propozycje zajec maj(1)

14 Plan pracy – maj

156. Dzwonià

deszczu krople

• „T

aniec w

deszczu” –

opowieÊç ruchowa

•

„W

czasie deszczu dzieci si´ nudzà” –

rozmowa

sp´dzaniu czasu w

deszczowe dni

II. A

• „Deszcz majowy” –

s∏uchanie wiersza

. Staffa

• Gra „Prawda czy fa∏sz” –

sprawdzenie stopnia

zrozumienia wys∏uchanego utworu

• „˚yciodajne krople” –

rozmowa na temat wody

jej znaczenia w

przyrodzie

II. B.

• „Deszcz jest muzykà” –

swobodna twórczoÊç

plastyczna inspirowana muzykà

III.

• „P

soty i

figle deszczu” –

zabawa dydaktyczno-

-ruchowa: liczenie i

numerowanie krzese∏ek,

reagowanie na umówiony sygna∏,

–

ilustruj´ ruchem opowieÊç nauczyciela

–

rozwijam twórczà ekspresj´ ruchowà

–

bior´ aktywny udzia∏ w

rozmowie

–

przedstawiam swoje propozycje zabaw

deszczowe dni

–

s∏ucham ze zrozumieniem wiersza

recytowanego przez nauczyciela

–

pami´tam treÊç wiersza

–

rozumiem znaczenie wody w ˝yciu ludzi,

zwierzàt i

roÊlin

–

swobodnie wypowiadam si´ w

rozmowie

doros∏ymi i

rówieÊnikami

–

maluj´ to, co kojarzy mi si´ z muzykà s∏uchanà

trakcie malowania

–

rozró˝niam dêwi´ki ciche i

g∏oÊne

–

pos∏uguj´ si´ liczebnikami g∏ównymi

porzàdkowymi podczas przeliczania

. Staff „Deszcz majowy”

CD Utwory… cz.

2 –

Muzyka relaksacyjna

„Malowanie deszczu” (nr

25), farby wodne,

p´dzle, gàbki, kartony w

ró˝nych kolorach

ró˝nych formatach, trójkàty

, b´benki

emblematy lub opaski na g∏ow´ z

sylwetami

roÊlin, zwierzàt i

kropelek deszczu, krzese∏ka,

karteczki z

cyframi od

1 do

6, tamburyn

Kràg tematyczny: KtoÊ nam niebo pomalowa∏. W

itaj, t´czo kolorowa!

Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne:

• Zach´canie dzieci do twórczej ekspresji plastycznej i

swobodnego eksperymentowania z

kolorami, plamà i

linià oraz do wykorzystyw

ania ró˝nych technik plastycznych;

• P

oznawanie zjawisk atmosferycznych charakterystycznych dla wiosny i

lata;

• Uwra˝liwianie dzieci na pi´kno polskich krajobrazów;

• Zach´canie do oglàdania dzie∏ malarskich i

rozmawiania o

nich;

• Stwarzanie okazji do dzia∏alnoÊci plastycznej zwiàzanej z prze˝yciami muzycznymi;

• Wspieranie dzieci w

budowaniu poczucia w∏asnej wartoÊci i

zach´canie do prezentowania swoich prac;

• Rozwijanie umiej´tnoÊci obdarzania innych uwagà i

cierpliwego oczekiwania na swojà kolej;

• Rozwijanie umiej´tnoÊci relaksowania si´ podczas s∏uchania utworów literackich i

muzycznych.

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

Maj

Plan pracy – maj

157. Burza i... po

burzy

158. Co si´

mieni na niebie?

porównywanie liczebnoÊci zbiorów

okreÊlanie miejsca za pomocà liczebnika

porzàdkowego

• „Uwaga! P

ada deszcz!” –

zabawa ruchowa

po∏àczona z

çwiczeniami ortofonicznymi

• „Deszcz i

wiatr” –

opowiadanie

dêwi´konaÊladowcze, „gra” na gazetach

II. A

• „Co to jest burza?” –

gromadzenie informacji

na temat burzy

, korzystanie z

ró˝nych êróde∏

• Rozwiàzywanie zagadek o

burzy

• „T

´czowy tygrysek” –

praca z

„Kajecikiem”

II. B.

• „T

aƒczàce kropelki” –

çwiczenia gimnastyczne

III.

• „Burza” –

praca plastyczna wykonana technikà

kola˝u

• „P

owódê” –

zabawa ruchowa z

elementami

wspinania si´

• „K

olory t´czy” –

zabawa dydaktyczno-ruchowa

• „K

olorowe domino” –

gra w

parach

II. A

• „Kto pomalowa∏ niebo?” –

ys∏uchanie

opowiadania z

„Ksià˝ki”, rozmowa kierowana

pytaniami nauczyciela

–

reaguj´ szybko na umówiony znak podczas

zabawy

–

naÊladuj´ odg∏osy deszczu, burzy

, silnego

wiatru

–

rozwijam wyobraêni´ muzycznà

–

znam zjawiska atmosferyczne towarzyszàce

burzy

–

rozumiem znaczenie symboli graficznych

okreÊlajàcych zjawiska atmosferyczne

–

odgaduj´ zagadki o

burzy

–

rozpoznaj´ i

nazywam kolory

–

dostrzegam rytm i

potrafi´ go kontynuowaç

–

podejmuj´ próby globalnego czytania

prostych wyrazów

–

dbam o

utrzymanie prawid∏owej postawy cia∏a

–

umiej´tnie wykorzystuj´ ró˝ne materia∏y

pracy plastycznej

–

reaguj´ szybko na umówiony sygna∏ podczas

zabawy

–

ybieram kolor

, który wyra˝a mój nastrój,

uzasadniam swój wybór

–

znam regu∏y gry w

domino

–

s∏ucham uwa˝nie opowiadania

–

wymieniam oznaki zbli˝ajàcej si´ burzy

gazety

ilustrowane ksià˝ki o

zjawiskach atmosferycznych,

encyklopedia i

czasopisma dla dzieci, atlasy

przyrody

, du˝y karton, mazaki, kartoniki

rysunkami przedstawiajàcymi: ciemne chmury

deszcz, b∏yskawic´, s∏oƒce, t´cz´

kartoniki z

kropkami od

1 do

„Kajecik” cz.

2, s.

43, kredki

szarfy: zielone, niebieskie, czerwone, ˝ó∏te, b´benek

kartony

, flamastry

, folia w

ró˝nych kolorach,

tektura falista, kawa∏ki tkanin, klej, no˝yczki

gazety

, krzese∏ka lub drabinki, ∏aweczki

paski krepiny lub chusty w

ró˝nych kolorach,

koszyk

„W

ycinanki-sk∏adanki” cz.

2, s.

43–46

„Ksià˝ka” s.

92–93

16 Plan pracy – maj

159. P

burzy

t´cza

• „S∏oneczko i

burza” –

zabawa

orientacyjno-porzàdkowa

II. B.

• „Ka∏u˝owy deszcz” –

nauka piosenki

III.

• „Jak powstaje t´cza?” –

porzàdkowanie

wzbogacanie wiadomoÊci

• Zabawy badawcze w

ogrodzie –

wywo∏ywanie

t´czy w s∏oneczny dzieƒ za pomocà

strumienia wody

• „Ob∏oki” –

zabawa ruchowa

• „Ka∏u˝owy deszcz” –

utrwalenie piosenki

II. A

• „T

´cza” –

wys∏uchanie wiersza

O˝ogowskiej, uwra˝liwienie dzieci

pi´kno literackich opisów t´czy

• Uk∏adanie rymowanek (lub krótkich tekstów)

t´czy

, s∏oƒcu lub burzy

, nagrywanie

wypowiedzi dzieci

II. B.

• „W

krainie t´czy” –

çwiczenia gimnastyczne

–

wiem, jak nale˝y si´ zachowaç, gdy nadchodzi

burza

–

szybko reaguj´ na umówiony sygna∏ podczas

zabawy

–

poznaj´ s∏owa i

melodi´ pierwszej zwrotki

piosenki i

refrenu

–

rozwijam poczucie rytmu

–

dowiaduj´ si´, jak powstaje t´cza

–

znam barwy t´czy

–

próbuj´ wyciàgaç wnioski na podstawie

przeprowadzonych doÊwiadczeƒ

–

czerpi´ radoÊç z

udzia∏u w

zabawach

ruchowych

–

wypowiadam rytmicznie wybrane s∏owa

piosenki

–

Êpiewam piosenk´ z

akompaniamentem

rytmicznym na instrumentach perkusyjnych

–

s∏ucham uwa˝nie wiersza

–

opowiadam, jak wyglàda t´cza

–

∏àcz´ w

pary rymujàce si´ wyrazy

–

wyszukuj´ s∏owa rymujàce si´ z

podanymi

wyrazami

–

uk∏adam rymowanki o

t´czy

, s∏oƒcu

lub burzy

–

rozwijam sprawnoÊç ruchowà

b´benek, trójkàt

CD Piosenki cz.

2 –

„Ka∏u˝owy deszcz” (nr

29)

encyklopedia dla dzieci, rysunek lub zdj´cie

t´czy

wà˝ ogrodowy

, woda, miska, konewka z

sitkiem,

strzykawka bez ig∏y

3 chmurki wyci´te z

bia∏ego papieru

CD Piosenki cz.

1 –

„Ka∏u˝owy deszcz”

(nr

29–30), instrumenty perkusyjne

H. O˝ogowska „T

´cza”, ilustracja

przedstawiajàca t´cz´

magnetofon lub dyktafon, rysunki

przedstawiajàce: kropelk´, butelk´, burz´, ró˝´,

b∏yskawic´, ulic´, zajàczka, pàczek, chmury

podpisy do rysunków

szarfy w

kolorach

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

Plan pracy – maj

160. Ka˝dy mo˝e

byç malarzem

III.

• „Ró˝ne kszta∏ty” –

praca z

„Kajecikiem”:

dopasowywanie i

wklejanie elementów

wyklejanki

• „W

ielobarwna t´cza” –

s∏uchanie muzyki

relaksacyjnej, malowanie t´czy

• „T

aƒczàce t´cze” –

zabawa ruchowa

ogrodzie przedszkolnym

• „W

eso∏a gimnastyka” –

zabawa ruchowa

• „Malujemy obraz” –

zabawa integracyjna

II. A

• „W

pracowni malarza” –

zabawa w

malarzy

mieszanie kolorów podstawowych

uzyskiwanie barw pochodnych

• W

ycieczka do muzeum, oglàdanie malarstwa

krajobrazowego (ewentualnie oglàdanie

reprodukcji pejza˝y w

albumach)

II. B.

• „K

olory” –

rozmowa na temat kolorów

podstawie wierszyków i

ilustracji

zamieszczonych w

„Ksià˝ce”

III.

• „Jestem malarzem” –

praca w

zespo∏ach:

„Niebo” –

malowanie na d∏ugim p∏ótnie

rozwieszonym na Êcianie lub na p∏ocie;

„A

to P

olska w∏aÊnie” –

malowanie na kartonie

zamocowanym na sztalugach; „K

olorowy

Êwiat” –

malowanie na du˝ym arkuszu

mokrego papieru. Zaproszenie rodziców

prezentacja namalowanych obrazów

–

doskonal´ spostrzegawczoÊç

–

potrafi´ namalowaç t´cz´

–

przedstawiam na obrazku nastrój i

charakter

muzyki

–

rozwijam twórczà ekspresj´ ruchowà

–

naÊladuj´ wiernie ruchy kole˝anki lub kolegi

–

doskonal´ koordynacj´ wzrokowo-ruchowà

–

wzmacniam wi´zi z

kolegami

–

tworz´ nowe barwy

, ∏àczàc kolory podstawowe

–

znam nazwy kolorów podstawowych

pochodnych

–

zachowuj´ si´ odpowiednio podczas wycieczki

do muzeum

–

poznaj´ malarstwo krajobrazowe

–

s∏ucham uwa˝nie wierszyków

–

rozpoznaj´ i

nazywam kolory

–

podaj´ przyk∏ady przedmiotów we wskazanym

kolorze

–

wspó∏pracuj´ z

kole˝ankami i

kolegami

zespo∏u

–

rozwijam twórczà wyobraêni´ przez

eksperymentowanie z

ró˝nymi materia∏ami

malarskimi

–

prezentuj´ swojà prac´ plastycznà

przedszkolnej galerii

„Kajecik” cz.

2, s.

44–45

CD Utwory… cz.

2 –

„Le basque”

M. Marais

(nr

4), kartki z

bloku rysunkowego, farby

, p´dzle

tasiemki w

ró˝nych kolorach

kartki z

bloku rysunkowego, farby: ˝ó∏ta,

niebieska, czerwona, p´dzle, miseczki

albumy z

malarstwem krajobrazowym

„Ksià˝ka” s.

94–95

farby

, p´dzle, d∏ugi kawa∏ek p∏ótna, kartki

du˝ego bloku rysunkowego, sztalugi, du˝y

arkusz bia∏ego papieru, 3

karteczki: z

kroplà,

p∏otkiem, sztalugà

18 Plan pracy – maj

161. Jak pachnà

kwiaty i

zio∏a?

• „P

szczo∏y i

kwiaty” –

zabawa ruchowa

przy

muzyce

II. A

• „Co w

trawie piszczy?” –

ys∏uchanie

opowiadania z

„Ksià˝ki”, rozmowa kierowana

pytaniami nauczyciela

II. B.

• „W

yprawa na ∏àk´ (do parku)” –

dzia∏ania

badawcze: obserwacja wybranego wycinka

∏àki za pomocà szkie∏ powi´kszajàcych,

zbieranie zió∏ i

traw do zielnika, oglàdanie,

dotykanie i

wàchanie zebranych roÊlin

• „Nasz zielnik” –

przygotowanie roÊlin

zasuszenia

III.

• „¸àka” –

wspólne tworzenie panoramy ∏àki:

rysowanie pastelami na d∏ugim kawa∏ku tapety

kwiatów

, owadów i

traw obserwowanych na ∏àce

• „Odg∏osy wiosny” –

rozpoznawanie odg∏osów

odtwarzanych z

p∏yty

–

poruszam si´ w

rytm muzyki

–

s∏ucham uwa˝nie opowiadania

–

odpowiadam na pytania dotyczàce treÊci

wys∏uchanego utworu

–

doskonal´ umiej´tnoÊç liczenia

–

poznaj´ wyglàd roÊlin ∏àkowych

–

wyciàgam wnioski na podstawie

przeprowadzonych obserwacji

–

dowiaduj´ si´ o

leczniczym dzia∏aniu niektórych zió∏

rosnàcych na ∏àce (rumianku, dziurawca, mi´ty)

–

wybieram i

przygotowuj´ roÊliny do zasuszenia

–

odczuwam radoÊç ze wspólnego

tworzenia

pracy plastycznej

–

rozwijam wra˝liwoÊç s∏uchowà

–

rozpoznaj´ i

nazywam odg∏osy

zaprezentowane w

nagraniu

CD Piosenki cz.

2 –

„Mieszkaƒcy ∏àki” (nr

26),

papierowe kwiaty

„Ksià˝ka” s.

96–97, obrazki przedstawiajàce las

∏àk´

lupy

, kwiaty

, trawy i

zio∏a zebrane na ∏àce

kwiaty

, trawy i

zio∏a wybrane do zasuszenia,

kartki papieru

d∏ugie paski tapety

, pastele

CD Utwory… cz.

2 –

„Odg∏osy wiosny” (nr

23)

Kràg tematyczny: Ruch tu wielki, dêwi´ków moc, z traw na ∏àce mi´kki koc

Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne:

• Rozwijanie zainteresowaƒ przyrodniczych przez poznanie ekosystemu ∏àki oraz jej mieszkaƒców;

• Doskonalenie umiej´tnoÊci spostrzegania cech zewn´trznych i formu∏owania ustnej charakterystyki;

• Rozwijanie wra˝liwoÊci s∏uchowej;

• Rozwijanie zdolnoÊci do przeprowadzania analizy i syntezy s∏uchowej;

• Rozwijanie mowy przez çwiczenia oddechowe;

• Kszta∏towanie umiej´tnoÊci dodawania i odejmowania;

• Rozwijanie umiej´tnoÊci wspó∏pracy w zespole z uwzgl´dnieniem samodzielnego podzia∏u zadaƒ;

• Rozwijanie wyobraêni i koordynacji wzrokowo-ruchowej w zabawach plastycznych i konstrukcyjnych.

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

Plan pracy – maj

162. Kto mieszka

na ∏àce?

163. Motylku, jak

ci na imi´?

• „Mieszkaƒcy ∏àki” –

zabawa ruchowa

przy

piosence

II. A

• „Kto odgadnie?” –

rozwiàzywanie zagadek

zwierz´tach ˝yjàcych na ∏àce, wskazywanie

tych zwierzàt na ilustracjach, uk∏adanie

w∏asnych zagadek o

mieszkaƒcach ∏àki

•

„Motyl” –

praca z

„Kajecikiem”: dokoƒczenie

kolorowania obrazka, wklejenie naklejki

podpisem

II. B.

• „Zabawy z

pi∏kà” –

çwiczenia gimnastyczne

III.

• „Letnia ∏àka” –

teatrzyk sylwetkowy

podstawie wiersza A

. Moskala

• „Na zielonej ∏àce” –

zabawa ruchowa

II. A

• „Nikt mnie wi´cej nie zobaczy”– wys∏uchanie

opowiadania W

. Bieriestowa, rozmowa

kierowana pytaniami nauczyciela

II. B.

• „Mieszkaƒcy ∏àki” –

nauka piosenki

III.

• „W

iosenna ∏àka” –

praca z

„Kajecikiem”:

uzupe∏nianie ilustracji obrazkami wyci´tymi

marginesu, liczenie owadów na ilustaracji

–

ch´tnie bawi´ si´ przy muzyce

–

rozwijam poczucie rytmu

–

rozpoznaj´ i

nazywam roÊliny i

zwierz´ta

najcz´Êciej spotykane na ∏àce

–

odgaduj´ i

uk∏adam zagadki s∏owne

–

doskonal´ percepcj´ wzrokowà

–

czytam globalnie proste wyrazy

–

çwicz´ rzuty do celu, chwytanie i

koz∏owanie pi∏ki

–

s∏ucham uwa˝nie wiersza

–

dostrzegam humor wys∏uchanego utworu

–

zainteresowaniem oglàdam inscenizacj´

–

naÊladuj´ czynnoÊci nauczyciela

– çwicz´ refleks

–

s∏ucham z

zainteresowaniem opowiadania

–

zapoznaj´ si´ z

cyklem rozwojowym motyla

–

poszerzam wiedz´ o

owadach i

Êrodowisku,

którym ˝yjà

–

zapami´tuj´ s∏owa i

melodi´ piosenki

–

çwicz´ dykcj´

–

rapuj´ s∏owa piosenki

–

doskonal´ spostrzegawczoÊç

–

bezpiecznie pos∏uguj´ si´ no˝yczkami

–

kszta∏c´ umiej´tnoÊç liczenia

CD Piosenki cz.

2 –

„Mieszkaƒcy ∏àki” (nr

25)

„Ksià˝ka”, wklejka mi´dzy s. 96. a 97., obrazki

przedstawiajàce zwierz´ta ˝yjàce na ∏àce,

kartoniki ze s∏oneczkiem

„Kajecik” cz.

2, s.

46, kredki, lusterka

pi∏ka dla ka˝dego dziecka

. Moskal „Letnia ∏àka”; sylwety zwierzàt

wyst´pujàcych w

wierszu

. Bieriestow „Nikt mnie wi´cej nie zobaczy”

CD Piosenki cz.

2 –

„Mieszkaƒcy ∏àki” (nr

25)

„Kajecik” cz.

2, s.

48–49, no˝yczki, klej

20 Plan pracy – maj

164. Mrówczy

ludek

165.

Biedroneczki sà

kropeczki

• „W

eso∏e pude∏ko” –

wykonanie pude∏ka

niespodziankà z

„W

ycinanek

-sk∏adanek”

• „Marsz mrówek” –

zabawa orientacyjno-

-porzàdkowa w

rytmie muzyki

II. A

• „Co wiemy o

mrówkach?” –

burza mózgów

wyszukiwanie informacji w

dost´pnych

êród∏ach

• „Przy mrowisku” –

wys∏uchanie fragmentu

wiersza

M. K

onopnickiej, rozmowa kierowana

pytaniami nauczyciela

II. B.

• „Pracowite mrówki” –

rozwijanie ogólnej

sprawnoÊci ruchowej i

zwinnoÊci, çwiczenia

gazetami i

pi∏kà

III.

• „Mrowisko” –

budowanie domu dla mrówek

zgromadzonych materia∏ów przyrodniczych

• „Gdzie biedronka kropki zgubi∏a?” –

zabawa

typu „Ciep∏o –

zimno”

• „Mieszkaƒcy ∏àki” –

utrwalenie piosenki

II. A

• „˚uk” –

wys∏uchanie wiersza J

. Brzechwy

inscenizacja utworu, uk∏adanie w∏asnych

dialogów

–

çwicz´ umiej´tnoÊç sk∏adania papieru wed∏ug

wzoru

–

wykonuj´ prac´ zgodnie z

instrukcjà nauczyciela

–

w∏aÊciwie reaguj´ na umówiony sygna∏

podczas zabawy

–

wyszukuj´ potrzebne ilustracje w

ksià˝kach

czasopismach

–

poszerzam swojà wiedz´ o

Êwiecie przyrody

–

dziel´ si´ w∏asnymi spostrze˝eniami

–

s∏ucham uwa˝nie wiersza

–

odpowiadam na pytania dotyczàce treÊci

wys∏uchanego utworu

–

poznaj´ zwyczaje mrówek

–

ch´tnie çwicz´ z

kole˝ankà lub kolegà

–

ciesz´ si´ z

wygranej w∏asnej dru˝yny

–

rozwiàzuj´ problemy konstrukcyjne przez

odpowiednie manipulowanie przedmiotami

–

przestrzegam ustalonych regu∏ zabawy

–

Êpiewam piosenk´ z

grupà

–

s∏ucham z

uwagà wiersza

–

ostrzegam walory artystyczne utworu

wyst´pujàce w nim elementy humorystyczne

„W

ycinanki-sk∏adanki” cz.

2, s.

12 (instrukcja)

47 (projekt), zamykane pude∏ko, sucha

trawa, klej

tamburyn

albumy

, ilustrowane ksià˝ki i

czasopisma

tematyce przyrodniczej

M. K

onopnicka „Przy mrowisku”

gazety

, pi∏ki

bràzowe lub czarne kartki z

bloku kolorowego,

igliwie, kawa∏eczki kory

, patyczki, piasek, grudki

ziemi

du˝y rysunek biedronki bez kropek,

pojedynczych czarnych kropek

CD Piosenki cz.

2 –

„Mieszkaƒcy ∏àki”

(nr

25–26), instrumenty perkusyjne

Brzechwa „˚uk”; sylwety ˝uka, biedronki,

muchomora, opaski na g∏ow´ z

przymocowanymi

rysunkami ˝uka, biedronki, muchomora

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

Plan pracy – maj

166. Kim b´d´?

• „K

ostium biedronki” –

prezentacja kolejnych

etapów wykonania kostiumu

• „Mali projektanci” –

praca plastyczna

II. B.

• „P

o˝yteczne biedronki” –

oglàdanie filmu

przyrodniczego lub zdj´ç

• „Kwiaty i

liÊcie” –

praca z

„Kajecikiem”:

dopasowywanie i

przyklejanie w∏aÊciwych

elementów z

wyklejanki

III.

• „Biedronka” –

praca konstrukcyjna

• „W

yÊcig stonóg” –

zabawy w

ogrodzie

przedszkolnym

•

„T

or przeszkód dla ratownika” – zabawa ruchowa

• „Zawody naszych rodziców” –

swobodne

wypowiedzi dzieci na temat: Kim jest

zawodu mój

tata (moja mama)?

Czym

zajmujà si´ moi rodzice?

–

uk∏adam proste dialogi

–

bior´ udzia∏ w

inscenizacji z

podzia∏em na role

–

uwa˝nie obserwuj´, jak mo˝na uszyç kostium

biedronki

–

projektuj´ kostium do przedstawienia

–

dowiaduj´ si´ o

po˝ytecznej roli biedronki

przyrodzie

–

rozwijam spostrzegawczoÊç

–

wykonuj´ prac´ konstrukcyjnà zgodnie

instrukcjà nauczyciela

–

czerpi´ radoÊç z

udzia∏u w

zabawach

ruchowych

–

sprawnie pokonuj´ tor przeszkód

–

ch´tnie opowiadam o

pracy swoich rodziców

–

mam szacunek dla ludzi wykonujàcych

niebezpieczne zawody

maszyna do szycia, nici, no˝yczki, centymetr

krawiecki, naparstek, czerwona i

czarna tkanina,

druciki

kartki z

bloku rysunkowego, skrawki tkanin,

kawa∏ki w∏óczki, klej, no˝yczki, kredki, flamastry

film o

owadach ˝yjàcych na ∏àce lub zdj´cia

biedronek w

albumach przyrodniczych

„Kajecik” cz.

2, s.

47, lusterka

czerwona farba, p´dzelki, ∏upiny orzecha

w∏oskiego, plastelina

∏aweczka, woreczki, obr´cze, skakanki

przedmioty –

symbole ró˝nych zawodów

, np. bia∏y

fartuch i

stetoskop; centymetr krawiecki, ig∏y

, nici,

naparstek; no˝yczki do manikiuru, pilniczek i

lakiery

do paznokci; kartki z

bloku rysunkowego, kredki

Kràg tematyczny: Wybraç zawód – trudna sprawa, dla nas jeszcze to zabawa

Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne:

• Zapoznanie dzieci ze specyfikà wybranych zawodów z

najbli˝szego otoczenia;

• Wdra˝anie do przewidywania dobrych i

z∏ych skutków sytuacji ˝yciowych oraz uÊwiadomienie konsekwencji wynikajàcych z

ró˝nych za

chowaƒ;

• Rozwijanie ch´ci s∏u˝enia innym i

niesienia pomocy;

• Doskonalenie sprawnoÊci manualnej i

umiej´tnoÊci bezpiecznego pos∏ugiwania si´ no˝yczkami;

• Rozwijanie wra˝liwoÊci s∏uchowej;

• Rozwijanie intuicji geometrycznej;

• Kszta∏towanie zdolnoÊci przeprowadzania analizy i

syntezy s∏uchowej.

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

22 Plan pracy – maj

167. Dzielni

stra˝acy

II. A

• „A

ja b´d´…” –

wys∏uchanie opowiadania

„Ksià˝ki”, rozmowa kierowana pytaniami

nauczyciela. Swobodne wypowiedzi na temat:

Kim b´d´, kiedy dorosn´?

• „Ró˝ne zawody” –

oglàdanie ilustracji,

odgadywanie, jakie zawody wykonujà osoby

przedstawione na obrazkach

II. B.

• „T

rening czyni mistrza” –

çwiczenia

gimnastyczne

III.

• „Malarze” –

praca z

„Kajecikiem”: rysowanie

po Êladzie, dokoƒczenie kolorowania obrazka

zgodnie z

poleceniem

• „Na pomoc!” –

zabawa ruchowa

•

„Stra˝ po˝arna” –

opowieÊç ruchowa

çwiczeniami ortofonicznymi, naÊladowanie

czynnoÊci stra˝aków podczas gaszenia

po˝aru

II. A

• „A

jak to jest naprawd´?” –

wycieczka

remizy stra˝ackiej, oglàdanie wozów

stra˝ackich i

ich wyposa˝enia, sprz´tu

po˝arniczego (lub

spotkanie ze stra˝akiem

przedszkolu)

II. B.

• „Stra˝ak to bohater” –

nauka piosenki

–

zainteresowaniem s∏ucham opowiadania

–

mówi´, kim chcia∏bym zostaç w

przysz∏oÊci

–

uzasadniam wybór przysz∏ego zawodu

–

porzàdkuj´ wiedz´ na temat ró˝nych

zawodów

–

odgaduj´ nazw´ zawodu na podstawie

charakterystycznego ubioru i

narz´dzi

–

rozwijam ogólnà sprawnoÊç i

zwinnoÊç

–

çwicz´ spostrzegawczoÊç

–

doskonal´ sprawnoÊç r´ki

–

przeliczam elementy zbioru

–

naÊladuj´ ruchem i

gestem gaszenie po˝aru,

opatrywanie ran

–

ilustruj´ ruchem i

gestem opowieÊç

nauczyciela

–

usprawniam narzàdy mowy

–

wzbogacam i

porzàdkuj´ wiedz´ o

pracy

stra˝aka

–

poznaj´ numery telefonów alarmowych

dowiaduj´ si´, w

jakich sytuacjach mo˝na

nich korzystaç

–

poznaj´ s∏owa i

melodi´ piosenki

–

kreÊlam tempo utworu

„Ksià˝ka” s.

98–99

rysunki lub zdj´cia ludzi wykonujàcych ró˝ne

zawody

szarfy i

choràgiewki w

tych samych kolorach,

instrumenty perkusyjne

„Kajecik” cz.

2, s.

50, kredki

tamburyn

kartki z

bloku rysunkowego, kredki

CD Piosenki cz.

2 –

„Stra˝ak to bohater”

(nr

31–32)

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

Plan pracy – maj

168. Kto spieszy

na ratunek?

III.

• „W

óz stra˝acki” –

praca z

„Kajecikiem”:

rysowanie po Êladzie, swobodne wypowiedzi

na temat pracy stra˝aka

• „P

o drabinie” –

zabawa ruchowa z

elementami

liczenia

• „Stra˝ak to bohater” –

utrwalenie piosenki,

przedstawianie za pomocà ruchu i

gestu treÊci

utworu

II. A

• „Kto spieszy na ratunek?” –

swobodne

wypowiedzi dzieci na podstawie dotychczas

zdobytej wiedzy i

w∏asnych spostrze˝eƒ

• „Nie tylko wóz stra˝acki” –

rozpoznawanie

sygna∏ów pojazdów uprzywilejowanych,

utrwalanie znajomoÊci numerów alarmowych

• „Odg∏osy pojazdów” –

zagadki dêwi´kowe

II. B.

• „Sprawni stra˝acy” –

çwiczenia gimnastyczne

III.

• „P

ojazd uprzywilejowany” –

wykonanie wozów

stra˝ackich, radiowozów i

karetek pogotowia

• „Wznoszenie si´, falowanie, opadanie”

–

rozró˝nianie linii melodycznej

–

doskonal´ sprawnoÊç manualnà

–

opowiadam o

pracy stra˝aka

–

aktywnie uczestnicz´ w

zabawie ruchowej

–

doskonal´ umiej´tnoÊç liczenia

–

roz∏adowuj´ napi´cie, bioràc udzia∏

zabawach muzycznych

–

przedstawiam ruchem i

gestem treÊç piosenki

–

poprawnie formu∏uj´ zdania

–

doceniam trud i

odpowiedzialnà prac´ ludzi

zajmujàcych si´ ratowaniem innych

–

pami´tam numery telefonów: pogotowia

ratunkowego, stra˝y po˝arnej, policji

–

wiem, jak wezwaç pomoc w

niebezpiecznej

sytuacji

–

rozpoznaj´ sygna∏ karetki pogotowia

ratunkowego, wozu stra˝ackiego lub

policyjnego

–

znam numery alarmowe

–

koncentruj´ uwag´ na dêwi´ku

–

rozpoznaj´, nazywam i

naÊladuj´ odg∏osy

pojazdów

–

rozwijam sprawnoÊç fizycznà

–

wykonuj´ model pojazdu, wykorzystujàc

pude∏ka

–

rozwijam wyobraêni´ podczas samodzielnych

prac konstrukcyjnych

–

rozpoznaj´ i

nazywam dêwi´ki wznoszàce si´,

falujàce, opadajàce

„Kajecik” cz.

