. oddechowego 21%

St. aureus, Klebsiella, Proteus,
Enterobacter, Pseudomonas

Posocznica

3%

St. aureus, St. epidermidis, E.
coli, Klebsiella, Enterobacter,
Pseudomonas aeruginosa

Przewodu pok.

rzadko

Salmonella, E. coli, St. aureus,
Clostridium dificile

Etiologia najczęstszych zakażeń

szpitalnych c. d.

Wirusy:
1. Hepatotropowe: HBV, HCV, GBV, TTV
2. Parwowirusy: B 19
3. Herpes virus typu 6 i 7 (HHV-6 i HHV-7)
4. Ludzki wirus białaczki z komórek T typu I

i II (HTLV-1 i HTLV-2)

5. Ludzki wirus upośledzenia odporności-

HIV

Priony

Są to infekcyjne cząsteczki białkowe, nie

wywołujące odpowiedzi immunologicznej.

Priony doprowadzają neurony do

zwyrodnienia i przekształcają mózg w

gąbczastą strukturę.

Choroby prionowe charakteryzują się bardzo

długim okresem inkubacji, trwającym

miesiące lub nawet kilkadziesiąt lat.

Brak jest jakiejkolwiek szczepionki na

choroby prionowe.

Priony c. d.

Priony mogą przenosić się:
• z człowieka na człowieka
• z człowieka na zwierzęta
• ze zwierząt na człowieka
Drogi zakażenia:
• dożylna
• podskórna
Choroby te mogą być przeniesione jatrogennie

przez zakażone i niewłaściwie sterylizowane

instrumenty chirurgiczne.

Profilaktyka

Uniwersalne zasady profilaktyki zakażeń

krwiopochodnych:

1. Krew i inne materiały biologiczne każdego

chorego należy traktować jak potencjalnie

zakażone, bo każdy pacjent może być:

• bezobjawowym nosicielem wirusów i innych

zarazków

• w trakcie ostrego bezobjawowego zakażenia
• przewlekle zakażony i chorować z tego powodu

skąpoobjawowo lub bezobjawowo

Profilaktyka c. d.

2. Za zasadę naczelną należy uznać, że

każda próbka krwi i dowolnego materiału

biologicznego jest zakażona, zaraźliwa i

niebezpieczna dla innych osób.

3. Należy przyjąć, że narzędzie medyczne

raz użyte u dowolnego pacjenta jest

zakażone i może przenieść zakażenie na

inną osobę (pracownika lub pacjenta).

Profilaktyka c. d.

4. Wszelkie procedury medyczne należy

wykonywać spokojnie, ostrożnie i rozważnie,

biorąc pod uwagę bezpieczeństwo własne,

współpracowników i pacjentów.

5. Zabiegi związane z narażeniem na kontakt z

krwią lub płynami ustrojowymi muszą być

wykonywane z indywidualnym

zabezpieczeniem ochronnym (fartuch,

maska, okulary ochronne, rękawice

lateksowe dobrej jakości).

Profilaktyka c. d.

6. Należy myć ręce wodą z mydłem przed

założeniem rękawic i natychmiast po ich

zdjęciu. mycie rąk musi być dokładne i

trwać co najmniej 10 sekund.

7. Wszelkie uszkodzenia skóry rąk muszą

być przed kontaktem z dowolnym

pacjentem zabezpieczone odpowiednim

szczelnym opatrunkiem ochronnym.

Profilaktyka c. d.

8. Stanowiska pracy lekarzy, pielęgniarek i

pracowników laboratoriów muszą być stale

utrzymywane w bezwzględnej czystości i

systematycznie dezynfekowane.

9. Nie wolno opuszczać stanowisk pracy w trakcie

procedur zagrażających zakażeniem

krwiopochodnym, z założonymi rękawicami i

fartuchami tam używanymi.

Profilaktyka c. d.

