Minister przywrócił sądy,
a problem mają księgowi
Magdalena Rypińska
dyrektor sądu, długoletnia główna księgowa
Zgodnie z decyzjami Ministerstwa Spra-
wiedliwości w 2015 roku powróci więk-
szość sądów zlikwidowanych 1 stycznia
2013 r. w ramach tzw. reformy Gowina.
Część z nich rozpocznie ponownie swoją
działalność jako samodzielne jednostki 1
stycznia 2015 r., pozostałe 1 lipca 2015 r.
Obecnie jednostki te są częścią więk-
szych sądów rejonowych i funkcjonu-
ją w postaci wydziałów zamiejscowych.
Oznacza to, że aby mogły ponownie roz-
począć swoją działalność, muszą z kolei
zostać z tych sądów wydzielone, co gene-
ruje wiele problemów natury księgowej.
Ogromny wpływ na ponowne utworze-
nie oraz dalsze funkcjonowanie od strony
finansowej przywracanych sądów rejono-
wych ma fakt, że będzie to specyficzny ro-
dzaj sądu, tzw. sąd funkcjonalny.
Takim mianem określa się sądy o obsa-
dzie mniejszej niż 10 stanowisk sędziow-
skich. W ustawie z 27 lipca 2001 r. Prawo
o ustroju sądów powszechnych (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 427 ze zm.) dla sądów tych
określono nieco inne zasady działania,
zgodnie z którymi:
■
Nie powołuje się w nich dyrektora sądu,
zadania dyrektora sądu wykonuje dy-
rektor przełożonego sądu okręgowego.
Tak więc w sądach tych decyzje finan-
sowe i gospodarcze podejmować będzie
dyrektor sądu okręgowego, będzie też
zwierzchnikiem urzędników i innych
pracowników tego sądu (będzie wyko-
nywał w stosunku do nich obowiązki
pracodawcy).
■
Nie tworzy się w tych sądach oddziałów
finansowych i administracyjnych – za-
dania w tym zakresie (ewidencja księ-
gowa, prowadzenie kadr) wykonuje sąd
okręgowy.
Poniżej omawiamy tylko część głównych
problemów związanych z tworzeniem po-
nownie zlikwidowanych w 2013 r. sądów.
Natomiast w praktyce trzeba będzie ure-
gulować jeszcze wiele kwestii, takich jak
przekazanie dokumentacji, zasady doko-
nywania zwrotów opłat, zasady prowadze-
nia ewidencji księgowej sądów przywróco-
nych przez przełożone sądy okręgowe itp.
WĄTPLIWOŚĆ 1
Które przepisy ustawy
o rachunkowości należy wykorzystać
W 2012 r. sądy rejonowe kończyły swoją samo-
dzielną działalność i były przejmowane przez
większe jednostki, miały tu więc zastosowa-
nie przepisy o likwidacji. Księgi rachunkowe
tych jednostek były zamykane, sporządzano
sprawozdanie fi nansowe.
Obecnie sytuacja jest inna, ponieważ
funkcjonująca jednostka, której częścią jest
wydział zamiejscowy, nie kończy swojej
działalności. Nie jest to też typowy podział
jednostki.
Niewątpliwie jednak trzeba będzie w tym
przypadku zastosować przepisy dotyczące
prowadzenia ksiąg rachunkowych (chociaż
nie będą one zamykane) oraz przepisy o in-
wentaryzacji.
WĄTPLIWOŚĆ 2
Czy zamykać księgi rachunkowe
i sporządzać bilans
Problem ten dotyczy oczywiście przede
wszystkim tych sądów, które posiadają
wydziały zamiejscowe, które przywracane
będą 1 lipca 2015 r. Sądy, których wydziały
zamiejscowe będą rozpoczynać działalność
jako samodzielne jednostki 1 stycznia 2015 r.,
i tak zamkną bowiem księgi rachunkowe na
31 grudnia ze względu na koniec roku ob-
rotowego.
Natomiast sądy z pierwszej grupy nie będą
dokonywać zamknięcia ksiąg w związku
z odłączeniem się wydziałów zamiejscowych.
Zgodnie z art. 12 ust. 2 księgi rachunkowe
zamyka się m. in.:
1) na dzień zakończenia działalności;
2) na dzień poprzedzający zmianę formy
prawnej;
3) na dzień poprzedzający dzień podziału
lub połączenia jednostek, jeżeli w wyniku
podziału lub połączenia powstaje nowa jed-
nostka, to jest na dzień poprzedzający dzień
wpisu do rejestru połączenia lub podziału.
Żaden z powyższych przypadków nie bę-
dzie miał tu miejsca.
[przykład]
Ponadto art. 12 ust. 3 ustawy o rachun-
kowości wskazuje wyraźnie, że można nie
zamykać ksiąg rachunkowych, jeśli podział
jednostki następuje przez wydzielenie, i ten
właśnie zapis należałoby tu potraktować jako
podstawę podejmowanych działań.
Sądy te nie będą też sporządzać na 30 czerw-
ca 2015 r. sprawozdania fi nansowego, co jest
naturalną konsekwencją niezamykania ksiąg
rachunkowych, ponieważ sprawozdanie spo-
rządza się na dzień zamknięcia ksiąg.
WĄTPLIWOŚĆ 3
Czy trzeba przeprowadzać
inwentaryzację
Zgodnie z ustawą o rachunkowości – nie,
w myśl art. 26 ust. 4 inwentaryzację przepro-
wadza się na dzień zakończenia działalności
przez jednostkę oraz na dzień poprzedzający
postawienie jej w stan likwidacji. Jak wyka-
zano w przykładzie, powyższe przypadki nie
mają tu miejsca.
Teoretycznie więc inwentaryzacja nie
musi zostać przeprowadzona, praktycznie
– raczej nie da się jej uniknąć. Sądy muszą
bowiem przekazać majątek znajdujący się
w wydziale zamiejscowym.
Biorąc pod uwagę, że dokonywane były
różne ruchy i przemieszczenia tego mająt-
ku, nawet w celu sporządzenia protokołów
i podjęcia decyzji, które składniki mają po-
zostać w którym budynku (sądzie), niezbęd-
ne będzie ustalenie faktycznego stanu tego
majątku w dotychczasowym wydziale za-
miejscowym.
WĄTPLIWOŚĆ 4
Czy trzeba wypowiadać
zawarte umowy
W wielu przypadkach konieczne będzie wy-
powiedzenie zawartych umów (przynajmniej
w części) oraz zawarcie nowych, ze względu
na fakt, iż wiele z nich zawieranych było przez
obecny sąd macierzysty i obejmowały one dwa
budynki.
Powstające sądy rejonowe będą więc musiały
w wielu przypadkach zawrzeć nowe umowy na
dostawy i usługi.
Należy jednak pamiętać, że część umów za-
warta jest na podstawie zamówień publicz-
nych przeprowadzonych przez centralnego
zamawiającego, część to umowy wykonawcze
zawarte przez sąd na podstawie umowy ra-
mowej, a część to umowy zawarte bezpośred-
nio przez centralnego zamawiającego. W tym
drugim przypadku sądy muszą zwrócić się do
centralnego zamawiającego z prośbą o podjęcie
odpowiednich czynności.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Co prawda nie taki jak przy wcześniejszej likwidacji, ale wątpliwości i tak nie brakuje. Teraz w procesie wydzielania
nowej struktury dotyczą one głównie zamykania ksiąg, dzielenia majątku i analizy umów
Poniedziałek
17 listopada 2014
nr 222 (3863)
gazetaprawna.pl
DZIENNIK.PL FORSAL.PL
RACHUNKOWOŚĆ
i AUDYT
D O D A T E K D L A P R E N U M E R A T O R Ó W
PRZYKŁAD
Jedna jednostka
Sąd Rejonowy w Leśnikach został z 1 stycznia 2013 r. połączony z Sądem Rejonowym w Zarzeczu
i obecnie funkcjonuje w jego ramach jako wydział zamiejscowy. Organizacyjnie i prawnie mamy
więc do czynienia z jedną jednostką: Sądem Rejonowym w Zarzeczu.
Z 1 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy w Leśnikach zostaje przywrócony jako samodzielna jednostka.
Tym samym z 1 lipca 2015 r.:
1. Sąd Rejonowy w Zarzeczu pozostaje samodzielną, kontynuującą swoją dotychczasową działal-
ność jednostką, nie mają tu więc zastosowania przepisy o zakończeniu działalności, sąd jej bowiem
nie kończy.
2. Sąd Rejonowy w Zarzeczu pozostaje też taką samą jednostką sektora finansów publicznych
w myśl ustawy (sąd, trybunał), nie ma tu więc zastosowania przepis o zamknięciu ksiąg w związku
ze zmianą formy prawnej działalności.
3. Nie mamy tu również do czynienia z podziałem w myśl ustawy o rachunkowości (dotyczy
to jednostek gospodarczych, o czym może świadczyć zapis o stosownym wpisie do rejestru).
Z zamknięciem ksiąg na skutek podziału mielibyśmy również do czynienia w momencie, kiedy
wskutek podziału powstawałaby nowa jednostka, a jak zaznaczono wcześniej, Sąd Rejonowy
w Zarzeczu funkcjonuje nadal jako ta sama jednostka.
W
związku
z wyborami
samorządowy-
mi i zmianami w orga-
nach wykonawczych oraz
stanowiących jednostek
samorządu nie
należy zapominać
o obowiązku
posiadania
prawidłowego
podpisu elektronicznego.
Tym bardziej że to, jak
długo będziemy czekali
na bezpieczny podpis
elektroniczny spełniający
warunki ustawowe,
zależy od terminu
zamawiania oraz
podmiotu, u którego
zamawiamy.
Warto pamiętać,
że podpis elektronicz-
ny marszał-
ka, starosty,
prezydenta
miasta, bur-
mistrza, wójta
czy też przewodniczące-
go rady stosowany jest
w jednostkach samo-
rządu terytorialnego
do podpisywania m.in.
aktów prawa miejscowe-
go, jak również podję-
tych projektów uchwał
w sprawie wieloletniej
prognozy fi nansowej lub
jej zmiany, oraz uchwał
i zarządzeń w sprawie
wieloletniej progno-
zy fi nansowej, które są
przekazywane do regio-
nalnej izby obrachunko-
wej w formie dokumentu
elektronicznego (art.
230 ustawy z 27 sierp-
nia 2009 r. o fi nan-
sach publicznych – Dz.U.
z 2013 r. poz. 885 ze zm.).
Z zapisów art. 2a ust. 1
ustawy z 20 lipca 2000 r.
o ogłaszaniu aktów nor-
matywnych i niektórych
innych aktów prawnych
(Dz.U. z 2011 r. ze zm.)
wynika, że akty norma-
tywne i inne akty prawne
ogłasza się w formie do-
kumentu elektroniczne-
go w rozumieniu ustawy
z 17 lutego 2005 r. o in-
formatyzacji działalności
podmiotów realizują-
cych zadania publicz-
ne (Dz.U. nr 64, poz. 565
ze zm.), chyba że ustawa
stanowi inaczej. Pod-
stawą do ogłoszenia jest
akt w formie dokumentu
elektronicznego opatrzo-
ny przez upoważniony do
wydania aktu organ bez-
piecznym podpisem elek-
tronicznym w rozumieniu
ustawy z 18 września
2001 r. o podpisie elek-
tronicznym (Dz.U. nr 130,
poz. 1450 ze zm.), wery-
fi kowanym za pomocą
kwalifi kowanego cer-
tyfi katu, zwanego dalej
„bezpiecznym podpisem
elektronicznym” (art. 15
ust 1 ustawy).
