DGP 2014 11 17 rachunkowosc i a Nieznany

background image

Minister przywrócił sądy,

a problem mają księgowi

Magdalena Rypińska
dyrektor sądu, długoletnia główna księgowa

Zgodnie z decyzjami Ministerstwa Spra-

wiedliwości w 2015 roku powróci więk-

szość sądów zlikwidowanych 1 stycznia

2013 r. w ramach tzw. reformy Gowina.

Część z nich rozpocznie ponownie swoją

działalność jako samodzielne jednostki 1

stycznia 2015 r., pozostałe 1 lipca 2015 r.

Obecnie jednostki te są częścią więk-

szych sądów rejonowych i funkcjonu-

ją w postaci wydziałów zamiejscowych.

Oznacza to, że aby mogły ponownie roz-

począć swoją działalność, muszą z kolei

zostać z tych sądów wydzielone, co gene-

ruje wiele problemów natury księgowej.

Ogromny wpływ na ponowne utworze-

nie oraz dalsze funkcjonowanie od strony

finansowej przywracanych sądów rejono-

wych ma fakt, że będzie to specyficzny ro-

dzaj sądu, tzw. sąd funkcjonalny.

Takim mianem określa się sądy o obsa-

dzie mniejszej niż 10 stanowisk sędziow-

skich. W ustawie z 27 lipca 2001 r. Prawo

o ustroju sądów powszechnych (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 427 ze zm.) dla sądów tych

określono nieco inne zasady działania,

zgodnie z którymi:

Nie powołuje się w nich dyrektora sądu,

zadania dyrektora sądu wykonuje dy-

rektor przełożonego sądu okręgowego.

Tak więc w sądach tych decyzje finan-

sowe i gospodarcze podejmować będzie

dyrektor sądu okręgowego, będzie też

zwierzchnikiem urzędników i innych

pracowników tego sądu (będzie wyko-

nywał w stosunku do nich obowiązki

pracodawcy).

Nie tworzy się w tych sądach oddziałów

finansowych i administracyjnych – za-

dania w tym zakresie (ewidencja księ-

gowa, prowadzenie kadr) wykonuje sąd

okręgowy.

Poniżej omawiamy tylko część głównych

problemów związanych z tworzeniem po-

nownie zlikwidowanych w 2013 r. sądów.

Natomiast w praktyce trzeba będzie ure-

gulować jeszcze wiele kwestii, takich jak

przekazanie dokumentacji, zasady doko-

nywania zwrotów opłat, zasady prowadze-

nia ewidencji księgowej sądów przywróco-

nych przez przełożone sądy okręgowe itp.

WĄTPLIWOŚĆ 1

Które przepisy ustawy

o rachunkowości należy wykorzystać

W 2012 r. sądy rejonowe kończyły swoją samo-

dzielną działalność i były przejmowane przez

większe jednostki, miały tu więc zastosowa-

nie przepisy o likwidacji. Księgi rachunkowe

tych jednostek były zamykane, sporządzano

sprawozdanie fi nansowe.

Obecnie sytuacja jest inna, ponieważ

funkcjonująca jednostka, której częścią jest

wydział zamiejscowy, nie kończy swojej

działalności. Nie jest to też typowy podział

jednostki.

Niewątpliwie jednak trzeba będzie w tym

przypadku zastosować przepisy dotyczące

prowadzenia ksiąg rachunkowych (chociaż

nie będą one zamykane) oraz przepisy o in-

wentaryzacji.

WĄTPLIWOŚĆ 2

Czy zamykać księgi rachunkowe

i sporządzać bilans

Problem ten dotyczy oczywiście przede

wszystkim tych sądów, które posiadają

wydziały zamiejscowe, które przywracane

będą 1 lipca 2015 r. Sądy, których wydziały

zamiejscowe będą rozpoczynać działalność

jako samodzielne jednostki 1 stycznia 2015 r.,

i tak zamkną bowiem księgi rachunkowe na

31 grudnia ze względu na koniec roku ob-

rotowego.

Natomiast sądy z pierwszej grupy nie będą

dokonywać zamknięcia ksiąg w związku

z odłączeniem się wydziałów zamiejscowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 księgi rachunkowe

zamyka się m. in.:

1) na dzień zakończenia działalności;

2) na dzień poprzedzający zmianę formy

prawnej;

3) na dzień poprzedzający dzień podziału

lub połączenia jednostek, jeżeli w wyniku

podziału lub połączenia powstaje nowa jed-

nostka, to jest na dzień poprzedzający dzień

wpisu do rejestru połączenia lub podziału.

Żaden z powyższych przypadków nie bę-

dzie miał tu miejsca.

[przykład]

Ponadto art. 12 ust. 3 ustawy o rachun-

kowości wskazuje wyraźnie, że można nie

zamykać ksiąg rachunkowych, jeśli podział

jednostki następuje przez wydzielenie, i ten

właśnie zapis należałoby tu potraktować jako

podstawę podejmowanych działań.

Sądy te nie będą też sporządzać na 30 czerw-

ca 2015 r. sprawozdania fi nansowego, co jest

naturalną konsekwencją niezamykania ksiąg

rachunkowych, ponieważ sprawozdanie spo-

rządza się na dzień zamknięcia ksiąg.

WĄTPLIWOŚĆ 3

Czy trzeba przeprowadzać

inwentaryzację

Zgodnie z ustawą o rachunkowości – nie,

w myśl art. 26 ust. 4 inwentaryzację przepro-

wadza się na dzień zakończenia działalności

przez jednostkę oraz na dzień poprzedzający

postawienie jej w stan likwidacji. Jak wyka-

zano w przykładzie, powyższe przypadki nie

mają tu miejsca.

Teoretycznie więc inwentaryzacja nie

musi zostać przeprowadzona, praktycznie

– raczej nie da się jej uniknąć. Sądy muszą

bowiem przekazać majątek znajdujący się

w wydziale zamiejscowym.

Biorąc pod uwagę, że dokonywane były

różne ruchy i przemieszczenia tego mająt-

ku, nawet w celu sporządzenia protokołów

i podjęcia decyzji, które składniki mają po-

zostać w którym budynku (sądzie), niezbęd-

ne będzie ustalenie faktycznego stanu tego

majątku w dotychczasowym wydziale za-

miejscowym.

WĄTPLIWOŚĆ 4

Czy trzeba wypowiadać

zawarte umowy

W wielu przypadkach konieczne będzie wy-

powiedzenie zawartych umów (przynajmniej

w części) oraz zawarcie nowych, ze względu

na fakt, iż wiele z nich zawieranych było przez

obecny sąd macierzysty i obejmowały one dwa

budynki.

Powstające sądy rejonowe będą więc musiały

w wielu przypadkach zawrzeć nowe umowy na

dostawy i usługi.

Należy jednak pamiętać, że część umów za-

warta jest na podstawie zamówień publicz-

nych przeprowadzonych przez centralnego

zamawiającego, część to umowy wykonawcze

zawarte przez sąd na podstawie umowy ra-

mowej, a część to umowy zawarte bezpośred-

nio przez centralnego zamawiającego. W tym

drugim przypadku sądy muszą zwrócić się do

centralnego zamawiającego z prośbą o podjęcie

odpowiednich czynności.

Podstawa prawna

Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 330 ze zm.).

Co prawda nie taki jak przy wcześniejszej likwidacji, ale wątpliwości i tak nie brakuje. Teraz w procesie wydzielania

nowej struktury dotyczą one głównie zamykania ksiąg, dzielenia majątku i analizy umów

Poniedziałek

17 listopada 2014

nr 222 (3863)

gazetaprawna.pl

DZIENNIK.PL FORSAL.PL

RACHUNKOWOŚĆ

i AUDYT

D O D A T E K D L A P R E N U M E R A T O R Ó W

PRZYKŁAD

Jedna jednostka

Sąd Rejonowy w Leśnikach został z 1 stycznia 2013 r. połączony z Sądem Rejonowym w Zarzeczu
i obecnie funkcjonuje w jego ramach jako wydział zamiejscowy. Organizacyjnie i prawnie mamy
więc do czynienia z jedną jednostką: Sądem Rejonowym w Zarzeczu.
Z 1 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy w Leśnikach zostaje przywrócony jako samodzielna jednostka.
Tym samym z 1 lipca 2015 r.:
1. Sąd Rejonowy w Zarzeczu pozostaje samodzielną, kontynuującą swoją dotychczasową działal-
ność jednostką, nie mają tu więc zastosowania przepisy o zakończeniu działalności, sąd jej bowiem
nie kończy.
2. Sąd Rejonowy w Zarzeczu pozostaje też taką samą jednostką sektora finansów publicznych
w myśl ustawy (sąd, trybunał), nie ma tu więc zastosowania przepis o zamknięciu ksiąg w związku
ze zmianą formy prawnej działalności.
3. Nie mamy tu również do czynienia z podziałem w myśl ustawy o rachunkowości (dotyczy
to jednostek gospodarczych, o czym może świadczyć zapis o stosownym wpisie do rejestru).
Z zamknięciem ksiąg na skutek podziału mielibyśmy również do czynienia w momencie, kiedy
wskutek podziału powstawałaby nowa jednostka, a jak zaznaczono wcześniej, Sąd Rejonowy
w Zarzeczu funkcjonuje nadal jako ta sama jednostka.

W

związku

z wyborami

samorządowy-

mi i zmianami w orga-

nach wykonawczych oraz

stanowiących jednostek

samorządu nie

należy zapominać

o obowiązku

posiadania

prawidłowego

podpisu elektronicznego.

Tym bardziej że to, jak

długo będziemy czekali

na bezpieczny podpis

elektroniczny spełniający

warunki ustawowe,

zależy od terminu

zamawiania oraz

podmiotu, u którego

zamawiamy.

Warto pamiętać,

że podpis elektronicz-

ny marszał-

ka, starosty,

prezydenta

miasta, bur-

mistrza, wójta

czy też przewodniczące-

go rady stosowany jest

w jednostkach samo-

rządu terytorialnego

do podpisywania m.in.

aktów prawa miejscowe-

go, jak również podję-

tych projektów uchwał

w sprawie wieloletniej

prognozy fi nansowej lub

jej zmiany, oraz uchwał

i zarządzeń w sprawie

wieloletniej progno-

zy fi nansowej, które są

przekazywane do regio-

nalnej izby obrachunko-

wej w formie dokumentu

elektronicznego (art.

230 ustawy z 27 sierp-

nia 2009 r. o fi nan-

sach publicznych – Dz.U.

z 2013 r. poz. 885 ze zm.).

Z zapisów art. 2a ust. 1

ustawy z 20 lipca 2000 r.

o ogłaszaniu aktów nor-

matywnych i niektórych

innych aktów prawnych

(Dz.U. z 2011 r. ze zm.)

wynika, że akty norma-

tywne i inne akty prawne

ogłasza się w formie do-

kumentu elektroniczne-

go w rozumieniu ustawy

z 17 lutego 2005 r. o in-

formatyzacji działalności

podmiotów realizują-

cych zadania publicz-

ne (Dz.U. nr 64, poz. 565

ze zm.), chyba że ustawa

stanowi inaczej. Pod-

stawą do ogłoszenia jest

akt w formie dokumentu

elektronicznego opatrzo-

ny przez upoważniony do

wydania aktu organ bez-

piecznym podpisem elek-

tronicznym w rozumieniu

ustawy z 18 września

2001 r. o podpisie elek-

tronicznym (Dz.U. nr 130,

poz. 1450 ze zm.), wery-

fi kowanym za pomocą

kwalifi kowanego cer-

tyfi katu, zwanego dalej

„bezpiecznym podpisem

elektronicznym” (art. 15

ust 1 ustawy).

OPINIA

EKSPERTA

Nowa kadencja w samorządach to także nowy podpis elektroniczny

KRYSTYNA GĄSIOREK

specjalistka

z zakresu sprawozdawczości

budżetowej

Wybory

samorządowe

2014

DZIŚ DLA WSZYS

TKICH

CZYTELNIKÓW

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

1 / 8

background image

KOMENTARZE, OBOWIĄZKI

D2

Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)

gazetaprawna.pl

Po uchwałach czas

na projekt planu finansowego

Dla każdej obsługiwanej jednostki budżetowej jest on

tworzony odrębnie, a zatwierdza go kierownik

Krystyna Gąsiorek
specjalistka
z zakresu sfery budżetowej

15 listopada 2014 r. minął ustawowy termin

złożenia projektu uchwały budżetowej przez

zarząd (w gminach: wójt, burmistrz, prezy-

dent miasta) jednostki samorządu terytorial-

nego. W związku z tym kierownicy samo-

rządowych jednostek budżetowych powinni

rozpocząć prace nad opracowaniem projektu

planu finansowego. Jak stanowi art. 248 ust. 1

ustawy o finansach publicznych, w terminie

7 dni od dnia przekazania projektu uchwały

budżetowej organowi stanowiącemu jed-

nostki samorządu terytorialnego zarząd (w

gminach: wójt, burmistrz, prezydent mia-

sta) zobowiązany jest przekazać podległym

jednostkom informację niezbędną do opra-

cowania projektu ich planów finansowych.