10. Każda manipulacja sprzętem

medycznym jest niebezpieczna dla

personelu i pacjentów; powinna być

traktowana z uwagą i ostrożnością. Sprzęt

raz użyty musi być natychmiast usunięty

do odpowiedniego pojemnika, w miejscu

zabiegu.

Profilaktyka c. d.

11. Nie wolno ponownie zakładać osłonek na

igły.

12. Nie wolno pipetować ustami.

13. Nie wolno ręką w rękawicy dotykać oczu,

ust, nosa, trzymać papierosa lub długopisu.

Profilaktyka c. d.

14. Nie wolno rozlewać, rozpryskiwać,

nieodpowiednio transportować wszelkich

próbek krwi i innych materiałów

biologicznych.

15. Sprzęt medyczny do wielorazowego

użycia musi być wyjaławiany odpowiednio

długo, zgodnie z wymogami producenta,

musi być zawsze i bezwzględnie sterylny.

Profilaktyka c. d.

16. Nie wolno jeść, pić, używać

kosmetyków, palić papierosów na

stanowisku pracy lekarza, pielęgniarki,

pracownika laboratorium itp.

Łamanie powyższych reguł wiąże się z

dużym ryzykiem zakażenia w

środowisku pracy.

Profilaktyka c. d.

Preparaty antyseptyczne są to

chemiczne roztwory, które redukują oraz

hamują wzrost niektórych

mikroorganizmów na skórze.

Oczyszczanie – fizyczne usuwanie brudu

oraz organicznych substancji z

przedmiotów

Profilaktyka c. d.

Dezynfekcja – usuwanie szkodliwych

mikroorganizmów, ale nie spór

(przetrwalników) bakteryjnych.

Sterylizacja – całkowite zniszczenie lub

usunięcie wszystkich mikroorganizmów,

włącznie ze sporami bakteryjnymi.

Ekspozycja zawodowa

Jest to kontakt pracownika z materiałem

zakaźnym (np. z krwią) w związku z

wykonywaniem pracy zawodowej. Dotyczy

takich grup zawodowych, jak: lekarze,

pielęgniarki i położne, analitycy medyczni,

salowe, studenci i uczniowie szkół

medycznych, funkcjonariusze policji,

straży pożarnej i innych służb

ratowniczych, strażnicy miejscy.

Ekspozycja zawodowa c. d.

Ekspozycje na krew i inne materiały

potencjalnie zakaźne dzieli się na:

• prawdopodobne
• ewidentne
• masywne

Ekspozycja zawodowa c. d.

Ekspozycje prawdopodobne:
• śródskórne (powierzchowne) skaleczenie igłą

zabrudzoną krwią lub innym materiałem

potencjalnie zakaźnym (IMPZ)

• powierzchowna rana bez następczego

widocznego krwawienia, wywołana przez

narzędzie zabrudzone krwią lub IMPZ

• wcześniej powstałe skaleczenie (lub rana)

zabrudzone krwią lub IMPZ

• kontakt śluzówek (lub spojówek) z krwią lub

IMPZ.

Ekspozycja zawodowa c. d.

Ekspozycje ewidentne:
• przenikające skórę uszkodzenie igłą

zabrudzoną krwią lub IMPZ

• skaleczenie lub podobna rana z następczym

krwawieniem, wywołana przez narzędzie w

sposób widoczny zabrudzone krwią lub IMPZ

• każde bezpośrednie wprowadzenie do

organizmu materiału biologicznego,

zawierającego (lub prawdopodobnie

zawierającego) HIV, HBV, HCV.

Ekspozycja zawodowa c. d.

Ekspozycje masywne:
• przetoczenie krwi
• wstrzyknięcie dużej ilości (powyżej 1 ml)

krwi lub płynów ustrojowych –

potencjalnie zakaźnych

• parenteralna ekspozycja na próbki

laboratoryjne zawierające duże miana

wirusów (hodowle).