OPINIA
EKSPERTA
Nowa kadencja w samorządach to także nowy podpis elektroniczny
KRYSTYNA GĄSIOREK
specjalistka
z zakresu sprawozdawczości
budżetowej
Wybory
samorządowe
2014
DZIŚ DLA WSZYS
TKICH
CZYTELNIKÓW
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
1 / 8
KOMENTARZE, OBOWIĄZKI
D2
Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)
gazetaprawna.pl
Po uchwałach czas
na projekt planu finansowego
Dla każdej obsługiwanej jednostki budżetowej jest on
tworzony odrębnie, a zatwierdza go kierownik
Krystyna Gąsiorek
specjalistka
z zakresu sfery budżetowej
15 listopada 2014 r. minął ustawowy termin
złożenia projektu uchwały budżetowej przez
zarząd (w gminach: wójt, burmistrz, prezy-
dent miasta) jednostki samorządu terytorial-
nego. W związku z tym kierownicy samo-
rządowych jednostek budżetowych powinni
rozpocząć prace nad opracowaniem projektu
planu finansowego. Jak stanowi art. 248 ust. 1
ustawy o finansach publicznych, w terminie
7 dni od dnia przekazania projektu uchwały
budżetowej organowi stanowiącemu jed-
nostki samorządu terytorialnego zarząd (w
gminach: wójt, burmistrz, prezydent mia-
sta) zobowiązany jest przekazać podległym
jednostkom informację niezbędną do opra-
cowania projektu ich planów finansowych.
Przy opracowywaniu projektu planu finan-
sowego należy mieć na uwadze zapisy roz-
porządzenia ministra finansów w sprawie
sposobu prowadzenia gospodarki finansowej
jednostek budżetowych i samorządowych
zakładów budżetowych. Informacja zarzą-
du jednostki samorządu terytorialnego po-
winna zawierać dane w zakresie dochodów
i wydatków budżetowych w szczegółowości
niemniejszej niż przyjęta w projekcie uchwa-
ły budżetowej.
Szczegółowość
Na podstawie otrzymanych informacji kie-
rownicy samorządowych jednostek budże-
towych opracowują projekty planów finan-
sowych w szczegółowości:
■
dział,
■
rozdział,
■
paragraf,
czyli podziałki klasyfikacji budżetowej
określonej w rozporządzeniu ministra fi-
nansów w sprawie szczegółowej klasyfikacji
dochodów, wydatków, przychodów i rozcho-
dów oraz środków pochodzących ze źródeł
zagranicznych.
Projekt planu finansowego samorządowej
jednostki budżetowej, zapewniający zgod-
ność kwot dochodów i wydatków z projektem
uchwały budżetowej, powinien zatwierdzić
kierownik jednostki, a następnie przekazać
go do zarządu (w gminach: do wójta, burmi-
strza, prezydenta miasta) w terminie 30 dni
od dnia otrzymania informacji z projektu
uchwały budżetowej, lecz nie później niż do
22 grudnia roku poprzedzającego rok budże-
towy (art. 248 ust. 2 ustawy o finansach pu-
blicznych oraz par. 5 ust. 3 rozporządzenia
w sprawie gospodarki finansowej jednostek
budżetowych i samorządowych zakładów
budżetowych).
W oświacie
Szkoły i placówki oświatowe powinny zwró-
cić uwagę, że projekty planów finansowych,
zgodnie z ustawą o systemie oświaty, opi-
niuje rada:
■
pedagogiczna (art. 41 ust. 2 pkt 2),
■
rodziców (art. 54 ust. 2 pkt 3),
■
szkoły, jeśli funkcjonuje (art. 50 ust. 2 pkt 2).
Następny krok to weryfikacja, jakiej doko-
nuje zarząd jednostki samorządu terytorial-
nego (w gminach: wójt, burmistrz, prezydent
miasta), otrzymanych projektów planów fi-
nansowych pod względem ich zgodności
z projektem uchwały budżetowej. W przy-
padku stwierdzenia różnic wprowadzane są
w projektach planów finansowych odpowied-
nie zmiany, o których zarząd ma obowiązek
poinformować kierownika samorządowej
jednostki budżetowej w terminie 7 dni od
dnia otrzymania projektu planu finansowe-
go, lecz nie później niż do 27 grudnia roku
poprzedzającego rok budżetowy.
Jednostki powołane w jednostce samorządu
terytorialnego do obsługi szkół, przedszkoli
i placówek oświatowych (ZEAS, OAS itp.) mu-
szą pamiętać, że projekty planów finansowych
powinny być opracowane dla każdej obsługi-
wanej jednostki budżetowej odrębnie. A tym
samym każdy z projektów planu finansowego
powinien być zatwierdzony przez kierownika
danej oświatowej jednostki budżetowej.
Projekty planów finansowych samorządo-
wych jednostek budżetowych, które zachowu-
ją zgodność z projektem uchwały budżetowej
oraz zostały odpowiednio zweryfikowane przez
zarząd (w gminach: wójta, burmistrza, prezy-
denta miasta), w terminie nie później jednak
niż do 27 grudnia roku poprzedzającego rok
budżetowy, stanowią podstawę gospodarki fi-
nansowej samorządowej jednostki budżetowej
w okresie od 1 stycznia do dnia opracowania
planu finansowego na podstawie informacji
o ostatecznych kwotach dochodów i wydatków
wynikających z uchwały budżetowej.
Przepisy prawa
Ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych
(t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.).
Ustawa z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U.
z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.).
Rozporządzenie ministra finansów z 7 grudnia 2010 r.
w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finanso-
wej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów
budżetowych (Dz.U. nr 241, poz. 1616 ze zm.).
Rozporządzenie ministra finansów z 2 marca 2010 r.
w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków,
przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze
źródeł zagranicznych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1053 ze zm.).
U
znanie aktywów za
wartość niematerialną
i prawną nie jest
uzależnione od formy jej
finansowania. Wszystkie
prawa majątkowe (w tym
również licencje), które
spełniają kryteria określone
w ustawie o rachunkowości
dla wartości niematerialnych
i prawnych, mogą być
zaliczane do tej kategorii
aktywów. Sposób ujmowania
w ewidencji środków trwałych
i wartości niematerialnych
i prawnych powinien być
opisany w przyjętych
zasadach polityki rachunko-
wości jednostki, gdzie można
ustalić, że od niskocennych
środków trwałych oraz
wartości niematerialnych
i prawnych dokonuje się
jednorazowego odpisu
amortyzacyjnego. W tym celu
można wykorzystać przepisy
podatkowe, które wartość
niskocennych środków
trwałych określają na
poziomie 3500 zł.
Otrzymaną nieodpłatnie
licencję ujmuje się w księgach
rachunkowych w jej aktualnej
cenie rynkowej, tj. cenie
sprzedaży takiego samego lub
podobnego przedmiotu. Jeżeli
wartość nieodpłatnie
otrzymanej licencji będzie dla
jednostki istotna oraz będzie
spełniała definicję wartości
niematerialnych i prawnych
określoną w ustawie o
rachunkowości, to znaczy
przewidywany okres jej
ekonomicznej użyteczności
jest dłuższy niż rok, a licencja
będzie wykorzystywana przez
jednostkę w jej działalności, to
wskazane jest ująć tę licencję
do rozliczeń międzyokreso-
wych przychodów, pod
warunkiem że stosownie do
innych ustaw nie zwiększają
one kapitałów (funduszy)
własnych.
Zaliczone do rozliczeń
międzyokresowych przycho-
dów kwoty zwiększają
stopniowo pozostałe przycho-
dy operacyjne, równolegle do
odpisów amortyzacyjnych lub
umorzeniowych.
W ewidencji księgowej znajdą
się następujące zapisy:
1) uzyskana nieodpłatnie
licencja jako wartość
niematerialna i prawna
w aktualnej cenie rynkowej:
Wn konto 02 „Wartości
niematerialne i prawne” oraz
Ma konto 84 „Rozliczenia
międzyokresowe przycho-
dów”,
2) odpisy umorzeniowe
wartości niematerialnych
i prawnych: Wn konto 40-0
„Amortyzacja” i Ma konto
07-2 „Odpisy umorzeniowe
wartości niematerialnych
i prawnych”, oraz zapis
zmniejszający rozliczenia
międzyokresowe przychodów:
Wn konto 84 „Rozliczenia
międzyokresowe przychodów”
i Ma konto 76-0 „Pozostałe
przychody operacyjne”.
Programy finansowo-księgo-
we z powodu zmian w
przepisach lub w wyniku
rozszerzenia działalności
jednostki często muszą być
aktualizowane. Zarówno
przepisy podatkowe, jak
i ustawa o rachunkowości nie
przewidują ulepszenia
wartości niematerialnych
i prawnych. W związku z tym
wydatki poniesione na
modernizację programu
komputerowego powinny być
bezpośrednio zaliczone do
kosztów uzyskania przycho-
dów w dniu ich poniesienia.
Jeśli w wyniku modernizacji
oprogramowania powstanie
nowy składnik wartości
niematerialnych i prawnych,
należy zaliczyć go do aktywów
trwałych i amortyzować.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r.
o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r.
poz. 330 ze zm.).
OPINIA
EKSPERTA
Jak zaewidencjonować otrzymaną nieodpłatnie licencję na oprogramowanie
HALINA ZABROCKA
specjalistka
z zakresu rachunkowości
Otrzymałam w formie darowizny licencję na korzystanie
z programu księgowego o wartości powyżej 3500 zł, który będę
wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej.
Jak ująć ją w księgach i amortyzować?
D
ziałalność w specjalnej strefie
ekonomicznej (dalej: SSE) wiąże się
z otrzymaniem ulgi podatkowej
w postaci możliwości dokonywania
odliczeń od podatku dochodowego na
określonych zasadach. Dlatego pojawia się
wątpliwość czy przedsiębiorstwa prowadzące
działalność na terenie specjalnych stref
ekonomicznych są zobowiązanie do
rozpoznania podatku odroczonego. Przepisy
ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowo-
ści (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm. – dalej:
ustawa) nie regulują tego zagadnienia w
sposób szczegółowy. Zgodnie z art. 10 ust. 3
ustawy podmiot ma możliwość odwołania
się do zapisów Krajowego Standardu
Rachunkowości nr 2 „Podatek dochodowy”
(dalej: KSR 2). Należy jednocześnie pamiętać,
iż stosowanie regulacji KSR 2 jest fakultatyw-
ne, co oznacza, iż podmiot może, ale nie
musi stosować jego regulacji. Kierownik
jednostki jest zobowiązany zapewnić, aby
przyjęte rozwiązania w zakresie podatku
odroczonego zostały odzwierciedlone
w przyjętej polityce rachunkowości i były
stosowane konsekwentnie w kolejnych
latach obrotowych.
Zgodnie z KSR 2, jeżeli omawianym
odliczeniom od podatku nie towarzyszy
zmniejszenie wartości podatkowej nabytych
lub wytworzonych aktywów to mają one
charakter dotacji i nazywane są premiami
inwestycyjnymi. Taka sytuacja występuje np.
w przypadku przedsiębiorstw rozpoczynają-
cych działalność na terenie SSE i ponoszą-
cych nakłady na środki trwałe lub wartości
niematerialne i prawne. Skutki przyznania
pomocy publicznej w postaci zwolnienia
z obciążeń podatkowych, zgodnie z KSR 2,
ujmuje się w księgach właśnie w postaci
przyznanej premii inwestycyjnej.
Efekt otrzymanej premii inwestycyjnej
jednostka ujmuje jako aktywo z tytułu
podatku odroczonego w korespondencji
z rozliczeniami międzyokresowymi
przychodów w kwocie odpowiadającej
wartości przyznanego zwolnienia z tytułu
podatku dochodowego.
Rozliczenie premii inwestycyjnych (ujętych
pierwotnie jako przychody przyszłych
okresów) ujmuje się w pozostałych przycho-
dach operacyjnych. Z uwagi na fakt,
iż przyznanie premii inwestycyjnej co do
zasady uzależnione jest od poniesienia
nakładów inwestycyjnych zgodnie z
warunkami określonymi w pozwoleniu na
prowadzenie działalności w SSE rozliczanie
premii inwestycyjnej może zostać dokonanie
z zastosowaniem średnich stawek amortyza-
cji dla środków trwałych stanowiących
przedmiot inwestycji w SSE. Z kolei na koniec
kolejnych lat obrotowych aktywo z tytułu
podatku odroczonego podlega rozliczeniu
ze zobowiązaniem z tytułu podatku
dochodowego. Jednostka ustala kwotę
zobowiązania podatkowego (przed rozlicze-
niem premii inwestycyjnej) i ujmuje je
w korespondencji z kosztem podatkowym.