Przy opracowywaniu projektu planu finan-

sowego należy mieć na uwadze zapisy roz-

porządzenia ministra finansów w sprawie

sposobu prowadzenia gospodarki finansowej

jednostek budżetowych i samorządowych

zakładów budżetowych. Informacja zarzą-

du jednostki samorządu terytorialnego po-

winna zawierać dane w zakresie dochodów

i wydatków budżetowych w szczegółowości

niemniejszej niż przyjęta w projekcie uchwa-

ły budżetowej.

Szczegółowość

Na podstawie otrzymanych informacji kie-

rownicy samorządowych jednostek budże-

towych opracowują projekty planów finan-

sowych w szczegółowości:

dział,

rozdział,

paragraf,

czyli podziałki klasyfikacji budżetowej

określonej w rozporządzeniu ministra fi-

nansów w sprawie szczegółowej klasyfikacji

dochodów, wydatków, przychodów i rozcho-

dów oraz środków pochodzących ze źródeł

zagranicznych.

Projekt planu finansowego samorządowej

jednostki budżetowej, zapewniający zgod-

ność kwot dochodów i wydatków z projektem

uchwały budżetowej, powinien zatwierdzić

kierownik jednostki, a następnie przekazać

go do zarządu (w gminach: do wójta, burmi-

strza, prezydenta miasta) w terminie 30 dni

od dnia otrzymania informacji z projektu

uchwały budżetowej, lecz nie później niż do

22 grudnia roku poprzedzającego rok budże-

towy (art. 248 ust. 2 ustawy o finansach pu-

blicznych oraz par. 5 ust. 3 rozporządzenia

w sprawie gospodarki finansowej jednostek

budżetowych i samorządowych zakładów

budżetowych).

W oświacie

Szkoły i placówki oświatowe powinny zwró-

cić uwagę, że projekty planów finansowych,

zgodnie z ustawą o systemie oświaty, opi-

niuje rada:

pedagogiczna (art. 41 ust. 2 pkt 2),

rodziców (art. 54 ust. 2 pkt 3),

szkoły, jeśli funkcjonuje (art. 50 ust. 2 pkt 2).

Następny krok to weryfikacja, jakiej doko-

nuje zarząd jednostki samorządu terytorial-

nego (w gminach: wójt, burmistrz, prezydent

miasta), otrzymanych projektów planów fi-

nansowych pod względem ich zgodności

z projektem uchwały budżetowej. W przy-

padku stwierdzenia różnic wprowadzane są

w projektach planów finansowych odpowied-

nie zmiany, o których zarząd ma obowiązek

poinformować kierownika samorządowej

jednostki budżetowej w terminie 7 dni od

dnia otrzymania projektu planu finansowe-

go, lecz nie później niż do 27 grudnia roku

poprzedzającego rok budżetowy.

Jednostki powołane w jednostce samorządu

terytorialnego do obsługi szkół, przedszkoli

i placówek oświatowych (ZEAS, OAS itp.) mu-

szą pamiętać, że projekty planów finansowych

powinny być opracowane dla każdej obsługi-

wanej jednostki budżetowej odrębnie. A tym

samym każdy z projektów planu finansowego

powinien być zatwierdzony przez kierownika

danej oświatowej jednostki budżetowej.

Projekty planów finansowych samorządo-

wych jednostek budżetowych, które zachowu-

ją zgodność z projektem uchwały budżetowej

oraz zostały odpowiednio zweryfikowane przez

zarząd (w gminach: wójta, burmistrza, prezy-

denta miasta), w terminie nie później jednak

niż do 27 grudnia roku poprzedzającego rok

budżetowy, stanowią podstawę gospodarki fi-

nansowej samorządowej jednostki budżetowej

w okresie od 1 stycznia do dnia opracowania

planu finansowego na podstawie informacji

o ostatecznych kwotach dochodów i wydatków

wynikających z uchwały budżetowej.

Przepisy prawa

Ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych

(t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.).

Ustawa z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U.

z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.).

Rozporządzenie ministra finansów z 7 grudnia 2010 r.

w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finanso-

wej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów

budżetowych (Dz.U. nr 241, poz. 1616 ze zm.).

Rozporządzenie ministra finansów z 2 marca 2010 r.

w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków,

przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze

źródeł zagranicznych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1053 ze zm.).

U

znanie aktywów za

wartość niematerialną

i prawną nie jest

uzależnione od formy jej

finansowania. Wszystkie

prawa majątkowe (w tym

również licencje), które

spełniają kryteria określone

w ustawie o rachunkowości

dla wartości niematerialnych

i prawnych, mogą być

zaliczane do tej kategorii

aktywów. Sposób ujmowania

w ewidencji środków trwałych

i wartości niematerialnych

i prawnych powinien być

opisany w przyjętych

zasadach polityki rachunko-

wości jednostki, gdzie można

ustalić, że od niskocennych

środków trwałych oraz

wartości niematerialnych

i prawnych dokonuje się

jednorazowego odpisu

amortyzacyjnego. W tym celu

można wykorzystać przepisy

podatkowe, które wartość

niskocennych środków

trwałych określają na

poziomie 3500 zł.

Otrzymaną nieodpłatnie

licencję ujmuje się w księgach

rachunkowych w jej aktualnej

cenie rynkowej, tj. cenie

sprzedaży takiego samego lub

podobnego przedmiotu. Jeżeli

wartość nieodpłatnie

otrzymanej licencji będzie dla

jednostki istotna oraz będzie

spełniała definicję wartości

niematerialnych i prawnych

określoną w ustawie o

rachunkowości, to znaczy

przewidywany okres jej

ekonomicznej użyteczności

jest dłuższy niż rok, a licencja

będzie wykorzystywana przez

jednostkę w jej działalności, to

wskazane jest ująć tę licencję

do rozliczeń międzyokreso-

wych przychodów, pod

warunkiem że stosownie do

innych ustaw nie zwiększają

one kapitałów (funduszy)

własnych.

Zaliczone do rozliczeń

międzyokresowych przycho-

dów kwoty zwiększają

stopniowo pozostałe przycho-

dy operacyjne, równolegle do

odpisów amortyzacyjnych lub

umorzeniowych.

W ewidencji księgowej znajdą

się następujące zapisy:

1) uzyskana nieodpłatnie

licencja jako wartość

niematerialna i prawna

w aktualnej cenie rynkowej:

Wn konto 02 „Wartości

niematerialne i prawne” oraz

Ma konto 84 „Rozliczenia

międzyokresowe przycho-

dów”,

2) odpisy umorzeniowe

wartości niematerialnych

i prawnych: Wn konto 40-0

„Amortyzacja” i Ma konto

07-2 „Odpisy umorzeniowe

wartości niematerialnych

i prawnych”, oraz zapis

zmniejszający rozliczenia

międzyokresowe przychodów:

Wn konto 84 „Rozliczenia

międzyokresowe przychodów”

i Ma konto 76-0 „Pozostałe

przychody operacyjne”.

Programy finansowo-księgo-

we z powodu zmian w

przepisach lub w wyniku

rozszerzenia działalności

jednostki często muszą być

aktualizowane. Zarówno

przepisy podatkowe, jak

i ustawa o rachunkowości nie

przewidują ulepszenia

wartości niematerialnych

i prawnych. W związku z tym

wydatki poniesione na

modernizację programu

komputerowego powinny być

bezpośrednio zaliczone do

kosztów uzyskania przycho-

dów w dniu ich poniesienia.

Jeśli w wyniku modernizacji

oprogramowania powstanie

nowy składnik wartości

niematerialnych i prawnych,

należy zaliczyć go do aktywów

trwałych i amortyzować.

Podstawa prawna

Ustawa z 29 września 1994 r.

o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r.

poz. 330 ze zm.).

OPINIA

EKSPERTA

Jak zaewidencjonować otrzymaną nieodpłatnie licencję na oprogramowanie

HALINA ZABROCKA

specjalistka

z zakresu rachunkowości

Otrzymałam w formie darowizny licencję na korzystanie
z programu księgowego o wartości powyżej 3500 zł, który będę
wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej.
Jak ująć ją w księgach i amortyzować?

D

ziałalność w specjalnej strefie

ekonomicznej (dalej: SSE) wiąże się

z otrzymaniem ulgi podatkowej

w postaci możliwości dokonywania

odliczeń od podatku dochodowego na

określonych zasadach. Dlatego pojawia się

wątpliwość czy przedsiębiorstwa prowadzące

działalność na terenie specjalnych stref

ekonomicznych są zobowiązanie do

rozpoznania podatku odroczonego. Przepisy

ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowo-

ści (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm. – dalej:

ustawa) nie regulują tego zagadnienia w

sposób szczegółowy. Zgodnie z art. 10 ust. 3

ustawy podmiot ma możliwość odwołania

się do zapisów Krajowego Standardu

Rachunkowości nr 2 „Podatek dochodowy”

(dalej: KSR 2). Należy jednocześnie pamiętać,

iż stosowanie regulacji KSR 2 jest fakultatyw-

ne, co oznacza, iż podmiot może, ale nie

musi stosować jego regulacji. Kierownik

jednostki jest zobowiązany zapewnić, aby

przyjęte rozwiązania w zakresie podatku

odroczonego zostały odzwierciedlone

w przyjętej polityce rachunkowości i były

stosowane konsekwentnie w kolejnych

latach obrotowych.

Zgodnie z KSR 2, jeżeli omawianym

odliczeniom od podatku nie towarzyszy

zmniejszenie wartości podatkowej nabytych

lub wytworzonych aktywów to mają one

charakter dotacji i nazywane są premiami

inwestycyjnymi. Taka sytuacja występuje np.

w przypadku przedsiębiorstw rozpoczynają-

cych działalność na terenie SSE i ponoszą-

cych nakłady na środki trwałe lub wartości

niematerialne i prawne. Skutki przyznania

pomocy publicznej w postaci zwolnienia

z obciążeń podatkowych, zgodnie z KSR 2,

ujmuje się w księgach właśnie w postaci

przyznanej premii inwestycyjnej.

Efekt otrzymanej premii inwestycyjnej

jednostka ujmuje jako aktywo z tytułu

podatku odroczonego w korespondencji

z rozliczeniami międzyokresowymi

przychodów w kwocie odpowiadającej

wartości przyznanego zwolnienia z tytułu

podatku dochodowego.

Rozliczenie premii inwestycyjnych (ujętych

pierwotnie jako przychody przyszłych

okresów) ujmuje się w pozostałych przycho-

dach operacyjnych. Z uwagi na fakt,

iż przyznanie premii inwestycyjnej co do

zasady uzależnione jest od poniesienia

nakładów inwestycyjnych zgodnie z

warunkami określonymi w pozwoleniu na

prowadzenie działalności w SSE rozliczanie

premii inwestycyjnej może zostać dokonanie

z zastosowaniem średnich stawek amortyza-

cji dla środków trwałych stanowiących

przedmiot inwestycji w SSE. Z kolei na koniec

kolejnych lat obrotowych aktywo z tytułu

podatku odroczonego podlega rozliczeniu

ze zobowiązaniem z tytułu podatku

dochodowego. Jednostka ustala kwotę

zobowiązania podatkowego (przed rozlicze-

niem premii inwestycyjnej) i ujmuje je

w korespondencji z kosztem podatkowym.

Część zobowiązania niepodlegająca wpłacie

do urzędu skarbowego (z uwagi na rozlicze-

nie ulgi inwestycyjnej) jest ujmowana

w korespondencji z aktywem z tytułu

podatku odroczonego. Należy jednocześnie

podkreślić, iż wykazane aktywo z tytułu

podatku odroczonego musi być corocznie

testowane na utratę wartości. Zgodnie z KSR

2 utrata wartości aktywa z tytułu podatku

odroczonego ustalonego od wartości

przyznanych premii inwestycyjnych ujmuje

się jako pomniejszenie przychodów

przyszłych okresów (a nie jako koszt

podatkowy w rachunku zysków i strat).