2, s.

51, kredki

drabinki, materace, gwizdek

CD Piosenki cz.

2 –

„Stra˝ak to bohater” (nr

31)

aparat telefoniczny

flet

CD Utwory… cz.

2 –

Odg∏osy pojazdów (nr

35)

przybory do çwiczeƒ, np. woreczki, szarfy

skakanki, obr´cz, pi∏ka

pude∏ka ró˝nej wielkoÊci, papier kolorowy

no˝yczki, klej

CD Utwory… cz.

2 –

Dêwi´ki wznoszàce,

falujàce, opadajàce (nr

36), dzwonki

24 Plan pracy – maj

169. Niezwyk∏e

spotkanie

170. Bàdê

ostro˝ny!

• „Musztra wojskowa” –

zabawa ruchowa,

poruszanie si´ po sali wed∏ug komend

podawanych przez nauczyciela

II. A

•

„Zawód –

˝o∏nierz” –

zaproszenie

przedszkola ˝o∏nierza, zwrócenie uwagi

jego charakterystyczny ubiór (mundur

czapka, buty), rozmowa na temat roli

znaczenia wojska

II. B.

• „P

arada wojskowa” –

zabawa dramowa

III.

• „Projektujemy mundur dla ˝o∏nierza” –

praca

plastyczna wed∏ug w∏asnego pomys∏u

• „P

od sztandarem pokoju” –

ys∏uchanie

marsza wojskowego

•

„T

ratwa” –

zabawa ruchowa, ustawianie si´

gazetach imitujàcych tratwy

II. A

• „Zachowaj ostro˝noÊç!” –

ys∏uchanie

fragmentu baÊni braci Grimm „Czerwony

Kapturek”

• „Bezpieczna kàpiel” –

rozmowa na temat roli

ratownika wodnego i

koniecznoÊci

przestrzegania zasad bezpieczeƒstwa

nad

wodà

–

szybko reaguj´ na podawane komendy

–

rozumiem okreÊlenia po∏o˝enia i

kierunku

przestrzeni

–

zadaj´ pytania i

stosuj´ zwroty

grzecznoÊciowe podczas rozmowy z

goÊciem

–

gromadz´ wiadomoÊci o

ludziach pracujàcych

dla bezpieczeƒstwa innych

–

zapami´tuj´, jak wyglàda mundur ˝o∏nierza

–

reaguj´ prawid∏owo na komendy wydawane

przez nauczyciela

–

wykazuj´ si´ pomys∏owoÊcià podczas

wykonywania pracy plastycznej

–

maszeruj´ w

takt muzyki

–

przedstawiam ruchem opowieÊç nauczyciela

–

s∏ucham uwa˝nie baÊni czytanej przez nauczyciela

–

odpowiadam na pytania dotyczàce

wys∏uchanego utworu

– wymyÊlam szcz´Êliwe zakoƒczenie baÊni

–

rozumiem, ˝e nie mo˝na ufaç nieznajomym

–

zachowuj´ ostro˝noÊç w

kontaktach z

obcymi

osobami

–

rozumiem koniecznoÊç kàpania si´ w

miejscach

do tego wyznaczonych i

obecnoÊci ratowników

–

przestrzegam zasad bezpieczeƒstwa w

czasie

pobytu nad wodà

albumy ze zdj´ciami pojazdów wojskowych

kartki z bloku rysunkowego, kredki, farby

p´dzelki, papier kolorowy

, plastelina, Êcinki

materia∏ów

, klej, no˝yczki

CD Utwory… cz.

2 –

„P

od sztandarem pokoju”

Nowowiejskiego (nr

gazety lub kartony

. i W

. Grimm „Czerwony Kapturek”

du˝y arkusz brystolu, flamastry

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

Plan pracy – maj

171. Niech nikt

za mnie tego nie

robi!

II. B.

• „K

odeks bezpiecznego zachowania w

ró˝nych

sytuacjach” –

wypracowanie s∏ownego

graficznego kodeksu

III.

• „˚yj´ bezpiecznie” –

przygotowanie albumu

(ksià˝eczki) o

zasadach bezpiecznego

zachowania

• „P

owódê” –

zabawa ruchowa

• „Jak pomagam mamie?” –

zabawa

pantomimiczna, naÊladowanie czynnoÊci

domowych

• „Moja mama ma na imi´… i

lubi…”

–

wypowiedzi dzieci o

mamach

II. A

• „K

ochamy mamy!” –

wys∏uchanie opowiadania

„Ksià˝ki”, rozmowa kierowana pytaniami

nauczyciela

• „Zgadnij, co to jest” –

zabawa matematyczna

–

uÊwiadamiam sobie konsekwencje

niew∏aÊciwych zachowaƒ zagra˝ajàcych

zdrowiu i

˝yciu

–

podaj´ przyk∏ady bezpiecznych zachowaƒ

–

przedstawiam na rysunku przyk∏ady

zachowaƒ, które pozwalajà uniknàç zagro˝enia

–

reaguj´ szybko na umówiony sygna∏

–

odczytuj´ treÊci przekazywane za pomocà

ruchu, gestu, mimiki

–

naÊladuj´ ruchem i

gestem ró˝ne czynnoÊci

domowe

–

spontanicznie opowiadam o

swoich

najbli˝szych

–

przygotowuj´ prezent dla mamy z

okazji jej

Êwi´ta

–

odczuwam radoÊç z

powodu dobrze

wype∏nionych obowiàzków

–

dziel´ si´ w∏asnymi spostrze˝eniami w

sposób

zrozumia∏y dla otoczenia

–

nazywam i

rozpoznaj´ poznane wczeÊniej

figury geometryczne

kartki z

bloku rysunkowego, kredki

kartki z

bloku rysunkowego, kredki, zszywacz

krzese∏ka, drabinki, ∏aweczki

„Ksià˝ka” s.

100–101

figury geometryczne (ko∏a, trójkàty

, prostokàty

kwadraty) wyci´te z

kolorowego papieru

Kràg tematyczny: Bukiet, prezent i cukierki, dziÊ rodziców dzieƒ jest wielki

Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne:

•

Kszta∏towanie u dzieci ÊwiadomoÊci w∏asnej roli spo∏ecznej w rodzinie oraz ról innych jej cz∏onków i zwiàzanych z tym obowiàzkó

•

Uwra˝liwienie dzieci na potrzeb´ dzielenia si´ z innymi;

•

Doskonalenie umiej´tnoÊci wypowiadania si´ na okreÊlony temat w sposób zrozumia∏y dla otoczenia i formu∏owania myÊli w formie z

daƒ poprawnych gramatycznie i sk∏adniowo;

•

Budzenie u dzieci poczucia w∏asnej wartoÊci i wiary we w∏asne si∏y przez anga˝owanie ich w organizowanie przyj´cia i przedstawi

enia;

•

Stwarzanie dzieciom sytuacji, w których mogà nabieraç pozytywnych doÊwiadczeƒ w prezentowaniu si´ na scenie, i wspieranie ich w

pokonywaniu tremy i nieÊmia∏oÊci.

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

26 Plan pracy – maj

172. P

omó˝,

mamo!

II. B.

• „W

alczyk dla rodziców” –

nauka piosenki

• „Zak∏adki dla mamy” –

ozdabianie zak∏adek

figurami geometrycznymi

III.

• „Ciastka i

foremki” –

praca z

„Kajecikiem”:

wycinanie i

wklejanie brakujàcych obrazków

• „Majowy berek” –

zabawa ruchowa

• „Co to gra?” –

zabawa s∏uchowa

• „Oberek” –

wys∏uchanie utworu R.

Twardowskiego,

poznanie brzmienia skrzypiec

II. A

• „Mamo!” –

wys∏uchanie wiersza

Suchorzewskiej, rozmowa kierowana

pytaniami nauczyciela

• „Dyrygent” –

zabawa ruchowo-naÊladowcza

II. B.

• „Osobisty pomocnik mamy” –

çwiczenia

gimnastyczne

III.

• „Prawdziwy prezent” –

wykonanie ksià˝eczki

obrazkowej, stanowiàcej deklaracj´ sta∏ej

pomocy w

pracach domowych

• „Spacer po gazetach” –

zabawa ruchowa

–

poznaj´ s∏owa i

melodi´ piosenki

–

opowiadam treÊç utworu

–

przygotowuj´ prezent dla mamy

–

doskonal´ umiej´tnoÊç ci´cia po linii prostej

naklejania

–

uzupe∏niam brakujàce elementy obrazka

zgodnie z

poleceniem

–

przestrzegam ustalonych regu∏ zabawy

–

rozpoznaj´ dêwi´ki, które towarzyszà u˝ywaniu

niektórych przedmiotów

–

poznaj´ brzmienie i

budow´ skrzypiec

–

s∏ucham z

zainteresowaniem wiersza

–

wypowiadam si´ na temat post´powania

bohatera utworu

–

rozumiem koniecznoÊç samodzielnego

ubierania si´ i

rozbierania oraz pomagania

domowych pracach porzàdkowych

–

rozwijam spostrzegawczoÊç

–

ch´tnie uczestnicz´ w

zaj´ciach

gimnastycznych

–

deklaruj´ pomoc w

utrzymywaniu porzàdku

domu

–

rysuj´ i

∏àcz´ obrazki, tworz´ w∏asnà ksià˝eczk´

–

doskonal´ szybkoÊç i

koordynacj´ ruchów

CD Piosenki cz.

2 –

„W

alczyk dla rodziców”

(nr

33), instrumenty perkusyjne

zak∏adki z

kolorowego kartonu, ma∏e figury

geometryczne z

folii samoprzylepnej lub folia

laminowania, Êcierka, ˝elazko

„Kajecik” cz.

2, s.

52–53, no˝yczki, klej

woreczek z grochem

no˝yczki, klucze, gazeta, d∏ugopis, dziurkacz

CD Utwory… cz.

2 –

„Oberek” R.

Twardowskiego (nr

6),

skrzypce lub ilustracja przedstawiajàca ten instrument

I. Suchorzewska „Mamo!”

woreczki z grochem

kartki z

bloku rysunkowego, no˝yczki, papier

kolorowy

, kredki, flamastry

, dziurkacz, kolorowa

tasiemka lub wstà˝eczka, klej

2 p∏achty gazetowe dla ka˝dego dziecka

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

Plan pracy – maj

173. „Do czego

s∏u˝y tatuÊ?”

174. Smaczny

upominek

• „Raz, dwa, trzy… stop” –

zabawa ruchowa

przy muzyce

• „W

alczyk dla rodziców” –

utrwalenie piosenki

II. A

• „Do czego s∏u˝y tatuÊ?” –

wys∏uchanie wiersza

. F

abera czytanego przez nauczyciela

• „Co robi tata?” –

burza mózgów

II. B.

• „Kartka dla Mamy i

Taty” –

przygotowanie

upominków dla rodziców z

„W

ycinanek-

-sk∏adanek”

III.

• „Ciastka dla mamy i

taty” –

przygotowanie

ciasta wed∏ug przepisu kucharki, wycinanie

serduszek, ozdabianie ich wymyÊlonymi przez

siebie wzorami

•

„Jakie czynnoÊci wykonujà moi rodzice?”

–

rozpoznawanie odg∏osów odtwarzanych z

p∏yty

• „P

omagam w

kuchni” –

zabawa

pantomimiczna

II. A

• „Âwi´to Mamy

, Âwi´to T

aty” –

inscenizacja

„Ksià˝ki” z

podzia∏em na role

• „Nasze mamy” –

praca z

„Kajecikiem”:

rozpoznawanie postaci na obrazku

kolorowanie wed∏ug instrukcji

–

szybko reaguj´ na pauz´ w muzyce

–

pami´tam s∏owa i

melodi´ piosenki

–

Êpiewam piosenk´ w

grupie

–

taƒcz´ w

rytm muzyki

–

s∏ucham z

uwagà wiersza

–

doceniam znaczenie rodziny w

˝yciu ka˝dego

cz∏owieka

–

Êmia∏o wypowiadam si´ w

ró˝nych sytuacjach

–

przedstawiam na rysunku ró˝ne czynnoÊci

wykonywane przez tat´

–

wykazuj´ si´ pomys∏owoÊcià podczas

ozdabiania kartek dla rodziców

–

sprawiam przyjemnoÊç swoim najbli˝szym

–

wdra˝am si´ do pracy w

grupie

–

korzystam ze wspólnych miejsc do pracy

zabawy

, czekam na swojà kolej

–

czerpi´ radoÊç ze sprawiania innym mi∏ych

niespodzianek

–

rozpoznaj´ i

nazywam us∏yszane odg∏osy

–

rozwijam pami´ç s∏uchowà

–

naÊladuj´ ruchem i

gestem czynnoÊci

wykonywane w

kuchni

–

ucz´ si´ na pami´ç swojej roli

–

wzmacniam wi´zi emocjonalne z

rodzinà

–

s∏ucham ze zrozumieniem poleceƒ

–

rozpoznaj´ postacie na obrazku na podstawie opisu

–

koloruj´ obrazek zgodnie z

instrukcjà

CD Utwory

... cz. 2 – Muzyka do ruchu „Morskie

opowieÊci” (nr 37)

CD Piosenki cz.

2 –

„W

alczyk dla rodziców”

(nr

33–34)

. F

aber „Do czego s∏u˝y tatuÊ?”

obrazki przedstawiajàce ró˝ne czynnoÊci taty

kartki z

bloku rysunkowego, kredki

„W

ycinanki-sk∏adanki” cz.

2, s.

13 (instrukcja)

49 (projekt), kredki, farby

, p´dzelki, klej,

skrawki tkanin, no˝yczki, papier kolorowy

màka, jajka, cukier

, foremki w

kszta∏cie

serduszek, czekoladowe pastylki, lukier

CD Utwory… cz.

2 –

„Jakie czynnoÊci wykonujà

moi rodzice?” (nr

33)

„Ksià˝ka” s.

102–103, pi˝amy

, ko∏dra,

scenografia do przedstawienia

„Kajecik” cz.

2, s.

53, kredki

28 Plan pracy – maj

175. Pi´kny

dzieƒ

–

spotkanie

mamami

tatusiami

II. B.

• „Spacer z

rodzicami” –

çwiczenia

gimnastyczne

III.

• „Co si´ dzieje w

domu?” –

zabawa

dydaktyczno-matematyczna, ustalenie

liczebnoÊci zbiorów

• „Moja mama jest... Mój tata jest…”

–

opowiadania twórcze, nagrywanie

wypowiedzi dzieci

• „K

olory” –

zabawa ruchowa

II. A

• „Kwiaty dla mamy” –

zabawa dydaktyczna,

uk∏adanie rytmu z

bibu∏kowych kwiatów

II. B.

• „Âwi´to Mamy

, Âwi´to T

aty” –

próba generalna

inscenizacji

III.

• Spotkanie z

rodzicami

–

rozwijam koordynacj´ wzrokowo-ruchowà

–

przeliczam elementy zbioru

–

pos∏uguj´ si´ liczebnikami g∏ównymi

porzàdkowymi

–

rozumiem rol´ ostatniego liczebnika

–

doskonal´ umiej´tnoÊç poprawnego

wypowiadania si´

–

uk∏adam opowiadanie o

swoich najbli˝szych

–

przestrzegam ustalonych regu∏ zabawy

–

w∏aÊciwie reaguj´ na umówione has∏o

–

dostrzegam rytm i

potrafi´ go kontynuowaç

–

bior´ czynny udzia∏ w

rzygotowywaniu

uroczystoÊci dla rodziców

–

ch´tnie wyst´puj´ w

przedstawieniu

–

obdarowuj´ rodziców samodzielnie

wykonanymi upominkami

tamburyn, pi∏ki

rysunki ró˝nych przedmiotów znajdujàcych si´

domu, liczmany

magnetofon lub dyktafon

pi∏ka

bibu∏kowe kwiaty w

ró˝nych kolorach, pude∏ka

po zapa∏kach, plastelina, klej

„Ksià˝ka” s.

102–103

Temat dnia

Dzia∏ania dzieci

Co poznaj´, co umiem, co czuj´

Ârodki dydaktyczne

156. Dzwonià deszczu krople

Zapis w dzienniku:

I. „Taniec w deszczu” – opowieÊç ruchowa, rozwijanie ekspresji ruchowej. „W czasie deszczu

dzieci si´ nudzà” – rozmowa o sp´dzaniu czasu w deszczowe dni, budowanie u dziecka poczucia

w∏asnej wartoÊci poprzez akceptacj´ jego wypowiedzi.

II. A. „Deszcz majowy” – s∏uchanie wiersza L. Staffa, poszerzanie zasobu s∏ownictwa. Gra

„Prawda czy fa∏sz” – sprawdzanie stopnia zrozumienia i zapami´tania utworu. „˚yciodajne

krople” – rozmowa na temat znaczenia wody w przyrodzie.

II. B. „Deszcz jest muzykà” – swobodna twórczoÊç plastyczna, rozwijanie wyobraêni i ekspre-

sji twórczej w czasie tworzenia obrazu inspirowanego muzykà. Malowanie plamà, eksperymen-

towanie z ró˝nymi narz´dziami malarskimi: p´dzlem, gàbkà, nak∏adkami na palce.

III. „Psoty i figle w deszczu” – zabawa dydaktyczno-ruchowa: liczenie i numerowanie

krzese∏ek, reagowanie na sygna∏ dêwi´kowy, okreÊlanie miejsca za pomocà liczebnika po-

rzàdkowego.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• ilustruj´ ruchem opowieÊç nauczyciela,

• rozwijam twórczà ekspresj´ ruchowà,

• bior´ aktywny udzia∏ w rozmowie, przedstawiam swoje propozycje zabaw na deszczowe dni,

• s∏ucham ze zrozumieniem wiersza recytowanego przez nauczyciela,

• pami´tam treÊç wiersza,

• rozumiem znaczenie wody w ˝yciu ludzi, zwierzàt i roÊlin,

• swobodnie wypowiadam si´ w rozmowie z doros∏ymi i rówieÊnikami,

• maluj´ to, co kojarzy mi si´ ze s∏uchanà w trakcie malowania muzykà,

• rozró˝niam dêwi´ki ciche i g∏oÊne,

• pos∏uguj´ si´ liczebnikami g∏ównymi i porzàdkowymi podczas przeliczania,

• reaguj´ szybko na umówiony znak w trakcie zabawy.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Taniec w deszczu” – opowieÊç ruchowa. Nauczyciel opowiada, a dzieci ilustrujà jego s∏o-

wa za pomocà ruchu.

Jest pi´kny dzieƒ. S∏oneczko Êwieci na niebie, lekki wietrzyk porusza listki drzew, s∏ychaç

Êpiew ptaków. Na placu zabaw weso∏o bawià si´ dzieci: dziewczynki skaczà przez skakank´,

a ch∏opcy rysujà kredà samochody na chodniku. Wtem zrywa si´ silny wiatr. LiÊcie szelesz-

czà na wietrze, korony drzew zaczynajà si´ wyginaç raz w jednà, raz w drugà stron´. Ptaki

umilk∏y. S∏oƒce zas∏oni∏a chmura, z której spadajà pierwsze krople deszczu: kap, kap, kap.

Dzieci zbierajà zabawki i biegnà pod drzewa. Wszystkim udaje si´ zdà˝yç przed ulewnym

deszczem. Na szcz´Êcie wkrótce przestaje padaç. Dzieci wychodzà spod drzew i zaczynajà

taƒczyç wraz z ostatnimi deszczowymi kroplami, które opadajà delikatnie na ziemi´. Dziew-

czynki i ch∏opcy, taƒczàc mi´dzy ka∏u˝ami, starajà si´ nie wpaÊç do wody, ale nie zawsze im

si´ to udaje. Raz po raz s∏ychaç chlap, chlap, gdy ktoÊ wpada do ka∏u˝y. Na niebie znów po-

jawia si´ s∏oƒce. Dzieci biegnà do domu, aby zdjàç przemoczone trampki i w∏o˝yç kalosze.

Wracajà na plac zabaw i chodzà po ka∏u˝ach.

Propozycje zaj´ç

KtoÊ nam niebo pomalowa∏. Witaj, t´czo kolorowa!

• „W czasie deszczu dzieci si´ nudzà” – rozmowa o sp´dzaniu czasu w deszczowe dni. Dzieci

siedzà na dywanie, tworzàc ko∏o. Nauczyciel zaczyna rozmow´:

Podobno w czasie deszczu

dzieci si´ nudzà. Czy Wy nudzicie si´, kiedy pada na dworze? W co mo˝na si´ bawiç w desz-

czowe dni? Ka˝de dziecko mo˝e przedstawiç swojà propozycj´ zabawy. Rola nauczyciela

polega na odnajdywaniu zalet w zg∏oszonych propozycjach i motywowaniu w ten sposób

dzieci do dalszych wypowiedzi.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Deszcz majowy” – s∏uchanie ze zrozumieniem wiersza L. Staffa. Nauczyciel zwraca si´ do

dzieci:

Pos∏uchajcie uwa˝nie wiersza, bo za chwil´ zagramy w gr´ „Prawda czy fa∏sz”. B´-

dziecie musieli powiedzieç, czy to, co b´d´ Wam mówiç, zgadza si´ z tym, co us∏yszeliÊcie

w wierszu, czy nie. Nast´pnie recytuje wiersz L. Staffa.

Deszcz majowy

S∏oƒce Êwieci, deszczyk pada,

Czarownica si´ podkrada.

Chodêcie, chodêcie pr´dzej, dzieci!

Z nieba z∏oty deszczyk leci.

Maj na ziemi! Deszcz o wioÊnie

Kogo zmoczy, ten uroÊnie.

Âwie˝à traw´ skropi rosà,

B´dziem po niej biegaç boso,

B´dziem wstrzàsaç mokre drzewa,

Niech nas zlewa, niech nas zlewa.

Rosi deszczyk nam na g∏owy,

Srebrny, z∏oty, brylantowy.

Iskry, per∏y i diamenty

Lecà z chmury uÊmiechni´tej.

To klejnoty, a nie deszcze…

Jeszcze, jeszcze… Jak szeleszcze,

Szepce, szemrze, szumi, Êpiewa…

Trawy cieszà si´ i drzewa.

Leopold Staff

• Gra „Prawda czy fa∏sz” – sprawdzanie stopnia zrozumienia i zapami´tania utworu. Na-

uczyciel wyjaÊnia zasady gry „Prawda czy fa∏sz”:

Pos∏uchajcie zdaƒ z wiersza. JeÊli zdanie

jest prawdziwe, wstaƒcie, a jeÊli jest fa∏szywe, nie ruszajcie si´ z miejsc.

–

Z nieba… zielony deszczyk leci – fa∏sz (z∏oty)

–

Âwie˝à traw´ skropi rosà, b´dziem po niej biegaç… w butach – fa∏sz (boso)

–

Deszcz o wioÊnie kogo zmoczy, ten uroÊnie – prawda

–

Iskry, per∏y i… zegarki lecà z chmury uÊmiechni´tej – fa∏sz (diamenty)

–

Trawy cieszà si´ i drzewa – prawda

Uwaga! JeÊli dzieci pami´tajà, jak poprawiç b∏àd w us∏yszanym zdaniu, mogà to robiç

same. JeÊli nie pami´tajà, nauczyciel podaje prawid∏owy wyraz.

• „˚yciodajne krople” – rozmowa na temat znaczenia wody w przyrodzie. Dzieci otaczajà

ko∏em nauczyciela, który zadaje im pytania:

– Dlaczego drzewa i trawy cieszy∏y si´ z deszczu?

– Do czego roÊlinom jest potrzebna woda?

– Dlaczego mówi si´ o wodzie, ˝e to „˝yciodajne krople”?

– Do czego woda s∏u˝y ludziom i zwierz´tom?

– Co by by∏o, gdyby na Ziemi nie by∏o w ogóle wody?

66 Propozycje zaj´ç

L. Staff, „Deszcz
majowy” [w:] „Kolorowy
Êwiat. Wiersze i proza
dla dzieci”. Wybór
C. ˚mihorskiej,
Nasza Ksi´garnia,
Warszawa 1968, s. 25

II. B.

• „Deszcz jest muzykà” – swobodna twórczoÊç plastyczna inspirowana muzykà. Nauczy-

ciel w∏àcza nagranie z muzykà relaksacyjnà, która b´dzie stanowi∏a t∏o muzyczne pod-

czas malowania. W utworze s∏ychaç kolejno: kapiàce krople deszczu, drobny deszczyk,

przechodzàcy stopniowo w ulew´, burz´ z odg∏osami grzmotów. Nauczyciel rozmawia

z dzieçmi o wra˝eniach, jakie wywo∏uje wys∏uchana muzyka. Nast´pnie prosi, aby po-

stara∏y si´ je przedstawiç na obrazku, np. malujàc nastrojowy krajobraz. Po ukoƒczeniu

pracy plastycznej przez dzieci nauczyciel zwraca ich uwag´ na dynamik´ utworu (cicho

– g∏oÊno). Na poczàtku muzyka brzmi cicho, nastrojowo, a na koƒcu g∏oÊno (burza z wy-

∏adowaniami). W dalszej cz´Êci zaj´ç dzieci mogà odtworzyç na trójkàtach szmer drob-

nego deszczu (dynamika: cicho), a potem na b´benkach odg∏osy ulewy i burzy (dynamika:

g∏oÊno).

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Psoty i figle w deszczu” – zabawa dydaktyczno-ruchowa. Nauczyciel razem z dzieçmi

ustawia w rz´dzie krzese∏ka i oznajmia:

Musimy je ponumerowaç. Liczymy od poczàtku,

czyli stàd: jeden – pierwsze krzese∏ko (przykleja karteczk´ z cyfrà jeden), dwa – drugie

krzese∏ko itd. Po oznaczeniu cyframi wszystkich krzese∏ek nauczyciel rozdaje dzieciom

emblematy z sylwetami ró˝nych roÊlin (np. drzewo, koniczynka, trawka, tulipan, mar-

chewka, szczypiorek), zwierzàt (˝abka, kotek, Êlimak, krokodyl, ryba, wróbelek) i krope-

lek. W ten sposób nast´puje podzia∏ uczestników zabawy na trzy grupy. Dzieci szacujà,

a nast´pnie przeliczajà, ile ich jest w ka˝dej grupie. Nauczyciel, grajàc na tamburynie,

daje znak, ˝e dzieci mogà biegaç po ca∏ej sali. Po chwili przerywa gr´ i wyznacza, kto ma

usiàÊç na krzese∏kach: roÊliny czy zwierz´ta. Dzieci muszà si´ jednak spieszyç, bo miej-

sce mogà im zajàç psotne kropelki, które chcà usiàÊç niezale˝nie od tego, czy sà wywo∏a-

ne, czy nie. Kiedy ju˝ wszystkie miejsca sà zaj´te, nauczyciel zwraca si´ do pozosta∏ych

dzieci i, wskazujàc siedzàce dziecko z symbolem roÊliny, zwierz´cia lub kropelki, pyta, ja-

ki jest numer jego krzese∏ka i krzese∏ka obok. Po serii pytaƒ i odpowiedzi zabawa zaczy-

na si´ od poczàtku. Nauczyciel gra na tamburynie, a potem przerywa gr´ i wywo∏uje

inne dzieci, by siad∏y na krzese∏kach.

157. Burza i… po burzy

Zapis w dzienniku:

I. „Uwaga! Pada deszcz” – zabawa ruchowa po∏àczona z çwiczeniami ortofonicznymi. „Deszcz

i wiatr” – opowiadanie dêwi´konaÊladowcze, „gra” na gazetach, rozwijanie wyobraêni muzycznej.

II. A. „Co to jest burza?” – gromadzenie informacji na temat burzy, korzystanie z ró˝nych êró-

de∏. Rozwiàzywanie zagadek o burzy, identyfikowanie graficznych symboli zjawisk atmosfe-

rycznych. „T´czowy tygrysek” – praca z „Kajecikiem”: dokoƒczenie kolorowania tygryska,

utrwalanie nazw kolorów, czytanie globalne wyrazów „tygrys” i „traktor”.

II. B. „Taƒczàce kropelki” – çwiczenia gimnastyczne, kszta∏towanie prawid∏owej postawy cia∏a.

III. „Burza” – praca plastyczna wykonana technikà kola˝u. „Powódê” – zabawa ruchowa z ele-

mentami wspinania si´.

Propozycje zaj´ç

– Muzyka relaksacyjna
„Malowanie deszczu”
(nr 25)

farby wodne, p´dzle,
gàbki, kartony w ró˝nych
kolorach i o ró˝nych
formatach, trójkàty,
b´benki

emblematy lub opaski
na g∏ow´ z sylwetami
roÊlin, zwierzàt
i kropelek deszczu,
krzese∏ka, karteczki
z cyframi od 1 do 6,
tamburyn

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• naÊladuj´ odg∏osy deszczu, burzy, silnego wiatru,

• rozwijam wyobraêni´ muzycznà,

• znam zjawiska atmosferyczne towarzyszàce burzy,

• rozumiem znaczenie symboli graficznych okreÊlajàcych zjawiska atmosferyczne,

• odgaduj´ zagadki o burzy,

• rozpoznaj´ i nazywam kolory,

• dostrzegam rytm i potrafi´ go kontynuowaç,

• podejmuj´ próby globalnego czytania prostych wyrazów,

• dbam o utrzymanie prawid∏owej postawy cia∏a,

• umiej´tnie wykorzystuj´ ró˝ne materia∏y w pracy plastycznej,

• reaguj´ szybko na umówiony sygna∏ podczas zabawy.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Uwaga! Pada deszcz” – zabawa ruchowa po∏àczona z çwiczeniami ortofonicznymi. Na-

uczyciel wskazuje dzieciom miejsce, w którym b´dà si´ mog∏y schroniç przed „deszczem”

(np. dywan). Dzieci biegajà swobodnie po sali. Na has∏o:

Deszcz pada biegnà na wczeÊniej

wyznaczone miejsce, przykucajà i naÊladujà odg∏osy spadajàcych kropel –

kap, kap, kap. Je-

Êli us∏yszà has∏o:

Burza, naÊladujà odg∏osy grzmotów i groêny szum wiatru. Gdy nauczy-

ciel powie:

Ju˝ nie pada, dzieci rozchodzà si´ po sali i oddychajà g∏´boko rzeÊkim powie-

trzem (wdech nosem, wydech ustami z artykulacjà

aaaaa).

