22. Jakie pozytywne i negatywne modele oddziałują na dorastających w świecie mediów.
Media są to instytucje dążące do przekazywania informacji ze świata. Odbiorcami takich wiadomości jesteśmy my - społeczeństwo. Mówi się, że media są tak zwaną „czwarta władzą”. Środki masowego przekazu tworzą podstawę systemu komunikowania się w kulturze masowej i w wysokim stopniu określają jej charakter. Dziś mass media stały się nieodłączną częścią rzeczywistości. Ta wszechobecność ma wpływ na jednostki i określone społeczności, nie tylko organizując życie, ale prowadząc też do powstawania zmian w sferze intelektualnej, emocjonalnej i społecznej.
Role mediów we współczesnej edukacji trzeba widzieć nie tylko w aspekcie niesamowitych możliwości i stwarzania ogromnych szans, ale również w aspekcie niebezpieczeństw, zwłaszcza wychowawczych i społecznych. Istnieje, więc potrzeba nauczania ludzi posługiwania się mediami, jako narzędziami pracy intelektualnej, przygotowania uczniów już na poziomie szkoły podstawowej do właściwego i krytycznego odbioru wykorzystywaniu komunikatów medialnych.
Można wyodrębnić cztery modele stosowane w wyjaśnieniu wpływu obrazu telewizyjnego, filmowego na zachowanie dziecka:
POZYTYWNY:
Katharsis - wg teorii Freuda jest to zachowanie lub zdarzenie, które umożliwia uwolnienie jakichś wypartych, zablokowanych emocji czy przeżyć.
oglądając widz wyzwala w sobie uczucie np agresji, lecz to wystarczy by się tego pozbył i nie chce tego stosować
NEGATYWNE:
Model katalizy w przeciwieństwie do katharsis zakłada, że agresja widziana w mediach elektronicznych działa jako katalizator, który inicjuje, ułatwia ekspresję przemocy u widza. Oglądanie zachowań agresywnych nasila ich wystąpienie u obserwatorów, prowadzi do zatarcia granic między dobrem a złem.
Koncepcje naśladownictwa czy modelowania zakłada, że telewizja działa na widza jak model zachowań prospołecznych, czy antyspołecznych, których nie musimy się uczyć, ćwiczyć, powtarzać czy trenować, aby te zachowania podjąć w sytuacji, kiedy nadarza się sprzyjająca okazja.
Sytuacja ta sprawia, że dziecko staje się nie tylko obserwatorem przemocy, lecz również jej sprawcą.
Model braku wpływów „no effect”. Zakłada on, że przekaz filmowy i telewizyjny nie ma większego wpływu na widza. Przemoc, agresja w fazie początkowej pobudzają silnie wrażenia i odczucia widza, po których następuje zobojętnienie, brak reakcji.