Pracownia Zakładu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej  | 
||||||||
Nazwisko i imię Kunz Robert studenta:  | 
Instytut i symbol grupy : BDb 4.2  | 
|||||||
Data wykonania ćwiczenia: 96-11-27  | 
Symbol ćwiczenia: 8.1  | 
Temat zadania: Wyznaczanie współczynnika napięcia powierzchniowego cieczy metodą kapilary pionowej  | 
||||||
Zaliczenie:  | 
Ocena:  | 
Data:  | 
Podpis  | 
|||||
1.Tabela pomiarów:
Lp.  | 
rodzaj cieczy  | 
T [K]  | 
  | 
h [m]  | 
d [m]  | 
  | 
  | 
1  | 
  | 
  | 
  | 
0.014  | 
0.001214  | 
0.033830  | 
  | 
2  | 
  | 
  | 
  | 
0.013  | 
0.001250  | 
0.032345  | 
  | 
3  | 
  | 
  | 
  | 
0.013  | 
0.001179  | 
0.030508  | 
  | 
4  | 
  | 
  | 
  | 
0.014  | 
0.001286  | 
0.035836  | 
  | 
5  | 
  | 
  | 
  | 
0.013  | 
0.001179  | 
0.030508  | 
  | 
6  | 
próbka 4  | 
296,5  | 
811,6  | 
0.012  | 
0.001214  | 
0.028997  | 
0.0312  | 
7  | 
  | 
  | 
  | 
0.013  | 
0.001214  | 
0.031413  | 
  | 
8  | 
  | 
  | 
  | 
0.012  | 
0.001250  | 
0.029857  | 
  | 
9  | 
  | 
  | 
  | 
0.013  | 
0.001179  | 
0.030508  | 
  | 
10  | 
  | 
  | 
  | 
0.013  | 
0.001250  | 
0.032345  | 
  | 
11  | 
  | 
  | 
  | 
0.013  | 
0.001214  | 
0.031413  | 
  | 
12  | 
  | 
  | 
  | 
0.011  | 
0.001250  | 
0.027369  | 
  | 
2.Schemat układu pomiarowego:
N- naczynie z badaną cieczą
pokrętło
K- ostrze
Pomiarów dokonujemy przy pomocy zestawu przedstawionego na rysunku. Otwartą obustronnie rurkę kapilarną umocowujemy na skali i wraz z nią wstawiamy ją do naczynia N z badaną cieczą. Za pomocą pokrętła P. zanurzamy skalę do dna, a następnie podnosimy ją tak, aby ostrze K dotykało od spodu powierzchni cieczy. Wysokość h cieczy odczytujemy jako różnicę położeń menisku cieczy i kolca. Następnie odłamujemy kawałeczek kapilary w miejscu, w którym znajdowała się ciecz i przy pomocy mikroskopu mierzymy jej średnicę wewnętrzną w działkach okularu. Znając wartość działki okularu, wyrażoną w metrach, znajdujemy średnicę kapilary d. Doświadczenie powtarzamy co najmniej trzykrotnie.
3.Część teoretyczna:
Cząsteczki cieczy podlegają działaniu sił wzajemnego przyciągania. Siły te są krótkozasięgo-we. Cząsteczki znajdujące się na zewnętrznej powierzchni cieczy podlegają działaniu sił spójności tylko od cząstek leżących wewnątrz, więc wypadkowa tych sił jest różna od zera i skierowana do wnętrza cieczy - prostopadle do jej powierzchni. Siła ta powoduje, że powierzchnia cieczy dąży do tego, aby w danych warunkach być najmniejsza.
Współczynnikiem napięcia powierzchniowego nazywamy stosunek wartości siły kurczącej do długości na której działa.
Obok mechanicznej definicji napięcia powierzchniowego istnieje również definicja jej równoważna - energetyczna. Praca jaką należy wykonać, aby powiększyć pole powierzchni cieczo o ds=2ldx. Wynosi i jest równa przyrostowi energii błonki o dE, czyli:
.
Dzięki działaniu napięcia powierzchniowego każda zakrzywiona powierzchnia wywiera na ciecz dodatkowe ciśnienie, oprócz ciśnienia doznawanego przez ciecz o powierzchni płaskiej. Obliczmy jego wartość dla cieczy, której powierzchnia stanowi część sfery o promieniu R.
gdzie dl jest długością tej części obwodu elementu ds, która styka się ze ścianką.
, gdzie ,
. Otrzymujemy więc: .
Dzieląc wartość tej siły przez pole koła o promieniu r, otrzymujemy ciśnienie p równe:.
W przypadku zetknięcia się cieczy z ciałem stałym, należy uwzględnić siły z jakimi oddziaływują na siebie cząsteczki cieczy jak i siły, które występują pomiędzy cząsteczkami cieczy i ciała stałego.
W przypadku, gdy siły spójności są większe niż siły oddziaływań z naczyniem tworzy się menisk wypukły.
W przypadku odwrotnym do powyższego mamy do czynienia z meniskiem wklęsłym.
W stanie równowagi w obu przypadkach powierzchnia cieczy ustawia się prostopadle do siły wypadkowej F.
4.Opracowanie wyników pomiaru:
Obliczanie błędu względnego maksymalnego pomiaru napięcia powierzchniowego:
Pomiar napięcia powierzchniowego był pomiarem pośrednim - poprzez pomiar d i h.
Błąd względny maksymalny wynosi więc:
Obliczanie błędu względnego maksymalnego pomiaru napięcia powierzchniowego dla pomiaru najbardziej zbliżonego do średniej :
Metoda Gaussa:
 Lp.  | 
  | 
  | 
  | 
  | 
  | 
  | 
1  | 
0.014  | 
0.000893  | 
-1  | 
0.000  | 
1  | 
0.000000  | 
2  | 
0.015  | 
0.000929  | 
0  | 
0.036  | 
0  | 
0.001276  | 
3  | 
0.015  | 
0.000893  | 
0  | 
0.000  | 
0  | 
0.000000  | 
4  | 
0.016  | 
0.000857  | 
1  | 
-0.036  | 
1  | 
0.001276  | 
5  | 
0.014  | 
0.000893  | 
-1  | 
0.000  | 
1  | 
0.000000  | 
6  | 
0.015  | 
0.000893  | 
0  | 
0.000  | 
0  | 
0.000000  | 
7  | 
0.015  | 
0.000893  | 
0  | 
0.000  | 
0  | 
0.000000  | 
8  | 
0.013  | 
0.000929  | 
-2  | 
0.036  | 
4  | 
0.001276  | 
9  | 
0.016  | 
0.000857  | 
1  | 
-0.036  | 
1  | 
0.001276  | 
10  | 
0.015  | 
0.000893  | 
0  | 
0.000  | 
0  | 
0.000000  | 
11  | 
0.015  | 
0.000893  | 
0  | 
0.000  | 
0  | 
0.000000  | 
12  | 
0.014  | 
0.000893  | 
-1  | 
0.000  | 
1  | 
0.000000  | 
  | 
  | 
  | 
||||
  | 
  | 
  | 
Średni błąd kwadratowy pojedynczego pomiaru:
Średni błąd kwadratowy średniej:
Średni błąd kwadratowy pomiaru pośredniego napięcia powierzchniowego:
Otrzymany wynik napięcia powierzchniowego wyznaczony z prawdopodobieństwem 68,3%.
Otrzymany wynik napięcia powierzchniowego wyznaczony z prawdopodobieństwem 99,7%.