UNIWERSYTET ROLNICZY

IM. HUGONA KOŁŁĄTAJA W KRAKOWIE

WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI I ENERGETYKI

SPRAWOZDANIE Z PRZEDMIOTU:

NAUKA O MATERIAŁACH

Temat ćwiczenia:

Pomiar chropowatości powierzchni.

Opracowali:

Pomiary chropowatości powierzchni

Wiadomości wstępne

Zbiór wszystkich nierówności powierzchni nazywa się strukturą geometryczną powierzchni. Podczas naszego doświadczenia zajęliśmy się metodą optyczną. Metoda ta umożliwia pomiar parametru chropowatości Rz. W przyrządach optycznych wykorzystano następujące zasady: zasada przekroju świetlnego, umożliwiająca pomiar Rz w zakresie od 1 do 60 mm.

Wykorzystaliśmy do naszego doświadczenia:

• mikroskop stereoskopowy Hund (w którym przekrój świetlny uzyskuje się przez skierowanie na mierzoną powierzchnie płaskiej wiązki promieni świetlnych lub obrazu (cienia) kreski prostoliniowej, prostopadłej do kierunku padania promieni, a równoległej do mierzonej powierzchni);

• Kamerę cyfrową Panasonic;

• Zestaw komputerowy;

• Wzorce chropowatości.

Oprócz obserwacji pod mikroskopem staraliśmy się także poprzez dotyk potwierdzić nasz wybór, którego dokonaliśmy wcześniej. Nasze odczucia były zróżnicowane, jednak w momencie uzyskania większej wprawy, byliśmy w stanie odróżnić od siebie dane nam przedmioty (ich powierzchnię).

Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest ocena chropowatości powierzchni wybranych przedmiotów (3 przedmioty- zdjęcia dołączone do sprawozdania) za pomocą wzorców chropowatości.

Przebieg pomiarów

1. Pomiary wykonaliśmy dla trzech przedmiotów, które wskazał nam nasz Prowadzący.

2. Wybraliśmy z kompletu wzorcowego wzorce odpowiadające następującym warunkom:

• Były wykonane z tego samego materiału co nasz sprawdzany przedmiot;

• Miały kształt zbliżony do powierzchni sprawdzanej;

• Rodzaj obróbki obu porównawczych powierzchni był jednakowy.

1. Ocena chropowatości powierzchni polegała na wzrokowym porównaniu powierzchni przez nas badanego przedmiotu z wzorcami lub przeciągnięciu paznokciem powierzchni badanej i wzorca w celu wyszukania niezauważalnych różnic. Przesuwanie paznokcia powinno odbywać się w kierunku prostopadłym do śladów obróbki.

2. Ustalaliśmy klasę sprawdzanej powierzchni.

Opis

By prawidłowo rozpoznać i dopasować te same materiały i ich stopień szlifu do siebie, kierowaliśmy się subiektywnym odczuciem dotyku, a także posłużyliśmy się wyżej wymienionym mikroskopem stereoskopowym Hund, który połączony z kamerką cyfrową Panasonic umożliwił nam dokładny podgląd na monitorze komputera. Za pomocą zainstalowanego specjalistycznego programu mieliśmy możliwość wykonania precyzyjnych zdjęć poszczególnych próbek.

Przedmiot nr 1

Porównując chropowatość pierwszego przedmiotu z wzorcami doszliśmy do wniosku, iż nasz materiał jest szlifowany z dokładnością 1,6.

Przedmiot nr 2

W przypadku drugiego przedmiotu zauważyliśmy dwa rodzaje obróbki. Pierwszym z nich (górna część) jest szlifowanie 3,2 zaś drugim (część boczna) toczenie, ponieważ przedmiot z profilu jest wklęsły.

Przedmiot 3

Po dokładnym przyglądnięciu się przedmiotowi trzeciemu kompromisowo stwierdziliśmy, iż jest to toczenie.

Podsumowanie

W przypadku tego materiału bardziej pomocne okazało się przeciągnięcie paznokciem po powierzchni badanego przedmiotu i wzorca. Z racji skaz znajdujących się na próbce, obraz na monitorze był mało wyraźny, a wręcz w pewnych momentach przekłamany. Jako niedoświadczeni przyszli inżynierowie staraliśmy się zmienić kąt padania światła na dany przedmiot, niestety prawdopodobnie z braku umiejętności zajęło nam to sporo czasu, lecz byliśmy bardzo wytrwali i udało nam się osiągnąć ostateczne wnioski

Tabela pomiarowa

Ocena chropowatości przez porównanie z wzorcami