Ma to szczególnie zastosowanie w sytuacji,

gdy przedsiębiorstwo nie będzie w stanie

wykorzystać całości przyznanej pomocy

publicznej do dnia wygaśnięcia zezwolenia

strefowego. Rozumienie mechanizmu

rozliczania ulgi inwestycyjnej oraz przyjęta

przez jednostkę polityka rachunkowości będą

istotnie wpływać na prawidłową interpreta-

cję wyników i obciążeń podatkowych

wykazywanych w sprawozdaniach finanso-

wych. Na ostateczny poziom zysków będzie

bowiem wpływał nie tylko poziom rozliczenia

przyznanej ulgi w danym roku, ale także

potencjalna utrata wartości aktywa z tytułu

podatku odroczonego czy średnie stawki

amortyzacji środków trwałych służące do

rozliczania przychodów przyszłych okresów.

Specjalna strefa

ekonomiczna a podatek

Mikołaj Trzeciak

biegły rewident, starszy menedżer

w dziale Audit Advisory Deloitte

Rozliczenie premii

inwestycyjnych (ujętych

pierwotnie jako przychody

przyszłych okresów)

ujmuje się w pozostałych

przychodach operacyjnych

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

2 / 8

background image

SFERA BUDŻETOWA

D3

Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)

gazetaprawna.pl

Elżbieta Gaździk
główna księgowa samorządowej
jednostki budżetowej

Odzyskanie złomu, a następnie jego sprzedaż

– to dla jednostki przychód podlegający ewi-

dencji w księgach rachunkowych na koncie

760 „Pozostałe przychody operacyjne”, przy

jego jednoczesnym zaklasyfikowaniu uzy-

skanych dochodów do par. 087 „Wpływy ze

sprzedaży składników majątkowych”.

Operacje dotyczące sprzedaży złomu uzy-

skanego po zużyciu materiału w ramach prze-

prowadzonego szkolenia w zakresie spawania,

jak również złomu, który powstał w wyniku

likwidacji środka trwałego, należy zaliczyć

w opisanej sytuacji do operacji, które nie są

związane bezpośrednio z podstawową dzia-

łalnością jednostki, co skutkuje tym, iż pod-

legają one ewidencji na koncie 760 „Pozostałe

przychody operacyjne”, na którym księguje się

przychody niezwiązane bezpośrednio z pod-

stawową działalnością jednostki.

Polityka

Sposób i zasady ewidencji księgowej opera-

cji gospodarczych powinny wynikać z polityki

rachunkowości obowiązującej w jednostce, do

opracowania i aktualizowania której – zgod-

nie z art. 10 ust. 2 ustawy z 29 września 1994 r.

o rachunkowości – zobowiązany jest kierownik

jednostki. Mają być w niej uwzględnione prze-

pisy powołanej powyżej ustawy oraz przepisy

w sprawie szczególnych zasad rachunkowości

określone rozporządzeniem ministra finansów

z 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad

rachunkowości oraz planów kont dla budżetu

państwa, budżetów jednostek samorządu te-

rytorialnego, jednostek budżetowych, samo-

rządowych zakładów budżetowych, funduszy

celowych oraz państwowych jednostek budże-

towych mających siedzibę poza granicami Rze-

czypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 289).

Jak to wygląda w praktyce, pokazują schematy.

Klasyfikacja dochodu

Stosownie do art. 39 ust. 1 i 2 ustawy

z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych

wszelkie dochody uzyskane przez jednostkę

w toku jej działalności podlegają klasyfikacji

według:

1) działów i rozdziałów – określających ro-

dzaj działalności,

2) paragrafów – określających rodzaj do-

chodu czy wydatku,

3) dodatkowej klasyfikacji określającej kody

wydatków strukturalnych.

W celu realizacji przez jednostki obowiązku

klasyfikowania dochodów na podstawie dele-

gacji zawartej w art. 39 ust. 4 ustawy o finan-

sach publicznych minister finansów wydał

rozporządzenie z 2 marca 2010 r. w sprawie

szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków,

przychodów i rozchodów oraz środków po-

chodzących ze źródeł zagranicznych (t.j. Dz.U.

z 2014 r. poz. 1053 ze zm.). Dochody uzyska-

ne przez jednostkę z tytułu sprzedaży złomu

należy zaklasyfikować do par. 087 „Wpływy ze

sprzedaży składników majątkowych”.

Podstawa prawna

Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 330 ze zm.).

Ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 885 ze zm.).

Jak zaksięgować sprzedaż złomu w jednostce budżetowej

PROBLEM:

Jednostka budżetowa sprzedała złom. Pozostał on po przeprowadzonym szkoleniu w zakresie spawania.

Na jakich kontach w jednostce budżetowej zaksięgować powyższą operację? Jaki zastosować paragraf klasyfikacji budżetowej?

Jak powinny wyglądać księgowania w przypadku sprzedaży złomu, który powstał w wyniku likwidacji środka trwałego?

SCHEMAT

Ewidencja księgowa sprzedaży złomu powstałego z odzysku ze zużytych materiałów...

I wariant – uzyskany złom przyjęto na magazyn

221

760

761

Należności z tytułu

Pozostałe przychody

310

Pozostałe koszty

dochodów budżetowych

operacyjne

Materiały

operacyjne


Objaśnienia do schematu:
1) PK – wprowadzenie materiałów z odzysku na magazyn: strona Wn konta 310 – Materiały, strona Ma konta 760 – Pozostałe przychody operacyjne;
2) F-k – sprzedaż materiałów z odzysku: strona Wn konta 221 – Należności z tytułu dochodów budżetowych, strona Ma konta 760 – Pozostałe przychody
operacyjne;
3) Wz – wydanie materiału pochodzącego z odzysku z magazynu: strona Wn konta 761 – Pozostałe koszty operacyjne, strona Ma konta 310 – Materiały.

II wariant – uzyskany złom sprzedano z pominięciem magazynu

221

760

Należności z tytułu

Pozostałe przychody

dochodów budżetowych

operacyjne


Objaśnienia do schematu:
1) F-k – sprzedaż materiałów z odzysku: strona Wn konta 221 – Należności z tytułu dochodów budżetowych, strona Ma konta 760 – Pozostałe przychody
operacyjne.

SCHEMAT

...i w wyniku likwidacji środków trwałych

071

011

Umorzenie środków trwałych oraz wartości

095

Środki trwałe

niematerialnych i prawnych

Środki trwałe w likwidacji

800

Fundusz jednostki

221

760

761

Należności z tytułu

Pozostałe przychody

310

Pozostałe koszty

dochodów budżetowych

operacyjne

Materiały

operacyjne


Objaśnienia do schematu:
1. PK – postawienie w stan likwidacji środka trwałego – decyzja kierownika jednostki:

n

strona Wn konta 071 – Umorzenie wartości niematerialnych i prawnych – część umorzona,

n

strona Wn konta 800 – Fundusz jednostki – część nieumorzona,

n

strona Ma konta 011 – Środki trwałe.

2. Pk – ujęcie w ewidencji pozabilansowej środka trwałego do czasu jego fizycznej likwidacji: strona Wn konta, np. 095 Środki trwałe w likwidacji;
3. PK – fizyczna likwidacja środka trwałego i wprowadzenie materiałów z odzysku na magazyn: strona Wn konta 310 – Materiały, strona Ma konta 760 – Pozosta-
łe przychody operacyjne;
4. PK – zdjęcie z ewidencji pozabilansowej środka trwałego w związku z jego fizyczną likwidacją: strona Ma konta 095 – Środki trwałe w likwidacji;
5. FK – sprzedaż materiałów z odzysku: strona Wn konta 221 – Należności z tytułu dochodów budżetowych, strona Ma konta 760 – Pozostałe przychody operacyjne;
6. Wz – wydanie materiału pochodzącego z odzysku z magazynu: strona Wn konta 761 – Pozostałe koszty operacyjne, strona Ma konta 310 – Materiały.

Uwaga: Powyższe operacje można ująć z pominięciem magazynu, tj. analogicznie jak w przypadku sprzedaży złomu uzyskanego ze zużytych materiałów.

2

1

1

2

6

3

5

4

1 – część umorzona

1 – część nieumorzona

3

Podatki i Księgowość

W każdy poniedziałek tylko w prenumeracie specjalistyczne dodatki dla księgowych

2015

PRENUMERATA

przedsiębiorczy wtorek

samorządowa środa

kadrowy czwartek

prawniczy piątek

podatkowy

poniedziałek

|

www.gazetaprawna.pl/oferta2015

Rachunkowość i Audyt

Dowiesz się, jak ewidencjonować skomplikowane i trudne

operacje, jak przygotować sprawozdanie fi nansowe. Krok

po kroku wyjaśnimy zmiany w ustawie o rachunkowości!

REKLAMA

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

3 / 8

background image

MIĘDZYNARODOWE STANDARDY

D4

Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)

gazetaprawna.pl

MSSF nr 10 wprowadza rozległy

proces oceny kontroli

Standard ustala

zasady prezentacji i sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych,

w przypadku gdy dana jednostka kontroluje inną. Stosuje się go pod warunkiem jednoczesnego wdrożenia

Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej nr 27, 11, 28 i 12

Jarosław Suder
audit partner w dziale rewizji finansowej BDO

Bieżący rok jest pierwszym okresem, w któ-

rym jednostki sporządzające sprawozda-

nia finansowe według Międzynarodowych

Standardów Sprawozdawczości Finansowej

w kształcie zatwierdzonym przez Unię Eu-

ropejską, muszą rozważyć wpływ nowych re-

gulacji w zakresie konsolidacji. Chodzi o tzw.

pakiet pięciu standardów. Mają one w sposób

jednolity i przejrzysty określać sporządzenie

skonsolidowanego sprawozdania finanso-

wego i to w szerokim tego słowa znaczeniu,

a więc odnosząc się do każdego z rodzajów

podporządkowania, jak i regulując zakres

ujawnień związanych z zaangażowaniem

w obce podmioty.

Pakiet pięciu

Nowe regulacje nie zmieniają samego procesu

i technologii sporządzania skonsolidowanych

sprawozdań finansowych, a jedynie w bar-

dziej logiczny i przejrzysty sposób porządkują

standardy i ich zakres, wprowadzając pewne

uproszczenia, np. w postaci rezygnacji ze sto-

sowania metody konsolidacji proporcjonal-

nej. Kluczową, a zarazem krytyczną zmianą

jest całkowicie nowe podejście do ustalania

kontroli, a więc podstawowego elementu

determinującego konieczność konsolidacji

i w konsekwencji sporządzenia skonsolido-

wanego sprawozdania finansowego.

Pakiet pięciu standardów to:

MSSF nr 10 „Skonsolidowane sprawozdania

finansowe” – zawierający jednolite zasady

oceny kontroli oraz przeniesione z MSR

nr 27 zasady sporządzania sprawozdania

skonsolidowanego,

MSR nr 27 „Jednostkowe sprawozdania fi-

nansowe” – po zmianach dotyczący jedynie

jednostkowych sprawozdań finansowych,

MSSF nr 11 „Wspólne ustalenia umowne”

– zastępujący w całości MSR nr 31 „Udziały

we wspólnych przedsięwzięciach”,

MSR nr 28 „Inwestycje w jednostkach sto-

warzyszonych” – nieznacznie zmieniony,

MSSF nr 12 „Ujawnienia w zakresie zaan-

gażowania w obce podmioty” – obejmu-

jący wymagania w zakresie dodatkowych

ujawnień.

Układ tych standardów buduje logiczne

drzewo decyzyjne procesu oceny statusu pod-

porządkowania danej jednostki oraz regulacji,

które w konsekwencji ustalenia tego statusu

powinny być zastosowane w procesie spo-

rządzenia skonsolidowanego sprawozdania

finansowego.

[schemat]

Według obecnych standardów ocena, czy

inwestor kontroluje jednostkę, przeprowadza-

na jest na podstawie MSSF 10. Jeżeli twier-

dzenie to jest prawdziwe, MSSF 10 jest także

standardem regulującym proces konsolidacji

jednostki zależnej.