Zasady postępowania po

zawodowej ekspozycji na krew

W przypadku zawodowej ekspozycji na przezskórne

zakażenie krwiopochodne (np. głębokie zakłucie

się zakrwawioną igłą) należy:

• natychmiast umyć ranę wodą z mydłem i obficie

spłukać wodą, nie hamować krwawienia

• przy braku wody można użyć płynów do mycia

rąk na bazie alkoholu 60-90%

• odkazić ranę i jej okolicę za pomocą 70% etanolu

stosowanego przez co najmniej 5 minut.

Zasady postępowania po

zawodowej ekspozycji na krew c. d.

• ocenić ryzyko zakażenia: głębokość

zranienia, rodzaj i grubość igły, stan

wirusologiczny źródła zakażenia (pacjent) i

zranionego pracownika

• zgłosić wypadek w pracy inspektorowi BHP

i/lub lekarzowi zakładowemu

• udokumentować wypadek w dokumentacji

medycznej

Zasady postępowania po

zawodowej ekspozycji na krew c. d.

W przypadku rozpryśnięcia się krwi na błony

śluzowe (spojówki, jama ustna, nos)

należy:

• natychmiast obficie i długo (co najmniej

przez 5 minut) przemywać błony śluzowe

czystą wodą lub solą fizjologiczną

• udokumentować i zgłosić wypadek w

pracy

Zasady postępowania po

zawodowej ekspozycji na krew c. d.

Jeżeli na skórze znajduje się krew lub inny

materiał potencjalnie zakaźny,

postępowanie polega na wstępnym

usunięciu zanieczyszczeń gazą lub innym

materiałem zwilżonym środkiem

przeznaczonym do higienicznej dezynfekcji

rąk, następnie 2-krotnym przetarciu ww.

środkiem (powinien on pozostać na

powierzchni skóry przez czas określony

przez producenta preparatu).

Zasady postępowania po

zawodowej ekspozycji na krew c. d.

Jeżeli zabrudzone są oczy, należy delikatnie,

lecz dokładnie przepłukać okolicę oczu

wodą lub 0,9% NaCl, przy otwartych

powiekach.

Jeżeli krew dostanie się do ust, trzeba ją

wypluć i przepłukać jamę ustną wodą

kilkanaście razy.

Zasady postępowania po

zawodowej ekspozycji na krew c. d.

W przypadku skóry nieuszkodzonej lub

ekspozycji wątpliwej nie jest

wymagane żadne dalsze

postępowanie

Zasady postępowania po

zawodowej ekspozycji na krew c. d.

W przypadku ekspozycji prawdopodobnej,

ewidentnej lub masywnej należy ustalić, czy

pacjent będący powodem ekspozycji jest

zakażony HIV, HBV, HCV. W tym celu należy

wykonać (z krwi pobranej od pacjenta w dniu

ekspozycji) testy wykrywające:

• przeciwciała anty-HIV
• antygen HBs
• przeciwciała anty-HCV

Postępowanie po ekspozycji na

materiał zawierający HBV

Osoba
eksponowana

Immunoglobulina
anty-HBs

Szczepionka

Zakażona HBV
(HBsAg+)

Nie

Nie

Nieszczepiona
przeciw WZW B

Tak

3 dawki

Szczepiona
-do 36 miesięcy
-powyżej 36 m-cy

Nie

Nie

Tak

1 dawka

Postępowanie po ekspozycji na

materiał zawierający HBV c. d.

W przypadku gdy znamy poziom przeciwciał anty-HBs

Poziom przeciwciał

Immuno-
globulina
anty-HBs

Szczepionka

• >100 IU/L

Nie

Nie

• <100 i >10 IU/L

Nie

1 dawka

• <10 IU/L lub brak p-ciał Tak

3 dawki

Higieniczne mycie rąk

Higieniczne mycie i dezynfekcja rąk składa się z

dwóch etapów:

1. Etap brudny – mycie
2. Etap czysty – dezynfekcja

Mycie higieniczne polega głównie na zmyciu z

powierzchni skóry rąk zanieczyszczeń

organicznych i brudu oraz na częściowej

eliminacji ze skóry flory przejściowej i stałej.

