1869 r – termin ekologia użyty po raz pierwszy przez Ernesta Haechela 1930 r – początek nowoczesnej ekologii łączony z Karolem Eltonem 1934 r – termin „ekosystem” użyty po raz pierwszy przez A. G. Tawnsleya 1987 r – tzw. Punkt zwrotny – nastanie ery ekologicznej (zwrot ku ekocentryzmowi) |
Jan Gwalbert Pawlikowski – ojciec polskiej ekologii P. Taylor Murray Bookchin Arne Naess, Georg Sessions Św. Franciszek z Asyżu, Albert Schweitzer, Aldo Leopold Francoise d’Eaubonne |
W podejściu do przyrody występują dwa zasadnicze nurty i wynikające z nich koncepcje edukacji ekologicznej.
Ekologia głównego nurtu; zwana również ekologią płytką lub umiarkowaną, w której główny nacisk położony jest na skutki, jakie wywiera na gatunek ludzki dewastacja środowiska naturalnego. Według ekologii umiarkowanej kryzys ekologiczny można zlikwidować za pomocą nowoczesnych technologii i rozwiązań cywilnoprawnych. Drugą grupę stanowi szereg rywalizujących ze sobą nurtów (alternatywnych dyskursów), które od ekologii płytkiej odróżnia brak wiary w prawne reformy i regulacje, które mają na celu rozwiązanie globalnych problemów ekologicznych.
Nurty te łączy całkowite odrzucenie bądź przeformowanie idei antropocentryzmu (świat stworzony dla człowieka i jego potrzeb). Dlatego konkretny program edukacji ekologicznej stanowi każdorazowo konsekwencję określenia przez pedagoga własnego stosunku do idei antropocentryzmu, czyli stwierdzenia, czy człowiek znajduje się Poza (ponad) naturą, czy stanowi jego integralną część? |
edukacja o środowisku, czyli zdobywanie i pogłębianie wiedzy naukowej, wiedzy o wartościach środowiska, budowanie szacunku do otaczającego środowiska edukacja w środowisku, czyli bezpośredni kontakt ze środowiskiem, rozbudzanie potrzeby kontaktu ze środowiskiem, diagnozowanie stanu środowiska edukacja dla środowiska, czyli uświadamianie odpowiedzialności za stan środowiska, rozwijanie umiejętności racjonalnego korzystania z zasobów naturalnych, podejmowanie działań w celu ochrony środowiska , czy poprawy jego stanu |
Nurty pedagogiki ekologicznej.
Ekologia głównego nurtu (tzw. ekologia płytka, umiarkowana) Alternatywne nurty (dyskursy)
- Ekologia społeczna
- Ekologia głęboka
- Ekoetyka
- Ekofeminizm
Różne idee myślenia ekologicznego:
- ekocentryzm
- antropocentryzm
- biocentryzm
-bioregionalizm
-ekofilozofia |
jest wrażliwy na środowisko, przekonany o konieczności jego ochrony posiada umiejętność spostrzegania i oceny piękna zjawisk przyrodniczych rozumie, że przyroda jest człowiekowi użyteczna i należy ją szanować ma świadomość unikania niszczących działań wobec środowiska dąży do racjonalnego korzystania z zasobów środowiska umie dostrzec łączące go związki z przyrodą czuje potrzebę moralnego postępowania wobec przyrody zauważa potrzebę życia w harmonii z Naturą pragnie rozwijać swoją świadomość ekologiczną |
- obserwacja |