• „Deszcz i wiatr” – opowiadanie dêwi´konaÊladowcze, „gra” na gazetach. Nauczyciel rozda-

je dzieciom gazety i pyta:

Jakie odg∏osy wydajà pojedyncze krople deszczu? Wystukajcie to

na gazetach (dzieci stukajà wolno palcem w gazet´). A teraz wyobraêcie sobie, ˝e deszczo-

wych kropli jest coraz wi´cej (dzieci stukajà szybciej kilkoma palcami w gazet´). I zerwa∏

si´ wiatr (pocierajà jednym koƒcem gazety o drugi). Deszcz zmieni∏ si´ w ulew´ (w jednej

d∏oni trzymajà gazet´, a drugà, wyprostowanà, uderzajà w nià)

i burz´. ZobaczyliÊmy b∏y-

skawic´ (energicznie rozrywajà gazet´), a zaraz potem rozleg∏ si´ grzmot (mocno mia˝d˝à

gazet´).

Wreszcie wiatr (pocierajà r´k´ zgniecionym kawa∏kiem gazety) ucich∏ i wyjrza∏o

s∏oƒce (podnoszà kul´ z gazety do góry, jakby wschodzi∏o s∏oƒce).

Uwaga! JeÊli dzieci nie mia∏y wczeÊniej doÊwiadczeƒ z „grà” na gazetach, nauczyciel poka-

zuje, w jaki sposób mo˝na wytworzyç dêwi´ki naÊladujàce wskazane przez niego zjawiska.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Co to jest burza?” – zbieranie informacji na temat burzy. Dzieci dzielà si´ na cztery grupy,

losujàc jeden z czterech rodzajów kartoników z symbolem: chmur, deszczu, b∏yskawicy lub

t´czy. Ka˝da grupa korzysta z innych êróde∏: encyklopedii dla dzieci, czasopism dzieci´cych,

Internetu, ksià˝ek opisujàcych zjawiska atmosferyczne itp., w celu zgromadzenia informacji,

przede wszystkim ilustracji przedstawiajàcych burz´. Aby u∏atwiç dzieciom wyszukiwanie,

nauczyciel udziela wskazówek dotyczàcych sposobu odnajdywania informacji, pokazuje te˝

zapis s∏owa „burza”. Dzieci pracujà samodzielnie. Nauczyciel pomaga im, czyta odnalezione

teksty na temat burzy. Po up∏ywie czasu przeznaczonego na poszukiwania zespo∏y prezentu-

jà efekty swojej pracy. Nauczyciel na koƒcu podsumowuje wypowiedzi dzieci i ewentualnie

je uzupe∏nia. Wa˝ne jest, by dzieci pozna∏y kolejne stadia burzy (ciemne chmury, deszcz, b∏y-

skawice i grzmoty) oraz znaczenie wyra˝enia „zjawisko przyrodnicze”. Nauczyciel mo˝e za-

pisywaç zgromadzone informacje w formie s∏ownej lub graficznej, tworzàc map´ poj´ciowà.

68 Propozycje zaj´ç

gazety

encyklopedia dla dzieci,
czasopisma dzieci´ce,
ksià˝ki o zjawiskach
atmosferycznych, du˝y
karton, mazaki, kartoniki
z symbolami: ciemnych
chmur, deszczu, s∏oƒca,
t´czy

• Rozwiàzywanie zagadek o burzy. Dzieci siedzà, otaczajàc ko∏em nauczyciela, który rozk∏ada kar-

toniki z symbolami poszczególnych stadiów burzy: ciemnymi chmurami, deszczem, b∏yskawica-

mi, symbolami s∏oƒca, t´czy, i pyta:

Czy wiecie, jakie symbole znajdujà si´ na kartonikach? Co

one oznaczajà? Dzieci odpowiadajà, a nast´pnie wybierajà sobie po jednym kartoniku z ka˝dym

symbolem. Nauczyciel przedstawia im kolejne zadanie:

Mam dla Was zagadki, ale gdzieÊ mi si´

zawieruszy∏y napisy z rozwiàzaniami. Mo˝e mi pomo˝ecie? Wasze kartoniki z symbolami sà od-

powiedziami na moje zagadki. Po us∏yszeniu zagadki unieÊcie do góry kartonik oznaczajàcy jej

rozwiàzanie. A potem po∏ó˝cie go na w∏aÊciwej karteczce z kropkami, np. kartonik z odpowiedzià

na zagadk´ nr 1 nale˝y po∏o˝yç na karteczce z jednà kropkà, a kartonik z odpowiedzià na zagad-

k´ nr 2 – na karteczce z dwiema kropkami. Nauczyciel zadaje zagadki, a dzieci podnoszà karto-

niki z symbolami i uk∏adajà na odpowiednich karteczkach z kropkami.

P∏ynà po niebie,

znasz je i wiesz,

˝e gdy sà ciemne,

mo˝e byç deszcz.

(chmury)

Kiedy on pada,

to kalosze wk∏adasz.

(deszcz)

Jasnym promieniem niebo przecina,

gdy burza si´ zaczyna.

(b∏yskawica)

Gdy s∏oƒce Êwieci i deszcz jeszcze kropi,

ona na niebie barwny mostek robi.

(t´cza)

Kiedy wyjdzie zza chmury, to mocno grzeje

i si´ do nas wesolutko Êmieje.

(s∏oƒce)

Po odgadni´ciu zagadek i u∏o˝eniu kartoników powstanie cykl ilustrujàcy kolejne stadia

burzy, po której wychodzi znów s∏oƒce i pojawia si´ t´cza. Nauczyciel prosi, aby dzieci

przyjrza∏y si´ u∏o˝eniu kartoników z symbolami, a nast´pnie same u∏o˝y∏y je z pami´ci,

zachowujàc t´ samà kolejnoÊç.

• „T´czowy tygrysek” – praca z „Kajecikiem”. Nauczyciel czyta dzieciom polecenia z zeszy-

tu çwiczeƒ i w razie potrzeby pomaga je wykonaç.

–

Przyjrzyj si´ t´czowemu tygrysowi. Pokazuj kolory na jego paskach: czerwony, pomaraƒ-

czowy, ˝ó∏ty, zielony, niebieski, fioletowy. I znowu: czerwony, pomaraƒczowy, ˝ó∏ty, zielony,

niebieski, fioletowy.

–

Teraz ju˝ wiesz, jak dokoƒczyç kolorowanie tygrysa. Pokoloruj go.

– Na brzegu kartki sà wyrazy. Poka˝ ten, który pasuje do obrazka. Pokoloruj go ˝ó∏tà kredkà.

II. B.

• „Taƒczàce kropelki” – çwiczenia gimnastyczne.

1. åwiczenie orientacyjno-porzàdkowe – „Znajdê sobie par´”. Dzieci dostajà szarfy w czterech

kolorach: ˝ó∏tym, zielonym, niebieskim i czerwonym. Nauczyciel wystukuje rytm na b´ben-

ku. W trakcie gry dzieci swobodnie biegajà po sali. Kiedy nast´puje przerwa w grze, dzieci

powinny si´ zatrzymaç i dobraç w pary wed∏ug zasady wskazanej przez nauczyciela,

np.

Dobieramy si´ w pary zgodnie z kolorem szarfy. Po wykonaniu tego polecenia dzieci

znów biegajà swobodnie przy dêwi´kach b´benka, dopóki nauczyciel nie przerwie gry, wy-

dajàc kolejne instrukcje:

Propozycje zaj´ç

cz. 2,

s. 43, kredki

K. Wlaênik, „Wychowanie
fizyczne w przedszkolu.
Przewodnik metodyczny
dla nauczyciela”,
Wydawnictwo JUKA,
¸ódê 1996, s. 128–132

szarfy: zielone, niebieskie,
czerwone, ˝ó∏te, b´benek

kartoniki z symbolami:
ciemnych chmur,
deszczu, b∏yskawicy,
t´czy, s∏oƒca
– po jednym dla ka˝dego
dziecka, karteczki
z kropkami od jednej
do pi´ciu dla ka˝dego
dziecka

–

Wszystkie szarfy zielone tworzà jednà grup´ z czerwonymi, a ˝ó∏te z niebieskimi.

–

Szarfy tego samego koloru ∏àczà si´ w trójki.

2. åwiczenie du˝ych grup mi´Êni – „Drzewa”. Dzieci siedzà skulone na pod∏odze. Na has∏o:

Nasionka kie∏kujà – powoli podnoszà g∏owy, prostujà plecy; Deszcz pada, korzenie wolno ro-

snà – dzieci wyciàgajà nogi; S∏onko Êwieci, drzewa rosnà – podnoszà si´, prostujà plecy,

unoszà r´ce do góry;

Ga∏´zie drzew ko∏yszà si´ na lekkim wietrze – wykonujà skr´ty tu∏o-

wia, nie odrywajàc stóp od pod∏o˝a.

3. åwiczenie równowagi – „Góra – dó∏”. Dzieci stajà boso. Ka˝de k∏adzie przed sobà szar-

f´. Palcami jednej stopy chwyta szarf´, powoli podnosi jà i opuszcza. To samo çwiczenie wy-

konuje drugà stopà.

4. Podskoki – „Powalone drzewo”. Dziecko naciàga szarf´ i k∏adzie jà na pod∏odze przed so-

bà. Nast´pnie ustawia si´ do niej bokiem i przeskakuje przez nià najpierw obunó˝, potem

na jednej nodze. Po wykonaniu kilku przeskoków dzieci zmieniajà nog´.

5. åwiczenie uspokajajàce i kszta∏tujàce prawid∏owà postaw´ – „R´czniki”. Dzieci naciàga-

jà szarf´ jak r´cznik i przenoszà ukoÊnie za plecy. Jednà r´kà trzymajà szarf´ nad barkiem,

a drugà w dole, i przesuwajà jà raz w gór´, raz w dó∏, jakby my∏y plecy. Po kilku ruchach

dzieci zmieniajà po∏o˝enie ràk.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Burza” – praca plastyczna wykonywana technikà kola˝u. Dzieci jeszcze raz oglàdajà wy-

brane wczeÊniej ilustracje przedstawiajàce burz´. Nauczyciel prosi, aby zwróci∏y uwag´ na

dobór kolorów. Nast´pnie zach´ca dzieci do wykonania pracy plastycznej:

Przypomnijcie

sobie burz´, którà kiedyÊ prze˝yliÊcie. A teraz, u˝ywajàc folii, tektury, kawa∏ków materia∏u,

flamastrów i kleju, przedstawcie burz´ na kartkach. Mo˝e byç podobna do tych z ilustracji,

ale mo˝e te˝ byç zupe∏nie inna. Zastanówcie si´, jakie materia∏y Wam si´ przydadzà i w ja-

ki sposób je wykorzystacie, a potem przystàpcie do pracy.

• „Powódê” – zabawa ruchowa z elementami wspinania si´. Dzieci biegajà po sali, omijajàc ka-

∏u˝e zrobione z gazet. Ka∏u˝y jest coraz wi´cej – nauczyciel rozk∏ada wcià˝ nowe gazety, trud-

no je ominàç. Pada deszcz i wody przybywa. W pewnej chwili nauczyciel krzyczy:

Powódê!

Dzieci muszà szybko wejÊç wy˝ej, by nie zamoczyç nóg. Mogà wchodziç na krzese∏ka, na so-

f´, a w sali gimnastycznej – na ∏aweczki lub drabinki. Potem woda opada, s∏onko osusza ka-

∏u˝e – nauczyciel zmniejsza liczb´ gazet. Dzieci schodzà na pod∏og´ i swobodnie biegajà.

158. Co si´ mieni na niebie?

Zapis w dzienniku:

I. „Kolory t´czy” – zabawa dydaktyczno-ruchowa, nazywanie swoich emocji, doskonalenie ko-

ordynacji wzrokowo-ruchowej. „Kolorowe domino” – gra w parach.

II. A. „Kto pomalowa∏ niebo?” – wys∏uchanie opowiadania z „Ksià˝ki”, omówienie treÊci utwo-

ru w trakcie rozmowy kierowanej. „S∏oneczko i burza” – zabawa orientacyjno-porzàdkowa,

çwiczenie reakcji na sygna∏ dêwi´kowy.

II. B. „Ka∏u˝owy deszcz” – nauka piosenki.

III. „Jak powstaje t´cza?” – wzbogacanie i porzàdkowanie wiadomoÊci, nazywanie i przelicza-

nie barw t´czy. Zabawy badawcze w ogrodzie przedszkolnym – wywo∏ywanie t´czy w s∏oneczny

dzieƒ za pomocà strumienia wody.

70 Propozycje zaj´ç

kartony, folia w ró˝nych
kolorach, tektura falista,
kawa∏ki tkanin, flamastry,
klej, no˝yczki

gazety, krzese∏ka lub
drabinki, ∏aweczki

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• wybieram kolor, który wyra˝a mój nastrój, uzasadniam swój wybór,

• znam regu∏y gry w domino,

• uwa˝nie s∏ucham opowiadania,

• bior´ aktywny udzia∏ w rozmowie dotyczàcej treÊci wys∏uchanego utworu,

• wymieniam oznaki zbli˝ajàcej si´ burzy,

• wiem, jak nale˝y si´ zachowywaç, gdy nadchodzi burza,

• szybko reaguj´ na umówiony sygna∏ podczas zabawy,

• poznaj´ s∏owa i melodi´ pierwszej zwrotki i refrenu piosenki,

• rozwijam poczucie rytmu,

• dowiaduj´ si´, jak powstaje t´cza,

• znam barwy t´czy,

• próbuj´ wyciàgaç wnioski na podstawie przeprowadzonych doÊwiadczeƒ.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Kolory t´czy” – zabawa dydaktyczno-ruchowa. Nauczyciel rozk∏ada przed dzieçmi paski

krepiny w ró˝nych kolorach i mówi:

Spójrzcie na kolory krepiny. Które kolory wprawiajà

Was w radosny nastrój, a które w smutny? (dzieci odpowiadajà). A Wy, jacy jesteÊcie dzisiaj:

weseli, smutni, zadowoleni, zmartwieni, a mo˝e êli? Wybierzcie taki kolor krepiny, który b´-

dzie mówi∏ innym o Waszym samopoczuciu (ka˝de dziecko wybiera pasek krepiny). A teraz

powiedzcie, dlaczego wybraliÊcie ten kolor (nauczyciel te˝ wybiera pasek krepiny i uzasad-

nia swój wybór, potem wypowiadajà si´ kolejno dzieci).

Nast´pnie nauczyciel zach´ca do zabawy ruchowej:

Sprawdêmy, czy nasze kolorowe krepi-

ny potrafià taƒczyç. Zobaczcie, jak moja podskakuje (nauczyciel energicznie macha

paskiem krepiny w gór´ i w dó∏).

A Wasze? Czy umiejà si´ tak kr´ciç? (rusza raz jednà, raz

drugà r´kà przed sobà, tak jakby coÊ miesza∏).

Spójrzcie na to (nauczyciel zatacza nad g∏o-

wà ko∏a).

A teraz prze∏ó˝cie krepin´ do drugiej r´ki i pomachajcie do mnie. Widz´, ˝e Wasze

krepiny naprawd´ dobrze taƒczà. A czy zrobià takie zygzaki? (robi przed sobà drobne fale,

a potem leniwe ósemki).

Âwietnie. Koƒczàc zabaw´, nauczyciel mówi: Wasze kolorowe kre-

piny zm´czy∏y si´ taƒcem. Teraz muszà odpoczàç. U∏ó˝cie je w koszyku do snu. Dzieci odk∏a-

dajà paski krepiny.

• „Kolorowe domino” – gra w parach. Nauczyciel rozk∏ada kartoniki z kolorowymi figurami

geometrycznymi. Prosi dzieci, aby je nazwa∏y:

kwadrat, trójkàt, ko∏o, i powiedzia∏y, jakie-

go sà koloru. Nast´pnie pyta:

Czy znacie gr´ w domino? JeÊli dzieci znajà regu∏y gry, roz-

grywa wspólnie z nimi jednà parti´ (karty dobiera si´ z puli). JeÊli nie znajà, wyjaÊnia im

zasady gry:

Karty do gry w domino sà podzielone na dwie po∏ówki. Na ka˝dej z nich sà dwie

ró˝ne figury w okreÊlonych kolorach. W komplecie nie ma dwóch takich samych kart. Roz-

poczynajàcy gr´ wyk∏ada jednà kart´, nast´pne dziecko musi po∏o˝yç takà, której jedna po-

∏ówka pasuje do po∏ówki karty po∏o˝onej wczeÊniej. Po∏ówki b´dà pasowa∏y do siebie, jeÊli

na obu b´dzie taka sama figura i w tym samym kolorze. Kiedy do gry zasiadajà dwie oso-

by, losujà po siedem kart. Pozosta∏e karty b´dà na kupce. JeÊli si´ oka˝e, ˝e wÊród siedmiu

wylosowanych kart nie ma takiej, którà trzeba w danym momencie po∏o˝yç na stole, to losu-

je si´ jà z kupki. JeÊli grajàcy jej nie wylosuje, traci kolejk´ w grze. Wygrywa to dziecko, któ-

re pierwsze u∏o˝y wszystkie swoje karty. Po takim objaÊnieniu gry dzieci wypychajà karty

domina z „Wycinanek-sk∏adanek” i grajà parami. Mogà zagraç dwa razy, bo b´dà mieç dwa

komplety kart.

Propozycje zaj´ç

paski krepiny lub chusty
w ró˝nych kolorach,
koszyk

cz. 2,

s. 43–46

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Kto pomalowa∏ niebo?” – wys∏uchanie opowiadania z „Ksià˝ki”, rozmowa kierowana py-

taniami nauczyciela. Dzieci s∏uchajà opowiadania. Nast´pnie odpowiadajà na pytania od-

noszàce si´ do treÊci utworu i ilustracji zamieszczonych w „Ksià˝ce”.

– Co si´ wydarzy∏o na dworze, gdy Kajtek z dzieçmi by∏ w przedszkolu?

– Co Kajtek zauwa˝y∏ na niebie po burzy?

– Jakie kolory mia∏a t´cza? Kto jà namalowa∏?

– Rozejrzyj si´ dooko∏a. Wokó∏ jest wiele kolorowych przedmiotów. Poka˝ te, które sà w ko-

lorach t´czy.

– Po czym mo˝na poznaç, ˝e nadchodzi burza?

– Jak nale˝y zachowywaç si´ podczas burzy?

– Popatrz na zdj´cia. Na ka˝dym widaç niebo. Pokazuj zdj´cia i opowiadaj, jakie jest niebo.

• „S∏oneczko i burza”– zabawa orientacyjno-porzàdkowa. Dzieci biegajà po sali. Nauczyciel

gra na trójkàcie, co oznacza, ˝e Êwieci s∏onko. Kiedy zacznie uderzaç w b´benek, to znak,

˝e s∏onko przykrywajà chmury i zbli˝a si´ burza. Wtedy dzieci muszà jak najszybciej zna-

leêç schronienie – ukucnàç i z∏àczyç r´ce nad sobà, robiàc daszek. Po odejÊciu burzy wycho-

dzi s∏onko i dzieci znów mogà biegaç. Nauczyciel powinien ukradkiem zmieniaç instrumen-

ty, by dzieci tego nie widzia∏y.

II. B.

• „Ka∏u˝owy deszcz” – nauka piosenki. Piosenka zbudowana jest na tercjach opadajàcych,

np.

sol-mi. To dobra okazja, by rozÊpiewaç dzieci na tercjach: sol-mi, sol-mi, sol. Ten uk∏ad

dêwi´ków nauczyciel przenosi w gór´ od dêwi´ku

la, si oraz w dó∏ od fa, mi. Zmienia te˝

sylaby, np.

mo-o, mo-o, mo; pi-ju, pi-ju, pi. Po krótkim rozÊpiewaniu dzieci s∏uchajà piosen-

ki w wersji wokalnej. Nast´pnie odpowiadajà na pytania:

O czym opowiada piosenka? Czy

lubicie chlapaç si´ w ka∏u˝y? itd. Piosenka jest ∏atwa, ale d∏uga. Dlatego dzieci powinny si´

jej uczyç fragmentami, powtarzajàc s∏owa za nauczycielem, a potem Êpiewajàc razem z na-

graniem. W celu utrwalenia ka˝dego fragmentu nauczyciel prosi o wykonanie go z wykla-

skiwaniem rytmu: dwie çwierçnuty, cztery ósemki.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Jak powstaje t´cza” – porzàdkowanie i wzbogacanie wiadomoÊci. Dzieci siadajà przed ta-

blicà, do której jest przypi´ta ilustracja przedstawiajàca t´cz´. Nauczyciel zadaje im pyta-

nie:

Czy wiecie, w jaki sposób powstaje t´cza? Nast´pnie koryguje i porzàdkuje odpowiedzi

dzieci, po czym sam wyjaÊnia zjawisko powstawania t´czy (mo˝e przeczytaç informacje na

ten temat z encyklopedii dla dzieci). Przyst´pujàc do omówienia barw t´czy, zwraca si´ do

dzieci:

Przyjrzyjcie si´ t´czy i powiedzcie, z jakich kolorów si´ sk∏ada. Ile ich jest? Dzieci wy-

mieniajà kolory t´czy (czerwony, pomaraƒczowy, ˝ó∏ty, zielony, jasnoniebieski, ciemnonie-

bieski, fioletowy) i liczà je.

• Zabawy badawcze w ogrodzie przedszkolnym – wywo∏ywanie t´czy za pomocà strumienia

wody. Po wyjÊciu do ogrodu w s∏oneczny dzieƒ nauczyciel zwraca si´ do dzieci:

Czy wiecie,

˝e t´cza powstaje równie˝ przy wodospadach i fontannach? Jak myÊlicie, czy mo˝emy zrobiç

t´cz´ u nas w ogrodzie? JeÊli dzieci powiedzà, ˝e tak, nale˝y je zapytaç, w jaki sposób mo˝-

na uzyskaç t´cz´. JeÊli powiedzà, ˝e nie, nale˝y podaç ich odpowiedê w wàtpliwoÊç i poka-

zaç im, jak mo˝na wywo∏aç t´cz´, uruchamiajàc wà˝ ogrodowy. Kiedy wspólnie uda si´ uzy-

skaç t´cz´, warto zach´ciç dzieci do obserwacji tego barwnego zjawiska i do wskazywania

kolorów t´czy. Wykorzystujàc s∏onecznà pogod´, nauczyciel mo˝e zainscenizowaç odg∏osy

deszczu i szum m˝awki. W tym celu powinien przygotowaç misk´, wod´, konewk´ z sit-

kiem (do uzyskania odg∏osów m˝awki) i strzykawk´ (do robienia kropel).

72 Propozycje zaj´ç

b´benek, trójkàt

– „Ka∏u˝owy deszcz”
(nr 29)

encyklopedia dla dzieci,
rysunek przedstawiajàcy
t´cz´

wà˝ ogrodowy, woda,
miska, konewka
z sitkiem, strzykawka
bez ig∏y

s. 92–93

159. Po burzy t´cza

Zapis w dzienniku:

I. „Ob∏oki” – zabawa ruchowa. „Ka∏u˝owy deszcz” – utrwalenie piosenki.

II. A. „T´cza” – s∏uchanie wiersza H. O˝ogowskiej, çwiczenie myÊlenia skojarzeniowego.

Uk∏adanie rymowanek lub innych tekstów na temat t´czy, s∏oƒca i burzy, nagrywanie wypo-

wiedzi dzieci.

II. B. „W krainie t´czy” – çwiczenia gimnastyczne rozwijajàce ogólnà sprawnoÊç ruchowà.

III. „Ró˝ne kszta∏ty” – praca z „Kajecikiem”: dopasowywanie i wklejanie odpowiednich ele-

mentów z wyklejanki, rozwijanie spostrzegawczoÊci. „Wielobarwna t´cza” – s∏uchanie muzyki

relaksacyjnej, malowanie t´czy. „Taƒczàce t´cze” – zabawa z kolorowymi tasiemkami w ogro-

dzie przedszkolnym, naÊladowanie ruchu na zasadzie lustrzanego odbicia.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• czerpi´ radoÊç z udzia∏u w zabawach ruchowych,

• wypowiadam rytmicznie wybrane s∏owa piosenki,

• Êpiewam piosenk´ z akompaniamentem rytmicznym na instrumentach perkusyjnych,

• s∏ucham uwa˝nie wiersza,

• opowiadam, jak wyglàda t´cza,

• ∏àcz´ w pary rymujàce si´ wyrazy,

• wyszukuj´ s∏owa rymujàce si´ z podanymi wyrazami,

• uk∏adam rymowanki o t´czy, s∏oƒcu lub burzy,

• rozwijam sprawnoÊç ruchowà,

• doskonal´ spostrzegawczoÊç,

• potrafi´ namalowaç t´cz´,

• przedstawiam na obrazku nastrój i charakter muzyki,

• rozwijam twórczà ekspresj´ ruchowà,

• naÊladuj´ wiernie ruchy kole˝anki lub kolegi.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Ob∏oki” – zabawa ruchowa. Nauczyciel rozk∏ada na pod∏odze w trzech miejscach ob∏ocz-

ki wyci´te z bia∏ego papieru. Za pomocà wyliczanki:

Raz, dwa, trzy, berkiem b´dziesz ty

losuje troje dzieci, które b´dà berkami. Wolno im goniç dzieci po ca∏ej sali, ale kiedy

dziecko ucieknie na ob∏oczek, berek nie ma do niego dost´pu. Z∏apane dziecko zostaje

berkiem.

• „Ka∏u˝owy deszcz” – utrwalenie piosenki. Aby przypomnieç sobie utwór, dzieci s∏uchajà

nagrania w wersji ze Êpiewem. Nast´pnie powtarzajà s∏owa obu zwrotek i refrenu, a dopie-

ro potem Êpiewajà razem z nagraniem w wersji instrumentalnej. Aby utrwaliç piosenk´ i jej

rytm, nauczyciel wybiera do rytmizacji na instrumentach perkusyjnych takie zwroty

w tekÊcie, które pasujà do rytmu: dwie çwierçnuty i cztery ósemki, np.

Kiedy z∏a pogoda/

to niewielka szkoda. Na zakoƒczenie dzieci wykonujà piosenk´ z akompaniamentem ryt-

micznym na instrumentach perkusyjnych.

Propozycje zaj´ç

3 ob∏oczki wyci´te
z bia∏ego papieru

– „Ka∏u˝owy deszcz”
(nr 29–30)

instrumenty perkusyjne

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „T´cza” – wys∏uchanie wiersza H. O˝ogowskiej. Nauczyciel przypina do tablicy ilustracj´

przedstawiajàcà t´cz´. Nast´pnie recytuje wiersz, a dzieci s∏uchajà i starajà si´ ilustrowaç

ruchem treÊç utworu.

T´cza

LÊni na niebie t´cza,

Êliczna, kolorowa.

Pytajà si´ dzieci:

– Kto jà namalowa∏?

S∏onko malowa∏o

p´dzelkiem ze z∏ota.

Uda∏a si´ s∏onku

malarska robota.

Hanna O˝ogowska

Po recytacji utworu nauczyciel pyta:

– Co opisa∏a poetka w wierszu?

– Jak wyglàda∏a t´cza? Kto jà namalowa∏?

– Co Wam przypomina t´cza? Do czego jest podobna?

• Uk∏adanie rymowanek lub innych tekstów na temat t´czy, s∏oƒca i burzy. Dzieci siadajà

przed tablicà, do której nauczyciel przypina obrazki przedstawiajàce: kropelk´, ró˝´, b∏y-

skawic´, butelk´, burz´, pàczek, ulic´, zajàczka wraz z podpisami. Nauczyciel odczytuje

g∏oÊno nazwy obrazków i prosi dzieci, aby spróbowa∏y po∏àczyç w pary rymujàce si´ wy-

razy. Ch´tne dzieci podchodzà do tablicy i ∏àczà w pary obrazki, których nazwy si´ rymu-

jà. Po wykonaniu zadania nauczyciel umieszcza na tablicy rysunek przedstawiajàcy

chmury i zwraca si´ do dzieci:

Ten obrazek nie ma pary. Spróbujcie znaleêç takie s∏owa,

które b´dà si´ rymowa∏y z wyrazem „chmury”. JeÊli dzieci nie radzà sobie z utworzeniem

rymów, nauczyciel wymienia ró˝ne s∏owa, wÊród których znajdujà si´ te˝ s∏owa rymujàce

si´ z wyrazem

chmury, np. lalka, kury, miÊ, figury, weso∏y, ponury. Kolejne zadanie pole-

ga na uzupe∏nieniu rymu w rymowankach:

– ˚ó∏te s∏oƒce jest bardzo…

– Kiedy t´cza si´ do nas Êmieje, wszystko wko∏o…

– T´cza to dziwne zjawisko, jest daleko, a wydaje si´, ˝e jest...

W dalszej cz´Êci zaj´ç dzieci próbujà u∏o˝yç w∏asnà rymowank´ lub kilka zdaƒ o t´czy, s∏oƒ-

cu i burzy. U∏o˝one teksty sà nagrywane.

II. B.

• „W krainie t´czy” – çwiczenia gimnastyczne.

1. „T´cza” – çwiczenie orientacyjno-porzàdkowe. Nauczyciel rozdaje dzieciom szarfy w pi´ciu

kolorach. Dzieci zak∏adajà je na siebie i siadajà na dywanikach, tworzàc ko∏o. Kiedy nauczy-

ciel wypowie nazw´ jakiegoÊ koloru, dzieci z szarfami w tym kolorze muszà jak najszybciej

wstaç i zamieniç si´ miejscami. Potem nauczyciel mo˝e wywo∏ywaç po dwa kolory, aby wi´cej

dzieci zmienia∏o miejsca. Na has∏o:

T´cza! wszystkie dzieci wstajà i zamieniajà si´ miejscami.

2. „Malujemy t´cz´”– çwiczenie kszta∏tujàce. Dzieci stajà w rozkroku. Prostujà przed sobà

r´ce i ∏àczà je tak, jakby trzyma∏y p´dzel. Nast´pnie podnoszà r´ce nad g∏ow´ i wykonujà

delikatne sk∏ony na boki, jakby malowa∏y ∏uk t´czy. Nale˝y zwróciç uwag´, by przy tym

çwiczeniu dzieci nie odrywa∏y nóg od pod∏ogi.

3. „T´cza na pod∏odze” – çwiczenie równowagi. Ka˝de z dzieci staje na jednej nodze, a dru-

gà nogà zatacza przed sobà pó∏kola tu˝ nad ziemià. Po kilkakrotnym powtórzeniu çwicze-

nia dzieci zmieniajà nog´.

