Doktor Träbert zaproponował cztery specyficzne, segmentarne ułożenia elektrod na kręgosłupie:

1. szyjne

2. piersiowe górne

3. piersiowo-lędźwiowe

4. lędźwiowo-krzyżowe

oznaczane odpowiednio jako: EL1, EL2, EL3 i EL4, co zostało pokazane na poniższym rysunku.

elektrodę ujemną (katodę) należy umieścić bezpośrednio nad miejscem bolesnym, a elektrodę odniesienia (anodę) w odległości około 3cm od krawędzi katody. Czas zabiegu wynosi najczęściej 15min (8-15), a wartość prądu zwiększa się do progu tolerancji przez pacjenta. Zabieg pacjent odczuwa najczęściej jako wibrację. Wraz z adaptacją (przyzwyczajeniem organizmu) należy zwiększać wartość prądu.

Wskazania:

• nerwobóle

• mięsni bóle

• zmiany zwyrodnieniowe stawów kończyn i stawów kręgosłupa

• stany po urazach stawów i mięśni

• zaparcia

• zaburzenia krążenia obwodowego

Przeciwskazania:

• stany zapalne skóry

• ubytki naskórka

• osobnicza nadwrażliwość na prądy elektryczne

• rozrusznik serca

• porażenia spastyczne

• nowotwory

• zakrzepowe zapalenia żył

• miażdżyca

• zaburzenia czucia

• metal w organizmie

• ciąża

• gorączka

• gruźlica

• brak komunikacji z pacjentem

Przed przystąpieniem do zabiegu terapełta - sprawdza wrażliwość skóry w miejscu aplikacji (czucie dotyk, temeparturę), - dokładne sprawdza skórę, miejsca o obniżonej oporności zabezpiecza wazeliną, -stosowane są podkłady o grubości 2-4 cm, dobrze nasączone wodą, dokładnie z jednakowym naciskiem przylegające do leczonej powierzchni, - należy chronić skórę po leczeniu: posypać talkiem lub posmarować maścią łagodzącą.Do zabiegu prądami Trauberta pacjent zdejmuje te części odzieży, które utrudniały by dostęp do terenu zabiegu, ozdoby metalowe, paski uciskające należy zdjąć, pacjent układany jest na stole zabiegowym w wygodnej pozycji aby uzyskać zwolnienie napięcia mięśniowego, terapeuta informuje pacjenta o odczuciach występujących w trakcie zabiegu, podczas zabiegu pacjent pozostaje pod stałą kontrolą terapeuty.

Prąd Träberta jest to jednobiegunowy, impulsowy prąd prostokątny o czasie trwania 2 sekundy i czasie przerwy 5 milisekund oraz o częstotliwości 143 Hz. Prąd ten ma mniejszy komponent galwaniczny niż prądy diadynamiczne, wykazuje dobre działanie przeciwbólowe, lecz szybko powoduje przyzwyczajenie tkanek. Wywołując drżenie mięśniowe powoduje rozluźnienie mięśni i dlatego zwany jest masażem prądem bodźcowym lub ultrabodźcowym. Wskazania do stosowania prądów Träberta: stany podrażnienia korzeni nerwowych w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów   kręgosłupa, zmiany zwyrodnieniowe stawów kończyn, zapalenia tkanki okołostawowej barku, stany pourazowe - stłuczenia, skręcenia, Przeciwwskazania: zaburzenia czucia, ciąża, nowotwory, metal, ciała obce w tkankach, zagrożenie krwawieniem, niebezpieczeństwo zatorów, gorączka,  stan po naświetlaniu promieniami jonizującymi.

Nazwa prądu ,,dwa- pięć'' wywodzi się od stałych parametrów używanych podczas terapii, którą cechuje:

- impuls o kształcie prostokątnym;

- czas trwania impulsu 2 ms;

- czas przerwy między impulsami 5 ms;

- częstotliwość około 143 Hz.

Efekty terapeutyczne przy stosowaniu prądu  Ultra-Reiz wyrażają się działaniem:

• Przeciwbólowym

- modulacja informacji nocyceptywnej na poziomie rdzeniowym i ponadrdzeniowym;

- stymulacja wydzielania endogennych opioidów.

• Przekrwiennym

- poprzez autonomiczny układ nerwowy (układ sympatyczny), dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych.

Zmniejszającym napięcie mięśniowe - prąd ,,dwa-pięć'' powoduje skurcze tężcowe, a w efekcie obniżenie napięcia mięśniowego.

• Technika wykonywania zabiegu

Bardzo istotne jest przestrzeganie metodyki zabiegu i znajomość zasad aplikacji. Podczas terapii odległości między elektrodami wynoszą około 3 cm. Katoda (-) traktowana jest jako elektroda czynna nad miejscem bólu. Stosuje się grube podkłady pod elektrody. Czas zabiegu wynosi 15 minut. Należy stosować terapię codziennie przez 6 dni dla uzyskania dobrych efektów.

Elektrody można ułożyć miejscowo (stawy) lub segmentarnie (mięśnie). Pierwszy sposób aplikacji sprawdza się w zespołach bólowych kręgosłupa, stanach zwyrodnieniowych stawów i rekonwalescencji pourazowej. Natomiast aplikacja segmentarna odbywać się musi zgodnie z poniższą metodyką (5, 9).

Terapia zaproponowana przez niemieckiego lekarza jest metodą nieco dziś zapomnianą, wręcz lekceważoną. Wynikać to może z faktu, iż wykonywanie zabiegu wiąże się ze stałą kontrolą fizykoterapeuty, który dostosowuje natężenie prądu do indywidualnych reakcji pacjenta. Metoda ta wymaga ścisłej współpracy pacjenta z fizykoterapeutą, a jej efektywność uzależniona jest od poprawnej metodyki zabiegu.

---