Przy braku kontroli jednostka oceniająca

musi w dalszym kroku stwierdzić na bazie

MSSF 11, czy sprawuje współkontrolę. MSSF 11

rozróżnia dwie formy tzw. wspólnych usta-

leń umownych, tj. wspólne działanie oraz

wspólnie przedsięwzięcie (JV).

Wspólne działania odpowiadają koncepcji

wspólnie kontrolowanej działalności z MSR

31, wspólne przedsięwzięcie jest zaś pojęciem

podobnym do wspólnie kontrolowanych jed-

nostek według MSR 31. Podział ten nie jest

jednak na gruncie MSSF 11 zawsze jedno-

znaczny, w szczególności istnienie osobnego

podmiotu prawnego nie przesądza o tym,

że ustalenie umowne jest wspólnym przed-

sięwzięciem.

Jeżeli współkontrola istnieje, zarówno kla-

syfikacja rodzaju wspólnego ustalenia umow-

nego, jak i procedury ujęcia tego rodzaju in-

westycji w sprawozdaniu skonsolidowanym

regulowane są przez MSSF 11. Jak zaznaczono,

MSSF 11 nie przewiduje już stosowania me-

tody konsolidacji proporcjonalnej. W konse-

kwencji wspólne przedsięwzięcia rozliczane

są tylko i wyłącznie metodą praw własności,

co zrównuje je w formie ujęcia w sprawozda-

niu finansowym z ostatnim statusem pod-

porządkowania, czyli istnieniem znaczącego

wpływu. Ten aspekt nadal reguluje MSR 28.

Niezależnie od formy podporządkowania

ujawnienia zaangażowania w inne podmioty

zawarte są obecnie w MSSF 12, który ma za-

stosowanie do każdego rodzaju zaangażowa-

nia w obce podmioty, łącznie z nieobjętymi

konsolidacją tzw. jednostkami ustruktury-

zowanymi.

[ramka]

Jeżeli ten proces nie doprowadzi do ujaw-

nienia żadnej z form podporządkowania,

udziały w obcym podmiocie są w większo-

ści przypadków instrumentem finansowym,

choć w praktyce można by było wyobrazić

sobie zaangażowanie o bardziej rozbudo-

wanym charakterze, np. w postaci udziału

w określonych aktywach i zobowiązaniach.

Zmiany w kontroli

Nowa definicja kontroli ma zapewnić jednoli-

te podejście w procesie jej oceny, jak również

uwzględnić wszelkie okoliczności i różnorod-

ność sytuacji pojawiających się w życiu go-

spodarczym w sposobie budowania powiązań

biznesowych pomiędzy jednostkami. MSR 27

oraz SKI-12 (interpretacja Stałego Komitetu

ds. Interpretacji „Konsolidacja – jednostki

specjalnego przeznaczenia”) były regulacja-

mi krytykowanymi głównie za ich płytkość

oraz odmienność podejścia do oceny kontroli,

co czyniło te regulacje znacząco formalnymi

i nieprzystającymi do realiów biznesowych.

[schemat]

Ocena istnienia kluczowych trzech ele-

mentów kontroli i ich wzajemnego oddzia-

ływania jest dość rozbudowana i bierze pod

uwagę wszystkie okoliczności i informacje

mogące mieć wpływ na tą ocenę. Istotne

jest, że nowe zdefiniowanie kontroli już

nie tylko bierze pod uwagę zdolności wpły-

wania na politykę finansową i operacyjną

jednostki w celu osiągania korzyści eko-

nomicznych, lecz także wymaga posiada-

nia władzy nad inwestycją umożliwiającą

wpływanie na zwrot z inwestycji, który

szerzej odnosi się do zmiennego zwrotu.

Definicja ta już sama w sobie uwidacznia

rozległy charakter oceny, jaką jednostki

będą musiały przeprowadzić, oceniając ist-

nienie kontroli.

Nadal jednak w wielu przypadkach usta-

lenie kontroli nie będzie wymagało rozbu-

dowanej analizy. Jasny stan wskazujący na

istnienie kontroli (np. przez posiadanie więk-

szości praw głosu dających pełną decyzyjność)

nie będzie wymagał dodatkowych dowodów.

Nowa koncepcja kontroli ma natomiast za-

pewnić prawidłowość oceny istnienia kontroli

w sytuacjach, w których do tej pory MSR 27

był zbyt niejasny, a SKI-12 niekoniecznie od-

zwierciedlała stan faktyczny i zamiary biz-

nesowe stron. W szczególności dotyczy to

sytuacji, w których kontrola oparta była na

czynnikach innych niż posiadanie większo-

ści głosów.

Istotne jest także, że na gruncie MSSF 10

ocena kontroli jest procesem ciągłym, w kon-

sekwencji jednostka zobowiązana jest do

stałej oceny czynników mających wpływ na

określenie, czy kontrola istnieje, czy nie. Wy-

móg ciągłej oceny może mieć też wpływ na

częstsze niż obecnie zmiany w strukturze

grupy kapitałowej.

Co daje władza

Władza nad inwestycją jest podstawowym

czynnikiem, jaki daje inwestorowi narzę-

dzie umożliwiające wpływanie na ekspozycję

i wysokość zwrotów z inwestycji. Władza to

inaczej dysponowanie znaczącymi prawami

dającymi możliwość bieżącego kierowania

istotnymi działaniami jednostki. Uniwersal-

ność definicji władzy nad inwestycją kryje się

w dwóch podstawowych sformułowaniach

i ich wzajemnym powiązaniu.

Istotne działania jednostki to działania

wywierające znaczący wpływ na wyniki fi-

nansowe tej jednostki (zwroty). Zależą od cha-

rakteru jednostki, celu jej utworzenia i zasad

funkcjonowania oraz regulacji związanych

z jej organizacją i zarządzaniem. Działania

te mogą zmieniać się w czasie, a nawet mogą

pojawić się dopiero w przyszłości,

Znaczące prawa to prawa inwestora umoż-

liwiające bieżące kierowanie istotnymi dzia-

łaniami jednostki. Prawa te nie muszą być

wykonywane przez inwestora, ale muszą być

dostępne w momencie decydowania o istot-

nych działaniach jednostki. Prawa te mu-

szą być znaczące, a więc ich posiadacz musi

mieć praktyczną zdolność wykonywania tego

prawa, co odróżnia je od praw ochronnych,

stworzonych dla ochrony interesów ich po-

siadacza bez zapewnienia mu władzy (np. jak

niektóre rozwiązania franczyzowe).

Definicja władzy odrywa niejako patrzenie

na kontrolę przez pryzmat tylko i wyłącznie

praw głosu. Oczywiście w wielu przypadkach

prawa głosu będą nadal podstawowym czyn-

nikiem determinującym istnienie władzy,

jednak obecne regulacje MSSF 10 zmierzają

przede wszystkim do powiązania istotnych

działań jednostki ze znaczącymi prawami

inwestora, dając w procesie oceny możliwość

Jednostka strukturyzowana to jednost-

ka zorganizowana w taki sposób, że prawa

głosu lub uprawnienia o podobnym cha-

rakterze nie są najważniejszym czynni-

kiem decydującym o sprawowaniu w niej

kontroli. Jest to koncepcja w pewnych

aspektach podobna do „jednostek spe-

cjalnego przeznaczenia” w interpretacji

SKI-12.

Nie tylko prawa głosu się liczą

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

4 / 8

background image

MIĘDZYNARODOWE STANDARDY

D5

Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)

gazetaprawna.pl

uwzględnienia wszelkich okoliczności, jakie

wiążą ze sobą te dwa elementy.

Oceniając posiadanie władzy, inwestor

musi zatem wziąć pod uwagę cel i budowę

jednostki oraz rozważyć, jakie są jej istotne

działania, kto ma wpływ na decydowanie

o istotnych działaniach, kto posiada fak-

tyczne prawa umożliwiające kierowanie

tymi działaniami i w konsekwencji uzyskuje

z tego zwroty. Ustalenie tych działań oraz

sposobu, w jaki się nimi zarządza i kieruje,

daje podstawy do powiązania ich z prawa-

mi inwestorów i w konsekwencji oceny, kto

z inwestorów ma prawa dające bieżące kie-

rowanie istotnymi działaniami jednostki.

Prawa mogą wynikać z praw głosu, ale także

z innych praw umownych czy też kombina-

cji jednych i drugich. W skrajnym przypad-

ku posiadanie 100 proc. praw głosu nie jest

jednoznaczne z posiadaniem władzy, o ile

kierowanie istotnymi działaniami jednostki

nie odbywa się przez realizację praw głosu.

Prawa umowne mogą przenosić władzę

(i w konsekwencji kontrolę) na stronę, któ-

ra niekoniecznie musi posiadać większość

czy nawet jakiekolwiek udziały w jednost-

ce. Tego rodzaju sytuacje regulowane były

uprzednio przez SKI-12, który jednak skupia

się na alokacji ryzyka i korzyści płynących

z funkcjonowania jednostki, niekoniecznie

zaś faktycznych uwarunkowaniach bizneso-

wych stron. MSSF 10 niezależnie od formy

praw, jakie przysługują inwestorowi, zakłada

jednolitą ocenę posiadania władzy, niezależ-

nie od tego, czy jest ona oparta na prawach

głosu, czy też na innych prawach umow-

nych.

[przykład 1]

MSSF 10 oprócz licznych czynników mo-

gących dawać władzę na podstawie praw

umownych, w izolacji od praw głosu czy

w kombinacji z nimi, wprowadza dodatkowe

reguły dotyczące oceny kontroli de facto oraz

uwzględniania potencjalnych praw głosu.

Kontrola de facto w praktyce była rozważa-

na także na gruncie MSR 27, choć nie wyni-

kała jasno z samych regulacji tego standardu.

MSSF 10 jednoznacznie wymaga uwzględ-

nienia sytuacji, w których inwestor niepo-

siadający większości praw głosu może osta-

tecznie posiadać władzę (i kontrolę) z uwagi

na rozproszenie reszty inwestorów. W takich

sytuacjach prawa inwestora uznaje się za

znaczące z uwagi na niemożność zorgani-

zowania się i wspólnego działania reszty

inwestorów, mimo że posiadają oni w sumie

większość głosów.

[przykład 2]

Kolejnym elementem, jaki MSSF 10 oce-

nia odmiennie niż jego poprzednik, są po-

tencjalne prawa głosu. Ich ocena przebiega

podobnie do oceny innych praw inwestora.

Potencjalne prawa głosu muszą być prawami

znaczącymi – w tym kontekście ocenie mu-

szą podlegać trzy podstawowe aspekty zwią-

zane z istnieniem tych praw, a mianowicie:

a) cena wykonania prawa,

b) zdolność wykonania prawa,

c) okres wykonania prawa.

Łączna ocena tych elementów daje pod-

stawy uznania, czy prawo jest znaczące,

a wiec czy w konsekwencji może być roz-

ważane łącznie z innymi prawami posiada-

nymi przez inwestora jako czynnik wpływa-

jący na określenie, czy inwestor ma władzę.

[przykład 3]

Ekspozycja lub prawo

do zmiennego zwrotu

MSSF 10 nie wiąże kontroli jedynie z istnie-

niem korzyści dla inwestora, ale zakłada, że

udział inwestora może mieć o wiele szersze

podłoże. Przede wszystkim wyniki finansowe

uzyskiwane przez inwestora (zwroty) mogą

być wyłącznie dodatnie, wyłącznie ujemne

lub zarówno dodatnie, jak i ujemne. Co wię-

cej, zwroty mogą mieć różne wartości, ale

też różną formę, która nie jest zawsze zwią-

zana jedynie z posiadaniem instrumentu

kapitałowego.

Według MSSF 10 zmienne zwroty mogą

mieć różną postać, np. instrumentów ka-

pitałowych czy finansowych, wynagrodzeń

i opłat umownych, jak również innych ele-

mentów niedostępnych dla pozostałych po-

siadaczy udziałów.

[tabela]

Ważne jest, że zmienność wyników wy-

znaczona jest przez wszystkie czynniki, jakie

wpływają na wielkość zwrotów. Prowadzi to

ostatecznie do konkluzji, że np. uwzględ-

nienie czynnika ryzyka kredytowego nadaje

zmienny charakter wynikom opartym na

stałym czynniku (np. oprocentowanie stałe

obligacji nie oznacza stałego zwrotu, ponie-

waż istnienie ryzyka kredytowego nadaje

mu zmienny charakter).