74 Propozycje zaj´ç

H. O˝ogowska, „T´cza”
[w:] T. Dziurzyƒska,
H. Ratyƒska, E. Stójowa,
„A jak b´dzie s∏oƒce…
A jak b´dzie deszcz…”,
WSiP, Warszawa 1996,
s. 82

ilustracja
przedstawiajàca t´cz´

obrazki: kropelka,
butelka, burza, ró˝a,
b∏yskawica, ulica,
zajàczek, pàczek,
chmury, kartoniki
z nazwami obrazków,
magnetofon lub dyktafon

K. Wlaênik, „Wychowanie
fizyczne w przedszkolu.
Przewodnik metodyczny
dla nauczyciela”, JUKA,
¸ódê 1996, s. 134

szarfy w pi´ciu kolorach

4. „Wirujàce krople” – çwiczenie bie˝ne. Dzieci dobierajà si´ parami i podajà sobie r´ce

na krzy˝. Na has∏o:

Krople wirujà! dzieci zaczynajà si´ obracaç jak w m∏ynku. Na has∏o: Stop!

zatrzymujà si´. Nale˝y cz´sto zmieniaç kierunek obrotów.

5. „Spacer” – çwiczenie uspokajajàce. Dzieci ustawiajà si´ parami i powoli maszerujà po

obwodzie ko∏a, wykonujàc g∏´bokie wdechy i wydechy.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Ró˝ne kszta∏ty” – praca z „Kajecikiem”. Nauczyciel czyta dzieciom polecenia i w razie

potrzeby pomaga je wykonaç.

– Powiedz, co przypominajà Ci bia∏e wzory na tej i na nast´pnej stronie.

– Poszukaj naklejek o tych samych kszta∏tach. Dopasuj je do bia∏ych wzorów, a potem przyklej.

– Policz naklejki na zielonym i czerwonym tle. Policz naklejki na ˝ó∏tym i niebieskim tle. Po-

licz wszystkie naklejki. Ile ich jest razem?

– Na brzegach stron sà kolorowe paski. Na ka˝dym pasku jest wyraz – nazwa tego koloru.

Poka˝, które napisy pasujà do kolorowych wyklejanek.

• „Wielobarwna t´cza” – s∏uchanie muzyki relaksacyjnej, malowanie t´czy. Utwór jest grany

na flecie i harfie. Po zaprezentowaniu dzieciom nagrania nauczyciel wyjaÊnia, ˝e melodia

utworu zmienia si´, tak jak mienià si´ kolory t´czy. Melodii towarzyszy akompaniament

harfy, który przypomina pluskanie wody w s∏oƒcu. Dzieci przypominajà sobie barwy t´czy

i wymieniajà je po kolei. Potem malujà t´cz´, s∏uchajàc kolejny raz muzyki.

• „Taƒczàce t´cze” – zabawa z kolorowymi tasiemkami w ogrodzie przedszkolnym. Dzieci

wybierajà sobie kolor tasiemki i ustawiajà si´, tworzàc ko∏o. Majà nauczyç tasiemkowe t´-

cze ró˝nych ruchów tanecznych. Ka˝de dziecko po kolei porusza w wymyÊlony przez siebie

sposób swojà tasiemkà, a pozosta∏e dzieci naÊladujà jego ruchy. Kiedy ju˝ wszystkie dzieci

poka˝à, jak taƒczà ich tasiemkowe t´cze, dobierajà si´ w pary i ustawiajà naprzeciwko sie-

bie. W ka˝dej parze jedno dziecko jest przewodnikiem, który b´dzie pokazywaç, jak poru-

szaç tasiemkà, a drugie ma ten ruch naÊladowaç na zasadzie lustrzanego odbicia. Nauczy-

ciel powinien zwróciç uwag´ na precyzyjne naÊladowanie ruchów przewodnika.

Przewodnik nie mo˝e zbyt szybko zmieniaç ruchu. Po chwili dzieci w parach zamieniajà si´

rolami. Po wykonaniu çwiczeƒ powinny mieç okazj´ do swobodnej zabawy tasiemkami.

160. Ka˝dy mo˝e byç malarzem

Zapis w dzienniku:

I. „Weso∏a gimnastyka” – zabawa ruchowa, doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej.

„Malujemy obraz” – zabawa integracyjna.

II. A. „W pracowni malarza” – zabawa w malarzy, mieszanie podstawowych kolorów farb, nazy-

wanie nowo powsta∏ych barw, podzia∏ kolorów na podstawowe i pochodne. Wycieczka do muzeum

– poznanie zasad zachowania obowiàzujàcych w muzeum, oglàdanie malarstwa krajobrazowego.

II. B. „Kolory” – rozmowa o kolorach na podstawie wierszyków i ilustracji zamieszczonych

w „Ksià˝ce”.

III. „Jestem malarzem” – praca plastyczna w zespo∏ach: malowanie na d∏ugim kawa∏ku p∏ót-

na, na kartonie zamocowanym na sztalugach oraz na arkuszu mokrego papieru. Zaproszenie

rodziców i prezentacja namalowanych obrazów.

Propozycje zaj´ç

cz. 2,

s. 44–45

– „Le basque”
M. Marais (nr 4),
kartki z bloku
rysunkowego, farby,
p´dzle

tasiemki w ró˝nych
kolorach

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• doskonal´ koordynacj´ wzrokowo-ruchowà,

• wzmacniam wi´zi z kolegami,

• rozpoznaj´ i nazywam kolory oraz ich odcienie,

• tworz´ nowe barwy, ∏àczàc kolory podstawowe,

• znam nazwy kolorów podstawowych i pochodnych,

• zachowuj´ si´ odpowiednio podczas wycieczki do muzeum,

• poznaj´ malarstwo krajobrazowe,

• s∏ucham uwa˝nie wierszyków,

• podaj´ przyk∏ady przedmiotów we wskazanym kolorze,

• wspó∏pracuj´ z kole˝ankami i kolegami z zespo∏u,

• rozwijam twórczà wyobraêni´ przez eksperymentowanie z ró˝nymi materia∏ami malarskimi,

• prezentuj´ swojà prac´ plastycznà w przedszkolnej galerii.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Weso∏a gimnastyka” – zabawa ruchowa. Dzieci tworzà pó∏kole. Nauczyciel rapuje wier-

szyk na podstawie melodii „Naj∏atwiejsze ciasto w Êwiecie”. JednoczeÊnie wykonuje çwi-

czenia, o których jest mowa w wierszyku. Dzieci s∏uchajà i obserwujà. Nast´pnie rapujà

s∏owa na zasadzie dialogu: nauczyciel zaczyna, dzieci koƒczà (poczàtkowo z pomocà na-

uczyciela, a po kolejnym powtórzeniu tekstu ju˝ same) i wykonujà odpowiednie çwiczenia.

Najpierw zróbmy dwa podskoki – raz i dwa,

Potem jeszcze dwa obroty – w∏aÊnie tak.

Teraz mi pomachaj r´kà – gdybyÊ móg∏.

A na koniec tej piosenki – przysiad zrób!

• „Malujemy obraz” – zabawa integracyjna, masa˝ pleców. Dzieci siadajà ko∏em jedno za dru-

gim. Nauczyciel wyjaÊnia, ˝e sà teraz malarzami, którzy wyszli ze swojej pracowni w ple-

ner, aby „namalowaç” niewidzialne obrazy na plecach kolegów. Nast´pnie mówi:

Witam

wszystkich malarzy. Prosz´ przygotowaç sobie ramy (dzieci rysujà prostokàt na plecach

kole˝anki lub kolegi),

naciàgnàç na nie p∏ótno (rozcierajà d∏oƒmi plecy), a nast´pnie przy-

mocowaç je pinezkami na koƒcach ram (uciskajà plecy kciukiem). Teraz musimy pomalo-

waç p∏ótno specjalnym olejem, by nie sp∏ywa∏y po nim farby (zaciskajà d∏oƒ i pocierajà pi´-

Êcià plecy).

Czekamy, a˝ olej wyschnie (dmuchajà na szyj´). Ju˝ mo˝emy zaczynaç

malowanie. Najpierw malujemy niebo (przesuwajà rozstawionymi palcami po górnej cz´Êci

pleców),

potem ob∏oczki i s∏onko z promyczkami (jednym palcem malujà ob∏oczki i s∏onko).

Ni˝ej namalujemy ∏àk´, na której roÊnie bujna trawa (lekko drapià plecy wszystkimi palca-

mi).

Na ∏àce bawi si´ ma∏a dziewczynka (rysujà dziewczynk´). Spójrzcie na swoje obrazy.

Czy sà ∏adne?

Po „namalowaniu” pierwszych niewidzialnych obrazków dzieci odwracajà si´ w drugà stro-

n´ i zamieniajà si´ rolami.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „W pracowni malarza” – zabawa w malarzy, mieszanie kolorów i uzyskiwanie nowych barw.

Dzieci siedzà przy stolikach, na których sà przygotowane: miseczki, farby w tubkach – czer-

wona, niebieska i ˝ó∏ta, kartki z bloku rysunkowego i p´dzle. Nauczyciel mówi:

WyciÊnijcie

sobie troch´ farb do miseczek tak, by ka˝dy kolor by∏ w innej miseczce. Te kolory nazywamy

podstawowymi, bo nie mo˝na ich uzyskaç z pomieszania innych barw, ale dzi´ki nim mo˝na

utworzyç inne kolory. Spróbujcie zmieszaç na kartonie troch´ koloru czerwonego z ˝ó∏tym.

76 Propozycje zaj´ç

farby: ˝ó∏ta, niebieska,
czerwona, miseczki,
p´dzle, kartki z bloku
rysunkowego

Jaki kolor powstanie? (Dzieci wykonujà polecenie i odpowiadajà na pytanie. Nast´pnie

mieszajà inne kolory wskazane przez nauczyciela i nazywajà otrzymane barwy).

A co si´

stanie, jeÊli zmieszamy kolor niebieski z ˝ó∏tym? Czy istnieje tylko jeden kolor zielony? Jak

zmieszaç niebieski z ˝ó∏tym, by powsta∏ kolor jasnozielony, a jak, by otrzymaç kolor ciemno-

zielony? Jeszcze nie mieszaliÊmy czerwonego z niebieskim. Sprawdêcie, jaki kolor powsta-

nie z takiego po∏àczenia. Te kolory, które sami zrobiliÊmy: pomaraƒczowy, zielony i fioleto-

wy, nazywamy kolorami pochodnymi, bo pochodzà ze zmieszania innych. W dalszej cz´Êci

zaj´ç nauczyciel powinien daç dzieciom troch´ czasu, by mog∏y samodzielnie poekspery-

mentowaç z kolorami.

• Wycieczka do muzeum, oglàdanie malarstwa krajobrazowego. Przed wycieczkà nauczyciel

wyjaÊnia dzieciom, co to jest muzeum i co si´ w nim znajduje. Przypomina, ˝e nie wolno

dotykaç zgromadzonych eksponatów i nale˝y zachowywaç cisz´, by nie przeszkadzaç in-

nym zwiedzajàcym. Oprowadzajàc dzieci po muzeum, nale˝y im pokazaç zbiory pejza˝y

i zwróciç uwag´ na ró˝norodnoÊç stylów, kompozycj´ i dobór barw w malarstwie. W ten

sposób mo˝na je zach´ciç do eksperymentowania w trakcie malowania w∏asnych prac. Naj-

wa˝niejsze jest, by dzieci dostrzeg∏y niezwyk∏oÊç i pi´kno oglàdanych dzie∏.

Uwaga! JeÊli nauczyciel nie ma mo˝liwoÊci odwiedzenia z dzieçmi muzeum, powinien

pokazaç im albumy z reprodukcjami pejza˝y i porozmawiaç o malarstwie krajobrazowym.

II. B.

• „Kolory” – rozmowa na temat kolorów na podstawie wierszyków i ilustracji zamieszczo-

nych w „Ksià˝ce”. Polecenia:

–

Pos∏uchaj uwa˝nie wierszy o kolorach.

– Wymieƒ jak najwi´cej przedmiotów w ka˝dym z wymienionych kolorów.

– Znajdê naklejki: kokardk´, listek, truskawk´, kapcie. Przyklej je. Zwróç uwag´ na kolory.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Jestem malarzem” – praca w zespo∏ach. Dzieci losujà karteczki z ró˝nymi zadaniami ma-

larskimi, wyra˝onymi symbolicznie: p∏ot – oznacza malowanie na p∏ótnie rozwieszonym na

p∏ocie, sztaluga – malowanie na kartonie umocowanym na sztalugach, kropelka – malowa-

nie na arkuszu mokrego papieru. W wyniku losowania powstajà trzy zespo∏y. Dzieci zajmu-

jà przeznaczone dla nich miejsca do pracy. Malujà nie tylko na ró˝nych pod∏o˝ach, ale te˝

tworzà prace na inny temat. Zespó∏ I maluje na p∏ótnie obraz zatytu∏owany „Niebo”, ze-

spó∏ II maluje na sztalugach obraz „A to Polska w∏aÊnie”, a zespó∏ III maluje na mokrym

papierze obraz „Kolorowy Êwiat”. Zanim dzieci przystàpià do pracy, nauczyciel udziela im

wskazówek dotyczàcych sposobu malowania, podpowiada, jak mo˝na uzyskaç ciekawy

efekt. Po wykonaniu zadania dzieci urzàdzajà galeri´ obrazów i zapraszajà rodziców do jej

zwiedzania. Same zamieniajà si´ w przewodników i opowiadajà o swoich „dzie∏ach sztuki”.

Propozycje zaj´ç do tematów 156–160 opracowa∏a Kamila Staros

Propozycje zaj´ç

s. 94–95

farby, p´dzle, d∏ugi
kawa∏ek p∏ótna, kartki
z du˝ego bloku
rysunkowego, sztalugi,
du˝e arkusze bia∏ego
papieru, 3 karteczki:
jedna z kroplà, druga
z p∏otkiem, trzecia ze
sztalugà

albumy z malarstwem
krajobrazowym

161. Jak pachnà kwiaty i zio∏a?

Zapis w dzienniku:

I. „Pszczo∏y i kwiaty” – zabawa ruchowa przy muzyce, po∏àczona z çwiczeniami oddechowymi

i ortofonicznymi.

II. A. „Co w trawie piszczy” – wys∏uchanie opowiadania z „Ksià˝ki”, rozmowa kierowana

pytaniami nauczyciela.

II. B. „Wyprawa na ∏àk´” – dzia∏ania badawcze: obserwacja wybranego wycinka ∏àki za pomo-

cà szkie∏ powi´kszajàcych, zbieranie zió∏ i traw do zielnika, oglàdanie, dotykanie i wàchanie

zebranych roÊlin. „Nasz zielnik” – przygotowanie roÊlin do zasuszenia.

III. „¸àka” – wspólne tworzenie panoramy ∏àki: rysowanie pastelami na d∏ugim kawa∏ku

tapety. „Odg∏osy wiosny” – rozpoznawanie odg∏osów odtwarzanych z p∏yty.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• poruszam si´ w rytm muzyki,

• s∏ucham uwa˝nie opowiadania,

• odpowiadam na pytania dotyczàce treÊci wys∏uchanego utworu,

• doskonal´ umiej´tnoÊç liczenia,

• rozwijam zainteresowania przyrodnicze,

• wyciàgam wnioski na podstawie przeprowadzonych obserwacji,

• poznaj´ zio∏a rosnàce na ∏àce (rumianek, dziurawiec, mi´t´), dowiaduj´ si´ o ich dzia∏aniu

leczniczym,

• wybieram i przygotowuj´ roÊliny do zasuszenia,

• odczuwam radoÊç ze wspólnego tworzenia pracy plastycznej,

• rozwijam wra˝liwoÊç s∏uchowà,

• rozpoznaj´ i nazywam odg∏osy zaprezentowane w nagraniu.

Przebieg zaj´ç:

I. Zaj´cia poranne

• „Pszczo∏y i kwiaty” – zabawa ruchowa. Nauczyciel rozk∏ada na pod∏odze przygotowane

wczeÊniej papierowe kwiaty. Dzieci, naÊladujàc pszczo∏y, poruszajà si´ pomi´dzy kwiatami

w rytm muzyki odtwarzanej z p∏yty. Kiedy muzyka cichnie, ka˝de dziecko staje przy kwiat-

ku i wykonuje trzy oddechy nosem. Nauczyciel ponownie w∏àcza muzyk´ i dzieci zaczyna-

jà krà˝yç po sali. Gdy muzyka milknie, zatrzymujà si´ obok kwiatów i naÊladujà bzyczenie

pszczó∏:

bzz-bzz-bzz. Zabaw´ powtarzamy kilka razy.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Co w trawie piszczy?” – wys∏uchanie opowiadania z „Ksià˝ki”, rozmowa kierowana pyta-

niami nauczyciela. Nauczyciel przyczepia do tablicy obrazki przedstawiajàce las i ∏àk´.

Dzieci wypowiadajà si´ na temat ilustracji, nazywajà przedstawione na nich zwierz´ta i ro-

Êliny. Nauczyciel uzupe∏nia ich wypowiedzi. Nast´pnie prosi o uwa˝ne wys∏uchanie opo-

wiadania z „Ksià˝ki”. Po zaprezentowaniu utworu rozpoczyna rozmow´ dotyczàcà jego

treÊci. Przyk∏adowe pytania:

– Gdzie wybrali si´ Jagódka, Sebek i Kajtek?

– Jakiego konika spotkali na ∏àce?

– Czy znacie jakieÊ inne koniki?

78 Propozycje zaj´ç

Ruch tu wielki, dêwi´ków moc, z traw na ∏àce mi´kki koc

– „Mieszkaƒcy ∏àki”
(nr 26)

papierowe kwiaty

s. 96–97

oraz wk∏adka

obrazki przedstawiajàce
las i ∏àk´

W dalszej cz´Êci zaj´ç nauczyciel zach´ca dzieci do uwa˝nego przyjrzenia si´ ilustracjom

zamieszczonym w „Ksià˝ce” i rozwiàzania zagadek:

– Obejrzyj wszystkie zielone strony z obrazkami. Jakie zwierz´ta ukry∏y si´ na ∏àce?

– Policz motyle i powiedz, ile ich jest.

– Policz mrówki i powiedz, ile ich jest.

– Pos∏uchaj zagadek. Odgadnij, jakie zwierz´ta sà w nich opisane.

– Jakie zwierz´ta widzia∏ Kajtek na ∏àce?

II. B.

• „Wyprawa na ∏àk´” – dzia∏ania badawcze. Nauczyciel informuje dzieci, w jakim celu wy-

biorà si´ na ∏àk´. Prosi o przypomnienie, jakie zwierz´ta i owady mo˝na tam spotkaç.

Ostrzega przed u˝àdleniem pszczo∏y lub osy. Po dotarciu na miejsce dzieci dobierajà si´

w pary i wyposa˝one w szk∏a powi´kszajàce prowadzà obserwacje wydzielonego fragmen-

tu ∏àki. Oglàdajà, dotykajà i wàchajà kwiaty oraz zio∏a. Zadaniem ka˝dej pary jest zebranie

kwiatów, traw i zió∏ do zielnika.

• „Nasz zielnik” – przygotowanie roÊlin do zasuszenia. Po powrocie z ∏àki dzieci dzielà si´

swoimi wra˝eniami. Opisujà wyglàd roÊlin i zwierzàt, jakie uda∏o im si´ zobaczyç. Z pomo-

cà nauczyciela okreÊlajà nazwy zebranych zió∏, kwiatów i traw. Nast´pnie przygotowujà ro-

Êliny do zasuszenia. Uk∏adajà ka˝dà z nich na kartce papieru i nakrywajà drugà kartkà.

Tak przygotowane okazy wk∏adajà mi´dzy strony ksià˝ki, przyciskajà jà czymÊ ci´˝kim

i pozostawiajà przynajmniej na dwa tygodnie.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „¸àka” – praca plastyczna, wspólne tworzenie panoramy ∏àki: rysowanie pastelami na d∏u-

gim kawa∏ku tapety. Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy. Ka˝da grupa otrzymuje pastele

i d∏ugi pasek tapety. Zadaniem dzieci jest narysowanie kwiatów, traw i zwierzàt widzianych

na ∏àce. Nauczyciel zwraca uwag´ na wykorzystywanie ca∏ej palety barw. Po wykonaniu

zadania dzieci wspólnie oceniajà prace i ∏àczà je, tworzàc panoram´ ∏àki.

• „Odg∏osy wiosny” – rozpoznawanie odg∏osów odtwarzanych z p∏yty. Nauczyciel prosi dzieci,

aby uwa˝nie pos∏ucha∏y muzyki i opowiedzia∏y, co si´ dzieje wiosnà w przyrodzie. Po wys∏u-

chaniu nagrania dzieci prezentujà swoje opowieÊci, np.

Wychodzi s∏oneczko, Êwieci jasno jak

dêwi´k dzwoneczka, s∏ychaç Êpiew ptaków. Nagle niebo si´ chmurzy, idzie burza, pada deszcz

– ciep∏y, wiosenny. Potem znów wychodzi s∏oƒce, deszcz przestaje padaç, Êpiewajà ptaki, s∏y-

chaç ryczenie krowy pasàcej si´ na ∏àce. Dzieci przy pomocy nauczyciela mogà okreÊliç, jak

muzyka przedstawia odg∏osy wiosny:

s∏ychaç dzwonki, flet, melodi´, a w tle Êpiew ptaków.

162. Kto mieszka na ∏àce?

Zapis w dzienniku:

I. „Mieszkaƒcy ∏àki” – zabawa ruchowa przy piosence.

II. A. „Kto odgadnie?” – rozwiàzywanie zagadek o zwierz´tach ˝yjàcych na ∏àce, wskazywanie

tych zwierzàt na ilustracjach, uk∏adanie w∏asnych zagadek o mieszkaƒcach ∏àki. „Motyl” – praca

z „Kajecikiem”: dokoƒczenie kolorowania obrazka, wklejenie naklejki z podpisem, doskonale-

nie umiej´tnoÊci spostrzegania.

II. B. „Zabawy z pi∏kà” – çwiczenia gimnastyczne.

III. „Letnia ∏àka” – teatrzyk sylwetkowy na podstawie wiersza A. Moskala.

Propozycje zaj´ç

lupy, trawy, zio∏a, kwiaty
zebrane na ∏àce

trawy, zio∏a i kwiaty
do zasuszenia, kartki
papieru

pastele, d∏ugie paski
tapety

– „Odg∏osy wiosny”
(nr 23)

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• ch´tnie bawi´ si´ przy muzyce,

• rozwijam poczucie rytmu,

• rozpoznaj´ i nazywam roÊliny i zwierz´ta najcz´Êciej spotykane na ∏àce,

• odgaduj´ i uk∏adam zagadki s∏owne,

• doskonal´ percepcj´ wzrokowà,

• czytam globalnie proste wyrazy,

• çwicz´ rzuty do celu, chwytanie i koz∏owanie pi∏ki,

• s∏ucham uwa˝nie wiersza,

• dostrzegam humor wys∏uchanego utworu,

• z zainteresowaniem oglàdam inscenizacj´.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Mieszkaƒcy ∏àki” – zabawa ruchowa przy piosence. Nauczyciel w∏àcza nagranie piosenki „Miesz-

kaƒcy ∏àki” i zaprasza dzieci do zabawy. Piosenka zbudowana jest ze wst´pu oraz dwóch zwrotek

z refrenem. S∏uchajàc zwrotek piosenki, dzieci wykonujà dowolne ruchy: mogà taƒczyç w miej-

scu, uginajàc raz jednà, raz drugà nog´, gestykulowaç rytmicznie r´kami, maszerowaç w ró˝nych

kierunkach, taƒczyç w parach itp. Kiedy zabrzmi refren:

na, na, na, na – dzieci wyklaskujà rytm

czterech ósemek, na poczàtku ka˝dego taktu. Mogà równie˝ Êpiewaç sylaby:

na, na, na, na.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Kto odgadnie?” – rozwiàzywanie zagadek o zwierz´tach ˝yjàcych na ∏àce, wskazywanie

tych zwierzàt na ilustracjach, uk∏adanie w∏asnych zagadek. Nauczyciel przygotowuje ilu-

stracje, na których sà zwierz´ta ˝yjàce na ∏àce. Nast´pnie czyta dzieciom zagadki z „Ksià˝-

ki” i prosi o odgadni´cie, jakie zwierz´ta sà w nich opisane. Po wys∏uchaniu ka˝dej zagad-

ki dzieci podajà odpowiedê i odnajdujà odpowiednià ilustracj´ (np. po rozwiàzaniu zagadki

o krecie odnajdujà obrazek przedstawiajàcy to zwierz´). Póêniej samodzielnie uk∏adajà za-

gadki o roÊlinach lub zwierz´tach, które mo˝na zobaczyç na ∏àce. Za ka˝dà wymyÊlonà za-

gadk´ nauczyciel wr´cza symbolicznà nagrod´ (np. kartonik, na którym jest narysowane

s∏oneczko), co powinno mobilizowaç dzieci.

• „Motyl” – praca z „Kajecikiem”: dokoƒczenie kolorowania obrazka, wklejenie naklejki

z podpisem, doskonalenie umiej´tnoÊci spostrzegania. Nauczyciel czyta dzieciom polecenia

i w razie potrzeby pomaga je wykonaç.

– Przy∏ó˝ lusterko do przerywanej linii w po∏owie motyla, a zobaczysz go ca∏ego w kolorze.

– Pokoloruj motyla tak, aby wyglàda∏ jak w lusterku. Oba jego skrzyd∏a powinny byç takie

same.

– Znajdê naklejk´ z napisem „motyl” i wklej jà do bia∏ego prostokàta.

– Na brzegu kartki sà zdj´cia owadów. Poka˝: motyla, pszczo∏´, wa˝k´, konika polnego.

II. B.

• „Zabawy z pi∏kà” – çwiczenia gimnastyczne.

1. Podrzucanie pi∏ki i chwytanie oburàcz w miejscu, w chodzie i w lekkim biegu.

2. Rzut pi∏ki w gór´ i chwyt po wykonaniu np. przysiadu, obrotu, po kilkakrotnym klaÊni´-

ciu, dowolnym ruchu ràk lub ca∏ego cia∏a.

3. Rzut pi∏ki oburàcz lub jednoràcz zza pleców ponad g∏owà, tak aby mo˝na by∏o z∏apaç jà

z przodu w locie lub z odbicia od pod∏o˝a.

80 Propozycje zaj´ç

– „Mieszkaƒcy ∏àki”
(nr 25)

, wklejka

mi´dzy s. 95. a 96.

obrazki przedstawiajàce
zwierz´ta ˝yjàce na ∏àce,
kartoniki ze s∏oneczkiem

cz. 2,

s. 46, lusterka, kredki

K. Wlaênik, „Wychowanie
fizyczne w przedszkolu.
Przewodnik metodyczny
dla nauczyciela”,
Wydawnictwo JUKA,
¸ódê 1996, s. 109–110

pi∏ki

4. Stojàc w rozkroku, sk∏on w przód i rzut pi∏kà mi´dzy nogami, tak aby spad∏a z przodu.

Je˝eli si´ uda, mo˝na próbowaç z∏apaç pi∏k´ odbità od pod∏o˝a.

5. Chód i bieg na zmian´ z podrzucaniem i odbijaniem pi∏ki o pod∏o˝e i chwytaniem jej obu-

ràcz lub jednoràcz.

6. Podrzucenie pi∏ki w gór´ i z∏apanie jej w przysiadzie tu˝ przy ziemi.

7. W pozycji stojàcej podrzucenie pi∏ki pod kolanem uniesionej nogi i z∏apanie jej w dowol-

ny sposób.

8. Mocne odbicie pi∏ki od pod∏o˝a, przebiegni´cie pod nià i z∏apanie, zanim upadnie.

9. Wspó∏zawodnictwo w podawaniu i rzutach pi∏ki w ró˝nych ustawieniach (szeregach, rz´-

dach, ko∏ach).

10. Rzuty do celu sta∏ego lub ruchomego, okreÊlonego powy˝ej i poni˝ej linii wzroku.

11. Toczenie pi∏ki r´kà i bieg z nià.

12. Koz∏owanie pi∏ki (odbijanie) prawà i lewà r´kà w miejscu.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Letnia ∏àka” – teatrzyk sylwetkowy na podstawie wiersza A. Moskala. Nauczyciel przy-

gotowuje wczeÊniej sylwety zwierzàt wyst´pujàcych w wierszu (sylwet´ Êlimaka, gàsieni-

cy, d˝d˝ownicy, ˝uczka, stonogi, mrówki, pajàka, konika polnego, biedronki). Nast´pnie

recytuje wiersz, ilustrujàc jego treÊç sylwetami. Dzieci oglàdajà inscenizacj´, siedzàc

na dywanie.

Letnia ∏àka

Lato jak lato – goràce,

Siedzia∏em sobie na ∏àce,

A w g´stwinie trawy

Tak si´ mia∏y sprawy:

Pogrà˝ony w zadumie

Âlimak po liÊciu sunie,

Od myÊlenia blady

Czy nie za szybko aby?

Za Êlimakiem gàsienica

Jego domem si´ zachwyca,

I rzecze tak: – Za trzy godziny

Wpadn´ do ciebie w odwiedziny.

Spod ziemi wyjrza∏a d˝d˝ownica.

– U mnie w domu zimnica,

Wysz∏am na chwil´, niech s∏oƒce

Wygrzeje me oba koƒce.

Obok wtoczy∏ na górk´

˚uczek swojà kulk´,

Przetar∏ ∏apkà czo∏o

I poszed∏ dalej weso∏o.

Opodal cz∏apie stonoga,

Ca∏a zmartwiona nieboga.

– Oj, oj koniec mój bliski,

Mam szeÊçdziesiàt trzy odciski.

Spotka∏a jà mrówka z workiem.

– Eee, zagoi si´ przed wtorkiem.

Za to idà ci´˝kie czasy.

Rób, jak ja, zapasy.

Propozycje zaj´ç

A. Moskal, „Letnia ∏àka”
[w:] T. Dziurzyƒska,
H. Ratyƒska, E. Stójowa,
„Na s∏oneczne
i deszczowe dni”, WSiP,
Warszawa 1998, s. 51

sylwety zwierzàt
wyst´pujàcych w wierszu

Na to pajàk ze swej sieci:

– B´dzie dobrze, s∏oƒce Êwieci.

Póki dobry mróz nie chwyci,

Z twojej biedy, mrówko, nici.

Zeskoczy∏ z liÊcia konik polny.

– Jak kto wieczór ma dziÊ wolny,

Koncert gram na wrzosie

Zaraz o pierwszej rosie.

Za nim sfrun´∏a biedronka

I przez ∏zy coÊ chrzàka,

Przest´pujàc ze stopy na stop´.

– Zgubi∏am w lesie jednà krop´.

Naraz za ucho ciàgnie mnie mama.

– Szukam ∏obuza ju˝ od rana.

A ja jej na to: – Ju˝ wiem prawie,

Co tak zawzi´cie piszczy w trawie.

Andrzej Moskal

Po wys∏uchaniu wiersza dzieci odpowiadajà na pytania dotyczàce jego treÊci:

– Jakie zwierzàtko chodzi∏o wolno po liÊciu?

– Kto zachwyca∏ si´ domem Êlimaka?

– Skàd wyjrza∏a d˝d˝ownica?

– Co wtoczy∏ ˝uczek?

– Czym martwi∏a si´ stonoga?

– Co przydarzy∏o si´ biedronce?