Część zobowiązania niepodlegająca wpłacie
do urzędu skarbowego (z uwagi na rozlicze-
nie ulgi inwestycyjnej) jest ujmowana
w korespondencji z aktywem z tytułu
podatku odroczonego. Należy jednocześnie
podkreślić, iż wykazane aktywo z tytułu
podatku odroczonego musi być corocznie
testowane na utratę wartości. Zgodnie z KSR
2 utrata wartości aktywa z tytułu podatku
odroczonego ustalonego od wartości
przyznanych premii inwestycyjnych ujmuje
się jako pomniejszenie przychodów
przyszłych okresów (a nie jako koszt
podatkowy w rachunku zysków i strat).
Ma to szczególnie zastosowanie w sytuacji,
gdy przedsiębiorstwo nie będzie w stanie
wykorzystać całości przyznanej pomocy
publicznej do dnia wygaśnięcia zezwolenia
strefowego. Rozumienie mechanizmu
rozliczania ulgi inwestycyjnej oraz przyjęta
przez jednostkę polityka rachunkowości będą
istotnie wpływać na prawidłową interpreta-
cję wyników i obciążeń podatkowych
wykazywanych w sprawozdaniach finanso-
wych. Na ostateczny poziom zysków będzie
bowiem wpływał nie tylko poziom rozliczenia
przyznanej ulgi w danym roku, ale także
potencjalna utrata wartości aktywa z tytułu
podatku odroczonego czy średnie stawki
amortyzacji środków trwałych służące do
rozliczania przychodów przyszłych okresów.
Specjalna strefa
ekonomiczna a podatek
Mikołaj Trzeciak
biegły rewident, starszy menedżer
w dziale Audit Advisory Deloitte
Rozliczenie premii
inwestycyjnych (ujętych
pierwotnie jako przychody
przyszłych okresów)
ujmuje się w pozostałych
przychodach operacyjnych
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
2 / 8
SFERA BUDŻETOWA
D3
Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)
gazetaprawna.pl
Elżbieta Gaździk
główna księgowa samorządowej
jednostki budżetowej
Odzyskanie złomu, a następnie jego sprzedaż
– to dla jednostki przychód podlegający ewi-
dencji w księgach rachunkowych na koncie
760 „Pozostałe przychody operacyjne”, przy
jego jednoczesnym zaklasyfikowaniu uzy-
skanych dochodów do par. 087 „Wpływy ze
sprzedaży składników majątkowych”.
Operacje dotyczące sprzedaży złomu uzy-
skanego po zużyciu materiału w ramach prze-
prowadzonego szkolenia w zakresie spawania,
jak również złomu, który powstał w wyniku
likwidacji środka trwałego, należy zaliczyć
w opisanej sytuacji do operacji, które nie są
związane bezpośrednio z podstawową dzia-
łalnością jednostki, co skutkuje tym, iż pod-
legają one ewidencji na koncie 760 „Pozostałe
przychody operacyjne”, na którym księguje się
przychody niezwiązane bezpośrednio z pod-
stawową działalnością jednostki.
Polityka
Sposób i zasady ewidencji księgowej opera-
cji gospodarczych powinny wynikać z polityki
rachunkowości obowiązującej w jednostce, do
opracowania i aktualizowania której – zgod-
nie z art. 10 ust. 2 ustawy z 29 września 1994 r.
o rachunkowości – zobowiązany jest kierownik
jednostki. Mają być w niej uwzględnione prze-
pisy powołanej powyżej ustawy oraz przepisy
w sprawie szczególnych zasad rachunkowości
określone rozporządzeniem ministra finansów
z 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad
rachunkowości oraz planów kont dla budżetu
państwa, budżetów jednostek samorządu te-
rytorialnego, jednostek budżetowych, samo-
rządowych zakładów budżetowych, funduszy
celowych oraz państwowych jednostek budże-
towych mających siedzibę poza granicami Rze-
czypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 289).
Jak to wygląda w praktyce, pokazują schematy.
Klasyfikacja dochodu
Stosownie do art. 39 ust. 1 i 2 ustawy
z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych
wszelkie dochody uzyskane przez jednostkę
w toku jej działalności podlegają klasyfikacji
według:
1) działów i rozdziałów – określających ro-
dzaj działalności,
2) paragrafów – określających rodzaj do-
chodu czy wydatku,
3) dodatkowej klasyfikacji określającej kody
wydatków strukturalnych.
W celu realizacji przez jednostki obowiązku
klasyfikowania dochodów na podstawie dele-
gacji zawartej w art. 39 ust. 4 ustawy o finan-
sach publicznych minister finansów wydał
rozporządzenie z 2 marca 2010 r. w sprawie
szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków,
przychodów i rozchodów oraz środków po-
chodzących ze źródeł zagranicznych (t.j. Dz.U.
z 2014 r. poz. 1053 ze zm.). Dochody uzyska-
ne przez jednostkę z tytułu sprzedaży złomu
należy zaklasyfikować do par. 087 „Wpływy ze
sprzedaży składników majątkowych”.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 885 ze zm.).
Jak zaksięgować sprzedaż złomu w jednostce budżetowej
PROBLEM:
Jednostka budżetowa sprzedała złom. Pozostał on po przeprowadzonym szkoleniu w zakresie spawania.
Na jakich kontach w jednostce budżetowej zaksięgować powyższą operację? Jaki zastosować paragraf klasyfikacji budżetowej?
Jak powinny wyglądać księgowania w przypadku sprzedaży złomu, który powstał w wyniku likwidacji środka trwałego?
SCHEMAT
Ewidencja księgowa sprzedaży złomu powstałego z odzysku ze zużytych materiałów...
I wariant – uzyskany złom przyjęto na magazyn
221
760
761
Należności z tytułu
Pozostałe przychody
310
Pozostałe koszty
dochodów budżetowych
operacyjne
Materiały
operacyjne
Objaśnienia do schematu:
1) PK – wprowadzenie materiałów z odzysku na magazyn: strona Wn konta 310 – Materiały, strona Ma konta 760 – Pozostałe przychody operacyjne;
2) F-k – sprzedaż materiałów z odzysku: strona Wn konta 221 – Należności z tytułu dochodów budżetowych, strona Ma konta 760 – Pozostałe przychody
operacyjne;
3) Wz – wydanie materiału pochodzącego z odzysku z magazynu: strona Wn konta 761 – Pozostałe koszty operacyjne, strona Ma konta 310 – Materiały.
II wariant – uzyskany złom sprzedano z pominięciem magazynu
221
760
Należności z tytułu
Pozostałe przychody
dochodów budżetowych
operacyjne
Objaśnienia do schematu:
1) F-k – sprzedaż materiałów z odzysku: strona Wn konta 221 – Należności z tytułu dochodów budżetowych, strona Ma konta 760 – Pozostałe przychody
operacyjne.
SCHEMAT
...i w wyniku likwidacji środków trwałych
071
011
Umorzenie środków trwałych oraz wartości
095
Środki trwałe
niematerialnych i prawnych
Środki trwałe w likwidacji
800
Fundusz jednostki
221
760
761
Należności z tytułu
Pozostałe przychody
310
Pozostałe koszty
dochodów budżetowych
operacyjne
Materiały
operacyjne
Objaśnienia do schematu:
1. PK – postawienie w stan likwidacji środka trwałego – decyzja kierownika jednostki:
n
strona Wn konta 071 – Umorzenie wartości niematerialnych i prawnych – część umorzona,
n
strona Wn konta 800 – Fundusz jednostki – część nieumorzona,
n
strona Ma konta 011 – Środki trwałe.
2. Pk – ujęcie w ewidencji pozabilansowej środka trwałego do czasu jego fizycznej likwidacji: strona Wn konta, np. 095 Środki trwałe w likwidacji;
3. PK – fizyczna likwidacja środka trwałego i wprowadzenie materiałów z odzysku na magazyn: strona Wn konta 310 – Materiały, strona Ma konta 760 – Pozosta-
łe przychody operacyjne;
4. PK – zdjęcie z ewidencji pozabilansowej środka trwałego w związku z jego fizyczną likwidacją: strona Ma konta 095 – Środki trwałe w likwidacji;
5. FK – sprzedaż materiałów z odzysku: strona Wn konta 221 – Należności z tytułu dochodów budżetowych, strona Ma konta 760 – Pozostałe przychody operacyjne;
6. Wz – wydanie materiału pochodzącego z odzysku z magazynu: strona Wn konta 761 – Pozostałe koszty operacyjne, strona Ma konta 310 – Materiały.
Uwaga: Powyższe operacje można ująć z pominięciem magazynu, tj. analogicznie jak w przypadku sprzedaży złomu uzyskanego ze zużytych materiałów.
2
1
1
2
6
3
5
4
1 – część umorzona
1 – część nieumorzona
3
Podatki i Księgowość
W każdy poniedziałek tylko w prenumeracie specjalistyczne dodatki dla księgowych
2015
PRENUMERATA
przedsiębiorczy wtorek
samorządowa środa
kadrowy czwartek
prawniczy piątek
podatkowy
poniedziałek
|
www.gazetaprawna.pl/oferta2015
Rachunkowość i Audyt
Dowiesz się, jak ewidencjonować skomplikowane i trudne
operacje, jak przygotować sprawozdanie fi nansowe. Krok
po kroku wyjaśnimy zmiany w ustawie o rachunkowości!
REKLAMA
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
3 / 8
MIĘDZYNARODOWE STANDARDY
D4
Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)
gazetaprawna.pl
MSSF nr 10 wprowadza rozległy
proces oceny kontroli
Standard ustala
zasady prezentacji i sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych,
w przypadku gdy dana jednostka kontroluje inną. Stosuje się go pod warunkiem jednoczesnego wdrożenia
Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej nr 27, 11, 28 i 12
Jarosław Suder
audit partner w dziale rewizji finansowej BDO
Bieżący rok jest pierwszym okresem, w któ-
rym jednostki sporządzające sprawozda-
nia finansowe według Międzynarodowych
Standardów Sprawozdawczości Finansowej
w kształcie zatwierdzonym przez Unię Eu-
ropejską, muszą rozważyć wpływ nowych re-
gulacji w zakresie konsolidacji. Chodzi o tzw.
pakiet pięciu standardów. Mają one w sposób
jednolity i przejrzysty określać sporządzenie
skonsolidowanego sprawozdania finanso-
wego i to w szerokim tego słowa znaczeniu,
a więc odnosząc się do każdego z rodzajów
podporządkowania, jak i regulując zakres
ujawnień związanych z zaangażowaniem
w obce podmioty.
Pakiet pięciu
Nowe regulacje nie zmieniają samego procesu
i technologii sporządzania skonsolidowanych
sprawozdań finansowych, a jedynie w bar-
dziej logiczny i przejrzysty sposób porządkują
standardy i ich zakres, wprowadzając pewne
uproszczenia, np. w postaci rezygnacji ze sto-
sowania metody konsolidacji proporcjonal-
nej. Kluczową, a zarazem krytyczną zmianą
jest całkowicie nowe podejście do ustalania
kontroli, a więc podstawowego elementu
determinującego konieczność konsolidacji
i w konsekwencji sporządzenia skonsolido-
wanego sprawozdania finansowego.
Pakiet pięciu standardów to:
■
MSSF nr 10 „Skonsolidowane sprawozdania
finansowe” – zawierający jednolite zasady
oceny kontroli oraz przeniesione z MSR
nr 27 zasady sporządzania sprawozdania
skonsolidowanego,
■
MSR nr 27 „Jednostkowe sprawozdania fi-
nansowe” – po zmianach dotyczący jedynie
jednostkowych sprawozdań finansowych,
■
MSSF nr 11 „Wspólne ustalenia umowne”
– zastępujący w całości MSR nr 31 „Udziały
we wspólnych przedsięwzięciach”,
■
MSR nr 28 „Inwestycje w jednostkach sto-
warzyszonych” – nieznacznie zmieniony,
■
MSSF nr 12 „Ujawnienia w zakresie zaan-
gażowania w obce podmioty” – obejmu-
jący wymagania w zakresie dodatkowych
ujawnień.
Układ tych standardów buduje logiczne
drzewo decyzyjne procesu oceny statusu pod-
porządkowania danej jednostki oraz regulacji,
które w konsekwencji ustalenia tego statusu
powinny być zastosowane w procesie spo-
rządzenia skonsolidowanego sprawozdania
finansowego.
