1.Wstęp teoretyczny.
Jedną z wielu fizycznych własności skał jest wielkość zwana stałą dielektryczną - ε. Własność ta oznacza podatność próbki skalnej na polaryzację zewnętrznym polem elektrycznym, kształtującym wewnętrzną strukturę elektryczną w postaci dipoli. Zjawisko polaryzacji można sobie wyobrazić jako działanie łańcuchów dipolowych formowanych pod wpływem przyłożonego pola zewnętrznego o natężeniu - Ez .
W praktyce pomiary stałej dielektrycznej prowadzi się przy założeniu niezmienności napięcia między ładunkami powierzchniowymi spolaryzowanej próbki. Dokonuje się tego za pomocą kondensatora zawierającego między okładkami badaną próbkę, którego elektrody zasilane są ze źródła napięcia. W przypadku tym natężenie wewnętrznego pola elektr. próbki jest niezależne od rodzaju wypełniającego kondensator dielektryka. Zewnętrzne natężenie pola zwanego indukcją elektryczną lub przesunięciem elektr. powinno wynosić
D = ε⋅ Ew
Lub powinno być większe o przyrost natężenia pola pochodzącego od ładunków polaryzacji powierzchniowej P.
D = Ew + 4⋅π⋅P
Polaryzacja P ilościowo jest równa ilorazowi ładunku powierz. Qp do powierzchni S.
Pojemność kondensatora pustego wynosi
gdzie :
Qo - ładunek powierzchniowy kondensatora pustego
U - napięcie między okładkami kondensatora
Wprowadzenie między okładki tego kondensatora badanej próbki skalnej powoduje powstanie powierzchniowego ładunku Qp , który ulega zneutralizowaniu dzięki przepływowi ładunku Qp zwanego związanym w obwodzie zewnętrznym kondensatora. Pojemność kondensatora z dielektrykiem jest powiększona wskutek przyrostu ładunku związanego polaryzacji Qp o wartość ΔC .
lub ε razy od pojemności początkowej Co.
Cd = ε • Co
Do określenia pojemności początkowej w wartości bezwzględnej jest konieczna znajomość powierzchni S okładzin (elektrod ) kondensatora, wzajemnej odległości między okładkami l i wartości bezwzględnej przenikalności powietrza εp.
wartość stałej dielektrycznej powietrza: εp = 8,854 • 10-12 F/m.
2. Opis metody.
Pomiar stałej dielektrycznej próbek skalnych będziemy przeprowadzać przy pomocy kondensatora płaskiego o przekroju kołowym. Pomiędzy okładki tegoż kondensatora wkładamy próbki skalne i odczytujemy wartość pojemności powstałego kondensatora, a następnie prowadzimy pomiar pustego kondensatora. Wartość stałej dielektrycznej danej próbki skalnej obliczamy przy pomocy wzoru:
gdzie:
ε - stała dielektryczna badanej próbki skalnej
ΔC - różnica pojemności kondensatora z próbką skalną i kondensatora pustego
l - odległość między okładkami kondensatora
S - powierzchnia próbki
3. Obliczenia.
Lp. |
Symbol próbki |
Wymiary próbki |
Rodzaj pomiaru |
Pojemność przy częstotliwości [pF] |
|||||
|
|
grubość |
średnica |
|
1 kHz |
10 kHz |
100 kHz |
1 MHz |
10 MHz |
1 |
B602 |
7 |
92 |
z próbką |
- |
225 |
323 |
118 |
61 |
|
|
|
|
b próbki |
- |
305 |
374 |
168 |
110 |
ΔC |
- |
80 |
51 |
50 |
49 |
||||
2 |
3. |
7 |
58 |
z próbką |
- |
279 |
353 |
148 |
92 |
|
|
|
|
b próbką |
- |
305 |
374 |
168 |
118 |
ΔC |
- |
26 |
21 |
20 |
18 |
Opracowanie wyników:
Stała dielektryczną obliczamy ze wzoru:
Próbka |
Stała dielektryczna przy danej częstotliwości[pF/cm] |
|||
|
10kHz |
100kHz |
1MHz |
10MHz |
B602 |
10,52 |
7,07 |
6,95 |
6,83 |
3. |
8,79 |
7,29 |
6,99 |
6,39 |
ΔCśr.B602 = 50 pF
ΔCśr.3. = 20 pF
εśr.B606 = 6,95
εśr.3. = 6,89
Błąd pomiaru stałej dielektrycznej obliczamy za pomocą różniczki zupełnej:
∆ є=
∂C = 1pF
Δl = 0,1cm
ΔS = 0,01cm2
Δεśr.B606 = 5,95 •10-13
Δεśr.3. = 5,98 •10-13
4.Wnioski.
Otrzymane wyniki z doświadczenia nie odbiegają zbytnio od wartości tabelarycznych .Gdy weźmiemy je i porównamy z nimi to stwierdzimy że jedna z próbek to dolomit.
Tak jak wynikało z założeń teoretycznych pojemność kondensatora malała wraz ze wzrostem częstotliwości. Do obliczeń średnich wartości stałej nie uwzględniliśmy wskazań na częstotliwości 10 kHz, gdyż różnica pojemności odbiegała nieco od pozostałych. Podobnie postąpiliśmy przy obliczaniu średniej różnicy pojemności.
Ćwiczenie nr 4
POMIAR STALEJ DIELEKTRYCZNEJ SKAŁ
MARCIN DUDZIŃSKI
GRZEGORZ SZAJNA
Wydział Wiertnictwa Nafty i Gazu
Rok III
SPECJALNOŚĆ: GAZOWNICTWO
U=Ew·l
-P
gęstość łądunków
polaryzacji na
powierzchni próbki
gęstość ładunków
na okładce
l
+++++++++++
___________
EW
P