– Jakie jeszcze zwierz´ta wystàpi∏y w wierszu?

Na zakoƒczenie rozmowy nauczyciel zwraca dzieciom uwag´ na humor obecny w utworze.

163. Motylku, jak ci na imi´?

Zapis w dzienniku:

I. „Na zielonej ∏àce” – zabawa ruchowa, naÊladowanie czynnoÊci nauczyciela.

II. A. „Nikt mnie wi´cej nie zobaczy” – wys∏uchanie opowiadania W. Bieriestowa, rozmowa kie-

rowana pytaniami nauczyciela, zapoznanie z cyklem rozwojowym motyla.

II. B. „Mieszkaƒcy ∏àki” – nauka piosenki, çwiczenie dykcji i prawid∏owego oddychania.

III. „Wiosenna ∏àka” – praca z „Kajecikiem”: uzupe∏nianie ilustracji ma∏ymi obrazkami wyci´-

tymi z marginesu, liczenie owadów i ptaków przedstawionych na ilustracji. „Weso∏e pude∏ko”

– wykonanie pude∏ka z niespodziankà z „Wycinanek-sk∏adanek”, doskonalenie umiej´tnoÊci

sk∏adania papieru wed∏ug wzoru.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• naÊladuj´ czynnoÊci nauczyciela,

• çwicz´ refleks,

• s∏ucham z zainteresowaniem opowiadania,

• zapoznaj´ si´ z cyklem rozwojowym motyla,

82 Propozycje zaj´ç

• poszerzam wiedz´ o owadach i Êrodowisku, w którym ˝yjà,

• zapami´tuj´ s∏owa i melodi´ piosenki,

• çwicz´ dykcj´,

• rapuj´ s∏owa piosenki,

• doskonal´ spostrzegawczoÊç,

• bezpiecznie pos∏uguj´ si´ no˝yczkami,

• kszta∏c´ umiej´tnoÊç liczenia,

• çwicz´ umiej´tnoÊç sk∏adania papieru wed∏ug wzoru,

• wykonuj´ prac´ zgodnie z instrukcjà nauczyciela.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Na zielonej ∏àce” – zabawa ruchowa.

Nauczyciel wydaje polecenia, a dzieci je powtarzajà, wykonujàc odpowiednià czynnoÊç (na-

Êladujà nauczyciela). Podczas refrenu poruszajà si´ rytmicznie, przy s∏owach:

raz, dwa,

trzy – powtórnie wykonujà czynnoÊç wskazanà w poleceniu.

Uwaga, uwaga! (3 2)

R´ce do przodu! (3 2)

Ref.:

Na zielonej ∏àce, raz, dwa, trzy.

pas∏y si´ zajàce, raz, dwa, trzy.

A to by∏a pierwsza zwrotka,

teraz b´dzie druga zwrotka.

Uwaga, uwaga! (3 2)

R´ce do przodu! (3 2)

Zacisnàç pi´Êci! (3 2)

Ref.:

Na zielonej ∏àce, raz, dwa, trzy.

pas∏y si´ zajàce, raz, dwa, trzy.

A to by∏a druga zwrotka,

teraz b´dzie trzecia zwrotka.

Nauczyciel dodaje nast´pne polecenia:

¸okcie do siebie, Stopy razem, Ugiàç kolana, Pochy-

liç si´, PodnieÊç g∏ow´, Wyszczerzyç z´by, Pokazaç j´zyk itp. Dzieci wykonujà czynnoÊci,

zachowujàc odpowiednià kolejnoÊç.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Nikt mnie wi´cej nie zobaczy” – wys∏uchanie opowiadania W. Bieriestowa, rozmowa kie-

rowana pytaniami nauczyciela.

Nikt mnie wi´cej nie zobaczy

Gàsienica uwa˝a∏a si´ za bardzo pi´knà i nie omin´∏a ani jednej kropli rosy, ˝eby si´

w niej nie przejrzeç.

– Ach, co za uroda! – szepta∏a, oglàdajàc ze wszystkich stron swój pospolity pyszczek

i wyginajàc grzbiet, ˝eby popatrzeç na dwa z∏ociste prà˝ki. – Szkoda, ˝e nikt a nikt nie zwra-

ca na mnie uwagi.

A˝ raz zdarzy∏o si´, ˝e po ∏àce chodzi∏a dziewczynka i zbiera∏a kwiaty. Gàsienica czym

pr´dzej wpe∏z∏a na najpi´kniejszy kwiatek. Dziewczynka spostrzeg∏a jà i zawo∏a∏a:

– Co za brzydactwo!

– Ach, tak! – sykn´∏a obra˝ona gàsienica. – Wobec tego nikt nigdy, nigdzie, za nic

w Êwiecie, w ˝adnym wypadku i w ˝adnych okolicznoÊciach wi´cej mnie nie zobaczy! Daj´

na to s∏owo honoru uczciwej gàsienicy!

Propozycje zaj´ç

M. Bogdanowicz,
„W co si´ bawiç
z dzieçmi”, Wydawnictwo
HARMONIA,
Gdaƒsk 2005, s. 74

W. Bieriestow „Nikt mnie
wi´cej nie zobaczy”
[w:] „Poczytajmy,
pos∏uchajmy”,
Nasza Ksi´garnia,
Warszawa 1975, s. 23–25

Skoro si´ da∏o s∏owo honoru – nale˝y go dotrzymaç. Zw∏aszcza kiedy si´ jest gàsienicà.

I gàsienica wpe∏z∏a na drzewo.

Z pnia na s´k, z s´ka na ga∏àê, z ga∏´zi na ga∏àzk´, z ga∏àzki na s´czek.

Wyciàgn´∏a z pyszczka jedwabnà niteczk´ i zacz´∏a si´ nià owijaç.

Snuje si´ niteczka, owija gàsienic´ raz, drugi, dziesiàty, setny… I wreszcie gàsienica

znikn´∏a w mi´kkim jedwabnym kokonie.

– Och, jaka jestem zm´czona! – westchn´∏a. – Ale owin´∏am si´ znakomicie.

W kokonie by∏o ciep∏o, ciemno i… nudno. Gàsienica ziewn´∏a raz, potem drugi i zasn´∏a.

Mija∏ dzieƒ za dniem. Letni wietrzyk ko∏ysa∏ ga∏àzkà, szeleÊci∏y cicho liÊcie, a obra˝o-

na gàsienica spa∏a i spa∏a.

Obudzi∏a si´ wreszcie. Widocznie s∏oƒce musia∏o mocno dogrzewaç, bo w kokonie upa∏

by∏ nieznoÊny.

– Musz´ przewietrzyç troch´ mój domek – postanowi∏a i wyskuba∏a ma∏e okienko w ko-

konie.

– Ach, jak pi´knie pachnà kwiaty! – Gàsienica wychyli∏a si´ nieco.

„Nikt mnie tu wÊród listków nie zauwa˝y, co mam sobie ˝a∏owaç powietrza” – pomyÊla∏a.

Wychyli∏a si´ jeszcze troszeczk´, znowu troszeczk´ i… wypad∏a ze swej kryjówki!

Ale zamiast spaÊç z drzewa na ziemi´, unios∏a si´ do góry!

I nagle na tej˝e samej ∏àce zobaczy∏a t´ samà dziewczynk´.

„Co za wstyd! – pomyÊla∏a. – To nie moja wina, ˝e jestem brzydka, gorzej, ˝e teraz

wszyscy b´dà mnie nazywaç k∏amczuchà. Da∏am s∏owo honoru, ˝e nikt mnie nie zobaczy,

i s∏owa nie dotrzyma∏am. Haƒba!”

Zrozpaczona upad∏a w traw´.

A wtedy nadbieg∏a dziewczynka i zawo∏a∏a:

– Ach, jaki pi´kny!

– Czy˝by to o mnie mowa? – szepn´∏a zdziwiona gàsienica. – Zdaje si´, ˝e o mnie. I wierz

tu ludziom! DziÊ mówià tak, a jutro zupe∏nie inaczej.

Na wszelki wypadek przejrza∏a si´ jednak w kropelce rosy.

– Có˝ to takiego? W lustereczku ktoÊ nieznajomy z d∏ugimi, bardzo d∏ugimi wàsami!

Wygi´∏a grzbiet. Na grzbiecie sà dwa pi´kne kolorowe skrzyd∏a!

– Patrzcie, patrzcie! Sta∏ si´ cud! Najprawdziwszy cud! Jestem motylem!

I kolorowy motylek poszybowa∏ weso∏o nad ∏àkà, bo przecie˝ on nie dawa∏ motylowego

s∏owa honoru, ˝e nikt go nie ujrzy.

Walentin Bieriestow

Po zaprezentowaniu opowiadania nauczyciel zach´ca dzieci do rozmowy, zadajàc pytania:

– Jakie wyobra˝enie o sobie mia∏a gàsienica? Co cz´sto lubi∏a robiç?

– Co powiedzia∏a dziewczynka na widok gàsienicy?

– Jakie postanowienie powzi´∏a gàsienica, gdy dowiedzia∏a si´, ˝e jest brzydka?

– Co robi∏a gàsienica, gdy wpe∏z∏a na drzewo? W jaki sposób budowa∏a kokon?

– Co si´ sta∏o, gdy gàsienica wypad∏a ze swojej kryjówki?

– Jak zareagowa∏a dziewczynka, gdy zobaczy∏a motyla?

– Czy gàsienica by∏a zadowolona z przemiany w motyla?

II. B.

• „Mieszkaƒcy ∏àki” – nauka piosenki. Dzieci pozna∏y ju˝ piosenk´ podczas zabawy na po-

przednich zaj´ciach. Poniewa˝ w tekÊcie utworu jest wiele nazw owadów i innych miesz-

kaƒców ∏àki (np. pszczo∏a, ˝uk, Êwierszcze, mrówki, bo˝e krówki, wa˝ki, kret, ˝aba), war-

to je wykorzystaç do çwiczenia dykcji. Nauczyciel wypowiada s∏owa (nazwy owadów

i innych zwierzàt), a wyznaczone dziecko powtarza je, jednoczeÊnie wyklaskujàc ich rytm.

84 Propozycje zaj´ç

– „Mieszkaƒcy ∏àki”
(nr 25)

Dobrze by∏oby, aby dzieci najpierw nauczy∏y si´ s∏ów ca∏ej piosenki i rytmicznie je recyto-

wa∏y (rap). Podczas tej recytacji bardzo wa˝ne sà regularne oddechy – nauczyciel powinien

ustaliç ich rytm. B´dzie to dobre çwiczenie oddechowe. Dopiero po opanowaniu tekstu pio-

senki dzieci uczà si´ melodii fragmentami, powtarzajàc za nauczycielem i Êpiewajàc razem

z nagraniem.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Wiosenna ∏àka” – praca z „Kajecikiem”. Nauczyciel czyta dzieciom polecenia, zwraca

uwag´ na ich poprawne wykonanie, w razie potrzeby s∏u˝y pomocà.

– Popatrz na du˝y obrazek. Trzeba go uzupe∏niç. Na bokach stron sà ma∏e obrazki. Oderwij

˝ó∏te paski i wytnij obrazki tak, aby ka˝dy by∏ osobno.

– Nad g∏owà Kajtka jest puste miejsce. Pasuje tam fruwajàca biedronka. Przyklej jà. Kaj-

tek nie chce sp∏oszyç motyla, który usiad∏ mu na kolanie. Dobierz odpowiedni obrazek

i przyklej go.

– Dopasuj pozosta∏e obrazki. Przyklej je.

– Powiedz, co Kajtek zobaczy∏ na wiosennej ∏àce.

– Co wiesz o bocianach? Co wiesz o kretach?

– Biedronki, motyle i pszczo∏y to owady. Policz je. Na obrazku sà te˝ ró˝ne ptaki – policz je.

• „Weso∏e pude∏ko” – wykonanie pude∏ka z niespodziankà z „Wycinanek-sk∏adanek”. Na-

uczyciel wyjaÊnia dzieciom i demonstruje kolejne czynnoÊci, których efektem jest powsta-

nie pude∏ka z wyskakujàcym zielonym stworkiem:

1. Wypycha wszystkie elementy sk∏adanki i zagina je wzd∏u˝ przerywanych linii.

2. Do sylwety stworka dokleja nogi, skrzyd∏a i czu∏ki.

3. Sk∏ada w harmonijk´ d∏ugi zielony pasek. Jeden koniec paska dokleja do gotowej sylwet-

ki stworka, a drugi przykleja do dna pude∏ka.

4. W dowolny sposób ozdabia pude∏ko.

5. Zamyka zielonego stworka w pude∏ku. Po otworzeniu pude∏ka stworek powinien wyskoczyç.

Dzieci przyst´pujà do pracy, majàc w pami´ci czynnoÊci nauczyciela. Jego rola polega teraz

na czuwaniu nad poprawnym wykonywaniem zadania. Po ukoƒczeniu pracy ka˝de dziec-

ko wymyÊla imi´ dla swojego zielonego stworka.

164. Mrówczy ludek

Zapis w dzienniku:

I. „Marsz mrówek” – zabawa orientacyjno-porzàdkowa przy muzyce.

II. A. „Co wiemy o mrówkach?” – burza mózgów, wyszukiwanie informacji w dost´pnych êró-

d∏ach. „Przy mrowisku” – wys∏uchanie wiersza M. Konopnickiej.

II. B. „Pracowite mrówki” – çwiczenia z gazetami i pi∏kà, rozwijanie ogólnej sprawnoÊci i zwin-

noÊci.

III. „Mrowisko” – budowanie domu dla mrówek ze zgromadzonych materia∏ów przyrodniczych.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• w∏aÊciwie reaguj´ na umówiony sygna∏ podczas zabawy,

• wyszukuj´ potrzebne ilustracje w ksià˝kach i czasopismach,

Propozycje zaj´ç

cz. 2,

s. 48–49, no˝yczki, klej

cz. 2,

s. 12 (instrukcja) i s. 47
(projekt), zamykane
pude∏ko, sucha trawa,
klej

• dziel´ si´ w∏asnymi spostrze˝eniami,

• s∏ucham uwa˝nie wiersza czytanego przez nauczyciela,

• odpowiadam na pytania dotyczàce treÊci wys∏uchanego utworu,

• poznaj´ zwyczaje mrówek,

• ciesz´ si´ z wygranej w∏asnej dru˝yny,

• buduj´ dom dla mrówek ze zgromadzonych materia∏ów,

• rozwiàzuj´ problemy konstrukcyjne przez odpowiednie manipulowanie przedmiotami.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Marsz mrówek” – zabawa orientacyjno-porzàdkowa w rytmie muzyki. Nauczyciel zapra-

sza dzieci do zabawy i poleca, aby utworzy∏y ko∏o. WyjaÊnia, ˝e jeÊli uderzy w tamburyn je-

den raz, powinny chodziç na czworakach, jedno za drugim. Je˝eli uderzy dwa razy – powin-

ny chodziç na palcach. Trzy uderzenia w tamburyn oznaczajà, ˝e trzeba chodziç na pi´tach.

Podczas ca∏ej zabawy dzieci muszà si´ poruszaç w rytm muzyki. Powinny te˝ uwa˝nie

ws∏uchiwaç si´ w uderzenia tamburyna, aby poprawnie wykonaç zadanie.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Co wiemy o mrówkach?” – burza mózgów, wyszukiwanie potrzebnych ilustracji w dost´p-

nych êród∏ach. Nauczyciel przekazuje dzieciom w zwi´z∏ej formie najwa˝niejsze informa-

cje dotyczàce mrówek:

Mrówki budujà kopce z igliwia, ga∏àzek, grudek ziemi. Sà owadami

˝yjàcymi w olbrzymich zorganizowanych grupach. Ka˝da mrówka wykonuje ÊciÊle okreÊlo-

nà prac´. Jedne mrówki zajmujà si´ budowà mrowiska, drugie zdobywaniem pokarmu, in-

ne zaÊ bronià gniazda lub dbajà o swojà królowà i sk∏adane przez nià jaja. Aby ocaliç mro-

wisko, gotowe sà poÊwi´ciç w∏asne ˝ycie.

Po krótkim wprowadzeniu nauczyciel zach´ca dzieci do podzielenia si´ w∏asnymi spostrze-

˝eniami oraz wiedzà na temat wyglàdu i zwyczajów mrówek. Nast´pnie prosi o odszukanie

w przygotowanych na stolikach ksià˝kach i czasopismach ilustracji, na których sà przed-

stawione te owady i budowane przez nie domy.

• „Przy mrowisku” – wys∏uchanie wiersza M. Konopnickiej. Zanim nauczyciel zacznie czy-

taç wiersz, powinien zach´ciç dzieci do uwa˝nego s∏uchania, ze wzgl´du na zawarte w nim

ciekawe informacje o ˝yciu mrówek.

Przy mrowisku

(fragment)

– Co to si´ tak rusza nisko?

– To, dziateczki, jest mrowisko.

CzyÊcie nigdy nie widzia∏y,

Jak ten naród ˝yje ma∏y?

O, to Êwiatek jest ciekawy!

Ma on swoje wa˝ne sprawy,

A choç drobny, tak si´ trudzi,

˚e zawstydza du˝ych ludzi.

Miastem mrówek jest mrowisko;

Budujà je przy pniu blisko.

By ga∏´zi dach zielony

W deszcz przydawa∏ im ochrony.

Wnet tam domy i ulice

Wznoszà pilnie robotnice,

86 Propozycje zaj´ç

tamburyn

albumy, ilustrowane
ksià˝ki i czasopisma
o tematyce przyrodniczej

M. Konopnicka, „Przy
mrowisku” [w:]
M. Konopnicka,
„Co s∏onko widzia∏o”,
Nasza Ksi´garnia,
Warszawa 1990, s. 37–38

Wnet budujà mosty, wa∏y –

Taki zmyÊlny ludek ma∏y.

Co igliwia tam naniosà,

Co ˝ywicy z rannà rosà,

Co wszelakiej tam zdobyczy,

Tego, dziatki, nikt nie zliczy!

Ma∏y, du˝y si´ przyk∏ada...

Ka˝dy ma – gdy ma gromada;

Zyska gniazdo – ka˝dy zyska.

Takie prawo jest mrowiska.

Gdy ju˝ miasto si´ podniesie,

Bijà drogi skroÊ po lesie...

Jedne suchà, ciep∏à porà

Na zapasy ˝ywnoÊç biorà.

Inne – s∏omk´ drobnej miary

Ciàgnà coÊci we trzy pary,

Czasem – w sto – dêwigajà z gàszcza

Much´, os´ lub chrabàszcza.

– I poradzà?

– A poradzà!

Bo i bàkom si´ nie dadzà.

Jedna – nic by nie zrobi∏a,

Lecz mrowisko – to jest si∏a! (…)

Maria Konopnicka

Po zaprezentowaniu wiersza nauczyciel rozpoczyna rozmow´ dotyczàcà treÊci utworu.

Przyk∏adowe pytania:

– Gdzie mrówki budujà mrowiska?

– Czego u˝ywajà do budowy swoich domów?

– W jaki sposób mrówkom udaje si´ przydêwigaç do mrowiska ci´˝ary znacznie wi´ksze od

nich samych?

– Jak rozumiesz powiedzenie: pracowity jak mrówka?

II. B.

• „Pracowite mrówki” – zabawa ruchowa. Nauczyciel przygotowuje pi∏ki i gazety. Dzieci

(mrówki) dzielà si´ na dwie dru˝yny i wybierajà królowà mrówek. Ona rozpoczyna za-

baw´.

1. Dzieci (mrówki) ustawiajà si´ na linii startu w dwóch rz´dach. Ka˝de trzyma gazet´

mi´dzy kolanami. Gazeta musi byç utrzymana podczas biegu. Na znak nauczyciela

uczestnicy zabawy rozpoczynajà bieg do mety. JeÊli któreÊ dziecko upuÊci gazet´, wraca

na lini´ startu i rozpoczyna bieg na nowo. Zwyci´˝a ta dru˝yna, która pierwsza przekro-

czy lini´ mety.

2. WyÊcigi w parach. Dzieci dobierajà si´ w pary, odwracajà si´ do siebie ty∏em i wk∏adajà

gazet´ mi´dzy plecy. Para, która upuÊci gazet´, rozpoczyna bieg od poczàtku.

3. Dzieci dobierajà si´ w pary. R´ce trzymajà z ty∏u. Mi´dzy ich czo∏ami nauczyciel umiesz-

cza pi∏k´. Zadaniem ka˝dej pary jest pokonanie ustalonej trasy, nie upuszczajàc pi∏ki.

4. Ka˝da dru˝yna otrzymuje pi∏k´. Dzieci podajà jà sobie górà, przek∏adajàc z ràk

do ràk.

5. Dzieci stajà w rz´dzie, lekko si´ pochylajà i podajà sobie pi∏k´ mi´dzy nogami, tak aby

nie upad∏a na pod∏og´.

Propozycje zaj´ç

E. Tkaczyk-Borówka,
„Podr´cznik gier
i zabaw”, Wydawnictwo
JednoÊç, Kielce 2003,
s. 50

gazety, pi∏ki

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Mrowisko” – budowanie domu dla mrówek. WczeÊniej nauczyciel organizuje wycieczk´ do

lasu. W czasie spaceru dzieci gromadzà materia∏y potrzebne do zbudowania mrowiska: igli-

wie, kawa∏eczki kory, drobne patyczki. Po powrocie z wycieczki ka˝de dziecko k∏adzie na

stole bràzowà bàdê czarnà kartk´ z bloku kolorowego, aby usypaç na niej kopczyk z przy-

niesionych materia∏ów. Po zbudowaniu domu dla mrówek dzieci wspólnie oceniajà na oko,

czyje mrowisko jest najwi´ksze.

165. Biedroneczki sà w kropeczki

Zapis w dzienniku:

I. „Gdzie biedronka kropki zgubi∏a?” – zabawa typu „Ciep∏o – zimno”. „Mieszkaƒcy ∏àki”

– utrwalenie piosenki.

II. A. „˚uk” – wys∏uchanie wiersza J. Brzechwy, inscenizacja utworu, uk∏adanie w∏asnych dia-

logów. „Kostium biedronki” – prezentacja kolejnych etapów wykonania kostiumu. „Mali pro-

jektanci” – praca plastyczna, projektowanie kostiumu scenicznego.

II. B. „Po˝yteczne biedronki” – oglàdanie filmu przyrodniczego o owadach ˝yjàcych na ∏àce lub

zdj´ç biedronek. „Kwiaty i liÊcie” – praca z „Kajecikiem”: dopasowywanie i przeklejanie w∏a-

Êciwych elementów z wyklejanki.

III. „Biedronka” – praca konstrukcyjna: wykonanie biedronki z ∏upiny orzecha w∏oskiego i pla-

steliny. „WyÊcig stonóg” – zabawa ruchowa w ogrodzie przedszkolnym.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• przestrzegam ustalonych regu∏ zabawy,

• Êpiewam piosenk´ w grupie,

• s∏ucham uwa˝nie wiersza,

• dostrzegam walory artystyczne utworu i wyst´pujàce w nim elementy humorystyczne,

• uk∏adam proste dialogi,

• bior´ udzia∏ w inscenizacji z podzia∏em na role,

• uwa˝nie obserwuj´, jak mo˝na uszyç kostium biedronki,

• projektuj´ kostium do przedstawienia,

• dowiaduj´ si´ o po˝ytecznej roli biedronki w przyrodzie,

• rozwijam spostrzegawczoÊç,

• wykonuj´ prac´ konstrukcyjnà zgodnie z instrukcjà nauczyciela,

• czerpi´ radoÊç z udzia∏u w zabawach ruchowych.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Gdzie biedronka kropki zgubi∏a?” – zabawa typu „Ciep∏o – zimno”. Na du˝ym kawa∏ku

brystolu nauczyciel rysuje biedronk´ bez kropek. Wiesza rysunek na tablicy i pyta dzieci:

Czego brakuje biedronce? Nast´pnie wyjaÊnia, ˝e biedronka zgubi∏a gdzieÊ wszystkie krop-

ki i trzeba je odnaleêç. Szukajàcym b´dzie dawa∏ wskazówki. JeÊli powie:

ciep∏o, to znak,

˝e kopka jest blisko, a jeÊli powie:

zimno – na pewno kropki w tym miejscu nie ma. Nauczy-

ciel wyznacza dziecko, które b´dzie szuka∏o kropki. Musi ono odwróciç si´ plecami, aby

nauczyciel móg∏ schowaç kropk´. Gdy kropka zostanie ukryta, reszta dzieci wo∏a:

Ju˝!

88 Propozycje zaj´ç

czarna lub bràzowa
kartka z bloku
kolorowego, igliwie,
drobne patyczki,
kawa∏eczki kory, grudki
ziemi

rysunek przedstawiajàcy
biedronk´ bez kropek,
7 pojedynczych czarnych
kropek

Szukajàcy krà˝y po sali, kierujàc si´ s∏owami:

ciep∏o, zimno. Kiedy znajdzie kropk´, odda-

je jà biedronce, tzn. przyczepia do rysunku, a nauczyciel wyznacza nast´pne dziecko. Za-

bawa trwa dopóty, dopóki dzieci nie odnajdà wszystkich siedmiu kropek. Na zakoƒczenie

nauczyciel zach´ca do przeliczenia kropek biedronki.

• „Mieszkaƒcy ∏àki” – utrwalenie piosenki. Najpierw nauczyciel sprawdza, czy dzieci zapa-

mi´ta∏y tekst piosenki. Aby przypomnieç im brzmienie ca∏ego utworu, w∏àcza nagranie pio-

senki w wersji wokalnej. Dzieci w tym czasie mogà taƒczyç. Po wys∏uchaniu nagrania dzie-

ci Êpiewajà ca∏à piosenk´ z podk∏adem muzycznym. Nast´pnie nauczyciel dzieli je na trzy

grupy. Pierwsza grupa otrzymuje instrumenty perkusyjne i gra cztery ósemki tylko w refre-

nach, które pozosta∏e dzieci Êpiewajà mormorando, czyli nucà melodi´ bez s∏ów, z zamkni´-

tymi ustami. Druga grupa Êpiewa pierwszà zwrotk´, a trzecia – drugà zwrotk´. Nauczyciel

zwraca uwag´ na dykcj´, prawid∏owe oddychanie, rozluênionà postaw´ i czystà intonacj´.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „˚uk” – wys∏uchanie wiersza J. Brzechwy, inscenizacja utworu, uk∏adanie prostych dialogów.

Nauczyciel prosi, aby dzieci usiad∏y ko∏em na dywanie i opowiedzia∏y, jakie zwierz´ta ˝yjàce

na ∏àce pozna∏y do tej pory. Nast´pnie czyta dzieciom wiersz, wykorzystujàc przygotowane

wczeÊniej sylwety biedronki, ˝uka i muchomora.

˚uk

Do biedronki przyszed∏ ˝uk,

W okieneczko puk-puk-puk.

Panieneczka widzi ˝uka:

„Czego pan tu u mnie szuka?”

Skoczy∏ ˝uk jak polny konik,

Z galanterià zdjà∏ melonik

I powiada: „Wstaƒ, biedronko,

Wyjdê, biedronko, przyjdê na s∏onko.

Wezm´ ciebie a˝ na ∏àczk´

I poprosz´ o twà ràczk´”.

Oburzy∏a si´ biedronka:

„Niech pan tutaj si´ nie b∏àka,

Niech pan zmiata i nie lata,

I zostawi lepiej mnie,

Bo ja jestem piegowata,

A pan – nie!”

Powiedzia∏a, co wiedzia∏a,

I czym pr´dzej odlecia∏a,

Polecia∏a, a wieczorem

Âlub ju˝ bra∏a – z muchomorem,

Bo od Êrodka a˝ po brzegi

Mia∏ wspania∏e, wielkie piegi.

Stàd nauka

jest dla ˝uka:

˚uk na ˝on´ ˝uka szuka.

Jan Brzechwa

Po zaprezentowaniu utworu nauczyciel zach´ca dzieci do rozmowy, zadajàc pytania:

– Kto przyszed∏ do biedronki?

– O co poprosi∏ ˝uk biedronk´?

– Co odpowiedzia∏a biedronka?

Propozycje zaj´ç

J. Brzechwa, „˚uk”,
Krajowa Agencja
Wydawnicza,
Warszawa 1979

sylwety ˝uka, biedronki,
muchomora; opaski
na g∏ow´
z przymocowanymi
rysunkami ˝uka,
biedronki, muchomora

– „Mieszkaƒcy ∏àki”
(nr 25–26)

instrumenty perkusyjne

– Z kim biedronka wzi´∏a Êlub?

– Dlaczego biedronka wola∏a zostaç ˝onà muchomora?

Dalsza cz´Êç zaj´ç jest poÊwi´cona inscenizacji wiersza. Nauczyciel przygotowuje opaski z ry-

sunkami ˝uka, biedronki i muchomora i wk∏ada je na g∏ow´ dzieciom wybranym do tych ról.

Nast´pnie ponownie czyta wiersz. Dwoje wybranych dzieci powtarza za nim s∏owa, które

w wierszu wypowiadajà ˝uk i biedronka. Utwór mo˝na przeczytaç kilka razy, za ka˝dym ra-

zem przydzielajàc role trójce innych dzieci. Na zakoƒczenie dzieci dobierajà si´ w trzyosobo-

we zespo∏y, same uk∏adajà proste dialogi i prezentujà je, wk∏adajàc na g∏ow´ opaski.

• „Kostium biedronki” – prezentacja kolejnych etapów powstawania kostiumu. Nauczyciel

zaprasza na zaj´cia krawcowà, przygotowuje dla niej miejsce do pracy oraz potrzebny sprz´t

i materia∏y. WyjaÊnia dzieciom, ˝e ich goÊciem jest pani, która uszyje dla nich kostium bie-

dronki (dzieci odgadujà, jaki zawód wykonuje ta osoba). Krawcowa pokazuje dzieciom przy-

gotowane wczeÊniej elementy stroju (np. nakrycie g∏owy). Opowiada, w jaki sposób wykona

kostium biedronki, a potem demonstruje kolejne czynnoÊci. Dzieci bacznie jà obserwujà.

Na zakoƒczenie jedno z dzieci przymierza gotowy kostium.

• „Mali projektanci” – projektowanie kostiumu scenicznego. Nauczyciel rozk∏ada na stoli-

kach potrzebne materia∏y i zach´ca dzieci do wystàpienia w roli projektantów. Ka˝de dziec-

ko ma zaprojektowaç wed∏ug w∏asnego pomys∏u kostium do przedstawienia, u˝ywajàc do

tego celu ró˝nych materia∏ów. Nauczyciel przypomina o bezpiecznym pos∏ugiwaniu si´ no-

˝yczkami. Prac´ mo˝na wykonywaç w ciàgu dwóch dni. Po ukoƒczeniu projektów przez

dzieci nauczyciel organizuje wystawk´ prac.