[schemat]
Według obecnych standardów ocena, czy
inwestor kontroluje jednostkę, przeprowadza-
na jest na podstawie MSSF 10. Jeżeli twier-
dzenie to jest prawdziwe, MSSF 10 jest także
standardem regulującym proces konsolidacji
jednostki zależnej.
Przy braku kontroli jednostka oceniająca
musi w dalszym kroku stwierdzić na bazie
MSSF 11, czy sprawuje współkontrolę. MSSF 11
rozróżnia dwie formy tzw. wspólnych usta-
leń umownych, tj. wspólne działanie oraz
wspólnie przedsięwzięcie (JV).
Wspólne działania odpowiadają koncepcji
wspólnie kontrolowanej działalności z MSR
31, wspólne przedsięwzięcie jest zaś pojęciem
podobnym do wspólnie kontrolowanych jed-
nostek według MSR 31. Podział ten nie jest
jednak na gruncie MSSF 11 zawsze jedno-
znaczny, w szczególności istnienie osobnego
podmiotu prawnego nie przesądza o tym,
że ustalenie umowne jest wspólnym przed-
sięwzięciem.
Jeżeli współkontrola istnieje, zarówno kla-
syfikacja rodzaju wspólnego ustalenia umow-
nego, jak i procedury ujęcia tego rodzaju in-
westycji w sprawozdaniu skonsolidowanym
regulowane są przez MSSF 11. Jak zaznaczono,
MSSF 11 nie przewiduje już stosowania me-
tody konsolidacji proporcjonalnej. W konse-
kwencji wspólne przedsięwzięcia rozliczane
są tylko i wyłącznie metodą praw własności,
co zrównuje je w formie ujęcia w sprawozda-
niu finansowym z ostatnim statusem pod-
porządkowania, czyli istnieniem znaczącego
wpływu. Ten aspekt nadal reguluje MSR 28.
Niezależnie od formy podporządkowania
ujawnienia zaangażowania w inne podmioty
zawarte są obecnie w MSSF 12, który ma za-
stosowanie do każdego rodzaju zaangażowa-
nia w obce podmioty, łącznie z nieobjętymi
konsolidacją tzw. jednostkami ustruktury-
zowanymi.
[ramka]
Jeżeli ten proces nie doprowadzi do ujaw-
nienia żadnej z form podporządkowania,
udziały w obcym podmiocie są w większo-
ści przypadków instrumentem finansowym,
choć w praktyce można by było wyobrazić
sobie zaangażowanie o bardziej rozbudo-
wanym charakterze, np. w postaci udziału
w określonych aktywach i zobowiązaniach.
Zmiany w kontroli
Nowa definicja kontroli ma zapewnić jednoli-
te podejście w procesie jej oceny, jak również
uwzględnić wszelkie okoliczności i różnorod-
ność sytuacji pojawiających się w życiu go-
spodarczym w sposobie budowania powiązań
biznesowych pomiędzy jednostkami. MSR 27
oraz SKI-12 (interpretacja Stałego Komitetu
ds. Interpretacji „Konsolidacja – jednostki
specjalnego przeznaczenia”) były regulacja-
mi krytykowanymi głównie za ich płytkość
oraz odmienność podejścia do oceny kontroli,
co czyniło te regulacje znacząco formalnymi
i nieprzystającymi do realiów biznesowych.
[schemat]
Ocena istnienia kluczowych trzech ele-
mentów kontroli i ich wzajemnego oddzia-
ływania jest dość rozbudowana i bierze pod
uwagę wszystkie okoliczności i informacje
mogące mieć wpływ na tą ocenę. Istotne
jest, że nowe zdefiniowanie kontroli już
nie tylko bierze pod uwagę zdolności wpły-
wania na politykę finansową i operacyjną
jednostki w celu osiągania korzyści eko-
nomicznych, lecz także wymaga posiada-
nia władzy nad inwestycją umożliwiającą
wpływanie na zwrot z inwestycji, który
szerzej odnosi się do zmiennego zwrotu.
Definicja ta już sama w sobie uwidacznia
rozległy charakter oceny, jaką jednostki
będą musiały przeprowadzić, oceniając ist-
nienie kontroli.
Nadal jednak w wielu przypadkach usta-
lenie kontroli nie będzie wymagało rozbu-
dowanej analizy. Jasny stan wskazujący na
istnienie kontroli (np. przez posiadanie więk-
szości praw głosu dających pełną decyzyjność)
nie będzie wymagał dodatkowych dowodów.
Nowa koncepcja kontroli ma natomiast za-
pewnić prawidłowość oceny istnienia kontroli
w sytuacjach, w których do tej pory MSR 27
był zbyt niejasny, a SKI-12 niekoniecznie od-
zwierciedlała stan faktyczny i zamiary biz-
nesowe stron. W szczególności dotyczy to
sytuacji, w których kontrola oparta była na
czynnikach innych niż posiadanie większo-
ści głosów.
Istotne jest także, że na gruncie MSSF 10
ocena kontroli jest procesem ciągłym, w kon-
sekwencji jednostka zobowiązana jest do
stałej oceny czynników mających wpływ na
określenie, czy kontrola istnieje, czy nie. Wy-
móg ciągłej oceny może mieć też wpływ na
częstsze niż obecnie zmiany w strukturze
grupy kapitałowej.
Co daje władza
Władza nad inwestycją jest podstawowym
czynnikiem, jaki daje inwestorowi narzę-
dzie umożliwiające wpływanie na ekspozycję
i wysokość zwrotów z inwestycji. Władza to
inaczej dysponowanie znaczącymi prawami
dającymi możliwość bieżącego kierowania
istotnymi działaniami jednostki. Uniwersal-
ność definicji władzy nad inwestycją kryje się
w dwóch podstawowych sformułowaniach
i ich wzajemnym powiązaniu.
Istotne działania jednostki to działania
wywierające znaczący wpływ na wyniki fi-
nansowe tej jednostki (zwroty). Zależą od cha-
rakteru jednostki, celu jej utworzenia i zasad
funkcjonowania oraz regulacji związanych
z jej organizacją i zarządzaniem. Działania
te mogą zmieniać się w czasie, a nawet mogą
pojawić się dopiero w przyszłości,
Znaczące prawa to prawa inwestora umoż-
liwiające bieżące kierowanie istotnymi dzia-
łaniami jednostki. Prawa te nie muszą być
wykonywane przez inwestora, ale muszą być
dostępne w momencie decydowania o istot-
nych działaniach jednostki. Prawa te mu-
szą być znaczące, a więc ich posiadacz musi
mieć praktyczną zdolność wykonywania tego
prawa, co odróżnia je od praw ochronnych,
stworzonych dla ochrony interesów ich po-
siadacza bez zapewnienia mu władzy (np. jak
niektóre rozwiązania franczyzowe).
Definicja władzy odrywa niejako patrzenie
na kontrolę przez pryzmat tylko i wyłącznie
praw głosu. Oczywiście w wielu przypadkach
prawa głosu będą nadal podstawowym czyn-
nikiem determinującym istnienie władzy,
jednak obecne regulacje MSSF 10 zmierzają
przede wszystkim do powiązania istotnych
działań jednostki ze znaczącymi prawami
inwestora, dając w procesie oceny możliwość
Jednostka strukturyzowana to jednost-
ka zorganizowana w taki sposób, że prawa
głosu lub uprawnienia o podobnym cha-
rakterze nie są najważniejszym czynni-
kiem decydującym o sprawowaniu w niej
kontroli. Jest to koncepcja w pewnych
aspektach podobna do „jednostek spe-
cjalnego przeznaczenia” w interpretacji
SKI-12.
Nie tylko prawa głosu się liczą
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
4 / 8
MIĘDZYNARODOWE STANDARDY
D5
Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)
gazetaprawna.pl
uwzględnienia wszelkich okoliczności, jakie
wiążą ze sobą te dwa elementy.
Oceniając posiadanie władzy, inwestor
musi zatem wziąć pod uwagę cel i budowę
jednostki oraz rozważyć, jakie są jej istotne
działania, kto ma wpływ na decydowanie
o istotnych działaniach, kto posiada fak-
tyczne prawa umożliwiające kierowanie
tymi działaniami i w konsekwencji uzyskuje
z tego zwroty. Ustalenie tych działań oraz
sposobu, w jaki się nimi zarządza i kieruje,
daje podstawy do powiązania ich z prawa-
mi inwestorów i w konsekwencji oceny, kto
z inwestorów ma prawa dające bieżące kie-
rowanie istotnymi działaniami jednostki.
Prawa mogą wynikać z praw głosu, ale także
z innych praw umownych czy też kombina-
cji jednych i drugich. W skrajnym przypad-
ku posiadanie 100 proc. praw głosu nie jest
jednoznaczne z posiadaniem władzy, o ile
kierowanie istotnymi działaniami jednostki
nie odbywa się przez realizację praw głosu.
Prawa umowne mogą przenosić władzę
(i w konsekwencji kontrolę) na stronę, któ-
ra niekoniecznie musi posiadać większość
czy nawet jakiekolwiek udziały w jednost-
ce. Tego rodzaju sytuacje regulowane były
uprzednio przez SKI-12, który jednak skupia
się na alokacji ryzyka i korzyści płynących
z funkcjonowania jednostki, niekoniecznie
zaś faktycznych uwarunkowaniach bizneso-
wych stron. MSSF 10 niezależnie od formy
praw, jakie przysługują inwestorowi, zakłada
jednolitą ocenę posiadania władzy, niezależ-
nie od tego, czy jest ona oparta na prawach
głosu, czy też na innych prawach umow-
nych.
[przykład 1]
MSSF 10 oprócz licznych czynników mo-
gących dawać władzę na podstawie praw
umownych, w izolacji od praw głosu czy
w kombinacji z nimi, wprowadza dodatkowe
reguły dotyczące oceny kontroli de facto oraz
uwzględniania potencjalnych praw głosu.
Kontrola de facto w praktyce była rozważa-
na także na gruncie MSR 27, choć nie wyni-
kała jasno z samych regulacji tego standardu.
MSSF 10 jednoznacznie wymaga uwzględ-
nienia sytuacji, w których inwestor niepo-
siadający większości praw głosu może osta-
tecznie posiadać władzę (i kontrolę) z uwagi
na rozproszenie reszty inwestorów. W takich
sytuacjach prawa inwestora uznaje się za
znaczące z uwagi na niemożność zorgani-
zowania się i wspólnego działania reszty
inwestorów, mimo że posiadają oni w sumie
większość głosów.
[przykład 2]
Kolejnym elementem, jaki MSSF 10 oce-
nia odmiennie niż jego poprzednik, są po-
tencjalne prawa głosu. Ich ocena przebiega
podobnie do oceny innych praw inwestora.
Potencjalne prawa głosu muszą być prawami
znaczącymi – w tym kontekście ocenie mu-
szą podlegać trzy podstawowe aspekty zwią-
zane z istnieniem tych praw, a mianowicie:
a) cena wykonania prawa,
b) zdolność wykonania prawa,
c) okres wykonania prawa.
Łączna ocena tych elementów daje pod-
stawy uznania, czy prawo jest znaczące,
a wiec czy w konsekwencji może być roz-
ważane łącznie z innymi prawami posiada-
nymi przez inwestora jako czynnik wpływa-
jący na określenie, czy inwestor ma władzę.
[przykład 3]
Ekspozycja lub prawo
do zmiennego zwrotu
MSSF 10 nie wiąże kontroli jedynie z istnie-
niem korzyści dla inwestora, ale zakłada, że
udział inwestora może mieć o wiele szersze
podłoże. Przede wszystkim wyniki finansowe
uzyskiwane przez inwestora (zwroty) mogą
być wyłącznie dodatnie, wyłącznie ujemne
lub zarówno dodatnie, jak i ujemne. Co wię-
cej, zwroty mogą mieć różne wartości, ale
też różną formę, która nie jest zawsze zwią-
zana jedynie z posiadaniem instrumentu
kapitałowego.
Według MSSF 10 zmienne zwroty mogą
mieć różną postać, np. instrumentów ka-
pitałowych czy finansowych, wynagrodzeń
i opłat umownych, jak również innych ele-
mentów niedostępnych dla pozostałych po-
siadaczy udziałów.