Wykorzystanie władzy

we wpływie na zwrot

Ostatnim czynnikiem wpływającym na ist-

nienie kontroli jest wykorzystanie władzy

we wpływie na zwrot. MSSF 10 zakłada,

że posiadając władzę i wpływ na zmienne

zwroty, inwestor posiadający kontrolę musi

jeszcze posiadać możliwość korzystania ze

swojej władzy w celu wywierania wpływu na

zwroty związane z jego zaangażowaniem.

Ten wymóg adresuje jeszcze jeden istotny

aspekt powiązań jednostek, a mianowicie

możliwość delegowania uprawnień na inne

podmioty. Innymi słowy, standard zakłada,

że podmiot posiadający uprawnienia decy-

zyjne nie zawsze posiada kontrolę, ponieważ

może być agentem.

W MSSF 10 agent z definicji nie posiada

kontroli, posiada bowiem jedynie przeka-

zane uprawnienia i w rezultacie wykonuje

je w imieniu innej strony/stron, będących

faktycznymi mocodawcami posiadającymi

kontrolę. Oceniając relacje agencyjne, należy

pamiętać, że podmiot podejmujący decyzje

nie jest agentem tylko z tego powodu, że:

inne podmioty mogą odnosić korzyści

z podejmowanych przez niego decyzji,

jest zobowiązany (prawnie lub umownie)

do działania w najlepszym interesie prze-

kazującego te uprawnienia.

W praktyce ocena relacji pomiędzy agen-

tem a mocodawcą ma uzasadnienie, jeżeli

inwestor spełnia warunki posiadania wła-

dzy i zwrotów oraz posiada wszystkie lub

tylko pewne zdolności decyzyjne jako re-

zultat przyznanych mu uprawnień przez

innych inwestorów. Oceniając istnienie

relacji agencyjnej, bierze się pod uwagę

całokształt powiązań pomiędzy podmio-

tem, zarządzaną jednostką, w której do-

konano inwestycji, a innymi podmiotami

zaangażowanymi w danej jednostce, a w

szczególności:

zakres posiadanych uprawnień decyzyj-

nych – oceny wymaga zakres działań, któ-

rymi podejmujący decyzje ma prawo kie-

rować, jak również swoboda wyboru, jaką

posiada w podejmowaniu decyzji w zakre-

sie ww. działań;

prawa posiadane przez inne podmioty

– istnienie znaczących praw w posiada-

niu innych podmiotów osłabia lub ogra-

nicza decyzyjność; w szczególności oce-

nie musi być poddane prawo usunięcia

podejmującego decyzję przez inną stronę

(inne strony);

wynagrodzenie, do jakiego jest upraw-

niony na podstawie umowy – generalnie

można przyjąć, że im większa wysokość

wynagrodzenia podmiotu podejmującego

decyzje i zmienność tego wynagrodzenia

związanego z oczekiwanymi zwrotami

uzyskiwanymi przez jednostkę, tym więk-

sze prawdopodobieństwo, że podmiot po-

dejmujący decyzje jest mocodawcą;

ekspozycję podmiotu podejmującego de-

cyzje na zmienność wyników finansowych

związanych z innymi udziałami, które po-

siada w jednostce.

MSSF 10 wprowadza jeszcze kategorię de

facto agenta. Podmiot jest de facto agen-

tem, gdy inwestor (lub podmioty kierujące

działalnością inwestora) ma możliwość kie-

rowania danym podmiotem tak, by działał

w imieniu inwestora. Tego rodzaju relacja

nie wymaga jakiejkolwiek umowy.

Oceniając kwestię kontroli nad jednostką,

inwestor bierze pod uwagę prawa agenta do

podejmowania decyzji i pośrednią ekspozycję

na zmienne wyniki lub prawa do zmiennych

wyników za pośrednictwem agenta, łącznie

z ekspozycją własną. W praktyce ustalenie,

czy inne podmioty działają jako de facto

agenci, wymaga oceny sytuacji, z uwzględ-

nieniem nie tylko charakteru tych rela-

cji, lecz także sposobu, w jaki te podmioty

współdziałają między sobą i z inwestorem.

Standard jako przykłady podaje następują-

ce przypadki podmiotów mogących pełnić

funkcję de facto agenta:

podmioty powiązane z inwestorem,

podmiot, który nie może finansować swo-

jej działalności bez podporządkowanego

wsparcia finansowego ze strony inwestora,

jednostka, w której dokonano inwestycji,

gdzie większość członków organu zarzą-

dzającego lub kluczowy personel kierow-

niczy to te same osoby, które występują

u inwestora.

W wymiarze biznesowym ta regulacja

w zasadzie jest zabezpieczeniem przed nad-

używaniem nieformalnych powiązań w celu

zamaskowania istnienia kontroli, jednak

obecnie trudno jest ocenić jej skuteczność

w uwzględnianiu tego rodzaju relacji w oce-

nie istnienia kontroli.

Konsolidacja silosów

MSSF 10 wprowadza też konieczność konso-

lidacji silosów, a więc części jednostki, która

organizacyjnie i/lub ekonomicznie stanowi

osobny podmiot. Izolacja części jednostki od

jej reszty musi spełniać następujące warunki:

określone składniki aktywów jednostki,

w której dokonano inwestycji (i związane

z tym ewentualne zasilenia kredytu), są

wyłącznym źródłem płatności za określo-

ne zobowiązania tej jednostki lub za inne

określone udziały w tej jednostce;

inne podmioty nie mają prawa do okre-

ślonych składników aktywów (i nie mają

obowiązków związanych z tymi składni-

kami aktywów) ani też do rezydualnych

przepływów pieniężnych wynikających

z tych składników;

żaden wynik finansowy pochodzący z tych

określonych składników aktywów nie

może być wykorzystany przez pozostałą

część jednostki, w której dokonano inwe-

stycji, a żadne ze zobowiązań tego uzna-

nego za odrębny podmiotu nie może być

regulowane przy pomocy aktywów pozo-

stałej części omawianej jednostki.

Jeżeli występuje kontrola, silos podlega

konsolidacji w ramach sprawozdania jed-

nostki dominującej, a inne podmioty wy-

kluczają konsolidację tej części jednostki.

Wprowadzony przez MSSF 10 proces oce-

ny kontroli jest bardzo rozległy. Wymaga

on analizy i rozważenia wielu faktów i oko-

liczności niekoniecznie mających charakter

mierzalny, w dużym stopniu polega na osą-

dzie czy nawet ocenie relacji o charakterze

nieformalnym. Rozległość tego procesu oce-

ny potwierdza jednak złożoność powiązań,

jakie można spotkać dzisiaj w życiu gospo-

darczym, dlatego złożoność tej regulacji nie

powinna dziwić. Pamiętać jednak należy,

że w wielu przypadkach tak głęboki proces

oceny powiązań pomiędzy jednostkami nie

będzie wymagany. Nadal bowiem w prakty-

ce podmioty kontrolowane są głównie przez

prosty mechanizm większości głosów, co

z perspektywy oceny nie wymaga rozbudo-

wanej analizy. MSSF 10 ma zapewnić prze-

prowadzenie odpowiedniego procesu oceny,

w przypadkach gdy większość głosów nie

przesądza jednoznacznie o kontroli lub jej

braku, a inne instrumenty lub postanowie-

nia umowne czy nawet nieformalne mogą

mieć istotny wpływ na ocenę kontroli.

PRZYKŁAD 1

100 proc. udziału lub…

Bank A powołuje jednostkę B, w której posiada 100 proc. udziału. Celem jednostki B jest świadcze-
nie usług finansowych dla klienta C na podstawie umowy, która:

n

precyzuje, w jaki sposób B nabywa aktywa finansowe od C, oraz zasady finansowania realizowa-

nego przez bank A,

n

ustala jednostkę C jako utrzymującą odpowiedzialność za windykację aktywów, a także gwaran-

ta, że straty z tych aktywów nie przekroczą określonego pułapu.
- Statut jednostki B ogranicza jej działalność do ww. umowy.
- Akcje posiadane przez bank A pokrywają całość istniejących praw głosu, jednakże nie dają możli-
wości zmiany przedmiotu działalności jednostki B, jak również unieważnienia umowy z klientem C.
Mimo że bank A posiada 100 proc. głosów, jest raczej mało prawdopodobne, że prawa te dają
możliwość kierowania istotnymi działaniami jednostki B, głównie z uwagi na połączony efekt:
– restrykcji związanych z działalnością jednostki B,
– umowy, która daje jednostce C prawa do zarządzania portfelem aktywów finansowych, co praw-
dopodobnie jest najistotniejszym działaniem mającym wpływ na osiągane zwroty.

PRZYKŁAD 2

…45 proc.

Inwestor A posiada 45 proc. udziałów w jednostce. Pozostali inwestorzy są rozproszeni, a każdy
z nich nie posiada więcej niż 1 proc. O istotnych działaniach jednostki decyduje zgromadzenie
inwestorów. A posiada władzę, bo grupa pozostałych inwestorów w praktyce nie będzie miała
możliwości współdziałania łącznego.
Jeżeli jednak w takiej sytuacji w gronie pozostałych inwestorów istnieliby np. dwaj posiadający
łącznie 49 proc. udziałów, to inwestor A prawdopodobnie nie posiada władzy, ponieważ dwaj
inwestorzy mają łatwość w jego wetowaniu.

PRZYKŁAD 3

Premia

Inwestor A posiada 40 proc. głosów w jednostce, dwóch pozostałych inwestorów – B i C – posiada
po 30 proc. głosów. A posiada dodatkowo opcję nabycia 30 proc. od B, która może być wykonana
w ciągu 2 lat. Opcja ma ustaloną stałą cenę, która obecnie przewyższa wartość godziwą akcji
o 30 proc.
Na gruncie MSSF 10 istniejąca premia na poziomie 30 proc. wartości jest na tyle istotna, iż A musi
ocenić:
– czy premia jest racjonalna,
– czy intencją zarządu byłoby wykonanie tej opcji według istniejących warunków,
– jakie jest prawdopodobieństwo, że wartość jednostki wzrośnie w przyszłości.
Na gruncie MSR 27 w zasadzie rozważeniu podlegała tylko wykonalność opcji i opcja ta byłaby
uwzględniona w ocenie istnienia kontroli.

Tabela. Zmienne zwroty

Instrumenty

kapitałowe i finansowe

Wynagrodzenia

i opłaty umowne

Elementy niedostępne

dla pozostałych

posiadaczy udziałów

n

dywidendy

n

odsetki z dłużnych

papierów wartościowych
wyemitowanych
przez jednostkę

n

zmiany wartości inwestycji

dokonanych przez inwestora
w danej jednostce

n

udziały rezydualne

w aktywach i zobowiąza-
niach w momencie likwidacji
jednostki

n

wynagrodzenie za obsługę

aktywów lub zobowiązań

n

opłaty wynikające

z zapewnienia kredytu
bądź wsparcia płynności

n

korzyści podatkowe

n

dostęp do przyszłej

płynności

n

wykorzystanie własnych

aktywów łącznie z aktywami
jednostki

n

łączenie funkcji operacyjnych

w celu uzyskania ekonomii skali
oszczędności kosztów, pozyski-
wania rzadkich produktów

n

uzyskanie dostępu do wiedzy

zastrzeżonej

n

ograniczenie niektórych

operacji lub wielkości niektórych
składników aktywów w celu
zwiększenia wartości swoich
aktywów i wolumenu transakcji

WAŻNE

MSSF 10 ma zapewnić przepro-

wadzenie odpowiedniego procesu oceny

w przypadku jednostek, w których więk-

szość głosów nie przesądza jednoznacznie

o kontroli lub jej braku, a inne instrumen-

ty lub postanowienia umowne czy nawet

nieformalne mogą mieć istotny wpływ na

ocenę kontroli

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

5 / 8

background image

NA KONTACH

D6

Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)

gazetaprawna.pl

Na ewidencję nie ma wpływu to, że samochody

są wykorzystywane przez osoby niebędące pracownikami

Potrącenie składki na grupowe ubezpieczenie ujmuje się

na koncie „Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń”

Koszty działalności spółki ponoszone w jej imieniu przez zleceniobiorcę powinny być ujęte w księgach

rachunkowych tej jednostki. Należy przy tym kierować się

zasadą memoriału i współmierności

Spółka zajmuje się działalnością konsul-

tingową specjalizującą się w dostarczaniu

rozwiązań informatycznych dla przemy-

słu, administracji publicznej i firm usłu-

gowych. Spółka zatrudnia pracowników

i zleceniobiorców jako konsultantów.