II. B.

• „Po˝yteczne biedronki” – oglàdanie filmu przyrodniczego o owadach ˝yjàcych na ∏àce lub zdj´ç

biedronek w ksià˝kach i czasopismach. Po prezentacji filmu lub obejrzeniu fotografii nauczy-

ciel wyjaÊnia dzieciom, ˝e biedronki zamieszkujà najcz´Êciej pola, ∏àki, miejskie parki, sady

i ogrody. ˚ywià si´ mszycami oraz innymi szkodnikami roÊlin. Poniewa˝ pomagajà cz∏owieko-

wi w zwalczaniu szkodników niszczàcych roÊliny, uwa˝ane sà za bardzo po˝yteczne.

• „Kwiaty i liÊcie” – praca z „Kajecikiem”. Nauczyciel czyta dzieciom polecenia i zach´ca do

ich wykonania.

–

Przy∏ó˝ lusterko do przerywanej linii w po∏owie ka˝dego kwiatka lub liÊcia, a zobaczysz je

w ca∏oÊci.

–

Znajdê naklejki z po∏owà ka˝dego kwiatka i listka. Przyklej je tak, aby kwiatki i listki by-

∏y ca∏e kolorowe.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Biedronka” – praca konstrukcyjna. Nauczyciel przygotowuje potrzebne materia∏y i de-

monstruje sposób wykonania biedronki: maluje na czerwono ∏upin´ orzecha w∏oskiego,

a po wyschni´ciu farby nakleja czarne kropki z plasteliny. Nast´pnie dokleja do ∏upiny g∏o-

w´, oczy, czu∏ki i nogi biedronki, równie˝ ulepione z plasteliny. Dzieci uwa˝nie obserwujà

czynnoÊci nauczyciela i zapami´tujà ich kolejnoÊç. Potem przyst´pujà do pracy i wykonujà

biedronk´ zgodnie z przedstawionà instrukcjà.

• „WyÊcig stonóg” – zabawa ruchowa w ogrodzie przedszkolnym. Nauczyciel dzieli dzieci

na dwie grupy i prosi o ustawienie si´ w dwóch rz´dach naprzeciwko mety. WyjaÊnia, ˝e

ka˝dy rzàd b´dzie stonogà, która weêmie udzia∏ w wyÊcigu. Dzieci stajà jedno za drugim,

trzymajàc obie r´ce na biodrach kole˝anek lub kolegów stojàcych przed nimi. Na sygna∏

nauczyciela „stonogi” biegnà do mety, a potem wracajà na swoje miejsce. Wygrywa ta

„stonoga”, która pierwsza wróci w ca∏oÊci na lini´ startu.

Propozycje zaj´ç do tematów 161–165 opracowa∏a Ewa Krawczyk

90 Propozycje zaj´ç

maszyna do szycia, nici,
no˝yczki, centymetr
krawiecki, naparstek,
czerwona i czarna
tkanina, druciki

kartki z bloku
rysunkowego, skrawki
tkanin, kawa∏ki w∏óczki,
no˝yczki, klej, kredki,
flamastry

film przyrodniczy
o owadach ˝yjàcych
na ∏àce, ksià˝ki lub
czasopisma zawierajàce
zdj´cia biedronek

cz. 2,

s. 47, lusterka

czerwona farba,
p´dzelki, ∏upiny orzecha
w∏oskiego, plastelina

166. Kim b´d´?

Zapis w dzienniku:

I. „Tor przeszkód dla ratownika” – zabawa ruchowa. „Zawody naszych rodziców” – swobodne

wypowiedzi dzieci.

II. A. „A ja b´d´...” – wys∏uchanie opowiadania z „Ksià˝ki”, rozmowa kierowana pytaniami nauczy-

ciela. Swobodne wypowiedzi na temat: Kim b´d´, kiedy dorosn´? „Ró˝ne zawody” – oglàdanie ilustra-

cji, odgadywanie nazw zawodów wykonywanych przez osoby przedstawione na obrazkach.

II. B. „Trening czyni mistrza” – çwiczenia gimnastyczne.

III. „Malarze” – praca z „Kajecikiem”: rysowanie po Êladzie, dokoƒczenie kolorowania obraz-

ka zgodnie z poleceniem. „Na pomoc!” – zabawa ruchowa.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• sprawnie pokonuj´ tor przeszkód,

• ch´tnie opowiadam o pracy swoich rodziców,

• mam szacunek dla ludzi wykonujàcych niebezpieczne zawody,

• z zainteresowaniem s∏ucham opowiadania,

• mówi´, kim chcia∏bym zostaç w przysz∏oÊci,

• uzasadniam wybór przysz∏ego zawodu,

• porzàdkuj´ wiedz´ na temat ró˝nych zawodów,

• odgaduj´ nazw´ zawodu na podstawie charakterystycznego ubioru i narz´dzi,

• rozwijam ogólnà sprawnoÊç i zwinnoÊç,

• çwicz´ spostrzegawczoÊç,

• doskonal´ sprawnoÊç r´ki,

• przeliczam elementy zbioru,

• naÊladuj´ ruchem i gestem gaszenie po˝aru, opatrywanie ran.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Tor przeszkód dla ratownika” – zabawa ruchowa. Nauczyciel dzieli grup´ na dwa zespo∏y.

Przed ka˝dym zespo∏em ustawia tor przeszkód. Dzieci stajà w dwóch równoleg∏ych rz´dach

i na znak nauczyciela (np. klaÊni´cie w d∏onie) rozpoczynajà wyÊcig:

– przechodzà po ∏aweczce, zachowujàc równowag´,

– czo∏gajà si´ na wyznaczonej trasie, opierajàc si´ na ∏okciach,

– rzucajà woreczkami do obr´czy,

– przeskakujà obunó˝ przez skakank´ z jednej strony na drugà.

Po pokonaniu ca∏ego toru szybko wracajà na koniec rz´du. Zespó∏, który najszybciej powró-

ci do pierwotnego ustawienia, zwyci´˝a i zostaje nagrodzony brawami.

• „Zawody naszych rodziców” – swobodne wypowiedzi dzieci. Nauczyciel zach´ca dzieci do

obejrzenia zgromadzonych wczeÊniej przedmiotów i podania nazw zawodów, które im si´

kojarzà z tymi przedmiotami (np. bia∏y fartuch i stetoskop – lekarz). Nast´pnie prosi, aby

opowiedzia∏y o zawodach swoich rodziców. Dzieci opowiadajà, czym si´ zajmujà rodzice,

oceniajà przydatnoÊç ich pracy dla innych ludzi. Póêniej rysujà portrety mamy i taty, sta-

rajàc si´ wskazaç zawód portretowanej osoby za pomocà odpowiedniego stroju i akcesoriów.

Po podpisaniu wszystkich prac nauczyciel urzàdza wystaw´ portretów.

Propozycje zaj´ç

Wybraç zawód – trudna sprawa, dla nas jeszcze to zabawa

∏aweczka, woreczki,
obr´cze, skakanki

przedmioty – symbole
ró˝nych zawodów, np.
bia∏y fartuch i stetoskop;
centymetr krawiecki, ig∏y,
nici, naparstek; no˝yczki
do manikiuru, pilniczek
i lakiery do paznokci;
kartki z bloku
rysunkowego, kredki

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „A ja b´d´...” – wys∏uchanie opowiadania z „Ksià˝ki”, rozmowa kierowana pytaniami

nauczyciela. Przyk∏adowe pytania i polecenia:

– Kto przyszed∏ do przedszkola, aby opowiedzieç o swojej pracy?

– Jaki zawód wykonywa∏ tata Antosia?

– Kim Kajtek chcia∏by zostaç w przysz∏oÊci? Dlaczego?

– PoproÊ mam´ lub tat´, ˝eby opowiedzieli Ci o swojej pracy. Zapytaj ich, gdzie pracujà i co robià.

– Kim chcesz zostaç, gdy doroÊniesz?

Po zadaniu ostatniego pytania dzieci przedstawiajà swoje plany na przysz∏oÊç. Próbujà uzasad-

niç wybór zawodu, który chcia∏yby kiedyÊ wykonywaç, np. weterynarz – pomaga zwierz´tom.

Zastanawiajà si´ równie˝, czy wszystkie zawody sà potrzebne, a jeÊli tak, to dlaczego.

• „Ró˝ne zawody” – oglàdanie ilustracji, odgadywanie nazw zawodów wykonywanych przez

osoby przedstawione na obrazkach. Dzieci wykonujà polecenie odnoszàce si´ do ilustracji

na s. 99 „Ksià˝ki”:

Popatrz na obrazek. W ka˝dym oknie dzieje si´ coÊ innego. Co robià

przedstawione tam osoby? Nast´pnie nauczyciel wybiera ochotnika, którego zadaniem b´-

dzie wyra˝enie ruchem i gestem czynnoÊci charakterystycznych dla zawodu osoby przed-

stawionej na jednym z obrazków. Dziecko, które pierwsze odgadnie nazw´ zawodu, inter-

pretuje ruchem kolejny obrazek wskazany przez nauczyciela. Po zakoƒczonej zabawie

dzieci wspólnie zastanawiajà si´, w jaki sposób zdobywa si´ zawód.

II. B.

• „Trening czyni mistrza” – zabawa o˝ywiajàca. Nauczyciel zach´ca dzieci do uczestnictwa

w zabawie, dzi´ki której stanà si´ sprawniejsze. Przypomina, ˝e bez wzgl´du na wykony-

wany zawód ka˝dy powinien dbaç o swoje cia∏o i regularnie çwiczyç. Dzieci swobodnie

maszerujà po sali, podczas gdy nauczyciel rozk∏ada szarfy w dwóch kolorach. Na umó-

wiony sygna∏ (np. gra na b´benku) dzieci zatrzymujà si´ i ka˝de bierze jednà szarf´.

Uczestnicy zabawy muszà jak najszybciej w∏o˝yç koniec szarfy za spodenki i poruszaç si´

po sali zgodnie z rytmem wybijanym przez nauczyciela. Nast´pnie na znak nauczyciela

(np. gra na tamburynie) ka˝de dziecko umieszcza szarf´ pod choràgiewkà w tym samym

kolorze.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Malarze” – praca z „Kajecikiem”, çwiczenie spostrzegawczoÊci, doskonalenie sprawnoÊci r´-

ki. Nauczyciel czyta dzieciom polecenia i zwraca uwag´ na poprawnoÊç wykonywanych zadaƒ.

– Popatrz na trzech malarzy. Ka˝dy ma wiadro z farbà, ale nie wiadomo, w jakim kolorze.

Dowiesz si´ tego, wodzàc palcem po Êladzie od malarza do jego p´dzla. Ka˝dy p´dzel jest

umoczony w kolorowej farbie. Zacznij od malarza, który stoi w Êrodku.

– Weê kredki i pokoloruj farby w wiaderkach. Farba na p´dzlu i w wiaderku malarza po-

winna byç tego samego koloru.

– Policz kredki na brzegu strony. Pokoloruj tyle kredek, ilu jest malarzy. Ile kredek zosta∏o

niepokolorowanych?

• „Na pomoc!” – zabawa ruchowa. Nauczyciel wyjaÊnia dzieciom, ˝e w tej zabawie b´dà ra-

townikami, od których zale˝y zdrowie i bezpieczeƒstwo drugiego cz∏owieka. Dzieci swobod-

nie spacerujà po sali, a po us∏yszeniu has∏a naÊladujà osoby niosàce pomoc:

–

Z∏odziej! – szybki bieg po obwodzie ko∏a (poÊcig za z∏odziejem),

–

Po˝ar! – naÊladowanie gaszenia po˝aru w´˝em gaÊniczym,

–

Wypadek! – naÊladowanie opatrywania ran lub odg∏osu karetki pogotowia ratunkowego.

Nauczyciel zmienia kolejnoÊç hase∏, a grà na tamburynie wyznacza czas wykonywania

poszczególnych dzia∏aƒ.

92 Propozycje zaj´ç

s. 98–99

szarfy i choràgiewki
w tych samych kolorach,
instrumenty perkusyjne

rysunki lub zdj´cia ludzi
wykonujàcych ró˝ne
zawody

cz. 2,

s. 50, kredki

tamburyn

167. Dzielni stra˝acy

Zapis w dzienniku:

I. „Stra˝ po˝arna” – opowieÊç ruchowa z çwiczeniami ortofonicznymi.

II. A. „A jak to jest naprawd´?” – wycieczka do remizy stra˝ackiej (lub spotkanie ze stra˝a-

kiem w przedszkolu).

II. B. „Stra˝ak to bohater” – nauka piosenki.

III. „Wóz stra˝acki” – praca z „Kajecikiem”, rysowanie palcem po Êladzie, wypowiedzi o pracy

stra˝aka. „Po drabinie” – zabawa ruchowa z elementami liczenia.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• ilustruj´ ruchem i gestem opowiadanie nauczyciela,

• usprawniam narzàdy mowy,

• wzbogacam i porzàdkuj´ wiedz´ o pracy stra˝aka,

• poznaj´ numery telefonów alarmowych i dowiaduj´ si´, w jakich sytuacjach mo˝na z nich

korzystaç,

• poznaj´ s∏owa i melodi´ piosenki,

• okreÊlam tempo utworu,

• doskonal´ sprawnoÊç manualnà,

• opowiadam o pracy stra˝aka,

• aktywnie uczestnicz´ w zabawie ruchowej,

• doskonal´ umiej´tnoÊç liczenia.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Stra˝ po˝arna” – opowieÊç ruchowa z çwiczeniami ortofonicznymi. Dzieci przedstawiajà za

pomocà ruchu, gestu i wyrazów dêwi´konaÊladowczych opowiadanie nauczyciela:

Stra˝acy

wyruszajà do gaszenia po˝aru (dzieci naÊladujà wycie syreny stra˝ackiej: eee-ooo, eee-ooo, eee-

-ooo). Szybko doje˝d˝ajà na miejsce i wyskakujà z wozu (podskakujà i wo∏ajà: Hop!). Rozwi-

jajà w´˝e gaÊnicze (wykonujà „m∏ynek” d∏oƒmi) i gaszà po˝ar strumieniami wody (kierujà

wylot wyimaginowanej sikawki na „p∏omienie” i syczà:

ÊÊÊÊÊÊÊÊ). Wkrótce udaje im si´ uga-

siç ogieƒ (syczà: psss, psss). Wszyscy si´ cieszà (wo∏ajà: Hura!), ˝e niebezpieczeƒstwo min´∏o.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „A jak to jest naprawd´?” – wycieczka do remizy stra˝ackiej (lub spotkanie ze stra˝akiem

w przedszkolu). Przed odwiedzeniem najbli˝szej jednostki stra˝y po˝arnej (lub wizytà stra-

˝aka) nauczyciel zadaje dzieciom pytania:

Co nale˝y zrobiç, widzàc po˝ar? W jakich sytu-

acjach wzywamy stra˝ po˝arnà? Na jakie niebezpieczeƒstwa nara˝ony jest stra˝ak? Dzieci

dzielà si´ swojà wiedzà i spostrze˝eniami. Nauczyciel przypomina o przestrzeganiu zasad

bezpieczeƒstwa podczas wycieczki, s∏uchaniu poleceƒ, uwa˝nym przechodzeniu przez uli-

c´, kulturalnym zachowaniu w pojazdach komunikacji miejskiej. Po przyjeêdzie do remizy

dzieci zadajà pytania stra˝akom, oglàdajà wozy stra˝ackie, poznajà numer telefonu, pod

który nale˝y dzwoniç, aby zg∏osiç po˝ar. Dowiadujà si´, w jakich jeszcze sytuacjach mo˝na

liczyç na pomoc stra˝aków (np. powódê, usuwanie skutków silnych wiatrów, wypadek dro-

gowy, wyciek paliwa). Po powrocie do przedszkola (lub po skoƒczonym spotkaniu) wykonu-

jà prac´ plastycznà zatytu∏owanà „Spotkanie ze stra˝akiem”.

Propozycje zaj´ç

kartki z bloku
rysunkowego, kredki

II. B.

• „Stra˝ak to bohater” – nauka piosenki. Piosenka jest ∏atwa i doÊç krótka, ma dwie zwrot-

ki. Najpierw nauczyciel rozÊpiewuje dzieci na trójdêwi´ku, który potem rozpoznajà w pio-

sence, gdy˝ zaczyna si´ ona trójdêwi´kiem durowym. Pierwsze çwiczenie:

do-mi-sol-mi-do.

Na tym samym trójdêwi´ku nauczyciel zmienia sylaby:

na-na-na-na-na; mo-mo-mo-mo-mo.

W czasie çwiczeƒ trzeba zwracaç uwag´ na postaw´ dzieci (najlepiej, aby rozÊpiewywanie

odbywa∏o si´ na stojàco), czystoÊç intonacji (dobrze jest czasem sprawdziç, jak dzieci Êpie-

wajà pojedynczo), sposób oddychania (w czasie Êpiewu nie nale˝y podnosiç ramion, oddech

powinien byç swobodny). Po çwiczeniach dzieci s∏uchajà piosenki i omawiajà jej treÊç, okre-

Êlajà tempo. Nast´pnie uczà si´ kolejnych fragmentów utworu, s∏uchajàc nagrania w wer-

sji wokalnej, a potem próbujà Êpiewaç z podk∏adem muzycznym.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Wóz stra˝acki” – praca z „Kajecikiem”, rysowanie palcem po Êladzie, wypowiedzi o pracy

stra˝aka. Nauczyciel zach´ca dzieci do opisania charakterystycznych cech wozu stra˝ackie-

go, zadajàc pytania:

Jak wyglàda wóz stra˝acki? Dlaczego wozy stra˝ackie sà czerwone

i je˝d˝à do po˝aru na sygnale? Dlaczego inne samochody ust´pujà im miejsca? Nast´pnie

czyta dzieciom polecenia zamieszczone w „Kajeciku”.

– „Rysuj” wóz stra˝acki palcem po Êladzie. Zacznij od kropek. Na koƒcu „rysuj” ko∏a.

– Narysuj wóz stra˝acki kredkà po Êladzie.

– Powiedz, co wiesz o pracy stra˝aka.

• „Po drabinie” – zabawa ruchowa. Dzieci naÊladujà stra˝aków wspinajàcych si´ po drabinie.

Na sygna∏ nauczyciela wykonujà nast´pujàce polecenia:

–

Gasimy po˝ar! – wchodzà i schodzà po drabince;

–

Uwaga! Silny wiatr! – stajà na pierwszym szczeblu przodem do drabinki, chwytajà szcze-

bel na wysokoÊci barków, odchylajà tu∏ów do ty∏u, prostujàc r´ce, nast´pnie zginajà r´ce

w ∏okciach i przysuwajà si´ znów do drabinki;

–

Uwaga! Ruchomy szczebel! – wchodzà na drabink´, chwytajà obiema d∏oƒmi szczebel

na wysokoÊci wyciàgni´tych ramion, podkurczajà nogi i wykonujà zwis;

–

Uwaga! Âliskie szczeble! – stajà przed drabinkà, chwytajà szczebel na wysokoÊci barków,

wskakujà na coraz wy˝sze szczeble i mi´kko zeskakujà na pod∏og´.

Nast´pnie nauczyciel wyznacza „stra˝akom” kolejne zadanie. Przed ka˝dà komendà doda-

je informacj´, na które pi´tro trzeba si´ dostaç, by ugasiç po˝ar. Zadaniem dzieci jest wej-

Êcie na szczebel odpowiadajàcy numerowi pi´tra, np.

Na trzecim pi´trze po˝ar! Uwaga! Ru-

chomy szczebel!

168. Kto spieszy na ratunek?

Zapis w dzienniku:

I. „Stra˝ak to bohater” – utrwalenie piosenki, przedstawianie za pomocà ruchu i gestu treÊci

utworu.

II. A. „Kto spieszy na ratunek?” – swobodne wypowiedzi dzieci na podstawie ich wiedzy i spostrze-

˝eƒ. „Nie tylko wóz stra˝acki” – rozpoznawanie i nazywanie sygna∏ów pojazdów uprzywilejowa-

nych, utrwalenie znajomoÊci numerów alarmowych. „Odg∏osy pojazdów” – zagadki dêwi´kowe.

94 Propozycje zaj´ç

– „Stra˝ak to bohater”
(nr 31–32)

cz. 2,

s. 51, kredki

drabinki, materace,
gwizdek

II. B. „Sprawni stra˝acy” – çwiczenia gimnastyczne.

III. „Pojazd uprzywilejowany” – wykonywanie z pude∏ek modeli wozów stra˝ackich, radio-

wozów i karetek pogotowia. „Wznoszenie si´, falowanie, opadanie” – rozró˝nianie linii me-

lodycznej.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• roz∏adowuj´ napi´cie poprzez udzia∏ w zabawach muzycznych,

• przedstawiam ruchem i gestem treÊç piosenki,

• poprawnie formu∏uj´ zdania,

• doceniam trud i odpowiedzialnà prac´ ludzi zajmujàcych si´ ratowaniem innych,

• pami´tam numery telefonów: pogotowia ratunkowego, stra˝y po˝arnej, policji,

• wiem, jak wezwaç pomoc w niebezpiecznej sytuacji,

• koncentruj´ uwag´ na dêwi´ku,

• rozpoznaj´ odg∏osy pojazdów i potrafi´ je naÊladowaç,

• rozwijam sprawnoÊç fizycznà,

• buduj´ model pojazdu uprzywilejowanego, wykorzystujàc pude∏ka ró˝nej wielkoÊci,

• rozwijam wyobraêni´ podczas samodzielnych prac konstrukcyjnych,

• rozpoznaj´ i nazywam dêwi´ki wznoszàce si´, falujàce, opadajàce.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Stra˝ak to bohater” – utrwalenie piosenki, przedstawianie za pomocà ruchu i gestu tre-

Êci utworu. Po wys∏uchaniu nagrania piosenki w wersji wokalnej dzieci przypominajà,

o czym mówià s∏owa utworu. Nast´pnie na polecenie nauczyciela znów s∏uchajà piosenki

i przedstawiajà jej treÊç za pomocà ruchu i gestu. Gdy us∏yszà s∏owa:

Gwa∏tu, rety, co si´

dzieje, ∏apià si´ za g∏ow´, udajàc przera˝enie. S∏yszàc s∏owa: a wiatr silny przy tym wieje,

ko∏yszà si´ jak drzewa na wietrze. Na s∏owa:

Co tu robiç, kogo wo∏aç – rozk∏adajà bezrad-

nie r´ce i wo∏ajà:

Pali si´! Pali si´!, dopóki nie skoƒczy si´ przygrywka do drugiej zwrotki.

Podczas odtwarzania drugiej zwrotki biegnà w miejscu zgodnie z rytmem muzyki (stra˝a-

cy p´dzà do po˝aru).

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Kto spieszy na ratunek?” – swobodne wypowiedzi dzieci na podstawie dotychczas zdoby-

tej wiedzy i w∏asnych spostrze˝eƒ. Nauczyciel prosi dzieci, aby wymieni∏y sytuacje, w któ-

rych niezb´dna jest natychmiastowa pomoc odpowiednich s∏u˝b. Podczas rozmowy zadaje

pytania:

Kiedy czujemy si´ zagro˝eni? Jak reagujemy w niebezpiecznej sytuacji? Co nale˝y

robiç, gdy grozi nam niebezpieczeƒstwo? Prosi te˝ o zapami´tanie numerów telefonów

alarmowych: pogotowie ratunkowe – 999, stra˝ po˝arna – 998, policja – 997; numer alar-

mowy, gdy dzwonimy z telefonu komórkowego lub stacjonarnego – 112. Przypomina, ˝e po-

∏àczenia te sà bezp∏atnie, ale korzystanie z nich jest zarezerwowane wy∏àcznie dla osób w sy-

tuacji zagro˝enia ˝ycia lub zdrowia – nie mo˝e byç wykorzystywane dla ˝artu. JednoczeÊnie

poucza, ˝e dziecko, które widzi potrzeb´ wezwania pomocy i dzwoni pod numer alarmowy,

powinno si´ przedstawiç, powiedzieç, co si´ sta∏o i podaç miejsce zdarzenia. Mo˝e te˝ zwró-

ciç si´ o pomoc do osoby doros∏ej (np. sàsiada, ekspedientki w sklepie, przechodnia).

W dalszej cz´Êci zaj´ç nauczyciel zach´ca dzieci do odegrania scenek dramowych przed-

stawiajàcych nast´pujàce zdarzenia: po˝ar budynku, w którym sà ludzie, wypadek samo-

chodowy, zas∏abni´cie babci. Dzieci dobierajà si´ w pary, umawiajà si´ w sprawie podzia∏u

ról (zg∏aszajàcy – odbierajàcy zg∏oszenie) i inicjujà rozmow´ telefonicznà, wypowiadajàc

Propozycje zaj´ç

– „Stra˝ak to bohater”
(nr 31)

aparat telefoniczny

g∏oÊno numer, z którym chcà uzyskaç po∏àczenie. W rozmowie starajà si´ zachowaç ko-

lejnoÊç przekazywania informacji. Na koniec wspólnie omawiajà scenki.

• „Nie tylko wóz stra˝acki” – rozpoznawanie i nazywanie sygna∏ów pojazdów uprzywilejo-

wanych, utrwalanie znajomoÊci numerów alarmowych. Dzieci siadajà ko∏em na dywanie

i po kolei zadajà zagadk´ lub pytanie swoim sàsiadom z prawej strony. Mo˝e to byç zagad-

ka muzyczna, np.

Co to za sygna∏? (dziecko gra na flecie sygna∏ stra˝y po˝arnej, a jego ko-

lega lub kole˝anka z prawej strony odgaduje, co to za sygna∏), lub pytanie, np.

Jaki jest nu-

mer pogotowia ratunkowego? Poprawne odpowiedzi powinny byç nagradzane brawami.

Zabawa dobiega koƒca, gdy wszystkie dzieci zadadzà zagadk´ lub pytanie i udzielà odpo-

wiedzi.

• „Odg∏osy pojazdów” – zagadki dêwi´kowe. Nauczyciel pyta dzieci, jakie znajà pojazdy,

czym lubià jeêdziç, który pojazd jest wed∏ug nich najszybszy, a który najwolniejszy. Nast´p-

nie w∏àcza nagranie z odg∏osami ró˝nych pojazdów: samochodu, pociàgu, roweru, motoru,

doro˝ki, tramwaju, samolotu, statku, metra. Po wys∏uchaniu odg∏osów odtwarzanych

z p∏yty dzieci odgadujà nazwy pojazdów. Nauczyciel prosi, aby opisa∏y ich wyglàd, a potem

naÊladowa∏y wydawane przez nie odg∏osy.

II. B.

• „Sprawni stra˝acy” – çwiczenia gimnastyczne. Nauczyciel zach´ca dzieci do wykonywania

çwiczeƒ. T∏umaczy, ˝e utrzymywanie dobrej kondycji fizycznej jest wymogiem w pracy

wszystkich s∏u˝b ratowniczych. SprawnoÊç i wytrzyma∏oÊç, jakà dajà regularne çwiczenia,

pomagajà ratownikom w udzielaniu ludziom pomocy. Nauczyciel dzieli grup´ na dwa ze-

spo∏y. Przed ka˝dym zespo∏em ustawia tor przeszkód. Dzieci majà:

– przejÊç przez obr´cz (od do∏u do góry),

– wykonaç trzy skoki przez skakank´,

– zrobiç przysiad z woreczkiem na g∏owie.

Dru˝yna, która jako pierwsza zakoƒczy wyÊcig (tzn. zawodnik rozpoczynajàcy çwiczenia

znajdzie si´ ponownie na poczàtku szeregu), mo˝e poprosiç o usuni´cie jednej z przeszkód

albo wyznaczenie dodatkowego çwiczenia rywalom.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Pojazd uprzywilejowany” – wykonywanie z pude∏ek modeli wozów stra˝ackich, radiowo-

zów i karetek pogotowia. Nauczyciel zach´ca dzieci do rozmowy o wyglàdzie i przeznacze-

niu pojazdów uprzywilejowanych. Prezentuje materia∏y, z których dzieci majà wykonaç

modele tych pojazdów, i zwraca uwag´ na ich cechy charakterystyczne (np. kolor, wielkoÊç,

szczegó∏y wyposa˝enia). Dzieci wykonujà modele przestrzenne z kartonowych pude∏, sta-

rajàc si´ im nadaç cechy prawdziwych pojazdów. Po ukoƒczeniu pracy dzielà si´ na grupy

konstruktorów trzech typów pojazdów. Ka˝da grupa szczegó∏owo omawia i prezentuje sa-

mochody wybranego typu oraz ocenia ich przydatnoÊç w sytuacjach zagro˝enia zdrowia

i ˝ycia. Wszystkie prezentacje nagradzane sà brawami.

• „Wznoszenie si´, falowanie, opadanie” – rozró˝nianie linii melodycznej. Nauczyciel odtwa-

rza z p∏yty nagranie trzech rodzajów melodii. Najpierw dzieci s∏yszà melodi´ wznoszàcà,

potem falujàcà, a na koƒcu opadajàcà. Po wys∏uchaniu melodii i zrozumieniu ró˝nic mi´-

dzy nimi dzieci kreÊlà d∏onià w powietrzu kierunek linii melodycznej. Nast´pnie grajà me-

lodie na dzwonkach zgodnie z poleceniami nauczyciela. Wzbogaceniem çwiczeƒ mo˝e byç

Êpiew, jeÊli to nie b´dzie dla dzieci zbyt trudne. Nauczyciel intonuje jednà z trzech melodii,

a dzieci starajà si´ mu wtórowaç.

96 Propozycje zaj´ç

flet

przybory do çwiczeƒ,
np. woreczki, szarfy,
skakanki, obr´cz, pi∏ka

pude∏ka ró˝nej wielkoÊci,
papier kolorowy,
no˝yczki, klej

– Dêwi´ki wznoszàce,
falujàce, opadajàce
(nr 36)

dzwonki

– Odg∏osy pojazdów
(nr 35)

169. Niezwyk∏e spotkanie

Zapis w dzienniku:

I. „Musztra wojskowa” – zabawa ruchowa, poruszanie si´ po sali wed∏ug komend wydawanych

przez nauczyciela.

II. A. „Zawód – ˝o∏nierz” – zaproszenie do przedszkola ˝o∏nierza, rozmowa na temat roli i zna-

czenia wojska podczas wojny i w czasie pokoju.

II. B. „Parada wojskowa” – zabawa dramowa z wykorzystaniem rekwizytów.

III. „Projektujemy mundur ˝o∏nierza” – praca plastyczna wed∏ug w∏asnego pomys∏u. „Pod

sztandarem pokoju” – wys∏uchanie marsza F. Nowowiejskiego.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• szybko reaguj´ na komendy wydawane przez nauczyciela,

• rozumiem okreÊlenia po∏o˝enia i kierunku w przestrzeni,

• zadaj´ pytania i stosuj´ zwroty grzecznoÊciowe podczas rozmowy z goÊciem,

• gromadz´ wiadomoÊci o ludziach pracujàcych dla bezpieczeƒstwa innych,

• zapami´tuj´, jak wyglàda mundur ˝o∏nierza,

• wykazuj´ si´ pomys∏owoÊcià podczas wykonywania pracy plastycznej,

• maszeruj´ w takt muzyki.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Musztra wojskowa” – zabawa ruchowa, poruszanie si´ po sali wed∏ug wydawanych ko-

mend. Nauczyciel wyjaÊnia, ˝e w tej zabawie b´dzie genera∏em, a dzieci b´dà ˝o∏nierzami.