Higieniczne mycie rąk c. d.

Dezynfekcję higieniczną rąk przeprowadza się po

dokładnym oczyszczeniu skóry przez wcieranie w

każdą rękę około 3 ml alkoholowego środka

antyseptycznego, np.:

• 70% roztworu alkoholu izopropylowego z dodatkiem

0,5% chloroheksydyny lub jodu

• 60% roztworu alkoholu izopropylowego
• 70% roztworu alkoholu etylowego z dodatkiem 0,5%

glicerolu,

aż do całkowitego wyschnięcia preparatu (ok 30s.)

Higieniczne mycie rąk c. d.

Mydło z dodatkiem środka antyseptycznego

nie jest środkiem dezynfekcyjnym.

Rękawiczki powinny być stosowane jako

uzupełnienie, a nie zamiast mycia rąk.

Higieniczne mycie rąk i

dezynfekcję rąk wykonuje się:

• przed wejściem do bloku operacyjnego, do

magazynu jałowego sprzętu

• przed wykonywaniem i po zakończeniu

zabiegów aseptycznych (kontakt z raną,

zakładanie cewnika do pęcherza mocz.)

• przed wykonywaniem zabiegów

inwazyjnych (iniekcje, punkcje, szczepienia)

• przed i w czasie pielęgnacji wrażliwych

pacjentów (z osłabioną odpornością,

noworodków, wcześniaków, na OIOMie)

Higieniczne mycie rąk i dezynfekcję

rąk wykonuje się: c. d.

• po każdym kontakcie z drenażem rany
• przed założeniem i po zdjęciu rękawiczek
• po kontakcie z materiałem zakaźnym

(krwią, płynami ustrojowymi, wydzielinami

i wydalinami chorego)

• po opuszczeniu boksów izolujących

chorych zakaźnie

• po każdym zdjęciu maski chirurgicznej z

ust i nosa

Zasady higieny i mycia rąk

1. Noś krótko obcięte paznokcie.
2. Zabezpiecz zranienia wodoszczelnym

opatrunkiem.

3. Unikaj noszenia pierścionków i zegarka.
4. Myj i odkażaj ręce w przypadku

uszkodzenia rękawiczki.

5. Pojemnik z płynnym mydłem powinien

być zabezpieczony przed

zanieczyszczeniem w czasie użytku.

Zasady higieny i mycia rąk c. d.

6. Myj ręce mydłem, a następnie stosuj

środek dezynfekujący.

7. Mocno pocieraj o siebie dłonie, aby

pozbyć się martwych komórek naskórka i

bakterii.

8. Pamiętaj o grzbietowej powierzchni rąk i

obszarze między palcami.

9. Zdezynfekuj opuszki palców jednej ręki,

obracając je na dłoni drugiej ręki.

Zasady higieny i mycia rąk c. d.

10.Pocieraj ręce tak, aby kciuki i nadgarstki

stykały się ze sobą.

11.Unikaj rozpryskiwania w czasie mycia i

dezynfekcji, aby nie skazić ubrania i

otaczającego środowiska.

12.Spłukuj dokładnie ręce bieżącą wodą.
13.Zalegający środek dezynfekujący może

spowodować podrażnienia i suchość

skóry.

Zasady higieny i mycia rąk c. d.

14.Wilgotne ręce są podatniejsze na

zabrudzenie i przenoszenie

drobnoustrojów niż suche.

15.Dokładnie wysusz ręce papierowym

ręcznikiem.

16.Dokładne wycieranie rąk papierowym

ręcznikiem pomaga w usuwaniu

pozostałych bakterii.

Dziękuję za uwagę