LOKALNE I REGIONALNE STRATEGIE ROZWOJU

1. Wewnętrzny, endogeniczny rozwój regionu

Wewnętrzny, endogeniczny rozwój regionu jest skumulowanym procesem rozwoju realizującym się w skalach lokalnych. Jest to rozwój organizowany „od dołu” przez społeczność i kulturę lokalną, wewnętrzne potencjały regionu, małą przedsiębiorczość oraz inicjatywę i współpracę lokalną. Jest to proces kreowania nowych wartości materialnych i niematerialnych..

2. Zewnętrzny, egzogeniczny rozwój regionu

Zewnętrzny, egzogeniczny rozwój regionu stanowi proces ekspansji jego rdzeniowych sektorów aktywności i produktów na otoczenie międzyregionalne i międzynarodowe. Z jednej strony oznacza on udział i wkład każdego regionu w rozwój wspólnoty narodowej, a z drugiej budowanie jego pozycji i wizerunku w międzynarodowym makrootoczeniu.

3. Główne składowe, elementy rozwoju regionalnego

1. rozwój instytucjonalny,

2. restrukturyzacja działalności gospodarczej,

3. rozwój technologiczny i innowacje,

4. wzrost ruchliwości zasobów ludzkich i migracja ludności,

5. rozwój kapitału ludzkiego i sektora usług,

6. wzrost jakości środowiska i życia,

7. wzbogacenie tożsamości kulturowej.

4. Grupy funkcji metropolitalnych

Są to funkcje w dziedzinie:

- polityki i administracji

- gospodarki i finansów

- turystyki, rekreacji i rozrywki

- komunikacji i telekomunikacji

- szkolnictwa wyższego

- badań i rozwoju

- kultury wysokiej i mass mediów.

5. Zjawiska związane z restrukturyzacją regionu

Restrukturyzacja regionu jest procesem głębokich i długofalowych przemian, w trakcie którego na jego obszarze mamy do czynienia z krzyżowaniem się takich zjawisk i procesów jak:

- specjalizacja i dywersyfikacja działalności i struktury gospodarczej,

- powstawanie i upadek firm i sektorów, rynków i konkurentów, technologii i produktów,

- uwalnianie starych i powstawanie nowych generacji zasobów ludzkich różniących się zasadniczo pod względem kompetencji i mobilności,

- modernizacja i przebudowa struktur przestrzennych różnego typu, w tym radykalnych zmian na rynku nieruchomości,

- modernizacja i przebudowa infrastruktury materialnej i niematerialnej w tym infrastruktury technicznej, instytucjonalnej i intelektualnej.

6. Wewnątrzkrajowa konkurencyjność regionu

Na wewnątrzkrajową konkurencyjność regionu można spojrzeć z kilku punktów widzenia i zdefiniować ją jako przewagę nad innymi regionami będącą wypadkową:

- atrakcyjności oferty usługowej kierowanej do obecnych i potencjalnych użytkowników regionu, do mieszkańców, firm, inwestorów i gości; jej źródłem jest nowoczesna infrastruktura materialna, instytucjonalna i intelektualna regionu,

- atutów czyli najważniejszych silnych stron regionu, których źródło tkwi w systemie edukacyjnym, strukturze gospodarczej i infrastrukturze, w środowisku oraz uzewnętrznia się na regionalnych rynkach: pracy, nieruchomości i finansowych.

- produktywności, czyli relacji między potencjałami, którymi dysponuje region i sektorami ekonomicznymi wykorzystującymi te potencjały; wśród nich szczególne miejsce zajmuje potencjał ludzki i społeczny oraz działalność badawcza i rozwojowa.

- siły eksportowej, którą tworzą sektory i rodzaje działalności wytwórczej, towary i usługi o międzynarodowej marce, dzięki którym region jest trwale obecny na rynkach międzynarodowych, towary i usługi będące wizytówkami regonu kreujące trwały rozwój regionu oraz jego pozytywny wizerunek.

7. Przesłanki rywalizacji regionów (o co się toczy rywalizacja)

- dostępność do otoczenia i rynku międzynarodowego,

- inwestorów i turystów krajowych i zagranicznych,

- lokalizację siedzib ważnych instytucji i ich agend,

- organizację dużej rangi imprez i spotkań o zasięgu krajowym i międzynarodowym,

- realizację dużych projektów infrastrukturalnych, ekologicznych i społecznych,

- fundusze strukturalne Unii Europejskiej i środki międzynarodowych instytucji finansowych.

8. Międzynarodowa konkurencyjność regionu

Międzynarodowa konkurencyjność regionu może być różnie definiowana:

- w wąskim ujęciu jest to zdolność to wytwarzania przez region dóbr i usług znajdujących odbiorców na rynku międzynarodowym, w tym globalnym, w warunkach silnej konkurencji ze strony innych regionów krajowych i zagranicznych.

- w szerokim ujęciu jest to posiadanie przez region bazy ekonomicznej złożonej z sektorów międzynarodowych, w tym globalnych mających dobre perspektywy rozwojowe.

- w ujęciu mikroekonomicznym jest to wzrost sprzedaży na rynku międzynarodowym markowych dóbr i usług regionu, przy czym ich sprzedaż i dostawa realizuje się za granicą lub na obszarze regionu.

- w ujęciu makroekonomicznym są to rosnące obroty międzynarodowe, rosnący udział regionu w wymianie międzynarodowej, w tym trwałe utrzymywanie przez niego dodatniego salda wymiany i równocześnie równowagi między oszczędnościami i inwestycjami.

2