Działalność ich jest związana z częstymi

wyjazdami do klientów spółki. Jak należy

ująć koszty użytkowania samochodu, jeśli

korzysta z niego zleceniobiorca niebędący

pracownikiem? Czy można je w ogóle ująć

jako koszty? W umowach-zleceniach nie

ma nic o kosztach takich samochodów.

Karolina Pawlak
specjalistka z zakresu rachunkowości

Dla prawidłowego obrazu działalności jed-

nostki należy ujmować koszty ponoszone

w związku z pracą pracowników spółki, jak

też osób, które działają na jej rzecz na pod-

stawie innych umów, np. umowy-zlecenia

czy o dzieło. Jeśli istnieje związek takich

nakładów z działalnością podstawową jed-

nostki, należy takie koszty uwzględnić przy

ustalaniu wyniku ze sprzedaży.

W księgach rachunkowych należy ująć

wszystkie zdarzenia gospodarcze, które miały

miejsce w danym okresie sprawozdawczym.

Należy przy tym kierować się zasadą memo-

riału i współmierności przychodów i kosztów.

Zatem jeśli w efekcie wykonywania czynności

doradczych przez konsultanta niebędącego

pracownikiem spółki uzyskuje ona przychód,

to należy koszty związane tymi działaniami

ująć w księgach rachunkowych jako koszty.

Dotyczy to także kosztów związanych z eks-

ploatacją samochodów postawionych do dys-

pozycji konsultantom zatrudnionym na pod-

stawie umowy cywilnoprawnej.

Koszty związane ze zużyciem paliwa są

ujmowane jako zużycie materiałów, paliw

i energii. Jeśli pojawią się koszty dotyczą-

ce napraw lub innych usług zewnętrznych

dotyczących takich samochodów, to należy

je zakwalifikować jako koszty usług obcych.

W przypadku samochodów zaliczonych do

środków trwałych umorzenie tych aut uj-

muje się na koncie amortyzacja. Natomiast,

jeśli samochody udostępniane konsultan-

tom przez spółkę użytkowane są na pod-

stawie umów leasingu operacyjnego lub

wynajmowane, to koszty tych usług ujmuje

się na koncie Usługi obce.

Fakt, iż są to samochody wykorzystywa-

ne przez osoby niebędące pracownikami,

nie ma zatem żadnego wpływu na zaracho-

wanie kosztów w księgach rachunkowych

spółki. Koszty te będą także zaliczane do

kosztów uzyskania przychodów zgodnie

z art. 15 ustawy z 15 lutego 1992 r. o CIT.

Jest tu bowiem związek przyczynowy mię-

dzy faktem poniesienia kosztu a osiągnię-

ciem przychodu – poniesienie wydatku ma

wpływ na powstanie lub zwiększenie tego

przychodu.

W przykładzie wskazano, iż zleceniobior-

ca prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu,

można zatem wykazać, iż auto jest użytko-

wane wyłącznie na potrzeby zlecenia. Nie

może być wykorzystywane do innych zadań.

Pamiętać jednak należy, iż w sytuacji, gdy

zleceniobiorca użytkuje samochód spółki

nie tylko do celów związanych w działal-

nością zleceniodawcy, może po jego stronie

powstać przychód z działalności wykony-

wanej osobiście. Przychód ten spółka, jako

płatnik podatku dochodowego, powinna

opodatkować i odprowadzić zaliczkę na

podatek dochodowy. Konieczność takiego

opodatkowania może powstać na przykład

w sytuacji, gdy zleceniobiorca może samo-

chodem spółki wrócić do domu.

Podstawa prawna

Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U

z 2013 r. poz. 330 ze zm.).

Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym

od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.).

Spółka zawarła umowę grupowego ubez-

pieczenia pracowników. Koszty tego ubez-

pieczenia w całości ponoszą pracownicy.

Jak ujmować w ewidencji księgowej potrą-

cane pracownikom składki z tytułu poli-

sy i przekazanie ich na rachunek bankowy

ubezpieczyciela?

Halina Zabrocka
specjalistka
z zakresu rachunkowości

Grupowe ubezpieczenia zapewniają finanso-

we wsparcie w trudnych sytuacjach, takich jak

wypadki, ciężkie choroby, pobyt w szpitalu czy

operacja. Niektóre pakiety obejmują również

swym zakresem najbliższą rodzinę pracow-

nika, np. umożliwiają wypłatę jednorazowego

świadczenia z tytułu ciężkiego zachorowania

dziecka czy małżonka lub pozwalają na szyb-

ką wypłatę pieniędzy, jeżeli któryś z członków

rodziny ulegnie nieszczęśliwemu wypadkowi.

Zawarcie grupowego ubezpieczenia pracow-

ników jest poprzedzone uzyskaniem ich zgody

na przystąpienie do tego ubezpieczenia. Ubez-

pieczenie może być finansowane zarówno przez

pracodawcę, jak i przez pracownika. Możliwe

są bowiem trzy warianty:

1) składki są finansowane w całości przez pra-

codawcę, w takim przypadku składka ubez-

pieczeniowa finansowana przez pracodawcę

zazwyczaj podlega opodatkowaniu podatkiem

dochodowym od osób fizycznych. Wysokość tej

składki stanowi również podstawę wymiaru

składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubez-

pieczenie zdrowotne;

2) składki są finansowane w całości przez

pracownika, wtedy składka za ubezpieczenie

potrącana jest co miesiąc z wynagrodzenia pra-

cownika w wysokości odpowiadającej wybrane-

mu pakietowi ubezpieczenia;

3) składki są finansowane w części przez pra-

codawcę oraz w części przez pracownika, wtedy

część ubezpieczenia finansowana przez zakład

pracy rozliczana jest na zasadach przedstawio-

nych w pkt = 1, a pozostała część składki jest

potrącana z wynagrodzenia pracownika.

Wszelkiego rodzaju potrącenia z wyna-

grodzenia za pracę, zarówno obowiązkowe,

jak i dobrowolne, pomniejszają odpowiednio

ustaloną sumę wynagrodzeń pracowników,

w związku z czym podlegają ewidencji na

stronie Wn konta 23-0 „Rozrachunki z tytu-

łu wynagrodzeń”.

Potrącenie składki na grupowe ubezpieczenie

z wynagrodzenia pracowników podlega ewiden-

cji księgowej zapisem: Wn konto 23-0 „Rozra-

chunki z tytułu wynagrodzeń” oraz Ma konto

24 „Pozostałe rozrachunki”. Natomiast wypła-

ta wynagrodzenia pracownika pomniejszona

o składkę zostanie ujęta zapisem: Wn konto

23-0 „Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń” oraz

Ma konto 13 – „Rachunek bankowy”.

Przekazanie potrąconych pracownikom

składek spółka ujmie w księgach rachun-

kowych następującym zapisem: Wn konto

24 – „Pozostałe rozrachunki” (w analityce:

rozrachunki z tytułu ubezpieczenia grupo-

wego pracowników) oraz Ma konto 13 – „Ra-

chunek bankowy”.

Należy również pamiętać, iż składki na gru-

powe ubezpieczenie pracowników, stanowią-

ce w całości koszt pracownika nie podlegają

przepisom ustawy o PIT oraz wyłączone są

z podstawy wymiaru składek na ubezpiecze-

nia społeczne.

Podstawa prawna

Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 330 ze zm.).

Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób

fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.).

PRZYKŁAD

Koszty użytkowania

Spółka udostępnia konsultantom samochody użytkowane przez nią na podstawie umów leasingu
operacyjnego do wykonywania umów-zleceń. W listopadzie koszty związane z użytkowaniem
auta osobowego wyniosły:

n

Czynsz leasingowy 800zł + 184 zł VAT;

n

Koszty paliwa 1300 zł + 299 zł VAT;

n

Koszty mycia 200 zł + 46 zł VAT;

n

Koszty części eksploatacyjnych 150 zł + 34,50zł;

n

Koszty ubezpieczenia refakturowane przez firmę leasingową 300 zł.

Konsultanci prowadzą ewidencję przebiegu pojazdu dla celów VAT.
Powyższe koszty należy ująć następująco (spółka nie stosuje konta Rozliczenie zakupu):.

Rozrachunki

Usługi obce

VAT naliczony

z dostawcami

1) 1800

1) 184

984 (1

3) 246

3) 46

1599 (2

4) 34,5

246 (3

Zużycie materiałów,

Pozostałe koszty

paliw i energii

rodzajowe

2) 1599

5) 300

4) 150

Objaśnienia do schematu:
1. Czynsz leasingowy w kwocie 984 zł (800zł + 184 zł VAT):

n

strona Wn konta Usługi obce 800 zł;

n

strona Wn konta VAT naliczony 184 zł;

n

strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 984 zł;

2. Koszty paliwa w kwocie 1599 zł (1300 zł +299 zł VAT): strona Wn konta Zużycie materiałów, paliw
i energii, strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami;
3. Koszty mycia w kwocie 246 zł (200 zł + 46 zł VAT):

n

strona Wn konta Usługi obce 200 zł;

n

strona Wn konta VAT naliczony 46 zł;

n

strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 246 zł;

4. Koszty części eksploatacyjnych w kwocie 184,50 zł (150 zł + 34,5 zł):

n

strona Wn konta Zużycie materiałów paliw i energii 150 zł;

n

strona Wn konta VAT naliczony 34,5 zł;

n

strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 184,5 zł;

5. Koszty ubezpieczenia refakturowane przez firmę leasingową 300 zł: strona Wn konta Pozostałe
koszty rodzajowe, strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami.

EWIDENCJA

Księgowanie potrąconych składek na grupowe ubezpieczenie pracowników będzie następujące:

Pozostałe rozrachunki

(w analityce z tytułu

Rozrachunki z tytułu

Rachunek bankowy

grupowego ubezpieczenia)

wynagrodzeń

1800 (2

2) 1800

1800 (1

1) 1800

Objaśnienia do schematu:
1. PK – lista płac potrącenie składki za grupowe ubezpieczenie pracowników 30 x 60 zł = 1 800 zł
(dla uproszczenia dekret obejmie jedną kwotę): strona Wn konto 23-0 „Rozrachunki z tytułu
wynagrodzeń”, strona Ma konto 24 – „Pozostałe rozrachunki” (w analityce rozrachunki z tytułu
grupowego ubezpieczenia pracowników);
2. WB – przekazanie składki grupowego ubezpieczenia pracowników dla ubezpieczyciela, tj. kwota
1 800 zł: strona Wn konto konto 24 – „Pozostałe rozrachunki” (w analityce rozrachunki z tytułu
grupowego ubezpieczenia pracowników); strona Ma konto „Rachunek bankowy”.

184,5 (4
300 (5

PRENUMERATA:

Cena prenumeraty DZIENNIKA GAZETA PRAWNA: Wersja Standard – miesięczna (listopad 2014 r.): 93,10 zł – listopad–grudzień 2014 r.: 196,00 zł: Wersja Premium – miesięczna
(listopad 2014 r.): 108,30 zł – listopad–grudzień 2014 r.: 228,00 zł. Wszystkie ceny brutto (zawierają 8% VAT). Więcej informacji na stronie www.gazetaprawna.pl/prenumerata

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

6 / 8

background image

EWIDENCJA, SFERA BUDŻETOWA

D7

Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)

gazetaprawna.pl

Nasza spółka chce przekazać dzieciom z po-

bliskiej szkoły prezenty – pendrive’y z logo

naszej fi rmy – jako prezenty na mikołajki. Jak

powinnam ująć w księgach rachunkowych

koszty tych gadżetów – jako koszty repre-

zentacji, reklamy czy też może darowiznę?

dr Katarzyna Trzpioła
Katedra Rachunkowości UW

Kwalifi kacja kosztu przekazania pendrive z logo

fi rmy zależeć będzie od intencji, jakie ma kie-

rownictwo spółki.

Jeśli zamiarem przekazania nośników było

upowszechnianie wiedzy o działalności spółki

wśród dzieci i ich rodziców, to kluczowe zna-

czenie ma fakt, iż pendriv’y są oznaczone logo-

typem spółki. Wtedy należy koszty ich nabycia

i oznakowania ująć, jako nakłady na reklamę.

Koszty te zwykle wykazuje się w księgach ra-

chunkowych, jako koszty Usług obcych lub

w grupie Pozostałych kosztów rodzajowych.

[przykład 1]

Jeśli przekazanie gadżetów miało przede

wszystkim cel darowizny – prezentu dla mło-

dzieży i dzieci, to należy ująć wartość nośników

informacji, jako pozostałe koszty operacyjne.