[tabela]
Ważne jest, że zmienność wyników wy-
znaczona jest przez wszystkie czynniki, jakie
wpływają na wielkość zwrotów. Prowadzi to
ostatecznie do konkluzji, że np. uwzględ-
nienie czynnika ryzyka kredytowego nadaje
zmienny charakter wynikom opartym na
stałym czynniku (np. oprocentowanie stałe
obligacji nie oznacza stałego zwrotu, ponie-
waż istnienie ryzyka kredytowego nadaje
mu zmienny charakter).
Wykorzystanie władzy
we wpływie na zwrot
Ostatnim czynnikiem wpływającym na ist-
nienie kontroli jest wykorzystanie władzy
we wpływie na zwrot. MSSF 10 zakłada,
że posiadając władzę i wpływ na zmienne
zwroty, inwestor posiadający kontrolę musi
jeszcze posiadać możliwość korzystania ze
swojej władzy w celu wywierania wpływu na
zwroty związane z jego zaangażowaniem.
Ten wymóg adresuje jeszcze jeden istotny
aspekt powiązań jednostek, a mianowicie
możliwość delegowania uprawnień na inne
podmioty. Innymi słowy, standard zakłada,
że podmiot posiadający uprawnienia decy-
zyjne nie zawsze posiada kontrolę, ponieważ
może być agentem.
W MSSF 10 agent z definicji nie posiada
kontroli, posiada bowiem jedynie przeka-
zane uprawnienia i w rezultacie wykonuje
je w imieniu innej strony/stron, będących
faktycznymi mocodawcami posiadającymi
kontrolę. Oceniając relacje agencyjne, należy
pamiętać, że podmiot podejmujący decyzje
nie jest agentem tylko z tego powodu, że:
■
inne podmioty mogą odnosić korzyści
z podejmowanych przez niego decyzji,
■
jest zobowiązany (prawnie lub umownie)
do działania w najlepszym interesie prze-
kazującego te uprawnienia.
W praktyce ocena relacji pomiędzy agen-
tem a mocodawcą ma uzasadnienie, jeżeli
inwestor spełnia warunki posiadania wła-
dzy i zwrotów oraz posiada wszystkie lub
tylko pewne zdolności decyzyjne jako re-
zultat przyznanych mu uprawnień przez
innych inwestorów. Oceniając istnienie
relacji agencyjnej, bierze się pod uwagę
całokształt powiązań pomiędzy podmio-
tem, zarządzaną jednostką, w której do-
konano inwestycji, a innymi podmiotami
zaangażowanymi w danej jednostce, a w
szczególności:
■
zakres posiadanych uprawnień decyzyj-
nych – oceny wymaga zakres działań, któ-
rymi podejmujący decyzje ma prawo kie-
rować, jak również swoboda wyboru, jaką
posiada w podejmowaniu decyzji w zakre-
sie ww. działań;
■
prawa posiadane przez inne podmioty
– istnienie znaczących praw w posiada-
niu innych podmiotów osłabia lub ogra-
nicza decyzyjność; w szczególności oce-
nie musi być poddane prawo usunięcia
podejmującego decyzję przez inną stronę
(inne strony);
■
wynagrodzenie, do jakiego jest upraw-
niony na podstawie umowy – generalnie
można przyjąć, że im większa wysokość
wynagrodzenia podmiotu podejmującego
decyzje i zmienność tego wynagrodzenia
związanego z oczekiwanymi zwrotami
uzyskiwanymi przez jednostkę, tym więk-
sze prawdopodobieństwo, że podmiot po-
dejmujący decyzje jest mocodawcą;
■
ekspozycję podmiotu podejmującego de-
cyzje na zmienność wyników finansowych
związanych z innymi udziałami, które po-
siada w jednostce.
MSSF 10 wprowadza jeszcze kategorię de
facto agenta. Podmiot jest de facto agen-
tem, gdy inwestor (lub podmioty kierujące
działalnością inwestora) ma możliwość kie-
rowania danym podmiotem tak, by działał
w imieniu inwestora. Tego rodzaju relacja
nie wymaga jakiejkolwiek umowy.
Oceniając kwestię kontroli nad jednostką,
inwestor bierze pod uwagę prawa agenta do
podejmowania decyzji i pośrednią ekspozycję
na zmienne wyniki lub prawa do zmiennych
wyników za pośrednictwem agenta, łącznie
z ekspozycją własną. W praktyce ustalenie,
czy inne podmioty działają jako de facto
agenci, wymaga oceny sytuacji, z uwzględ-
nieniem nie tylko charakteru tych rela-
cji, lecz także sposobu, w jaki te podmioty
współdziałają między sobą i z inwestorem.
Standard jako przykłady podaje następują-
ce przypadki podmiotów mogących pełnić
funkcję de facto agenta:
■
podmioty powiązane z inwestorem,
■
podmiot, który nie może finansować swo-
jej działalności bez podporządkowanego
wsparcia finansowego ze strony inwestora,
■
jednostka, w której dokonano inwestycji,
gdzie większość członków organu zarzą-
dzającego lub kluczowy personel kierow-
niczy to te same osoby, które występują
u inwestora.
W wymiarze biznesowym ta regulacja
w zasadzie jest zabezpieczeniem przed nad-
używaniem nieformalnych powiązań w celu
zamaskowania istnienia kontroli, jednak
obecnie trudno jest ocenić jej skuteczność
w uwzględnianiu tego rodzaju relacji w oce-
nie istnienia kontroli.
Konsolidacja silosów
MSSF 10 wprowadza też konieczność konso-
lidacji silosów, a więc części jednostki, która
organizacyjnie i/lub ekonomicznie stanowi
osobny podmiot. Izolacja części jednostki od
jej reszty musi spełniać następujące warunki:
■
określone składniki aktywów jednostki,
w której dokonano inwestycji (i związane
z tym ewentualne zasilenia kredytu), są
wyłącznym źródłem płatności za określo-
ne zobowiązania tej jednostki lub za inne
określone udziały w tej jednostce;
■
inne podmioty nie mają prawa do okre-
ślonych składników aktywów (i nie mają
obowiązków związanych z tymi składni-
kami aktywów) ani też do rezydualnych
przepływów pieniężnych wynikających
z tych składników;
■
żaden wynik finansowy pochodzący z tych
określonych składników aktywów nie
może być wykorzystany przez pozostałą
część jednostki, w której dokonano inwe-
stycji, a żadne ze zobowiązań tego uzna-
nego za odrębny podmiotu nie może być
regulowane przy pomocy aktywów pozo-
stałej części omawianej jednostki.
Jeżeli występuje kontrola, silos podlega
konsolidacji w ramach sprawozdania jed-
nostki dominującej, a inne podmioty wy-
kluczają konsolidację tej części jednostki.
Wprowadzony przez MSSF 10 proces oce-
ny kontroli jest bardzo rozległy. Wymaga
on analizy i rozważenia wielu faktów i oko-
liczności niekoniecznie mających charakter
mierzalny, w dużym stopniu polega na osą-
dzie czy nawet ocenie relacji o charakterze
nieformalnym. Rozległość tego procesu oce-
ny potwierdza jednak złożoność powiązań,
jakie można spotkać dzisiaj w życiu gospo-
darczym, dlatego złożoność tej regulacji nie
powinna dziwić. Pamiętać jednak należy,
że w wielu przypadkach tak głęboki proces
oceny powiązań pomiędzy jednostkami nie
będzie wymagany. Nadal bowiem w prakty-
ce podmioty kontrolowane są głównie przez
prosty mechanizm większości głosów, co
z perspektywy oceny nie wymaga rozbudo-
wanej analizy. MSSF 10 ma zapewnić prze-
prowadzenie odpowiedniego procesu oceny,
w przypadkach gdy większość głosów nie
przesądza jednoznacznie o kontroli lub jej
braku, a inne instrumenty lub postanowie-
nia umowne czy nawet nieformalne mogą
mieć istotny wpływ na ocenę kontroli.
PRZYKŁAD 1
100 proc. udziału lub…
Bank A powołuje jednostkę B, w której posiada 100 proc. udziału. Celem jednostki B jest świadcze-
nie usług finansowych dla klienta C na podstawie umowy, która:
n
precyzuje, w jaki sposób B nabywa aktywa finansowe od C, oraz zasady finansowania realizowa-
nego przez bank A,
n
ustala jednostkę C jako utrzymującą odpowiedzialność za windykację aktywów, a także gwaran-
ta, że straty z tych aktywów nie przekroczą określonego pułapu.
- Statut jednostki B ogranicza jej działalność do ww. umowy.
- Akcje posiadane przez bank A pokrywają całość istniejących praw głosu, jednakże nie dają możli-
wości zmiany przedmiotu działalności jednostki B, jak również unieważnienia umowy z klientem C.
Mimo że bank A posiada 100 proc. głosów, jest raczej mało prawdopodobne, że prawa te dają
możliwość kierowania istotnymi działaniami jednostki B, głównie z uwagi na połączony efekt:
– restrykcji związanych z działalnością jednostki B,
– umowy, która daje jednostce C prawa do zarządzania portfelem aktywów finansowych, co praw-
dopodobnie jest najistotniejszym działaniem mającym wpływ na osiągane zwroty.
PRZYKŁAD 2
…45 proc.
Inwestor A posiada 45 proc. udziałów w jednostce. Pozostali inwestorzy są rozproszeni, a każdy
z nich nie posiada więcej niż 1 proc. O istotnych działaniach jednostki decyduje zgromadzenie
inwestorów. A posiada władzę, bo grupa pozostałych inwestorów w praktyce nie będzie miała
możliwości współdziałania łącznego.
Jeżeli jednak w takiej sytuacji w gronie pozostałych inwestorów istnieliby np. dwaj posiadający
łącznie 49 proc. udziałów, to inwestor A prawdopodobnie nie posiada władzy, ponieważ dwaj
inwestorzy mają łatwość w jego wetowaniu.
PRZYKŁAD 3
Premia
Inwestor A posiada 40 proc. głosów w jednostce, dwóch pozostałych inwestorów – B i C – posiada
po 30 proc. głosów. A posiada dodatkowo opcję nabycia 30 proc. od B, która może być wykonana
w ciągu 2 lat. Opcja ma ustaloną stałą cenę, która obecnie przewyższa wartość godziwą akcji
o 30 proc.
Na gruncie MSSF 10 istniejąca premia na poziomie 30 proc. wartości jest na tyle istotna, iż A musi
ocenić:
– czy premia jest racjonalna,
– czy intencją zarządu byłoby wykonanie tej opcji według istniejących warunków,
– jakie jest prawdopodobieństwo, że wartość jednostki wzrośnie w przyszłości.
Na gruncie MSR 27 w zasadzie rozważeniu podlegała tylko wykonalność opcji i opcja ta byłaby
uwzględniona w ocenie istnienia kontroli.
Tabela. Zmienne zwroty
Instrumenty
kapitałowe i finansowe
Wynagrodzenia
i opłaty umowne
Elementy niedostępne
dla pozostałych
posiadaczy udziałów
n
dywidendy
n
odsetki z dłużnych
papierów wartościowych
wyemitowanych
przez jednostkę
n
zmiany wartości inwestycji
dokonanych przez inwestora
w danej jednostce
n
udziały rezydualne
w aktywach i zobowiąza-
niach w momencie likwidacji
jednostki
n
wynagrodzenie za obsługę
aktywów lub zobowiązań
n
opłaty wynikające
z zapewnienia kredytu
bądź wsparcia płynności
n
korzyści podatkowe
n
dostęp do przyszłej
płynności
n
wykorzystanie własnych
aktywów łącznie z aktywami
jednostki
n
łączenie funkcji operacyjnych
w celu uzyskania ekonomii skali
oszczędności kosztów, pozyski-
wania rzadkich produktów
n
uzyskanie dostępu do wiedzy
zastrzeżonej
n
ograniczenie niektórych
operacji lub wielkości niektórych
składników aktywów w celu
zwiększenia wartości swoich
aktywów i wolumenu transakcji
WAŻNE
MSSF 10 ma zapewnić przepro-
wadzenie odpowiedniego procesu oceny
w przypadku jednostek, w których więk-
szość głosów nie przesądza jednoznacznie
o kontroli lub jej braku, a inne instrumen-
ty lub postanowienia umowne czy nawet
nieformalne mogą mieć istotny wpływ na
ocenę kontroli
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
5 / 8
NA KONTACH
D6
Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)
gazetaprawna.pl
Na ewidencję nie ma wpływu to, że samochody
są wykorzystywane przez osoby niebędące pracownikami
Potrącenie składki na grupowe ubezpieczenie ujmuje się
na koncie „Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń”
Koszty działalności spółki ponoszone w jej imieniu przez zleceniobiorcę powinny być ujęte w księgach
rachunkowych tej jednostki. Należy przy tym kierować się
zasadą memoriału i współmierności
Spółka zajmuje się działalnością konsul-
tingową specjalizującą się w dostarczaniu
rozwiązań informatycznych dla przemy-
słu, administracji publicznej i firm usłu-
gowych. Spółka zatrudnia pracowników
i zleceniobiorców jako konsultantów.