„˚o∏nierze” uwa˝nie s∏uchajà i wykonujà komendy „genera∏a”:

–

BacznoÊç! – dzieci prostujà ramiona i plecy, ∏àczà stopy;

–

Spocznij! – rozluêniajà ramiona i wysuwajà lewà stop´;

–

W dwuszeregu zbiórka! – ustawiajà si´ przed „genera∏em” w dwóch równoleg∏ych szere-

gach, jeden rzàd za drugim, na wyciàgni´cie ramion;

–

W szeregu zbiórka! – ustawiajà si´ przed „genera∏em” w szeregu, rami´ przy ramieniu;

–

BacznoÊç! Spocznij! Kolejno odlicz! – stojàc w szeregu (lub w dwuszeregu), kolejno odli-

czajà;

–

Bieg w miejscu! – biegnà w miejscu, wysoko unoszàc kolana;

–

Cztery podskoki! – wykonujà cztery podskoki w miejscu;

–

Trzy pompki! – robià trzy pompki;

–

Pi´ç przysiadów! – wykonujà pi´ç przysiadów.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Zawód – ˝o∏nierz” – zaproszenie do przedszkola ˝o∏nierza, rozmowa o roli i znaczeniu woj-

ska podczas wojny i w czasie pokoju. Nauczyciel zach´ca dzieci do zastanowienia si´ nad

pytaniami:

Do czego potrzebne jest wojsko? Co robià ˝o∏nierze w czasie wojny, a co w czasie

pokoju? Czy wszyscy ˝o∏nierze majà takie same mundury? Nast´pnie zaprasza do sali ˝o∏-

nierza. Dzieci uwa˝nie s∏uchajà jego wypowiedzi na temat wojska, oglàdajà mundur, zada-

jà pytania. W trakcie rozmowy stosujà zwroty grzecznoÊciowe i cierpliwie czekajà na udzie-

lenie im g∏osu. Wspólnie zastanawiajà si´ nad niebezpieczeƒstwem, jakie niesie wojna.

Propozycje zaj´ç

albumy ze zdj´ciami
pojazdów wojskowych

Oglàdajà albumy ze zdj´ciami pojazdów wojskowych. Nauczyciel prosi o odpowiedzi na py-

tania:

Jaki powinien byç ˝o∏nierz? Na jakie niebezpieczeƒstwa jest nara˝ony? Dlaczego

wszystkie kraje utrzymujà wojsko? Pod koniec spotkania dzieci dokonujà podsumowania

nowych wiadomoÊci.

II. B.

• „Parada wojskowa” – zabawa dramowa. Nauczyciel zach´ca dzieci, by wyobrazi∏y sobie, ˝e

sà ˝o∏nierzami bioràcymi udzia∏ w defiladzie. „˚o∏nierze” ustawiajà si´ w dwuszeregu i wy-

konujà polecenia nauczyciela – „genera∏a”:

–

BacznoÊç! – dzieci prostujà ramiona i plecy, ∏àczà stopy;

–

W prawo zwrot! – obracajà si´ przez prawe rami´ (ci´˝ar cia∏a na prawej pi´cie), dosta-

wiajà lewà nog´;

–

W lewo zwrot! – obracajà si´ przez lewe rami´ (ci´˝ar cia∏a na lewej pi´cie), dostawiajà

prawà nog´;

–

W ty∏ zwrot! – obracajà si´ przez lewe rami´, dosuwajà stopy, nogi proste w kolanach;

–

Na wprost marsz! – idà krokiem defiladowym, prawa r´ka na biodrze, lewa porusza si´

zgodnie z krokiem marszowym, unoszà wysoko nogi wyprostowane w kolanach.

–

Kompania, stój! – zatrzymujà si´, zachowujàc poprawnà postaw´.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Projektujemy mundur ˝o∏nierza” – praca plastyczna wed∏ug w∏asnego pomys∏u. Nauczy-

ciel omawia z dzieçmi wyglàd ˝o∏nierskiego munduru. Nast´pnie zach´ca do zaprojektowa-

nia munduru wed∏ug w∏asnego pomys∏u i korzystania z ró˝nych technik plastycznych.

Dzieci dostajà do dyspozycji m.in. farby, kredki, papier kolorowy, plastelin´ i resztki tka-

nin. Wykonujà projekt munduru, próbujàc znaleêç nowe, funkcjonalne rozwiàzania, np.

dodatkowe kieszonki. Po ukoƒczeniu zadania dzieci wspólnie omawiajà wszystkie projek-

ty. Nauczyciel urzàdza wystawk´ prac.

• „Pod sztandarem pokoju” – wys∏uchanie marsza F. Nowowiejskiego. Jest to utwór o wyraê-

nie zarysowanych dwóch cz´Êciach. S∏uchajàc nagrania, dzieci maszerujà czwórkami i na-

Êladujà gr´ na instrumentach d´tych. Nauczyciel mo˝e wybraç jedno dziecko do roli dyry-

genta, który idàc na przedzie, wskazuje kierunek marszu.

170. Bàdê ostro˝ny!

Zapis w dzienniku:

I. „Tratwa” – zabawa ruchowa, ustawianie si´ na gazetach imitujàcych tratwy zgodnie

z treÊcià opowieÊci.

II. A. „Zachowaj ostro˝noÊç!” – s∏uchanie fragmentu baÊni „Czerwony Kapturek” braci Grimm,

rozmowa kierowana pytaniami nauczyciela. „Bezpieczna kàpiel” – dyskusja na temat roli ratow-

nika wodnego i koniecznoÊci przestrzegania zasad bezpieczeƒstwa w czasie pobytu nad wodà.

II. B. „Kodeks bezpiecznego zachowania w ró˝nych sytuacjach” – wypracowanie s∏ownego

i graficznego kodeksu.

III. „˚yj´ bezpiecznie” – przygotowanie albumu (ksià˝eczki) na temat zasad bezpiecznego

zachowania. „Powódê” – zabawa ruchowa.

98 Propozycje zaj´ç

kartki z bloku
rysunkowego, kredki,
farby, p´dzelki, papier
kolorowy, plastelina,
Êcinki tkanin, klej,
no˝yczki

– „Pod sztandarem pokoju”
F. Nowowiejskiego (nr 7)

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• przedstawiam ruchem opowieÊç nauczyciela,

• s∏ucham uwa˝nie fragmentu baÊni o Czerwonym Kapturku,

• odpowiadam na pytania dotyczàce baÊni, wymyÊlam jej szcz´Êliwe zakoƒczenie,

• rozumiem, ˝e nie mo˝na ufaç nieznajomym,

• zachowuj´ ostro˝noÊç w kontaktach z obcymi osobami,

• rozumiem koniecznoÊç kàpania si´ w miejscach do tego wyznaczonych i w obecnoÊci ratow-

ników,

• przestrzegam zasad bezpieczeƒstwa w czasie pobytu nad wodà,

• uÊwiadamiam sobie konsekwencje niew∏aÊciwych zachowaƒ zagra˝ajàcych zdrowiu i ˝yciu,

• podaj´ przyk∏ady bezpiecznych zachowaƒ,

• przedstawiam na rysunku zachowania, które pozwalajà uniknàç zagro˝enia,

• reaguj´ szybko na umówiony sygna∏ podczas zabawy.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Tratwa” – zabawa ruchowa. Nauczyciel zach´ca dzieci, by wyobrazi∏y sobie, ˝e p∏ywajà po

otwartym morzu. Dzieci s∏uchajà opowieÊci nauczyciela i przedstawiajà ruchem jej treÊç.

Statek p∏ynà∏ po otwartym morzu. Pasa˝erowie w spokoju podziwiali widoki i ws∏uchiwali

si´ w szum fal. Nagle zerwa∏ si´ silny wiatr, statek przechyli∏ si´ gwa∏townie i zaczà∏ tonàç.

Pasa˝erowie wskoczyli do morza i ka˝dy z nich zajà∏ jednà tratw´ (dzieci pojedynczo stajà

na roz∏o˝onych gazetach).

Fale by∏y jednak tak silne, ˝e przechyla∏y tratwy. Rozbitkowie po-

stanowili p∏ynàç na nich parami (na jednej gazecie staje dwoje dzieci). Zaczà∏ padaç deszcz,

a wiatr wcale nie s∏ab∏. Poniewa˝ sytuacja stawa∏a si´ coraz groêniejsza, rozbitkowie posta-

nowili dop∏ynàç do làdu, ∏àczàc po dwie tratwy (dzieci zsuwajà dwie gazety, „p∏ynà na tra-

twach” czwórkami).

Nie mieli lin ani sznurów, musieli wi´c trzymaç si´ mocno za r´ce

i uwa˝aç, by tratwy si´ nie przechyla∏y. Wszystkim by∏o bardzo zimno i ciasno. W koƒcu

deszcz usta∏, a w oddali ukaza∏ si´ làd. Rozbitkowie zacz´li szybko wios∏owaç d∏oƒmi, by do-

p∏ynàç do brzegu, gdzie by∏o sucho i bezpiecznie.

Po zabawie dzieci odpowiadajà na pytania:

Na czyjà pomoc mogà liczyç rozbitkowie na mo-

rzu? Jakie Êrodki bezpieczeƒstwa powinni zachowaç pasa˝erowie statku?

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Zachowaj ostro˝noÊç!” – s∏uchanie fragmentu baÊni „Czerwony Kapturek” braci Grimm,

rozmowa kierowana pytaniami nauczyciela.

Czerwony Kapturek

By∏a raz ma∏a, s∏odka dzieweczka, którà kocha∏ ka˝dy, kto jà tylko ujrza∏, a najwi´cej

kocha∏a jà babcia – nie wiedzia∏a wprost, co jej daç. Pewnego razu podarowa∏a jej kapturek

z czerwonego aksamitu, a dziewczynce tak si´ ten kapturek podoba∏, ˝e nie chcia∏a nosiç

˝adnego innego, tote˝ nazwano jà Czerwonym Kapturkiem.

Pewnego razu rzek∏a matka do Czerwonego Kapturka:

– Oto masz, dziecko, w koszyku placek i flaszk´ wina, zanieÊ to babci, która jest chora i s∏a-

ba i ucieszy si´ bardzo tym podarunkiem. Idê zaraz, póki nie ma wielkiego upa∏u, a idàc nie

biegaj i nie zbaczaj z drogi, bo mog∏abyÊ upaÊç i st∏uc butelk´. Kiedy zaÊ wejdziesz do pokoju,

nie zapomnij powiedzieç babci „dzieƒ dobry” i nie rozglàdaj si´ wpierw po wszystkich kàtach.

– Zrobi´ wszystko, jak ka˝esz – przyrzek∏ Czerwony Kapturek mamusi.

Babcia mieszka∏a w lesie, o pó∏ godzinki ode wsi. Kiedy dziewczynka wesz∏a do lasu,

spotka∏a wilka. Ale Czerwony Kapturek nie wiedzia∏, ˝e to takie z∏e zwierz´, i nie ba∏ si´ go.

Propozycje zaj´ç

gazety lub kartony

J. i W. Grimm, „Czerwony
Kapturek” [w:] „BaÊniowe
lektury. BaÊnie braci
Grimm”, Agencja WK,
Wroc∏aw 1997,
s. 223–236

– Dzieƒ dobry, Czerwony Kapturku – rzek∏ wilk.

– Dzieƒ dobry, wilku – odpar∏a dzieweczka.

– Dokàd to tak wczeÊnie?

– Do babci.

– A có˝ tam niesiesz pod fartuszkiem?

– Placek i wino: mamusia piek∏a wczoraj, posy∏a wi´c troch´ chorej i s∏abej babuni, ˝e-

by sobie podjad∏a i si∏ nabra∏a.

– A gdzie mieszka twoja babcia, Czerwony Kapturku?

– O, to jeszcze kwadrans drogi stàd! Daleko w lesie, pod trzema wielkimi d´bami

stoi chatka, otoczona leszczynowym ˝ywop∏otem, na pewno tam trafisz – rzek∏ Czerwony

Kapturek.

Wilk zaÊ pomyÊla∏ sobie: „To m∏ode, kruche stworzonko lepiej mi b´dzie smakowaç ni˝

stara babcia. Trzeba sobie sprytnie poradziç, ˝eby obie zjeÊç!”

Idàc kawa∏ek u boku Czerwonego Kapturka, rzek∏:

– Spójrz, jak pi´knie kwitnà doko∏a kwiatki, dlaczego nie patrzysz na nie? I zdaje si´,

˝e nie s∏yszysz, jak s∏odko Êpiewajà ptaszki? Idziesz prosto przed siebie, jak do szko∏y, a w le-

sie jest przecie˝ tak mi∏o!

Czerwony Kapturek otworzy∏ oczy, a widzàc promienie s∏oƒca taƒczàce wÊród drzew

i ca∏e ∏any kwiatów, pomyÊla∏: „Babunia ucieszy si´, gdy jej przynios´ ∏adny bukiecik. Jest

jeszcze doÊç wczeÊnie, zdà˝´ na czas”.

I pobieg∏a w las, szukajàc kwiatków. A gdy zerwa∏a jeden, wnet spostrzeg∏a dalej inny,

pi´kniejszy, bieg∏a wi´c za nim i coraz g∏´biej wchodzi∏a w las.

Tymczasem wilk pobieg∏ prosto do domku babci i zapuka∏ do drzwi.

– Kto tam? – zapyta∏a staruszka.

– To ja, Czerwony Kapturek, przynosz´ babci ciasta i wina, otwórz, babciu.

– NaciÊnij klamk´ – rzek∏a babcia – za s∏aba jestem, aby wstaç.

Wilk nacisnà∏ klamk´, drzwi otworzy∏y si´, a zwierz zbli˝y∏ si´ bez s∏owa do ∏ó˝ka

babci i po∏knà∏ jà. Potem ubra∏ si´ w jej koszul´ i czepek, po∏o˝y∏ si´ do ∏ó˝ka i zasunà∏

firaneczki.

Kiedy Czerwony Kapturek nazbiera∏ tyle kwiatów, ˝e ju˝ ich unieÊç nie móg∏, przypo-

mnia∏a mu si´ nagle babcia i dziewczynka pobieg∏a szybko do jej domku. Zdziwi∏a si´ bar-

dzo, ˝e drzwi sà otwarte, a wchodzàc do pokoju, pomyÊla∏a: „O Bo˝e, tak mi jakoÊ straszno,

a zwykle ch´tnie przecie˝ chodz´ do babuni!”

– Dzieƒ dobry! – zawo∏a∏a, ale nie otrzyma∏a odpowiedzi.

– Zbli˝y∏a si´ wi´c do ∏ó˝ka i odsun´∏a firaneczki. Ujrza∏a babci´, która mia∏a czepek

mocno naciàgni´ty na twarz i bardzo dziwnie wyglàda∏a.

– Ach, babciu, dlaczego masz takie wielkie uszy?

– Abym ci´ lepiej mog∏a s∏yszeç!

– A dlaczego masz takie wielkie oczy?

– Abym ci´ lepiej mog∏a widzieç!

– A dlaczego r´ce masz takie wielkie?

– Abym ci´ lepiej mog∏a objàç!

– A dlaczego, babciu, masz taki brzydki, wielki pysk?

– Aby ci´ ∏atwiej zjeÊç!

I w tej˝e chwili wilk wyskoczy∏ z ∏ó˝ka i po∏knà∏ biednego Czerwonego Kapturka.

Gdy wilk zaspokoi∏ ju˝ swà ch´tk´, po∏o˝y∏ si´ z powrotem do ∏ó˝ka i wnet zasnà∏, chra-

piàc g∏oÊno. (…)

J. i W. Grimm

prze∏o˝y∏ M. Tarnawski

100 Propozycje zaj´ç

Po przeczytaniu dzieciom fragmentu baÊni nauczyciel rozpoczyna rozmow´, zadajàc py-

tania:

O co poprosi∏a Czerwonego Kapturka mama? Kogo Czerwony Kapturek spotka∏

w lesie? O co wypytywa∏ dziewczynk´ wilk? Czy dziewczynka postàpi∏a s∏usznie, mówiàc

wilkowi, gdzie mieszka jej babcia? Dlaczego Czerwony Kapturek nie pos∏ucha∏ mamy

i zboczy∏ z drogi? Nauczyciel t∏umaczy dzieciom, ˝e to, co spotka∏o Czerwonego Kaptur-

ka, powinno s∏u˝yç jako przestroga. Cz´sto ignorujemy niebezpieczeƒstwo, a mo˝e si´ to

okazaç tragiczne w skutkach. Trzeba zachowywaç ostro˝noÊç w kontaktach z nieznajo-

mymi, gdy˝ nie ka˝da obca osoba ma dobre zamiary. Osobom, których nie znamy, nie na-

le˝y podawaç swojego adresu. Nauczyciel zach´ca dzieci do wymyÊlenia dalszego ciàgu

baÊni o Czerwonym Kapturku, tak aby skoƒczy∏a si´ ona szcz´Êliwie.

• „Bezpieczna kàpiel” – dyskusja na temat roli ratownika wodnego i koniecznoÊci przestrze-

gania zasad bezpieczeƒstwa w czasie pobytu nad wodà. Nauczyciel zadaje dzieciom pyta-

nia:

Gdzie pracuje ratownik wodny? Co nale˝y do jego zadaƒ? Dlaczego ratownicy wodni

majà najwi´cej pracy latem? Dzieci zastanawiajà si´ i udzielajà odpowiedzi, odwo∏ujàc si´

do w∏asnej wiedzy i spostrze˝eƒ. Nauczyciel t∏umaczy, ˝e kàpiel w otwartych zbiornikach

wodnych jest dozwolona jedynie w miejscach do tego wyznaczonych. Samowolne wchodze-

nie do wody mo˝e mieç tragiczne skutki. Przypomina, ˝e zawsze nale˝y pami´taç o odpo-

wiednim zabezpieczeniu, jakie dajà dmuchane r´kawki, ko∏a ratunkowe i kapoki. Odpoczy-

nek nad wodà mo˝e nam sprawiç ogromnà przyjemnoÊç pod warunkiem, ˝e b´dziemy

pami´taç o nast´pujàcych zasadach bezpieczeƒstwa:

Nie nale˝y szybko wchodziç do wody

po d∏ugim przebywaniu na s∏oƒcu! Nie wolno p∏ywaç ani skakaç do wody w miejscach nie-

dozwolonych! Dzieci mogà si´ kàpaç tylko w obecnoÊci osób doros∏ych! Nie mo˝na prowoko-

waç sytuacji zagra˝ajàcych bezpieczeƒstwu! Dzieci wykonujà plakat informujàcy o zasa-

dach bezpiecznej kàpieli i wieszajà go w widocznym miejscu.

II. B.

• „Kodeks bezpiecznego zachowania w ró˝nych sytuacjach” – opracowanie s∏ownego i gra-

ficznego kodeksu. Nauczyciel zach´ca dzieci do przedstawienia na rysunku sytuacji, któ-

re sà niebezpieczne dla zdrowia i ˝ycia (mo˝e to byç po˝ar, wypadek samochodowy, kra-

dzie˝, zas∏abni´cie itp.). Rozdaje im kartki z bloku rysunkowego i prosi o z∏o˝enie ich na

po∏ow´. Na jednej po∏owie kartki dzieci majà narysowaç jakieÊ niebezpieczne zdarzenie

(np. po˝ar), a na drugiej rodzaj interwencji, jakà nale˝y podjàç (np. przyjazd stra˝y po-

˝arnej). Po wykonaniu rysunków nauczyciel prosi o przypomnienie numerów telefonów

alarmowych i kolejnoÊci podawania informacji podczas telefonicznego wzywania pomocy

(jeÊli w pobli˝u nie ma nikogo doros∏ego, nale˝y si´ przedstawiç, podaç adres i przyczy-

n´ wezwania). PodkreÊla, ˝e powód wezwania jednostki interwencyjnej musi byç powa˝-

ny – nie mo˝na lekkomyÊlnie dzwoniç pod numery alarmowe! Nast´pne zadanie dzieci

polega na dopasowaniu numerów alarmowych do sytuacji przedstawionych na wczeÊniej

wykonanych rysunkach. Podsumowujàc wykonanie zadaƒ, nauczyciel przypomina, ˝e

nale˝y unikaç sytuacji niebezpiecznych (np. zabaw zapa∏kami, nieprawid∏owego przecho-

dzenia przez ulic´, wskazywania obcym osobom swojego domu).

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „˚yj´ bezpiecznie” – przygotowanie albumu (ksià˝eczki) o zasadach bezpiecznego zacho-

wania. Nauczyciel zach´ca dzieci do wykonania albumu, w którym zostanà umieszczone

informacje o bezpiecznych zachowaniach. Dzieci wymieniajà te zachowania, które zmniej-

szajà ryzyko niebezpieczeƒstwa (np. przechodzenie przez ulic´ zgodnie z sygnalizacjà

Êwietlnà, kàpiel w miejscach oznakowanych, prawid∏owe korzystanie z urzàdzeƒ elektrycz-

nych). Nauczyciel prosi o narysowanie przyk∏adów zachowaƒ pozwalajàcych uniknàç

101

Propozycje zaj´ç

du˝y arkusz brystolu,
flamastry

kartki z bloku
rysunkowego, kredki

kartki z bloku
rysunkowego, kredki,
zszywacz

zagro˝enia (np. ludzie przechodzàcy przez ulic´ na zielonym Êwietle, dzieci bawiàce si´

z daleka od ulicy). Po ukoƒczeniu zadania dzieci wypowiadajà si´ na temat konsekwencji

nieostro˝nego i niew∏aÊciwego post´powania (np. zabawy w pobli˝u ulicy – wypadek). Na-

uczyciel spina rysunki dzieci, tworzàc ksià˝eczk´ o zasadach bezpiecznego zachowania. Za-

leca cz´ste przypominanie ich sobie i rodzicom oraz bezwzgl´dne przestrzeganie w ˝yciu

codziennym.

• „Powódê” – zabawa ruchowa. Dzieci swobodnie poruszajà si´ po sali. Na has∏o:

Powódê!

wchodzà na krzese∏ka, drabinki lub ∏aweczki. Na has∏o:

Sytuacja opanowana! schodzà

na pod∏og´ i swobodnie maszerujà.

Propozycje zaj´ç do tematów 166–170 opracowa∏a Aleksandra Wasiak

102 Propozycje zaj´ç

krzese∏ka, drabinki,
∏aweczki

171. Niech nikt za mnie tego nie robi!

Zapis w dzienniku:

I. „Jak pomagam mamie?” – zabawa pantomimiczna, u˝ywanie niewerbalnych Êrodków prze-

kazu. „Moja mama ma na imi´... i lubi...” – uzupe∏nianie zdania, charakterystyka mamy, do-

skonalenie umiej´tnoÊci spontanicznego opowiadania o najbli˝szych.

II. A. „Kochamy mamy” – s∏uchanie opowiadania z „Ksià˝ki”, rozmowa kierowana pytaniami

nauczyciela. „Zgadnij, co to jest” – zabawa matematyczna, utrwalanie nazw figur geometrycz-

nych, z których dzieci uk∏adajà kszta∏ty prezentów dla mam.

II. B. „Walczyk dla rodziców” – nauka piosenki. „Zak∏adki dla mamy” – przygotowanie zak∏a-

dek ozdobionych figurami geometrycznymi.

III. „Ciastka i foremki” – praca z „Kajecikiem”, uzupe∏nianie obrazka wed∏ug wzoru. „Majo-

wy berek” – zabawa ruchowa z wykorzystaniem woreczka z grochem, nauka wyliczanki.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• odczytuj´ treÊci przekazywane w sposób niewerbalny,

• naÊladuj´ ruchem i gestem ró˝ne czynnoÊci domowe,

• spontanicznie opowiadam o swoich najbli˝szych,

• przygotowuj´ prezent dla mamy z okazji jej Êwi´ta,

• odczuwam radoÊç z powodu dobrze wype∏nionych obowiàzków,

• dziel´ si´ w∏asnymi spostrze˝eniami w sposób zrozumia∏y dla otoczenia,

• nazywam i rozpoznaj´ poznane wczeÊniej figury geometryczne,

• poznaj´ s∏owa i melodi´ piosenki,

• opowiadam treÊç piosenki,

• doskonal´ umiej´tnoÊç ci´cia po linii prostej i naklejania,

• uzupe∏niam brakujàce elementy obrazka zgodnie z poleceniem,

• przestrzegam ustalonych regu∏ zabawy.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Jak pomagam mamie?” – zabawa pantomimiczna. Dzieci siadajà na dywanie. Jedno z nich

na ochotnika staje przed wszystkimi i pokazuje czynnoÊç, w której pomaga mamie w do-

mu. Pozosta∏e dzieci odgadujà nazw´ tej czynnoÊci. Gdy udzielà trafnej odpowiedzi, przed

grupà staje kolejne dziecko.

• „Moja mama ma na imi´... i lubi...” – wypowiedzi dzieci o mamach. Ka˝de dziecko mówi

imi´ swojej mamy, wymienia rzeczy, potrawy i zaj´cia, które ona lubi. Po „przedstawieniu”

wszystkich mam dzieci opowiadajà, co lubià robiç razem ze swoimi mamami.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Kochamy mamy!” – wys∏uchanie opowiadania z „Ksià˝ki”, rozmowa kierowana pytania-

mi nauczyciela:

– Jakie pomys∏y na prezenty dla mam mia∏y dzieci?

– Jakà niespodziank´ zdecydowa∏y si´ przygotowaç?

– Dlaczego ciastka przygotowane przez dzieci by∏y s∏one?

– Powiedz, co jest s∏odkie. A co jest s∏one? Co jest kwaÊne? Co jest gorzkie?

103

Propozycje zaj´ç

Bukiet, prezent i cukierki, dziÊ rodziców dzieƒ jest wielki

s. 100–101

– Co trzeba powiedzieç, gdy ktoÊ wr´czy nam prezent?

– Wr´czajàc prezent, nale˝y si´ uk∏oniç. Co trzeba powiedzieç?

– Co mo˝na podarowaç rodzicom z okazji Dnia Mamy i Dnia Taty?

– A co mo˝na daç babci i dziadkowi w dniu ich Êwi´ta?

• „Zgadnij, co to” – nauczyciel rozk∏ada przed dzieçmi ró˝ne figury geometryczne wyci´te

z kolorowego papieru. Dzieci wymieniajà nazwy figur. Nast´pnie ka˝de dziecko wybiera do-

wolnà liczb´ figur i uk∏ada z nich wzór w∏asnego pomys∏u, np. kszta∏t prezentu, jaki chcia-

∏oby daç swojej mamie. Po u∏o˝eniu wzorów ka˝de dziecko prezentuje swojà kompozycj´,

nadaje jej nazw´ oraz podaje liczb´ figur, z których jà u∏o˝y∏o.

II. B.

• „Walczyk dla rodziców” – nauka piosenki. Utwór jest melodyjny i bardzo ∏atwy. Ma cztery

zwrotki. Po wys∏uchaniu piosenki w wersji wokalnej dzieci opowiadajà jej treÊç. Potem na-

st´puje nauka tekstu. Dopiero po dobrym opanowaniu s∏ów piosenki dzieci uczà si´ melo-

dii. Nast´pnie nauczyciel rozdaje im instrumenty perkusyjne i prosi o odpowiedê na pyta-

nie:

Co najch´tniej robi Twoja mama lub Twój tata? Dzieci rytmizujà swoje odpowiedzi,

improwizujàc rytmy.

• „Zak∏adki dla mamy” – wykonanie ozdobnych zak∏adek. Ka˝de dziecko wybiera kolorowy

prostokàt na zak∏adk´ i ozdabia go z obu stron ma∏ymi figurami geometrycznymi, przygo-

towanymi przez nauczyciela. Aby zak∏adki by∏y trwalsze, mo˝na je okleiç szerokà taÊmà

bezbarwnà lub laminowaç. (Wk∏adajàc zak∏adki w foli´ do laminowania i kilkakrotnie pra-

sujàc je ˝elazkiem przez Êciereczk´, mo˝na uzyskaç efekt identyczny jak po laminowaniu

w laminatorze).

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Ciastka i foremki” – praca z „Kajecikiem”. Nauczyciel czyta dzieciom polecenia i w razie

potrzeby pomaga w wykonaniu zadania.

– W pude∏ku sà u∏o˝one pierniczki i foremki. W niektórych przegródkach brakuje foremek

lub pierniczków. Sà na ma∏ych obrazkach na brzegach stron. Oderwij paski i wytnij obraz-

ki tak, aby ka˝dy by∏ osobno.

– U∏ó˝ obrazki – w ka˝dym rz´dzie obok pierniczka ma byç pasujàca do niego foremka.

• „Majowy berek” – zabawa ruchowa. Nauczyciel wyznacza berka, na przyk∏ad poprzez wy-

liczank´:

Na wysokiej górze

ros∏o drzewo du˝e.

A na dole, poÊród trawy,

kica∏ zajàc dla zabawy.

Raz, dwa, trzy –

gonisz ty!

Berek trzyma w r´ku woreczek z grochem. Kogo dotknie, temu przekazuje woreczek – do-

tkni´te dziecko zostaje berkiem.

Uwaga! Woreczka nie mo˝na rzucaç. Berek nie mo˝e te˝ dotknàç osoby, która przykucn´∏a.

104 Propozycje zaj´ç

figury geometryczne
wyci´te z kolorowego
papieru

– „Walczyk dla rodziców”
(nr 33)

instrumenty perkusyjne

cz. 2,

s. 52–53, no˝yczki, klej

woreczek z grochem

prostokàtne zak∏adki,
figury wyci´te z folii
samoprzylepnej, szeroka
taÊma bezbarwna lub
folia do laminowania,
Êcierka, ˝elazko

172. Pomó˝, mamo!

Zapis w dzienniku:

I. „Co to gra?” – zabawa s∏uchowa, rozpoznawanie odg∏osów przedmiotów z bliskiego otocze-

nia. „Oberek” – wys∏uchanie oberka R. Twardowskiego, poznanie brzmienia skrzypiec.

II. A. „Mamo!” – wys∏uchanie wiersza I. Suchorzewskiej, rozmowa kierowana pytaniami na-

uczyciela. „Dyrygent” – zabawa ruchowo-naÊladowcza, doskonalenie umiej´tnoÊci bezb∏´dne-

go odtwarzania ruchów „dyrygenta”, çwiczenie spostrzegawczoÊci.

II. B. „Osobisty pomocnik mamy” – çwiczenia gimnastyczne: marsz, bieg, çwiczenia mi´Êni tu-

∏owia, si∏owanie si´ w parach, çwiczenia rzutne doskonalàce umiej´tnoÊç rozró˝niania prawej

i lewej r´ki, çwiczenia oddechowe.

