Wykład z teoretycznych podstaw wychowania.
Formy pracy wychowawczej i wynikające z nich metody wychowawcze. Koncepcja behawioralna, fenomenologiczna, socjologiczna.
Koncepcja behawioralna - opiera się na założeniu, że głównym składnikiem regulacji zachowań ucznia jest środowisko społeczne, kulturowe, system wzajemnych relacji, zależności, podporządkowania, wpływu, nadrzędności osób oddziałujących na ucznia. Stanowisko też przyjmuje iż ważnym czynnikiem oddziaływującym na postawy ucznia jest takie środowisko fizyczne. Głównymi czynnikami wywołującymi proste zmiany oparte mechanizmie przyczynowo - skutkowym jest środowisko społeczne, zewnętrzne, fizyczne, kulturowe, i cały zespół oddziaływania bezpośredniego, który manipuluje jednostką. Na te czynniki składają się rzeczy, ludzie, przedmioty, z którymi jednostka ma styczność. Ten styl nie angażuje się do aktywności przeżyciowej, refleksyjnej. Wadą tego systemu jest to, że wychowanie wg tej koncepcji polega na tresurze, zniewala, podporządkowuje. Wychowanie, które nie uwzględnia świata przeżyć, doznań. Jest to w istocie wychowania dyrektywne, które polega na udzielaniu rad, wywieraniu presji zewnętrznej. Są to oddziaływania o charakterze doraźnym.
Koncepcja fenomenologiczna - metoda ta traktuje człowieka jako jednostkę, która powinna rozwijać się sama „od środka” a wychowanie powinno wyzwalać siły wewnętrzne. Stawia pytanie o istotę człowieka, o sens jego egzystencji. W odpowiedzi na takie pytania podkreśla się zasadę wartości, że człowiek nie może być istotą manipulowaną przez środowisko społeczne. Człowiek ma swoją godność, racje, które wychowanie ma odbywać.
Koncepcja socjologiczna - opiera się na założeniu, że każdy człowiek jest istotą społeczną i musi uczyć się ról społecznych. Kładzie nacisk na sferę wartościowania, przeżywania dóbr znaczeń i sensów kulturowych. Rozwój osobowości przez indywidualną percepcję wartości dąży do przygotowania do życia we wspólnocie.