Działalność ich jest związana z częstymi
wyjazdami do klientów spółki. Jak należy
ująć koszty użytkowania samochodu, jeśli
korzysta z niego zleceniobiorca niebędący
pracownikiem? Czy można je w ogóle ująć
jako koszty? W umowach-zleceniach nie
ma nic o kosztach takich samochodów.
Karolina Pawlak
specjalistka z zakresu rachunkowości
Dla prawidłowego obrazu działalności jed-
nostki należy ujmować koszty ponoszone
w związku z pracą pracowników spółki, jak
też osób, które działają na jej rzecz na pod-
stawie innych umów, np. umowy-zlecenia
czy o dzieło. Jeśli istnieje związek takich
nakładów z działalnością podstawową jed-
nostki, należy takie koszty uwzględnić przy
ustalaniu wyniku ze sprzedaży.
W księgach rachunkowych należy ująć
wszystkie zdarzenia gospodarcze, które miały
miejsce w danym okresie sprawozdawczym.
Należy przy tym kierować się zasadą memo-
riału i współmierności przychodów i kosztów.
Zatem jeśli w efekcie wykonywania czynności
doradczych przez konsultanta niebędącego
pracownikiem spółki uzyskuje ona przychód,
to należy koszty związane tymi działaniami
ująć w księgach rachunkowych jako koszty.
Dotyczy to także kosztów związanych z eks-
ploatacją samochodów postawionych do dys-
pozycji konsultantom zatrudnionym na pod-
stawie umowy cywilnoprawnej.
Koszty związane ze zużyciem paliwa są
ujmowane jako zużycie materiałów, paliw
i energii. Jeśli pojawią się koszty dotyczą-
ce napraw lub innych usług zewnętrznych
dotyczących takich samochodów, to należy
je zakwalifikować jako koszty usług obcych.
W przypadku samochodów zaliczonych do
środków trwałych umorzenie tych aut uj-
muje się na koncie amortyzacja. Natomiast,
jeśli samochody udostępniane konsultan-
tom przez spółkę użytkowane są na pod-
stawie umów leasingu operacyjnego lub
wynajmowane, to koszty tych usług ujmuje
się na koncie Usługi obce.
Fakt, iż są to samochody wykorzystywa-
ne przez osoby niebędące pracownikami,
nie ma zatem żadnego wpływu na zaracho-
wanie kosztów w księgach rachunkowych
spółki. Koszty te będą także zaliczane do
kosztów uzyskania przychodów zgodnie
z art. 15 ustawy z 15 lutego 1992 r. o CIT.
Jest tu bowiem związek przyczynowy mię-
dzy faktem poniesienia kosztu a osiągnię-
ciem przychodu – poniesienie wydatku ma
wpływ na powstanie lub zwiększenie tego
przychodu.
W przykładzie wskazano, iż zleceniobior-
ca prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu,
można zatem wykazać, iż auto jest użytko-
wane wyłącznie na potrzeby zlecenia. Nie
może być wykorzystywane do innych zadań.
Pamiętać jednak należy, iż w sytuacji, gdy
zleceniobiorca użytkuje samochód spółki
nie tylko do celów związanych w działal-
nością zleceniodawcy, może po jego stronie
powstać przychód z działalności wykony-
wanej osobiście. Przychód ten spółka, jako
płatnik podatku dochodowego, powinna
opodatkować i odprowadzić zaliczkę na
podatek dochodowy. Konieczność takiego
opodatkowania może powstać na przykład
w sytuacji, gdy zleceniobiorca może samo-
chodem spółki wrócić do domu.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.).
Spółka zawarła umowę grupowego ubez-
pieczenia pracowników. Koszty tego ubez-
pieczenia w całości ponoszą pracownicy.
Jak ujmować w ewidencji księgowej potrą-
cane pracownikom składki z tytułu poli-
sy i przekazanie ich na rachunek bankowy
ubezpieczyciela?
Halina Zabrocka
specjalistka
z zakresu rachunkowości
Grupowe ubezpieczenia zapewniają finanso-
we wsparcie w trudnych sytuacjach, takich jak
wypadki, ciężkie choroby, pobyt w szpitalu czy
operacja. Niektóre pakiety obejmują również
swym zakresem najbliższą rodzinę pracow-
nika, np. umożliwiają wypłatę jednorazowego
świadczenia z tytułu ciężkiego zachorowania
dziecka czy małżonka lub pozwalają na szyb-
ką wypłatę pieniędzy, jeżeli któryś z członków
rodziny ulegnie nieszczęśliwemu wypadkowi.
Zawarcie grupowego ubezpieczenia pracow-
ników jest poprzedzone uzyskaniem ich zgody
na przystąpienie do tego ubezpieczenia. Ubez-
pieczenie może być finansowane zarówno przez
pracodawcę, jak i przez pracownika. Możliwe
są bowiem trzy warianty:
1) składki są finansowane w całości przez pra-
codawcę, w takim przypadku składka ubez-
pieczeniowa finansowana przez pracodawcę
zazwyczaj podlega opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od osób fizycznych. Wysokość tej
składki stanowi również podstawę wymiaru
składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubez-
pieczenie zdrowotne;
2) składki są finansowane w całości przez
pracownika, wtedy składka za ubezpieczenie
potrącana jest co miesiąc z wynagrodzenia pra-
cownika w wysokości odpowiadającej wybrane-
mu pakietowi ubezpieczenia;
3) składki są finansowane w części przez pra-
codawcę oraz w części przez pracownika, wtedy
część ubezpieczenia finansowana przez zakład
pracy rozliczana jest na zasadach przedstawio-
nych w pkt = 1, a pozostała część składki jest
potrącana z wynagrodzenia pracownika.
Wszelkiego rodzaju potrącenia z wyna-
grodzenia za pracę, zarówno obowiązkowe,
jak i dobrowolne, pomniejszają odpowiednio
ustaloną sumę wynagrodzeń pracowników,
w związku z czym podlegają ewidencji na
stronie Wn konta 23-0 „Rozrachunki z tytu-
łu wynagrodzeń”.
Potrącenie składki na grupowe ubezpieczenie
z wynagrodzenia pracowników podlega ewiden-
cji księgowej zapisem: Wn konto 23-0 „Rozra-
chunki z tytułu wynagrodzeń” oraz Ma konto
24 „Pozostałe rozrachunki”. Natomiast wypła-
ta wynagrodzenia pracownika pomniejszona
o składkę zostanie ujęta zapisem: Wn konto
23-0 „Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń” oraz
Ma konto 13 – „Rachunek bankowy”.
Przekazanie potrąconych pracownikom
składek spółka ujmie w księgach rachun-
kowych następującym zapisem: Wn konto
24 – „Pozostałe rozrachunki” (w analityce:
rozrachunki z tytułu ubezpieczenia grupo-
wego pracowników) oraz Ma konto 13 – „Ra-
chunek bankowy”.
Należy również pamiętać, iż składki na gru-
powe ubezpieczenie pracowników, stanowią-
ce w całości koszt pracownika nie podlegają
przepisom ustawy o PIT oraz wyłączone są
z podstawy wymiaru składek na ubezpiecze-
nia społeczne.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.).
PRZYKŁAD
Koszty użytkowania
Spółka udostępnia konsultantom samochody użytkowane przez nią na podstawie umów leasingu
operacyjnego do wykonywania umów-zleceń. W listopadzie koszty związane z użytkowaniem
auta osobowego wyniosły:
n
Czynsz leasingowy 800zł + 184 zł VAT;
n
Koszty paliwa 1300 zł + 299 zł VAT;
n
Koszty mycia 200 zł + 46 zł VAT;
n
Koszty części eksploatacyjnych 150 zł + 34,50zł;
n
Koszty ubezpieczenia refakturowane przez firmę leasingową 300 zł.
Konsultanci prowadzą ewidencję przebiegu pojazdu dla celów VAT.
Powyższe koszty należy ująć następująco (spółka nie stosuje konta Rozliczenie zakupu):.
Rozrachunki
Usługi obce
VAT naliczony
z dostawcami
1) 1800
1) 184
984 (1
3) 246
3) 46
1599 (2
4) 34,5
246 (3
Zużycie materiałów,
Pozostałe koszty
paliw i energii
rodzajowe
2) 1599
5) 300
4) 150
Objaśnienia do schematu:
1. Czynsz leasingowy w kwocie 984 zł (800zł + 184 zł VAT):
n
strona Wn konta Usługi obce 800 zł;
n
strona Wn konta VAT naliczony 184 zł;
n
strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 984 zł;
2. Koszty paliwa w kwocie 1599 zł (1300 zł +299 zł VAT): strona Wn konta Zużycie materiałów, paliw
i energii, strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami;
3. Koszty mycia w kwocie 246 zł (200 zł + 46 zł VAT):
n
strona Wn konta Usługi obce 200 zł;
n
strona Wn konta VAT naliczony 46 zł;
n
strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 246 zł;
4. Koszty części eksploatacyjnych w kwocie 184,50 zł (150 zł + 34,5 zł):
n
strona Wn konta Zużycie materiałów paliw i energii 150 zł;
n
strona Wn konta VAT naliczony 34,5 zł;
n
strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 184,5 zł;
5. Koszty ubezpieczenia refakturowane przez firmę leasingową 300 zł: strona Wn konta Pozostałe
koszty rodzajowe, strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami.
EWIDENCJA
Księgowanie potrąconych składek na grupowe ubezpieczenie pracowników będzie następujące:
Pozostałe rozrachunki
(w analityce z tytułu
Rozrachunki z tytułu
Rachunek bankowy
grupowego ubezpieczenia)
wynagrodzeń
1800 (2
2) 1800
1800 (1
1) 1800
Objaśnienia do schematu:
1. PK – lista płac potrącenie składki za grupowe ubezpieczenie pracowników 30 x 60 zł = 1 800 zł
(dla uproszczenia dekret obejmie jedną kwotę): strona Wn konto 23-0 „Rozrachunki z tytułu
wynagrodzeń”, strona Ma konto 24 – „Pozostałe rozrachunki” (w analityce rozrachunki z tytułu
grupowego ubezpieczenia pracowników);
2. WB – przekazanie składki grupowego ubezpieczenia pracowników dla ubezpieczyciela, tj. kwota
1 800 zł: strona Wn konto konto 24 – „Pozostałe rozrachunki” (w analityce rozrachunki z tytułu
grupowego ubezpieczenia pracowników); strona Ma konto „Rachunek bankowy”.
184,5 (4
300 (5
PRENUMERATA:
Cena prenumeraty DZIENNIKA GAZETA PRAWNA: Wersja Standard – miesięczna (listopad 2014 r.): 93,10 zł – listopad–grudzień 2014 r.: 196,00 zł: Wersja Premium – miesięczna
(listopad 2014 r.): 108,30 zł – listopad–grudzień 2014 r.: 228,00 zł. Wszystkie ceny brutto (zawierają 8% VAT). Więcej informacji na stronie www.gazetaprawna.pl/prenumerata
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
6 / 8
EWIDENCJA, SFERA BUDŻETOWA
D7
Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)
gazetaprawna.pl
Nasza spółka chce przekazać dzieciom z po-
bliskiej szkoły prezenty – pendrive’y z logo
naszej fi rmy – jako prezenty na mikołajki. Jak
powinnam ująć w księgach rachunkowych
koszty tych gadżetów – jako koszty repre-
zentacji, reklamy czy też może darowiznę?
dr Katarzyna Trzpioła
Katedra Rachunkowości UW
Kwalifi kacja kosztu przekazania pendrive z logo
fi rmy zależeć będzie od intencji, jakie ma kie-
rownictwo spółki.
