2. Światowy terroryzm
Obecnie jest dużo mniej incydentów terrorystycznych niż jeszcze 10 czy 20 lat temu. Wiele grup, które dotąd w największym stopniu zagrażały bezpieczeństwu międzynarodowemu znikło. Blok sowiecki, który przez dłuższy czas wspierał ugrupowania terrorystyczne już nie istnieje. Kraje, które wspierały grupy terrorystyczne i podejmowane przez nie akcje, teraz je potępiają.
Jednak, mimo iż większość państw świata jest przeciwnych terroryzmowi, to są też takie które ciągle wspierają terroryzm, lub używają go jako elementu polityki państwowej. Przykładem może tu być Iran, którego Ministerstwo Bezpieczeństwa i Wywiadu oraz Gwardia Rewolucyjna podejmują działania terrorystyczne i wspierają inne grupy terrorystyczne. Reżimy w Syrii, Sudanie i Afganistanie dostarczają terrorystom funduszy, schronienia, baz treningowych i broni. Libia, Korea Północna i Kuba kontynuują wspieranie grup terrorystycznych. Niektóre inne kraje pozwalają operować terrorystom na swym terytorium.
Upadek dwublokowego systemu podziału świata zmusił niektóre z grup do przewartościowania, tak filozofii swego działania, jak i stosowanych metod.
Większość organizacji terrorystycznych aktywnych w latach 70-tych i 80-tych miała jasne cele polityczne. Starali się tak pokierować swymi akcjami by zyskać zainteresowania dla swej sprawy, i jednocześnie nie spowodować międzynarodowego potępienia.Obecnie ataki terrorystyczne stają się coraz bardziej śmiercionośne. Mają one na celu zabicie tak dużej liczby osób jak to tylko możliwe. W latach 90-tych nastąpił wprawdzie spadek liczby ataków terrorystycznych, ale prawdopodobieństwo spowodowania śmierci lub ran przez zamach terrorystyczny było o 20 procent większe.
Jednocześnie terroryzm światowy zwraca się przeciwko światowym mocarstwom. Raport Amerykańskiej Komisji ds. Bezpieczeństwa Narodowego w XXI wieku zawiera silne ostrzeżenia o nowych zagrożeniach dla Stanów Zjednoczonych:
„Ameryka będzie się stawała coraz bardziej wrażliwa na atak przeciwnika, mimo swej przewagi militarnej. Państwa, terroryści i inne wrogie grupy uzyskają różne rodzaje broni masowego rażenia, i niektóre użyją jej. Bardzo prawdopodobne jest przeprowadzenie takich ataków na amerykańskiej ziemi szczególnie w obrębie wielkich metropolii co nieuchronnie pociągnie za sobą śmierć wielkiej liczby ludzi.”
Czynnikiem, który w istotny sposób zwiększa skalę ewentualnych następstw ataku terrorystycznego jest wykorzystywanie przez grupy terrorystyczne nowych środków oddziaływania. Chodzi tu przede wszystkim o możliwość wykorzystania przez broni masowego rażenia oraz środków walki cybernetycznej. Wg Josepha J. Collinsa i Michaela Horowitza dzieje się tak gdyż w obliczu doskonalenia techniki wojskowej przez światowe mocarstwa (w tym szczególnie broni precyzyjnej i systemów informacyjnych) ewentualna bezpośredni atak na nie skazany byłby na porażkę. W tej sytuacji dla grup terrorystycznych i wspierających je państw dużo łatwiejsze, a jednocześnie efektywniejsze jest dokonanie ataku pośredniego i asymetrycznego.
Wiele krajów wrogo nastawionych do porządku światowego - tzw. państwa bandyckie (rogue states -- Iran, Irak, KRL-D, Syria, Libia) wraz z postępem technicznym uzyskuje możliwość wytworzenia broni biologicznej, chemicznej i nuklearnej a także środków jej przenoszenia. Towarzyszy temu wzrastające zarówno z powodów ekonomicznych jak i strategicznych niebezpieczeństwo proliferacji broni masowej zagłady.
Kolejnym czynnikiem jest rozwój technologii informacyjnych oraz postępy globalizacji. Konsekwencją nadejścia ery informacji (której symbolami stały się komputer osobisty i ekspansja Internetu) jest zmniejszenie siły państw i masowych i zhierarchizowanych organizacji oraz zwiększenie możliwości jednostek i małych grup. Firmy i organizacje pozarządowe stały się ważnymi aktorami stosunków międzynarodowych. Największe z grup terrorystycznych stwarzają dziś większe zagrożenie, niż niektóre z państw posiadających w swym arsenale rakiety balistyczne. Wspierane przez państwa grupy terrorystyczne mogą być w stanie spowodować masowe ofiary ludzkie. W przyszłości niewielkie grupy terrorystów będą w stanie uczynić niszczący użytek z broni masowej zagłady także bez pomocy państw.
Postęp technologiczny przyniósł oprócz niewątpliwych korzyści dla rodzaju ludzkiego, także niebezpieczeństwo. Według agencji wywiadowczych państw zachodnich możliwość użycia przez terrorystów środków masowego rażenia wzrosła w czasie ostatniej dekady. CIA zauważa, iż zainteresowanie bronią masowej zagłady zwiększyło się wśród niepaństwowych aktorów międzynarodowych, szczególnie grup terrorystycznych. CIA także stwierdza, że wiele takich grup posiada sieci międzynarodowe i nie potrzebuje wsparcia finansowego i technicznego ze strony państw.
Światowy terroryzm jest zatem obecnie w obliczu jakościowej zmiany. Jego efektem nie jest już bowiem „jedynie” zagrożenie porządku publicznego”, lecz zaczyna on stanowić poważne zagrożenie dla stabilności porządku światowego.
CYBERTERRORYZM
Jesteśmy świadkami nadejścia ery informacji, której efekty widoczne są na każdym kroku. Rozwój nowych technologii w widoczny sposób wpływa na światową gospodarkę, jakość życia ludzi, czy też bezpieczeństwo każdego państwa. Razem jednak z udogodnieniami widoczne są również zagrożenia jakie niesie ze sobą informatyzacja świata i wprowadzanie nowych technologii.
Głównym celem cyberataków terrorystycznych będą systemy sterowania głównymi elementami infrastruktury państwa. Takimi jednak dysponują prawie wyłącznie państwa wysoko rozwinięte. Stąd też w ich przypadki tak zagrożenie , jak i skutki ewentualnego ataku są odpowiednio większe. Państwem, które w największym stopniu opiera swe funkcjonowanie na systemach informatycznych są Stany Zjednoczone Ameryki Północnej. Tam też główne obszary działalności państwa są najbardziej narażone na zniszczenia wskutek cyberataków. To właśnie w USA Departament Obrony stworzył Internet w latach siedemdziesiątych jako środek utrzymywania łączności w przypadku wojny jądrowej. Dziś system ten stanowi jeden z najsłabszych odcinków obrony narodowej USA.
1