Należy wtedy pamiętać, iż przekazanie daro-

wizny od zakupu, której jednostka miała prawo

odliczyć VAT naliczony skutkuje koniecznością

odprowadzenia podatku VAT należnego (art. 7

ust 2 ustawy o VAT).

[przykład 2]

W sytuacji wskazanej w pytaniu wartość

przekazanych pendrive’ów nie powinna być

ujmowana jako koszty reprezentacji. Nie słu-

żą one budowaniu wizerunku fi rmy ani też

nie noszą znamion okazałości, wystawności.

Podstawa prawna

Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 330 ze zm.).

Kwalifi kacja przekazanej darowizny zależy od intencji

W celach reklamowych…

Spółka ABC zakupiła 250 pendrivów oznaczonych logo spółki i przekazała je w celach reklamowych dla
uczniów pobliskiej szkoły, którzy wraz z rodzicami mogą być klientami spółki. Koszt nabycia tych nośników
pamięci to 1250 zł + 287,50 zł VAT.

Rozliczenie zakupu

VAT naliczony

Rozrachunki z dostawcami

1) 1250

1250 (2

1) 287,50

1537,50 (1

Pozostałe koszty

rodzajowe

Koszty sprzedaży

Rozliczenie kosztów

2) 1250

3) 1250

1250 (3

Objaśnienia do schematów:
1. Faktura za zakup gadżetów reklamowych:

n

strona Wn konta Rozliczenie zakupu 1250 zł;

n

strona Wn konta VAT naliczony 287,50 zł;

n

strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 1537,50 zł;

2. Ujęcie zakupu, jako koszty w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Pozostałe koszty rodzajowe, strona Ma
konta Rozliczenie zakupu;
3. Rozliczenie kosztu w układzie kalkulacyjnym w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Koszty sprzedaży, strona
Ma konta Rozliczenie kosztów.
Jeśli spółka nie ewidencjonuje pendrive’ów w ewidencji magazynowej to nie ma potrzeby ujmowania w księ-
gach odrębnie faktu przekazania ich dzieciom.

Ewidencja magazynowa
Jeśli natomiast spółka obejmuje materiały reklamowe ewidencją magazynową, to księgowania będą nastę-
pujące:

Rozliczenie zakupu

VAT naliczony

Rozrachunki z dostawcami

1) 1250

1250 (2

1) 287,50

1537,50 (1

Pozostałe koszty

rodzajowe

Koszty sprzedaży

Rozliczenie kosztów

3) 1250

4) 1250

1250 (4

Materiały

2) 1250

1250 (3


Objaśnienia do schematów:
1. Faktura za zakup gadżetów reklamowych: strona Wn konta Rozliczenie zakupu 1250 zł; strona Wn
konta VAT naliczony 287,50 zł; strona Ma konta Rozrachunki z dostawcami 1537,50 zł;
2. Ujęcie zakupu w ewidencji magazynowej w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Materiały, strona Ma
konta Rozliczenie zakupu;
3. PK wydanie gadżetów w celach reklamowych w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Pozostałe koszty
rodzajowe, strona Ma konta Materiały;
4. Rozliczenie kosztu w układzie kalkulacyjnym w kwocie 1250 zł: strona Wn konta Koszty sprzedaży,
strona Ma Rozliczenie kosztów.

PRZYKŁAD 2

…lub oświatowych

Spółka ABC zakupiła 250 pendrive’ów oznaczonych logo spółki i przekazała je jako darowiznę na cele
oświatowe. Koszt nabycia tych nośników pamięci to 1300 zł + 299 zł VAT.

Rozliczenie zakupu

VAT naliczony

Rozrachunki z dostawcami

1) 1300

1300 (2

1) 299

1599 (1

Pozostałe koszty

operacyjne

VAT należny

2) 1300

299 (3

3) 299

Objaśnienia do schematu:
1. Faktura za zakup gadżetów reklamowych w kwocie 1599 zł (299 zł VAT);
2. Ujęcie zakupu, jako koszty w kwocie 1300 zł;
3. PK ujęcie podatku VAT w związku z przekazaniem darowizny w kwocie 299 zł.

Prezenty wręczane w związku z działalnością

mogą stanowić koszty reklamy, reprezentacji lub darowizny.

Sposób ich ewidencji zależy od tego, do jakiego rodzaju należą

PRZYKŁAD 1

R

achunkowość

jednostki obejmuje

m.in. okresowe

ustalanie lub sprawdzanie

drogą inwentaryzacji

rzeczywistego stanu

aktywów i pasywów.

Rozłóżmy to na czynniki

pierwsze. Użycie słowa

„okresowe” odnosi się do

jakiegoś okresu, przy czym

nie zawsze będzie to okres

sprawozdawczy, jakim jest

rok obrotowy. Wynika to

z zastosowania odesłań do

takich pojęć (niezdefi niowa-

nych w ustawie z 29

września 1994 r. o rachunko-

wości; t.j. Dz.U. z 2013 r.

poz. 330 ze zm.), jak „teren

strzeżony” oraz „składowisko

strzeżone”, które skutkują

tym, że inwentaryzację

należy wykonać w ciągu 4 lat

lub 2 lat. Kiedy zatem

przypadają takie okresy? Czy

należy najpierw ustalić

okresy, a następnie badać,

czy przeprowadzono inwen-

taryzację w ciągu przyjętego

okresu, czy chodzi o cykl 4-

lub 2-letni od daty zakończe-

nia czynności inwentaryza-

cyjnych? Jeśli założymy, że

dla inwentaryzacji mają

znaczenie wyznaczone

okresy, to istotne będzie

ustalenie, kiedy jednostka

zidentyfi kowała u siebie

teren strzeżony i/lub

składowisko strzeżone. Skoro

zmiany w polityce rachun-

kowości powinny wchodzić

od 1 stycznia (art. 8 ust. 2

ustawy o rachunkowości), to

i początek okresu powinien

być liczony od 1 stycznia

jakiegoś roku, a nie od dnia

zakończenia inwentaryzacji.

Jeśli zatem dla 2011 r.

ustalono w polityce

rachunkowości, że część

składników majątku

znajduje się na terenie

strzeżonym (dotyczy to

nieruchomości zaliczonych

do środków trwałych oraz

inwestycji, jak też znajdują-

cych się na tym terenie

innych środków trwałych

oraz maszyn i urządzeń

wchodzących w skład

środków trwałych w

budowie) to początek

(pierwszego) okresu

4-letniego przypadnie

od 1 stycznia 2011 r. a

zakończy się 31 grudnia

2014 r., natomiast kolejny

okres (drugi licząc w czasie)

od 1 stycznia 2015 r. do 31

grudnia 2018 r. itd. Warunek

terminowości inwentaryza-

cji na terenie strzeżonym,

zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 3

ustawy o rachunkowości,

będzie spełniony jeśli

przeprowadzono ją raz

w ciągu 4 lat. Należy więc

zadać pytanie, czy robiąc

inwentaryzację w drodze

spisu z natury na terenie

strzeżonym, wyceny tych

ilości, porównania wartości

z danymi ksiąg rachunko-

wych oraz wyjaśnienia i

rozliczenia ewentualnych

różnic np. na 30 czerwca

2011 r., a następnie dopiero

na (w ciągu kolejnego okresu)

31 maja 2017 r., spełniony

zostanie warunek termino-

wości. Należy zauważyć, że

w takim przypadku między

jednym spisem (2011 r.)

a drugim (2017 r.) upływa 5 lat

i 11 miesięcy. Moim zdaniem

warunek zostanie spełniony,

ponieważ miałem wykonać

inwentaryzację raz w ciągu

4 lat, a nie co 4 lata. Odstęp

w czasie może być jeszcze

większy, natomiast podkre-

ślam jeszcze raz: najpierw

należy ustalić, od kiedy

jednostka ma jakieś składniki

swojego majątku (bycie

właścicielem też ma

znaczenie, ponieważ

składniki obce na terenie

strzeżonym, z wyjątkiem

przypadku usług pocztowych,

transportowych i spedycyj-

nych oraz składowania,

podlegają corocznemu

spisowi) na terenie strzeżo-

nym lub składowisku

strzeżonym. Istotne jest,

że nie można zakładać, iż te

same składniki majątku będą

równocześnie na terenie

strzeżonym i składowisku

strzeżonym. Pozostaje

jeszcze problem interpretacji

tych dwóch pojęć, które nie

doczekały się legalnej

defi nicji. Można go rozwią-

zać ustalając w przyjętej

dokumentacji zasad

(polityki) rachunkowości,

co (tj. jaki obszar jednostki)

uznajemy za teren strzeżony,

a co za składowisko

strzeżone. Najłatwiej to

uczynić poprzez podzielenie

obszaru jednostki na pola

spisowe, a następnie

zdecydować, które z tych pól

będzie składowiskiem,

a które terenem strzeżonym.

Kolejną kwestią są różnice

między ustaleniem a

sprawdzeniem w drodze

inwentaryzacji rzeczywiste-

go stanu aktywów i

pasywów. Stan aktywów

i pasywów możemy ustalić

bez ewidencji, natomiast

przy sprawdzeniu stanu

warunkiem jest posiadanie

ewidencji księgowej, czy to

w postaci ilościowej, czy

wartościowo-ilościowej. Pod-

czas kontroli istotne jest

porównanie między tym,

co jest faktycznie, a tym,

co zapisano w księgach

rachunkowych. Dlatego też

przy drodze spisu z natury

oraz potwierdzeniu stanu

(sald) nie ma mowy o

weryfi kacji, która odnosi się

do wartości składników po

porównaniu danych ksiąg

rachunkowych z odpowied-

nimi dokumentami, którymi

są również arkusze spisowe

będące efektem ustalania

stanu składników. Weryfi ka-

cja jest zatem de facto

etapem po przeprowadzeniu

inwentaryzacji, która może

być związana z dokonaniem

odpisów aktualizujących

(korygujących wartość

składników).

OPINIA

EKSPERTA

Inwentaryzacja: są wątpliwości dotyczące terminów

PIOTR WIECZOREK

specjalista ds. rachunkowości

i zarządzania ryzykiem,

audytor systemów ISO

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

7 / 8

background image

W YDATKI STRUKTURALNE

D8

Dziennik Gazeta Prawna, 17 listopada 2014 nr 222 (3863)

gazetaprawna.pl

Straż miejska w 2013 roku zrealizowała in-

westycję „Budowa instalacji teletechnicz-

nej w budynku ratusza”. Inwestycja dotyczyła

systemu monitoringu miejskiego i polegała

na budowie instalacji teletechnicznej, zakupie

pulpitów operatorskich, monitorów oraz szafy

krosowej. Czy jest to wydatek strukturalny,

a jeżeli tak, to jaki kod jest prawidłowy?

Wydatki poniesione na budowę instalacji

teletechnicznej dotyczącej systemu moni-

toringu miejskiego będą stanowiły wydatki

strukturalne w dwóch przypadkach:

w obszarze VIII. Rewitalizacja obszarów

miejskich i wiejskich, w kodzie 61. Zinte-

growane projekty na rzecz rewitalizacji ob-

szarów miejskich i wiejskich – jeżeli dane

działanie było realizowane na obszarze pro-

blemowym, na którym występują: wysoka

stopa bezrobocia, wysoki stopień przestęp-

czości i wykroczeń, wysoki poziom ubóstwa

i wykluczenia, oraz następuje rewitaliza-

cja tego obszaru poprzez zapewnienie stref

i systemów bezpieczeństwa oraz zapobiega-

nie zagrożeniom patologiami społecznymi

(zakup i instalacja systemów monitoringu);

w obszarze VI. Turystyka, w kodzie 57. Inne

wsparcie na rzecz wzmocnienia usług tury-

stycznych, w ramach zakupu sprzętu i mo-

dernizacji bazy infrastrukturalnej służb

i organizacji ratowniczych działających na

obszarach turystycznych i rekreacyjnych

– tylko w przypadku projektów wyłącznie

ściśle powiązanych z zapewnieniem bez-

pieczeństwa turystom.

Podstawa prawna

Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.

w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-

nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).

Czy wydatki poniesione na remont elewa-

cji budynku powiatowego centrum pomocy

rodzinie (m.in. docieplenie ścian zewnętrz-

nych budynku płytami styropianowy-

mi, wymiana pokrycia murów ogniowych,

gzymsów i krawędzi balkonowych, malowa-

nie powierzchni pełnych oraz rynien i rur

spustowych) stanowią wydatki struktural-

ne? Jeśli tak, to który kod będzie właściwy?