Jeśli zamiarem przekazania nośników było
upowszechnianie wiedzy o działalności spółki
wśród dzieci i ich rodziców, to kluczowe zna-
czenie ma fakt, iż pendriv’y są oznaczone logo-
typem spółki. Wtedy należy koszty ich nabycia
i oznakowania ująć, jako nakłady na reklamę.
Koszty te zwykle wykazuje się w księgach ra-
chunkowych, jako koszty Usług obcych lub
w grupie Pozostałych kosztów rodzajowych.
[przykład 1]
Jeśli przekazanie gadżetów miało przede
wszystkim cel darowizny – prezentu dla mło-
dzieży i dzieci, to należy ująć wartość nośników
informacji, jako pozostałe koszty operacyjne.
Należy wtedy pamiętać, iż przekazanie daro-
wizny od zakupu, której jednostka miała prawo
odliczyć VAT naliczony skutkuje koniecznością
odprowadzenia podatku VAT należnego (art. 7
ust 2 ustawy o VAT).
[przykład 2]
W sytuacji wskazanej w pytaniu wartość
przekazanych pendrive’ów nie powinna być
ujmowana jako koszty reprezentacji. Nie słu-
żą one budowaniu wizerunku fi rmy ani też
nie noszą znamion okazałości, wystawności.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.
z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Kwalifi kacja przekazanej darowizny zależy od intencji
W celach reklamowych…
Spółka ABC zakupiła 250 pendrivów oznaczonych logo spółki i przekazała je w celach reklamowych dla
uczniów pobliskiej szkoły, którzy wraz z rodzicami mogą być klientami spółki. Koszt nabycia tych nośników
pamięci to 1250 zł + 287,50 zł VAT.
Rozliczenie zakupu
VAT naliczony
Rozrachunki z dostawcami
1) 1250
1250 (2
1) 287,50
1537,50 (1
Pozostałe koszty
rodzajowe
Koszty sprzedaży
Rozliczenie kosztów
2) 1250
3) 1250
1250 (3
Objaśnienia do schematów:
1. Faktura za zakup gadżetów reklamowych:
n
strona Wn konta Rozliczenie zakupu 1250 zł;
n
strona Wn konta VAT naliczony 287,50 zł;
n
strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 1537,50 zł;
2. Ujęcie zakupu, jako koszty w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Pozostałe koszty rodzajowe, strona Ma
konta Rozliczenie zakupu;
3. Rozliczenie kosztu w układzie kalkulacyjnym w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Koszty sprzedaży, strona
Ma konta Rozliczenie kosztów.
Jeśli spółka nie ewidencjonuje pendrive’ów w ewidencji magazynowej to nie ma potrzeby ujmowania w księ-
gach odrębnie faktu przekazania ich dzieciom.
Ewidencja magazynowa
Jeśli natomiast spółka obejmuje materiały reklamowe ewidencją magazynową, to księgowania będą nastę-
pujące:
Rozliczenie zakupu
VAT naliczony
Rozrachunki z dostawcami
1) 1250
1250 (2
1) 287,50
1537,50 (1
Pozostałe koszty
rodzajowe
Koszty sprzedaży
Rozliczenie kosztów
3) 1250
4) 1250
1250 (4
Materiały
2) 1250
1250 (3
Objaśnienia do schematów:
1. Faktura za zakup gadżetów reklamowych: strona Wn konta Rozliczenie zakupu 1250 zł; strona Wn
konta VAT naliczony 287,50 zł; strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 1537,50 zł;
2. Ujęcie zakupu w ewidencji magazynowej w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Materiały, strona Ma
konta Rozliczenie zakupu;
3. PK wydanie gadżetów w celach reklamowych w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Pozostałe koszty
rodzajowe, strona Ma konta Materiały;
4. Rozliczenie kosztu w układzie kalkulacyjnym w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Koszty sprzedaży,
strona Ma Rozliczenie kosztów.
PRZYKŁAD 2
…lub oświatowych
Spółka ABC zakupiła 250 pendrive’ów oznaczonych logo spółki i przekazała je jako darowiznę na cele
oświatowe. Koszt nabycia tych nośników pamięci to 1300 zł + 299 zł VAT.
Rozliczenie zakupu
VAT naliczony
Rozrachunki z dostawcami
1) 1300
1300 (2
1) 299
1599 (1
Pozostałe koszty
operacyjne
VAT należny
2) 1300
299 (3
3) 299
Objaśnienia do schematu:
1. Faktura za zakup gadżetów reklamowych w kwocie 1599 zł (299 zł VAT);
2. Ujęcie zakupu, jako koszty w kwocie 1300 zł;
3. PK ujęcie podatku VAT w związku z przekazaniem darowizny w kwocie 299 zł.
Prezenty wręczane w związku z działalnością
mogą stanowić koszty reklamy, reprezentacji lub darowizny.
Sposób ich ewidencji zależy od tego, do jakiego rodzaju należą
PRZYKŁAD 1
R
achunkowość
jednostki obejmuje
m.in. okresowe
ustalanie lub sprawdzanie
drogą inwentaryzacji
rzeczywistego stanu
aktywów i pasywów.
Rozłóżmy to na czynniki
pierwsze. Użycie słowa
„okresowe” odnosi się do
jakiegoś okresu, przy czym
nie zawsze będzie to okres
sprawozdawczy, jakim jest
rok obrotowy. Wynika to
z zastosowania odesłań do
takich pojęć (niezdefi niowa-
nych w ustawie z 29
września 1994 r. o rachunko-
wości; t.j. Dz.U. z 2013 r.
poz. 330 ze zm.), jak „teren
strzeżony” oraz „składowisko
strzeżone”, które skutkują
tym, że inwentaryzację
należy wykonać w ciągu 4 lat
lub 2 lat. Kiedy zatem
przypadają takie okresy? Czy
należy najpierw ustalić
okresy, a następnie badać,
czy przeprowadzono inwen-
taryzację w ciągu przyjętego
okresu, czy chodzi o cykl 4-
lub 2-letni od daty zakończe-
nia czynności inwentaryza-
cyjnych? Jeśli założymy, że
dla inwentaryzacji mają
znaczenie wyznaczone
okresy, to istotne będzie
ustalenie, kiedy jednostka
zidentyfi kowała u siebie
teren strzeżony i/lub
składowisko strzeżone. Skoro
zmiany w polityce rachun-
kowości powinny wchodzić
od 1 stycznia (art. 8 ust. 2
ustawy o rachunkowości), to
i początek okresu powinien
być liczony od 1 stycznia
jakiegoś roku, a nie od dnia
zakończenia inwentaryzacji.
Jeśli zatem dla 2011 r.
ustalono w polityce
rachunkowości, że część
składników majątku
znajduje się na terenie
strzeżonym (dotyczy to
nieruchomości zaliczonych
do środków trwałych oraz
inwestycji, jak też znajdują-
cych się na tym terenie
innych środków trwałych
oraz maszyn i urządzeń
wchodzących w skład
środków trwałych w
budowie) to początek
(pierwszego) okresu
4-letniego przypadnie
od 1 stycznia 2011 r. a
zakończy się 31 grudnia
2014 r., natomiast kolejny
okres (drugi licząc w czasie)
od 1 stycznia 2015 r. do 31
grudnia 2018 r. itd. Warunek
terminowości inwentaryza-
cji na terenie strzeżonym,
zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 3
ustawy o rachunkowości,
będzie spełniony jeśli
przeprowadzono ją raz
w ciągu 4 lat. Należy więc
zadać pytanie, czy robiąc
inwentaryzację w drodze
spisu z natury na terenie
strzeżonym, wyceny tych
ilości, porównania wartości
z danymi ksiąg rachunko-
wych oraz wyjaśnienia i
rozliczenia ewentualnych
różnic np. na 30 czerwca
2011 r., a następnie dopiero
na (w ciągu kolejnego okresu)
31 maja 2017 r., spełniony
zostanie warunek termino-
wości. Należy zauważyć, że
w takim przypadku między
jednym spisem (2011 r.)
a drugim (2017 r.) upływa 5 lat
i 11 miesięcy. Moim zdaniem
warunek zostanie spełniony,
ponieważ miałem wykonać
inwentaryzację raz w ciągu
4 lat, a nie co 4 lata. Odstęp
w czasie może być jeszcze
większy, natomiast podkre-
ślam jeszcze raz: najpierw
należy ustalić, od kiedy
jednostka ma jakieś składniki
swojego majątku (bycie
właścicielem też ma
znaczenie, ponieważ
składniki obce na terenie
strzeżonym, z wyjątkiem
przypadku usług pocztowych,
transportowych i spedycyj-
nych oraz składowania,
podlegają corocznemu
spisowi) na terenie strzeżo-
nym lub składowisku
strzeżonym. Istotne jest,
że nie można zakładać, iż te
same składniki majątku będą
równocześnie na terenie
strzeżonym i składowisku
strzeżonym. Pozostaje
jeszcze problem interpretacji
tych dwóch pojęć, które nie
doczekały się legalnej
defi nicji. Można go rozwią-
zać ustalając w przyjętej
dokumentacji zasad
(polityki) rachunkowości,
co (tj. jaki obszar jednostki)
uznajemy za teren strzeżony,
a co za składowisko
strzeżone. Najłatwiej to
uczynić poprzez podzielenie
obszaru jednostki na pola
spisowe, a następnie
zdecydować, które z tych pól
będzie składowiskiem,
a które terenem strzeżonym.
Kolejną kwestią są różnice
między ustaleniem a
sprawdzeniem w drodze
inwentaryzacji rzeczywiste-
go stanu aktywów i
pasywów. Stan aktywów
i pasywów możemy ustalić
bez ewidencji, natomiast
przy sprawdzeniu stanu
warunkiem jest posiadanie
ewidencji księgowej, czy to
w postaci ilościowej, czy
wartościowo-ilościowej. Pod-
czas kontroli istotne jest
porównanie między tym,
co jest faktycznie, a tym,
co zapisano w księgach
rachunkowych. Dlatego też
przy drodze spisu z natury
oraz potwierdzeniu stanu
(sald) nie ma mowy o
weryfi kacji, która odnosi się
do wartości składników po
porównaniu danych ksiąg
rachunkowych z odpowied-
nimi dokumentami, którymi
są również arkusze spisowe
będące efektem ustalania
stanu składników. Weryfi ka-
cja jest zatem de facto
etapem po przeprowadzeniu
inwentaryzacji, która może
być związana z dokonaniem
odpisów aktualizujących
(korygujących wartość
składników).
OPINIA
EKSPERTA
Inwentaryzacja: są wątpliwości dotyczące terminów
PIOTR WIECZOREK
specjalista ds. rachunkowości
i zarządzania ryzykiem,
audytor systemów ISO
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
7 / 8
W YDATKI STRUKTURALNE
D8
Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)
gazetaprawna.pl
Straż miejska w 2013 roku zrealizowała in-
westycję „Budowa instalacji teletechnicz-
nej w budynku ratusza”. Inwestycja dotyczyła
systemu monitoringu miejskiego i polegała
na budowie instalacji teletechnicznej, zakupie
pulpitów operatorskich, monitorów oraz szafy
krosowej. Czy jest to wydatek strukturalny,
a jeżeli tak, to jaki kod jest prawidłowy?
Wydatki poniesione na budowę instalacji
teletechnicznej dotyczącej systemu moni-
toringu miejskiego będą stanowiły wydatki
strukturalne w dwóch przypadkach:
■
w obszarze VIII. Rewitalizacja obszarów
miejskich i wiejskich, w kodzie 61. Zinte-
growane projekty na rzecz rewitalizacji ob-
szarów miejskich i wiejskich – jeżeli dane
działanie było realizowane na obszarze pro-
blemowym, na którym występują: wysoka
stopa bezrobocia, wysoki stopień przestęp-
czości i wykroczeń, wysoki poziom ubóstwa
i wykluczenia, oraz następuje rewitaliza-
cja tego obszaru poprzez zapewnienie stref
i systemów bezpieczeństwa oraz zapobiega-
nie zagrożeniom patologiami społecznymi
(zakup i instalacja systemów monitoringu);
■
w obszarze VI. Turystyka, w kodzie 57. Inne
wsparcie na rzecz wzmocnienia usług tury-
stycznych, w ramach zakupu sprzętu i mo-
dernizacji bazy infrastrukturalnej służb
i organizacji ratowniczych działających na
obszarach turystycznych i rekreacyjnych
– tylko w przypadku projektów wyłącznie
ściśle powiązanych z zapewnieniem bez-
pieczeństwa turystom.
