Sherry Jones jest amerykańską dziennikarką. Przez wiele lat pisała dla „Newsweek”. Pełniła funkcję korespondentki Biura Spraw Zagranicznych w Waszyngtonie. Tematem muzułmańskich kobiet i islamu zainteresowała się po atakach terrorystycznych na WTC. „Klejnot Medyny” to najbardziej kontrowersyjna powieść autorki.
Akcja dzieję się w I. w. n.e. w Mekce i Medynie w czasie kiedy islam nie był religią w którą wierzyły miliony, a kobiety były własnościami mężczyzn. Powieść jest o najmłodszej żonie proroka Mahomeda, o ich absolutnej miłości, która wielokrotnie była poddana wielu próbom. Aisza kiedy miała sześć lat zaręczyła się z Mahomedem. Wtedy zakończyła swoje dzieciństwo. Zgodnie z kulturą została poddana paradzie, czyli ukryciem przyszłej żony przed wzrokiem mężczyzn. Wkrótce, trzy lata później wyszła za proroka. W czasie swojego małżeństwa musiała zmagać się z zazdrością, która pojawiała się kiedy Mahomed poślubiał kolejne kobiety. Głównej bohaterce często przeszkody stawały na drodze do szacunku i zaufania męża. Wielokrotnie popełniała błędy, których nie rozumiała ze względu na swój wiek, niedojrzałość. Aisza była silna i za wszelką cenę postanowiła, że nie będzie hatun, drugą żoną w haremie tak jak jej matka. W świecie mojej matki być kobietą to być bezradną. Bezsilną. Bo czymże jest miecz, jeśli nie znakiem siły? Jednak w jej świecie kobiety nie walczą, kobiety się poddają. Nie decydują - pozwalają by inni decydowali za nie. Nie żyją - służą.” Sherry dokładnie opisuje przemianę Aiszy. Pokazuję jak z małej rozpieszczonej dziewczynki, która marzyła o życiu jak Beduini i aby wiatr czesał jej włosy staję się dojrzałą i odpowiedzialną kobietą. W pełni zasługująca na to aby zostać hatun, czyli pierwszą żoną Mahomuda odpowiedzialną za dom, za swe siostry, męża a także naród i muzułmańską wspólnotę. W wieku dziewiętnastu lat została wdową.
Język w książce jest prosty. Obraz ukazany w słowach pozwala na odpłynięcie od rzeczywistości i przyglądać się wydarzeniom z boku. "Klejnot Medyny" jest napisany w pierwszej osobie historią Aiszy od jej zaręczyn w wieku lat sześciu, po śmierć 12 lat później.
Książka nie zawiera w stu procentach prawdy. Według opowieści o życiu Proroka Mahomeda, które są głównym źródłem wiedzy religijnej obok Koranu, Aisza wyszła za Mahomeda w wieku sześć lat, a małżeństwo zostało skonsumowane kiedy Aisza skończyła lat dziewięć. Małżeństwo nie zostało skonsumowane przez to, że nie miała miesiączki tak jak jest to ukazane w książce ale dlatego, że była ciężko chora. Prawdzie są natomiast bitwy i kłótnie które są opisane w książce a także w powieści dowiadujemy się w jaki sposób Islam kształtował się.
Tematyka książki jest powszechna. Wiele książek jest o kobietach, które wychodzą za mąż w okresie dzieciństwa najczęściej bez ich decyzji i jak toczy się ich życie pośród innych żon swojego męża. Jednak z historią żony samego proroka spotkałam się pierwszy raz. Fabuła różni się od innych powieści o muzułmańskich kobietach, bo jako żony proroka miały inne prawa i więcej obowiązków.
Cenna książki jest różna w zależności od wydania. Książka jest wydana w formacie kieszonkowym a także w formacie standardowym lecz cena jest przystępna, a naprawdę warto kupić tą książkę,. Okładka książki jest bardzo zmysłowa i tajemnicza. Ukazana kobieta z zielonymi oczami intryguje i zachęca do przeczytania tej powieści. Wydanie w formacie standardowym jest ładnie wydane, dobrze układa się w rękach co sprzyja czytaniu. Niestety wydanie kieszonkowe jest grubsze przez co kiedy jesteśmy w połowie książki źle się trzyma i odczuwa się dyskomfort.
Książka na początku nie pochłania tak jak później. Powieść bardzo mnie zaciekawiła jednak na początku historia jest nie chronologicznie co wprawiło mnie w dezorientacje. Później jednak wszystko układa się w całość. Autorka umiejętnie pokazuje jak trudne życie wiodły kobiety w tamtych czasach i jak musiały walczyć między sobą aby zdobyć szacunek męża, swoich sióstr a przy tym zdobyć najwyższą pozycje w haremie.
Książka jest warta przeczytania. Wywołuje uśmiech i dostarcza chwile wzruszenia a także zaniepokojenia. Można zalać sympatią bohaterów, którzy dostarczają wielu emocji. Powieść jest wciągająca, ja nie mogłam się od niej oderwać, a kiedy musiałam nie mogłam się doczekać kiedy powrócę razem z Aiszą do Medyny i zmierze się z przeciwnościami losu, które często spotykały główną bohaterkę.