III. „Prawdziwy prezent” – wykonanie ksià˝eczki obrazkowej, doskonalenie koordynacji wzro-

kowo-ruchowej. „Spacer po gazetach” – zabawa ruchowa, doskonalenie szybkoÊci i koordyna-

cji ruchów.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• rozpoznaj´ dêwi´ki, które towarzyszà u˝ywaniu niektórych przedmiotów,

• poznaj´ brzmienie i budow´ skrzypiec,

• s∏ucham z zainteresowaniem wiersza,

• wypowiadam si´ na temat post´powania bohatera utworu,

• rozumiem koniecznoÊç samodzielnego ubierania si´ i rozbierania oraz pomagania w domo-

wych pracach porzàdkowych,

• bior´ aktywny udzia∏ w rozmowie,

• wyra˝am swojà opini´ i potrafi´ jà uzasadniç,

• rozwijam spostrzegawczoÊç,

• ch´tnie uczestnicz´ w zaj´ciach gimnastycznych,

• deklaruj´ pomoc w utrzymywaniu porzàdku w domu,

• rysuj´ i ∏àcz´ obrazki, tworz´ w∏asnà ksià˝eczk´,

• doskonal´ szybkoÊç i koordynacj´ ruchów.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Co to gra?” – zabawa s∏uchowa. Nauczyciel pokazuje dzieciom kilka przedmiotów i prosi,

aby je nazwa∏y (np. no˝yczki, d∏ugopis, dziurkacz, gazeta, klucze). Nast´pnie demonstruje

dêwi´ki, jakie wydajà te przedmioty, kiedy si´ ich u˝ywa. Na znak nauczyciela dzieci od-

wracajà si´ do niego plecami lub zakrywajà oczy i nas∏uchujà. Nauczyciel „gra” na kilku

przedmiotach, a dzieci starajà si´ odgadnàç ich nazwy. W miar´ jak dzieci nabierajà wpra-

wy, zabaw´ mo˝na utrudniç, „wygrywajàc” coraz d∏u˝sze sekwencje.

• „Oberek” – wys∏uchanie oberka R. Twardowskiego, poznanie brzmienia skrzypiec. Nauczy-

ciel przynosi na zaj´cia skrzypce lub du˝à ilustracj´ przedstawiajàcà ten instrument. Wyja-

Ênia dzieciom, ˝e jest to drewniany instrument o czterech strunach. Aby zabrzmia∏y skrzyp-

cowe dêwi´ki, struny pociera si´ smyczkiem lub szarpie palcami. Nauczyciel demonstruje, jak

si´ trzyma skrzypce i jak si´ na nich gra. Nast´pnie prezentuje brzmienie tego instrumen-

tu, odtwarzajàc nagranie „Oberka” R. Twardowskiego. Po wys∏uchaniu utworu dzieci odpo-

wiadajà na pytania:

Jak brzmia∏y skrzypce? Czy s∏ychaç by∏o jeszcze jakiÊ inny instrument?

Do czego zach´ca∏a muzyka?

105

Propozycje zaj´ç

kilka przedmiotów
wydajàcych
charakterystyczne
dêwi´ki, np. no˝yczki,
d∏ugopis, dziurkacz,
gazeta, klucze

– „Oberek” R.
Twardowskiego (nr 6)

skrzypce lub du˝a
ilustracja
przedstawiajàca
ten instrument

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Mamo!” – wys∏uchanie wiersza I. Suchorzewskiej, rozmowa kierowana pytaniami nauczyciela.

Mamo!

– Mamo, zapnij mi guziki!

– Mamo, wciàgnij mi buciki!

– Mamo, zawià˝ sznurowad∏o!

– Mamo, podnieÊ, bo coÊ spad∏o!

– Mamo, przynieÊ mi ∏y˝eczk´!

– Mamo, popraw poduszeczk´!

We dnie, w nocy,

Wieczór, rano

Ciàgle tylko:

– Pomó˝, mamo!

Za to beczeç umie sam…

– Znasz takiego?

Bo ja znam.

Irena Suchorzewska

Po przeczytaniu dzieciom utworu nauczyciel prosi o odpowiedzi na pytania:

– O co prosi∏ mam´ bohater wiersza?

– Co sàdzicie o takim zachowaniu?

– Czy Wy post´pujecie w podobny sposób?

– Jak mo˝ecie pomagaç mamom?

• „Dyrygent” – zabawa ruchowo-naÊladowcza. Dzieci stajà, tworzàc ko∏o. Jedno z nich zg∏a-

sza si´ na ochotnika i wychodzi z sali (lub zakrywa oczy). W tym czasie nauczyciel wybie-

ra „dyrygenta”, którego ruchy b´dà naÊladowa∏y pozosta∏e dzieci. Dziecko nieobecne przy

wyborze ma odgadnàç, kto jest „dyrygentem”.

II. B.

• „Osobisty pomocnik mamy” – çwiczenia gimnastyczne.

1. Marsz po sali na palcach, pi´tach, z wysokim unoszeniem kolan.

2. Bieg na palcach, z wysokim unoszeniem kolan, z uderzaniem pi´tami o poÊladki.

3. Dzieci w siadzie skrzy˝nym naprzeciwko siebie, podawanie sobie ràk i przeciàganie si´

– jedno dziecko k∏adzie si´ na plecy, a drugie pochyla si´ do przodu i odwrotnie.

4. Wykonywanie skr´tosk∏onów przez dzieci stojàce w parach plecami do siebie, przy skr´-

cie klaÊni´cie w d∏onie partnera.

5. Dzieci siedzà w parach plecami do siebie i starajà si´ przepchaç jedno drugie. Nast´pnie

w tej samej pozycji dzieci wspó∏pracujà, starajàc si´ wstaç.

6. Rzucanie do siebie nawzajem woreczka z grochem – kolejno: obiema r´kami, prawà r´-

kà, lewà r´kà.

7. NaÊladowanie czynnoÊci prania r´cznika – dzieci stajà w lekkim rozkroku, pochylajà tu-

∏ów luêno do przodu i „piorà r´cznik”. Co pewien czas powoli unoszà tu∏ów i „podnoszà

r´cznik”, jednoczeÊnie nabierajàc du˝o powietrza w p∏uca. Potem „strzepujà r´cznik”

i energicznie pochylajà si´ do przodu, szybko wydychajàc powietrze.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Prawdziwy prezent” – wykonanie ksià˝eczki obrazkowej, stanowiàcej deklaracj´ sta∏ej

pomocy w pracach domowych. Dzieci wypowiadajà si´, w jakich pracach domowych mogà

pomagaç mamie. Nast´pnie rysujà te prace na osobnych kartkach. Po ukoƒczeniu rysun-

ków przygotowujà stron´ tytu∏owà – ozdabiajà jà flamastrami, kredkami, wycinankami

106 Propozycje zaj´ç

I. Suchorzewska,
„Mamo!” [w:]
T. Diurzyƒska,
H. Ratyƒska, E. Stójowa,
„A jak b´dzie s∏oƒce…
A jak b´dzie deszcz…”,
Warszawa 1996, s. 13

woreczki z grochem

kartki z bloku
rysunkowego, kredki,
flamastry, kolorowy papier,
no˝yczki, klej, dziurkacz,
kolorowa tasiemka

z kolorowego papieru. Nauczyciel pomaga w przedziurkowaniu wszystkich kartek i po∏à-

czeniu ich tasiemkà.

• „Spacer po gazetach” – zabawa ruchowa. Nauczyciel wyznacza lini´ startu i mety. Zawod-

nicy stajà na linii startu i rozk∏adajà przed sobà na pod∏odze dwie p∏achty gazetowe. Na da-

ny sygna∏ muszà przejÊç do mety, nie dotykajàc pod∏ogi. Robià to w nast´pujàcy sposób:

po przejÊciu na drugà p∏acht´ odwracajà si´, by podnieÊç i po∏o˝yç przed sobà pierwszà.

I tak do koƒca mety.

173. „Do czego s∏u˝y tatuÊ?”

Zapis w dzienniku:

I. „Raz, dwa, trzy... stop” – zabawa ruchowa, doskonalenie umiej´tnoÊci szybkiej reakcji na prze-

rw´ w muzyce. „Walczyk dla rodziców” – utrwalenie piosenki.

II. A. „Do czego s∏u˝y tatuÊ?” – wys∏uchanie wiersza W. Fabera, rozmowa kierowana pytania-

mi nauczyciela. „Co robi tata?” – burza mózgów, kszta∏towanie ÊwiadomoÊci w∏asnej roli w ro-

dzinie oraz ról innych jej cz∏onków.

II. B. „Kartka dla mamy i taty” – przygotowanie upominków dla rodziców z „Wycinanek-sk∏a-

danek”, rozwijanie umiej´tnoÊci plastycznych.

III. „Ciastka dla mamy i taty” – przygotowanie ciastek dla rodziców, wycinanie serduszek oraz

ich dekorowanie. „Jakie czynnoÊci wykonujà moi rodzice?” – rozpoznawanie odg∏osów odtwa-

rzanych z p∏yty, rozwijanie pami´ci s∏uchowej.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• szybko reaguj´ na pauz´ w muzyce,

• pami´tam s∏owa i melodi´ piosenki,

• Êpiewam piosenk´ w grupie,

• taƒcz´ w rytm muzyki,

• s∏ucham z uwagà wiersza czytanego przez nauczyciela,

• doceniam znaczenie rodziny w ˝yciu ka˝dego cz∏owieka,

• Êmia∏o wypowiadam si´ w ró˝nych sytuacjach,

• przedstawiam na rysunku ró˝ne czynnoÊci wykonywane przez tat´,

• wykazuj´ si´ pomys∏owoÊcià podczas ozdabiania kartek dla rodziców,

• sprawiam przyjemnoÊç swoim najbli˝szym,

• wdra˝am si´ do pracy w grupie,

• korzystam ze wspólnych miejsc do pracy i zabawy, czekam na swojà kolej,

• czerpi´ radoÊç ze sprawiania innym mi∏ych niespodzianek,

• rozpoznaj´ i nazywam us∏yszane odg∏osy,

• rozwijam pami´ç s∏uchowà.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Raz, dwa, trzy... stop” – zabawa ruchowa przy muzyce. Dzieci taƒczà w rytm muzyki. Gdy

muzyka milknie, nieruchomiejà – zamieniajà si´ w posàgi. Dziecko, które si´ poruszy pod-

czas przerwy w muzyce, nie mo˝e ju˝ braç udzia∏u w zabawie, siada z boku.

107

Propozycje zaj´ç

2 p∏achty gazetowe
dla ka˝dego dziecka

– Muzyka do ruchu
„Morskie opowieÊci” (nr 37)

• „Walczyk dla rodziców” – utrwalenie piosenki. Dzieci s∏uchajà nagrania piosenki, aby przy-

pomnieç sobie jej s∏owa i melodi´. Potem razem z nauczycielem Êpiewajà utwór z podk∏a-

dem muzycznym. Nast´pnie dobierajà si´ w pary i Êpiewajàc piosenk´, taƒczà walczyka.

Nauczyciel wyjaÊnia, ˝e walczyk liczy si´ na trzy. Wykonujàc piosenk´ po raz kolejny, dzie-

ci wyraênie akcentujà pierwsze mocne uderzenie na „raz” w ka˝dym takcie. Mogà te˝ po-

dzieliç si´ na dwie grupy: tancerzy i orkiestr´. Jedna grupa taƒczy, a druga gra rytm

na „raz”. Potem role si´ zmieniajà.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Do czego s∏u˝y tatuÊ?” – wys∏uchanie wiersza W. Fabera, rozmowa kierowana pytaniami

nauczyciela.

Do czego s∏u˝y tatuÊ?

Do czego s∏u˝y tatuÊ?

Na przyk∏ad do prania,

kiedy za du˝o pracy

miewa w domu mama.

Do trzepania dywanów,

jazdy odkurzaczem,

do chodzenia z córeczkà

na lody, na spacer.

Do wbijania haczyków

w twardy beton Êciany,

wtedy, gdy nowà szafk´

lub obraz wieszamy.

Do strugania,

gdy z∏amie si´ twardy o∏ówek,

do wk∏adania

do mojej skarbonki z∏otówek.

Do wspinaczki,

gdy sobie przed ekranem usiad∏,

do pomagania w lekcjach

te˝ miewam tatusia.

A kiedy si´ gazetà,

jak tarczà, zas∏ania,

przynosz´ kolorowà

ksià˝k´ do czytania.

I razem w´drujemy

do ostatniej strony...

Do tego s∏u˝y tatuÊ

dobrze oswojony!

Wincenty Faber

Po wys∏uchaniu utworu dzieci odpowiadajà na pytania:

– Jakie czynnoÊci wykonuje tata z wiersza?

– Co robicie wspólnie ze swoim tatà?

– Jak najch´tniej sp´dzacie z nim czas?

– W jakich czynnoÊciach mo˝ecie pomóc swojemu tacie?

• „Co robi tata?” – burza mózgów. SpoÊród ró˝nych obrazków dzieci wybierajà te, które

przedstawiajà czynnoÊci wykonywane przez tat´ na rzecz ca∏ego domu – odk∏adajà je na

jednà kupk´ – i na rzecz dziecka, aby sprawiç mu przyjemnoÊç – odk∏adajà je na drugà kupk´.

108 Propozycje zaj´ç

– „Walczyk dla rodziców”
(nr 33–34)

W. Faber, „Do czego
s∏u˝y tatuÊ?” [w:]
T. Dziurzyƒska,
H. Ratyƒska, E. Stójowa,
„Na s∏oneczne
i deszczowe dni”, WSiP,
Warszawa 1998, s. 15

obrazki przedstawiajàce
ró˝ne czynnoÊci taty,
kredki, kartki z bloku
rysunkowego

Nast´pnie uzupe∏niajà obie kupki, dok∏adajàc w∏asne rysunki. Mogà te˝ podawaç przyk∏a-

dy innych czynnoÊci wykonywanych przez tat´ w domu.

II. B.

• „Kartka dla mamy i taty” – przygotowanie upominków dla rodziców z „Wycinanek-sk∏a-

danek”. Wypchni´cie kartek, z∏o˝enie ich wzd∏u˝ przerywanych linii, ozdobienie ró˝ny-

mi materia∏ami (kredkami, flamastrami, farbami, wycinankami z kolorowego papieru

oraz Êcinkami tkanin). Zamkni´cie ozdobionych kartek wed∏ug wzoru przedstawionego

na obrazku.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Ciastka dla mamy i taty” – przygotowanie ciastek wed∏ug przepisu kucharki. Wycinanie

ciastek za pomocà foremek w kszta∏cie serduszek i ozdabianie ich wymyÊlonymi wzorami

z ciasta oraz dodatków, takich jak: czekoladowe pastylki, lukier, posypka cukrowa.

• „Jakie czynnoÊci wykonujà moi rodzice?” – rozpoznawanie odg∏osów odtwarzanych z p∏y-

ty. Najpierw nauczyciel pyta dzieci, co robià w domu ich rodzice, czy pomagajà sobie w pra-

cach domowych, jak sp´dzajà wolny czas. Nast´pnie w∏àcza nagranie odg∏osów ró˝nych

czynnoÊci wykonywanych przez rodziców. Dzieci s∏uchajà uwa˝nie i starajà si´ odgadnàç,

jakie to czynnoÊci. JeÊli nie uda im si´ rozpoznaç odg∏osów za pierwszym razem, s∏uchajà

nagrania kolejny raz. Na p∏ycie zosta∏y nagrane odg∏osy: zmywania, odkurzania, chrapa-

nia, nalewania i picia herbaty, mycia si´ pod prysznicem, u˝ywania miksera, suszarki do

w∏osów, naprawiania czegoÊ za pomocà m∏otka, p∏ywania w basenie. Kiedy dzieci odgadnà,

o jakie czynnoÊci chodzi, mogà je naÊladowaç, s∏uchajàc ponownie nagrania.

174. Smaczny upominek

Zapis w dzienniku:

I. „Pomagam w kuchni” – zabawa pantomimiczna, pokazywanie ruchem i gestem codziennych

czynnoÊci wykonywanych w kuchni.

II. A. „Âwi´to Mamy, Âwi´to Taty” – przygotowywanie inscenizacji z „Ksià˝ki”. „Nasze mamy”

– praca z „Kajecikiem”, rozwijanie umiej´tnoÊci rozpoznawania postaci na obrazku na podsta-

wie podanych cech.

II. B. „Spacer z rodzicami” – çwiczenia gimnastyczne: marsz trójkami i robienie „jaskó∏ki”,

zabawa organizacyjno-porzàdkowa, çwiczenia z pi∏kà, rozwijajàce koordynacj´ wzrokowo-ru-

chowà. „Kolory” – gra zr´cznoÊciowa.

III. „Co si´ dzieje w domu?” – zabawa dydaktyczno-matematyczna, doskonalenie umiej´tnoÊci

przeliczania oraz ustalania liczebnoÊci zbiorów.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• naÊladuj´ ruchem i gestem czynnoÊci wykonywane w kuchni,

• ucz´ si´ na pami´ç swojej roli,

• wzmacniam wi´zi emocjonalne z rodzinà,

• s∏ucham ze zrozumieniem poleceƒ,

• rozpoznaj´ postacie na obrazku na podstawie opisu,

109

Propozycje zaj´ç

cz. 2, s. 13

(instrukcja) i s. 49 (projekt),
kredki, flamastry, farby,
p´dzelki, skrawki tkanin,
papier kolorowy, klej, no˝yczki

màka, jajka, cukier, foremki
w kszta∏cie serduszek,
czekoladowe pastylki,
lukier, posypka cukrowa

– Odg∏osy „Jakie
czynnoÊci wykonujà moi
rodzice?” (nr 33)

• koloruj´ obrazek zgodnie z instrukcjà,

• rozwijam koordynacj´ wzrokowo-ruchowà,

• przeliczam elementy zbioru,

• pos∏uguj´ si´ liczebnikami g∏ównymi i porzàdkowymi,

• rozumiem rol´ ostatniego liczebnika.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Pomagam w kuchni” – zabawa pantomimiczna. Dzieci tworzà du˝e ko∏o. Wskazane dziecko

pokazuje za pomocà ruchu i gestu czynnoÊç, jakà wykonuje si´ w kuchni (np. ubijanie piany

z bia∏ek trzepaczkà, mielenie pieprzu w m∏ynku, zmywanie pod∏ogi mopem). Pozosta∏e dzie-

ci odgadujà, o jakà czynnoÊç chodzi, a nast´pnie powtarzajà ruchy kolegi lub kole˝anki.

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Âwi´to Mamy, Âwi´to Taty” – przygotowanie inscenizacji z „Ksià˝ki”. Na udekorowanej

scenie wyst´puje 16 osób – 14 dzieci i „rodzice”. Wszystkie dzieci sà przebrane w pi˝amy,

a „rodzice” trzymajà w r´kach ko∏dr´. Przedstawienie mo˝na tak˝e przygotowaç w formie

teatrzyku kukie∏kowego.

• „Nasze mamy” – praca z „Kajecikiem”: rozpoznawanie postaci na obrazku i kolorowanie

wed∏ug instrukcji. Nauczyciel czyta dzieciom polecenia i zwraca uwag´ na ich poprawne

wykonanie.

– Wska˝ na obrazku mam´ Oli, mam´ Gabrysi i mam´ Jagódki. Mama Oli ma torebk´

w kratk´. Mama Gabrysi ma torebk´ w kwiatki. Która z dam to mama Jagódki?

– Pokoloruj sukienki tak, aby:

mama Oli mia∏a sukienk´ w niebieskie grochy,

mama Gabrysi – w niebieskie i ˝ó∏te pasy,

mama Jagódki – w ˝ó∏te prostokàty.

II. B.

• „Spacer z rodzicami” – çwiczenia gimnastyczne.

1. Dzieci dobierajà si´ trójkami i ustawiajà w szeregu – dzieci stojàce po bokach to „rodzi-

ce”, w Êrodku ka˝dej trójki stoi „dziecko”. Ca∏a rodzina spaceruje po sali. Na sygna∏ na-

uczyciela ka˝de „dziecko” wykonuje jaskó∏k´, a „rodzice” delikatnie je podtrzymujà, aby

si´ nie przewróci∏o. Po dwóch lub trzech powtórkach nast´puje zamiana ról.

2. Dzieci poruszajà si´ po sali w dowolnych kierunkach, w tempie wyznaczonym przez na-

uczyciela grà na tamburynie: podczas miarowego uderzania spacerujà, gdy tempo uderzeƒ

jest szybkie – biegajà na paluszkach, a kiedy nauczyciel mocno uderzy d∏onià w tamburyn,

„chowajà si´ przed burzà” – stajà przy Êcianie, przylegajàc do niej pi´tami, poÊladkami,

∏opatkami i g∏owà.

3. Dzieci wykonujà kolejno nast´pujàce çwiczenia:

– podrzucanie oburàcz pi∏ki i ∏apanie jej,

– koz∏owanie pi∏ki,

– toczenie pi∏ki po pod∏odze.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• „Co si´ dzieje w domu?” – zabawa dydaktyczno-matematyczna. Nauczyciel opowiada krót-

kie historyjki o ró˝nych rzeczach, które znajdujà si´ w domu, jednak nie podaje ich liczby,

tylko pokazuje je na obrazkach, np.

DziÊ do Jagódki przyszli znajomi. By∏o bardzo goràco

110 Propozycje zaj´ç

s. 102–103

pi˝amy, ko∏dra, scenografia
do przedstawienia

cz. 2, s. 53,

kredki

tamburyn, pi∏ki

rysunki ró˝nych przedmiotów
znajdujàcych si´ w domu:
szklanek, talerzy, krzese∏,
misiów itp., liczmany

na dworze i mama Jagódki pocz´stowa∏a ich sokiem. Przynios∏a dla ka˝dego goÊcia po jed-

nej szklance. Policzcie, ile by∏o szklanek.

JeÊli dzieci podczas wykonywania tego zadania majà k∏opoty z liczeniem, mogà u∏o˝yç

przed sobà odpowiednià liczb´ liczmanów (kasztanów, patyczków, fasolek) i próbowaç je po-

liczyç. Wa˝ne jest, aby za ka˝dym razem po przeliczeniu przedmiotów nauczyciel zaakcen-

towa∏ ostatni liczebnik i zapyta∏:

Ile by∏o wszystkich szklanek?

175. Pi´kny dzieƒ – spotkanie
z mamami i tatusiami

Zapis w dzienniku:

I. „Moja mama jest... Mój tata jest...” – opowiadania twórcze, rozwijanie umiej´tnoÊci sponta-

nicznego wypowiadania si´ na temat swojej rodziny. „Kolory” – zabawa ruchowa, doskonalenie

umiej´tnoÊci odpowiedniego reagowania na umówione has∏o.

II. A. „Kwiaty dla mamy” – zabawa dydaktyczna, doskonalenie umiej´tnoÊci kontynuowania

okreÊlonego rytmu.

II. B. „Âwi´to Mamy, Âwi´to Taty” – próba generalna inscenizacji.

III. Spotkanie z rodzicami – prezentacja programu artystycznego.

Przewidywane osiàgni´cia – co poznaj´, co umiem, co czuj´:

• doskonal´ umiej´tnoÊç poprawnego wypowiadania si´,

• uk∏adam opowiadanie o swoich najbli˝szych,

• przestrzegam ustalonych regu∏ zabawy,

• w∏aÊciwie reaguj´ na umówione has∏o,

• dostrzegam rytm i potrafi´ go kontynuowaç,

• bior´ czynny udzia∏ w przygotowywaniu uroczystoÊci dla rodziców,

• ch´tnie wyst´puj´ w przedstawieniu,

• obdarowuj´ rodziców samodzielnie wykonanymi upominkami.

Przebieg dnia:

I. Zaj´cia poranne

• „Moja mama jest... Mój tata jest...” – opowiadania twórcze. Dzieci po kolei opowiadajà

o swoich rodzicach. Wszystkie wypowiedzi sà nagrywane, a potem odtwarzane.

• „Kolory” – zabawa ruchowa. Dzieci tworzà ko∏o. Jedno dziecko rzuca pi∏k´ do drugiego,

wymieniajàc dowolny kolor. Zadaniem wybranego dziecka jest z∏apanie pi∏ki, gdy nie jest

to kolor bia∏y albo czarny. JeÊli ktoÊ si´ pomyli i z∏apie wtedy pi∏k´, kl´ka na kolano, po ko-

lejnej pomy∏ce kl´ka na drugie, po nast´pnej siada, a w koƒcu odpada z zabawy. JeÊli dziec-

ku kl´czàcemu na kolanach uda si´ w∏aÊciwie zareagowaç na rzut pi∏ki i nazw´ koloru,

uwalnia jedno kolano, a po kolejnej udanej próbie – wstaje.

111

Propozycje zaj´ç

magnetofon lub dyktafon

pi∏ka

II. A. Zaj´cia g∏ówne

• „Kwiaty dla mamy” – zabawa dydaktyczna. Dzieci przyklejajà bibu∏kowe kwiaty do wy-

pe∏nionych plastelinà pude∏ek po zapa∏kach. Nast´pnie uk∏adajà grzàdki kwiatowe z bi-

bu∏kowych kwiatów (sklejone pude∏ka po zapa∏kach imitujà grzàdk´), kontynuujàc rytm

zapoczàtkowany przez nauczyciela. Ka˝de dziecko kolejno dok∏ada po jednym kwiatku.

II. B.

• „Âwi´to Mamy, Âwi´to Taty” – próba generalna inscenizacji.

III. Zaj´cia popo∏udniowe

• Spotkanie z rodzicami. Dzieci prezentujà przygotowany program artystyczny i obdarowu-

jà rodziców prezentami, które dla nich wykona∏y.

Propozycje zaj´ç do tematów 171–175 opracowa∏a Katarzyna Skafiriak

112 Propozycje zaj´ç

bibu∏kowe kwiaty
w ró˝nych kolorach,
pude∏ka po zapa∏kach,
plastelina, klej

s. 102–103

154 Piosenki

Ka∏u˝owy deszcz

muzyka Adam Skorupka

˚ywo

s∏owa Anna Warecka

1. Biegaç po ka∏u˝ach to przyjemnoÊç du˝a,

chlapaç si´ weso∏o ka˝de dziecko chce.
Biegaç po ka∏u˝ach i po deszczach, burzach,
pryskaç wszystkim wko∏o to zabawa jest.
Kto w kaloszach chodzi i jak kaczka brodzi,
wody si´ nie boi, dobrze bawi si´.
Gdy b´dziemy duzi, wtedy do ka∏u˝y
nie b´dziemy wchodziç – ka˝dy o tym wie.

Ref.: Wyjd´ sobie na podwórze, takie fajne sà ka∏u˝e,

kiedy pada deszcz, ka∏u˝owy deszcz.
DziÊ na spacer pójd´ z tatà i w ka∏u˝y si´ pochlapi´,
kiedy pada deszcz, ka∏u˝owy deszcz.

2. Kiedy z∏a pogoda, to niewielka szkoda,

bo w ka∏u˝y woda do zabawy jest;
a jak deszcz na dworze, mog´ w ka˝dej porze,
gdy kalosze w∏o˝´, dobrze bawiç si´.
Biegaç po ka∏u˝ach to przyjemnoÊç du˝a,
dzisiaj z nami mama b´dzie biegaç te˝.
Mamo, w∏ó˝ kalosze, a jak ci´ poprosz´,
pobiegniemy razem, kiedy pada deszcz.

Ref.: Wyjd´ sobie na podwórze...

155

Piosenki

156 Piosenki

Mieszkaƒcy ∏àki

muzyka Teresa Niewiarowska

Umiarkowanie szybko

s∏owa Józef Soliƒski

1. T´tni ˝yciem barwna ∏àka,

s∏ychaç tutaj pszczo∏´, bàka...
Dom swój majà Êwierszcze, mrówki,
czarne krety, bo˝e krówki.
Grubym basem straszà bàki,
gdy unoszà py∏ek z ∏àki.
Wtedy nawet zwinne wa˝ki
przerywajà swe igraszki.

Ref.: Na, na, na, na…

2. Bardzo grzeczny pan skowronek

pi´knie mówi do biedronek:
– Suknie paƒ sà wyjàtkowe,
zamiast siedmio-, dwukropkowe!
Âpiewajàcy pasikonik
zgubi∏ rano mikrofonik,
wi´c szuka∏y go dzieƒ ca∏y
czajka, ˝abka, motyl bia∏y.

Ref.: Na, na, na, na…

157

Piosenki

Stra˝ak to bohater

Z o˝ywieniem

muzyka i s∏owa Agnieszka J´drzejewska-Stachura

1. Gwa∏tu, rety, co si´ dzieje? Ogieƒ wielki p∏onie w lesie,

a wiatr silny przy tym wieje i zniszczenie, i dym niesie.
Co tu robiç? Kogo wo∏aç? Stra˝ po˝arna wnet przybywa,
gdy do ognia ugaszenia ktoÊ pomocy g∏oÊno wzywa.

2. P´dzi wielki wóz stra˝acki i syreny alarmujà,

by do ognia si´ nie zbli˝aç – wszystkich ludzi informujà.
Taki stra˝ak to bohater – chocia˝ dym go szczypie w oczy,
ryzykuje ˝ycie stale, z ogniem walk´ musi toczyç.

158 Piosenki

Walczyk dla rodziców

muzyka Jan Kasprzyk

Tempo walczyka

s∏owa Józef Soliƒski

1. Ten walczyk jest dla rodziców,

dziÊ taƒczà go raz, dwa, trzy.
Mamusia ma pi´knà sukni´,
a spinka w jej w∏osach lÊni.

2. Nasz tatuÊ prowadzi mam´

w tym taƒcu na raz, dwa, trzy.
Braciszek patrzy z podziwem:
– Siostrzyczko, popatrz i ty.

3. Rodzice lekko wirujà,

muzyka gra raz, dwa, trzy.
Zapraszam siostr´ do walca:
– Zataƒczmy tak˝e i my!

4. Ten walczyk jest dla rodziców,

wcià˝ taƒczà go raz, dwa, trzy.
Pobiegn´ po kwiaty dla nich;
b´dà to fio∏ki i bzy.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Propozycje zajęć dla klas pierwszych
Darmowa propozycja maturalna maj 2011 poziom podstawowy
SPOTKANIA Z DZIECMI NADPOBUDLIWYMI[1], Propozycje zajęc z dziecmi nadpobudli wymi
Propozycja zajęć wprowadzających pojęcie z zakresu
propozycje zajęć rew wych dla dzieci z głęboką niepełnosprawnością
Entliczek Pentliczek Propozycje zajec Luty Marzec Kwiecien
NASI SKRZYDLACI SASIEDZI propozycje zajęc w terenie
propozycje zajec czerwiec
4996 , Propozycja zajęć z lekturą „Słoń Trąbalski”
propozycja zajęć muzycznych
Darmowa propozycja maturalna maj 2011 poziom podstawowy odpowiedzi
Bajka o jesiennym szalu i propozycje zajęć
PROGRAM NAUCZANIA I PROPOZYCJE ZAJĘĆ?KULTATYWNYCH W GIMNAZJUM
Propozycja zajęć w świetlicy terapeutycznej
propozycja zajec złota rybka Magda Szymańska
SCENARIUSZ ZAJĘĆ maj

więcej podobnych podstron