Podstawa prawna
Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.
w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-
nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).
Czy wydatki poniesione na remont elewa-
cji budynku powiatowego centrum pomocy
rodzinie (m.in. docieplenie ścian zewnętrz-
nych budynku płytami styropianowy-
mi, wymiana pokrycia murów ogniowych,
gzymsów i krawędzi balkonowych, malowa-
nie powierzchni pełnych oraz rynien i rur
spustowych) stanowią wydatki struktural-
ne? Jeśli tak, to który kod będzie właściwy?
Tak, wydatki poniesione na remont elewacji
budynku powiatowego centrum pomocy ro-
dzinie (m.in. docieplenie ścian zewnętrznych
budynku płytami styropianowymi, wymiana
pokrycia murów ogniowych, gzymsów i kra-
wędzi balkonowych, malowanie powierzchni
pełnych oraz rynien i rur spustowych) stanowią
wydatki strukturalne, które należy ująć w obsza-
rze XIII. Inwestycje w infrastrukturę społeczną,
w kodzie 79. Pozostała infrastruktura społeczna.
Podstawa prawna
Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.
w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-
nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).
Szpital uniwersytecki na podstawie umów
zawartych z Ministerstwem Zdrowia re-
alizuje programy polityki zdrowotnej. Na
podstawie zapisów tych umów szpital za
zrealizowane zadania obciąża ministerstwo
fakturami. Czy środki przekazane szpita-
lowi przez Ministerstwo Zdrowia tytułem
zapłaty za faktury wystawione przez szpital
uniwersytecki w sprawozdaniu Rb-WSb jako
wydatki strukturalne wykazuje szpital uni-
wersytecki, czy Ministerstwo Zdrowia?
Zgodnie z par. 2 pkt 4 załącznika nr 40 do
rozporządzenia ministra finansów z 3 lutego
2010 r. w sprawie sprawozdawczości budże-
towej, stanowiącym instrukcję sporządza-
nia rocznych sprawozdań Rb-WSa i Rb-WSb
o wydatkach strukturalnych, przekazanie
środków finansowych na realizację zadania
jednostce organizacyjnej lub nadzorowanej
jest przepływem środków finansowych we-
wnątrz jednostki, a nie wydatkiem związa-
nym z realizacją zadania. Wydatek z tych
środków wykaże w sprawozdaniu jednost-
kowym jednostka organizacyjna, która re-
alizuje zadanie.
W związku z powyższym wydatki poniesio-
ne na zakup sprzętu przez szpital uniwersy-
tecki ze środków finansowych otrzymanych
z Ministerstwa Zdrowia w sprawozdaniu
jednostkowym Rb-WSb wykaże szpital jako
jednostka realizująca zadanie. Należy pamię-
tać o przesłaniu sprawozdania jednostkowe-
go jednostce nadrzędnej, która następnie
sporządzi sprawozdanie łączne i skonso-
lidowane.
Analogiczna sytuacja mogłaby mieć miej-
sce w przypadku przekazania środków szpi-
talowi przez Ministerstwo Zdrowia tytułem
zapłaty za faktury wystawione przez szpital
uniwersytecki w związku z realizacją pro-
gramu polityki zdrowotnej. Niemniej jed-
nak nie jest jasne, jakiego rodzaju działania
są realizowane w ramach programu polityki
zdrowotnej i czy będą one zaliczone do wy-
datków strukturalnych. Potrzebne są zatem
dodatkowe informacje, by móc jednoznacznie
udzielić odpowiedzi na to pytanie.
Podstawa prawna
Załącznik nr 40 do rozporządzenia ministra finansów
z 3 lutego 2010 r. w sprawie sprawozdawczości budżeto-
wej (Dz.U. nr 20, poz. 103).
Czy nabycie książki „Egzekucja podatków
i opłat lokalnych” z przeznaczeniem dla
pracowników wydziałów zajmujących się
naliczaniem i ściąganiem podatków i opłat
lokalnych oraz opłaty śmieciowej, stanowi
wydatek strukturalny?
Nie, wydatki poniesione na zakup książ-
ki „Egzekucja podatków i opłat lokalnych”
z przeznaczeniem dla pracowników wydzia-
łów zajmujących się naliczaniem i ściąga-
niem podatków i opłat lokalnych oraz tzw.
opłaty śmieciowej nie stanowią wydatków
strukturalnych.
Wyjątek stanowi sytuacja, gdy pracownik
jednostki w ramach podnoszenia kwalifi-
kacji bierze udział w kursie nauki języka
obcego, szkoleniu bądź jest uczestnikiem
studiów podyplomowych i ponosi wydatki
na zakup niezbędnych podręczników i ma-
teriałów dodatkowych. Wtedy wydatki na-
leży zaliczyć do wydatków strukturalnych
i umieścić w kodzie odpowiednim dla da-
nej jednostki.
Podstawa prawna
Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.
w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-
nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).
Katalog klasyfikujący wydatki
strukturalne ma przykładowy charakter.
Czy w związku z tym wydatki wskaza-
ne w art. 192 ustawy o wspieraniu rodziny
i systemie pieczy zastępczej:
n
świadczenie na pokrycie kosztów utrzy-
mania dziecka w rodzinie zastępczej lub
w rodzinnym domu dziecka,
n
dodatek do świadczenia na pokrycie
kosztów utrzymania dziecka,
n
dofinansowanie do wypoczynku dziecka,
świadczenie na pokrycie niezbędnych wy-
datków związanych z potrzebami przyj-
mowanego dziecka,
n
świadczenie przyznane w związku z wy-
stąpieniem zdarzenia losowego lub innego
zdarzenia mającego wpływ na jakość spra-
wowanej opieki,
n
środki finansowe na pomoc na kontynu-
owanie nauki i usamodzielnienie,
n
środki finansowe na utrzymanie lokalu
mieszkalnego w budynku wielorodzinnym
lub domu jednorodzinnego, w którym za-
mieszkuje rodzina zastępcza zawodowa
lub w którym jest prowadzony rodzinny
dom dziecka, oraz środki finansowe zwią-
zane ze zmianą tego lokalu mieszkalnego
w budynku wielorodzinnym lub domu jed-
norodzinnego,
n
świadczenie związane z remontem
lokalu mieszkalnego w budynku wielo-
rodzinnym lub domu jednorodzinnego,
w którym zamieszkuje rodzina zastępcza
zawodowa lub jest prowadzony rodzinny
dom dziecka,
n
wynagrodzenie wraz z pochodnymi
od wynagrodzenia dla zawodowej rodziny
zastępczej, prowadzącego rodzinny dom
dziecka i osób zatrudnionych w rodzinie
zastępczej oraz rodzinnym domu dziecka
lub zajmujących się opieką i wychowa-
niem w rodzinnym domu dziecka,
n
świadczenia dla rodziny pomocowej
– również mogą stanowić wydatki struk-
turalne?
Z wydatków wymienionych w art. 192 usta-
wy z 9 czerwca 2011 r. o pieczy zastępczej, do
wydatków strukturalnych można zaliczyć:
■
świadczenia na pokrycie kosztów utrzy-
mania dziecka w pieczy zastępczej,
■
środki finansowe na pomoc na kontynu-
owanie nauki i usamodzielnienie.
Pozostałe wymienione wydatki nie stano-
wią wydatków strukturalnych i nie należy
ujmować ich w sprawozdaniu.
Podstawa prawna
Art. 192 ustawy z 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny
i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 135
ze zm.).
Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.
w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-
nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).
Czy do wydatków strukturalnych można
zaliczyć wydatki poniesione na wykona-
nie instalacji solarnej na dachu w budynku
domu pomocy społecznej?
Tak, wydatki poniesione na wykonanie in-
stalacji solarnej na budynku domu pomo-
cy społecznej stanowią wydatki struktural-
ne, które należy ująć w obszarze IV. Energia,
w kodzie 43. Efektywność energetyczna, pro-
dukcja skojarzona (kogeneracja), zarządzanie
energią, jako realizacja działania polegającego
na wykorzystaniu odnawialnych źródeł ener-
gii – rozwoju infrastruktury służącej do pro-
dukcji i przesyłu energii odnawialnej, w tym
pozyskiwaniu energii słonecznej, zwłaszcza
dla budynków użyteczności publicznej (szko-
ły, szpitale, ośrodki zdrowia itp.).
Podstawa prawna
Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.
w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-
nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).
Komenda policji poniosła wydatki doty-
czące szkolenia zamkniętego „Uposaże-
nie i podróże służbowe policji”, które było
przeprowadzone w ciągu czterech dni.
Uczestniczyło w nim ok. 70 osób. Zakres
szkolenia obejmował zagadnienia zwią-
zane z uposażeniem i innymi należno-
ściami pieniężnymi funkcjonariuszy
policji – szkolenie z tych zagadnień pro-
wadziły osoby z komendy wojewódzkiej.
Następnym zagadnieniem było wdroże-
nie systemu SWOP, które przeprowadziła
firma zewnętrzna i to szkolenie było nie-
zbędne dla pracowników komendy. Jak za-
kwalifikować to szkolenie?
Przy kwalifikowaniu do wydatków struktu-
ralnych wydatków poniesionych na podwyż-
szanie kwalifikacji pracowników należy pa-
miętać o zasadzie, że mają to być szkolenia/
kursy dodatkowe, nieobowiązkowe, związa-
ne z nabywaniem nowej bądź utrwalaniem
obecnie posiadanej wiedzy.
Przy takim założeniu wydatki poniesione
przez komendę policji w związku z uczest-
nictwem pracowników w szkoleniu obejmu-
jącym zagadnienia związane z uposażeniem
i innymi należnościami pieniężnymi funk-
cjonariuszy policji będą stanowiły wydatki
strukturalne, które należy ująć w obszarze
XV. Wzmacnianie zdolności instytucjonal-
nych na poziomie krajowym, regionalnym
i lokalnym, w kodzie 81. Rozwiązania na rzecz
podniesienia jakości opracowania, monito-
rowania, ewaluacji polityk i programów na
poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym,
wzmocnienie zdolności w zakresie realizacji
polityk i programów.
Z kolei wydatki poniesione na szkolenie
dotyczące wdrożenia systemu SWOP (system
informatyczny wspomagający zarządzanie
policją) również można zaliczyć do wydatków
strukturalnych, ponieważ szkolenie jest po-
wiązane z realizacją zadania polegającego na
budowie systemów zarządzania z wykorzysta-
niem technologii teleinformatycznych wraz
z niezbędną infrastrukturą, budowie syste-
mów transmisji danych pomiędzy jednost-
kami administracji publicznej – odpowiedni
będzie obszar II. Społeczeństwo informacyjne,
kod 11. Technologie informacyjne i komuni-
kacyjne TIK (dostęp, bezpieczeństwo, inte-
roperacyjność, zapobieganie zagrożeniom,
badania, innowacje, treści cyfrowe itp.).
Podstawa prawna
Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.
w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-
nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).
Czy
monitoring miejski
można zakwalifikować do wydatków strukturalnych
W jakim kodzie klasyfikować
remont elewacji budynku
powiatowego centrum pomocy rodzinie
Która jednostka jest
właściwa do wykazywania wydatków:
realizująca zadanie czy nadrzędna
Czy
zakup specjalistycznej książki
jest strukturalny
Jakie rodzaje
wydatków z ustawy o wspieraniu rodziny
będą stanowiły wydatki strukturalne
W jakim kodzie ująć
wykonanie instalacji solarnej
na dachu w budynku domu pomocy społecznej
Jaki obszar jest właściwy dla
szkolenia zamkniętego w komendzie policji
PORADNIA RACHUNKOWA
AGATA PIŁAT
specjalistka z zakresu wydatków strukturalnych
Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com
8 / 8