Tak, wydatki poniesione na remont elewacji

budynku powiatowego centrum pomocy ro-

dzinie (m.in. docieplenie ścian zewnętrznych

budynku płytami styropianowymi, wymiana

pokrycia murów ogniowych, gzymsów i kra-

wędzi balkonowych, malowanie powierzchni

pełnych oraz rynien i rur spustowych) stanowią

wydatki strukturalne, które należy ująć w obsza-

rze XIII. Inwestycje w infrastrukturę społeczną,

w kodzie 79. Pozostała infrastruktura społeczna.

Podstawa prawna

Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.

w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-

nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).

Szpital uniwersytecki na podstawie umów

zawartych z Ministerstwem Zdrowia re-

alizuje programy polityki zdrowotnej. Na

podstawie zapisów tych umów szpital za

zrealizowane zadania obciąża ministerstwo

fakturami. Czy środki przekazane szpita-

lowi przez Ministerstwo Zdrowia tytułem

zapłaty za faktury wystawione przez szpital

uniwersytecki w sprawozdaniu Rb-WSb jako

wydatki strukturalne wykazuje szpital uni-

wersytecki, czy Ministerstwo Zdrowia?

Zgodnie z par. 2 pkt 4 załącznika nr 40 do

rozporządzenia ministra finansów z 3 lutego

2010 r. w sprawie sprawozdawczości budże-

towej, stanowiącym instrukcję sporządza-

nia rocznych sprawozdań Rb-WSa i Rb-WSb

o wydatkach strukturalnych, przekazanie

środków finansowych na realizację zadania

jednostce organizacyjnej lub nadzorowanej

jest przepływem środków finansowych we-

wnątrz jednostki, a nie wydatkiem związa-

nym z realizacją zadania. Wydatek z tych

środków wykaże w sprawozdaniu jednost-

kowym jednostka organizacyjna, która re-

alizuje zadanie.

W związku z powyższym wydatki poniesio-

ne na zakup sprzętu przez szpital uniwersy-

tecki ze środków finansowych otrzymanych

z Ministerstwa Zdrowia w sprawozdaniu

jednostkowym Rb-WSb wykaże szpital jako

jednostka realizująca zadanie. Należy pamię-

tać o przesłaniu sprawozdania jednostkowe-

go jednostce nadrzędnej, która następnie

sporządzi sprawozdanie łączne i skonso-

lidowane.

Analogiczna sytuacja mogłaby mieć miej-

sce w przypadku przekazania środków szpi-

talowi przez Ministerstwo Zdrowia tytułem

zapłaty za faktury wystawione przez szpital

uniwersytecki w związku z realizacją pro-

gramu polityki zdrowotnej. Niemniej jed-

nak nie jest jasne, jakiego rodzaju działania

są realizowane w ramach programu polityki

zdrowotnej i czy będą one zaliczone do wy-

datków strukturalnych. Potrzebne są zatem

dodatkowe informacje, by móc jednoznacznie

udzielić odpowiedzi na to pytanie.

Podstawa prawna

Załącznik nr 40 do rozporządzenia ministra finansów

z 3 lutego 2010 r. w sprawie sprawozdawczości budżeto-

wej (Dz.U. nr 20, poz. 103).

Czy nabycie książki „Egzekucja podatków

i opłat lokalnych” z przeznaczeniem dla

pracowników wydziałów zajmujących się

naliczaniem i ściąganiem podatków i opłat

lokalnych oraz opłaty śmieciowej, stanowi

wydatek strukturalny?

Nie, wydatki poniesione na zakup książ-

ki „Egzekucja podatków i opłat lokalnych”

z przeznaczeniem dla pracowników wydzia-

łów zajmujących się naliczaniem i ściąga-

niem podatków i opłat lokalnych oraz tzw.

opłaty śmieciowej nie stanowią wydatków

strukturalnych.

Wyjątek stanowi sytuacja, gdy pracownik

jednostki w ramach podnoszenia kwalifi-

kacji bierze udział w kursie nauki języka

obcego, szkoleniu bądź jest uczestnikiem

studiów podyplomowych i ponosi wydatki

na zakup niezbędnych podręczników i ma-

teriałów dodatkowych. Wtedy wydatki na-

leży zaliczyć do wydatków strukturalnych

i umieścić w kodzie odpowiednim dla da-

nej jednostki.

Podstawa prawna

Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.

w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-

nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).

Katalog klasyfikujący wydatki

strukturalne ma przykładowy charakter.

Czy w związku z tym wydatki wskaza-

ne w art. 192 ustawy o wspieraniu rodziny

i systemie pieczy zastępczej:

n

świadczenie na pokrycie kosztów utrzy-

mania dziecka w rodzinie zastępczej lub

w rodzinnym domu dziecka,

n

dodatek do świadczenia na pokrycie

kosztów utrzymania dziecka,

n

dofinansowanie do wypoczynku dziecka,

świadczenie na pokrycie niezbędnych wy-

datków związanych z potrzebami przyj-

mowanego dziecka,

n

świadczenie przyznane w związku z wy-

stąpieniem zdarzenia losowego lub innego

zdarzenia mającego wpływ na jakość spra-

wowanej opieki,

n

środki finansowe na pomoc na kontynu-

owanie nauki i usamodzielnienie,

n

środki finansowe na utrzymanie lokalu

mieszkalnego w budynku wielorodzinnym

lub domu jednorodzinnego, w którym za-

mieszkuje rodzina zastępcza zawodowa

lub w którym jest prowadzony rodzinny

dom dziecka, oraz środki finansowe zwią-

zane ze zmianą tego lokalu mieszkalnego

w budynku wielorodzinnym lub domu jed-

norodzinnego,

n

świadczenie związane z remontem

lokalu mieszkalnego w budynku wielo-

rodzinnym lub domu jednorodzinnego,

w którym zamieszkuje rodzina zastępcza

zawodowa lub jest prowadzony rodzinny

dom dziecka,

n

wynagrodzenie wraz z pochodnymi

od wynagrodzenia dla zawodowej rodziny

zastępczej, prowadzącego rodzinny dom

dziecka i osób zatrudnionych w rodzinie

zastępczej oraz rodzinnym domu dziecka

lub zajmujących się opieką i wychowa-

niem w rodzinnym domu dziecka,

n

świadczenia dla rodziny pomocowej

– również mogą stanowić wydatki struk-

turalne?

Z wydatków wymienionych w art. 192 usta-

wy z 9 czerwca 2011 r. o pieczy zastępczej, do

wydatków strukturalnych można zaliczyć:

świadczenia na pokrycie kosztów utrzy-

mania dziecka w pieczy zastępczej,

środki finansowe na pomoc na kontynu-

owanie nauki i usamodzielnienie.

Pozostałe wymienione wydatki nie stano-

wią wydatków strukturalnych i nie należy

ujmować ich w sprawozdaniu.

Podstawa prawna

Art. 192 ustawy z 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny

i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 135

ze zm.).

Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.

w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-

nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).

Czy do wydatków strukturalnych można

zaliczyć wydatki poniesione na wykona-

nie instalacji solarnej na dachu w budynku

domu pomocy społecznej?

Tak, wydatki poniesione na wykonanie in-

stalacji solarnej na budynku domu pomo-

cy społecznej stanowią wydatki struktural-

ne, które należy ująć w obszarze IV. Energia,

w kodzie 43. Efektywność energetyczna, pro-

dukcja skojarzona (kogeneracja), zarządzanie

energią, jako realizacja działania polegającego

na wykorzystaniu odnawialnych źródeł ener-

gii – rozwoju infrastruktury służącej do pro-

dukcji i przesyłu energii odnawialnej, w tym

pozyskiwaniu energii słonecznej, zwłaszcza

dla budynków użyteczności publicznej (szko-

ły, szpitale, ośrodki zdrowia itp.).

Podstawa prawna

Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.

w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-

nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).

Komenda policji poniosła wydatki doty-

czące szkolenia zamkniętego „Uposaże-

nie i podróże służbowe policji”, które było

przeprowadzone w ciągu czterech dni.

Uczestniczyło w nim ok. 70 osób. Zakres

szkolenia obejmował zagadnienia zwią-

zane z uposażeniem i innymi należno-

ściami pieniężnymi funkcjonariuszy

policji – szkolenie z tych zagadnień pro-

wadziły osoby z komendy wojewódzkiej.

Następnym zagadnieniem było wdroże-

nie systemu SWOP, które przeprowadziła

firma zewnętrzna i to szkolenie było nie-

zbędne dla pracowników komendy. Jak za-

kwalifikować to szkolenie?

Przy kwalifikowaniu do wydatków struktu-

ralnych wydatków poniesionych na podwyż-

szanie kwalifikacji pracowników należy pa-

miętać o zasadzie, że mają to być szkolenia/

kursy dodatkowe, nieobowiązkowe, związa-

ne z nabywaniem nowej bądź utrwalaniem

obecnie posiadanej wiedzy.

Przy takim założeniu wydatki poniesione

przez komendę policji w związku z uczest-

nictwem pracowników w szkoleniu obejmu-

jącym zagadnienia związane z uposażeniem

i innymi należnościami pieniężnymi funk-

cjonariuszy policji będą stanowiły wydatki

strukturalne, które należy ująć w obszarze

XV. Wzmacnianie zdolności instytucjonal-

nych na poziomie krajowym, regionalnym

i lokalnym, w kodzie 81. Rozwiązania na rzecz

podniesienia jakości opracowania, monito-

rowania, ewaluacji polityk i programów na

poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym,

wzmocnienie zdolności w zakresie realizacji

polityk i programów.

Z kolei wydatki poniesione na szkolenie

dotyczące wdrożenia systemu SWOP (system

informatyczny wspomagający zarządzanie

policją) również można zaliczyć do wydatków

strukturalnych, ponieważ szkolenie jest po-

wiązane z realizacją zadania polegającego na

budowie systemów zarządzania z wykorzysta-

niem technologii teleinformatycznych wraz

z niezbędną infrastrukturą, budowie syste-

mów transmisji danych pomiędzy jednost-

kami administracji publicznej – odpowiedni

będzie obszar II. Społeczeństwo informacyjne,

kod 11. Technologie informacyjne i komuni-

kacyjne TIK (dostęp, bezpieczeństwo, inte-

roperacyjność, zapobieganie zagrożeniom,

badania, innowacje, treści cyfrowe itp.).

Podstawa prawna

Rozporządzenie ministra finansów z 10 marca 2010 r.

w sprawie szczegółowej klasyfikacji wydatków struktural-

nych (Dz.U. nr 44, poz. 255).

Czy

monitoring miejski

można zakwalifikować do wydatków strukturalnych

W jakim kodzie klasyfikować

remont elewacji budynku

powiatowego centrum pomocy rodzinie

Która jednostka jest

właściwa do wykazywania wydatków:

realizująca zadanie czy nadrzędna

Czy

zakup specjalistycznej książki

jest strukturalny

Jakie rodzaje

wydatków z ustawy o wspieraniu rodziny

będą stanowiły wydatki strukturalne

W jakim kodzie ująć

wykonanie instalacji solarnej

na dachu w budynku domu pomocy społecznej

Jaki obszar jest właściwy dla

szkolenia zamkniętego w komendzie policji

PORADNIA RACHUNKOWA

AGATA PIŁAT

specjalistka z zakresu wydatków strukturalnych

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

8 / 8


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DGP 2014 12 29 rachunkowosc i a Nieznany
DGP 2014 03 17 rachunkowosc i audyt
DGP 2014 02 03 rachunkowosc i a Nieznany
DGP 2014 06 23 rachunkowosc i a Nieznany
DGP 2014 03 24 rachunkowosc i a Nieznany
DGP 2014 08 04 rachunkowosc i a Nieznany
DGP 2014 02 17 rachunkowosc i audyt
DGP 2014 04 14 rachunkowosc i a Nieznany
DGP 2014 03 03 rachunkowosc i a Nieznany
DGP 2014 11 17 podatki i ksiegowosc
DGP 2014 12 29 rachunkowosc i a Nieznany
DGP 2014 03 17 rachunkowosc i audyt
DGP 2014 02 24 rachunkowosc i audyt
DGP 2014 11 27 kadry i place
DGP 2014 04 28 rachunkowosc i audyt

więcej podobnych podstron